De Middeleeuwen

Prins Brandon Lamoyne

Ze kneep zachtjes in zijn hand toen ze in de koets zaten en ze zei dat hij best op zijn gevoel mocht vertrouwen als iets niet goed voelde. Hij knikte langzaam. 'Ik hoop dat ik in het kasteel meer te weten kan komen over hoe het er allemaal voor staat. Mike heeft natuurlijk ook alleen maar dingen gehoord, hij weet ook niets zeker.' zei hij zachtjes. Ze vertelde nu over haar spionnen en ze zei dat ze konden vragen of ze dingen konden uitzoeken. Daardoor ademde hij langzaam in. Ze wilde alleen niet dat iemand er verder van wist, dus ze wist niet wat ze met die informatie konden doen. Hij dacht er eventjes over na. 'Ik wil dat hun prioriteit ligt bij jouw veiligheid, Elissa.' zei hij nu tegen haar. 'Maar mochten ze toch iets te weten komen, dan kunnen we die informatie voor onszelf houden, maar dan zal het mij wel helpen om een beter beeld te vormen van de situatie. Dan kan ik bedenken wat ik wil met die informatie.' zei hij tegen haar. 'Misschien valt het allemaal heel erg mee, het kan zijn dat ik er naast zit en dat ik het allemaal verkeerd bedenk omdat ik al eventjes niet meer thuis ben geweest.' zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij hoopte dat ze in het kasteel meer te weten zouden komen over hoe het er allemaal voor zou staan. Mike had dingen gehoord, hij weet ook niets zeker. Ze knikte daardoor even. "Dat is waar." Zei ze zacht tegen hem. Wanneer ze sprak over haar spionnen, ademde hij langzaam in. Hij leek er even over na te denken en gaf aan dat hij wilde dat hun prioriteit lag bij haar veiligheid, maar mochten ze meer te weten komen, dan konden ze die informatie voor zichzelf houden. Het zou hem wel helpen om een beter beeld te vormen van de situatie. Dan kon hij bedenken wat hij wilde met de informatie. Misschien viel het allemaal wel mee. Hij kon ernaast zitten. "Dat kan, maar dat geloof ik niet." Zei ze. Ze had het volste vertrouwen in Brandon. Ze zouden nog zeker wel even in de koets zitten. Voor Brandon had ze geen geheimen meer. Ze pakte uit een verstopt deurtje een kistje en begon in de geheimtaal die ze had met de spionnen te schrijven. Ze maakte er duidelijk geen geheim van voor Brandon. Ze liet Brandon het instrument zien wat ze daarvoor gebruikte en vroeg de spionnen om de omgeving in de gaten te houden en vertelde over de situatie hier in het gebied. "Ik vraag aan ze of ze vanavond aan mij een brief willen terug sturen met hun bevindingen. Verder zal hun prioriteit mijn veiligheid zijn voor nu." Legde ze aan Brandon uit. Ze stopte de brief in een kokertje en opende het luikje naar de koetsier. Ze gaf hem het kokertje aan wat hij aan één van haar duiven bond die ze altijd bij zich had, waar ze ook ging. Het dier vloog weg in de richting van één van de spionnen. "Vanavond weet ik dus meer van ze." Zei ze met een knikje tegen Brandon. Ze haalde even diep adem en pakte weer onopvallend zijn hand vast. "Zal ik me verder op de achtergrond houden hiervan? Ik denk niet dat je vader en Nicolas het prettig zullen vinden als ik mij teveel overal mee bemoei." Gaf ze zachtjes aan.

Prins Brandon lamoyne

Toen hij zei dat het kon dat hij er naast zat, zei Elissa dat het kon, maar ze geloofde het niet. 'Ik hoop het wel.' zei hij zachtjes. Hij hoopte het heel erg, maar hij kon het niet zeker weten. Hij zou het pas horen als hij in het kasteel was, waarschijnlijk. Zelfs dan was het nog afwachten hoe veel hij daadwerkelijk te horen zou krijgen, omdat hij soms pech had en zijn vader of Nicolas hem niets zouden vertellen. Toch ging hij er vanuit dat hij dit wel te weten zou komen, meestal hadden ze hem nodig bij dit soort dingen. Hij hoopte dat het meeviel, dat vooral. Hij hoopte heel erg dat het meeviel. Ze begon met het schrijven van een brief, duidelijk in geheimtaal, dus het moest naar haar spionnen zijn. Daarna vertelde ze wat ze deed. 'Niet voor nu, Elissa. Jouw veiligheid zal altijd hun prioriteit zijn. Jij bent zo belangrijk voor mij.' zei hij zachtjes, omdat ze zei dat het hun prioriteit zou zijn voor nu. Hij wilde niet dat het alleen voor nu was, hij wilde dat het voor altijd was. Ze gaf de brief weg en daarna zei ze dat ze vanavond meer wisten. Ze pakte zijn hand vast en ze vroeg of ze zich verder op de achtergrond moest houden. 'Het lijkt mij slim ja.' zei hij zachtjes. 'Maar ik zal alles met je delen, natuurlijk.' voegde hij er aan toe. Hij keek even om zich heen, het was te voelen dat de koets nu op de verharde wegen kwam en de omgeving werd ook een heel stuk drukker. Het leek alsof dit al het drukste gedeelte van de stad was, maar in werkelijkheid lag dit zelfs allemaal nog buiten de stadsmuren.

