Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Rowan leek het eerst wel een beetje te begrijpen, maar vroeg haar later verbaasd of ze hem op verlof wilde sturen. Hij zei dat Steven dan helemaal zou breken en het echt verschrikkelijk zou worden.
"Verplicht verlof, ja," knikte ze kort. "Ik ben hoofd verantwoordelijk over zijn daden en ik kan het niet maken om hem door te laten werken op deze manier. Misschien doet het hem juist wel goed om er even tussenuit te zijn. Maar nog niets staat vast, het ligt er net aan hoe het gesprek morgen gaat en wat de psycholoog ervan vind."
Katelynn had eigenlijk geen idee dat Steven echt leefde voor zijn werk en dat als ze hem op verplicht verlof zou sturen, het echt een behoorlijk schok voor hem zou zijn en het misschien alleen maar slechter zou gaan. Zijn werk was zijn afleiding, het hield hem op de rails. Hij had het nodig.

Rowan Rivers

Door wat ze zei ademde hij diep in, daarna haalde hij een hand door zijn haren heen en liep hij weg, hij ging bij het raam staan en hij staarde naar buiten. Hij wist niet eens hoe hij moest reageren. Het zou Steven helemaal kapot maken en dat gesprek van morgen zou waarschijnlijk niet echt lekker verlopen. 'Ik denk niet dat het verstandig is, maar daar zal je waarschijnlijk niet naar luisteren,' zei hij nu tegen haar en hij draaide zich weer om. ' Vind je het wel gezellig dat ik hier ben?' vroeg hij iets harder. Ze had de zoen onderbroken om over Steven te praten, terwijl hij juist afleiding wilde, heel erg graag. 'Ik heb het hier liever niet over, ik ga het niet met je eens worden en ik dacht dat we het gezellig gingen hebben,' zei hij nu zacht. Hij pakte haar weer vast en hij keek haar aan, hij hoopte dat het klaar was en dat hij het even kon vergeten door met haar bezig te zijn.

Katelynn Camryn Leighton

Ze haalde even diep adem en haalde haar hand door haar lange, donkerbruine haren. Rowan leek zich niet prettig te voelen bij dit gesprek, maar ooit moesten ze het erover hebben. Het verzwijgen zou ook niets worden, Steven was Rowan zijn beste vriend. Vroeg of laat zouden ze het er toch weer over moeten hebben.
"Ik denk dat het niet verstandig is om hem zo door te laten werken," kaatste Katelynn terug toen Rowan zei dat hij dacht dat het niet verstandig was wat ze wilde doen, maar dat ze waarschijnlijk daar toch niet naar zou luisteren. Daarna vroeg Rowan plotseling of zij het wel gezellig vond dat hij hier was.
"Natuurlijk.." reageerde Katelynn daarop. "Maar dit gesprek moet ooit gevoerd worden. Steven is je beste vriend. Vroeg of laat zit je met vragen. We kunnen dit soort dingen niet verzwijgen en doen alsof het niet speelt. Dat werkt niet. Niet voor mij in ieder geval. Dat gaat tussen ons in staan," sprak Katelynn.

