Medieval Times

Fay Fuego

Ze keek geïnteresseerd toe naar wat Layka en Jay deden. Waarom had ze daar zelf toch niet aan gedacht?
"Stephen, ik denk dat we een extra training in moeten lassen voor jouw ridders. Ze moeten hiermee om leren gaan. Als Damian komt, komt hij met vuurstrijders. Jouw ridders moeten daarmee om leren gaan." Zei ze nu.
Ze hoorde Layka nog zeggen dat Jay voor de goede oplossing koos. Want dit was een verdediging, hij zou haar wel kunnen aanvallen, maar dan kon ze hem extra uitputten. Langzaam kwam ze weer op de grond te staan en complimenteerde ze Jay nogmaals. Daarna liep ze op Stephen en Fay af.
"Nathan is thuis, hij voelde zich niet lekker en had geen zin in de training." Vertelde de vrouw. Fay knikte even en keek naar Stephen, zou hij het erg vinden als ze even met Nathan zou gaan praten?

Koning Jay Fullbright

Hij vond het fijn om te horen dat hij het goede deed. Ze kwam weer op de grond en liep daarna naar Stephen en Fay, die dichterbij kwamen. Hij stopte zijn zwaard weg en hij haalde een hand door zijn haar dat nu totaal door de war zat, daarna liep hij naar Esmeralda toe. ‘Doe ik het een beetje goed?’ vroeg hij plagend aan haar. Hij sloeg zijn arm om haar heen en hij trok haar naar zich toe, hij had het duidelijk aardig warm, maar dat was een goed teken.

Koning Stephen Lahero

Hij keek opzij door wat Fay zei en hij knikte langzaam. ‘Prima, doet wat je wilt,’ zei hij tegen haar. Hij was het er wel mee eens, maar Fay wist het beste wat ze moesten doen, dus liet hij haar dit soort dingen wel bepalen. Layka kwam naar hun toe, ze had het over Nathan en Stephen keek haar wat raar aan, hij zag dat Fay naar hem keek. Ze was waarschijnlijk aan het inschatten of hij het erg vond dat ze naar Nathan toe ging. Daardoor dacht hij daar zelf kort over na. Vond hij het erg? Hij vond het niet heel lekker dat ze meteen alleen naar hem toe ging, na gisterenavond. ‘Kan ik niet mee?’ vroeg hij dus ook aan haar. ‘Ik kan wel buiten wachten, of wat dan ook… maar als er echt iets is kan ik helpen toch?’vroeg hij daarna.

Fay Fuego

Hij vond het prima en ze mocht doen wat ze wilde, toch had ze het nu wel aan hem verteld, dan wist hij er in ieder geval van.
Zoals ze eigenlijk ook verwacht had, wilde Stephen mee. Hij kon wel buiten blijven staan, zr schudde haar hoofd een beetje, Layka ging weer terug naar de kinderen.
"Ik zal niets met hem doen, Stephen, maar ik weet hoe jullie op elkaar kunnen reageren en daarom denk ik dat het beter is als ik alleen ga. Nathan heeft me nu gewoon nodig. Als vriend." Legde ze hem uit. "Ik wil je hier niet mee kwetsen, maar zo denk ik erover, bovendien denk ik dat hij nog wel eens heel heftig kan reageren, ik wil niet dat jij daarbij gewond raakt." Zei ze hem zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Ze zou niets doen, ze was alleen bang dat Nathan wel eens heel heftig kon reageren en in combinatie met hem was dat niet goed. Hij klemde zijn kaken op elkaar, het was duidelijk dat hij dit niet leuk vond. ‘Oké, ga maar alleen dan,’ zei hij uiteindelijk wel. Het was niet eens dat hij echt bang was dat er iets tussen Nathan en haar zou gebeuren, het voelde nu gewoon niet goed, hij wist ook niet waar dat vandaan kwam. Misschien omdat hij het lastig vond haar te laten gaan als hij dacht dat er iets kon gebeuren. Nathan had haar nodig, als vriend. Hij ademde langzaam in en hij knikte, ze had ook wel gelijk. ‘Het is goed, ik zie je dan straks wel weer. Doe wel voorzichtig, alsjeblieft,’ zei hij tegen haar.

