Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Ze sprak doordringend tegen hem en hij reageerde amper, dit was niet wat hij wilde horen ,al wist hij wel dat ze gelijk had. Hij vond het gewoon vreselijk om dat de hele tijd toe te moeten geven, dat zorgde ervoor dat hij nog veel gefrustreerder raakte van alles. Dit zou duidelijk nog enorm veel tijd gaan kosten, maar hij hoopte dat het beter werd. Op dit moment maakte het hem alleen maar kwaad. Ze zei wat hij moest doen en hij keek haar strak aan. ‘Dat doe ik niet,’ zei hij daarna. Hij wilde niet het water in haar lichaam voelen, dat vond hij afschuwelijk. De vorige keren was dat fout gegaan en hij wilde het niet nog eens, hij kon het niet aanzien.

Fay Fuego

Hij zei ineens dat hij het niet deed. "Ik wil dat je het doet om te kijken waar ik sta, om te zien zonder ogen." Vertelde ze hem doordringend. "Ik wil niet dat je me bevriest of wat dan ook, ik wil gewoon dat je me ziet, met je ogen dicht." Legde ze aan hem uit.
"Voel al de mensen om je heen, voel het en val dan op dat moment aan." Dwong ze hem.

Devlyn Stratton
Hij kreeg het muntstuk terug, voor de moeite. 'Dankjewel.' zei hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij kreeg niet vaak geld voor zichzelf. Hij vroeg er simpelweg ook vaak niet om en als hij iets nodig had, kreeg hij daar wel iets voor om het ook te kunnen halen. Duke gaf aan dat hij de planken wel deed halen. Met de tweede keer liep Devlyn even mee, kijkend of hij niet toch wat kon helpen, maar dat bleek niet nodig te zijn. 'Zal ik verder gaan met de wielen?' vroeg hij.

Koning Stephen Lahero

Ze zei doordringend dat ze het niet wilde om te bevriezen, maar hij moest gewoon zien waar ze stond. Ze dwong hem enorm en daardoor haalde hij nog eens diep adem, daarna sloot hij zijn ogen. Uiteindelijk deed hij wat ze vroeg, maar het duurde even voor hij rustig genoeg was, hij moest wel de concentratie op kunnen brengen. Hij focuste zich volledig op haar en hij voelde het bloed door haar lichaam gaan, maar het maakte hem eigenlijk helemaal gek. Hij wist wat hij allemaal kon doen en dat maakte het nog veel erger.

DUke Samira

Hij leek hem er wel blij mee te maken en dat liet hem grijnzen, hij vond het leuk dat hij dat voor elkaar kreeg, maar de jongen verdiende het ook wel, want hij hielp Duke, daar kreeg je gewoon geld voor. Zo was hij gewoon en dat zou hij altijd doen, dat vond hij gewoon wel zo eerlijk. De jongen vroeg aan hem of hij verder moest gaan met de wielen en Duke knikte. 'Ja, volgens mij kan je daar nog wel even mee bezig zijn, dan ga ik hiermee verder, dan kan je straks de rest schuren...'

Fay Fuego

"Goed zo..." Zei ze uiteindelijk zachtjes tegen hem toen hij deed wat ze van hem vroeg. Ze begon heen en weer te lopen.
"Merk je dat?" Wilde ze van hem weten. Ze bewoog ook haar armen, ze wilde dat hij alles zou voelen, dat hij haar eigenlijk zag staan, zonder dat hij keek.
"Ontspan, je kan dit met gemak, dus waarom zou je je er druk over maken?" Vroeg ze nu met een glimlachje aan hem.
"Oké, val me nu aan." Zei ze uiteindelijk. "Met je ogen dicht."

Koning Stephen Lahero

Ze bewoog en ze vroeg of hij dat voelde, waardoor hij diep inademde. ‘Ja, ik voel alles. Ik kan je lichaam overnemen, als ik wil…’ mompelde hij. Hij voelde gewoon dat hij dat kon, het zou hem waarschijnlijk een hoop energie kosten, maar hij wist dat hij het kon en eigenlijk vond hij dat best wel akelig. Hij wilde dat niet, het zou vreselijk zijn en hij vond het een enorm akelig idee. Ze zei dat hij dit met gemak kon, hij hoefde zich niet druk te maken. Ze wilde dat hij haar aanviel, zijn ademhaling versnelde direct. ‘Het gaat niet. Als ik dat doe, zal ik je inwendig kapot maken…’ mompelde hij zacht. Hij zou eerst zijn ogen moeten openen en dit moeten verbreken, anders zou hij alleen maar in haar lichaam iets doen.

