Medieval Times

Fay Fuego

Ze zag de tranen in zijn ogen staan. "Ik heb nu geen pijn, ik ben alleen zwak." Vertelde ze hem zacht omdat hij zei dat hij niet wilde dat er iets met haar aan de hand was, het moest gewoon altijd goed met haar gaan.
"Ik hou zoveel van je..." Fluisterde ze door die woorden tegen hem, hij was zo vreselijk lief voor haar. Daarna zei hij nog dat hij iets voor haar wilde doen.
"Oké, als je toch niet van plan bent om te werken, houd me dan vast, kom naast me liggen... dat vind ik fijn..." Fluisterde ze met een zwak glimlachje tegen hem. Het was raar dat ze nu opeens geen pijn meer had, ze wist echt niet waardoor het kwam, hopelijk was het eenmalig...

Duke Samira

De jongen wilde weten of hij nog iets moest doen en Duke schudde langzaam zijn hoofd. ‘Nee, dat is niet echt nodig, je hebt mij al heel goed geholpen…’ zei hij tegen hem. ‘Je kunt altijd wat doen op het kasteel of in de stallen, er is genoeg leven hier. Je kan nu zelfs naar het dorp om iets voor jezelf te kopen…’ noemde hij op met een glimlachje op zijn gezicht, om hem maar wat opties te geven. ‘Ik ga mij even wassen en opzoek naar Layka, maar jij mag mij morgen wel weer helpen, als je dat wilt natuurlijk,’ zei hij daarna.

Koning Stephen Lahero

‘Ik hou nog veel meer van jou,’ wist hij moeizaam uit te brengen. Hij vond dit echt afschuwelijk. Ze zei dat hij naast haar moest komen liggen als hij niet van plan was om te werken, want dat vond ze fijn. Hij deed meteen wat ze vroeg en hij kwam bij haar liggen onder de dekens, voorzichtig pakte hij haar vast en hield hij haar heel erg dicht tegen zich aan. Hij bleef bezorgd naar haar kijken, hij was volledig gefocust op haar en doodsbang dat er echt iets goed mis was. Dit gebeurde niet voor niets, het had een reden en het was niet zomaar iets, dat maakte hem gewoon heel bang. Wat als ze er echt opeens niet meer zou zijn? Hij wist dat het hem helemaal kapot zou maken ,dit zorgde er al voor dat hij compleet van slag was. Hij realiseerde zich weer waarom hij alleen had willen blijven, hij hechte zich enorm aan iemand en dat had hem uiteindelijk alleen maar pijn gedaan. Het zou zich nu weer precies hetzelfde herhalen.

Fay Fuego

Hij zei dat hij nog veel meer van haar hield. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst aan en viel haast meteen in slaap. Ze had het nodig. Waar die pijn en die zwakte ineens vandaan kwam, wist ze niet, maar het was iets van buitenaf geweest. Stephen was het absoluut niet, dan had ze het al eerder gemerkt, ze had het gevoel alsof iemand dit haar aandeed, maar dat was zo goed als onmogelijk. Niemand die dat kon, daar geloofde ze gewoon niet in. Ja, Stephen kon het, maar dat voelde ze dan ook heel duidelijk, dit was plotseling geweest.

Koning Stephen Lahero

Ze zakte meteen in slaap, maar hij kon onmogelijk slapen nu. Zijn hartslag was hoog en hij kreeg zichzelf niet meer kalm, het lukte niet meer. Het was net al moeilijk geweest en nu al helemaal, hij maakte zich zo vreselijk veel zorgen om Fay. Hij wilde weten wat er was, wat er gebeurde en hij wilde er al helemaal iets aan doen, maar het ging niet. Hij bleef haar constant in zijn armen houden, ook al begonnen zijn spieren wat pijn te doen en had hij last van zijn schouder. Het maakte hem totaal niets uit, hij wilde er gewoon voor haar zijn, hij wilde alles doen wat hij kon.

Devlyn Stratton
Hij knikte even. Hij snapte wel dat dit wel even genoeg tijd samen is. Ondanks dat hij vandaag wel fijn ontspannen kon reageren bij Duke in de buurt, was het misschien ook wel zo verstandig dit niet te lang te rekken. Hij mocht morgen weer mee helpen. 'Dat zou ik leuk vinden om weer te helpen.' zei hij. Hij liep naar de tafel waar hij het inmiddels een minder gevuld dienblad pakte. 'Zou je morgen ook wat meer willen vertellen over jou en je familie?' vroeg hij wat voorzichtig. Hij wilde eigenlijk toch wel iets meer weten van die andere helft van de twee mensen waar hij uit ontstaan is. 'Als je dat niet wilt, dan hoeft het niet. Maar ik ben er wel nieuwsgierig naar.' voegde hij er dan ook aan toe. Zijn moeder kon hem ook niet heel veel vertellen, omdat zij Duke dit door en door kende.