Rowan Rivers

Katelynn dacht dat het niet verstandig was om hem door te laten werken, maar dat was Rowan al duidelijk. 'Dat komt omdat jij alleen maar kijkt naar jouw eigen verantwoordingen, als het slecht gaat met Steven zelf is dat onbelangrijk voor jou. Als je hem met verlof stuurt, zal hij in een gat vallen en ook niet meer zo makkelijk terug kunnen komen. Neem je dan gewoon iemand anders aan?' Vroeg hij nu doordringend. Door wat ze daarna zei voelde hij zich nog veel kwader worden, dit was heel erg frustrerend. Hij zou hoe dan ook weer de volle laag van Steven krijgen en toch nam hij het nu wel voor zijn vriend op, hij hoopte dat het andersom ook zo was. 'Op dit moment staat het allang tussen ons in.' Mompelde hij kortaf. Hij haalde een hand door zijn zwarte haar en hij sloot zijn ogen even om niet al te kwaad te worden. Ze vond het natuurlijk wel gezellig dat hij er was, maar hij merkte er echt helemaal niets van. ' Je laat het niet echt merken. Wil je het alleen over Steven hebben? Dan ga ik weer weg en kan je een afspraak met mij maken op het bureau, want ik ben hier nu voor jou, om een leuke avond te hebben. Dat gaat mij niet lukken als je het over werk wilt hebben. Als ik dat had geweten was ik nooit over Steven begonnen, want nu heb ik hem nog verlinkt ook. Als hij dat morgen hoort gaat hij het niet leuk vinden en kan ik weer zijn woede opvangen. Ben je er dan ook om te helpen? Volgens mij niet...' sprak hij nu kwaad. Dan zou ze zich terug trekken en zich nergens mee bemoeien en kon hij het oplossen. Hij stond heel dicht bij haar en hij ademde diep in, hij kon hier echt niet goed tegen. Hij was hier juist voor afleiding. 'Ik wilde even weg van de spanning, ik heb een hartstikke drukke dag gehad, daarna was het ook niet echt leuk en dan kom ik hier en gaat het gewoon verder. Je lijkt mij niet eens een zoen te willen geven , ik snap het niet. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom wil je alleen maar praten over al het gezeik rondom dit klote werk en raak je mij niet eens aan?' Vroeg hij doordringend, zelfs lichtelijk wantrouwend, al probeerde hij het weg te stoppen. De afgelopen tijd deden ze amper iets en nu waren ze eindelijk een avond samen omdat ze allebei een keertje vrij waren en het enige wat ze deed was elke manier van lichamelijk contact vermijden. Daar kon hij niet tegen, hij had het juist nodig en op deze manier ging hij allemaal dingen bedenken. Had ze een ander waardoor ze er bij hem geen zin meer in had? Wilde ze daarom alleen maar over Steven praten, om hem bezig te houden? 'Waarom heb je er geen zin in met mij? Waarom praat je liever over werk? Omdat er iemand anders is die er voor zorgt dat je het niet meer met mij hoeft te doen? Dat je al genoeg hebt?' Vroeg hij nu aan haar. Zijn blauwe ogen stonden onrustig en verdrietig, zijn stem trilde lichtjes. Hij vond Katelynn echt leuk en hij had eigenlijk willen vragen of ze over drie weken met hem mee wilde naar een feestje van een collega, dan hadden ze uit kunnen komen over hun relatie en hadden ze niet meer alles geheim hoeven houden, voor hem was dat een enorme stap. Nu kwam hij er niet eens aan toe, omdat Katelynn duidelijk andere dingen belangrijk vond. Andere dingen dan hem. Hij deed zijn uiterste best om zich heel netjes te gedragen en alle verleidingen te weerstaan, meer dan hij ooit gedaan had. Maar het werd met de dag moeilijker en dit hielp echt niet mee. 'Ik heb het gevoel dat ik niet zo belangrijk voor je ben, als jij wel voor mij bent....' zei hij nu. Dat zou heel goed kunnen komen omdat ze het ondertussen nog met iemand anders deed. Misschien wel iemand uit de rechtbank, misschien zelfs wel een collega van hem. Hij ademde trillend in, nu wilde hij het weten.

