Medieval Times

Lolita Fullbright

"Misschien is ze alleen verdrietig... ze haat je niet." Fluisterde ze hem zacht toe en ze streek even door zijn haren heen. Hij sprak over Kenzo, hij had verder niemand. Iedereen vond Esmeralda geweldig en hij was altijd maar alleen.
"Dat is niet waar... Esmeralda heeft ook geen vriendinnen van haar leeftijd, ze trekt wel veel met oudere mensen op, maar dat komt omdat ik... haar ouders een tijd dood waren toen ze die het hardste nodig had." Fluisterde Lolita nu heel erg zacht tegen hem. "Jij hebt wel vrienden, Jay, jij gaat nog best wel vaak uit met Kenzo en de rest, Esmeralda zit elke avond in het kasteel, te wachten tot jij weer bij haar bent." Jay was namelijk helemaal niet zo eenzaam als hij zelf dacht. Ze haalde even opgelucht adem toen hij meewilde.
"Dankjewel." Ze pakte zijn hand vast en nam hem met haar mee.

Koning Jay Fullbright

'Ik heb mensen die mij aardig vinden omdat ik koning ben en geld heb. Esmeralda vinden ze aardig omdat ze heel lief en leuk is... Ik ben dat niet. Ik ben walgelijk en ik kan beter alleen zijn, zonder vrouw, zonder kinderen en zonder vrienden.' zei hij zacht. Hij liep met tegenzin met haar mee, dit zou het echt alleen maar erger maken. het kwam door hem, zijn aanwezig kon het dan niet verbeteren, dat ging niet. Hij wilde het ook niet zien, het zou pijn doen..

Lolita Fullbright

"Zeg dat nu niet, Jay... Ik hou echt van je, jij bent ook erg lief en leuk." Vertelde ze hem nu. "Zeg alsjeblieft niet dat je walgelijk bent... je bent niet een of ander monster. Je hebt een prachtige vrouw, geweldige kinderen en mensen om je heen die altijd voor je klaar staan." Fluisterde ze. Ze opende langzaam de deur van de ziekenzaal, Esmeralda was schoongemaakt en de wonden waren gehecht, maar ze was nog steeds heel bleek en had haar ogen gesloten.
"Het komt goed, Jay." Ze drukte een kus op zijn slaap en staarde naar haar dochter.

Koning Jay Fullbright

'Ik ben een walgelijk monster, dat is precies wat ik ben en niets anders.' zei hij tegen haar. Lolita gaf misschien wel om hem, maar dat veranderde helemaal niets aan wat hij was. Hij liep naar binnen en hij zag Esmeralda liggen, hij kreeg tranen in zijn ogen. Zijn vader zat naast haar bed en hield haar hand vast. Jay wist echt niet wat hij moest doen. Hij wilde weg hier, want hij wist dat Esmeralda hem niet wilde zien. Ze wilde dat hij weg ging en ze was nogal duidelijk geweest.

Lolita Fullbright

"Je weet zelf heel erg goed dat het niet waar is." Sprak ze hem zacht toe. Wanneer hij Esmeralda zag, zag ze de tranen in zijn ogen. Ze wreef even over zijn rug heen en ze keek naar Leroy.
"Kom, Jay..." Fluisterde ze en ze nam hem met haar mee naar het bed. "Blijf je bij ons, alsjeblieft?" Vroeg Lolita nu zachtjes aan de jongen. Ze streek even zacht langs het gezicht van Esmeralda.

Koning Jay Fullbright

Ze zei dat hij wist dat het niet waar was, maar hij vond juist van wel. Het was heel erg zo en dat had hij nu gemerkt. Ze nam hem mee naar het bed en hij ademde trillend in. Hij wilde niet, hij wilde weg hier. Als ze wakker zou worden en hem zou zien maakte hij het alleen maar erger. ' Ze kan gelukkiger worden met iemand anders, echt... Iemand die beter voor haar is. Ik ben hier niet nodig, Esmeralda kan alles zelf, echt...' Fluisterde hij.

Lolita Fullbright

Volgens Jay kon Esmeralda gelukkig worden met iemand anders, ze kon alles zelf. "Door wat ze nu heeft gedaan, blijkt wel dat ze echt niet alles zelf kan, Jay... ze heeft zichzelf gesneden, ze heeft iemand nodig die op haar past en ik ken niemand die dat beter kan dan jij." Fluisterde ze hem nu toe en ze streelde weer zachtjes over zijn rug. "Het valt allemaal wel mee, ze zal vast blij zijn wanneer ze je ziet." Lolita keek eventjes naar Leroy in de hoop dat hij ook kon helpen om Jay hier te houden.

Koning Jay Fullbright

Hij wist het echt niet, hij kon het niet zo zien, het voelde vreselijk allemaal. Het voelde alsof alles wat er mis ging zijn schuld was en dat was ook eigenlijk zo. 'Jay, het minste dat je nu nog kan doen is blijven tot ze wakker is. Als ze je dan niet meer wilt zien, dan hoor je dat op dat moment wel.' zei zijn vader. Jay knikte langzaam en daarna ging hij toch bij Esmeralda zitten, hij pakte voorzichtig haar hand vast. Hij kon het allemaal niet goed begrijpen. Esmeralda zei altijd dat ze voor eeuwig samen zou zijn, wat er ook gebeurde, ze zouden er voor elkaar zijn. Nu wilde ze hem alleen laten.

