Medieval Times

Koningin Fay Lahero

Zonder wat te zeggen stond hij op en liep hij langs haar de deur uit, hij sloeg de deur met heel wat kracht dicht. Fay keek verbaasd naar Elvira en merkte dat zij met precies dezelfde blik naar haar terug keek. Ze hadden allebei Nathan nog nooit zo meegemaakt, hij was altijd vrolijk, had altijd goede moed, ze hadden hem nog nooit kwaad gezien en Fay moest eerlijk bekennen dat dit haar een beetje angstig maakte... Elvira glimlachte Fay even toe.
"Ik ga wel, trek het je niet aan." Ze gaf Fay even een klein klopje op haar schouder en liep daarna de deur uit, naar buiten toe, op zoek naar Nathan.
Ze trok haar zwaard toen ze hem zag en keek hem doordringend aan. "Kom op dan." Klonk haar stem uitdagend, hoewel ze nog wat zwakjes was, wilde ze graag eventjes een goede training, hoe kon dat beter dan wanneer Nathan boos was?

Nathan Gerono

Hij keek op toen hij een bekende stem hoorde, ze trok haar zwaard en hij keek Elvira glimlachend aan. Hij was nog steeds kwaad, maar hij wist dat ze dit daarom deed, omdat hij het heel hard nodig had. Hij greep zijn zwaard vast, hij knikte kort en daarna begon hij meteen met flink wat kracht aan te vallen. Hoewel hij kwaad was, was zijn techniek perfect. Hij was al vanaf jongs af aan getraind, vanaf de dood van zijn ouders en dat was goed te merken ook, maar hij zou altijd voorzichtig zijn bij Elvira.

Elvira Solore

Hij glimlachte naar haar, dat vond ze leuk, hij leekhet echt te waarderen wat ze deed. Hij pakte zijn zwaard en viel aan met veel kracht, ze vocht zo hard en snel als ze kon tegen hem terug, het viel haar alleen heel zwaar, was ze toch in een slechtere conditie dan ze had verwacht. Op een gegeven moment maakte ze een foutje, ze sloeg mis en gleed uit waardoor ze achterover op de stenen knalde, ze kreunde even zachtjes en ging voorzichtig zitten, dat was een behoorlijke harde klap

Nathan Gerono

Opeens ging het snel, Elvira maakte een fout, hij kon het niet herstellen en ze klapte achterover. Ze kwam wel weer overeind, hij liet zijn zwaard op de grond vallen en hij knielde bij haar neer. 'Gaat het?' vroeg hij zacht, duidelijk geschrokken. Dit was niet zijn bedoeling, maar dat kon natuurlijk gebeuren bij een gevecht. Hij had nog zijn best gedaan om voorzichtig te doen, misschien had hij moeten zeggen dat het niet verstandig was, maar hij vond het vechten zo fijn.

Elvira Solore

Gelukkig zat Nathan niet helemaal in het spel en knielde hij meteen bij haar neer. Hij vroeg geschrokken of het ging. Ze glimlachte naar hem en knikte. "Ja, het gaat prima, als je me even overeind wil helpen?" Vroeg ze hem nu met een glimlach. "Dat was echt een hele domme zet van me... jemig.." Mopperde ze nu op zichzelf. Het was niet de schuld van Nathan dat dit gebeurd was.

Zarina
De wolvin was al die tijd in de slaapkamer geweest en had alles, voor zo ver ze het verstond en begreep, meegekregen. Vooral de spanning die zo plotseling op kwam zetten en er voor zorgde dat de man de kamer verliet en de deur enorm hard achter zich dicht trok. Zarina bleef liggen waar ze lag, maar trilde wel zachtjes. Ze maakte zich ook zo klein mogelijk. Meestal als iemand kwaad werd in dezelfde ruimte als dat zij aanwezig was, werd het op haar afgereageerd. En dat gevoel verdween natuurlijk niet zo maar nu ze ergens anders woonde en met andere mensen te maken had. Zelfs nu er twee van de drie mensen de kamer verlaten hadden en het totaal niet er op leek dat zij er van langs zou krijgen, was ze er nog niet helemaal gerust op dat er niets ging gebeuren.

Nathan Gerono

Hij hielp haar overeind en hij glimlachte een beetje door haar gemopper. 'Het is niet zo gek, het kan gebeuren en je bent nog zwak..' Zei hij. Heel even streek hij langs haar wang en zoende hij haar vrij heftig, daarna nam hij wat afstand. 'Ik denk dat ik even naar de smederij ga... Ik wil geen ruzie maken en het is beter als ik nog wat meer tot rust kom...' Zei hij zacht. 