Katelynn Camryn Leighton

"Ja, is dat gek? Als Steven straks ineens raar gaat doen, komen ze bij mij aankloppen. Ik moet wel ingrijpen. Dat is mijn verantwoording, mijn werk. Dat het slecht met Steven gaat vind ik uiteraard vervelend voor hem. Maar ik kan hem daar verder niet mee helpen. Behalve een afspraak maken met een psycholoog dan," sprak Katelynn terug tegen Rowan. Ze vond het vervelend dat Rowan haar niet begreep. En dat hij zich zo liet opwinden. Ze konden hier toch gewoon als twee volwassenen over praten?
"Het is juist goed om erover te praten, we moeten open zijn tegen elkaar. Niet alles willen verzwijgen. Dat werkt niet," klonk haar stem ietwat streng, toen Rowan zei dat het allang tussen hun in stond.
Op een gegeven moment begon Rowan echt kwaad te worden. Hij vroeg wat hij verkeerd had gedaan en begon op een gegeven moment zelfs te vragen of zij niet toevallig iemand anders had, omdat hij niet zo belangrijk voor haar leek.
"Serieus, Rowan?" bracht Katelynn nu gedempt uit. De woorden deden haar toch echt pijn, het vertrouwen in haar was blijkbaar ver te zoeken. "Dat je dat uit durft te spreken.. Hoe kan je zó weinig vertrouwen in mij hebben?" ze schudde haar hoofd even en zuchtte zachtjes. Haar blik op Rowan gevestigd. Ze analyseerde zijn gedrag, bang dat het hetzelfde zou gaan als met Martin. Ze hoopte dat ze dat op tijd zou herkennen.

Rowan Rivers

Hij voelde de frustratie nog hoger oplopen door hoe ze reageerde en hij ademde diep in om zichzelf enigzins rustig te houden. ' Je geeft mij niet het gevoel dat ik net zo belangrijk ben voor jou als andersom zo is. Ik vind het prima om hier even over te praten, maar ik wil het leuk hebben. Ik heb echt een klote dag achter de rug en ik kan niet eens echt naar huis, maar hier voel ik mij ook niet echt welkom en dat doet mij pijn. Het doet mij pijn dat je zo tegen mij doet, dat je zo veel afstand houdt. Ik begrijp niet waarom.' zei hij tegen haar. 'Als je liever hebt dat ik weg ga, moet je dat gewoon zeggen. Als het leuk was voor een paar keer maar het nu klaar is voor jou, hoor ik dat graag nu vast, want ik ben hartstikke verliefd op jou.' zei hij wat zachter. 'Ik vertrouw je wel, ik snap niet waarom je afstand houdt. Waarom wil je alleen praten en reageer je totaal niet op de toenadering die ik zoek?'

Katelynn Camryn Leighton

"Waarom maak je er dan gelijk zo'n probleem van? Zo lang praten we er nog niet over. Ik ben gewoon van mening dat we het allemaal uit moeten spreken. Anders zorgt het later voor problemen." Katelynn sloeg haar blik even neer en probeerde zelf ook even wat rustiger te worden, wat op zich wel lukte. Daarna keek ze Rowan weer aan.
"Omdat ik niet ben zoals jij," sprak ze toen Rowan vroeg waarom ze totaal niet reageerde op de toenadering die hij zocht. "Als het een beetje moeilijk voor jou wordt, wil je meteen afleiding in de vorm van aanrakingen of seks. Zo ben ik niet. Ik ben meer van het praten. Ik ben geen seksspeeltje.." Ze haalde haar hand even door haar haren en bleef Rowan aankijken. "Als er spanningen zijn, heb ik juist geen zin.."

Rowan Rivers

Ze zei dat ze niet was zoals hij, ze had er juist geen zin in. Door wat ze daarna zei keek hij haar strak aan. 'Behandel ik je als seksspeeltje dan? Als dat zo zou zijn, zouden we op dit moment iets héél anders aan het doen zijn.' Gromde hij nu kwaad. Hij voelde zijn hoofd bonken, hij vond het vreselijk om rustig te blijven nu, hij merkte dat hij ook echt opgefokt was door alles met Steven, hij gaf het niet zo snel toe, maar hij maakte zich vreselijk veel zorgen en hij vond het moeilijk dat Steven elke keer zo boos op hem werd. Dat deed hem pijn. 'Volgens mij praten wij een stuk meer dan dat we überhaupt seks hebben, ik dacht ook dat we afgesproken hadden zakelijk en privé gescheiden te houden. Maar blijkbaar is dit al een goede reden om afstand te houden.' Beet hij haar nu toe.

