Medieval Times

[xAnouk]

Fay Fuego

"Ga daar maar niet vanuit, Chayenne, ik vind dieren best lief, maar ze moeten me niet uit mijn slaap houden." Chayenne grinnikte een beetje om haar vader en Fay, ze waren wel heel erg grappig samen.
"Ja, is goed, ik zal het aan Nathan vragen als ik problemen tegenkom." Zei Chayenne nu met een knikje tegen haar vader. Ze wilde graag dat Tornado goed opgevoed was. Hij moest wel luisteren, maar gisteren ging het best wel goed.

[CassyKiara]

Devlyn Stratton
Hij luisterde naar de uitleg van het project waar Duke mee bezig was en knikte ook even. Hij bleef weer even een tijdje stil en leek na te denken. 'Misschien moet je beginnen met een stoel te maken, de stoelpoten wat korter houden dan normaal en daar wielen aan vast maken.' stelde hij voor. 'Of was je dat al van plan?' vroeg hij bijna gelijk er achter aan. Misschien dacht hij er wel te simpel over en moest er nog meer mee gebeuren dan gewoon wat wielen aan een stoel vast maken. 'Kan ik misschien helpen?' vroeg hij als laatste nog.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

‘Ja, daar wordt ze chagrijnig van hoor, haar uit haar slaap houden,’ zei hij plagend, hij knipoogde even naar Chayenne. Chayenne gaf aan dat ze het aan Nathan zou vragen als ze problemen tegenkwam en hij knikte tevreden. Een hond in het kasteel was voor hem geen probleem, zolang hij zich maar gedroeg, anders was het snel klaar. Maar hij verwachtte dat Chayenne dat heel goed wist en er dus ook voor zou zorgen dat de hond goed naar haar luisterde. Daar had hij wel vertrouwen in.

Duke Samira

Hij luisterde naar Devlyn en hij glimlachte een beetje. ‘Dat gaat niet werken, jongen. Als je dat doet zal de stoel uit balans raken of de wielen zullen het gewicht niet kunnen dragen. Je moet eerst het onderstel met de wielen maken, daarna pas de stoel er op, zodat het goed in evenwicht is…’ legde hij uit. Hij vroeg of hij kon helpen en Duke knikte meteen. ‘Je kan er voor zorgen dat de wielen glad zijn, geen scherpe stukken er aan of splinters,’ zei hij, hij gaf Devlyn meteen de goede spullen om dat te doen.

[xAnouk]

Fay Fuego

Na een tijdje waren ze klaar met eten en Chayenne gaf aan dat ze Myles weer ging opzoeken om te kijken of hij dit keer wel zin had om samen buiten te spelen, met de hond vond hij het vast veel leuker.
Fay keek met een glimlach naar Stephen.
"Ze is echt vol energie." Vertelde ze hem grijnzend. "Zullen wij dan maar gaan trainen, wat had je precies in gedachten?" Wilde ze graag van hem weten.

[CassyKiara]

Devlyn Stratton
Hij luisterde aandachtig hoe dat de stoel met wielen dan wel in elkaar gezet moest worden. Dat klonk al een stuk moeilijker. Hij hoorde daarna hoe hij kon helpen en kreeg de juiste spullen al in zijn handen gedrukt. De wielen moest glad, dus hij begon ze al wat bij te schaven en te schuren, zodat ze straks mooi glad en rond waren, zonder splinters en zonder hoekjes.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Chayenne vertrok weer en Fay wilde trainen, ze vroeg wat hij in gedachten had, hij haalde zijn schouders op. ‘Niets eigenlijk, ik heb er echt geen zin in,’ mompelde hij nu. Het was nog steeds hetzelfde, hij wilde niet echt trainen en hij deed het alleen maar omdat het moest van Fay, omdat ze dacht dat het beter was en hem zou helpen. Misschien had ze ook wel gelijk, want het zou alleen maar sterker worden en als hij zichzelf niet onder controle had, kon het vreselijk mis gaan. Hij keek even opzij naar haar en daarna zuchtte hij. Hij ging liever gewoon werken.

