De Middeleeuwen

Prins Brandon Lamoyne

Elissa zei meteen plagend dat ze hem er aan zou houden dat hij alles ging uit proberen als hij straks meer kon. 'Pas maar op, dan moet je verplicht een paar dagen vrij nemen zodat we die dagen in bed door kunnen brengen.' zei hij grijnzend tegen haar. Toen hij tegen haar zei wat hij dacht over het naar buiten gaan, zei ze dat hij heel lief en voorzichtig met haar was. Hij glimlachte daardoor. 'Natuurlijk, ik hou van je.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze legde uit dat ze er even behoefte aan had om buiten te zijn, ze was dat zo gewend, het voelde raar om nu al een paar dagen binnen te zijn en dat had niets met hem te maken, ze was gewoon een buiten mens. 'Ik begrijp het wel, ik zou het zelf ook hebben. Ik wil ook altijd graag buiten zijn. Ik neem het je niet kwalijk.' zei hij tegen haar. Ze zei dat ze hem niet achter had willen laten, dat durfde ze niet. Nu ging het al beter met hem en durfde ze het wat meer los te laten. Zeker als Linde er straks was. Ze streelde door zijn haren heen en hij glimlachte. 'Ja, ik snap het, ik vind het niet erg, ik wil dat jij doet waar jij je goed bij voelt.' zei hij tegen haar. Ze zei dat hij niet alleen lekker was, maar ook onwijs lief. Dat liet hem grijnzen. 'Dat vind ik ook allebei belangrijk.' zei hij plagend tegen haar. Ze kwam uit het bed en hij liet zijn blik over haar geweldige lichaam heen gaan. Ze was bloedmooi en hij had echt geluk met haar. Zijn ogen bleven hangen op haar kont en hij ademde even diep in. Ze liep naar de kast toe en hij zag dat ze wat jurken bekeek. Daarna draaide ze zich om naar hem en vroeg ze welke ze aan zou trekken. Hij liet zijn blik heen en weer gaan tussen de jurken. 'De rode is misschien wat meer geschikt, aan de andere kant vind ik de gele meer bij jou passen en de mensen zullen zien dat je er uit ziet zoals normaal, dat zal ze vertrouwen geven. Ik denk dat dat beter is. Het zal je allebei geweldig staan'. zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Ze grinnikte toen hij aangaf dat ze op moest passen, dan moest ze verplicht een paar dagen vrij nemen zodat ze die dagen in bed konden doorbrengen. Haar ogen twinkelden vrolijk daardoor. "Heerlijk." Zei ze met een grijns tegen hem. Het leek haar echt heel fijn, maar eerst wilde ze dat dit gedoe over was en dat Brandon weer helemaal gezond was, dat was het belangrijkste. Toen ze aangaf dat hij heel lief en voorzichtig was met haar, gaf hij aan dat hij van haar hield. Ze keek hem liefdevol aan en streek weer zacht langs zijn wang. "Ik ook van jou." Zei ze vol liefde tegen hem terug.
Hij begreep haar en dat voelde heel fijn, hij zou het zelf ook hebben want hij wilde ook altijd graag buiten zijn, hij nam haar niets kwalijk. Ze glimlachte daardoor weer wat zekerder en knikte. "Gelukkig maar." Sprak ze zachtjes tegen hem. Hij gaf ook aan dat hij het snapte, hij wilde dat ze deed waar zij zich goed bij voelde. "Dat vind ik echt heel fijn en heel lief." Zei ze uit de grond van haar hart.
Ze zag hem grijnzen toen ze aangaf dat hij ook onwijs lief was, hij vond het beide belangrijk. Ze hield van zijn geplaag, dat deed haar echt goed. Wanneer ze zich met de jurken in haar handen omdraaide naar hem, zag ze dat hij haar bekeek. Zijn blik was zo anders dan ze gewend was van andere mannen. Hij keek naar haar omdat hij van haar hield en echt gek op haar was, hij respecteerde haar. Met haar vraag over de twee jurken, zag ze hem van de ene naar de andere kijken. Hij vertelde haar wat hij dacht en ze dacht er even over na en knikte daarna met een glimlach. "Je hebt gelijk." Zei ze. Bovendien voelde ze zich veel fijner in de okergele jurk. Ze hing de bordeaux rode jurk weer weg in de kast en liep vervolgens richting de badkamer. "Ik ben zo terug." Glimlachte ze naar Brandon. In de badkamer friste ze zichzelf eerst even op en begon daarna de okergele jurk aan te trekken. De jurk was bezaaid met kleine goudkleurig geborduurde bloemetjes en had wit kant aan de onderkant, de mouwen waren ook van wit kant en de open hals met een dun randje wit kant omlijstte haar gezicht mooi. Ze trok het korset in model en bekeek zichzelf even met een glimlach. Haar haren stak ze half op en liet ze voor de rest krullend over haar schouders heen vallen. Ze zette een goudkleurig kroontje op die ook bezaaid was met kleine bloemetjes met diamanten steentjes. Zo ging ze weer terug de slaapkamer in en glimlachte even naar Brandon. "Goedgekeurd?" Vroeg ze wat plagend aan hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze had weer dezelfde mooie twinkeling in haar ogen en ze zei dat het haar heerlijk leek om die dagen in bed door te brengen. Hij grijnsde daardoor. 'Misschien beter niet in bed, bij nader inzien. Misschien moeten we er maar een kleine vakantie van maken. Gewoon samen, met de paarden, ergens in de natuur een plekje opzoeken.' zei hij zachtjes. Dat zou er helaas niet inzitten voor hun, omdat ze hier niet zomaar weg konden, zeker niet nu met de dreiging. Dat was veel te gevaarlijk, maar het zou hem wel echt heerlijk lijken. Ze vond het duidelijk fijn dat hij begreep waarom ze zo graag naar buiten wilde. 'Je moet het gewoon doen. Je hebt het nodig. Je volk heeft het nodig, ik red het wel even met Linde, ik ga er vanuit dat ze wel een beetje lief voor mij is.' zei hij glimlachend tegen haar. Toen hij zijn mening gaf over de jurken zei ze dat hij gelijk had, ze hing de rode jurk weer terug en daarna gaf ze aan zo terug te zijn en vertrok ze naar de badkamer. Hij rekte zich voorzichtig een beetje uit en daarna kwam hij iets meer rechtop zitten. Het ging wel. Het liefste zou hij even in bad gaan om zichzelf te wassen, maar dat was niet verstandig, het verband mocht niet nat worden. Hij liet zijn blik er even kort naar toe glijden, de wonden leken iets minder te branden vandaag. Hij kon aan zichzelf wel zien dat hij minder at. Hij zag er daardoor nog gespierder uit, puur omdat hij wat minder vet had. Hij wilde echt niet te lang in bed blijven liggen, want dan zou hij ook spierkracht gaan verliezen en dat wilde hij liever niet. Hij keek op toen Elissa weer terug kwam, ze zag er geweldig uit. Zoals altijd eigenlijk. Ze straalde nu ook nog eens. Ze vroeg plagend aan hem of ze goedgekeurd was. 'Hm, je bent zo mooi dat ik je eigenlijk niet meer naar buiten wil laten gaan.' zei hij glimlachend tegen haar. 'Je ziet er geweldig uit, Elissa.' voegde hij er daarna heel serieus aan toe.

