Medieval Times

Koning Leroy Fullbright

Hij keek wat verbaasd naar Lolita, die bovenop hem kroop. ‘Ik weet niet of dit wel zo’n goed idee is..’ zei hij zacht tegen haar, toch sloeg hij wel zijn armen om haar lichaam heen, hij wilde haar zo dicht mogelijk bij zich hebben. ‘Ja, het was een geweldige dag, ik heb echt genoten…’ zei hij zacht tegen haar. Hij glimlachte wat, daarna legde hij zijn hand tegen haar gezicht aan. Hij boog iets naar haar toe en hij drukte zijn lippen op die van haar. Ze proefde naar wijn en naar Lolita, een heerlijke combinatie. Die gedachte liet hem wat glimlachen, tegen haar lippen aan, daarna zoende hij haar heftig. Zijn handen gleden over haar jurk heen, langzaam, maar zijn vingers waren wel gretig. Hij stopte de zoen weer, zijn ademhaling was versneld. ‘Ik ben blij dat je niet inging op Duke. Ik maakte mij echt zorgen, maar nu heb je laten zien dat het echt nergens voor nodig was…’ fluisterde hij, met een glimlach op zijn gezicht.

Koningin Lolita Fullbright

Hij wist niet of dit wel zo’n goed idee was en daardoor keek ze beteuterd naar hem op. Waarom zou het geen goed idee zijn? Zo was ze lekker dichtbij hem en ze zat wel lekker zo eigenlijk. Hij had genoten van de dag en dat liet haar toch wel lieflijk glimlachen, ze was blij dat hij dit zei tegen haar. Ze werd door Leroy gezoend, eerst dacht ze dat het bij een klein kusje bleef, daarom bleef ze haar lippen tegen de zijne aandrukken, ze wilde meer dan alleen dit kusje. Ze had hem de hele dag al niet echt kunnen zoenen. Gelukkig zoende hij haar daarna heftig. Ze ging er met volle overgave in mee en greep met haar vingers de revers van zijn jasje beet. De zoen werd gestopt en hij had het over Duke.
Door de koude wind was ze er iets beter toe in staat om erover na te denken. “Ik bleef maar in mijn hoofd houden dat ik niet naar hem op moest kijken en toen ik zijn handen in mijn hals voelde… ik weet niet wat hem bezielde… “ Ze schudde vol onbegrip haar hoofd, ze wist het echt niet. “Ik wilde hem wegduwen, maar toen was jij er al.” Daardoor kreeg ze een glimlach op haar gezicht. Ze gaf hem een kusje en kroop weer dicht tegen hem aan. “Jij bent er altijd…” Sprak ze dromerig tegen hem. Ze hoefde hem echt nooit te missen.

Koning Leroy Fullbright

Lolita pakte hem vast, de manier waarop ze meeging in zijn zoen maakte hem helemaal gek. Nog even en hij hoefde niet eens meer terug te gaan naar het feest, als ze zo doorging. ‘Ik wil niet weten wat ik gedaan had als hij je gezoend had. Ik zou helemaal doordraaien, denk ik…’ zei hij zacht. ‘Ik weet ook niet wat hem bezielde… misschien dacht hij gewoon even niet na…’ mompelde hij. Ergens geloofde hij ook nog wel dat Duke het helemaal niet zo verkeerd bedoelde, dat hij gewoon wat te veel gedronken had en dat hij niet nadacht over wat hij deed met Lolita. Maar Duke had Layka nu, hij moest Lolita niet meer op die manier bekijken, want dat maakte Leroy ziek van jaloezie. ‘Natuurlijk was ik er, ik kon het echt niet aanzien…’ zei hij tegen haar. ‘Bovendien voelde ik mij vreselijk ongemakkelijk met Layka, volgens mij is ze ook liever niet in mijn buurt…’ zei hij glimlachend. Zijn handen gleden langzaam naar haar hals, het was jammer dat hij door die jurk niet zo erg de mogelijkheid had om haar aan te raken, maar hij was wel heel sexy, dus gelukkig kon hij genoeg kijken, dat maakte het wat goed. ‘Lolita…’ begon hij mompelend. ‘Je moet naast mij gaan zitten,’ zei hij daarna, wel met een grijnsje op zijn gezicht en een plagende uitdrukking in zijn ogen.