Devlyn Stratton
Hij stopte het muntstuk nog weg, want die had hij nog in zijn handen. Daarna hoorde hij dat hij nog wel verder mocht gaan met de wielen. Een klein blij huppeltje ontsnapte hem toen hij weer terug liep naar de kamer om weer verder te kunnen gaan. Hij vond dit wel leuk, om zo te kunnen helpen en dan ook iets groots voor elkaar te krijgen uiteindelijk. Hij ging op het krukje zitten waar hij eerder ook op zat, pakte het wiel weer bij zich en de spullen en ging weer gedreven verder.

Fay Fuego

Hij voelde alles en zei dat hij zelfs haar lichaam over kon nemen op dit moment.
"Dat weet ik..." Fluisterde ze tegen hem. Het was logisch dat hij zoiets kon, ze bestond voor 70 % uit water.
"Blijf rustig, Stephen, overweeg alle opties die je hebt." Fluisterde ze verder nog tegen hem terwijl ze heen en weer bleef lopen. Hij zei dat hij haar niet kon aanvallen, want dan zou hij haar inwendig kapot maken.
"Vertel me welke opties je hebt." Vroeg ze aan hem, misschien was dat wel het beste om met Stephen te doen, te praten en te voelen."

Duke Samira

Hij keek glimlachend op naar Devlyn, de jongen deed goed zijn best en dat waardeerde Duke heel erg, voor hem waren dat soort dingen van veel waarde. Hij ging weer net zo geconcentreerd door, Devlyn zou nu even wat te doen hebben. Na een tijdje keek hij op. ‘Zou jij misschien wat te eten en te drinken voor ons willen halen uit de eetzaal? Je moet wel energie hebben voor dit harde werk natuurlijk…’ zei hij glimlachend.

Koning Stephen Lahero

Ze wist het, toch liet ze dit toe. Hij realiseerde zich hoe veel ze hem vertrouwde, anders zou ze dit nooit doen. Hij vertrouwde zichzelf alleen maar niet. Ze wilde dat hij alle opties opnoemde. ‘Ik kan je aderen bevriezen, ik kan je overnemen, het water in je lichaam besturen… ik kan je hart stopzetten door het bloed er vandaan te houden… ik kan je van binnenuit helemaal uit elkaar scheuren,’ noemde hij op. Het koste hem duidelijk moeite om alles uit te spreken. ‘Het is genoeg, Fay.’ Zei hij daarna. Hij opende zijn ogen, die bijna zo lichtblauw waren dat het ijs leek te zijn. ‘Het is echt meer dan genoeg,’ zei hij iets zachter, want hij wilde dit niet over de grens heen trekken.

Fay Fuego

Hij noemde op wat hij met haar kon doen en ze knikte daardoor, waren er toch meer opties dan ze had verwacht.
"Maar je kan me niet aanvallen als je me voelt?" Wilde ze graag van hem weten. Daarna zei hij dat het genoeg was, zijn stem klonk zachter wanneer hij het herhaalde, daardoor knikte ze. Nu hij weer rustig was, was het inderdaad genoeg. Ze kwam nu naar hem toe.
"Goed gedaan, Stephen, je had jezelf volledig onder controle zonder frustratie, zonder spanning, je vertelde me gewoon rustig wat je kon. Echt heel erg goed." Sprak ze enthousiast complimenterend tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam naar hem toe en hij sloeg meteen zijn armen om haar heen, hij had het keihard nodig. Er stond toch niemand in de buurt nu en hij had het gevoel dat hij anders compleet door zou draaien. Hij kreeg tranen in zijn ogen en daardoor kneep hij ze maar dicht. ‘Ik vind dit echt niet leuk…’ zei hij zacht. Hij wist wel dat hij nu zichzelf beter onder controle zou krijgen, omdat hij wist wat hij deed. Maar toch vond hij het nog helemaal niet leuk, hij wilde dit gewoon negeren. Hij wist dat het niet kon, maar het voelde gewoon nog steeds vreselijk. Ze was heel enthousiast, maar hij voelde zich totaal niet zo. ‘Ik ga werken…’ mompelde hij alleen maar heel zacht.