Koningin Elissa Beaufort

Hij hoopte dat hij ernaast zat. "Ik hoop het ook." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Wanneer ze aangaf dat de spionnen voor nu haar als prioriteit zouden zien, gaf hij aan dat het niet voor nu was, haar veiligheid moest altijd hun prioriteit zijn, ze was zo belangrijk voor hem. "Jij ook voor mij, Brandon." Fluisterde ze tegen hem terug en ze pakte zijn hand steviger vast. "Als er echt een veldslag komt en als jij mee moet vechten.." Haar stem begon lichtelijk te trillen. "Dan wil ik dat er sowieso ééntje jou in de gaten houd. Ik kan je niet verliezen, Brandon, nooit." Sprak ze zacht en met tranen in haar ogen. "Ik weet dat je goed bent, dat je weet wat je doet, dat je daar jezelf kan beschermen, maar ik kan je niet verliezen. Echt niet. Ik ben wel veilig in het kasteel, ik heb mijn mensen die ik vertrouw bij me, ik heb mijn spionnen. Ik kom hier zelfs wel ongedeerd weg als het nodig is, maar jij... als jij mee moet vechten... dat maakt me doodsbang." Fluisterde ze met de tranen in haar ogen. De angst om hem kwijt te raken, die overviel haar nu gewoon.
Hij gaf aan dat het slim was als ze zich op de achtergrond hield, hij zou alles met haar delen. Ze knikte daardoor even. "Ik ook met jou." Zei ze zacht. De koets kwam nu op een meer verharde weg. Ze haalde even diep adem en kneep in de hand van Brandon.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat hij ook zo belangrijk was voor hem, daarna begon ze over het vechten in een veldslag. Ze zei dat er dan een van de spionnen hem in de gaten moest houden, ze kon hem niet verliezen, nooit. Daarna zei ze dat ze wist dat hij goed was, dat hij weet wat hij doet en dat hij zichzelf kon beschermen, maar ze zou hem nooit kunnen verliezen. Ze was veilig in het kasteel, ze had mensen die ze vertrouwde bij zich en ze kon hier ook ongedeerd weg komen, maar als hij mee moest vechten was ze doodsbang. Hij begreep het wel, maar hij wist niet zo goed hoe hij dat weg kon nemen. Ze kneep in zijn hand en hij ademde langzaam in. 'Ik kan je wel zeggen dat ik altijd bij je terug kom, maar ik begrijp je angst ook echt wel, Elissa. Ik ben alleen niet heel erg bang voor een veldslag.' zei hij nu zachtjes. 'Ik ben bang dat de informatie van Nicolas niet klopt en ik ben bang dat we hier aangevallen zullen worden.' voegde hij er aan toe. 'Ik ben bang dat de levens van de mensen die hier wonen in gevaar komen, ik ben bang dat ze er te laat achter komen, dat niet iedereen op tijd binnen de muren is, ik ben bang dat er kostbare grond verwoest wordt en ik ben bang dat de huizen en schuren van mensen kapot gemaakt zullen worden.' sprak hij nu zijn zorgen uit. 'In mijn hoofd is een veldslag de beste uitkomst.' vertelde hij haar heel eerlijk. 'Maar we weten het pas als we genoeg informatie krijgen, tot die tijd kan ik alleen maar hopen dat Nicolas gelijk heeft en dat mijn vader alsnog passende voorbereidingen getroffen heeft.'

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat hij wel kon zeggen dat hij altijd bij haar terug zou komen, maar hij begreep haar angst ook echt wel. Hij was alleen niet zo bang voor een veldslag. Ze keek hem daardoor wat verbaasd aan. Niet? Ze merkte ook dat het haar op de een of andere manier toch wat anders naar hem liet luisteren. Brandon had hier echt verstand van en ze wist dat alles wat hij zei belangrijk was. Hij was bang dat de informatie van Nicolas niet klopte en dat ze hier zouden worden aangevallen. Hij was bang dat de levens van de mensen hier in gevaar waren, dat ze er te laat achter zouden komen en dat niet iedereen op tijd binnen de muren zou zijn. Hij was bang voor alles dat kapot gemaakt kon worden en hij vond een veldslag de beste uitkomst. Ze knikte daardoor langzaam. "Ik snap het." Zei ze zacht. Hij gaf aan dat ze het pas weten als ze genoeg informatie hadden. Tot die tijd kon hij alleen maar hopen dat Nicolas gelijk had en dat zijn vader alsnog passende voorbereidingen getroffen had. "Je hebt gelijk." Zei ze met een knikje. Ze ademde even diep in en keek Brandon doordringend aan. "Doe wat je moet doen, Brandon, ik vertrouw je en ik geloof in je. Ik zal mij hier als gast gedragen en ik doe wat in mijn macht ligt om jou te helpen. Je mag altijd alles met mij overleggen en bespreken en mijn mensen staan ook tot jouw beschikking." Vertelde ze hem nu zacht en weer wat rustiger. "Ik heb zoiets nog nooit zo meegemaakt, ik vind het wel een beetje spannend, vooral omdat ik bang ben om jou te verliezen." Vertelde ze zacht.