Koningin Elissa Beaufort

Ze genoot van zijn vrolijkheid. Hij had een ander idee, ze konden er beter een kleine vakantie van maken, samen met de paarden ergens in de natuur. Dat stond haar heel erg aan. Ze knikte daardoor meteen. "Dat zou ik heel fijn vinden om samen met jou te doen, laten we over dat soort mooie dingen fantaseren en het gewoon een keer doen wanneer het goed loopt. We kunnen dan gerust een paar dagen weg en ander blijven we in dit rijk, genoeg terrein dat ik zelf ook nog nooit ontdekt heb en dan zijn we toch dichtbij." Zei ze tegen hem, ze was er echt wel enthousiast over, het leek haar heerlijk om te doen, maar het kon nu nog even niet.
Hij vond dat ze inderdaad gewoon naar buiten moest, ze had het zelf nodig en haar volk ook. Hij had gelijk, als ze haar weer zouden zien, zouden ze meer vertrouwen hebben, zoals ze altijd hadden. Hij redde het wel en ging ervan uit dat ze een beetje lief voor hem was. Het liet Elissa even grinniken. "Ze is de allerliefste persoon die ik ken." Gaf ze aan. "Na jou dan." Ze gaf hem even een plagende knipoog.
Wanneer ze de badkamer weer uitkwam en vroeg of het goedgekeurd was, gaf hij aan dat ze zo mooi was dat hij haar niet meer naar buiten wilde laten gaan. Ze grinnikte eventjes en kwam dichterbij. Hij zat nu rechtop en ondanks dat hij gewond was, vond ze hem zo enorm aantrekkelijk. Ze kwam weer bij hem zitten en streek even met haar vingers over zijn lichaam heen en gaf hem een klein kusje. Serieuzer zei hij dat ze er geweldig uitzag. "Dankjewel." Zei ze oprecht en met een lichte blos op haar wangen. "Ik vind het echt heel fijn dat je het oké vind dat we nu voor de buitenwereld een relatie hebben, als mensen dan vragen hebben, dan kan ik gewoon eerlijk zeggen dat je mijn vriend bent." Glimlachte ze nu, ze vond het niet fijn dat ze niet de waarheid erover kon zeggen, maar nu kon het weer en dat voelde goed. Ze hoorde niet veel later een klopje op de deur met de woorden dat ze het ontbijt hadden. "Precies op tijd." Zei ze zacht tegen Brandon. "Zal ik de deur open doen?" Vroeg ze hem nu om te zien of hij er klaar voor was.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei meteen dat ze het heel erg fijn zou vinden om samen een paar dagen weg te gaan, de natuur in. Ze konden gerust een paar dagen weg wanneer alles goed liep en ze konden ook in haar rijk blijven, er was genoeg terrein wat ze nog nooit ontdekt had en dan waren ze toch dichtbij. 'Dat lijkt mij een heel goed idee.' zei hij meteen. Hij keek er nu al heel erg naar uit, het leek hem heel fijn. Gewoon samen zijn, zonder verplichtingen, zonder dat ze zich druk moesten maken over status, over mensen om hun heen. Gewoon als een normaal stel. Toen hij aangaf dat het goed voor haar was om naar buiten te gaan en dat hij het wel zou redden, omdat hij er vanuit ging dat Linde wel lief voor hem zou zijn, grinnikte ze zachtjes en zei ze dat ze de allerliefste persoon was die ze kende. Na hem dan. Hij grijnsde daardoor. 'Dan gaat het vast goed komen.' zei hij tegen haar. Toen ze terugkwam en hij haar meteen duidelijk maakte hoe mooi ze was, kwam ze bij hem op het bed zitten. Ze streelde langs zijn lichaam en hij staarde in haar ogen. Ze bedankte hem voor het compliment en ze zei dat ze het echt heel fijn vond dat hij het oké vond dat ze voor de buitenwereld een relatie hadden. Als mensen dan vragen hadden kon ze zeggen dat hij haar vriend was. Hij glimlachte daardoor. 'Ik denk dat dit een goed moment is. Ik zal het altijd lastig blijven vinden, maar ik wil ook gewoon samen dingen kunnen ondernemen buiten. Ik wil er niet over hoeven liegen en ik wil ook dat jij dat niet meer hoeft te doen.' zei hij zachtjes tegen haar. Toen er op de deur geklopt werd zei Elissa dat ze precies op tijd waren en ze vroeg of ze de deur open zou doen. 'Ja, dat is goed.' zei hij.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon vond het een goed idee en ze glimlachte daardoor breed, naar een paar dagen weg kon ze echt uitkijken, het leek haar zo fijn. Even de natuur in met de paarden. Het was lang geleden dat ze in de buitenlucht had geslapen, vroeger als prinses deed ze dat nog wel eens.
Hij dacht dat het wel goed zou komen met Linde samen omdat ze zo lief was. "Ik denk ook wel dat het goed komt." Zei ze met een glimlach.
Hij glimlachte wanneer ze aangaf dat ze nu kon zeggen dat hij haar vriend was. Hij dacht ook dat dit een goed moment was, hij zou het altijd lastig blijven vinden, maar hij wilde ook graag samen dingen kunnen ondernemen buiten en er niet over hoeven te liegen. Hij wilde ook dat zij dat niet meer hoefde. "Dat vind ik lief van je en heel fijn." Zei ze zacht tegen hem terug. "Moeten we misschien ook je ouders schrijven dat we dit besloten hebben? Dan hoeven zij het ook niet te verbergen." Vroeg ze aan hem. Dan kon ze meteen schrijven dat het beter ging met Brandon, maar dat ze wel last hadden van een griep in het rijk. Brandon vond het goed als het ontbijt gebracht werd. Ze drukte een kus op zijn wang en keek hem nog met een glimlach aan. Daarna kwam ze overeind en opende ze de deur. Ze bedankte het dienstmeisje en nam het rijdende tafeltje van haar over. Het rook heerlijk, ze hadden wafels gemaakt met honing en met fruit. Ook stond er weer een fles sap en een dampende pot thee op het tafeltje. Verder nog twee kleine bakjes yoghurt en nog meer fruit. Met een glimlach rolde ze het tafeltje naar het bed toe en ze ging bij Brandon zitten. "Hmm, wat ruikt dat allemaal heerlijk." Zei ze, ze had best wel honger gekregen. "Waar heb je trek in?" Vroeg ze hem vervolgens.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei ook dat ze dacht dat het wel goed kwam met Linde samen, waardoor hij glimlachte. Over het algemeen kon hij met de meeste mensen wel opschieten, hij deed altijd heel erg zijn best om zich aan te passen aan een situatie en aan de mensen waar hij mee omging. Hij wilde altijd ook wel de goede kanten van iedereen zien, dat vond hij belangrijk. Ze vond het lief van hem dat hij niet langer wilde liegen over alles en ze vroeg of ze misschien ook zijn ouders moesten schrijven dat ze dit besloten hadden, dan hoefden ze het niet meer te verbergen. Hij knikte daardoor. 'ja, dat is misschien wel slim.' gaf hij toe. Hij wilde ze wel graag een beetje op de hoogte houden. Ze drukte een kusje op zijn wang en daarna kwam ze overeind om de deur te openen. Er kwam een dienstmeisje binnen en ze hadden duidelijk weer heel erg haar best gedaan op het eten. Elissa kwam bij hem zitten en ze zei dat het allemaal heerlijk rook, ze wilde weten waar hij trek in had. Hij merkte dat zijn eetlust nog steeds niet echt terug was, want hoewel het er allemaal geweldig uitzag, had hij nog niet echt honger. 'Ik wil graag beginnen met wat fruit.' zei hij glimlachend tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij knikte toen ze aangaf dat ze misschien zijn ouders moesten schrijven, hij vond het wel een slim idee. "Zal ik de brief schrijven of wil je dat zelf doen?" Vroeg ze hem nu zacht. Wellicht wilde hij ook wel zelf naar ze schrijven, het waren immers zijn ouders.
Wanneer ze met het eten weer ging zitten en ze vroeg waar hij t rek in had, gaf hij aan dat hij wilde beginnen met wat fruit. Ze glimlachte naar hem terug en gaf hem een bakje met fruit aan zodat hij dat kon opeten. Ze schonk ook voor hem een glas sap en een mok thee in en zette die bij hem neer zodat hij dat kon pakken als hij dat wilde. Voor haarzelf schonk ze hetzelfde in. Ze pakte een wafel met honing en legde daar wat verschillende fruitsoorten bij. Met een glimlach keek ze naar Brandon. "Eet smakelijk." Klonk haar stem lief. Daarna begon ze met smaak van haar eten te eten en dronk ze af en toe wat van haar thee. Tussendoor dacht ze na over alles en wanneer ze een hap gegeten had, keek ze Brandon weer even aan. "Zal ik na het ontbijt eerst maar weer de dokter laten komen?" Vroeg ze aan hem. "Het gaat al een stuk beter als gisteren." Glimlachte ze nu, ze merkte echt aan alles dat het beter ging.

