Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Hij reageerde er gelukkig nog wel vrolijk op, het kon namelijk altijd twee kanten uit met Stephen, gelukkig was hij positief. Hij kwam langzaam overeind en vertelde dat er een waterval verderop was, hij vond het daar geweldig en hij dacht dat zij het iets minder vond, maar hij wilde het wel graag laten zien.
"Oké, kom maar op. Eens kijken of ik zoveel water aankan." Plaagde ze en ze ging staan. Zacht pakte ze de hand van Stephen vast en ze grijnsde vrolijk.

Koning Stephen Lahero

Ze vond het gelukkig wel leuk, hij had er al op gehoopt. Ze hoefde helemaal niet dichtbij te komen, maar het was gewoon mooi, het was een plek die hij geweldig vond. Ze pakte zijn hand vast en hij trok haar tegen zijn lichaam aan. 'Ik ben gek op je,' fluisterde hij nu oprecht, daarna liep hij met haar naar de waterval toe. Je hoorde het water al van ver en toen ze er eenmaal waren liet hij haar los en staarde hij naar het water, hij vond het echt prachtig.

Koningin Fay Lahero

Ze werd tegen Stephen aangetrokken en hij fluisterde haar toe dat hij gek op haar was. Ze drukte een kus op zijn wang en keek hem met een grijnzende blik aan, ze was net zo gek op hem... Ze liepen naar de waterval toe en ze hoorde het water kletteren. Eenmaal dichtbij zag ze aan de blik van Stephen dat hij genoot. Zij keek naar het water en de regenboog die zich erin vormde, het was wel heel erg mooi, dat moest ze wel toegeven.
"Zullen we weer wat proberen met onze kracht, of is dat teveel voor je?" Vroeg ze hem zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg zacht aan hem of hij wat wilde proberen met zijn kracht of dat het te veel voor hem was. Door die vraag ademde hij langzaam in. 'Ik durf het niet, ik ben bang dat het te heftig is voor mij,' fluisterde hij. Als het fout ging zou hij heel veel energie verbruiken en zich diep ongelukkig voelen, dat leek hem niet zo goed. Hij nam het risico liever niet. 'Het spijt mij,' mompelde hij zachtjes. Hij wilde haar helemaal niet teleurstellen. Hij staarde weer naar het water en daarna ging hij op de grond zitten. Hij leek bijna in trance te zijn.

Koningin Fay Lahero

Hij durfde het niet, hij was bang dat het te heftig was. Ze knikte hierdoor eventjes, ze kon hem wel begrijpen, hij had het nog nooit echt goed onder controle gehad, het was ook eigenlijk niet echt verstandig. Hij zei haar dat het hem speet.
"Nee, geen probleem, je kunt het beter aangeven dan dat je het toch doet en het gaat fout. Het was maar een voorstel, het is inderdaad niet verstandig." Glimlachte ze hem toe, ze dacht de laatste tijd wel redelijk nuchter na over dingen en zag zelf ook heus wel in dat het niet ging. Hij ging zitten en ze grijnsde door de manier waarop hij naar de waterval keek. Ze ging bij hem zitten en bestudeerde de waterval even, het had wel iets meeslepend als je er zo naar keek.

Koning Stephen Lahero

Hij hoorde vaag wel wat ze tegen hem zei, maar het was niet echt iets dat heel erg tot hem doordrong. Hij was veel meer bezig met het water en dat ze bij hem kwam zitten zag hij echt niet meer. Hij bleef nog een tijdje staren en daarna merkte hij dat het hem zelfs onrustig maakte. Dat was niet echt goed. Hij bleef wel kijken, maar zijn blik werd onrustig, zijn hartslag schoot omhoog, net als zijn ademhaling.

Koningin Fay Lahero

Stephen werd onrustiger en dat werd het water ook. Ze voelde haar hart in haar keel kloppen toen het water daar als een chaos door de rivier stroomde en omlaag kletterde van de waterval af. "Stephen?" Ze pakte hem zachtjes vast en schudde hem wat heen en weer om te zien of ze hem weer wat bij kennis kreeg, hij was echt alleen maar met de rivier bezig.