Prins Brandon Lamoyne

Ze leek nu te begrijpen waar hij eigenlijk bang voor was en ze knikte langzaam, om daarna ook te zeggen dat ze het snapte. Ze zei dat hij moest doen wat nodig was, ze vertrouwde hem en ze geloofde in hem. Ze zou zich als gast gedragen en doen wat in haar macht lag om te helpen. Hij mocht alles met haar overleggen en bespreken en haar mensen stonden tot zijn beschikking. Hij knikte langzaam. Ze zei dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt, ze vond het spannend, vooral omdat ze bang was om hem te verliezen. 'Je verliest mij echt niet zomaar, ik wil veel te graag de rest van mijn leven samen zijn met jou.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij had eventjes de neiging om zijn lippen op die van haar te drukken, maar hij had het gelukkig op tijd door. Dat was wel eventjes wennen. Ze reden nu via één van de stadspoorten naar binnen. Hij keek daardoor even naar het raam. Hij zag ridders staan, er stonden wachters en boogschutters klaar, maar in zijn ogen niet genoeg voor als er echt een directe dreiging was. Dat stelde hem niet heel erg gerust. Misschien had Nicolas zijn vader zo erg overtuigd van zijn gelijk dat hij daardoor toch meer naar hem geluisterd had.

Koningin Elissa Beaufort

Hij knikte door haar woorden en toen ze aangaf dat ze het spannend vond en bang was om hem te verliezen, gaf hij aan dat ze hem niet zomaar verloor. Hij wilde veel te graag de rest van zijn leven met haar samen zijn. "Oh, ik ook, Brandon, ik ook... dat is alles wat ik wil." Zei ze liefdevol tegen hem. Ze keek hem even aan en zag zijn blik. "Nog eentje die je tegoed hebt." Zei ze met een glimlach omdat ze echt wel doorhad dat hij haar wilde zoenen. Ze reden nu de stadspoorten binnen en ze keek naar buiten toe. "Vanaf hier kan de stad gesloten worden?" Vroeg ze zacht aan Brandon en ze bekeek de stadspoorten even goed samen met de ridders, wachters en boogschutters. Het leek niet heel veel meer dan ze normaal zag wanneer ze zo'n groot rijk binnen ging. "Ik zou bijna vergeten waarom ik hier ook al weer ben." Zei ze ineens tegen hem. Het voelde ineens allemaal zo anders.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze ook met hem samen wilde zijn de rest van haar leven, dat was alles wat ze wilde. Het liet hem glimlachen. 'We gaan er voor zorgen dat het ook gaat gebeuren.' zei hij tegen haar. Ze had duidelijk door dat hij haar wilde zoenen, ze zei dat het er nog eentje was die hij tegoed had, wat hem liet grijnzen. 'Dan krijgen we het nog druk als we een momentje samen zijn.' zei hij glimlachend tegen haar. Ze keek naar buiten en ze zag duidelijk dat ze door de poort reden, ze vroeg of vanaf hier de stad gesloten kon worden. Hij knikte daardoor. 'Ja, dat is vanaf hier. Rondom de hele stad staan deze muren. Aan de achterste rand van de stad staat het kasteel, waar nog meer beveiliging is.' legde hij uit. 'En dit is redelijk te beveiligen, al zijn de muren heel lang en is het oppervlakte groot, waardoor er veel mankracht nodig is om elke stuk muur goed te kunnen verdedigen. Dat is een risico.' legde hij haar uit. 'Helemaal omdat een groot deel van ons leger altijd ergens anders is om te vechten.' voegde hij er aan toe. Er waren altijd wel ergens oorlogen aan de gang waar hun ridders aan het vechten waren. Het was maar een deel dat hier aanwezig was om te verdedigen. Hij keek om zich heen, het was hier overal gigantisch druk, het was heel dichtbevolkt en overal liepen mensen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat ze ervoor gingen zorgen dat het ook ging gebeuren. "Graag." Zei ze zachtjes tegen hem. Wanneer ze aangaf dat hij er nog eentje tegoed had, grijnsde hij weer. Ze zouden het nog druk krijgen als ze een momentje samen hadden. "Dan is het moment samen in ieder geval goed besteed." Glimlachte ze naar hem terug. Hij vertelde dat vanaf hier de stad afgesloten kon worden. Rondom de hele stad stonden deze muren en aan de achterste rand van de stad stond het kasteel, daar was nog meer beveiliging. Er was alleen veel mankracht nodig om elk stuk muur goed te kunnen verdedigen. Dat was een risico. Helemaal omdat een groot deel van het leger altijd ergens anders was om te vechten. "Dat weet de tegenpartij ook." Zei ze nu. "Weet je of er op dit moment veel ridders weg zijn naar andere oorlogen?" Vroeg ze bedenkelijk aan hem. Ze keek nieuwsgierig uit het raam van de koets, naar de drukte en het aantal mensen. Als hier paniek uitbrak, dan was het één grote chaos, dat was duidelijk. Nee, Brandon had gelijk. De veldslag moest niet tot hier komen, dan waren al deze mensen echt in gevaar.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het moment samen in ieder geval goed besteed werd op die manier, waardoor hij even grijnsde. 'Dat wel ja.' stemde hij in. Toen hij uitlegde over de muren van de stad en over de verdediging knikte ze en gaf ze aan dat de tegenpartij ook wist dat het leger meestal weg was. Hij knikte daardoor. 'Ja, dat is algemeen bekend ja.' zei hij. 'En we worden niet zo heel vaak aangevallen, omdat de muren het heel lastig maken en omdat het makkelijker is om vanaf de muren te verdedigen. Maar toch, het is wel heel gevaarlijk en er kan van alles mis gaan.' zei hij tegen haar. Zo'n enorm oppervlakte verdedigen was lastig, hoe dan ook. Ze vroeg of hij wist of er op dit moment veel ridders weg waren naar andere oorlogen. 'Ik weet het niet. Ik hoop het niet. Ik hoop dat de meeste hier zijn en beschikbaar zijn.' zei hij. Sinds hij bij Elissa was was hij niet meer echt op de hoogte van alles, dus hij wist het niet goed. Ze keek naar buiten en hij raakte weer zachtjes haar hand aan. Ze reden door de enorm drukke straten heen en hij keek af en toe naar buiten. 'We zijn er bijna nu.' zei hij na een tijdje.

