Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij glimlachte weer naar haar. 'Dit hoort ook een beetje bij jou... Ik vind het echt wel leuk.' zei hij zacht tegen haar. Hij zoende haar nog eens, tot er op de deur geklopt werd. Hij nam wat afstand en daarna keek hij naar haar en hij pakte de brief aan. Hij grijnsde door wat ze zei en hij liet zijn blik over de regels glijden. 'Ik schrijf haar even terug.' zei hij tegen haar. Hij ging zitten en hij pakte spullen.

Lieve Fay,

Wat fijn dat je mij iets schrijft. Ik vind het jammer om te horen dat het met Nathan niet zo goed gaat, maar jij kan hem vast en zeker helpen. Ik mis jou wel, maar ik wil dat je ook van je tijd daar geniet. Met mij gaat het heel goed eigenlijk, dus ik zal je verbazen als je terug bent. Ik denk veel aan je en ik hoop dat je het daar wel leuk blijft vinden. Doe Nathan de groeten van mij en veel succes en plezier nog.

Ik hou van je,

Stephen

Hij stuurde de brief weg en daarna keek hij naar Elvira. 'Het gaat goed met haar, maar met Nathan niet zo heel erg, zegt Fay. Hij moet nog heel veel verwerken en ze denkt dat het wel een tijdje gaat duren...' vertelde hij.

Elvira Solore

Hij grijnsde en schreef Fay meteen terug. Ze ging zitten en keek naar hem hoe hij schreef naar zijn vrouw, ze glimlachte een beetje en wanneer hij klaar was met schrijven en de brief had weggestuurd, keek hij naar haar. Het ging goed met Fay, maar met Nathan niet.
"Nee, dat had ik al wel verwacht eigenlijk... hij stopt veel te veel weg... ik ben echt bang dat ze nog een tijdje weg zullen blijven." Mompelde ze zachtjes tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Hij keek weer naar Elvira toen ze zei dat ze het al verwacht had. ' Hij wil gewoon vrolijk zijn en niet bij negatieve dingen stil staan, maar dat is nooit altijd vol te houden, zeker niet als je zo veel meemaakt.' zei hij tegen haar. ' Hij zal heel veel moeten confronteren voor hij hier overheen komt en dat is lastig, maar ik denk dat hij er wel komt en waarschijnlijk helpt Fay hem heel goed, zodat hij niets geks gaat doen. Dat weet ik zeker. Hij kan het wel.' Zei hij positief tegen haar.

Elvira Solore

Ze knikte een beetje door zijn woorden met een lichte glimlach. "Ik weet het... Fay kan dit soort dingen veel beter dan ik eigenlijk." zei ze tegen Stephen. "Ik ben alleen bang dat het echt heel erg lang gaat duren... ik weet het niet zo goed, ik denk dat hij sowieso wilt wachten tot ik een kind heb gehad, dan is het voor hem ook minder moeilijk." Mompelde ze tegen Stephen.

Koning Stephen Lahero

Ze vertelde wat ze dacht, over hoe lang het zou duren en hij knikte even, dat zou best wel eens kunnen. Misschien was het ook wel beter, maar dan duurde het inderdaad nog wel even. Hij zou Fay missen, maar ze waren wel eens langer zonder elkaar geweest, dus dat moest wel goed komen. het was wel te doen, hij was tenminste niet helemaal alleen, dat was al heel erg fijn. Hij zoende haar nog eens zachtjes. 'Misschien kunnen we tussendoor wel een keertje langs gaan, gewoon een dagje, zodat we ze wel een keertje zien...' stelde hij voor.