Devlyn Stratton
Hij was druk bezig met de wielen zo perfect mogelijk te krijgen. Natuurlijk een voor een. Na een tijdje werd het geluid van werken verbroken door een vraag van Duke. Of hij wat te eten en te drinken wilde halen. 'Ja is goed.' zei hij enthousiast. Hij legde de spullen wat opzij, net als het wiel waar hij nu mee bezig was, en stond op. 'Is er iets dat je niet lust of niet wilt hebben?' vroeg hij wel nog. Zo goed kende hij Duke nog niet.

Fay Fuego

Ze hield hem stevig vast toen hij zijn armen om haar heen sloeg en ze streek zacht over zijn rug heen. Hij zei dat hij het echt niet leuk vond.
"Maar je deed het echt heel erg goed." Mompelde ze hem zachtjes toe. Ze vond echt dat hij het fantastisch deed en ze was trots op hem.
"Ik ben echt heel erg trots op wat je deed." Zei ze hem nog zachtjes. Hij zei nu dat hij ging werken en ze knikte even, ze wist dat hij dan zijn rust zocht en weer even bij kon komen.

Duke Samira

Devlyn leek zelfs blij te zijn dat hij eten mocht halen en daardoor grijnsde Duke tevreden. ‘Ik lust alles, echt alles,’ zei hij grijnzend. ‘Pak voor jezelf ook maar wat lekkers, je moet wel goed eten,’ zei hij daarna. Het was echt wel belangrijk, hij was nog jong, als je dan zwaar werk deed en te weinig at, ging het niet goed, zijn lichaam had die ondersteuning nog nodig en dat was eigenlijk wel heel erg logisch.

Koning Stephen Lahero

Het deed hem toch wel goed dat ze het zo duidelijk maakte hoe blij ze was met hem. ‘Ik hou zo ontzettend veel van jou…’ fluisterde hij, zijn stem trilde lichtjes. Hij voelde zich nog best wel opgefokt en hij moest moeite doen om rustig te blijven. Ze vond het goed dat hij ging werken en daardoor glimlachte hij zwakjes. ‘Zie ik je straks weer?’ vroeg hij, nog zachter. Hij wilde haar zo wel weer zien, hij wilde niet de rest van de dag alleen zitten, dat vond hij vreselijk als hij zich zo voelde.

Fay Fuego

"Ik dacht dat je op het moment stond om echt te gaan haten, ik ben blij dat je nog steeds van me houd, ik hou ook ongelooflijk veel van jou, lieverd." Zei ze nu zacht met een glimlach tegen hem. Hij vroeg haar of hij haar straks weer zag en daardoor knikte ze weer.
"Natuurlijk." Fluisterde ze tegen hem terug. Ze pakte zijn hand even vast en kneep er zachtjes in.

Koning Stephen Lahero

‘Dat zou ik echt niet doen… ik zal je nooit gaan haten, je betekend zo veel voor mij,’ fluisterde hij. Hij kon haar niet eens haten, dat was gewoon niet mogelijk. Ze kneep even in haar hand en hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar. ‘Tot zo,’ fluisterde hij. Hij liet haar los en daarna draaide hij zich om. Hij liep het kasteel weer binnen en hij ging in één keer door naar zijn werkkamer. Hij liet zich op zijn stoel zakken en hij sloot zijn ogen even, zijn spieren waren vreselijk gespannen en hij was aardig uitgeput.