Koningin Elissa Beaufort

Hij grijnsde door haar woorden en stemde ermee in. Ze glimlachte nog even lief naar hem. Hij gaf aan dat de tegenpartij het inderdaad ook wist, het was algemeen bekend en ze werden ook niet zo heel vaak aangevallen omdat de muren het heel lastig maakten en omdat het makkelijker is om vanaf de muren te verdedigen. Het was wel heel gevaarlijk en er kon van alles mis gaan. Elissa knikte daardoor even. Ja, ze hoefden maar één zwakke plek te vinden en er doorheen te breken, dan waren ze binnen. Hij vertelde dat hij niet wist of er veel ridders weg waren naar andere oorlogen, hij hoopte van niet. Hij hoopte dat de meeste hier waren en beschikbaar waren. "Ja, je bent natuurlijk al best wel een lange tijd bij mij." Gaf ze zacht aan. Ze voelde hoe hij zacht haar hand aanraakte en ze pakte heel zacht zijn hand vast terwijl ze naar buiten keek naar de drukke straten. Brandon gaf aan dat ze er bijna waren. Ze liet zijn hand daardoor los. Dat kon nu niet meer. Ze keek uit het raam om te zien hoe het kasteel eruit zag. Volgens Brandons omschrijving moest het er nogal koud en kil uitzien.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat hij inderdaad al wel een tijdje bij haar was, waardoor hij glimlachte. 'Ja, best wel. En ik kan niet wachten tot we weer terug gaan.' gaf hij eerlijk toe. Hij vond dit allemaal eigenlijk maar niets. Hij vond het heel erg fijn om wat vrienden te zien, om mensen te spreken zoals Mike, maar toch was hij liever bij Elissa, het voelde daar veel fijner. Hij voelde zich daar veel meer op zijn gemak en ze hadden ook veel meer mogelijkheden om samen te zijn. Dat zou hier minder zijn, waarschijnlijk. Ze liet zijn hand los en hij zag haar naar buiten kijken. Hij deed hetzelfde en na een paar minuten zag je een gigantisch kasteel opdoemen. Het was ontzettend groot en het was duidelijk gebouwd vanuit praktisch oogpunt, het was niet mooi. Het was heel praktisch, het had grote torens en verschillende plekken die heel goed verdedigd konden worden, maar het was eerder een soort blokkendoos dan dat het er mooi uit zag. De koets kwam dichterbij en kwam uiteindelijk tot stilstand. Het was hier een stuk rustiger. Om het kasteel heen lagen ook muren, waardoor je vanuit de stad niet zomaar hier kon komen. Daardoor was het hier een stukje rustiger. Hij stapte uit de koets en hij stak weer meteen zijn hand uit naar Elissa zodat hij haar kon helpen.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat hij inderdaad al best wel een tijdje bij haar was, hij kon ook niet wachten tot ze weer terug gingen. "Ik ook niet." Zei ze eerlijk tegen hem terug. De sfeer alleen al was zo anders. Het was zo'n groot verschil. Na een tijdje kwam het gigantische kasteel tevoorschijn. Ze bekeek het even, het had geen charme, het was niet speciaal. Het was gewoon praktisch. Op zich wel goed voor zo'n plek als deze. Het was hier ook rustiger. Ze zag dat haar eigen karavaan al verdwenen was van de voorkant van het kasteel. Ze had van te voren gezegd dat ze alle spullen naar haar kamer gebracht wilde hebben, ze wilde persoonlijk de cadeaus overhandigen wanneer dat kon en ook haar kleding en spullen die ze nodig had waren al meteen naar haar kamer gehad. Waarschijnlijk zat al één van haar persoonlijke dienstmeisjes voor de deur op haar te wachten. De paarden waren blijkbaar ook al naar de stallen gebracht. Waar waren die eigenlijk? "Staan de paarden hier ook?" Vroeg ze zacht aan Brandon. De koets kwam tot stilstand en ze zag hoe Brandon de koets al uitstapte. Ze pakte zijn hand aan en liep ook, weer zo elegant mogelijk de koets uit. Ze bedankte de koetsier voor zijn goede zorgen met een vriendelijke glimlach en keek daarna weer naar Brandon. Ze pakte zacht zijn onderarm vast zodat hij haar kon escorteren door het kasteel heen. Ze wist dat dit op geen enkele manier eruit zag alsof ze meer voor elkaar betekenden. Het was niet meer dan logisch dat Brandon een vriend was geworden in de tijd dat hij bij haar had doorgebracht. "Word ik ergens verwacht of kunt u mij het beste naar mijn kamer escorteren?" Vroeg ze nu formeel aan hem.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa gaf toe dat ze ook niet kon wachten tot ze weer teruggingen, waardoor hij kort grijnsde. 'Een paar dagen, dan kunnen we terug en kunnen we daar hopelijk blijven.' zei hij zachtjes. Als dit goed zou gaan zou hij officieel voor haar kunnen gaan werken en kon hij gewoon daar blijven. Dan kon hij nog steeds af en toe hier op bezoek, maar dan hoefde het niet meer voor zo'n lange periode. Hij zag dat ze eventjes naar het kasteel keek. 'Niet echt mooi hé.' zei hij tegen haar. Hij vond dat zelf immers ook niet. Het was heel praktisch en heel groot, maar mooi was het niet. Ze pakte zijn hand vast en ze stapte heel elegant de koets uit, om daarna zijn arm vast te pakken. Ze wilde nu weten of de paarden hier ook stonden. 'Achter het kasteel is heel veel ruimte, daar staan onder andere de paarden. Als je daar de muur door gaat kom je bij de grote stallen en de weilanden.' legde hij uit. Binnen de muren staan alle voorraden.' voegde hij er aan toe. 'Maar ik zal je straks een rondleiding geven hier bij het kasteel, dan zal je morgen uitgebreid alles kunnen zien.' zei hij. Dat ging hij vandaag niet meer redden, dat kwam morgen wel. Ze vroeg nu aan hem of ze ergens verwacht werd of dat hij haar het beste naar haar kamer kon escorteren. 'Ik breng u naar uw kamer zodat u bij kunt komen van de reis, en dan zal ik u later ophalen voor het diner. Eerder wordt u nergens verwacht.' zei hij netjes tegen haar. Hij nam haar mee naar binnen toe, het gigantische kasteel in. Bij de ingang stonden meerdere wachters, maar die liepen ook verspreid door het hele kasteel. Het was ontzettend groot en het had meerdere verdiepingen. 'Ik zal straks alles uitleggen.' zei hij nu tegen haar, zodat ze wist dat hij dat nu niet ging doen. Hij nam haar nu met zich mee de trap op. Daar bleef hij staan. 'Hier links heb je de vertrekken van mijn ouders, rechtdoor aan het einde is van Nicolas, hier rechts zijn twee gangen.' legde hij haar uit. Hij nam haar mee naar rechts. Het kasteel had gigantisch veel gangen en ruimtes, het was hier vrij makkelijk om te verdwalen als je niet oplette. Rechts had aan het einde twee gangen, waar hij naar toe liep. 'Hier links zijn de vertrekken voor koninklijke gasten, je hebt zo'n beetje deze hele vleugel tot je beschikking.' legde hij zachtjes uit. Er stond nu niemand in de buurt, dus kon het wel. 'Hier rechts is mijn vleugel.' legde hij uit. Wat dat betreft zaten ze gelukkig wel dicht bij elkaar. 'Kom, dan laat ik je zien waar je zult verblijven.' zei hij daarna, waarna hij haar mee nam naar links, naar de koninklijke gasten verblijven. Daar stonden wachters te wachten, personeel van Elissa en ook zijn moeder. Dat verbaasde hem, hij het het niet verwacht, maar hij vond het wel leuk. Het was een goed teken dat ze zo betrokken was. 'Brandon, Elissa, wat fijn om jullie te zien.' sprak ze meteen enthousiast, terwijl ze dichterbij kwam. 'Hoe was de reis?' vroeg ze daarna. Brandon keek daardoor opzij naar Elissa, zodat ze antwoord kon geven.