Koningin Lolita Fullbright

“Dat zou ik volkomen begrijpen.” Mompelde ze tegen Leroy terug omdat hij compleet zou doordraaien als Duke haar gezoend had. “Maar dan zou het over zijn, dan hoef ik hem ook niet meer te zien.” Zei ze heel erg eerlijk. “Ik heb het gezellig met hem doordat we elkaar zo goed kennen, maar voor mij is er niet meer. Het is gewoon een hele goede vriend geworden. Hij is de enige bij wie ik terecht kan als ik even niet meer weet hoe ik je moet helpen als je weer in een diep dal zit.” Ze was misschien wel veel te eerlijk, maar als Leroy het begreep, was er eigenlijk ook niets aan de hand dat ze dit allemaal vertelde tegen hem. Iedereen had iemand nodig om zijn of haar problemen aan kwijt te kunnen.
Ze gniffelde zachtjes wanneer hij over Layka sprak. Zelf kende ze het meisje niet goed genoeg om er echt een oordeel over te doen. Leroy begon tegen haar te mompelen dat ze naast hem moest gaan zitten. Ze keek in zijn plagende ogen. “Dan wordt mijn jurk vies.” Zei ze eigenwijs tegen hem. "Wie verzint dat dan ook? een witte jurk. Wit!"

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat ze het zou begrijpen, maar dat het in dat geval ook klaar zou zijn, dat ze hem dan niet meer hoefde te zien. Ze was heel duidelijk, dat stelde hem eigenlijk echt gerust. Ze meende het, hij wist dat ze het echt meende. Ze zou nooit meer iets met Duke doen, want ze deed het niet eens nu ze dronken was. Ze vond het alleen fijn om iemand te hebben om mee te praten als het allemaal niet zo goed ging. ‘Dat begrijp ik, dat is ook goed. Ik ben blij dat je dan bij hem terecht kunt, maar ik denk dat ik het altijd moeilijk blijf vinden…’ zei hij zacht tegen haar. Ze zei dat ze niet van hem afging, want dan werd haar jurk vies. Hij schudde lachend zijn hoofd, Lolita was af en toe echt verschrikkelijk. ‘Nou, dan gaan we ook niet meer terug naar het feest, het is je eigen schuld. Waarschijnlijk worden we toch niet gemist…’ zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. ‘Blijf maar wel stil zitten dan, want ander gooi ik je gewoon van mij af,’ zei hij plagend, daarna drukte hij zacht zijn lippen in haar hals.

Verena Stratton
Het aantal gasten droop langzaam af. Het einde van het grote feest begon in zicht te komen. Maar zo lang het einde nog niet gekomen was, moest ze blijven doorwerken. Ze kon zich wel wat beter door de massa heen bewegen, maar helaas door de drank werden er wel af en toe mannen handtastelijker, waardoor ze af en toe toch wel opgehouden werd in haar werk.
Al was ze wel wat meer gewend sinds ze hier werkte als dienstmeid. Ze moest er even aan wennen natuurlijk, want het was toch een hele omschakeling. Maar ze wist zich, mede dankzij tips van mede-dienstmeiden, goed te redden dankzij genoeg trucjes om de meeste mannen in ieder geval op afstand te houden.
Met een dienblad vol met lege glazen liep ze door de overgebleven menigte terug naar de keuken toe.

Duke Samira

Hij vermaakte zich prima, ondanks de aanvaring met Leroy. Hij realiseerde zich ook niet echt wat hij deed, of wat hij gedaan had. Hij had Lolita inderdaad een kus willen geven, maar in zijn ogen was dat gewoon heel erg onschuldig, dat kon toch geen kwaad? Leroy had daar anders over gedacht, Lolita waarschijnlijk ook, maar dat kon hij op dit moment niet goed inschatten. Hij wilde zijn lege glas aan een van de dienstmeiden geven, toen hij haar recht in haar gezicht aankeek. Het duurde even voor hij zich realiseerde dat dit echt Verena was. Hij slikte, dit maakte alles nog eens verwarrend. Hij had niet verwacht haar hier tegen te komen, dat was wel duidelijk. Dit was ook geen goed moment, hij kon niet meer helder nadenken en hij had Layka nooit iets verteld over haar, al was dat misschien ook niet echt nodig. Maar er was één ding wat hij misschien wel had moeten bespreken, de zwangerschap. Hij ademde langzaam in, zou ze het hem kwalijk nemen?