Duke Samira

Hij keek glimlachend toe hoe Devlyn precies deed wat Duke van hem vroeg. Hij ging zelf ook weer verder, maar op een gegeven moment keek hij weer op. 'Zou jij in het dorp misschien hout willen halen?' vroeg hij. Hij wilde het eigenlijk zelf doen, maar Devlyn wilde vast graag wat doen en naar het dorp was een leuk uitje voor de jongen. 'Dan krijg je van mij wat muntstukken en kan je hout halen, zodat we weer verder kunnen. Er zit een winkeltje in het dorp waar je mooie stukken hout kunt halen,' legde hij uit. Normaal kon hij wel wat uit het bos halen, maar nu was het nat en tijd om te drogen had hij niet.

[xAnouk]

Fay Fuego

Ze zuchtte zachtjes toen hij zei dat hij er echt geen zin in had. ''We beginnen bij gewoon zwaardvechten, goed?" Vroeg ze aan hem, zo kon ze er langzamerhand steeds meer elementen instoppen, dat vond hij hopelijk een stuk leuker.
"Ik wil het gewoon fijn voor je maken, Stephen." Ze pakte zijn hand even zachtjes vast. hij moest het leuk gaan vinden, want dat was het ook, zo'n kracht was een verlengde van jezelf, het was overal handig voor. Dat zag ze gisteren wel toen Layka Chayenne opving.

[CassyKiara]

Devlyn Stratton
Hij keek op toen Duke hem vroeg hout te gaan halen. Hij luisterde goed naar hoe Duke de opdracht om hout te halen wat beter uitlegde en knikte even. 'Wat voor hout moet ik mee nemen? Planken, of ronde schijven of wat anders?' vroeg hij nog even voor de zekerheid na. Hij wist wel waar hij een handig karretje kon pakken om te lenen, daar was hij al achter in de tussentijd. Hij wilde wel even het dorp in om wat te gaan halen voor Duke.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Ze zouden eerst gewoon gaan zwaardvechten, hij knikte daardoor langzaam. Dat was misschien wel het beste, dat vond hij totaal niet erg. Ze wilde het fijn voor hem maken en daardoor glimlachte hij. ‘Ik weet het, ik hou van je,’ zei hij zacht tegen haar. Hij kneep zacht in haar hand en daarna kwam hij overeind. ‘Zullen we dan maar gaan? Dan heb ik het maar gehad…’ zei hij nu. Hij vond het echt niet leuk, maar de gedachte dat ze begonnen met zwaardvechten maakte het iets minder erg, want dat kon hij goed en daar voelde hij zich ook vertrouwd bij.


Duke Samira

Devlyn vroeg nog wat ter verduidelijking. 'Planken,' gaf hij dus ook als antwoord. Hij kwam overeind en hij gaf Devlyn wat muntstukken aan, daarna ging hij zelf weer verder. 'Doe maar een stuk of tien, dat moet wel genoeg zijn voorlopig. Dan redden we het weer even,' zei hij tegen de jongen met een glimlach op zijn gezicht. Hij was blij dat hij geholpen werd, maar waarschijnlijk vond Devlyn het zelf ook wel leuk.

[CassyKiara]

Devlyn Stratton
Hij moest planken halen, een stuk of 10. Hij nam de muntstukken aan en stopte ze goed weg in een klein zakje dat onder zijn trui verstopt zat. Dan viel het ook niet op dat hij met geld over straat liep. 'Ik ga ze gelijk halen.' zei hij, enthousiast dat hij kon helpen en tegelijkertijd even benen kon strekken. Hij liep meteen de kamer uit, haalde de kar op die hij mocht lenen en ging daarna meteen naar het dorp om daar het juiste winkeltje te vinden en 10 planken hout te kopen.

[xAnouk]

Fay Fuego

Hij wist dat z e dat wilde en zei dat hij van haar hield. Ze glimlachte daardoor liefdevol naar hem. "Ik hou ook van jou." Fluisterde ze zacht tegen hem. Ze kneep terug in zijn hand. Daarna stond ze op. "Ja, laten we maar gaan." Knikte ze en ze nam hem met haar mee naar buiten. Het was koud buiten, maar ze besloot zichzelf nu warm te houden met het vuur binnenin haar. Dat werkte goed. Ze pakte haar zwaard die vanaf het handvat begon te gloeien.
"Nou, kom maar op dan." Glimlachte ze naar hem.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Hij liep mee, eenmaal buiten trok ze meteen haar zwaard, hij deed hetzelfde, al was het duidelijk minder enthousiast. Hij kon het gewoon niet opbrengen, al deed hij verschrikkelijk zijn best. Hij ademde diep in en uit, daarna begon hij gecontroleerd en duidelijk enorm getraind naar haar uit te halen. Het was heel rustig en beheerst allemaal, hij wilde niet tot het uiterste gaan, vooral omdat hij bang was dat dat ook fout zou gaan. Met deze kou merkte hij ook nog eens dat zijn spieren niet echt meer gewend waren, zeker zijn schouder niet.