Katelynn Camryn Leighton

Ze beet op haar lip en draaide zich een beetje weg van Rowan. Normaal was ze altijd een heel zeker persoon en stond ze wel op voor haarzelf. Maar door het gedoe met Martin was ze toch wat wantrouwend geworden. Vooral nu Rowan zo kwaad leek.
Ze zweeg even een tijdje. Niet wetend wat ze moest zeggen. Alles wat ze zei leek verkeerd aan te komen bij Rowan. "We houden zakelijk en privé ook gescheiden. Alleen alles wat betreft Steven heeft beide raakvlakken. Zowel zakelijk als privé. En ik wilde het er gewoon even over hebben met je. Zodat je zou weten hoe en wat. En niet straks via via dingen zou horen en dan nog met vragen zou zitten.."

Rowan Rivers

Hij merkte hoe erg hij de neiging had om weg te gaan, hij wilde heel graag rust in zijn hoofd en even alles vergeten, alle problemen vergeten. Hij had gehoopt dat Katelynn er voor kon zorgen, maar dat was nu niet zo, helemaal niet zelfs. Door wat ze zei werd hij nu wel ietsje kalmer, hij moest zich ook niet afreageren op haar. 'Oké, laten we het er maar even over hebben dan, maar zullen we wat te drinken pakken en op de bank gaan zitten? Ik wil alles wel bespreken, maar nu zijn we alleen maar ruzie aan het maken en dat heb ik genoeg gedaan vandaag...' zei hij zacht. 'Ik wil het ook graag hebben over onze relatie, nu we toch bezig zijn...' zei hij zacht. Hij vond dit echt niet leuk en hij begon enorm te twijfelen over alles. Hij had moeite om zichzelf in de houden, zeker als ze dan geen zin had om iets te doen.

Katelynn Camryn Leighton

Gelukkig leek Rowan een beetje rustiger te worden en stelde hij uiteindelijk voor om het er dan maar even over te hebben, op de bank, met wat te drinken.
"Oké.." reageerde ze gedempt. Ze liep nu richting de grote keuken en schonk twee glazen water in. Daarna liep ze terug naar de woonkamer, zette de glazen neer op het tafeltje bij de bank en zakte zelf daarna neer op de bank.
"Ik heb ook geen zin om ruzie te maken.. Vooral niet als het totaal niet nodig is.." mompelde ze gedempt.

Rowan Rivers

Ze pakte twee glazen water, hij had eigenlijk een stuk meer zin in iets sterkers, maar hij besloot dat nu maar niet voor te stellen, dan hadden ze weer een nieuw onderwerp om ruzie over te maken en dat was geen goed idee, helemaal niet. Ze kwam zitten en hij deed dat ook, hij sloeg zijn arm om haar heen en hij glimlachte zwakjes. 'Het spijt mij, ik heb echt een klote dag gehad op het werk en toen ik thuis kwam was het niet veel beter, maar dat is geen reden om zo tegen jou te doen. Dat spijt mij. Ik weet dat ik er heel vaak zin in heb en ik had gewoon gehoopt dat jij mij op die manier afleiding kon geven, ik had dat niet zo mogen verwachten. Bovendien ben ik nog steeds onzeker over ons en daardoor ben ik diep van binnen constant bang dat je iemand tegen komt die je leuker vindt.... Daardoor ga ik twijfelen.' Vertelde hij nu heel erg eerlijk. 'Heb je geen glas wijn?' Vroeg hij daarna toch, met een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan kwam naast haar zitten en sloeg zijn arm om haar heen. Hij glimlachte zwakjes en zei dat het hem speet, hij had een klote dag gehad en toen hij thuis kwam was het niet veel beter geweest. Maar het was geen reden om zo tegen haar te doen. Ook was hij nog steeds onzeker over hun relatie en was hij bang dat ze iemand tegen kwam die ze leuker zou vinden.
"Ik twijfel ook hoor.." gaf Katelynn zachtjes toe. "Niet omdat ik jou niet leuk vind.. Ik vind je hartstikke leuk.. Maar ik weet niet of ik het alweer opnieuw kan.." Ze zuchtte even zachtjes en grijnsde lichtjes toen Rowan vroeg of ze geen glas wijn had. "Ik heb meerdere flessen wijn zelfs," grinnikte ze zachtjes, al was de glimlach op haar gezicht slechts waterig.