Elvira Solore

Ze werd even zacht door Stephen gezoend en ze hield hem zachtjes vast terwijl ze hem lief terug zoende. Hij dacht dat ze misschien wel tussendoor een keertje langs konden gaan, een dagje. Daardoor keek ze naar de grond en voelde ze tranen in haar ogen.
"Als mijn buik dan groeit, wilt hij me vast niet eens aankijken... jij mag wel gaan, ik ga liever niet, ik wil het niet zien in zijn ogen, zijn blik dat hij mij vies vind." Fluisterde ze heel zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Ze sloeg meteen helemaal om en hij pakte haar handen vast. 'Hey, niet zo negatief denken meteen... Bekijk het eens andersom. Hij heeft nu de tijd om na te denken, om je te missen. Waarschijnlijk kan hij al zijn verlangen wel kwijt bij Fay en zal hij juist blij zijn om jou te zien, zonder dat hij verder iets wil of iets voelt. Dat kan ook juist heel erg fijn zijn....' zei hij nu. Het hoefde niet, maar misschien hielp het als ze er even op een andere manier over nadacht. Misschien zou het dan minder vervelend voelen.

Elvira Solore

Stephen pakte haar handen vast en ze keek naar hem terwijl de tranen over haar wangen gleden. Ze moest niet zo negatief denken en het andersom bekijken. "Dat maakt niet uit... Ik zal er anders uit zien... dan ben ik niet meer degene waar hij van houdt, Stephen. Hij kan me niet eens een knuffel geven want dan zit er straks een dikke buik in de weg." Vertelde ze hem wat van streek. Ze trok haar handen los en liep zacht snikkend weg, ze lag zo erg overhoop met haar gevoelens, daardoor wist ze het allemaal niet goed. Ze begon wat verbaasd en snikkend naar buiten te lopen.

Koning Stephen Lahero

Ze was echt overstuur en hij wist niet zo goed hoe hij hier nu op moest reageren, hij had dit ook niet zo plotseling verwacht, maar het was duidelijk dat ze er echt heel erg mee zat. Hij liet haar heel even lopen, daarna kwam hij achter haar aan. Eenmaal buiten pakte hij haar vast en sloeg hij meteen zijn armen om haar heen. 'Rustig maar... ik snap het wel, het is ook wel logisch... ik zou er ook bang voor zijn, ik zou er ook onzeker van worden, het is niet zo gek. Maar jij zou mij dan vertellen dat het niet nodig is. Dat je zelf gelukkig moet zijn, dat dat het belangrijkste is... dat is ook bij jou zo.' fluisterde hij.

Elvira Solore

Eenmaal buiten pakte Stephen haar vast, maar ze maakte zich meteen van hem los, het voelde gewoon zo ongelooflijk verstikkend dat ze het niet wilde. Ze moest rustig worden en hij vond het wel logisch, hij zou er ook onzeker vnl worden en het was ook echt niet gek, maar zij zou hem dan ook vertellen dat het niet nodig es, ze moest zelf ook gelukkig zijn.
"Hoe kan ik nu gelukkig zijn als mijn buik steeds groter word? Dat is de oorzaak dat het mis ging met Nathan, ik wil het echt niet, het.moet weg. Het zorgt alleen mar voor problemen." Haar stem sloeg over en ze praatte hard en van streek.

Koning Stephen Lahero

'Dat moet je niet zeggen, Elvira. Het moet niet weg. Het kindje kan er helemaal niets aan doen, jullie kunnen er niets aan doen.' zei hij nu. 'Je zal jezelf en het kind alleen maar straffen door er op die manier tegenaan te kijken en dat is juist niet goed. Als je het niet wilt, dan zie je hem niet. Dan wacht je tot die buik weer weg is, dan is er geen probleem. Dat is ook nog wel te overzien, je kan bij mij blijven, ik zal je helpen met alles en dan helpt Fay Nathan. Het komt goed, echt waar. Dit is helemaal niet de oorzaak, Nathan heeft last van veel meer dingen dan alleen jouw zwangerschap, echt waar...'

Elvira Solore

"Elke keer wanneer ik in de spiegel kijk, zal mijn buik groeien. Ik word echt afzichtelijk!" Riep ze Stephen toe. "Het duurt maanden voor het weg is, maanden! Dat houd ik.niet vol, ik houd het nu al niet vol." Het was echt extreem, ze leek haast wel door te draaien. "Het komt niet goed, Nathan komt er weer mooi vanaf maar ik zit ermee, ik kijk elke dag naar een afzichtelijke buik." Ze huilde zo erg dr ze wazig begon te zien ervan en ze begon nu zelfs wat te trillen, Het was ongelooflijk heftig voor haar.

