De Middeleeuwen

Koningin Elissa Beaufort

Hij vertelde hoe het allemaal werkte en ze knikte toen ze hoorde over de eisen. Ze werden in ruil daarvoor beschermd. De extraatjes mochten ze houden of verkopen. De arme mensen hielden er niet veel aan over, de grote boerderijen wel, die verdienden er meer geld aan. "Ja, ik snap hoe het werkt. Het is hier ook echt gigantisch." Zei ze zacht. Er was ook constante dreiging. Ze schrok een beetje daarvan. "Tja, het is hier zoveel groter, een vreemd iemand valt hier veel minder op, bij mij zien mensen meteen wanneer er iemand is of een groep is die er niet thuis horen en die worden meteen in de gaten gehouden. Dit is niet te doen om écht in de gaten te houden." Zei ze zachtjes. De mensen werden wel zo goed genoeg veilig gehouden. "Ik vind het wel fijn, dat ze wel veilig zijn." Glimlachte ze naar Brandon. Dat was echt wel goed geregeld. Dat wist ze zeker.
"Wonen de mensen hier met plezier?" Vroeg ze aan Brandon. Dat vond zij zelf heel erg belangrijk. Wanneer ze vertelde over de vruchten gaf hij aan dat het een idee zou kunnen zijn. Hij wist alleen niet of hij het land ervoor wilde vrijmaken. Hij dacht dat zijn vader het misschien een te groot risico vind. Bang om kostbare grond voor de dieren te gebruiken voor iets waarvan hij nog niet zeker wist dat het wat zou opleveren. Hij dacht wel dat ze zijn vader konden overtuigen. Brandon vond het in ieder geval een goed idee. "Ik stel het wel voor en laat hem erover nadenken. Dan kan hij zelf de keuze maken." Knikte ze nu.