Devlyn Stratton
Duke gaf aan dat hij alles wel lustte. 'Dat kan niet.' zei hij daar op terug. 'Ik weet zeker dat jij geen broodje... gras met modder lust.' beweerde hij, waarbij hij even moest nadenken wat voor iets smerigs hij op een vies broodje zou doen, maar dat hij tegelijkertijd niet iets te ongepast zei. Al klonk het achteraf wel weer wat kinderlijker dan dat hij van leeftijd is, maar daar gaf hij nu even niet veel om. Hij hoorde daarna dat Duke zei dat hij ook wat voor zichzelf moest pakken, omdat hij wel goed moest eten. Hij grinnikte even. 'Mijn moeder vindt het vaak ongelooflijk wat ik allemaal kan opeten op een dag. Ik zal niet snel wat te eten laten liggen.' stelde hij Duke gerust op dat gebied. 'Ik ga eens kijken wat er te halen valt.' zei hij als laatste nog, waarna hij de kamer verliet.
Na een tijdje kwam hij de kamer weer binnen met een goed gevuld dienblad. Hij zette het dienblad op een tafel neer en zorgde dat alles een beetje goed stond, zodat ze het makkelijk konden pakken zonder iets om te stoten. 'Ik hoop dat je er genoeg aan hebt, of dat je op tijd genoeg te pakken krijgt.' zei hij met een kleine grijns op zijn gezicht. Hij vond het wel fijn dat hij zelf toch wat losser geworden was. Dat was toch makkelijker omgaan met anderen.

Fay Fuego

Ze vond het fijn, de manier waarop hij haar gedag zei, op de een of andere manier vond ze dit heerlijk. Ze dacht aan het hartje dat hij nog steeds om zijn nek had hangen, haar hartje... een stukje van haar... het zou waarschijnlijk weer keihard gaan kloppen nu, ze hield zo onwijs veel van hem, ze was zo gek op Stephen, alles wat hij deed, deed hij fantastisch. Hij werkte zo goed met haar mee...
Ineens voelde ze een snerpende pijn tot haar doordringen, ze zakte langzaam in elkaar en kromp ineen van de pijn, waar het ineens vandaan kwam, wist ze niet, maar de tranen liepen over haar wangen. Fay zou nooit zo snel emotie laten zien, maar dit was echt afschuwelijk, haar hele lichaam deed pijn, van haar hoofd tot aan haar tenen, alsof alle energie uit haar werd gezogen. Ze groef met haar handen in de aarde onder haar en zweet liep over haar gezicht

Duke Samira

Hij grijnsde even door de jongen. ‘dat lust ik misschien ook wel,’ zei hij plagend tegen haar. Devlyn liep weg en kwam even later ook weer terug, hij pakte meteen wat eten. ‘Ziet er goed uit hoor,’ zei hij tegen hem. Hij nam een paar happen, hij had zelf echt best wel honger gekregen en hij dacht dat Devlyn dat ook wel had. Hij had al snel wat op en hij pakte nog wat meer, daarna ging hij weer zitten en keek hij weer naar de spullen die hij nog af moest maken, maar het schoot nu al aardig op.

KOning Stephen Lahero

Eigenlijk had hij vrij snel door dat er iets aan de hand was, hij sperde zijn ogen open en hij schoot overeind. Het hartje om zijn nek zorgde er voor dat hij wist dat er iets mis was, hij schoot meteen naar buiten toe en hij keek bezorgd naar Fay. ‘Wat is er met je aan de hand?’ vroeg hij zacht, zijn stem trilde weer. Hij hielp haar overeind en hij keek haar diep in haar ogen aan, hij maakte zich echt veel zorgen. Kwam dit door hem? Hij wist het niet, hij wist echt niet wat er aan de hand was en daar kon hij totaal niet tegen.

Fay Fuego

Ineens stond Stephen weer bij haar, hij hielp haar overeind, maar ze kon niet eens op haar eigen benen staan. Ze veegde haar tranen weg, hij hoefde niet te zien hoeveel pijn ze had, dat wilde ze niet. Ze hijgde en keek hem met grote ogen aan, ze wist echt niet wat er net gebeurde, echt niet.
"Sowieso is dit niet jouw schuld." Zei ze in eerste instantie tegen hem.
"Het overviel me ineens..." Fluisterde ze hem toe. Ze had geen flauw idee waardoor ze zich ineens zo zwak voelde.
"Wil je me naar bed brengen?" Klonk haar stem zwak.