Prins Brandon Lamoyne

'Schrijf jij ze maar, ik denk dat ze dat wel kunnen waarderen.' zei hij tegen haar. 'Als je het niet erg vindt natuurlijk, anders doe ik het wel, jij hebt natuurlijk al genoeg dingen die je moet doen.' zei hij daarna meteen, omdat hij zich bedacht dat hij haar niet nog meer werk wilde geven. Dat was niet zijn bedoeling. Ze gaf hem een bakje met fruit aan en ze schonk ook het drinken voor hem in. Ze zette alles bij hem neer en hij begon van het fruit te eten, wat gelukkig wel goed ging. Het maakte hem niet echt meer misselijk. Dat was waarschijnlijk een goed teken. Hij dronk wat van de thee en van het sap en hij keek naar Elissa toen ze vroeg of ze zo de dokter maar zou laten komen. 'Ja, dat is goed, dan hebben we dat ook maar weer gehad.' zei hij tegen haar. Ze zei dat het een stuk beter ging dan gisteren, waardoor hij glimlachte en knikte. 'Ja, ik heb aanzienlijk minder pijn en het lijkt ook alsof ik meer energie heb. Het is natuurlijk even afwachten hoe het aan het einde van de dag is, maar nu voel ik mij relatief goed.' zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Ze glimlachte door de manier waarop Brandon haar antwoord gaf. "Ik vind het fijn om ze te schrijven, wil je mij er wel aan herinneren? Dan doe ik dat vanmiddag." Gaf ze aan. Ze wist niet of ze het zou onthouden om ze te schrijven, maar ze wilde het wel graag. Ze vond ze aardig en ze wilde ook graag een band met ze krijgen. "Je bent echt lief dat je zo erg om mij denkt." Voegde ze er liefdevol aan toe.
Onder het eten keek ze af en toe naar Brandon, maar hij leek het fruit goed te kunnen eten. Dat vond ze wel heel erg fijn. Langzaam zou hij vast wat meer energie krijgen. Hij vond het ook goed om na het eten de dokter te laten komen, dan hadden ze dat maar gehad. Ze keek weer naar hen met een lieve blik. "Ik vind het wel echt fijn dat het lukt met dokter Medini, dat je het oke vind dat hij je wonden verzorgt." Sprak ze zachtjes. Nadat ze haar eten ophad, pakte ze de mok thee en legde haar hand zacht op het been van Brandon neer. Ze nam af en toe een slokje van haar thee. Hij vertelde dat hij minder pijn had en het leek alsof hij meer energie had. Hij voelde zich relatief goed, al was dat aan het einde van de dag nog even afwachten. Ze knikte daardoor even. "Ik ben heel blij dat je minder pijn hebt en ik vind het heerlijk om je weer te zien lachen. Ze haalde de dekens langzaam weg van zijn been en bekeek die wond even. "Met die wond gaat het nu best wel snel volgens mij." Gaf ze aan. Zijn borstkas was toch wat heftiger gewond, waarschijnlijk duurde dat nog wel even.