Koning Stephen Lahero

Hij hoorde zijn naam niet, hij reageerde totaal niet en toen Fay hem vastpakte en heen en weer schudde werd het water nog wilder en duwde hij haar hard van zich af. Het was helemaal niets voor hem, maar hij had het gewoon niet door. Hij ademde gehaast in en uit, hij voelde zich steeds onrustiger worden, maar hij kon er helemaal niets aan doen. Hij wist het contact ook niet te verbreken, het lukte hem gewoon niet.

Koningin Fay Lahero

Het water werd wilder en ze keek met een angstige blik achter zich, daardoor had ze niet echt door wat Stephen deed, de duw kwam volkomen onverwachts en ze tuimelde achterover waar het water haar meteen meesleurde. Ze wilde schreeuwen, maar belandde meteen onder water, ze kreeg een hoop water binnen in haar mond en de angst maakte alles alleen maar erger, door haar paniek verstijfde ze helemaal en kon ze helemaal niets, ze stootte haar hoofd tegen een steen en verloor haar bewustzijn daardoor. Ze werd overal naartoe geslingerd door de wilde rivier.

Koning Stephen Lahero

Hij had het niet door, hij merkte niet dat Fay meegesleurd werd door de rivier, hij merkte helemaal niets. Hij was helemaal in zichzelf gekeerd, hij zag het niet ééns, het was alsof hij in één grote waas leefde. Hij voelde heel goed dat zijn kracht wegzakte, dat hij zelfs zo veel energie gebruikte dat hij bijna wegzakte. Hij merkte niet dat Fay weg was, eigenlijk merkte hij niets, hij was zich er niet eens bewust van dat hij hier zat en langzaam zakte hij steeds meer weg.

Elvira Solore

Ze was met Nathan vlakbij de rivier en ze zoende hem vol liefde tot ze ineens spetters water voelde. Ze keek wat verbaasd op en hoorde de rivier razen. "Wat is dat?" Vroeg ze mompelend aan Nathan en ze kwam overeind en keek naar de rivier. Dit was niet normaal, zo ging een rivier nooit tekeer.
"Er is vast iets mis." Mompelde ze. Ze trok al haar kleding recht en keek gealarmeerd om zich heen.



Koningin Fay Lahero

De rivier nam haar tot ver mee, maar Fay merkte niets meer, ze was helemaal buiten bewustzijn en had veel water binnen gekregen. Ergens een paar kilometer verderop spoelde ze aan op het strand. Ze zat helemaal onder het zand en haar kleding was gescheurd. Haar huid was gehavend en bloedde op sommige plekken flink. Ze kwam niet bij kennis en bleef daar doodstil liggen.

Nathan Gerono

Hij trok Elvira dichter naar zich toe en ze stopte, waardoor hij kreunde. 'Komop, we gaan nu niet wachten hoor,' mompelde hij. Ze had het over het water, maar hij had helemaal geen zin om te stoppen, al had hij niet zo veel keuze omdat ze overeind kwam. Nu pas keek hij echt naar het water, het ging wel heel erg wild, dit was inderdaad niet normaal, het was prachtig weer, waar kwam dit vandaan? Ze dacht dat er iets mis was, hij dacht hetzelfde. Hij fatsoeneerde zelf ook even zijn kleding en daarna viel hem iets op. 'Daar ligt Fay,' zei hij zacht, hij herkende haar al meteen en hij schoot op haar af. Hij pakte haar vast en hij bekeek haar lichaam, ze had verschillende wonden. Hij trok zijn shirt uit en hij verbond de ergste plekken, maar verder wist hij niet wat hij moest doen. Waar was Stephen? Het water werd maar niet rustiger.

Elvira Solore

Nathan merkte iets op en haar hart klopte in haar keel toen ze Fay zag, meer dood dan levend. Nathan verbond haar wonden. Ze voelde aan de hals van Fay, ze voelde haar hart nog maar heel zachtjes kloppen, ze had waarschijnlijk enorm veel water binnengekregen...
"Beadem haar, Nathan, straks gaat ze dood." Haar stem klonk schor en trilde. Haar ogen waren groot en wat angstig, hoe kon dit ooit gebeuren? Daarna herinnerde ze zich dat Stephen wat met water kon... zou hij..?
"Ik ga op zoek naar Stephen, dit komt niet uit het niets." Mompelde ze snel tegen haar vriend en ze rende weg, stroomopwaarts waar ze uiteindelijk Stephen vond. Hij was doodop, maar compleet gefocust op de rivier. Ze aarzelde geen moment en drukte hem op de grond zodat hij niet meer naar het water zou kijken.