Koningin Elissa Beaufort

Hij gaf aan dat het hier een paar dagen zou duren en dan konden ze hopelijk bij haar thuis blijven. "Ja, dat zou fijn zijn." Als hij zich goed genoeg bij haar thuis voelde dan konden ook vrienden zoals Mike langskomen, dat zou ze leuk vinden, als het mogelijk was. Natuurlijk kon Brandon ook altijd hierheen op bezoek. "Je kunt hier altijd op bezoek en ik wil ook met je mee hier naartoe." Gaf ze zacht aan. Wanneer ze naar het kasteel keek, zei hij dat het niet echt mooi was. "Nee, maar wel praktisch." Zei ze met een knikje. Hij vertelde haar dat de paarden achter het kasteel stonden, daar was heel veel ruimte. Hij legde uit waar ze de muur door kon gaan, dan kwam ze bij de grote stallen en het weiland. Binnen de muren stonden alle voorraden. Straks gaf hij haar een rondleiding op het kasteel en morgen kon ze uitgebreid alles zien. Ze glimlachte daardoor meteen. "Dan kan ik zien hoe het met Pride gaat hier." Zei ze met een glimlach tegen Brandon.
Hij gaf aan dat hij haar naar haar kamer kon escorteren, daar kon ze bijkomen van haar reis en later werd ze opgehaald voor het diner, verder werd ze nergens verwacht. "Hartelijk dank." Glimlachte ze Brandon toe. Ze werd meegenomen het kasteel in en ze keek wel om haar heen, maar niet te nieuwsgierig. Brandon gaf aan straks alles uit te leggen. "Komt goed, ik kijk nu al mijn ogen uit." Zei ze hem nu met een knikje. Het was hier echt groot en ze vond het al fijn genoeg om gewoon naast hem mee te kunnen lopen. Ze gingen een trap op en boven vertelde hij over de vertrekken en gangen. Links was van zijn ouders, rechtdoor aan het eind van Nicolas en rechts waren twee gangen. Ze werd meegenomen naar die rechterkant. De linkergang waren vertrekken voor koninklijke gasten en ze had zo'n beetje de hele vleugel tot haar beschikking. "Zijn er verder geen gasten?" Vroeg ze hem nu. Hij gaf aan dat rechts zijn vleugel was. Ze keek naar de hal helemaal rechts en knikte even. Dat kon ze onthouden. Trap op helemaal naar rechts was van Brandon en de gang daarnaast, daar was haar kamer. Hij zei haar vervolgens dat hij haar meenam naar waar ze ging verblijven. Ze glimlachte hem toe en liep met hem mee. Er stonden wachters, haar personeel en ook Eleanor. Ze glimlachte breed door haar weer te zien. Ze vond het fijn.
"Wat fijn om ook jou weer te zien, Eleanor." Zei ze meteen vrolijk. Ze liep ook even naar haar personeel toe en vroeg of iedereen een fijne reis had gehad. Er werd meteen geknikt en bedeesd geantwoord. Daarna ging haar blik weer naar Eleanor die vroeg hoe de reis was. "Aangenaam." Zei Elissa alleen met een vrolijke blik in haar ogen. Dat was genoeg informatie over de reis. "Hoe was jouw reis?" Vroeg ze vervolgens aan de vrouw.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het fijn zou zijn en daarna gaf ze aan dat hij hier altijd op bezoek kon komen en dat ze ook met hem mee wilde hier naar toe. Dat liet hem glimlachen, hij vond het lief van haar. ‘Dat is lief van je.’ Zei hij. ‘Ik ga liever samen.’ Gaf hij daarna ook toe. Hij vond het niet fijn om alleen weg te moeten, hij was liever bij haar in de buurt. Toen hij vertelde dat hij haar straks een rondleiding zou geven zei ze dat ze kon zien hoe het met Pride zou gaan hier. ‘Ja, daar ben ik ook wel benieuwd naar.’ Zei hij, omdat hij dat ook graag even wilde zien. Ze keek haar ogen uit en ze luisterde naar zijn uitleg over alle ruimtes. Toen hij haar alles liet zien vroeg ze of er verder geen gasten waren. ‘Geen koninklijke gasten op het moment.’ Zei hij. Dat had zijn moeder hem van te voren al verteld. ‘Wel hertogen, maar die slapen beneden, die komen niet op deze verdieping. Hier ben je alleen welkom als je serieuze titels hebt.’ Zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. Hij vond het zelf onzin, maar het was nou eenmaal hoe het was. Toen ze zijn moeder zagen staan zag hij aan Elissa dat ze dat ook fijn vond, waardoor hij glimlachte. Hij kon het ook waarderen. Ze vroeg hoe haar reis was geweest. ‘Prima, een beetje saai, maar prima.’ Zei zijn moeder. ‘Nou, ik ga weer, dan kunnen jullie allebei even bijkomen. Het eten wordt over een uurtje ongeveer opgediend.’ Sprak zijn moeder. Ze glimlachte nog naar hun en ze vertrok daarna, waardoor hij weer opzij keek naar Elissa. Daarna opende hij zelf de deur voor haar, zodat ze naar binnen kon.

Koningin Elissa Beaufort

Hij vond het lief van haar dat ze met hem mee wilde en hij ging ook liever samen. "Ik ook." Zei ze met een grijns tegen hem. Hij was zelf ook benieuwd hoe het met Pride ging en daardoor glimlachte ze weer naar hem. Ze vond het echt leuk dat hij net zoveel van paarden hield als zij. Hij vertelde ook dat er geen koninklijke gasten waren op dit moment. Lekker rustig dacht ze bij zichzelf. Dan kon ze deze hal als de hare beschouwen. Hij gaf aan dat er wel hertogen waren, maar die sliepen beneden, die kwamen niet op deze verdieping. Je was hier alleen welkom met een serieuze titel. Daardoor keek ze hem even verbijsterd aan. "Oh, nou dat is wel even wat anders als bij mij thuis." Zei ze nu tegen hem. "Gelukkig word mijn titel serieus genomen." Zei ze vervolgens met een klein lachje rond haar lippen. Zijn moeder vond de reis een beetje saai maar prima. Ze ging weer, dan konden ze bijkomen. Het eten werd over een uurtje opgediend. "Tot over een uurtje." Zei ze tegen Eleanor met een knikje. De deur van het vertrek werd voor haar open gedaan door Brandon en ze liep het vertrek rustig binnen en keek om haar heen. In een hoek stonden al haar spullen en ze zag hoe haar kleding al weggehangen was, de sieraden netjes neergelegd en de kamer was persoonlijk gemaakt door haar dienstmeisjes. Ze glimlachte ze toe. "Ga maar naar jullie eigen vertrekken, het ziet er geweldig uit." Zei ze tegen ze. Ze werd bedankt en daarna was ze weer alleen met Brandon. Ze keek even de kamer rond.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze zelf ook liever samen ging en hij was blij dat het voor hun allebei zo voelde, dat ze het liefste zo veel mogelijk bij elkaar waren. Dat deed hem goed. Toen hij haar uitlegde dat er wel wat hertogen te gast waren maar dat die beneden sliepen omdat ze hier boven niet welkom was zonder serieuze titel, keek ze hem verbaasd aan. Ze zei dat het wel wat anders was dan bij haar thuis. 'Heel veel dingen zijn hier anders.' zei hij zachtjes tegen haar. Ze zei met een lach dat het wel fijn was dat haar titel serieus werd genomen. Dat liet hem kort grijnzen. 'ontzettend serieus.' zei hij plagend tegen haar. Zijn moeder vertrok weer en hij liet Elissa binnen. Haar kamer was duidelijk al helemaal op orde gemaakt. De verblijven waren heel erg ruim, de meubels waren goed, maar alles was vrij kaal en had heel weinig aankleding. Vanuit het raam keek je uit over de kasteeltuinen en deze zijde had uitzicht over de stad. Ze bedankte haar personeel en die vertrokken allemaal, de deur werd gesloten en hij was alleen met haar. Hij pakte haar daardoor zachtjes vast. 'Ik hou van je.' fluisterde hij. Hij drukte zijn lippen kort op die van haar. 'Wil je liever even rusten of vind je het fijn om een stukje te lopen samen? Dan laat ik je vast wat dingen zien...' stelde hij voor.