Elvira Solore

Hij hielp haar overeind en zei dat het niet zo gek was. Het kon gebeuren en ze was nog zwak. "Maar het hoort nooit te gebeuren." Zei ze nog even eigenwijs tegen hem. Hij streek langs haar wang en zoende haar daarna heftig, met een zachte kreun ging ze mee in zijn zoen, dit was heerlijk...
"Je bent echt heerlijk wanneer je boos bent." Plaagde ze hem nu. Hij nam afstand en gaf aan dat hij naar de smederij ging, hierdoor knikte ze. "Hoewel ik het niet wil, denk ik wel dat het een verstandige keuze is." Vertelde ze met een knipoog.


Koningin Fay Lahero

Ze bleef alleen achter in de kamer en besloot de nieuwe hond van nathan wat aandacht te geven, het arme dier had zo te zien al veel meegemaakt. Ze liep er langzaam op af en ging voorzichtig vlakbij op de grond zitten.
"He knapperd... kom eens..." vroeg ze glimlachend aan hem.

Nathan Gerono

Door wat ze zei keek hij haar verlangend aan, ze maakte het hem nogal moeilijk. Ze zei dat ze het niet wilde, maar dat het een verstandige keuze was. Hij pakte haar weer vast en hij trok haar tegen zijn lichaam aan. 'Ga met mij mee...' mompelde hij. Hij liet zijn handen naar haar heupen glijden en hij drukte zijn lippen kort in haar hals, daarna ademde hij weer diep in. Hij wist dat hij dit niet moest doen nu, maar hij vond het veel te lekker.

Elvira Solore

Hij keek haar verlangend aan en daarna pakte hij haar weer vast, zijn lichaam dicht tegen dat van haar aan en haar hartslag schoot omhoog en ze keek hem met een doordringende blik aan. Hij vroeg haar om met hem mee te gaan. Zijn handen gingen over haar heupen heen en ze voelde zijn lippen in haar hals, dit kon ze echt niet weerstaan, echt niet... ze pakte zijn hoofd stevig vast en zoende hem weer heftig en vurig.
"Ja.. ik ga mee..." klonk haar stem schor tussen het zoenen door.

Nathan Gerono

Zijn hoofd werd vastgepakt en hij werd heftig en vurig gezoend, ze zei dat ze meeging. Op de een of andere manier was dat een opluchting, want hij wist dat dit was wat hem echt weer zou kunnen kalmeren. Dit zorgde er voor dat hij onrustig was, maar het kon hem ook weer rustig krijgen. Hij pakte haar hand vast en hij nam haar direct mee, hij wilde niet nog verder gaan want dan zou de weg naar de smederij veel langer lijken.

Elvira Solore

Ze merkte zijn opluchting op en daardoor glimlachte ze naar hem, het was ook veel te lang geleden dat ze samen wat gedaan hadden, ze was best lang ziek geweest. Hij nam haar meteen mee naar de smederij en ze kon echt niet van hem afblijven, ze hield het bij een streling, maar ze voelde gewoon hoeveel zin ze hierin had, hoe opgewonden ze ervan raakte. Van hem...
Eenmaal in de smederij drukte ze hem tegen de buur aan en zoende hem weer net zo heftig.


Kayton Erogate

Hij was met Carmen weer vertrokken naar het landgoed en hij voelde gewoon hoe slecht het ging, hoe vreselijk hij zich voelde. er was van de buitenkant niets aan te zien, maar hij had het idee dat hij aan het rotten was van binnen, het voelde gewoon niet goed.
"Carmen, ik zou graag nog naar Jay willen, ga je mee?" Vroeg hij haar nu zachtjes. Hij had haar redelijk op de hoogte gesteld van zijn situatie, zodat het niet als een klap zou aankomen bij haar, zodat ze aan het idee kon wennen...

Nathan Gerono

Hij was blij dat Elvira zich redelijk inhield, want hij had geen idee of hij dat kon als ze nog verder ging. Hij had het gevoel dat hij helemaal geen geduld meer over had. Eenmaal in de smederij werd hij tegen de muur gedrukt en net zo heftig gezoend door haar, hij ging er gretig in mee. Zijn handen gleden opnieuw naar haar heupen en hij trok haar dicht tegen zich aan. Hij vond het leuk om te merken dat ze dit zelf ook zo graag wilde, daar genoot hij echt van.