Fay Fuego

Hij leek het echt niet zo leuk te vinden. "Lieverd, niet bang zijn en niet boos zijn, ik red mezelf." Dat had ze altijd gedaan, dus nu ook. Ze voelde zich gewoon verplicht om naar Nathan te gaan omdat hij het ook voor haat zou doen.
Het was al goed, als ze maar voorzichtig was.
"Natuurlijk." Glimlachte ze. "Tot zo." Ze drukte een kus op zijn wang en ging naar het dorp, op de deur van Nathan klopte ze aan.

Nathan Gerono

Hij zat op de bank, hij leunde achterover en hij had zijn ogen gesloten. Het zweet stond op zijn voorhoofd en hij ademde langzaam in en uit, hij voelde zich echt niet goed. Zijn hartslag was hoog, hoewel hij moeite deed om zichzelf rustig te houden. Hij hoorde wel het geklop op de deur, maar hij had niet het gevoel dat hij energie had om overeind te komen, dus bleef hij stil zitten. Zodra hij zijn ogen opende was het wat wazig, hij vroeg zich echt af wat dit was. Hij was eigenlijk nooit ziek, nu had hij ook nog eens totaal nergens zin in, hij zag op tegen alles. Dat was niets voor hem, dat was juist het tegenovergestelde van hoe hij was. Had hij dan toch een of ander iets onder de leden? Hij wist het echt niet.

Verena Stratton
Enkele uren later werd ze weer wakker. Ze had moeite met het recht komen. De eerste minuten bleef ze dan ook op de grond liggen en probeerde ze alleen wat meer en scherper te kunnen zien. Daarna ging ze langzaam en voorzichtig zitten, steunend tegen de muur aan. Pas toen ze daar weer aan gewend was, stond ze met veel pijn en moeite op. Het duurde een tijd, voordat ze helemaal recht stond. Voorzichtig kwam ze stapje voor stapje in beweging.
Af en toe liep er iemand langs haar door, maar besteedde geen aandacht aan haar. Terwijl ze toch opvallend gewond vooruit bewoog. Het liet haar maar weer inzien hoe belangrijk ze was. Totaal niet dus. Enigste persoon voor wie ze wel belangrijk is, is Devlyn. Maar die heeft dan ook nooit iemand anders gehad, tot enkele weken terug. Ze nam het de jongen dan ook niet kwalijk dat hij niet altijd naar haar op zoek ging. Hij moest ook steeds wat zelfstandiger worden natuurlijk. Al was het vandaag wel wat handiger geweest.
Ze was met moeite aan het einde van de stalgang gekomen en kon bijna het kasteel weer binnen wandelen. Hopelijk hielpen ze haar wel in de ziekenzaal, al is dat nog een flink stuk lopen. Zeker hoe ze er nu aan toe is. Ze voelde zich ook steeds wat slechter worden. Duizeliger, zwakker.

Fay Fuego

Er kwam geen reactie, daardoor gluurde ze even door het raampje, ze zag Nathan zitten, iets wat haar zorgen maakte, hij zag er niet goed uit. Ze kwam daardoor naar binnen toe en ging voor hem zitten.
“Ga even liggen, Nathan.” Zei ze zacht, maar toch ook lichtelijk dwingend. Ze legde haar hand op zijn schouder en keek hem doordringend aan.
“Heb je wat verkeerds gedronken of gegeten?” Wilde ze van hem weten.



Koningin Esmeralda Fullbright

Jay kwam weer naar haar toe en vroeg plagend of hij het een beetje goed deed. “Je weet zelf ook wel dat je echt ongelooflijk goed bent. Je bent een van de beste zwaardvechters die ik ooit heb gezien.” Zei ze met twinkelende ogen tegen hem, ze voelde hoe hij zijn arm om haar heen sloeg en ze werd tegen hem aangetrokken, plagend duwde ze hem weg.
“Je stinkt.” Lachte ze, ze drukte een kus op zijn wang.