Prins Brandon Lamoyne

'Als ik het zelf niet vergeet zal ik jou daar met alle liefde aan helpen herinneren.' zei hij glimlachend tegen haar. Hij zag dat ze tijdens het eten af en toe naar hem keek, waarschijnlijk om te controleren hoe het ging. Het liet hem even grijnzen. 'Je houdt mij goed in de gaten.' plaagde hij haar. Hij vond het helemaal niet erg, hij vond het eigenlijk juist alleen maar fijn. Toen ze het hadden over de dokter zei ze dat ze het fijn vond dat het lukte met hem, dat hij het oké vond dat hij zijn wonden verzorgde. Hij knikte langzaam. 'Ik doe mijn best om de mensen te vertrouwen die jij vertrouwt, Elissa. Ik weet dat jij heel veel rekening met mij houdt en dat jij mij nooit zomaar iets zou laten overkomen.' zei hij tegen haar. Daardoor kon hij het makkelijker toelaten. Ze vond het fijn om te merken dat hij minder pijn had en ze vond het heerlijk om hem te zien lachen. Daardoor glimlachte hij meteen weer. 'Ik hoop dat ik niet heel chagrijnig tegen je gedaan heb.' zei hij zachtjes. Ze haalde de dekens van zijn been af en ze bekeek de wond eventjes, ze dacht dat het nu best wel snel ging. 'Ja, hopelijk kan ik dan snel op mijn benen staan.' zei hij. 'En je weet zeker dat je niet even de dekens aan de kant haalt om naar mijn lichaam te kijken in plaats van mijn been?' vroeg hij nu plagend aan haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij zei glimlachend dat als hij het zelf niet vergat, hij haar met alle liefde eraan zou helpen herinneren. Ze glimlachte daardoor en knikte. "We moeten ook nog zoveel regelen." Sprak ze wat zachter. "Ik vind het zo fijn dat ik alles met je kan overleggen." Sprak ze warm tegen hem, dat maakte deze dreiging dragelijk, alsnog was ze heel bang dat ze dingen over het hoofd zag, daarom wilde ze ook zo graag naar buiten, om alles met eigen ogen te zien.
Hij had in de gaten dat ze onder het eten af en toe naar hem keek en wanneer ze weer keek, zag ze hem grijnzen, hij plaagde haar, dat ze hem goed in de gaten hield. "Ja, ik wil graag voorzichtig met je doen, zodat je zo snel mogelijk beter word." Gaf ze toe met een glimlach. "Vind je het vervelend?" Wilde ze vervolgens van hem weten.
Over de dokter vertelde hij dat hij zijn best deed om mensen te vertrouwen die ze ook vertrouwde, hij wist dat ze veel rekening met hem hield en hem nooit zomaar iets zou laten overkomen. Het liet haar liefdevol naar hem glimlachen want dat was inderdaad precies hoe ze dacht. "Ik vind het heel prettig dat je mij zo vertrouwt. Dat je het daarom wilt proberen." Zei ze vol liefde. Ze boog wat naar hem toe en drukte een klein kusje op zijn wang en streek even door zijn haren heen. Zelf vertrouwde ze misschien te snel mensen, ze ging zo snel van het goede in iemand uit.
Hij glimlachte meteen wanneer ze aangaf dat ze het heerlijk vond om hem te zien lachen. Hij zei zacht dat hij hoopte dat hij niet heel chagrijnig had gedaan tegen haar. "Nee, je had gewoon geen energie en je had veel pijn, je was niet chagrijnig, helemaal niet. Je bent continu lief voor me, ondanks dat het zoveel pijn doet." Glimlachte ze hem toe. Hij moest daar echt niet bang voor zijn, want hij was alles behalve chagrijnig.
Wanneer ze de dekens van zijn been afhaalde en het verband van de wond van zijn been bekeek, hoopte Brandon dat hij snel op zijn benen kon staan. Ze knikte daardoor, ze zou het heel fijn vinden als hij gewoon een beetje rond kon scharrelen, het hoefde niet veel te zijn, maar waarschijnlijk zou hij veel sneller opknappen als hij ook een beetje zijn gang kon gaan. Al was er dan nog steeds die griep... Ze was even in gedachten daarover en hoorde de plagende woorden van Brandon, ze haalde haar blik van de wond af en keek hem met een grijns aan. "Alsof jij niet precies hetzelfde doe als ik door de kamer loop." Plaagde ze hem terug met twinkelende ogen.