Carmen Samira

Kayton zei dat hij graag naar Jay wilde, hij vroeg of ze meeging, waardoor ze even glimlachte. 'Natuurlijk ga ik mee,' zei ze. Ze kwam overeind en pakte zijn hand vast. 'Maak jij de paarden klaar of wil je liever lopen?' vroeg ze aan hem. Het was niet heel erg ver en als hij zich echt niet goed voelde was lopen misschien nog beter en rustiger dan paardrijden. Ze hadden geen haast, ze konden gewoon de tijd nemen.

Elvira Solore

Hij was gretig, maar ze vond dit heerlijk met hem. Hier kon ze net zo van genieten als van haar spelletjes. Ze werd dicht tegen hem aangetrokken en ze begon vluchtig zijn kleding los te maken terwijl ze hem lustig en heftig bleef zoenen, ze was hebberig en ongeduldig, af en toe hoorde je heel erg duidelijk wat scheuren.


Kayton Erogate

Ze zei dat ze natuurlijk meeging en vroeg of ze te paard gingen of lopend. Ze pakte zijn hand en hij drukte zacht zijn lippen op die van haar.
"We gaan wel lekker lopen." Glimlachte hij, daarna nam hij haar mee.
"Is er nog iets dat je graag wilt doen, Carmen?" Vroeg hij onderweg aan haar, hij had zijn arm nu om haar middel heengeslagen, hij wilde haar nu constant bij zich hebben, het liefste zo dichtbij als mogelijk was.

Zarina
Ze staarde wat voor haar uit en bleef trillen, totdat ze merkte dat iemand dichterbij kwam. Ze schrok er van, maar bleef liggen. Enkel haar ogen schoten geschrokken in de richting van de vrouw die dichterbij kwam. Ze hield haar goed in de gaten en zag dat ze uiteindelijk ging zitten. Dat had ze nog nooit meegemaakt, dat iemand zich kleiner maakte voor haar. Er werd tegen haar gesproken dat ze mocht komen. Het klonk in ieder geval niet alsof ze geen keus had.
Toch besloot ze geen risico te lopen en kwam ze voorzichtig dichterbij. Ze bleef laag bij de grond, haar staart tussen haar achterpoten en trillend liet ze zich bij de Fay onderdanig op haar zij rollen.

Koningin Fay Lahero

De hond gaf haar wat afleiding, dat was fijn... het voelde alsof ze dat nodig had, met Nathan die kwaad op haar was en Stephen die weg was. Langzaam kwam het dier dichter naar haar toe, ze trilde helemaal.
"Ach, arm ding..." Mompelde Fay zachtjes. Ze ging op haar zij liggen en Fay stak voorzichtig haar hand uit om haar aan haar vingers te laten snuffelen.

Nathan Gerono

Zijn kleding werd losgemaakt en dat ging niet al te voorzichtig, maar het maakte hem helemaal niets uit. Hij vond dit heerlijk, hier kon hij van genieten en dit was wat hij het liefste had, zo vaak mogelijk. Het was lang geleden, hij was het niet gewend om het een tijdje niet te doen en dat zorgde ervoor dat hij nog gretiger was dan normaal al. Hij liet haar wel haar gang gaan, hij had geen haast, hij wilde er wel van genieten.

Carmen Samira

Kayton wilde lopen, daardoor glimlachte ze een beetje. Hij wilde onderweg weten of ze graag nog iets wilde doen, daardoor bleef ze stil. 'Ik geloof dat ik alles wat ik wilde doen al wel gedaan heb... zeker met jou...' zei ze zacht. Ze had het geweldig met hem gehad en daar was ze heel dankbaar voor. 'Wil jij nog iets?' vroeg ze zacht. Ze wist dat ze Kayton ontzettend ging missen, maar hij had een plek in haar hart en het was goed zo, ze had er vrede mee.

Elvira Solore

Nathan leek nu ineens totaal geen haast meer te hebben. "Nathan..." Klonk haar stem smekend. "Al doen we het vandaag duizend keer, het interesseert me niets, ik wil gewoon nu, echt nu, ik verlang zo erg naar je." Gromde ze haast. Ze begon zich te ontdoen van haar eigen kleding, ze deed alles zo heftig en snel, ze kon zichzelf echt niet meer beheersen.