Rowan Rivers

'Ik snap het wel... We hebben heel veel meegemaakt de laatste tijd en het is allemaal heftig, je hebt gelijk, we moeten er over praten. Ik wil het altijd liever wegstoppen, maar dat werkt helemaal niet. Ik vind dat gewoon moeilijk, ook door alles met Andrea. Het is nog steeds pijnlijk en ik moet er aan wennen dat het met jou anders is.' zei hij zacht. Door wat ze daarna zei grijnsde hij zelfs weer, nu hij iets kalmer was, voelde hij zich wel wat beter. 'Ik denk dat we voorlopig aan een fles genoeg hebben, of jij moet heel veel willen drinken.' Plaagde hij haar nu. 'Ik wilde vragen of je mee wilde naar een feestje van een collega, over twee weken. Dan hoeven we niet meer alles te verzwijgen en stiekem te doen, dan gaat het misschien allemaal wat makkelijker tussen ons. Maar alleen als jij het ook ziet zitten om uit te komen over onze relatie.' Zei hij voorzichtig.

Katelynn Camryn Leighton

Ze was blij dat Rowan het leek te begrepen. Katelynn wilde heel open zijn in de relatie. En ze hoopte dat Rowan dat ook zou zijn. Ze wist namelijk uit ervaring dat het juist kapot zou lopen als ze dingen voor elkaar achter lieten. Langzaam knikte ze dus naar Rowan, toen hij zei dat ze er inderdaad over moesten praten.
Ze grijnsde nog even lichtjes om de woorden over de fles wijn, maar die grijns trok al gauw weer weg, ze was gewoon niet in zo'n opgewekte bui als ze normaal was.
Door de volgende vraag van Rowan was ze lichtelijk verbaasd. Dit had ze nog niet verwacht. Hij vroeg haar om over twee weken mee te gaan naar een feestje van een collega. Zodat ze daarna niet alles meer hoefden te verzwijgen en niet meer stiekem hoefde te doen. Dan ging het misschien allemaal makkelijker tussen hun. Een glimlach ontstond op Katelynn haar gezicht.
"Ja, dat lijkt mij gezellig," stemde ze er knikkend mee in. "En ik denk dat het heel wat spanning weg haalt."