Prins Brandon Lamoyne

‘Ja, we hebben vrij veel zaken te regelen ja, de kans is groot dat het alleen maar meer gaat worden als we meer informatie krijgen over de situatie. Wat ik wel hoop, ik weet graag tegen wie we ons moeten beschermen.’ Zei hij tegen haar. ‘Maar als ik straks weer alles kan, zal ik zo veel mogelijk voor je doen, Elissa.’ Voegde hij er meteen aan toe. Toen hij plagend zei dat ze hem goed in de gaten hield, zei ze dat ze graag voorzichtig met hem deed, zodat hij zo snel mogelijk beter werd. Ze wilde meteen weten of hij het vervelend vond. ‘Nee, helemaal niet. Ik vind dingen niet zo heel snel vervelend, zeker niet bij jou.’ Zei hij tegen haar. Ze gaf aan dat ze het heel erg prettig vond dat hij haar zo vertrouwde, dat hij het daarom wilt proberen. ‘Dat vertrouwen wordt ook alleen maar sterker.’ Zei hij tegen haar. Ze drukte een kusje op zijn wang en ze streek door zijn haren heen. Al die kleine gebaren deden hem echt goed. Ze zei gelukkig ook dat hij niet chagrijnig gedaan had, hij had gewoon geen energie gehad en hij had veel pijn, hij was niet chagrijnig. Helemaal niet. Hij was lief voor haar. ‘Gelukkig, dat wil ik ook echt heel graag.’ Zei hij wat opgelucht, omdat hij er wel eventjes bang voor was geweest. Toen ze naar de wond op zijn been keek besloot hij haar nog eventjes te plagen en ze zei dat het niet was alsof hij haar uitgebreid bekeek als ze door de kamer liep. Hij grijnsde daardoor. ‘Misschien een beetje.’ Zei hij. ‘Je bent zo ontzettend aantrekkelijk, Elissa.’ Voegde hij er oprecht aan toe. Hij legde zijn hand in haar hals en hij drukte spontaan zijn lippen op die van haar, om haar even liefdevol te zoenen. Hij liet zijn vingers langs haar hals glijden en hij stopte de zoen weer, waarna hij in haar ogen staarde. ‘Oké, ik zal van je afblijven, dan kan je verder eten.’ Zei hij grijnzend tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat ze veel te regelen hadden inderdaad, dat werd alleen maar meer als ze meer informatie kregen over de situatie en hij hoopte daar wel op. Hij wist graag waartegen ze zich moesten beschermen. "Ik ook... twee van de vier spionnen spreken we vanavond, van de andere twee heb ik nog geen vogel terug ontvangen." Gaf ze aan. Dan pas wisten ze echt meer. Als hij straks weer alles kon, dan zou hij zoveel mogelijk voor haar doen. Ze glimlachte daardoor liefdevol naar hem. "Dat weet ik en je doet het niet alleen voor mij, Brandon, maar voor ons rijk." Benadrukte ze nogmaals, hopelijk ging hij er vanzelf aan wennen.
Hij vond het gelukkig niet vervelend dat ze hem zo in de gaten hield, dat liet haar even glimlachen. "Gelukkig maar, ik was daar even bang voor." Zei ze zachtjes. Hij gaf aan dat het vertrouwen alleen maar sterker werd en ze knikte daardoor, dat was vanuit haar kant ook zo. Brandon gaf aan dath ij ook heel graag lief voor haar wilde zijn en hij klonk zelfs wat opgelucht. "Niet bang voor zijn hoor, lieverd." Sprak ze lief tegen hem, ze vond hem echt geen seconde chagrijnig.
Toen ze hem terug plaagde, zag ze hem grijnzen en hij gaf toe dat hij het deed, daarna zei hij dat hij haar ontzettend aantrekkelijk vond, daardoor straalde haar ogen. Ze voelde zijn hand in haar hals en ze zoende hem genietend en liefdevol terug, haar vingers gleden door zijn haren heen en ze genoot van zijn streling langs haar hals. Wanneer de zoen weer gestopt werd, keek ze diep terug in zijn ogen. Hij zei met een grijns dat hij van haar af zou blijven, dan kon ze verder eten. "Ik heb spontaan geen trek meer." Zei ze met een grijns tegen hem terug. Ze streek zacht met haar vingers over zijn arm heen. "Het voelt zo gek voor mij... je bent zo gewond, maar ik vind je zo enorm aantrekkelijk." Fluisterde ze lichtelijk beschaamd tegen hem. Haar vingers gleden omhoog over zijn arm, langzaam naar zijn hals waar ze vervolgens weer door zijn haren streelde. Ze was stapelgek op hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze zelf ook graag wist waar ze zich tegen moest beschermen, twee van de vier spionnen zouden ze vanavond spreken en van de andere twee had ze nog geen vogel terug. 'Hopelijk weten we dan in ieder geval vanavond al meer.' zei hij. Ze zouden waarschijnlijk wel wat meer informatie hebben en dat konden ze goed gebruiken. Hij hoopte dat ze niet helemaal met lege handen kwam en dat ze niets wisten, want ze hadden nu echt te weinig informatie om iets voor te kunnen bereiden en daar kon hij echt niet goed tegen, hij wilde liever weten waar ze zich klaar voor moesten maken. Ze zei dat ze wist dat hij zo veel mogelijk voor haar zou doen en dat hij het niet alleen voor haar deed, hij deed het voor hun rijk. Hij glimlachte daardoor. 'Ja, voor ons rijk.' herhaalde hij zachtjes, wat nog steeds een beetje onwennig klonk. Ze was opgelucht om te horen dat hij haar niet vervelend vond. 'Maak je daar geen zorgen om, Elissa. Ik vind je nooit vervelend, echt niet.' zei hij tegen haar. Hij vond haar veel te leuk, hij had niet het gevoel dat hij in staat was om iets vervelend te vinden. Toen hij haar terug plaagde en hij tegen haar zei dat hij haar ontzettend aantrekkelijk vond, straalde ze meteen weer. Ze leek de zoen ook te kunnen waarderen en ze keek diep in zijn ogen. Toen hij haar zei dat hij van haar af zou blijven zodat ze kon eten, zei ze grijnzend dat ze spontaan geen trek meer had. 'Dat is niet goed.' zei hij lachend tegen haar. Ze streelde over zijn arm en ze zei dat het zo gek voor haar voelde, hij was zo gewond, maar ze vond hem zo aantrekkelijk. 'Ik zie dat alleen maar als iets positiefs.' fluisterde hij. Haar vingers gleden over zijn arm omhoog toe en ze streelde door zijn haren heen, waar hij enorm van genoot.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon hoopte dat ze die avond meer zouden weten. Ze knikte meteen, daar hoopte ze zelf inderdaad ook op. Dan konden ze pas echt wat beginnen, nu konden ze alleen maar zoveel mogelijk maatregelen nemen, maar ze hadden geen idee wat het achterliggende plan was. Brandon herhaalde zacht dat het inderdaad voor hun rijk was en dat liet haar glimlachen. "Je moet er wel een beetje aan gaan wennen." Plaagde ze hem een beetje. Wanneer ze opgelucht was dat hij haar niet vervelend vond, moest ze zich geen zorgen maken, hij vond haar nooit vervelend. Het liet haar glimlachen naar hem. "Ik jou ook niet." Zei ze met een vrolijke grijns tegen hem terug, ze was veel te gek op hem.
Wanneer ze aangaf dat ze geen trek meer had, zag ze hem lachen, dat was niet goed. Ze grinnikte zachtjes daardoor, hij was veel leuker dan haar eten en ze liet zich maar al te graag door hem afleiden. "Je bent wel een fijne afleiding hoor." Zei ze met een lach. "Al heb ik nog wel een heel klein beetje trek." Plaagde ze vervolgens. Brandon zag het als iets positiefs dat ze hem zo aantrekkelijk vond, ondanks dat hij zo gewond was. "Echt?" Vroeg ze lichtelijk onzeker aan hem en ze bleef zachtjes door zijn haren strelen.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa zei plagend tegen hem dat hij er wel een beetje aan moest gaan wennen dat het hun rijk was, waardoor hij glimlachte. 'Ja, je hebt gelijk, maar het gaat waarschijnlijk nog wel eventjes duren.' zei hij tegen haar. Hij deed zijn best om het op die manier te gaan bekijken, maar dat viel hem niet helemaal mee. Het zou vast gewoon langzaam vanzelf wat beter worden, verwachtte hij. Toen hij zei dat ze zich geen zorgen hoefde te maken omdat hij haar nooit vervelend kon vinden, zei ze dat het bij hem ook niet zo was. Hij grijnsde daardoor. 'Wacht maar, misschien ga ik je wel zo plagen dat je mij vanzelf vervelend gaat vinden. Dan kom je daar wel weer op terug.' zei hij plagend tegen haar. Hij zou dat nooit willen, hij zou echt nooit willen dat ze hem vervelend vond, maar het was wel leuk om haar een beetje te plagen. Ze zei lachend dat hij een fijne afleiding was, al had ze toch nog wel een beetje trek. 'Dan moet je zeker nog even wat meer eten, dat is belangrijk.' zei hij. Toen hij zei dat het in zijn ogen positief was dat ze hem nog steeds aantrekkelijk vond nu hij gewond was, vroeg ze of hij daar echt zo over dacht. 'Ja, vind ik wel. Het is toch alleen maar een goed teken dat je mij altijd aantrekkelijk vindt? Ik hoop dat het zo blijft.' zei hij.