Kayton Erogate

Ze bleef even stil onderweg en zei dat ze geloofde dat ze alles wat ze wilde doen al wel gedaan had, zeker met hem. Hij glimlachte daardoor een beetje. "We hebben het geweldig gehad." Zei hij nu zachtjes en lief tegen haar. Ze vroeg of hij nog iets wilde.
"Nee... ik wilde je alleen nog om een gunst vragen..." Hij beet even op zijn lip, dit vond hij het moeilijkste, haar dit vragen... maar zij was de enige die hier geschikt voor was.
"Wil je..." Hij slikte even en voelde het brok in zijn keel, hij zou iedereen achter moeten laten en dat voelde zo verraderlijk, ze hadden hem nodig... Dat gevoel zou hij altijd houden. "Wil je ervoor zorgen dat ik begraven word vlakbij het landgoed... ik wil in het midden blijven. Op gelijke afstand van Black en White het liefste." Gaf hij zachtjes aan. Hij slikte even moeizaam.

Nathan Gerono

Door wat ze zei grijnsde hij, dit hoorde hij graag. 'Duizend keer is misschien wat veel, maar we gaan het echt nog wel een paar keer doen,' zei hij plagend, hij vond het heerlijk dat ze het nu zo graag wilde, dan wist ze hoe hij zich voelde, normaal gesproken. Ze begon haar kleding heel snel los te maken en hij besloot haar maar even te helpen, terwijl hij haar ondertussen heftig bleef zoenen. Hij liet zich op de bank zakken en hij trok haar bovenop zijn lichaam.

Carmen Samira

Door wat hij vertelde pakte ze hem even vast. 'Natuurlijk wil ik dat. Ik beloof het je,' zei ze zacht. Ze streek langs zijn gezicht en zoende hem kort, daarna legde ze haar hoofd tegen zijn schouder aan. Ze begreep wel dat hij dit heel moeilijk vond, maar hij moest weten dat het goed kwam. Dat alles uiteindelijk allemaal goed kwam. Ze zou er voor zorgen dat hij kwam te liggen op een plek in het midden, een prachtige rustige plek waar iedereen die van hem hield hem nog eens kon opzoeken.

Zarina
Ze hield Fay heel erg in de gaten. Iedere beweging die ze maakte, ieder woord dat uitgesproken werd. Niets leek er op te wijzen dat ze er van langs kreeg, maar ontspannen kon ze niet. Nog niet in ieder geval. Een hand kwam voorzichtig haar kant op en in de buurt van haar neus gehouden. Voorzichtig ging ze weer op haar buik liggen en snuffelde aan deze hand. Daarna likte ze er aan als teken dat ze echt niets wilde doen dat niet mocht.
Ze voelde zich wel al iets beter, iets meer ontspannen. Toch bleef ze zich plat tegen de grond houden en trillen. Ze lag in ieder geval weer op haar buik en haar staart lag al strak lang haar poot in plaats van tussen haar poten in.

Elvira Solore

Duizend keer was wat veel, maar ze gingen het zeker nog wel een paar keer doen. "Gelukkig." Klonk haar stem haast opgelucht. Hij hielp haar met haar kleding nu en bleef heftig zoenen. Daarna werd ze op de bank bovenop hem getrokken. Ze liet hem meteen in haar glijden en ze kreunde luid. Haar nagels gleden over zijn borst en ze keek hem doordringend en verlangend aan. Met haar blik vroeg ze erom, ze wilde helemaal losgaan.



Kayton Erogate

Ze pakte hem vast en zei dat ze dat natuurlijk wilde en ze beloofde het hem. Ze streek langs zijn wang en zoende hem nog eventjes. Daarna voelde hij haar hoofd tegen zijn schouder aan.
"Dat is lief van je, dankjewel..." Fluisterde hij haar toe.
"Wat ga je daarna doen? Ik wil niet dat je alleen in het landhuis zit." Vroeg hij nu. Hij wilde gewoon graag alles weten, dan kon hij met een gerust hart gaan.


Koningin Fay Lahero

Het diertje begon haar vingers te likken, daardoor glimlachte ze even en aaide daarna zachtjes over haar kop heen. "Wat een lief dier ben jij, waarom ben je toch zo bang?" Mompelde ze zacht en rustig tegen het beestje.
Ineens hoorde ze een stem. "Oh, mama, daar ben je!" Klonk het opgelucht, het was Faith, de ketting schitterde om haar hals, hij was zo mooi geworden.
"Dat is niet Storm, toch?" Vroeg ze nu en ze hield haar hoofd wat schuin terwijl ze naar de hond keek. Fay schudde haar hoofd. "Nee, dit is een nieuwe hond van Nathan. Voorzichtig hoor, ze is een beetje bang." Faith kwam langzaam dichterbij en kwam bij haar moeder op schoot zitten terwijl ze de hond bestudeerde.