Rowan Rivers

Ze leek blij te zijn met zijn idee en ze zei zelfs dat ze dacht dat het een hoop spanning wegnam. 'Dat denk ik ook. Als het allemaal open en eerlijk is, is het voor ons allebei daarna makkelijker. Al zal het die week daarna misschien wel even lastig zijn.' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht tegen haar. Hij zou het zeker honderden keren gaan horen, maar hij wilde het wel graag, het was beter. Hij drukte nu even zachtjes zijn lippen op die van haar en daarna keek hij haar weer aan. 'Ik waardeer het wel dat je eerlijk bent over Steven, ondanks dat ik het moeilijk vind om er over te praten. Steven is ontzettend belangrijk voor mij en het doet mij pijn dat hij zo doet, dan wil ik hem alleen maar meer beschermen. Hij is er altijd geweest, elk moment dat ik het moeilijk had... Toen Andrea stierf, hij is echt belangrijk, daarom vind ik het moeilijk.' zei hij zacht. 'Het ligt niet aan jou, ik werk heel raar en ik wil je geen pijn doen.... Ik vind het alleen lastig dat je er dan geen zin in hebt... Want ik verlang er echt enorm naar als we het minder doen, het wordt alleen maar erger.' zei hij eerlijk.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte opnieuw toen Rowan zei dat als het allemaal open en eerlijk zou zijn, het voor hun beide makkelijker was. Al zou het de week erna waarschijnlijk even lastig zijn. Dat was waarschijnlijk wel waar, sommige collega's zouden misschien wat raar gaan reageren. Maar Katelynn had daar eigenlijk weinig moeite mee. Ze stond er boven en leek daarin een best dikke huid te hebben. Misschien kwam het ook wel door haar status en haar uitstraling. Mensen hadden gauw ontzag voor haar en ze hoefde maar een strenge blik naar iemand te werpen en ze zouden hun mond houden.
Rowan zei nu dat hij het wel waardeerde dat ze eerlijk was over Steven, ondanks dat hij het moeilijk vond om erover te praten. Steven was heel belangrijk voor hem en het deed hem pijn dat hij zo deed. Rowan wilde hem daarom beschermen. Steven was er altijd voor Rowan geweest, elk moment dat hij het moeilijk had gehad, ook toen Andrea stierf.
"Dan is het nu jou beurt om er voor hem te zijn," glimlachte Katelynn nu. "Als hij dat toe laat. Maar jij laat hulp ook niet gauw toe. Dus als hij het voor elkaar wist te krijgen om jou te helpen, moet dat andersom ook vast lukken. Eerlijk gezegd denk ik dat hij gewoon echt heel erg overspannen is, traumatisch misschien wel. Ik zie het vaker bij zijn werk.. Vooral mensen met zijn eigenschappen. Zo te lezen in zijn dossiers heeft hij behoorlijk wat meegemaakt. Maar hij is maar een enkele keer met een psycholoog in aanraking geweest. Ik denk dat hij alles voor zichzelf houdt. Het allemaal wegstopt. En het glas nu overstroomt.. En dat is lastig in te zien voor hem zelf. Waarschijnlijk begrijpt hij er zelf nog minder van als wij. Ik denk dat je het niet te persoonlijk moet nemen als hij je uitscheld of iets dergelijke.. Op dit moment weet hij gewoon niet wat hij doet. En dat is ook de reden dat ik hem op verlof ga sturen.." vertelde ze zachtjes. Ze had het vaker meegemaakt. Ze vertelde alleen maar niet dat een groot deel van die mensen er uiteindelijk aan onderdoor gingen omdat ze geen hulp accepteerden, er alleen voor kwamen te staan en daardoor alleen maar erger werden. Katelynn dronk haar glas leeg en zuchtte even zachtjes. "Ik ben geen psycholoog. Maar ik denk echt dat hij moet gaan praten.." Langzaam keek ze weer op naar Rowan. "Anders gaat het echt fout."

Rowan Rivers

'Ik denk dat je gelijk hebt, ik heb dit wel wat vaker meegemaakt, vroeger. Het is alleen heel lastig. We hebben samen zo veel meegemaakt en dat is ook niet altijd positief geweest tussen ons onderling. Het kan enorm uit de hand lopen. Ik wil er heel erg graag voor ons zijn, maar Steven is de kalme van ons twee, ik ben het heethoofd. Nu hij zo heftig reageert, kan ik niet makkelijk kalm blijven. We hebben zo vaak gevochten... Misschien kan ik hem voorstellen om een keertje samen te gaan. Misschien dat de grens wat lager is als we samen naar iemand gaan om te praten.' zei hij zacht. Hij ademde diep in en hij sloot zijn ogen even. 'Als ik dan af en toe met jou mag praten red ik het hopelijk wel, maar Steven en ik hebben een beetje een rare vriendschap. Ik wil er altijd voor hem zijn, maar het is wel moeilijk.' Fluisterde hij. 'Ik werk ook niet zo, ik zoek eerder andere uitwegen, ook andere dan praten...' Zei hij zacht tegen haar. 'Nou, heb je nog een goede fles wijn voor ons? of heb je liever dat ik thuis slaap?' Vroeg hij aan haar. 'Als dat zo is moet je het eerlijk zeggen... Maar ik hoop dat ik hier mag blijven, ondanks dat ik heel veel zin in je heb...'