Layka Samira

Zelf moest ze heel even bijkomen, ze had gemerkt dat Fay naar Nathan toe ging en Stephen bleef nu alleen achter.
“Ik heb nog nooit gevochten tegen een ander element, jij wel?” Vroeg ze vrolijk aan hem. Hij moest er niet mee zitten dat Fay naar Nathan ging, dat was vast niet nodig.

Nathan Gerono

Hij staarde voor zich uit, hij had niet eens door dat er iemand binnen kwam. Pas toen Fay voor hem verscheen realiseerde hij zich dat zij het was geweest. Ze zei dat hij even moest gaan liggen, hij voelde haar hand op zijn schouder en hij deed zonder iets te zeggen wat ze zei. Ze vroeg of hij iets verkeerds had gegeten of gedronken. ‘Niet dat ik weet…’ mompelde hij zacht. Hij keek haar wazig aan, maar daarna sloot hij zijn ogen. ‘Ik wil alleen zijn…’ voegde hij er aan toe. Aan zijn stem alleen al was te horen dat hij heel erg afwezig was. Hij moest echt moeite doen om een beetje normaal te ademen, zijn hartslag en ademhaling waren gejaagd. De normaal zo vrolijke blik in zijn ogen was nu dof.

Koning Jay Fullbright

Ze gaf hem een enorm compliment, waardoor hij haar dankbaar aankeek. ‘Zo goed ben ik nou ook weer niet,’ zei hij daarna tegen haar. Hij werd weggeduwd en ze zei dat hij stonk, waardoor hij grijnsde. ‘Ik hoor altijd lekker te ruiken voor jou,’ plaagde hij haar. hIj voelde haar lippen op zijn wang en hij knuffelde haar, zodat ze geen kant op kon. ‘Nu kunnen we zo samen in bad,’ zei hij plagend tegen haar.

Koning Stephen Lahero

Hij staarde naar de plek waar Fay was verdwenen en hij keek pas op naar iets anders toen Layka tegen hem begon te praten. ‘Nee…’ mompelde hij. Hij was er duidelijk niet met zijn aandacht bij. Hij wist dat hij Fay wel kon vertrouwen, maar hier was hij niet gerust op. Het voelde gewoon niet goed. Hij kon zichzelf amper beheersen, maar hij wist dat hij haar nu echt niet achterna moest gaan, dat ze zou hem kwalijk nemen. Toch voelde dit echt vreselijk. Misschien was alles wat er gebeurd was toch niet zo’n goed idee geweest.

Fay Fuego

Hij ging liggen op de bank en ze maakte zijn kleding iets losser zodat hij beter kon ademhalen. Hij dacht niet dat hij iets verkeerds had gegeten. Ze knikte daardoor even en streek langs zijn gezicht, hij zag er echt belabberd uit. Hij wilde alleen zijn.
"Ik blijf bij je, Nathan, om je te helpen." Fluisterde ze zachtjes. Ze liet wat vuur naar haar toe komen en hield het in haar handen, boven zijn lichaam. Ze probeerde voorzichtig hem wat te helpen en zijn ademhaling te laten controleren.

Nathan Gerono

Hij voelde amper dat ze zijn kleding losmaakte, het drong allemaal echt niet goed tot hem door. Hij voelde haar wel langs zijn gezicht streken en hij deed een poging om naar haar te glimlachen. ‘Weet Stephen dat je hier bent?’ vroeg hij zwakjes aan haar. Ze zei dat ze bij hem bleef, om hem te helpen. Hij voelde de warmte van haar vuur tot zich doordringen, het ademen leek iets lichter te gaan, maar echt goed was het nog niet. Het kostte hem zo ontzettend veel moeite. ‘Ik wil niet meer, ik wil jullie niet meer helpen…’ mompelde hij tegen haar. Het voelde alsof hij dat nu meteen moest regelen, alsof dat hem verlichting zou geven. 'Ik wil er niets mee te maken hebben...'