Verena Stratton
Een lichte schok ging door haar heen toen ze recht aangekeken werd door een bekend gezicht. Ze dacht juist dat door dit huwelijk dat ze Duke niet hier tegen zou komen. Maar dat had ze verkeerd gedacht zo te zien. Ze wendde haar blik even af, omdat ze haar leidinggevende al gebaren zag maken. Waarschijnlijk vond die dat ze te lang stil stond, en volgens de regels was dat ook zo. Ze mocht niet gezellig buurten tijdens haar werk.
Haar zwangere buik had ze al een hele tijd niet meer. En of ze maagd zou zijn of niet zou niet van haar verwacht worden als dienstmeid zijnde.
Ze richtte haar blik weer naar Duke. 'Sorry, ik moet verder met werken.' mompelde ze. Normaal hoefde ze niks te zeggen, of mocht ze eigenlijk niks zeggen. Maar het leek haar ook onbeleefd om ook niks te zeggen en door te lopen als ze een bekende zoals Duke tegen het lijf zou lopen. Ze keek weer van Duke weg en begon weer verder te lopen. Al keek ze wel nog even achterom om zeker te weten dat haar ogen haar niet bedrogen.
Niet dat ze altijd hopeloos verliefd is geweest op Duke, dat is ze nooit geweest. Maar vergeten kon ze hem ook niet.

Duke Samira


Ze zei dat ze verder moest met werken, daarna liep ze gewoon bij hem weg. Hij schudde zijn hoofd, dit was echt waanzin. Hij wilde met haar praten, hij moest met haar praten. Hij wist dat het nu of nooit was, dat het achterlijk was dat hij niets van zich had laten weten, maar hij had gewoon niet geweten wat hij moest doen. Echt niet. Achteraf gezien had hij er eigenlijk wel spijt van, maar op dat moment had hij zo graag gewild dat alles gewoon goed kwam tussen hem en Lolita. Wat er met Verena was gebeurd, was gewoon een fout geweest, een achterlijke stomme fout, maar hij had niet zo laf moeten doen door niets meer van zich te laten horen, want dat was gewoon zwak. Maar hij wilde dat niet nog eens laten gebeuren, daarom ging hij snel achter haar aan. ‘Verena, mag ik even met je praten? Je kan wel even stoppen met werken, ik overleg het zo wel met Leroy…’ zei hij tegen haar, zijn stem klonk anders dan normaal, maar hij probeerde zo helder mogelijk over te komen.

Verena Stratton
Ze stopte en draaide zich om, voorzichtig vanwege de hoeveelheid glazen op het dienblad, toen haar naam toch genoemd werd. Ze hoorde wat Duke tegen haar zei en knikte even. 'Ik breng dit dienblad nog even weg dan.' zei ze zachtjes. Ze wilde zich net weer terugdraaien, totdat haar een vraag inviel. 'Waar wil je praten dan?' vroeg ze daarna. Het leek haar wel handig om te weten of ze ergens naar toe moest gaan of dat hij gewoon hier op haar zou wachten. Ze wist ook niet waar hij precies over wilde praten, maar het leek haar niet dat het iets wat goed in het openbaar besproken kon worden.
Ze liep ondertussen een paar passen dichter naar de keuken toe. Vooral om de vrouw die duidelijk niet blij was met haar getreuzel toch nog een beetje tevreden te houden dat ze wel onderweg was. Maar op normaal tempo weglopen deed ze niet, omdat ze nog op antwoord wachtte op haar vraag die ze net gesteld had.