Koningin Elissa Beaufort

Het ging nog wel even duren voor hij gewend was aan het feit dat het rijk nu van hen samen was en dat begreep ze ook wel. "Ik zeg het wel gewoon zo vaak mogelijk tegen je." Glimlachte ze hem lief toe. "En verder gaat het vast vanzelf, vooral als je hier weer rondloopt." Ze had er alle vertrouwen in.
Wanneer ze aangaf dat zij hem ook nooit vervelend wond, plaagde hij haar weer. Misschien ging hij haar wel zo plagen dat ze hem vanzelf vervelend ging vinden, dan kwam ze daar wel op terug. "Dan plaag ik jou gewoon nog harder, dan stop je vanzelf wel een keer." Lachte ze hem toe. Ze wist dat het nooit zo zou zijn, ze hadden zoveel vertrouwen en respect tussen elkaar, ze verwachtte dat het altijd fijn zou zijn met hem. Hij zei dat het belangrijk was dat ze nog wat meer moest eten. Ze grinnikte even. "Voor jou is dat ook belangrijk." Zei ze plagend en ze gaf hem een knipoog.
Toen ze lichtelijk onzeker vroeg of het echt zo was dat hij het positief vond, vroeg hij aan haar of het niet alleen maar een goed teken was dat ze hem altijd aantrekkelijk vond en hij hoopte dat het zo bleef. Ze glimlachte daardoor met een knikje. "Het is zeker een goed teken, ik vind je echt heel aantrekkelijk, hoe dan ook." Zei ze lief. Ze trok de dekens weer over zijn benen heen en gaf hem zacht een kusje. "Ik hou van je." Sprak ze liefdevol tegen hem, daarna at ze haar bord verder leeg. Het was veel te verleidelijk om zo lang bij hem te blijven zitten, maar ze moest toch echt aan het werk zo.

Prins Brandon Lamoyne

Ze begreep duidelijk wel dat het nog even zou gaan duren voor het voor hem normaal zou voelen, maar ze zou het zo vaak mogelijk tegen hem zeggen. Verder dacht ze dat het wel vanzelf zou gaan, vooral als hij hier weer rondliep. Hij glimlachte daardoor. 'Ja, waarschijnlijk wel ja, dan zal het allemaal veel sneller normaal gaan voelen. Ik kan niet wachten.' zei hij, al was dat al wel duidelijk. Ze wist heel goed hoe graag hij weer rond zou willen lopen. Hij maakte het vaak genoeg duidelijk. Toen hij haar bleef plagen en hij zei dat ze hem dan vanzelf vervelend zou gaan vinden, zei ze dat ze hem gewoon nog wat harder zou plagen, dan stopte hij vanzelf een keertje. 'Het is dan gewoon de vraag wie het het langste vol houdt.' zei hij grijnzend tegen haar. Toen hij tegen haar zei dat ze nog wat moest eten als ze trek had, zei ze dat het voor hem ook heel belangrijk was. 'Ja, ja, ik weet het, ik doe mijn best.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij vond het al fijn dat het fruit zo goed ging, maar hij wist dat het voor zijn lichaam beter was als hij wat meer zou gaan eten, want hij begon duidelijk vet kwijt te raken en voor zijn spieren was het al helemaal niet goed dat hij hele dagen in bed lag, maar het was even niet anders. Toen hij zei dat het in zijn ogen alleen maar een goed teken was dat ze hem altijd aantrekkelijk vond, zei ze dat het zeker een goed teken was, ze vond hem heel aantrekkelijk, hoe dan ook. Hij glimlachte daardoor. 'Gelukkig.' zei hij zachtjes. 'Al hoop ik alsnog dat die wonden snel weg zijn.' zei hij grijnzend. Ze legde de dekens terug en ze zei dat ze van hem hield, waardoor hij zachtjes langs haar wang streek. 'Ik ook van jou.' zei hij. Ze ging weer verder met eten en hij besloot nu ook een beetje yoghurt bij zijn fruit te eten, zodat hij nog iets meer binnen kreeg.