Fay Fuego

Na een paar uur werd ze wakker, ze kwam wat omhoog en keek naar Stephen. Ze drukte zacht een kus op zijn wang.
"Lieverd, ik ben oké, niets aan de hand." Zei ze hem nu. Hij was duidelijk gespannen. Ze sloeg haar armen om hem heen en masseerde zo zijn schouders een klein beetje.
"Maak je niet zo druk, misschien was de training voor mij ook gewoon iets te heftig." Legde ze aan hem uit.

Duke Samira

Doordat Devlyn opeens vroeg naar zijn familie betrok zijn gezicht een beetje. ‘Daar valt niets over te vertellen,’ zei hij uiteindelijk zacht. De jongen zou er niets aan hebben, hij hoefde het dus ook niet te weten. ‘Er leeft ook niemand meer, ik zou je met niemand kennis kunnen laten maken. Alleen mijn zus leeft nog, voor de rest is er totaal niets boeiends over te vertellen,’ zei hij eerlijk tegen de jongen. ‘Anders had ik het gedaan, natuurlijk. Ik begrijp dat je dingen wilt weten, maar dit doet er niet toe, echt niet. Dit hoef je niet te weten,’ zei hij.

Koning Stephen Lahero

Ze werd wakker en ze zei dat er niets aan de hand was, maar daar reageerde hij niet op. Hij voelde hoe ze zijn gespannen schouders begon te masseren en hij sloot zijn ogen even, het deed aardig pijn als hij zo krampachtig en gespannen was. Hij moest zich niet zo druk maken, misschien was de training voor haar ook wat te heftig. ‘Dat geloof je zelf niet,’ zei hij tegen haar. ‘Ik wil je gewoon niet kwijtraken en ik realiseer mij opeens weer hoe makkelijk dat kan gaan. Het kan in één keer over zijn.’ Zei hij tegen haar. Die gedachte maakte hem alleen maar kil, het zorgde ervoor dat hij doodsbang werd en hij was nog banger om alleen over te blijven.

Fay Fuego

"Ssstt..." Fluisterde ze hem zachtjes toe en ze ging door met de massage. "Iedereen kan in één keer dood zijn, maar ik ben sterk genoeg, Stephen, ik kan dit wel aan en ik denk echt dat de training te heftig was. Ik heb nog nooit zo tegen je gesproken, het voelde heel erg tegenstrijdig." Legde ze aan hem uit.
"Niet bang zijn... dan vergeet je te leven, Stephen, niet bang zijn." Zei ze nu zacht tegen hem en ze zoende hem zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Hij besloot zijn mond maar dicht te houden, hier kwamen ze toch niet uit. Hij voelde zich nog net zo afschuwelijk maar hij genoot wel van de handen van Fay die zijn spieren wat los maakte. Vooral in zijn schouder bleef hij er gewoon last van houden en het was niet altijd fijn. Dit hielp wel, al was het duidelijk dat hij echt heel erg gespannen was, zijn spieren stonden strak als kabels. Hij moest niet bang zijn, dan vergat hij te leven. Daarna werd hij door haar gezoend, waar hij langzaam in mee ging. Hij legde zijn handen in haar hals en hij legde al zijn gevoel en vooral wanhoop in de zoen. Soms voelde hij zich zo verschrikkelijk wanhopig, vooral op dit soort momenten, als er te veel gebeurde in één dag. Dan wist hij gewoon niet meer wat hij moest doen en voelde hij zich diep ongelukkig.

Fay Fuego

Ze voelde zijn handen in haar hals en merkte de wanhoop in de zoen. Het maakte haar verdrietig... ze wilde niet dat hij dit zich zo vreselijk erg aantrok. Ze streek langs zijn wang en na een tijdje stopte ze de zoen weer.
"Ik wil helemaal niet dat je je zo ongelukkig voelt... het maakt me verdrietig." Fluisterde ze hem met dichtgeknepen keel toe. Ze legde haar hand op zijn wang en keek hem doordringend aan.
"Zullen we iets samen gaan doen? Ik wil je weer zien stralen, zoals gisteren." Klonk haar stem zacht maar heel erg lief.