Fay Fuego

Hij vroeg aan haar of Stephen wist dat ze hier was, ze knikte."Ja, hij weet ervan, eigenlijk was hij het er niet echt mee eens." Sprak ze met een glimlachje tegen hem. Ze bleef zacht zijn gezicht strelen. Ineens gaf hij aan dat hij het niet meer wilde.
"Waarom niet?" Vroeg ze hem zachtjes. Ze wilde graag zijn reden weten

Nathan Gerono

‘Dan heb ik het dus toch voor elkaar gekregen dat hij jaloers is…’ zei hij. Het was duidelijk dat hij het als grapje bedoelde, maar zo kwam het toch niet echt helemaal over, het lukte gewoon niet. Hij voelde hoe ze zacht zijn gezicht bleef strelen, het zorgde toch voor een rustig gevoel. Ze vroeg waarom hij het niet wilde. ‘Gewoon niet.. het voelt niet goed…’ mompelde hij tegen haar. ‘Ik heb totaal geen zin om te trainen en dat hoort niet, ik heb altijd overal zin in… nu wil ik niet…’ voegde hij er aan toe. Hij sloot zijn ogen weer, het was vermoeiend om wakker te blijven.

Fay Fuego

Ze kreeg een glimlach rond haar lippen door zijn woorden. "Inderdaad, dat heb je voor elkaar gekregen." Glimlachte ze.
"Maar dat is vast niet de reden dat je zo ziek bent... het is niet erg als je ermee wilt stoppen. Natuurlijk was het wel erg, ze misten nu een element. Ze konden zo helemaal niets beginnen tegen Damian. Maar Nathan wilde haar altijd helpen, hij was gewoon ziek, het kwam vast daardoor.
"Ik weet trouwens wel wat jouw zwaard mist." Zei ze nu tegen hem met een glimlach.

Nathan Gerono

Ze zei dat hij het inderdaad voor elkaar had gekregen. In elke andere situatie had hij haar nu geplaagd, maar nu had hij er simpelweg geen energie voor. Het was niet de reden dat hij zo ziek was, waarschijnlijk niet nee. Maar hij wist niet goed waardoor het dan wel kwam. 'Net voelt gewoon alsof er iets niet goed gaat in mijn lichaam...' Mompelde hij. Iets kostte hem heel erg veel energie en daarom voelde hij zich zo rot. Ze had het over zijn zwaard, dus keek hij haar vragend aan. 'Wat dan?' Vroeg hij zacht. Eigenlijk wilde hij het wel weten, ondanks dat iets in hem Fay zo snel mogelijk wel wilde hebben. Had het met die krachten te maken? Hij kon gewoon niet helder genoeg nadenken. 

Fay Fuego

"Zover was ik ook nog wel." Zei ze zacht tegen hem omdat hij dacht dat er iets mis was met zijn lichaam.
"Misschien moet je gewoon even rustig aan doen." Opperde ze zachtjes, misschien was het niet meer dan een griepje.
"Of je forceert iets heel erg." Bracht ze nadenkend uit. Hij wilde weten wat het was met zijn zwaard.
"Het mist een stukje van jou, van je kracht. Als je dat erin kan stoppen, zal het af zijn." Glimlachte ze nu en ze bleef door zijn haren strelen.

Nathan Gerono

'Doe eens aardig...' Mompelde hij zacht tegen haar omdat ze zei dat ze zelf ook al zo ver was. 'Ik ben ziek, dan moet je aardig doen...' Zei hij daarna zacht tegen haar. Ze zei dat hij misschien rustig aan moest doen, maar dat was helaas iets waar hij niet goed in was. Nu had hij alleen helemaal geen keuze, dat bleek nu wel. Hij baalde er wel van. Ze zei opeens nadenkend dat hij misschien iets heel erg forceerde, daar dacht hij even over na. Het zou kunnen. Hij wist het niet zo heel goed, maar het leek best logisch. Ze had het over zijn zwaard, het miste iets van zijn kracht. 'Hoe kan ik dat er in verwerken?' Vroeg hij haar. Misschien had ze daar ook wel gelijk in. Hij was al jaren met het zwaard bezig en nooit vond hij dat het af was. 