[xAnouk]

Fay Fuego

"Is dat alles wat je in je hebt?" Vroeg ze hem uitdagend, ze moest hem spelenderwijs leren hoe het moest, dacht ze.
Ze blokkeerde met gemak zijn slagen en sloeg op hem in, langzaam dreef ze hem achteruit, wachtend tot hij eens echt terug zou vechten. Als vanzelf ging haar zwaard nog meer gloeiend, het was gewoon een deel van haar en reageerde op precies dezelfde manier.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Zijn blik was strak en geconcentreerd, hij reageerde niet eens echt op haar uitdagende woorden. Hij liet zich naar achteren drijven en hij ademde diep in, dit voelde als iets waar hij enorm over heen moest stappen. Uiteindelijk werd hij fanatieker en ging hij vol op haar in, waardoor hij nu degene was die haar achteruit dwong. Zijn blik werd alleen maar strakker en ijziger, maar hij bleef al zijn energie leggen in het zwaardvechten, daardoor kon hij zijn aandacht er perfect bijhouden. Hij merkte wel aan zichzelf dat hij enorm voelde hoe de kracht hier op reageerde, alsof zijn lichaam totaal iets anders wilde dan hij zelf.

[xAnouk]

Fay Fuego

Hij werd fanatieker na een tijdje en dreef haar ditmaal achteruit, het werd moeilijker voor haar, maar hij was nog zo strak...
"Laat je gaan, laat de kracht je leiden, Stephen." Zei ze hem, ze bereidde zich alvast voor met haar eigen kracht, ditmaal zou ze hem tegen kunnen houden als hij haar pijn probeerde te doen. Ze bewoog zelf losjes en zwierend, nog steeds kon ze hem wel aan, maar hij had behoorlijk wat kracht.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Hij moest zich laten gaan van haar, door die opmerking klemde hij zijn kaken op elkaar. Hij kon dit niet. Hij kon zich niet laten gaan en het frustreerde hem verschrikkelijk. Het was alsof hij volledig blokkeerde. Zijn zwaard werd ijzig koud, maar nog voor hij echt iets deed stopte hij zijn zwaard weg en keek hij haar doordringend aan. ‘We zijn klaar,’ zei hij kortaf, daarna draaide hij zich meteen om en liep hij weg. Hij raakte compleet in de war door zijn eigen gedrag, maar nog steeds voelde het alsof hij blokkeerde zodra hij iets moest doen wat met die kracht te maken had.

[xAnouk]

Fay Fuego

Hij was echt gefrustreerd, dat zag ze aan alles en hij stopte zijn zwaard weg en liep weg.
"Nee, we zijn nog niet klaar." Sprak ze streng tegen hem terug. "Je moet over deze grens heen, Stephen, je bent er echt bijna, bijna..." Vertelde ze hem nu, terwijl ze op haar plek bleef staan. Ze hoopte maar dat hij zou luisteren, maar ze klonk toch behoorlijk overtuigd van zichzelf.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Hij bleef staan, hij voelde de woede door zijn lichaam heen gaan, maar hij wist dat het vooral kwam doordat hij zo enorm gefrustreerd raakte van dit gevoel. Hij draaide zich uiteindelijk om en zijn blik was strak op haar gericht. Hij wilde zo veel dingen zeggen, maar het was beter als hij maar gewoon zijn mond dichthield en dat allemaal voor zich hield, want ze zou er niet echt blij van worden, waarschijnlijk. Hij aarzelde nog, maar de frustratie zat hem zo hoog dat hij het uiteindelijk toeliet en er direct een vlijmscherpe streng water op haar af ging. Het veranderde in de lucht eigenlijk al in ijs en daar hoefde hij amper iets voor te doen.