Nathan Gerono

Door wat Elvira zei keek hij geschrokken op, hij keek weer naar Fay en meteen deed hij wat Elvira van hem vroeg. Hij hoopte zo erg dat het hielp. Hij bleef een tijdje doorgaan en daarna rolde hij Fay op haar zij, zodat het water dat ze waarschijnlijk binnen had gekregen er ook uit zou kunnen lopen, dan kon ze daarna tenminste weer normaal ademhalen. Hij hoopte ontzettend dat het hielp. 'Alsjeblieft Fay... je moet wakker worden... alsjeblieft...' fluisterde hij wanhopig.

Koning Stephen Lahero

Hij merkte pas iets toen hij opeens tegen de grond gewerkt werd, het contact met de rivier werd verbroken en daardoor ging hij volledig door het lint. Voor zijn lichaam was dit natuurlijk veel te veel, maar op de een of andere manier vocht hij tegen alles dat hem tegenhield. Nu weer. Hij werkte Elvira hardhandig van zich af, maar zodra hij weer oogcontact had met het wilde water, deed hij niets meer.

Koningin Fay Lahero

Zodra ze op haar zij werd gelegd begon ze te hoesten en te kokhalzen, het water stroomde in schokken uit haar mond en ze greep zich met haar handen vast in het zand, het deed pijn, alles deed pijn... ze kreunde en viel daarna weer helemaal weg. Haar ademhaling was schokkerig en onregelmatig.


Elvira Solore

Stephen vocht tegen haar, hij gooide haar hardhandig van zich af en keek weer naar het water, daardoor werd hij rustig.
"Oké..." Mompelde ze. Ze moest er blijkbaar dus alles aan doen om het contact met het water weg te halen. Ze legde haar handen voor zijn ogen.
"Stephen, ophouden, je hebt Fay pijn gedaan, ze werd meegesleurd door de rivier en ze is er slecht aan toe. Houd op, alsjeblieft. Je maakt alles erger. Je kan dit niet aan, je moet stoppen."

Nathan Gerono

Het werkte wel, het was duidelijk dat het pijn deed, maar het werkte tenminste. Ze viel weg, ze bleef onregelmatig ademhalen en hij hield haar heel dicht tegen zich aan. 'Volhouden, Fay... je moet echt volhouden...' fluisterde hij. Hij dacht dat Elvira wel begreep dat hij terug zou gaan, daarom tilde hij haar op en bracht hij haar terug naar het landgoed. Stephen moest helpen, Stephen kon haar wonden genezen, hij kon dat allemaal niet.

Koning Stephen Lahero

Ze legde haar handen voor zijn ogen, meteen greep hij haar vast en daarna haalde hij hard uit. Hij duwde haar weer weg, het werd steeds heftiger en hardhandiger. Hij hoorde wel wat ze tegen hem zei, maar het deed niets met hem, het had geen invloed, het drong gewoon echt niet tot hem door. Hij staarde weer in het water en hij voelde wel hoe hij steeds zwakker werd, zijn energie werd gewoon helemaal opgezogen.

Elvira Solore

Ze moest eerlijk toegeven dat hoe harder hij tegen haar vocht, hoe feller ze zelf werd. "Verdomme." Gromde ze. Ze werd geslagen door hem en weggeduwd. Ze pakte nu hardhandig zijn handen vast en sleurde hem met haar mee. Ze sleurde hem weg van de rivier en hield hem zo vast, zodat hij haar geen pijn kon doen, ze gaf niet zomaar op en met een vastberaden blik sleepte ze hem achter haar aan.

Koning Stephen Lahero

Omdat hij alleen maar bezig was met het water had hij natuurlijk niet door wat Elvira deed, voor hij het wist hield ze hem vast en werd hij meegesleurd. Hij vocht wel, maar zijn kracht raakte op, hij zakte steeds verder weg en hoe verder hij bij de rivier vandaan was, hoe kalmer hij weer werd. Alsof het nu wel goed was, nu voelde het allemaal minder heftig en was de kracht minder sterk. Hij keek haar wat wazig aan. 'Wat doe jij hier?' vroeg hij nu heel zacht en zwakjes.