Fay Fuego

"Volgens mij ben ik heel aardig. Ik zit hier naast je en zorg voor je, wat wil je nog meer?" Vroeg ze aan hem met een plagende grijns. Hij wilde wel graag weten hoe hij dat met zijn zwaard kon doen.
"Niet zo moeilijk, door hem vast te houden en al je energie er naartoe te laten geleiden. Dat lijkt me nu alleen niet zo verstandig." Vertelde ze hem glimlachend.

Nathan Gerono

‘Dat is ook wel zo… als ik meer energie had gehad had ik je alleen wel naar buiten gezet,’ zei hij licht plagend tegen haar. Ze legde uit wat hij met zijn zwaard kon doen, hij knikte langzaam. ‘Ik wil het nu doen… ik moet weten hoe het voelt…’ zei hij zacht. Hij voelde zich heel slecht nu, maar hij moest weten of het door die kracht kwam dat er zo’n gevecht in zijn lichaam aan de hand was. Dat kon hij merken als hij het probeerde bij zijn zwaard, waarschijnlijk.

Fay Fuego

"Gemenerik." Zei ze plagend tegen hem terug toen hij zei dat hij haar anders eruit zou zetten. Hij wilde het met zijn zwaard nu doen, ze vond het niet echt verstandig maar als hij dacht dat het zou helpen...
"Oké, vooruit, omdat je zo eigenwijs bent." Zei ze plagend.
Ze liep naar de kast waar zijn zwaard lag en haalde die er voorzichtig uit en gaf deze aan Nathan.

Nathan Gerono

'Je houdt toch wel van mij...' Zei hij plagend tegen haar. Waarschijnlijk was het ook waar, ze hield vast wel van hem, ondanks wat hij deed. Ze kwam overeind en gaf hem het zwaard aan, langzaam gleden zijn vingers over het gladde ijzer heen. Hij pakte het zwaard daarna stevig vast, langzaam sloot hij zijn ogen. Het was duidelijk dat hij veranderde. Zijn energie ging in het zwaard, het zwaard trilde in zijn hand van de kracht, zelfs het huis leek te beven. Nathan had er niets van door dat hij dit veroorzaakte. Het ijzer leek door zijn aanraking nog veel mooier en gladder te worden en uiteindelijk liet hij het zwaard los. Zijn energie was compleet op, maar zijn ademhaling normaal en zijn hartslag rustig. 

Fay Fuego

"Ja, dat doe ik, Nathan, daarom maak ik me ook zoveel zorgen om je." Zei ze zacht tegen hem. Ze hield van hem als vriend, hij zou altijd een maatje voor haar zijn. Hij hield ook van haar, dat wist ze gewoon.
Hij pakte zijn zwaard en ze voelde hoe alles begon te beven, ze hield zich stevig vast en wachtte tot het klaar was.
Nathan leek rustiger. "Was dit nou serieus de oplossing?" Vroeg ze aan hem, ze grinnikte even.

Nathan Gerono

'Ik hou ook van jou, Fay. Je bent mijn beste vriendin...' mompelde hij zwakjes tegen haar. Ze vroeg daarna aan hem of dit serieus de oplossing was. 'Ik ben onbewust bezig om te vechten tegen mijn kracht, geloof ik...' fluisterde hij. Het was duidelijk dat hij doodmoe was, hij kon amper uit zijn woorden komen. 'Maar ik weet niet goed hoe ik het tegen moet gaan... het verklaart wel waarom ik niet wil trainen,' zei hij, nog zachter. Hij sloot zijn ogen en hij pakte voorzichtig haar hand vast. 'Je moet niet te lang bij mij blijven. Ik wil niet dat Stephen gek wordt, hij is volgens mij een stuk krachtiger dan hij lijkt...' zei hij mompelend.