Koningin Elissa Beaufort

Ze zag hem glimlachen. Hij dacht ook dat het veel sneller normaal zou gaan voelen als hij weer kon rondlopen. Hij kon ook niet wachten. "Dat snap ik heel erg goed, maar dat komt wel, rustig aan." Zei ze lief. Toch begreep ze heel erg goed dat hij niet kon wachten, dat hij heel graag erop uit wilde.
Door het geplaag zei hij grijnzend dat het dan de vraag was wie het het langste vol zou houden. Dat liet haar even grinniken. Ja, als hij zich goed voelde, konden ze dat vast heel erg lang volhouden samen. Over het eten zei hij grijnzend dat hij zijn best deed. "Dat weet ik, ik plaag je alleen een beetje." Zei ze met een glimlach tegen hem. "Ik ben al blij dat je in ieder geval iets eet. Voel je je misselijk of niet?" Vroeg ze nu aan hem.
Hij leek het fijn te vinden dat ze hem hoe dan ook aantrekkelijk vond, maar hij hoopte wel dat die wonden snel weg waren. "Ja, al zijn die littekens wel sexy." Zei ze met een twinkeling in haar ogen en met een grijns. Wanneer ze zei dat ze van hem hield, voelde ze zijn vingers zacht langs haar wang, hij hield ook van haar. Ze werd daardoor weer warm van binnen. Wanneer ze haar eten op had, leunde ze lichtelijk tegen hem aan en keek naar de zon die volop de slaapkamer in scheen, het was prachtig weer buiten. "Zal ik het raam anders openzetten? Volgens mij is het heerlijk weer en een beetje frisse lucht zal je goed doen. Al wil ik niet dat je het koud krijgt." Sprak ze zorgzaam tegen hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze begreep heel erg goed dat hij niet kon wachten, maar het kwam wel. Hij glimlachte daardoor. 'ja, het komt vanzelf weer. Om heel eerlijk te zijn, met ochtenden zoals vandaag is het ook helemaal geen straf om met jou in bed te liggen hoor.' zei hij glimlachend tegen haar. 'Maar helaas heeft mijn prachtige koningin zo haar verplichtingen en kunnen we niet de hele dag in bed blijven liggen. Daarom wil ik ook graag weer wat rondlopen, maar het komt wel. Ik voel mij al zo veel beter en ik heb hoop dat ik over een paar dagen echt weer een beetje wat uit bed kan.' zei hij tegen haar. Ze wist dat hij zijn best deed met het eten en ze plaagde hem alleen maar een beetje. 'Ik vind het fijn als jij mij plaagt.' zei hij. Het maakte hem heel erg vrolijk. Het hielp hem. Het liet hem een beetje ontspannen en het zorgde ervoor dat hij een beetje van zijn zorgen vergat. Ze zei dat ze blij was dat hij iets at en ze wilde weten of hij zich misselijk voelde. 'Het gaat wel, een beetje misselijk nog wel, maar het is vooral dat ik gewoon nog geen eetlust heb. Maar misschien heeft dat nog iets langer de tijd nodig.' zei hij. Zijn lichaam moest waarschijnlijk gewoon bijkomen van alles. Toen hij zei dat hij hoopte dat de wonden snel weg waren zei Elissa dat ze die littekens wel sexy vond, waardoor hij grijnsde. 'Dat is maar goed ook, anders had ik een probleem.' zei hij. Hij had meerdere littekens op zijn lichaam, als ze dat niets vond, had hij wel echt een probleem. Ze leunde een beetje tegen hem aan toen ze klaar was met eten en ze vroeg of ze het raam open zou zetten, het was heerlijk weer en frisse lucht zou hem goed doen. 'Ja, graag.' zei hij meteen. 'Ik krijg het niet zo snel koud en anders is een extra deken zo geregeld.' zei hij. Hij kreeg liever wat frisse lucht binnen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat het inderdaad vanzelf wel kwam, ze glimlachte breed wanneer hij aangaf dat het met ochtenden als deze ook echt geen straf was om met haar in bed te liggen. "Zeker niet!" Ze was het helemaal met hem eens, ze had het vanochtend echt heel fijn gevonden. Toen hij het had over zijn prachtige koningin, bloosde ze even flink, ze begon wel rustig aan aan dat soort lieve woorden te wennen, maar toch voelde het elke keer weer zo fijn en lief als hij zoiets zei tegen haar. Hij wilde ook graag weer wat rondlopen, maar dat kwam wel. Hij voelde zich al veel beter en hoopte dat hij over een paar dagen toch uit bed kon. "Dat hoop ik ook, echt. Dan gaat je herstel nog veel sneller, zolang je jezelf maar niet overbelast." Sprak ze hem lief toe.
Wanneer ze aangaf dat ze hem alleen maar plaagde over het eten, gaf hij aan dat hij het fijn vond als ze hem plaagde. Dat voelde ook zo goed. Ze merkte aan alles dat hij haar vrolijk en goedgehumeurd maakte. Hij vertelde dat hij nog een beetje misselijk was, maar dat kwam vooral omdat hij nog geen eetlust had. Dat had wellicht langer de tijd nodig. "Dat komt denk ik ook vanzelf wel als je weer gaat lopen, zodra je hier naar buiten gaat, kom je langs de keuken, misschien heb ik daarom zo vaak trek." Zei ze lachend tegen hem. De kok was altijd bezig en het rook er verrukkelijk.
Hij grijnsde toen ze aangaf dat ze zijn littekens wel sexy vond, hij gaf aan dat hij anders een probleem had. Ze glimlachte naar hem en schudde haar hoofd. "Nee hoor, het gaat mij om wie je van binnen bent." Zei ze lief. Of hij nu wel of geen littekens had, dat maakte haar niet uit. Al maakte het hem wel extra aantrekkelijk in haar ogen. Ze was gewoon voor hem in zijn geheel gevallen. Hij gaf aan dat hij graag had dat ze het raam open zou zetten. Hij gaf aan dat hij het niet zo snel koud zou krijgen, anders was een extra deken zo geregeld. "Dat is waar." Knikte ze meteen. Ze schonk hun glazen nogmaals vol en dronk nog even wat thee, daarna kwam ze overeind en zette ze het raam waardoor je het beste uitzicht had op de paarden open. Het was windstil, dus er kwam geen wind naar binnen. De zon scheen nog feller naar binnen en viel precies op het bed. Ze keek met een glimlach even achterom naar Brandon. "Ook nog een beetje vitamine van de zon." Zei ze tegen hem. Haar blik ging weer uit het raam. Ze zag dat bijna alle paarden buiten stonden, in de grote weides in een dal achter een bosje. De zieke paarden stonden apart in een stal helemaal afgezonderd van het grote complex waar de gezonde paarden stonden. Ze zette twee vingers aan haar mond en floot heel schel en hard en luisterde vervolgens, van verschillende paarden kreeg ze antwoord, vooral de hinnik van Aswan herkende ze maar al te goed. Het maakte haar vrolijk. Ze kwam weer bij het raam vandaan en liep terug naar Brandon.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa hoopte ook dat hij over een paar dagen uit bed kon, dan zou zijn herstel nog veel sneller gaan, als hij zichzelf maar niet zou overbelasten. 'Ik kan niets beloven natuurlijk, maar ik ga mijn best doen.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij wist immers heel erg goed hoe erg hij de neiging zou hebben om zichzelf toch een beetje te overvragen als hij wat meer kon. Dat zou hoe dan ook waarschijnlijk gaan gebeuren, maar hij zou zijn best doen om het een klein beetje tegen te houden en alsnog voorzichtig met zichzelf te doen. Hij wist dat hij het niet te ver moest pushen, want dan zou hij juist extra last krijgen en dat wilde hij niet. Hij wilde niet zijn eigen herstel in de weg zitten. Elissa dacht dat zijn eetlust wel weer terug zou komen als hij wat meer kon doen, als hij een beetje ging lopen. Dan kwam hij langs de keuken, misschien had ze daarom vaak trek. Hij grijnsde daardoor. 'Misschien dat het helpt ja.' zei hij tegen haar. 'We gaan het vanzelf merken denk ik, ik verwacht dat het niet lang gaat duren voor ik toch echt uit bed ga klimmen.' zei hij met een grijns op zijn gezicht. Ze zei dat de littekens haar sowieso niet uit maakten, het ging er om hoe hij van binnen was. 'hm, dus je had mij ook zien staan als ik heel lelijk was geweest?' vroeg hij plagend aan haar. Hij hechte toch ook wel waarde aan uiterlijk. Hij vond het innerlijk heel erg belangrijk, maar uiterlijk speelde ook zeker wel een rol. Ze opende het raam en er viel zonlicht op het bed. Het voelde fijn. Hij hoorde het gehinnik doordat Elissa floot, wat hem liet glimlachen. Hij hoopte echt dat hij zo snel mogelijk naar buiten kon.