Lolita Fullbright

Leroy gaf aan dat dit het minste was dat hij kon doen. Hierdoor keek Lolita hem weer eventjes aan, hij deed het goed. Ze ging bij Leroy staan en legde haar hoofd zacht tegen hem aan terwijl ze keek naar haar dochter. Na een tijdje opende Esmeralda langzaam haar ogen, ze keek wat wazig en vermoeid om zich heen, maar leek nog niet echt te beseffen dat er zoveel mensen bij haar stonden.

Koning Jay Fullbright

Hij staarde in gedachten verzonken naar Esmeralda, hij wilde de rest eigenlijk ook niet zien. Het leek alsof zijn vader zich schuldig voelde en Jay begreep niet waarom dat was. Het maakte hem ook niet echt heel erg veel uit. Hij keek wat verbaasd op toen Esmeralda haar ogen opende en hij kneep zachtjes in haar hand. Hij was heel bang dat ze hem direct weg zou sturen zodra ze daar de kans voor had. Hij had een brok in zijn keel, hij kon niet begrijpen waarom ze hem alleen zou willen laten.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze voelde iemand in haar hand knijpen en ze keek eventjes naar Jay met een lichte glimlach. "Waar ben ik?" Vroeg ze zachtjes aan hem en ze probeerde wat overeind te komen, maar haar armen deden pijn, ze beet even op haar lip en zette nog steeds door om overeind te komen. Ze had nog steeds hetzelfde idee in haar hoofd. Ze was pas goed wanneer ze echt tegen pijn kon, pas dan kon ze een goede vrouw voor Jay zijn.

Koning Jay Fullbright

Ze leek het helemaal niet erg te vinden dat hij hier was. Ze glimlachte zelfs naar hem en ze vroeg waar ze was. 'Ziekenzaal.' Was zijn zachte antwoord. Hij staarde haar weer even aan en hij ademde diep in. Hij moest het weten. 'Waarom heb je dit gedaan? Waarom wilde je mij alleen achter laten? Ben ik te ver gegaan? Is het klaar nu?' Vroeg hij heel erg zacht aan haar.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze was op de ziekenzaal. "Ik ben niet ziek." Sprak ze zacht tegen Jay terug. Hij vroeg aan haar waarom ze dit had gedaan, waarom ze hem alleen achter wilde laten. Ze wreef even over haar hoofd heen, het bonkte nogal. Daarna keek ze naar haar armen en vervolgens weer op naar Jay.
"Ik moet sterker worden, ik moet tegen pijn kunnen, dan is alles goed." Fluisterde ze tegen hem. "Ik wilde je niet alleen laten, ik wilde mezelf sterker maken." Zei ze nu nogmaals zodat het duidelijk was voor hem. "Dan kan ik een betere vrouw voor je zijn." Lolita keek geschrokken naar haar dochter en hield Leroy stevig vast, dit kon ze toch niet menen? Wilde ze dat echt? Deed ze zichzelf daarom pijn?

Koning Jay Fullbright

' Je bent wél ziek, misschien nog wel erger dan we nu denken...' zei hij heel zacht. Ze vertelde waarom ze dit gedaan had en hij staarde haar vol ongeloof aan. 'Als ze je niet gevonden hadden, was ik alleen geweest. Dan hadden Killian en Ivan geen moeder meer. Ik weet niet wat ik dan had moeten doen, Esmeralda... Echt niet. Je had beloofd dat je er altijd zou zijn en nu... Nu weet ik niet of ik daar ooit nog op kan vertrouwen en het is mijn eigen schuld.' Fluisterde hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay zei dat ze wel ziek was, maar ze schudde haar hoofd, ze kroop nu wat tegen hem aan. "Ik wil niet dood." Fluisterde ze tegen hem en ze sloot haar ogen door wat hij tegen haar zei. "Ik ga niet dood, ik wil alleen beter worden. Geloof me, vertrouw me." Ze kreeg tranen in haar ogen en keek hem even aan. Ze wilde echt niet dood, dat was helemaal niet haar bedoeling. Ze wilde sterker worden.
"Ik wilde ook helemaal niet dat je helemaal weg ging, ik wilde alleen dat je niet zag dat je me pijn deed." Fluisterde ze nu schor tegen hem.