Kayton Erogate

Ze was er helemaal klaar voor, zelfs haar paard was er klaar voor, hij grijnsde hierdoor even. Ze had er wel echt zin in, maar ze zouden gaan reizen in het donker.
“Ik heb wat dingetjes voorbereid, we slapen ergens anders vannacht, ik wilde een goede start maken met onze reis.” Glimlachte hij zijn dochter toe, hij had daardoor niet de hele dag met Carmen kunnen doorbrengen, maar hij hoopte positief met zijn dochter te starten op deze manier.

Felicia Erogate

Hij zei dat ze ergens anders zouden gaan slapen vannacht. Ze knikte even. "Leuk." Antwoordde ze enkel kort. Ze zag er ontzettend tegen op om nu weg te gaan, maar ze wist dat ze daar vrij weinig van kon laten merken. "Nou laten we dan maar gaan." Voegde ze er met een glimlachje op haar gezicht aan toe. Ze streek enkele lokken haar uit haar gezicht waarna ze vooruit liep richting de stallen.

Fay Fuego

Ze glimlachte door zijn woorden en streek weer even door zijn haren heen. Hij legde uit hoe het precies zat en ze knikte. “Logisch.” Zei ze terwijl ze haar schouders even ophaalde.
“Je kan regelmatig de energie in je zwaard laten stromen, het zorgt ervoor dat het ding beter voor je gaat werken en dat je er meerdere dingen mee kan.” Legde ze uit. Ze voelde hoe hij haar hand pakte. Ze moest niet te lang bij hem blijven want hij wilde niet dat Stephen gek werd. Hij dacht dat de man krachtiger was dan hij leek.
“Hij snapt ook wel dat ik gewoon bij je wil blijven tot het beter gaat.” Zei ze nu. Ze trok haar eigen plan en had daarbij echt geen zin om na te denken of Stephen het er wel of niet mee eens zou zijn.
Ze pakte een deken en legde die over Nathan heen, zijn zwaard legde ze voorzichtig weer weg. Ze ging nog even bij hem zitten.
“Rust maar even goed uit, zie ik je morgenochtend weer?” Vroeg ze zacht.


Kayton Erogate

Hij had Carmen nog een laatste maal omhelsd en gezegd dat ze voorzichtig moest zijn, dat hij van haar hield en vast snel weer terug was. Daarna was hij met Felicia vertrokken. Hij had een klein plannetje uitgedacht. Ze reden naar het meer waar de maan vlak boven leek te staan. Er waren van doeken twee mooie tentjes gemaakt. Hij had daar met Felicia gezeten tot hij een zakje uit zijn tas haalde.
“Deze is voor jou, Felicia... misschien geeft het je een beetje steun.” Zei hij zijn dochter zachtjes. Het was een klein en dun gouden kettinkje. Eraan hing een klein hartje, het was altijd van haar moeder geweest en hij had het jarenlang bewaard. Maar het werd tijd om er afstand van te nemen en hij hoopte dat zijn dochter het mooi vond.
“Het is altijd van je moeder geweest...” Vertelde hij zacht.


Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vond dat hij zo goed nou ook weer niet was, ze glimlachte. “Echt wel, je bent nog jong, Jay, over een paar jaar ben je vast de allerbeste.” Zei ze liefjes tegen hem. Ze meende het echt, hij was gewoon heel erg goed in wat hij deed. Ze werd door Jay geknuffeld en ze begon te worstelen. “Laat me los!” Riep ze vrolijk en ze probeerde los te komen. Volgens Jay konden ze zo samen in bad.
“Jij probeert gewoon onder onze wandeling uit te komen, stiekemerd!” Plaagde ze hem.


Layka Samira

Stephen was afwezig en ze zuchtte zacht even. Ze baalde ervan. “Je hebt zeker helemaal geen zin om te trainen?” Vroeg ze nu ineens aan hem. Haar schouders hingen wat en ze keek hem aan. Ze was juist zo vrolijk en had zin om nog veel meer te trainen, maar Stephen liet alles weer afbrokkelen door zijn afwezige gedrag.