Duke Samira

‘Kom maar gewoon naar de gang, dan lopen we daarna naar buiten,’ zei hij tegen haar. Hij liep al van haar vandaan, dan kon hij zelf even Layka vertellen dat hij wegging. Hij zag dat ze bij Jay en Esmeralda stond, ze zag er aardig vrolijk uit, ondanks dat ze hier nog niet veel mensen kende. Hij snapte wel dat ze wat stil en gesloten was, hij hoopte dat ze nu wat mensen leerde kennen, waar ze mee om kon gaan als hij bezig was. Hij verwachtte dat het wel goed zou komen, ze was echt heel leuk. Hij liep daarna naar de gang, daar bleef hij staan. Hij ademde diep in, hij haalde een hand door zijn blonde haren heen en hij sloot zijn ogen. Hij wist nog niet precies wat dit gesprek hem moest gaan brengen, hij had eigenlijk echt een chaos van zijn leven gemaakt, terwijl hij helemaal niet echt zo was. Voordat hij een relatie met Lolita had gekregen was hij misschien wel zo, hij vond het gewoon leuk, hij kreeg genoeg aandacht, maar sinds die relatie, was hij altijd serieus geweest. Dat met Verena was een fout geweest, maar wel een die meteen duur kwam te staan.

Verena Stratton
Ze knikte even toen Duke antwoord gaf om aan te geven dat ze het gehoord en begrepen had en draaide zich daarna weer naar de keuken toe te lopen. Ze liep de keuken binnen, terwijl haar leidinggevende haar achtervolgde en om een verklaring voor het negeren van de regels vroeg. Ze verklaarde dat het een bekende was die een vraag had. Ze zette de glazen op de juiste plek om te laten afwassen. Gelukkig was het wat rustiger aan het worden, dus mocht ze ook van haar leidinggevende even een 'pauze' nemen.
Ze liep de keuken weer uit en liep de gang op. De gangen zijn lang en groot, maar ze zag gelukkig al snel waar Duke stond. Het laatste waar ze zin in had was om naar iemand te moeten zoeken, en dat hoefde ze gelukkig niet te doen. Ze ging bij Duke staan, met een redelijk tot kleine afstand tussen hun in. Ze wilde niet te dicht bij hem staan, maar wel binnen gespreksafstand. 'Waar wil je over praten?' verbrak ze de stilte met een vraag.

Duke Samira

Ze kwam al snel naar hem toe, ze vroeg direct waar hij over wilde praten. ‘Dat lijkt mij nogal logisch, of niet…’ zei hij zacht. ‘Kom,’ zei hij daarna, terwijl hij zijn handen in zijn zakken stook en hij naar de uitgang van het kasteel liep. ‘Het spijt mij dat ik mij zo achterlijk gedragen heb. Het was zwak om mij nergens mee te bemoeien… ik had de hoop mijn relatie te kunnen redden, al bleek dat achteraf gezien niet echt mogelijk te zijn…’legde hij haar zacht uit. ‘Ik had jou daardoor niet moeten benadelen, dat heb ik wel gedaan en dat was heel laf,’ voegde hij er nog aan toe. Door de alcohol sprak hij wel een stuk meer. ‘Maar ik… euh… was benieuwd hoe het nu met je ging… en of…. Je het kind…. Nou ja…’ stamelde hij, hij voelde zich duidelijk ongemakkelijk.

Koningin Lolita Fullbright

Gelukkig geloofde Leroy haar en daar was ze maar al te blij mee. Dan hoefde ze zichzelf niet nog extra te bewijzen. Hij begreep haar gelukkig ook nog eens en dat was meer dan ze ooit had verwacht van hem. Hij bleef het alleen altijd moeilijk vinden. “Dat mag best…” Fluisterde ze terug tegen hem.
Wanneer ze zei dat ze niet van zijn schoot afging, zei hij dat het haar schuld was dat ze niet teruggingen naar het feest. “Maar dat vind ik ook helemaal niet erg.” Zei ze uitdagend tegen hem. Ze voelde zijn lippen in haar hals en giechelde even zachtjes. “Je durft me toch niet van je af te gooien.”