Koningin Elissa Beaufort

Hij kon niets beloven over het overbelasten, maar hij ging wel zijn best doen. Ze glimlachte daardoor naar hem want ze wist inmiddels wel een beetje dat hij zo werkte. "Het komt vast wel goed." Zei ze zachtjes tegen hem. "Ik hou je streng in de gaten." Klonk het vervolgens weer wat meer plagend.
Hij dacht dat het misschien zou helpen als hij weer een beetje zou gaan lopen en vaker langs de keuken zou komen. Ze zouden het vanzelf merken en hij verwachtte dat het niet lang ging duren voor hij uit bed zou klimmen. "Dat denk ik ook." Grinnikte ze. Ze wist eigenlijk haast wel zeker dat hij binnen een paar dagen uit bed zou komen.
Hij vroeg of ze hem ook zag staan als hij heel lelijk was geweest. Ze keek in zijn plagende ogen en grijnsde naar hem. "Natuurlijk viel jouw uiterlijk mij meteen op, maar goed, er zijn wel meer mooie mannen, maar die zijn van binnen lang niet zo mooi als jij." Zei ze liefdevol tegen hem. Ze was echt voor het complete plaatje gevallen, niet alleen voor zijn uiterlijk.
Ze zag Brandon glimlachen toen ze floot, daarna kwam ze weer bij hem zitten en streek even langs zijn gezicht. "Ik zal straks ook even bij jouw paarden kijken." Gaf ze zacht aan. "Zal ik de dokter vragen om te komen en vragen of Linde bij je wilt zijn deze ochtend?" Wilde ze van hem weten.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het vast wel goed kwam, ze zou hem streng in de gaten houden. Hij grijnsde daardoor. 'Dat geloof ik wel ja.' zei hij tegen haar. 'maar jij mag het, altijd.' voegde hij er aan toe. Ze zei grinnikend dat ze ook verwachtte dat het niet lang meer zou duren voor hij uit bed zou komen. Zodra het een beetje kon zou hij het zeker gaan proberen. Toen hij van haar wilde weten of ze hem ook had zien staan als hij heel lelijk was geweest, zei ze dat zijn uiterlijk natuurlijk ook meteen op was gevallen, maar er waren wel meer mooie mannen. Die waren van binnen lang niet zo mooi als hij was. Hij merkte dat die lieve woorden hem echt goed deden. 'Ik vind het nog steeds lastig te geloven dat ik zo bijzonder ben.' gaf hij toe. 'Voor iemand die letterlijk iedereen zou kunnen krijgen heb je voor mij gekozen. Dat voelt toch nog steeds een beetje apart.' zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Ze kwam weer bij hem zitten en ze zei dat ze straks ook even bij zijn paarden zou gaan kijken. 'Heel graag. Dat zou ik fijn vinden.' zei hij. Ze vroeg of ze zou vragen of de dokter langs kwam en of Linde bij hem wilde zijn. 'Ja, dat is goed.' stemde hij meteen in. 'Dan kan jij ook eventjes je gang gaan.' voegde hij er aan toe.