Katelynn Camryn Leighton

Rowan vertelde dat Steven en hij zoveel meegemaakt hadden en het kon enorm uit de hand lopen tussen hen twee. Rowan wilde er graag voor Steven zijn, maar Steven was de kalme van hun twee en Rowan was de heethoofd. Nu Steven zo heftig reageerde, vond Rowan het niet makkelijk om kalm te blijven. Katelynn knikte langzaam.
"Misschien zal je nu toch moeten proberen om de kalme te zijn van de twee.. Ik denk dat het niet echt helpt als jullie steeds ruzie hebben. Dat zal het alleen maar erger maken, ben ik bang," sprak ze zachtjes. "Een keer samen naar een psycholoog gaan zou goed kunnen zijn," knikte ze vervolgens. "En jij mag altijd met mij praten, dat weet je. Als het op een normale manier is." Ze glimlachte naar Rowan.
Rowan zei dat hij niet zo werkte, hij zocht eerder andere uitwegen, ook andere dan praten. Daardoor trok haar glimlach weer weg. Ze wist waar hij op doelde. "Ik ga ervoor zorgen dat dat niet nodig gaat zijn, nooit niet," sprak ze nu.
"En je mag hier best slapen hoor. Ik ga denk ik al mijn bed op zoeken, als je het niet erg vind.. Ik ben doodmoe en moet er morgen ook weer belachelijk vroeg uit voor een rechtzaak.." vertelde ze nu, de vraag over de wijn negerend. Ze was gewoon erg moe en wilde graag slapen. Anders was ze morgen nog meer moe.

Rowan Rivers

Ze was eigenlijk heel lief en ze liet hem ook echt nadenken over alles, maar hij vond het wel heel moeilijk. Ze negeerde zijn vraag en ze zei dat ze naar bed ging, ze was moe en hij knikte langzaam, al vond hij het wel lastig. Hij had het hier moeilijk mee en als hij hier alleen zou zitten werd het nog veel lastiger. Dan kreeg hij het pas echt moeilijk. ' Ga maar lekker, ik ben blij dat we er nog even over hebben kunnen praten.' zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog een kusje, hij kon zelf echt niet slapen nu, hij zou nog wel even wakker blijven. 'Ik kom straks ook wel bij je liggen, ik zal zachtjes doen.' zei hij glimlachend.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte nog even naar Rowan, ontving zijn kusje, glimlacht en stond toen op. Ze pakte de beide glazen van het tafeltje en bracht die naar de keuken, om die in de vaatwasser te zetten. Daarna liep ze weer terug naar de woonkamer. Rowan zei dat hij straks wel bij haar kwam liggen, hij zou zachtjes doen.
"Is goed, welterusten," glimlachte ze nog naar hem. Daarna vertrok ze de gang in en de trap op naar boven. Ze nam nog even een korte douche en dook toen in bed. Het duurde niet lang voor ze sliep, ze was echt heel moe geweest.