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat hij het best moeilijk mocht vinden, hij wist dat Lolita hem dat ook niet zo snel kwalijk zou nemen, zolang hij maar zijn best deed om alles wel realistisch te bekijken, als hij de neiging had zich maar gewoon door zijn emoties te laten leiden. Het bleef altijd een zwak punt van hem, vooral woede had een heel sterke invloed op hoe hij zich gedroeg. Ze vond het niet erg als ze niet meer teruggingen, daardoor sloot hij zijn ogen. Zijn handen gleden naar haar onderrug en hij ademde langzaam uit. ‘Je maakt mij gek. Je zegt altijd dat je het niet doet, maar je kunt gewoon nooit helemaal ophouden…’ zei hij zacht, hij opende zijn ogen weer en hij keek haar aan, er lag een lichte glimlach op zijn gezicht. Ze zei giechelend dat hij haar toch niet van zich af durfde te gooien, daardoor grijnsde hij. ‘Niet als jij er voor zorgt dat ik wil dat je blijft zitten…’ zei hij zacht, zijn stem klonk wat schor. Hij legde zijn handen weer in haar hals, om haar daarna dichter naar zijn lichaam toe te trekken en haar wild te zoenen. Hoewel hij het net nog koud had gehad, had hij het nu gloeiend heet.

Verena Stratton
Even kneep ze kort en lichtjes haar ogen samen toen Duke zei dat het wel logisch was waar hij het over wilde hebben. Eigenlijk wist zij niet wat hij logisch vond om over te praten. Hij wilde niks met het kind te maken hebben en hij had eigenlijk niks te maken met het feit dat ze nu hier werkte als dienstmeid in plaats van op White Castle als ridder.
Toch liep ze achter hem aan naar de uitgang van het kasteel en luisterde ze naar de excuses van Duke. 'Je hoeft je excuses er niet voor aan te bieden. Ik wilde alleen duidelijkheid, want ik had nooit van je verwacht dat je alles aan de kant gooit voor mij, omdat ik toevallig zwanger geraakt ben. En wie weet kon ik ook wel liegen over wie de vader is. Alleen ik kan het zeker weten natuurlijk.' zei ze op een neutrale toon als reactie op de excuses.
Bij zijn andere vraag keek ze even weg. Ze nam zich even de tijd om te bedenken wat ze ging zeggen. 'Naar omstandigheden gaat het goed met mij. Kon beter, maar ik heb niks te klagen.' antwoordde ze als eerste. 'Wil je echt meer weten over het kind?' vroeg ze daarna wat zachter. Ze kon zich de woorden in de brief nog heel goed herinneren dat hij niks met het kind te maken wilde hebben.

Floréna Lahero

Wat verbaasd keek ze op toen Reth zei dat het hun beurt was. Ze was het niet echt gewend om als eerste te gaan. Ze volgde hem een feliciteerde Leroy en Lolita. De avond verliep verder gemoedelijk en hier en daar praatte ze met mensen die ze verder nog niet echt kende. Tegen het einde aan had ze behoorlijk wat gedronken. Iets wat Floréna anders juist niet deed. Het was toch wel wat aan haar te merken. Ze liep weer naar Reth toe. "Het is lang geleden dat ik bij zo'n feest ben geweest." Zei ze op een wat zachtere toon tegen hem. "Maar het bevalt me goed." Ze keek wat om zich heen. Het duurde even voordat ze opmerkte dat Leroy en Lolita er niet meer waren. "Weet jij waar Lolita en Leroy zijn?" Vroeg ze Reth nu.

Duke Samira

‘Ik vind het wel excuses waard… ik weet ook wel dat je niet loog, ik had je beter moeten behandelen. Ik was net zo veel verantwoordelijk als jij was, maar ik koos er voor om helemaal niets te doen. Achteraf gezien had ik dat anders moeten doen…’ zei hij tegen haar. Ze vroeg of hij echt wilde weten hoe het met het kind was, hij aarzelde, hij vond het echt heel moeilijk. Toch knikte hij langzaam, hij wilde het weten. Het was ook zijn kind, hij wilde weten hoe het ging, hoe alles gelopen was. Ze zei dat het naar omstandigheden wel goed met haar ging, dat klonk redelijk. Daar was hij ook echt blij om, hij had het vreselijk gevonden als alles haar helemaal kapot gemaakt had, want dat was dan zijn schuld.