Nathan Gerono

Ze wachtte echt geen seconde en hij voelde haar nagels over zijn huid heen glijden, waardoor hij diep inademde, daarna legde hij zijn handen op haar heupen en hij ging nogal heftig tekeer. Elvira kon het wel hebben en hij wist dat ze het nu niet zo erg vond. Hij zoende haar in haar hals, hij zoog, hij beet, doordat ze zelf zo wild deed en hij zo lang had moeten wachten, werd hij iets heftiger dan normaal.

Carmen Samira

'Het is niets, Kayton. Ik zou gekkere dingen voor je doen hoor,' plaagde ze hem. Hij wilde weten wat ze daarna zou gaan doen, hij wilde niet dat ze alleen in het landhuis zat. 'Om eerlijk te zijn weet ik het nog niet. Misschien ga ik wel terug naar White Castle. Ik heb overwogen om naar Black Castle te gaan, maar dat is nooit echt mijn thuis geweest en ik geloof niet dat ik Jay daar gelukkig mee maak,'

Zarina
Ze werd zachtjes over haar kop geaaid en na een paar halen durfde ze haar ogen al kort te sluiten als de hand over haar kop aaide als teken van ontspanning. Ze schrok toen plotseling door een ander gesproken werd. Iemand die ze niet hoorde aankomen. Al klonk het in de verste verte niet dreigend. Ze zag ook al snel dat het een kind was die voorzichtig op schoot ging zitten bij Fay.
Ze hield ze eerst nog gespannen in de gaten voor enkele secondes, maar daarna durfde ze toch al weer wat meer te ontspannen. Haar oren die plat van angst in haar nek gelegen hadden, durfde ze haar oren weer te bewegen.

Elvira Solore

Ze gingen zo erg tekeer, het leek haast wel een gevecht. Maar ze genoot er echt van, ze voelde geen pijn, alleen de opwinding en adrenaline die het haar gaf. Ze genoot zo erg. Wanneer ze klaar waren, was ze helemaal bezweet, ze hijgde zelfs en had haar hoofd uitgeput tegen de borst van Nathan aangelegd. Zachtjes kreunde ze.
"Wauw...." Klonk haar stem mompelend


Kayton Erogate

Het was niets, ze zou gekkere dingen voor hem doen, haar stem klonk plagend, maar hij wist dat ze het meende. Ze wist nog niet wat ze ging doen, misschien terug naar White Castle, Black Castle was nog nooit haar huis geweest, en ze geloofde niet dat ze Jay daar gelukkig mee zou maken.
"Nee, ik denk dat White Castle een slimme keuze is voor je." Zei hij zachtjes. Hij wist dat Carmen door zou blijven gaan met haar leven en dat was ook wat hij van iedereen verwachtte om te doen, het was alleen zo lastig, voor dit...
Hij stond nu voor Black Castle, afscheid nemen van Jay was misschien nog wel het allermoeilijkste... zijn kleinzoon die het zo moeilijk had gehad in zijn leven, maar alles zo onwijs goed oppakte... Hij liep rustig naar zijn werkkamer toe en keek even naar Carmen.
"Het is denk ik het verstandigste als je nu niet mee naar binnen gaat."  Klonk zijn stem zacht.


Koningin Fay Lahero

Faith stak ook voorzichtig haar hand uit om de hond te aaien, Fay bleef er wel op toezien dat er niets gebeurde, een angstige hond kon ook zomaar heel raar reageren, maar het ging tot nu toe goed. "Ze is lief he?" Vroeg ze aan Faith, die knikte alleen maar, ze was veel te druk met aaien. Fay vond het heerlijk om zo met haar dochtertje om te gaan, zo ontspannen en gezellig.

Nathan Gerono

Hij was volledig uitgeput, maar hij voelde zich een stuk beter, dit voelde echt als een opluchting, als echte ontspanning. Hij vond het heerlijk. Elvira dacht er duidelijk hetzelfde over. 'Nog een keer?' vroeg hij plagend. Hij zou het wel kunnen, maar nu wilde hij nog even genieten van dit heerlijke gevoel. Hij kwam wel langzaam overeind en hij streek langs haar gezicht, de plekken stonden in haar nek en hij grijnsde een beetje.

Carmen Samira

'Ik denk het ook,' zei ze zacht. Het zou wel heel erg anders zijn. Ze wist dat ze van Stephen wel weer aan het werk mocht gaan, maar had ze daar nog wel zin in? Het was lastig te zeggen, alles was veranderd nu en daar moest ze misschien zelf nog wel wat aan wennen. Ze zag het allemaal wel, het kwam wel goed. 'Veel succes, Kayton. Ik zal op je wachten,' zei ze glimlachend, ze ging zelf wel even opzoek naar Esmeralda.