Koning Stephen Lahero

Hij viel stil doordat ze zo heftig was, hier werd hij zelf ook onzeker van en dan wist hij niet zo heel erg goed meer wat hij moest doen. 'Waarom zeg je dat het afzichtelijk is als je weet dat ik het mooi vind?' Vroeg hij heel erg zachtjes en voorzichtig. Hij ademde diep in en hij keek naar de grond. Nu viel het zelfvertrouwen juist weer weg, omdat hij het dus blijkbaar niet kon. 'Waarom ben je zo boos op hem? waar komt die woede vandaan?' Vroeg hij haar.

Elvira Solore

"Ik vind het zelf niet mooi." Ze legde nu wel zacht haar hoofd tegen hem aan en pakte hem met trillende handen vast. "Ik ben niet boos, ik ben bang, verdrietig en.. Ik weet het gewoon niet..." huilde ze en ze hield hem nog wat steviger vast. "Nathan kan ervan weg lopen, ik niet... Ik zit eraan vast... Ik zie het elke dag en jij ook... straks ga jij het ook niet meer mooi vinden... dan ben ik alleen, ik kan het niet... Ik kan het echt niet.." Ze verstopte haar hoofd tegen zijn borst en hield hem echt heel stevig vast. Ze hield zich echt aan hem vast, hij was haar enige steun.

Koning Stephen Lahero

Ze pakte hem nu vast, ze zei dat Nathan er van weg kon lopen, ze zat er aan vast. Hij knikte langzaam, dat gevoel begreep hij wel, dat was inderdaad waar. Hij streek nu langzaam langs haar wang en hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd. 'Lieve Elvira, ik zal je nooit laten stikken. Echt niet. Al kwam er een heks die je zou betoveren tot de lelijkste vrouw van het hele rijk, dan nog niet. Het maakt mij ook nog eens niets uit dat je zwanger bent, ik vind het juist bijzonder opwindend, waarschijnlijk nog meer dan je door hebt... Maak je er geen zorgen over. Nathan zal aan zichzelf werken en jij ook, ik ben er om je te helpen en over een tijdje worden jullie weer gelukkig samen.' zei hij zacht..

Elvira Solore

Hij was echt lief voor haar en ze werd langzaam weer iets rustiger, ze haalde even diep adem en keek weer naar hem op. "Je bent lief..." Fluisterde ze zacht tegen hem en ze gaf hem een heel klein kusje, ze proefde haar tranen, maar dat maakte nu niet meer uit. "Sorry... Ik help jou zo ook niet echt, ik ben zo dramatisch.." zuchtte e zacht en e legde haar hoofd weer tegen hem aan.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij heel lief was, hij kreeg een kusje en hij voelde dat haar lippen nat waren van het huilen. 'Het maakt niet uit, jij hoeft mij ook niet constant te helpen, ik help jou veel liever. Ik snap het wel, ik begrijp wel dat je er zo emotioneel van wordt, dat het je onzeker maakt. Je moet alleen niet vergeten dat ik niet hetzelfde ben als Nathan, echt niet. Ik laat je niet alleen, je zal nooit alleen zijn en tussen jullie komt het ook echt wel weer goed.' fluisterde hij.

Elvira Solore

Het maakte Stephen niet uit, hij hielp haar liever en hij begreep het allemaal wel, ze moest alleen niet vergeten dat hij niet hetzelfde was als Nathan, hij liet haar niet alleen, ze zou nooit alleen zijn.
"Ik vind het moeilijk om dat in te zien. Maar je bent wel echt lief..." Fluisterde ze hem toe. Ze sloot haar ogen en bleef tegen hem aangeleund staan.


Koningin Fay Lahero

Ze had het eten klaar gemaakt voor haar en Nathan en zette het nu op tafel neer met een glimlach. "Oké, het is heel simpel, maar het ruikt lekker dus het zal dan vast ook wel lekker smaken." Plaagde ze Nathan nu met een grote grijns. Ze vond het wel echt heerlijk met hem, gewoon heel erg leuk en gezellig, maar hij moest af en toe wel nadenken over wat hem allemaal dwars zat.