Koningin Elissa Beaufort

Wanneer ze helemaal alleen waren en de deur gesloten werd, keek ze naar Brandon met een liefdevolle blik in haar ogen. Ze werd door hem zachtjes vastgepakt en daardoor sloeg ze haar armen om zijn hals heen en kwam wat dichter tegen hem aan staan. Hij fluisterde dat hij van haar hield. "Ik hou ook van jou." Zei ze zacht tegen hem terug. Ze kreeg een klein kusje van hem en hij vroeg wat ze wilde, ze dacht daardoor even na en bedacht zich dat ze moest wennen aan de drukte van het kasteel. Ze was dat niet gewend en ze wilde ook nog eens een goede indruk maken tijdens het eten, wat al over een uurtje was. "Ik wil even wennen aan de kamer, aan alles, even kijken waar al mijn spullen precies staan en ik wil me nog graag omkleden voor het avondeten. Dat is hier een formaliteit begreep ik? Ik wil dan graag formele kleding dragen die duidelijk laten zien wie ik ben." Gaf ze aan. "Ik zou het fijn vinden als je bij me blijft terwijl ik dat allemaal doe, maar dat hoeft niet. Na het eten wil ik dolgraag een wandeling met je maken." Ze besloot eerlijk tegen hem te zijn. Ze was nu eenmaal graag iemand die overal de controle over had en daar hoorde dit allemaal bij, zo ging ze naar elk Koninkrijk. Ze vond het totaal niet vervelend als Brandon bij haar bleef, eigenlijk alleen maar gezellig. Toch kon ze zich voorstellen dat het misschien niet helemaal de bedoeling was dat hij nu op haar kamer bleef.
"Je had nog wel iets van me tegoed." Zei ze plagend en ze drukte liefdevol haar lippen op de zijne en zoende hem met heel veel liefde.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa pakte hem vast, ze sloeg haar armen om zijn hals heen en ze kwam dichter tegen hem aan staan. Ze zei dat ze ook van hem hield en nadat hij haar een kusje gaf vroeg hij haar wat ze wilde. Ze zei dat ze even wilde wennen aan de kamer, aan alles, dat ze wilde kijken waar haar spullen stonden en ze wilde zich nog omkleden voor het eten. Ze begreep dat het hier een formaliteit was, ze wilde formele kleding dragen en duidelijk laten zien wie ze was. Ze zou het fijn vinden als hij bij haar bleef terwijl ze dat allemaal deed, maar het hoefde niet. Na het eten wilde ze graag een wandeling met hem maken. Het liet hem even grijnzen, ze had het alweer helemaal uitgedacht. Hierin waren ze wel echt heel verschillend, maar hij vond het niet erg. Ze zei plagend dat hij nog wel iets van haar tegoed had en daarna werd hij gezoend, met heel veel liefde. Hij ging er direct in mee en hij bleef haar een tijdje zoenen, om de zoen daarna af te breken en weer in haar ogen te kijken. 'Ik ben akkoord met jouw planning, maar ik wil mij graag eerst even omkleden. Dan kan ik bij je blijven tot we naar het eten gaan.' zei hij tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Ze keek hem wat onschuldig aan toen hij naar haar grijnsde wanneer ze haar planning aan hem vertelde. "Je kent me ondertussen een beetje." Zei ze met een grijns. Dit deed ze nu eenmaal graag. Voor haar idee had ze dan alles onder controle. "Al ben ik ook gek op verrassingen hoor." Zei ze met een grijns tegen hem. Ze plande wel graag, maar avontuurlijke en plotselinge dingen stonden haar ook echt wel aan. Brandon ging direct mee in haar zoen. Het was echt heerlijk en ze streek zachtjes door zijn haren heen. Na de zoen keek ze hem aan en hij gag aan dat hij akkoord was met haar planning. Hij wilde zich zelf graag eerst even omkleden en daarna kon hij bij haar blijven tot ze naar het eten zouden gaan. "Wat fijn. Vind je het echt niet erg dat ik dat allemaal zo plan?" Vroeg ze hem nu zacht. "Het geeft mij gewoon een soort rust." Vertelde ze eerlijk. Ze streelde zachtjes langs zijn wang en glimlachte hem toe. "Is het een idee om voor het eten alvast een kist wijn te laten brengen? Of word dat niet gewaardeerd?" Vroeg ze aan hem. De wijn had ze sowieso aan zijn moeder beloofd, maar ze had meerdere kisten meegenomen.