Elvira Solore

Ver weg bij de rivier hoorde ze Stephen zacht en zwak tegen haar praten, ze liet hem zachtjes los en kwam op haar hurken bij hem zitten, ze keek hem bezorgd aan.
"Je deed iets met de rivier..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze keek hem doordringend aan. "Fay werd meegesleurd met het water en wij vonden haar... ik heb geen idee hoe ze eraan toe is en toen ging ik naar jou zoeken. Je was compleet in trance en ik kon niet in je buurt komen, je wilde duidelijk niet gestoord worden." Zei ze zachtjes, ze merkte dat haar gezicht langzaam blauw werd.

Koning Stephen Lahero

Hij werd losgelaten, ze kwam bij hem zitten. Hij wilde vragen waarom hij zich zo zwak en misselijk voelde, maar ze begon al te vertellen. Hij staarde haar compleet vermoeid en vol ongeloof aan. 'Waarom?' vroeg hij alleen maar. Hij had geen energie meer, maar hij wilde het wel weten. 'Waar is Fay?' was zijn volgende vraag. Hij wilde naar haar toe, hij moest haar helpen. Hij had haar pijn gedaan, dat vond hij afschuwelijk. Hij wilde nooit iemand pijn doen en al helemaal niet zijn vrouw.

Elvira Solore

"Ik weet het niet zo goed.. ik heb alleen maar geprobeerd om je uit die trance te krijgen." Zei ze hem zacht. Hij wilde weten waar Fay was. "Ik denk dat Nathan haar wel terug heeft gebracht naar het landgoed, kom maar..." Sprak ze zachtjes tegen hem en ze ondersteunde hem stevig en nam hem zo mee naar binnen, naar de kamer waar Fay lag.

Koning Stephen Lahero

Hij begreep er helemaal niets van. Waarom zou hij haar ooit pijn willen doen? Dat wilde hij juist niet en ze hadden het heel erg fijn gehad. Hij kon zich er ook helemaal niets van herinneren. Dat maakte het vaag. Ze bracht hem naar de kamer, Nathan keek hem strak aan en Stephen voelde zich alleen nog maar meer vreselijk. Hij pakte Fay vast en hij kreeg tranen in zijn ogen. Hij wilde haar helpen, maar hij was echt helemaal op, zijn lichaam kon gewoon niet meer.

Elvira Solore

Ze zag hoe Stephen bij Fay ging zitten en haar vastpakte. Ze legde haar arm om Nathan heen en drukte een kus tegen zijn slaap terwijl ze naar Fay staarde.
"Ze komt vast wel weer bij, het was gewoon heel erg heftig..." Fluisterde Elvira zachtjes tegen Stephen. "Kom zelf ook een beetje bij, Stephen..." Daarna keek ze Nathan aan. "Ga je met me mee?" Vroeg ze hem heel zacht en voorzichtig, ze was bang dat hij zou uit zijn vel zou springen tegenover Stephen.

Koning Stephen Lahero

Hij moest zelf ook wat bijkomen, maar dat vond hij totaal niet belangrijk. Hij wilde dat Fay wakker werd, dat was het enige. Hij streek langs haar gezicht en hij keek langzaam op. Elvira wilde Nathan mee nemen, maar die dacht er duidelijk niet zo over. Stephen werd dodelijk aangekeken, maar hij begreep het wel. 'Het spijt mij, ik heb haar nooit pijn willen doen.' zei hij heel eerlijk. Nathan draaide zich nu om en liep weg, hij kon hier echt niet mee omgaan.

Elvira Solore

Ineens kwam Nathan overeind en liep hij weg. Ze beet zachtjes op haar lip en keek nog even naar Stephen. "Ik geloof je..." Fluisterde ze hem toe, daarna ging ze Nathan achterna. Ze pakte zachtjes zijn arm vast.
"Hé, lieverd..." Fluisterde ze tegen haar vriend en ze keek hem bezorgd aan. "Gaat het een beetje?" Vroeg ze hem heel voorzichtig.