Koning Jay Fullbright

'Hoe moet ik dat geloven? Het lijkt verdacht veel op iets anders...' zei hij zacht. HIj was verdrietig, hij wilde Esmeralda echt niet kwijt, nooit. Ze was veel te belangrijk voor hem, zonder haar zou hij het allemaal echt niet kunnen. Ze kroop tegen hem aan en hij hield haar voorzichtig vast, hij trilde lichtjes door alle emoties. 'Ik dacht dat je mij nooit meer wilde zien,' mompelde hij. Hij had het echt gedacht, daarom was hij ook meteen vertrokken.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ik wil sterk zijn, niet dood." Haar stem sloeg over terwijl ze dit doordringend tegen hem zei.
"Sst... meisje, we geloven je.. het komt allemaal goed..." Lolita keek Jay heel eventjes aan. Het maakte Esmeralda nu teveel van streek om daarover te praten, bovendien geloofde Lolita wel wat Esmeralda zei, zo was het meisje namelijk echt. Lolita geloofde niet dat ze dood wilde. Esmeralda had altijd wel wat rare dingen gehad, vooral dat ze sterk wilde zijn.
"Alleen op dat moment wilde ik je even niet zien, nu wel, heel graag. Ik ben heel graag bij jou... ik wil je niet missen." Fluisterde ze hem zacht toe.

Koning Jay Fullbright

Hij ademde trillend in en pas toen Esmeralda zei dat ze hem nu wel wilde zien, heel graag zelfs, ontspande hij weer. Hij kwam heel voorzichtig bij haar liggen en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Ik jou ook niet, al begreep ik er niets van,' fluisterde hij. Hij had echt gedacht dat Esmeralda zo klaar was met alles dat ze niet meer wilde, dat ze bang was voor hem. Dat bleek helemaal niet waar te zijn.

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay kwam bij haar liggen met zijn armen om haar heen. Hij wilde haar ook niet missen en hij begreep er niets van. "Sorry..." Fluisterde ze tegen hem en ze kroop dicht tegen hem aan en zakte langzaam in slaap. Lolita kwam langzaam overeind en glimlachte naar Jay.
"Geloof je me nu?" Vroeg ze hem met een klein grijnsje. Ze keek nog eventjes naar Esmeralda, maar daarna besloot ze de twee maar alleen te laten.
"Zorg je goed voor haar? Dan gaan wij weer." Glimlachte Lolita.

Koning Jay Fullbright

Hij bleef Esmeralda stevig vasthouden, hij had aardig wat goed te maken en hij wilde haar het gevoel geven dat hij er echt voor haar was. Lolita kwam overeind en door wat ze vroeg glimlachte hij zwakjes en knikte hij even. Hij geloofde het wel, maar het gevoel bleef altijd een beetje aanwezig als hij iets fout deed. Hij dacht dan meteen dat het klaar was. Dat ze hem niet meer wilde zien. 'Ja, dat doe ik,' fluisterde hij.

Lolita Fullbright

Jay zou haar goed in de gaten houden. Ze drukte zacht een kus op zijn voorhoofd en daarna pakte ze de hand van Leroy vast en nam hem met haar mee de kamer uit. Ze haalde eventjes diep adem en keek hem aan.
"Oh, Leroy... ik ben zo bang dat het gewoon niet goed met haar is, dat ze psychisch gewoon niet goed in elkaar zit." Fluisterde ze hem zacht toe.

Leroy Fullbright

Door wat Lolita zei glimlachte hij zwakjes. 'Ik denk dat het wel meevalt. Ze zoekt een uitweg voor alle pijn en problemen, dat is niet zo gek. Ik weet zeker dat wij haar wat meer kunnen ondersteunen, waardoor ze er minder last van heeft. Daar ben ik van overtuigd,' zei hij tegen haar. 'Je moet je niet al te veel zorgen maken, ze is weer wakker, Jay behandeld haar nu wel goed, morgen kijken we verder,'

Lolita Fullbright

Leroy dacht dat het allemaal wel meeviel, Esmeralda zocht gewoon naar een uitweg voor pijn en problemen. Hij wist zeker dat wanneer ze haar beter zouden ondersteunen, ze er minder last van zou hebben. Ze glimlachte hierdoor eventjes.
"Gelukkig behandeld hij haar weer goed." Zei ze zacht. "Leroy... ooit heeft Esmeralda als kind uit het raam willen springen om de reden dat ze dacht dat Jay niet meer van haar hield. Dat zit nog steeds in haar." Fluisterde ze vervolgens.

Leroy Fullbright

'Ja, gelukkig wel.' zei hij zacht. Hij was blij dat Jay rustig was, want anders zou hij dat zelf ook niet zo heel erg fijn vinden, maar Lolita had altijd wel positieve invloed op hem. Ze vertelde over vroeger en daardoor staarde hij haar even aan. 'Ze zijn zo afhankelijk van elkaar,' zei hij zacht. Lolita en hij waren dat ook wel, maar toch anders, zeker tegenwoordig. 'Ik wil het wel een keertje met haar bespreken, maar ik weet niet of ik kan helpen,' zei hij zacht.

Lolita Fullbright

Ze knikte even toen Leroy aangaf dat ze zo afhankelijk van elkaar waren. "Dat klopt... dat is ook iets wat ik bij ons wil voorkomen, Leroy... daarom wil ik ook met andere mensen kunnen praten, begrijp je dat?" Vroeg ze hem zacht en ze keek hem eventjes doordringend maar wel rustig aan. Hij wilde het een keer met Esmeralda bespreken en ze knikte daardoor even. "Dat zou ik wel fijn vinden." Sprak ze zacht tegen hem.