Nathan Gerono

Fay had eten gemaakt en hij grijnsde door wat ze tegen hem zei. 'Ik lust alles wel hoor, ik ben niet zo kieskeurig.' zei hij tegen haar. 'Maar eigenlijk heb ik wel wat meer zin in jou dan in het eten, is dat erg?' Plaagde hij haar een beetje. Waarschijnlijk smaakte het echt wel goed. 'Eet smakelijk.' zei hij, voor hij een hap nam. Het was gewoon hartstikke lekker, dus hij knikte even goedkeurend naar haar. Dit was beter dan wanneer hij het zou klaarmaken, al kon hij het ook wel. Hij was beter in het bereiden van vlees.

Koning Stephen Lahero

' Je moet je niet zo veel zorgen maken... Natuurlijk ben ik lief, ik geef om je, ik hou hartstikke veel van je en daarom ga ik je ook niet in de steek laten. Daar moet je op vertrouwen...' zei hij zacht. Hij drukte zijn lippen in haar hals en daarna dacht hij even na. 'Weet je wat, we pakken onze spullen, dan vertrekken we zo al en gaan we slapen in het bos...' zei hij. Dat zou haar vast even goed doen en hij vond het geen probleem, hij ging graag mee.

Koningin Fay Lahero

Hij was niet zo kieskeurig. "Nee, dat weet ik." Plaagde ze hem grijnzend terug aangezien hij qua vrouwen ook niet zo kieskeurig was. Hij had alleen wel meer zin in haar dan in het eten.
"Dat is echt heel erg, maar eet eerst maar, dat moet ook gebeuren." Grijnsde ze hem toe "Ja, eet smakelijk." Ze knipoogde hem even toe. Hij knikte goedkeurend door het eten wat ze hem voorgeschoteld had en ze begon zelf ook genietend te eten.


Elvira Solore

"Ik pieker gewoon heel veel." Zuchtte ze hem nu toe. Hij was natuurlijk lief want hij gaf om haar, hij hield ook hartstikke veel van haar en ging haar daarom echt niet in de steek laten. "Vertrouwen is moeilijk, Nathan kan ik niet vertrouwen." Legde ze hem uit. Daarna wilde hij de spullen pakken en vertrekken om te gaan slapen in het bos.
"Ja, dat lijkt me heel erg fijn, dankjewel, kom, we gaan pakken." Knikte ze glimlachend.

Nathan Gerono

'Hey, niet zo praten hé,' zei hij lachend tegen haar. Hij wist heel goed waar ze op doelde. 'Mijn standaard ligt tegenwoordig toch wat hoger?' plaagde hij haar daarna. Ze zei dat het echt heel erg was, maar hij moest eerst maar eten, dat moest ook gebeuren. 'De rest ook, dat is nog belangrijker. Eten heb ik niet zo hard nodig,' plaagde hij haar nog meer. Hij vond het wel heel erg lekker, dus hij was ook vrij snel klaar.

Koning Stephen Lahero

'Dat weet ik, maar mij wel. Door Nathan moet je niet opeens alles en iedereen gaan wantrouwen, dat is niet goed. Probeer dan in te zien dat je mij wel kunt vertrouwen en Fay ook, dat weet ik zeker.' zei hij tegen haar. Het leek haar heel erg fijn en ze wilde ook meteen de spullen pakken, daardoor liep hij met haar mee en eenmaal in zijn kamer pakte hij wat spullen bij elkaar die ze nodig hadden.

Koningin Fay Lahero

"Ik vind het al wel heel wat zeggen dat je het aan me vraagt, dat betekent dat je het zelf niet eens weet." Plaagde ze hem met een brede grijns. Hij at wel door, hij vond het dus echt lekker, het smaakte ook prima.
"Eten is noodzakelijk, seks niet, Nathan. Leer dat toch eens." Grinnikte ze om hem. Ze schoof het bord van haar af wanneer ze klaar was. "Zo, dan mag jij de afwas doen." Grinnikte ze hem toe.