Verena Stratton
Duke gaf aan dat hij wist dat ze niet loog dat hij de vader was. Het zou ook niet in haar karakter liggen om gewoon met de eerste de beste er tussen uit te knijpen om even later de volgende alweer er tussen uit te pikken. Maar het had wel gekund. Want zo goed kenden ze elkaar nou ook weer niet.
Ze zag het geknik van Duke dat hij wel meer wilde weten over het kind. Ze haalde even diep adem en keek  even de gang door. Ze wilde zeker weten dat niet de verkeerde mensen mee luisterden. 'Ik vertrouwde geen methodes om het kind weg te laten halen, dus ik heb de zwangerschap gewoon uitgedragen en de bevalling volgde daarna vanzelf. Ik heb gelukkig genoeg rust gekregen door minder zwaar werk te mogen doen. Alles is goed gegaan en het is een gezond jongetje.' begon ze. 'Het zal je vast niets verbazen dat hij niet het enigste kind is dat een moeder heeft dat hier zo laag in rang werkt. Hij is samen met andere kinderen van andere dienstmeiden. Ik heb hem gehouden.' voegde ze er daarna nog aan toe. Ze stopte daarna met praten, omdat ze niet wist of Duke nog meer wilde horen, of dat hij misschien genoeg gehoord had.
Ze was blij dat ze genoeg hulp gehad had voor, tijdens en na de bevalling. Al kon ze het ridderwerk mentaal gezien niet meer aan. Maar dat vertelde ze niet hard op.

Duke Samira

Ze begon te vertellen over het kind. Hij had een zoon. Verena had een zoon. Hij kneep zijn ogen even dicht, het was een onwerkelijke gedachte. Het voelde heel raar, hij had er nooit zo over nagedacht. ‘Ik….’ Hij wist niet wat hij moest zeggen, daarom schudde hij zijn hoofd en zei hij niets meer. Hij haalde weer een hand door zijn haren heen en hij haalde diep adem. ‘Het is moeilijk voor mij om te beseffen….’ Fluisterde hij. ‘Ik weet ook niet zo goed wat ik er mee moet… ik moet er even over nadenken, geloof ik…’ zei hij zacht. ‘Layka weet van niets…’ mompelde hij daarna. Hij zuchtte, dit was echt vreselijk, hij had het haar gewoon moeten vertellen, maar het was nooit aan de orde gekomen. ‘Mag ik morgen naar je toe komen om er even over te praten?’ vroeg hij zacht.

Verena Stratton
Ze zag hoe Duke op de informatie reageerde. Ze wist niet zo goed of hij misschien net te veel gehoord had, of dat het toch wel mee viel. Er werd haar gezegd dat hij even moest nadenken, dat hij het lastig vond om te beseffen. 'Kan ik begrijpen.' zei ze daar op terug. Zij kon zich op het idee voor bereiden door die hele zwangerschap natuurlijk. Ze maakte van heel dichtbij mee dat ze een kind kreeg.
Daarna had hij het over ene Layka. Ze nam aan dat hij na Lolita verder is gegaan met een andere vrouw. Maar jaloezie voelde ze niet. Dat ze toevallig een kind had waar Duke de vader van is, betekende niet dat ze hem kon opeisen. En dat wilde ze ook niet. Ze had ook geen behoefte om verder te vragen na het horen van de naam.
Bij zijn volgende vraag knikte ze. 'Ik ben gewoon de hele dag hier. Als ik niet in de keuken te vinden ben, dan weet iemand anders vast wel waar ik dan werk.' voegde ze nog aan haar geknik toe als antwoord op de vraag. Aan het werken zou ze niet ontkomen. Niet voor een hele dag tenminste.

Duke Samira

‘Oké, bedankt…’ zei hij zacht tegen haar, daarna liep hij langzaam weg. Hier moest hij echt even goed over nadenken, hij vond het heel erg lastig allemaal, dit had hij niet verwacht. Hij had niet gedacht hier ooit nog aan te hoeven denken, maar nu hij er mee geconfronteerd werd, was het een stuk lastiger voor hem dan hij gedacht had. Hij zou het Layka vertellen, maar hij wilde het eigenlijk eerst met Lolita overleggen, die wist al van de situatie af en die kon hem het beste advies geven, maar hij ging nu niet naar haar toe. Daar had hij een ander moment voor nodig. Hij zou nu gewoon terug gaan naar het feest en zich flink bezatten, zodat hij er niet over na hoefde te denken, dan kwamen de problemen morgen wel.