Koning Stephen Lahero

Ze wilde niet dat hij zo ongelukkig was, het maakte haar verdrietig. ‘Je kunt er niets aan doen,’ fluisterde hij. Het was onmogelijk om dit te veranderen, het was gewoon hoe hij was. Er was te veel gebeurd en hij wist dat het hem getekend had, daarom reageerde hij ook zo op bepaalde dingen. Hij was doodsbang voor alle gevolgen die iets zou kunnen hebben. Hij voelde haar hand op zijn wang en hij keek haar diep in haar ogen aan, de onrust was bij hem te zien en waarschijnlijk gewoon te voelen. Ze wilde iets samen doen ,ze wilde hem weer zien stralen, zo als gisteren. Hij keek weg, hij wist dat het niet zou gaan, het was onmogelijk voor hem. ‘Dat gaat nu niet meer lukken,’ zei hij zacht. Dat kwam niet alleen doordat ze opeens zo veel pijn had gehad, het kwam ook door het trainen en alles er om heen. Hij kon niet zo makkelijk schakelen in al die gevoelens, dat ging gewoon niet.

Fay Fuego

Zij kon er niets aan doen. "Weet je dat het mij net zo frustreert als het jou frustreert." Fluisterde ze hem zachtjes toe. Hij keek haar diep in haar ogen aan en ze beet zacht op haar lip door de blik die ze van hem terug kreeg, volgens hem ging het niet meer lukken om hem weer zoals gisteren te krijgen, daardoor keek ze naar beneden.
"Het spijt me...." Fluisterde ze nu maar gewoon tegen hem, ze wist niet wat ze anders moest zeggen, hoe ze dit goed kon maken. "Het voelt gewoon alsof alles mijn schuld is." Mompelde ze daarna en ze zuchtte even zacht.

Koning Stephen Lahero

Het frustreerde haar net zoals het bij hem deed, hij wist alleen niet goed wat hij daar aan kon doen. Hij kon het bij zichzelf al niet doorbreken, bij Fay al helemaal niet, al wilde hij dit wel heel erg graag oplossen. Het ging waarschijnlijk gewoon niet werken. Ze zei dat het haar speet, waardoor hij meteen haar gezicht vastpakte. ‘Dit is niet jouw schuld. Echt niet. Het hoeft je niet te spijten,’ zei hij duidelijk, misschien zelfs wat dwingend, maar hij wilde dit gewoon heel erg duidelijk maken. ‘Het is helemaal niet allemaal jouw schuld, juist niet. Jij helpt bij alles, jij zorgt ervoor dat ik elke dag weer een beetje meer ga leven. Dat ik elke keer weer wat meer gelukkig ben. Maar dat kan niet in één keer, dat zijn kleine stapjes en ook enorme stappen terug. Maar we komen er wel… toch?’ vroeg hij nu zacht aan haar.

Fay Fuego

Haar gezicht werd vastgepakt en hij vertelde dwingend dat dit niet haar schuld was en dat het haar niet hoefde te spijten, daarna vertelde hij dat ze hem bij alles hielp, dat zij ervoor zorgde dat hij elke dag een beetje meer ging leven, een beetje meer gelukkig werd, maar af en toe moest hij ook stappen terug zetten. maar ze kwamen er wel. Daardoor knikte ze overtuigend. Ja, ze kwamen er wel.
"Wat wil je nu gaan doen?" Vroeg ze aan hem, ze wilde van hem weten of hij hier wilde blijven of misschien liever alleen was of wilde werken...

Koning Stephen Lahero

Ze wilde weten wat hij nu wilde doen, daardoor sloeg hij zijn armen weer stevig om haar heen. ‘Bij jou zijn,’ was zijn zachte antwoord. Hij wilde helemaal niets anders dan dat, hij wilde bij Fay zijn en weer wat kalmeren, dat was eigenlijk het enige. Het werk kwam wel weer, hij had verder eigenlijk helemaal nergens zin in, hij wilde gewoon samen met haar zijn en zich langzaam weer wat gelukkiger voelen, maar waarschijnlijk zou dat nog wel even tijd nodig hebben. Dat kwam niet in één keer terug. Eerst had hij nog zo veel vertrouwen gehad, nu leek het opeens onder zijn voeten weggehaald te zijn. Het kwam wel weer, nu was het gewoon even weg. Hij bleef haar vasthouden en hij haalde diep adem. ‘Wat wil jij? Als je liever alleen bent moet je dat gewoon eerlijk zeggen…’ zei hij nu wel heel erg zacht.