Prins Brandon Lamoyne

Ze keek hem onschuldig aan en ze zei dat hij haar ondertussen een beetje kende. 'hm, ja, dat kan je wel zeggen ja.' plaagde hij haar. Hij vond het niet erg. Ze zei dat ze ook gek was op verrassingen, waardoor hij grijnsde. 'Dat is goed om te weten, want ik ben wel van plan om jou nog een aantal keer te verrassen.' zei hij plagend tegen haar. Toen hij aangaf dat hij akkoord was met haar planning maar dat hij graag eerst wilde omkleden zodat hij daarna bij haar kon zijn tot het eten, zei ze dat ze dat fijn vond. Ze wilde wel meteen weten of ze het niet erg vond dat ze het allemaal zo plande, het gaf haar gewoon een soort rust. 'Ik vind het niet erg.' zei hij tegen haar. 'Ik begrijp je wel en ik wil graag dat jij je goed voelt.' zei hij tegen haar. Dat vond hij belangrijk. Ze vroeg nu of het een idee was om vast een kist met wijn te laten brengen, of dat het niet gewaardeerd zou worden. Hij dacht daar eventjes over na. 'Ik zou het nog niet doen.' zei hij uiteindelijk. 'Maar ik vind dat soort dingen heel moeilijk in te schatten, want ik maak normaal niet zo actief deel uit van wat er allemaal gebeurd.' gaf hij eerlijk toe. 'En hierbij weet ik ook niet zo goed wat gebruikelijk is, dus misschien kan je beter afgaan op je eigen gevoel.' voegde hij er aan toe, omdat hij haar geen verkeerd advies zou geven. Hij had geen ervaring met dit soort dingen en dan kon het hem snel onzeker maken.

Koningin Elissa Beaufort

Hij plaagde haar en gaf aan dat ze dat wel kon zeggen dat hij haar ondertussen een beetje kende. Ze vond het alleen maar leuk en nog leuker vond ze het dat hij het helemaal niet erg vond. Daardoor voelde ze zich echt op haar gemak bij hem. Hij grijnsde toen ze aangaf dat ze wel gek was op verrassingen. Hij vond het goed om te weten. Hij was wel van plan om haar nog een aantal keer te verrassen. "Ik kan niet wachten!" Zei ze vrolijk tegen hem terug. Hij begreep gelukkig wel dat ze alles zo plande en vond het niet erg. Hij wilde graag dat zij zich goed voelde. "Dat wil ik ook voor jou." Zei ze liefdevol tegen hem terug. Wanneer ze het had over de kist met wijn, dacht hij even na en hij zei uiteindelijk dat hij het nog niet zou doen. Hij vond dat soort dingen moeilijk in te schatten, hij maakte normaal niet zo actief deel uit van wat er allemaal gebeurd. Hij wist ook niet wat gebruikelijk was en dacht dat ze beter kon afgaan op haar eigen gevoel. "Ik vind het fijn om met je te overleggen." Zei ze hem glimlachend. "En je bevestigd mijn gevoel." Gaf ze eerlijk toe. Ze vond het prettig om samen met hem nog een keer extra over dingen na te denken. "Ik ga eerst met je vader praten en daarbij ook aangeven wat ik allemaal bij me heb en of hij daar wat mee wilt doen." Zei ze nu. Ze wist dat ze bij vrolijke koningen die leefden van lekker eten en goede drank, dat ze dan echt een goede beurt maakte als ze meteen al met allerlei lekkers aan kwam zetten uit haar koninkrijk, maar bij serieuzere en grotere rijken, kon ze dat beter met de leider zelf bespreken. Ze streek even liefdevol langs het gezicht van Brandon en glimlachte naar hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei meteen vrolijk dat ze niet kon wachten tot hij haar zou verrassen, waardoor hij grijnsde. 'Het gaat vanzelf gebeuren.' zei hij tegen haar. Ze gaf aan dat ze ook voor hem wilde dat hij zich goed voelde. 'Ik voel mij goed als ik bij jou ben, Elissa. Altijd.' zei hij zachtjes. Dat meende hij ook echt. Ze gaf hem altijd een heel goed gevoel. Toen hij haar eerlijk vertelde dat hij het niet zo heel goed wist met de wijn, gaf ze aan dat ze het fijn vond om het met hem te overleggen, hij had haar gevoel ook bevestigd. Daarna vertelde ze dat ze eerst met zijn vader ging praten en dat ze aan zou geven wat ze allemaal meehad, en of hij daar iets mee wilde doen. Hij knikte daardoor. 'Dat klinkt verstandig.' stemde hij in, al wilde hij niet heel stellig zijn mening geven over dingen waarbij hij het niet zo heel goed wist. Ze streek langs zijn gezicht en hij drukte daardoor kort zijn lippen op die van haar. 'Dan ga ik mij omkleden en kom ik daarna weer hier naar toe, oké?' vroeg hij zachtjes na het kusje.