[xAnouk]

Fay Fuego

Hij draaide zich naar haar om, ze zag zijn strakke blik en keek er doordringend in terug. Ze zette zich schrap en wanneer hij de streng water op haar af liet gaan, die gelukkig in ijs veranderde, haar haren waaiden op en haar ogen twinkelden als kooltjes. Ze hief haar zwaard in de lucht en het ijs veranderde in duizenden kleine stukjes alsof het kristallen waren.
"Was dat alles?" Vroeg ze nogal uitdagend aan hem, misschien was dit de juiste manier om hem zover te krijgen.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Hij merkte gewoon aan zichzelf dat het alleen maar erger werd en dat was een gevoel dat hij verschrikkelijk vond. Hij wilde dat helemaal niet zo voelen. Haar opmerking maakte dat nog veel erger, maar het zorgde er wel voor dat hij constant doorging, steeds sneller achter elkaar kwam er ijs op haar af, in verschillende vormen en bewegingen en het zweet liep over zijn gezicht heen. Zijn kaakspieren deden gewoon pijn van de spanning die er op stond. ‘We zijn klaar,’ gromde hij na een tijdje, nu was het meer dan genoeg geweest en het maakte hem alsnog alleen maar chagrijnig.

[xAnouk]

Fay Fuego

Het ging steeds sneller, het ijs vloog haar om de oren en ze vond het helemaal niet zo erg, maar het was wel heftig. Ze ontweek alles zo goed mogelijk, het ging eigenlijk best goed, voelde het dan niet als voldoening voor Stephen?
Hij gromde dat ze klaar waren. "We zijn pas klaar als ik het zeg." Zei ze nu, opnieuw streng tegen hem.
"Ontspan, Stephen, het is niet erg, je hebt me geen pijn gedaan, er is helemaal niets gebeurd. Zorg ervoor dat het als een opluchting voelt als je je kracht gebruikt, voel de energie en geniet ervan." Vertelde ze hem.

[Nikkay]

Koning Stephen Lahero

Ze zei streng dat ze pas klaar waren als ze het zei en hij zuchtte diep, aan de ene kant zorgde het ervoor dat hij wel bleef staan, maar hij vond het niet echt leuk op deze manier. Hij moest ontspannen, er was niets gebeurd en dit moest als een opluchting voelen. ‘Zo voelt het anders totaal niet,’ gromde hij naar haar. Het voelde alleen maar als pure frustratie en daar kon hij totaal niet tegen. Hij vond het verschrikkelijk dat hij dit niet onder controle had en daarom deed hij er maar liever helemaal niets mee, al had hij amper een keuze, want die kracht sleurde hem gewoon mee. ‘Nou, wat wil je nog meer van mij?’ vroeg hij nu kortaf. Als ze door wilde gaan moest ze hem niet te lang laten wachten, want dan werd hij wel helemaal gek.

[CassyKiara]

Devlyn Stratton
Hij zette de kar bij de dichtstbijzijnde deur van de kamer waar Duke zat. Daarna liep hij naar binnen en klopte weer even op de deur, voordat hij verder naar binnen toe liep. Hij stak als eerste zijn hand uit om nog een muntstuk terug te geven. 'Deze had je te veel meegegeven.' zei hij er bij. 'De planken liggen buiten in een karretje. Die krijg ik niet mee naar binnen gereden.' vertelde hij daarna nog.

[Nikkay]

Duke Samira

Hij kreeg het geld van Devlyn terug en hij glimlachte even naar de jongen, daarna gaf hij het muntstuk weer terug. ‘Voor de moeite,’ zei hij tegen de jongen. ‘Ik haal ze wel naar binnen,’ zei hij daarna. Hij kwam weer overeind en hij vond de kar al snel, hij tilde de helft van de planken op en daarna liep hij naar binnen toe, meteen liep hij weer terug om de rest mee te nemen naar binnen, hij had dit duidelijk veel vaker gedaan.

[xAnouk]

Fay Fuego

Het voelde niet als een opluchting. "Dat komt omdat het je frustreert dat het niet op jouw manier gaat. Je moet je kracht van jou maken. Het zweeft nu ergens los in je. Krijg er controle over, probeer het in je macht te krijgen. Omarm het." Vertelde ze hem doordringend. Hij vroeg haar wat ze nog meer van hem wilde.
"Sluit je ogen en val aan, doe alles op gevoel." Dat wilde ze van hem zien, dat moest hij doen.
"Voel waar ik ben, voel het water in mij." Fluisterde ze nu.

[Gesponsorde inhoud]