Rowan Rivers

Hij merkte dat hij veel te veel nadacht over alles, hij werd er verdrietig door, langzaam raakte hij steeds meer in de war. Uiteindelijk liep hij heen en weer door het huis. Hij wilde rust vinden, maar dat was niet zo makkelijk. Hij vond het ook heel moeilijk om dit gevoel met Katelynn te bespreken en hij gunde haar haar rust ook heel erg. Hoe moest hij dit doen? Hij wilde er zo graag voor Steven zijn, maar zijn vriend werd met verlof gestuurd en hij had daar aan meegewerkt. Zou hij Steven meekrijgen naar een psycholoog? Misschien als hij zei dat hij het zelf nodig had, maar het was moeilijk om zich zo kwetsbaar op te stellen, veel te moeilijk. Hij ademde diep in en hij sloot zijn ogen, hij had nog steeds veel zin in Katelynn, hij voelde het in zijn hele lichaam en het was niet echt een fijn gevoel. Hij wist niet hoe het zo ver kwam, maar uiteindelijk had hij een glas wijn voor zichzelf ingeschonken en hij staarde er naar. moest hij het doen? Straks ging het helemaal fout, hij wist dat hij nu niet kon stoppen. Hij zou doorgaan en dan was het moeilijk om morgen van de drank af te blijven. Het zweet stond op zijn voorhoofd en hij merkte hoe gespannen hij was. Uiteindelijk werd het zo erg dat hij over zijn hele lichaam trilde. Hij gooide het glas van tafel, gevolgd door de fles, het gaf een flinke klap. Daarna liep hij naar de slaapkamer van Katelynn toe. Zijn shirt kleefde aan zijn huid en zijn blik was onrustig. Hij opende de deur, maar hij bleef staan. Wat moest hij nu tegen haar zeggen? Wat als ze bij hem weg ging omdat hij het zo moeilijk had? Wat als ze meteen dacht dat hij zoals Martin was? Hij ademde moeizaam in, het zou alleen maar erger worden als hij dronk. Ze zou hem dit minder kwalijk nemen, hoopte hij. 'Katelynn...' sprak hij nu, zijn stem trilde enorm en klonk laag en onrustig.

Katelynn Camryn Leighton

Ze lag diep te slapen tot ze wakker schrok van een harde klap en glasgerinkel. Echter wist ze niet precies waardoor ze wakker was geworden, want toen ze overeind zat leek alles stil. Ze haalde even diep adem, misschien had ze het zich wel gewoon verbeeld. Rustig ging ze weer liggen en sloot ze haar ogen weer. Echter opende ze haar ogen weer toen ze ineens Rowan zijn stem haar naam hoorde zeggen. Ze kwam weer overeind en keek naar de deuropening, waar Rowan stond.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ze hem zachtjes, waarna ze gaapte en haar hand voor haar mond sloeg.

Rowan Rivers

Ze vroeg heel zacht wat er was en hij kwam langzaam dichterbij, daarna ging hij naast haar zitten. Het zweet liep via zijn hoofd langs zijn nek en hij ademde trillend in. 'Kan je mij alsjeblieft vasthouden en zeggen dat je van mij houdt?' Vroeg hij moeizaam aan haar, hij kwam bijna niet uit zijn woorden en de onrust en chaos was heel erg. Hij stond op het punt om helemaal door te draaien, hij was echt net op tijd naar Katelynn gegaan en hij hoopte enorm dat ze niet boos op hem zou worden omdat hij haar wakker maakte. 'Ik wil je niet teleurstellen.' Fluisterde hij, maar zijn stem trilde zo erg dat hij het bijna niet kon uitspreken.

Katelynn Camryn Leighton

Hij kwam langzaam dichterbij en kwam naast haar zitten. Katelynn zag de zweetdruppels op zijn voorhoofd staan. Waar had hij plotseling last van? Bezorgd keek ze hem aan.
"Maar natuurlijk hou ik van je.." fluisterde ze hem zachtjes en liefkozend toe. Ze pakte zijn beide handen vast en keek hem diep in zijn ogen aan. "Je hoeft mij niet teleur te stellen.." sprak ze nu zachtjes. "En dat doe je ook niet." Ze glimlachte zwakjes en vermoeid. "Kom, ga slapen.. Neem desnoods een kalmeringstabletje, die liggen in de badkamer in de kast. Slaap zal je goed doen.. Morgen is er weer een dag om je overal druk over te maken.."