Devlyn Stratton
Hij keek eerst even toe hoe dat Duke wat te eten pakte. Daarna pakte hij zelf al gauw iets. Toen Duke voor de tweede keer pakte, keek hij daarna wat nog over was en pakte dat zelf. 'Jij kunt ook goed eten zo te zien.' concludeerde hij. Het duurde wel even wat langer voordat Devlyn klaar was met eten. Hij was wat later begonnen met eten, maar hij at wel altijd meer dan genoeg.
Hij zag hoe dat Duke wat rond keek. 'Moet er nog veel gebeuren?' vroeg hij, toch wel benieuwd hoe ver ze al waren. 'Het is zeker nog te veel werk om vandaag al klaar te krijgen, of niet?' vroeg hij daarna.

Koning Stephen Lahero

Het kwam niet door hem, dat sowieso niet. Ze wist alleen niet wat het wel was, daardoor bleef hij heel erg bezorgd naar haar kijken. Het overviel haar opeens en hij knikte heel langzaam toen ze vroeg of hij haar naar bed wilde brengen. Hij tilde haar heel simpel op en hij liep met haar naar hun slaapkamer toe. Hij legde haar direct op het bed neer en hij ging bij haar zitten. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. ‘Kan ik iets voor je doen?’ vroeg hij, het klonk wanhopig. Hij wilde haar helpen, altijd, nu was hij doodsbang dat er iets met haar aan de hand was, iets waar hij geen invloed op had. Als hij haar kwijt zou raken zou hij kapot gaan.

Duke Samira

‘Ik heb niet echt ontbeten,’ zei hij grijnzend tegen de jongen. ‘Maar het smaakt heel erg goed,’ voegde hij er aan toe. ‘Ik wil zo ophouden, anders wordt het te zwaar, ik ben de hele dag al bezig. Ik vind het wel genoeg. Dan kan jij ook nog gewoon wat voor jezelf doen, dat is ook goed voor jou,’ zei hij tegen de jongen. Hij kwam overeind en hij ruimde de spullen een beetje op, zodat Layka niet een hartaanval kreeg als ze binnenkwam.

Fay Fuego

Haar hart brak haast, zo bezorgd keek hij naar haar, het betekende zoveel voor haar dat hij zo vreselijk lief was. Het hartje was dan wel zwak, het klopte sneller dan normaal.
Hij legde haar op het bed neer en ze sloot haar ogen even. Toen hij haar hand pakte, keek ze hem weer aan, hij vroeg of hij wat voor haar kon doen, ze schudde haar hoofd even.
"Ik ga even slapen en daarna voel ik me vast beter. Ga toch weer werken, gisteren heb je ook bijna niets gedaan." Zei ze hem zwak en ze perste een glimlach rond haar lippen. Ze trok zijn hand nu naar haar toe en legde die op haar wang.
"Onkruid vergaat niet, Stephen." Sprak ze optimistisch tegen hem.

Devlyn Stratton
'Ik zal het straks wel aan de keuken doorgeven dat het lekker was.' zei hij toen Duke aangaf dat het goed smaakte. Hij moest toch dat dienblad nog even terugbrengen straks. Tenminste, hij vond zelf dat hij dat wel moest doen. Hij hoorde Duke daarna zeggen dat hij het wel genoeg vond voor vandaag. Dat vond hij eigenlijk wel jammer. Hij zat er net een beetje goed in. Maar het scheen goed voor hem te zijn om weer wat voor zichzelf te gaan doen. Hij zou alleen niet goed weten wat.
Hij stond zelf ook op na het wegzetten van zijn bord en hielp mee met het opruimen. Hij had net zo goed wat rotzooi zitten maken. 'Moet je zo meteen nog wat anders doen?' vroeg hij tijdens het opruimen.

Koning Stephen Lahero

‘Ik blijf bij je, echt, ik laat je niet meer alleen,’ zei hij op doordringende toon. Hier kon ze niet tegen ingaan, dat was wel duidelijk. Hij wilde gewoon bij haar blijven, zeker nu. Hij was zo verschrikkelijk bezorgd om haar. Ze pakte zijn hand en ze zei dat onkruid niet verging, hij glimlachte heel zwak, maar de tranen stonden in zijn ogen. ‘Zoiets moet je niet zeggen, ik wil niet dat er iets aan de hand is. Het moet gewoon goed met je gaan, altijd… ik wil je zo graag helpen…’ fluisterde hij. Hij vond dit echt afschuwelijk om te zien. ‘Ik wil iets voor je doen…’ mompelde hij.