Devlyn Stratton
Hij had een gevoelige snaar geraakt schijnbaar. Hij was even sprakeloos. 'Ik hoef ook niet alles te weten van geschiedenis en zo. Ik ben alleen benieuwd wat ik nog meer aan familie heb op dit moment. En hoe dat nu eigenlijk zit met mij.' probeerde hij een beetje nog uit te leggen. Maar daar kreeg hij waarschijnlijk niet een ander antwoord op dan dat hij nu gehad had. 'Laat anders ook maar zitten.' wuifde hij het een beetje weg. Daarna liep hij met het dienblad naar de deur toe om de kamer uit te gaan. Hij zou maar eens wat gaan opruimen en daarna maar wat voor zichzelf gaan doen, wat dat dan ook moest zijn uiteindelijk.

Fay Fuego

Ze voelde zijn armen steviger om haar heen terwijl ze wachtte op zijn antwoord, daardoor wist ze eigenlijk al wel wat hij wilde. Hij zei het nu ook zachtjes, hij wilde bij haar zijn. Het voelde toch op de een of andere manier wel goed, in het begin had hij er voor gekozen om alleen te zijn, om te werken. Nu wilde hij bij haar zijn, wat op zich al een fijne vooruitgang was. Ze streek zachtjes over zijn rug heen en hij wilde weten wat zij wilde.
“Nee, ik vind het fijn om bij je te zijn.” Fluisterde ze tegen hem terug. Alleen zijn was sowieso niets voor haar en bij hem zijn, vond ze wel heel erg fijn... Haar vingers bleven zacht over zijn rug strelen

Koning Stephen Lahero

Ze vond het goed, daardoor glimlachte hij heel zwakjes, maar het koste hem duidelijk moeite. Hij liet zich weer wat achterover op het bed zakken, hij had echt last van zijn spieren door alle spanning en hij voelde zich nog vreselijk opgefokt. Hij wist niet of dat trainen nou echt wel een goed idee was, in ieder geval niet als er dan nog zoiets gebeurde. Dat kon hij gewoon niet hebben. Hij voelde haar vingers over zijn rug glijden en hij sloot zijn ogen weer. Hij probeerde heel erg te ontspannen, maar hoe meer hij het probeerde hoe meer hij er achter kwam dat het hem totaal niet lukte. Misschien kwam het ook wel omdat hij onbewust zichzelf afkoelde door alle spanning, dat was niet echt lekker voor zijn spieren. Daardoor kroop hij nog wat dichter tegen Fay aan, die tenminste wel warm was. ‘het spijt mij, ik wil niet dat je verdrietig wordt door mijn gedrag, ik weet gewoon niet goed wat ik er aan moet doen. Ik kan wel doen alsof ik vrolijk ben, maar het zou niet werken…’ zei hij zacht.

Fay Fuego

"Kom eens hier, lieve schat." Zei ze nu zorgzaam tegen hem. Ze trok zijn shirt voorzichtig uit en liet hem op zijn buik liggen. Daarna nam ze wat vuur uit de open haard en masseerde op die manier zijn spieren, ze maakte hem weer warm van binnen en zorgde ervoor dat de kou verdween. Hij zei dat het hem speet, hij wilde niet dat ze verdrietig was door zijn gedrag.
"Je kan er niets aan doen... je hoeft je niet anders voor te doen, het maakt me gewoon verdrietig dat je zo ongelukkig bent..."

Koning Stephen Lahero

Ze trok zijn shirt uit en daarna werd hij op zijn buik neergelegd, het volgende moment voelde hij de heerlijke warmte tot zich doordringen en hij slaakte een zucht van verlichting. Dit was veel beter, meteen kon hij meer ontspannen en deed zijn lichaam niet zo vreselijk veel pijn meer. De zeurende pijn uit zijn schouder verdween ook langzaam en hij voelde zich meteen iets beter. Het maakte haar gewoon verdrietig dat hij zo ongelukkig was. ‘De meeste tijd ben ik gewoon heel gelukkig, maar soms lijkt het alsof ik in een diep dal val en dan voel ik mij zo. Daar kan niemand iets aan doen en gelukkig is het meestal vrij snel weer over.’ Zei hij zacht tegen haar. ‘Het komt wel weer goed en het komt zeker niet door jou. Misschien ben ik wel gewoon een beetje naïef en word ik af en toe flink op de feiten gedrukt, die mij soms nogal ongelukkig maken…’ zei hij, nog zachter. Hij pakte zacht haar hand vast en hij trok haar weer naar zich toe, hij zoende haar, het was intens en hij had het keihard nodig om alle negatieve gevoelens weg te drukken. Vroeger was hij totaal anders geweest, een stuk zorgelozer en positiever, hij had altijd alles aan de kant kunnen zetten en gewoon vrolijk kunnen doen, maar nu kon hij dat niet meer, nu zat het hem af en toe veel te hoog.