Elvira Solore

Ze knikte een klein beetje. "Het verschil daarin is moeilijk, Stephen... Hij is mijn vriend, ik hoor hem toch het meeste te vertrouwen van iedereen?" Klonk haar stem zachtjes tegen hem. Het was gewoon heel erg krom allemaal. Ze pakte zelf ook nog wat spulletjes in en daarna keek ze Stephen weer aan, ze vond het echt heel erg fijn dat hij dit voor haar wilde doen, daar was ze ongelooflijk blij mee.

Nathan Gerono

'Hey, ik weet het wel, ik doe het toch met jou?' vroeg hij lachend aan haar. 'Of moet ik iemand anders zoeken?' vroeg hij daarna. Ze zei dat eten noodzakelijk was en seks niet. 'Ik denk dat ik langer zonder eten kan dan zonder seks...' was zijn reactie. Waarschijnlijk was het ook nog echt zo ook. Hij had wel vaker een lange tijd niet zo veel te eten gehad, dat was prima te doen. 'Hey, dat is niet eerlijk... jij gaat mij helpen.' zei hij daarna. Hij greep haar vast en hij tilde haar op, daarna zoende hij haar meteen.

Koning Stephen Lahero

'Dat is misschien wel zo, ik weet het ook niet zo goed,' zei hij zacht. Hij was klaar en hij tilde de tas op, daarna keek hij haar weer aan, Elvira was zo te zien ook klaar. 'Nou, zullen we de paarden maar zadelen en vertrekken? We moeten natuurlijk wel een overnachtingsplek hebben gevonden voor het donker wordt...' zei hij, terwijl hij haar al meenam naar buiten toe, naar de stallen.

Koningin Fay Lahero

"Nathan, het is echt wel een serieus probleem van je. Straks kunnen we het ook een paar dagen niet meer doen wanneer het waarschijnlijk is dat ik zwanger kan raken." Legde ze aan hem uit. Hij dacht ook dat hij echt langer zonder eten kan dan zonder seks. "Dat is echt niet goed hoor..." Mompelde ze en ze schudde haar hoofd weer eventjes een beetje. Ze werd door hem vastgegrepen en opgetild. Ze grijnsde naar hem en zoende hem zachtjes terug.


Elvira Solore

Stephen wist het zelf ook niet zo goed en daardoor haalde ze haar schouders een beetje op. Het was inderdaad wel echt erg lastig. "Wacht nog heel eventjes." Zei ze wanneer hij de paarden wilde gaan zadelen en ze vroeg een wachter om een boog en wat pijlen, dat werkte prettig, vooral met het jagen. Ze droeg haar zwaard al bij zich en wanneer ze de spullen had ontvangen en bevestigd had op haar rug, knikte ze Stephen toe. "Nu kunnen we gaan." Grijnsde ze en ze ging met hem mee naar de stallen toe en begon haar paard in een snel tempo te zadelen. Ze keek weer even opzij naar Stephen, momenteel leek hij echt geen last te hebben van zijn hoofd, dat vond ze wel heel prettig.

Nathan Gerono

Ze zei dat het wel een serieus probleem was, straks konden ze het ook een paar dagen niet meer doen als het waarschijnlijk was dat ze zwanger kon raken. 'Dan stop ik gewoon op tijd, dat kan wel... we houden het wel in de gaten,' zei hij tegen haar. Hij zag er nog niet echt een probleem in, de kans was zo klein, hij wilde het ook veel te graag. 'Het is nou eenmaal zo, dus leg je er maar bij neer,' zei hij lachend en hij zoende haar nog eens.

Koning Stephen Lahero

Ze had nog wat spullen nodig en daarna konden ze gaan. Hij was vrij snel klaar met zijn paard en hij steeg op, daarna keek hij naar Elvira, die ook naar hem keek. 'Wat is er? Ben je aan het bewonderen hoe verschrikkelijk knap ik ben?' vroeg hij lachend aan haar. Waarschijnlijk was dat het niet. Hij spoorde zijn paard aan en het volgende moment reden ze door het bos heen.