Verena Stratton
Ze keek Duke na toen hij haar bedankte en daarna weg liep. 'Succes.' wenste ze hem nog kort en zacht. Het leek haar wel alsof hij dat wel nodig had. Ze wachtte zelf nog even met terug gaan, want ze moest dezelfde kant op. Zij zat er in ieder geval niet op te wachten om vlak achter hem te lopen en ze dacht dat hij dat vast ook niet zo fijn vond.
Zodra Duke uit beeld was, kwam ze zelf ook in beweging en liep grotendeels dezelfde weg terug. Alleen liep zij weer naar de keuken toe om verder te gaan met haar werk. Ze moest nog even volhouden, voordat ze mocht stoppen en haar kleintje weer mocht zien, om daarna vermoeid in slaap te vallen.
Ze werd niet al te vriendelijk aan gekeken toen ze terug kwam, maar dat negeerde ze en ze pakte het dienblad op dat weer gevuld was met diverse drankjes, waarvan bijna alles alcohol bevatte.

Koning Reth Kingston

Hij keek elke keer met een glimlach naar Floréna, hij had het ontzettend naar zijn zin en sprak veel mensen die van belang waren voor hem en zijn kasteel. Floréna kwam na een tijdje weer naar hem toe en hij sloeg zijn arm om haar schouder heen. Zelf was hij ook wat jovialer geworden door de gezelligheid en de drank. Ze was lang niet meer op zo’n feest geweest, maar het beviel haar goed. Hij grijnsde. “Binnenkort is er weer zo’n feest.” Zei hij haar nu lichtelijk plagend. Hij had het over hun eigen bruiloft die hij toch binnenkort wilde organiseren. Ze vroeg hem waar het pas getrouwde stel was en hij haalde zijn schouders op. “Laten we die twee maar niet meer lastig vallen.” Zijn hand gleed langzaam over haar rug heen.


Koningin Lolita Fullbright

Ze maakte hem gek, toch deed ze het altijd onbewust. Hij zei het vaak op een moment wanneer ze zelf dacht dat ze wel meeviel, maar dat was dus niet zo. “Ik doe het echt niet expres.” Lachte ze hem nu toe. Alles om hen heen was rustig, ze keek even op toen ze wat hoorde. Vanaf hier kon ze het kasteel inkijken, in de gang stonden twee mensen en ze keek er heel even naar. De houding van de man herkende ze, maar de vrouw was geen Layka… Ze schudde even haar hoofd, hij zocht het maar even uit. Haar aandacht ging weer naar Leroy. “Zullen we zo maar stiekem naar onze kamer sluipen?” Vroeg ze grinnikend aan hem en ze legde haar lichaam dicht tegen hem aan.

Koning Leroy Fullbright

‘Dat zeg je wel vaker,’ zei hij grijnzend tegen haar. ‘Maar dat maakt voor het effect niets uit,’ voegde hij er nog aan toe. Het zat gewoon in haar, maar hij vond het geweldig, al kwam het af en toe niet zo goed uit, maar dat overleefde hij ook wel. Ze kwam nog dichter tegen hem aan zitten en hij ademde diep in. Ze vroeg of ze zo maar stiekem naar de kamer zouden glippen, daardoor glimlachte hij. ‘Ik zat eigenlijk wel lekker…’ zei hij klagend, alsof hij helemaal niet weg wilde hier. Dat was onzin, hij wilde graag, maar het was ook leuk om Lolita te plagen. Hij wist dat hij het zou verliezen, als het aankwam op geduld, maar het was toch leuk om mee te doen. Zijn hand streelde langs haar gezicht, daarna drukte hij zijn lippen zacht op die van haar. ‘Je maakt mij zo gelukkig, ik ben zo blij dat je eindelijk mijn vrouw bent…’ mompelde hij tegen haar lippen aan. Hij leek het hele voorval met Duke alweer vergeten te zijn, wat een goed teken was. Soms kon hij om iets enorm boos blijven, maar nu was dat niet zo.