Fay Fuego

Hij leek de massage heerlijk te vinden, dat vond ze fijn, dan kon ze toch nog iets voor hem doen. Hij zei dat hij de meeste tijd ook gewoon gelukkig was, alleen soms leek het alsof hij in een diep dal viel en dan voelde hij zich zo, daar kon niemand wat aan doen en het was meestal vrij snel weer over.
"Ik hoopte gewoon dat ik je op kon vangen, dat je niet hoefde te vallen." Fluisterde ze. Ze wilde met liefde zijn vangnet zijn. Hij zei dat het wel weer goed kwam en het kwam niet door haar. Hij dacht dat hij gewoon een beetje naïef was. Haar hand werd door hem gepakt en hij trok haar naar zich toe om haar intens te zoenen, ze zoende hem terug en gleed met haar handen door zijn haren heen.

Koning Stephen Lahero

‘Er komt een moment dat jij mij op zult vangen, Fay. Ik weet dat jij daar klaar voor bent, maar ik nog niet,’ zei hij zacht. Zijn vertrouwen was gewoon compleet weggevaagd en dat werd wel weer stukje bij beetje hersteld door haar, maar nog steeds was hij verschrikkelijk bang om alleen achter te blijven. Er kon zo veel gebeuren. Ze kon iemand anders tegenkomen, ze kon haar vrijheid terugwillen, ze konden ruzie krijgen… ze kon ziek worden of gewoon vertrekken, er waren duizend mogelijkheden die hem doodsbang maakten en er voor zorgden dat hij niet volledig op haar durfde te vertrouwen. Hij was al zo afhankelijk van haar, als dat nog meer werd, zou hij helemaal kapot gaan van verdriet als er iets gebeurde. Haar handen gingen door zijn haren heen en hij zuchtte zachtjes na de zoen, het was heerlijk. ‘Ik heb jou soms zo hard nodig…’ fluisterde hij. Dit waren van die momenten dat hij niet zonder haar zou kunnen. Hij pakte haar hand weer vast en hij sloot zijn ogen, hij wilde alle negatieve gevoelens en gedachten wegduwen, maar het lukte hem niet.

Fay Fuego

Hij was er gewoon nog niet klaar voor en ze knikte daardoor even. Ze kon hier wel heel erg van balen, want ze gaf hem al haar vertrouwen en soms kreeg ze daar maar heel weinig voor terug... het ging wel langzaam beter en ze wist dat ze dit niet kon pushen, maar ze wilde dat ze het wel kon... dat ze meer effect op hem had... maar het kwam, langzaamaan kwam het.
Na de zoen fluisterde hij dat hij haar soms zo hard nodig had. Ze glimlachte hierdoor lichtelijk naar hem.
"Ik kan allang al niet meer zonder je." Mompelde ze terug. Hij pakte haar hand, maar ze besloot wat anders te doen, zachtjes begon ze hem in zijn nek te zoenen en gleden haar lippen langzaam naar beneden via zijn borst, heel zacht en heel erg lief. Ze wilde gewoon graag laten zien dat ze alles voor hem over had.

Koning Stephen Lahero

Ze kon allang niet meer zonder hem. ‘Dat is dan geheel wederzijds,’ zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij kon ook helemaal niet meer zonder haar, echt niet. De gedachte alleen al maakte hem gek. Hij voelde hoe hij door haar in zijn nek gezoend werd, het voelde heerlijk. Hij voelde zijn spieren nog meer ontspannen, al spande hij weer lichtjes aan omdat haar lippen naar beneden gleden. Zijn ademhaling versnelde automatisch een beetje, wat was ze van plan? Hij hield zijn ogen gesloten en hij genoot enorm van wat ze deed, dit zorgde er wel voor dat hij niet echt de kans had om na te denken over alles, dat was fijn. Dat gaf hem weer even wat rust.

Fay Fuego

Ze voelde hoe hij wat aanspande doordat ze wat naar beneden ging met haar lippen, ze zei niks en ging weer omhoog.
Ze kuste zijn nek, zijn schouders en de bovenkant van zijn borst, alles bij elkaar was ze misschien wel langer dan een half uur bezig, maar als het Stephen hielp, dan deed ze het heel erg graag. Ze vond het ook wel weer leuk om te doen,