Prins Brandon lamoyne

Ze begreep hoe het werkte, het was hier ook echt gigantisch. het liet hem even glimlachen. 'Ja, natuurlijk begrijp jij hoe het werkt, waarschijnlijk beter dan ik.' zei hij zachtjes. Ze was immers koningin, ze wist hier waarschijnlijk veel meer van dan hij. Ze zei dat het hier groter was, vreemde mensen vielen hier minder op, bij haar zagen ze het meteen als iemand niet thuishoorde en werd diegene in de gaten gehouden. Dat was hier niet te doen. 'Er komen ook vaak genoeg vreemde mensen om een tijdje te overnachten of om te werken, het is lastig om het allemaal bij te houden. Dat gaat niet.' zei hij zachtjes. Ze vond het wel fijn dat ze veilig waren en ze wilde weten of ze hier met plezier woonden. Daardoor keek hij weer op naar haar. 'Dat vind ik moeilijk te zeggen. Ik denk het wel. De mensen die hier komen wonen waarschijnlijk graag in een grotere stad en vinden de veiligheid fijn, ze komen hier ook veel met het idee om werk te krijgen. Er is ook heel veel werk, juist doordat er veel mensen zijn.' zei hij tegen haar. 'Maar er zullen ook vast mensen zijn die liever ergens anders wonen, ergens waar het rustiger is... maar die hebben misschien de mogelijkheid wel niet.' zei hij. Ze luisterde naar zijn idee over zijn vader en ze gaf aan dat ze het voor zou stellen en dat hij dan zelf de keuze kon maken. 'Dat lijkt mij een goed idee.' zei hij. Hij streek langs haar wang en daarna keek hij weer uit het raam, het begon nu serieus drukker te worden. 'Misschien is dit het moment dat we afstand van elkaar moeten gaan houden.' zei hij glimlachend tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte en zei dat ze natuurlijk begreep hoe het werkt, waarschijnlijk beter dan hij. "Oh, nee dat zeker niet, Brandon. Ik weet heel goed hoe het bij mij thuis werkt, dit is voor mij toch wel heel vreemd allemaal, maar door wat jij allemaal zegt, kan ik me een voorstelling maken en kan ik het begrijpen. Dat is voor mij heel belangrijk. Ik bedoel daar niets mee. Ik wil je daarmee niet kwetsen." Zei ze meteen. Ze wilde helemaal niet dat hij dacht dat ze het beter wist dan hij. Ze was juist heel erg blij dat hij haar zoveel uitleg wilde geven en ze was nu bang dat hij zichzelf weer minder voelde dan haar, dat was helemaal niet haar bedoeling. Ze luisterde naar wat hij verder vertelde over vreemde mensen die hier ook wel eens een tijdje te overnachten, het was lastig om het allemaal bij te houden. Ze knikte daardoor. "Nee, inderdaad." Zei ze zacht. Hij keek naar haar wanneer ze vroeg of mensen hier met plezier woonden. Hij vond het moeilijk om te zeggen. Hij dacht van wel. Mensen waren graag in een grotere stad en vonden de veiligheid fijn. Er was ook veel werk voor de mensen. Ze luisterde uitgebreid naar zijn woorden. "Je weet echt heel veel, ik vind het knap hoe je het allemaal zo duidelijk en simpel aan mij kan uitleggen en ik vind het echt heel erg prettig." Zei ze glimlachend tegen hem. Er waren genoeg prinsen die het geen zier interesseerde wat er nu precies gaande was in het koninkrijk. "Ik had ook eigenlijk niets anders van je verwacht." Zei ze lief en ze kneep even in zijn hand. Wanneer ze aangaf dat ze het aan zijn vader voor kon stellen en dat hij dan de keuze kon maken, vond Brandon het een goed idee. Hij streelde even langs haar wang en zei dat ze misschien vanaf nu afstand van elkaar moesten gaan houden. Ze knikte daardoor met een glimlach. "Ja, je hebt gelijk." Zei ze zacht. Ze keek even naar de mand naast zich, ze hadden niet eens alles opgegeten. "Ik weet dat deze mand zo zal blijven liggen hier in de koets, met al dat eten er nog in. Er zal niemand wat om geven. Is er misschien iemand hier die je kent, die hier blij van word?" Vroeg ze nu zachtjes met de mand in haar handen. Hier konden zeker nog twee mensen goed van eten. Thuis had ze wel een redelijk systeem, alles wat over was ging terug naar de keuken en werd vervolgens verdeeld in eten wat in het dorp werd gebracht of wanneer het niet meer goed genoeg was voor menselijke consumptie, werd het aan de dieren gegeven.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het zeker niet zo was, ze wist heel goed hoe het bij haar thuis werkte, maar dit was vreemd voor haar. Door wat hij haar allemaal vertelde kon ze een voorstelling maken en kon ze het begrijpen. Het was heel belangrijk, ze bedoelde er niets mee en ze wilde hem niet kwetsen. Dat liet hem zwakjes glimlachen, maar hij reageerde er verder niet zo op. Hij zag Elissa nog steeds als veel slimmer dan dat hij was, maar het was lief dat ze uitlegde dat ze het niet zo bedoelde. Hij geloofde haar ook wel, hij zag alleen zichzelf wat anders. Ze zei dat hij veel wist, ze vond het knap dat hij het zo kon uitleggen en ze vond het prettig. 'Ik doe het graag.' zei hij zachtjes. 'En ik vind het interessant om dat soort dingen te weten.' zei hij, als verklaring waarom hij veel wist. Hij had een hoop lessen gehad als kind, maar hij vond het ook gewoon zelf fijn om dingen te leren hier over, over de mensen hier. Dat vond hij belangrijk. Ze dacht ook dat hij gelijk had over het afstand houden en daarna keek ze naar de mand. Ze zei dat niemand er iets om gaf en ze wilde weten of hij misschien iemand wist die hij kende en die er blij van zou worden. Hij knikte meteen. 'Ja, ik weet wel iemand, wil je dat echt?' vroeg hij daarna. Er was een ridder waar hij veel mee gevochten had, de jongen had tijdens één van de gevechten een enorme verwonding aan zijn been opgelopen, waardoor hij niet meer kon werken. Hij zou heel blij worden van dit eten, dat was zeker. Ze kwamen ook praktisch langs zijn huis zo. 'Hij woont een stukje verderop.' zei hij. 'En ik weet zeker dat hij er heel blij van zal worden.'

Koningin Elissa Beaufort

Ze zag hem zwakjes glimlachen door haar woorden. Hij leek haar wel te geloven, maar ze zag aan hem dat hij zelf een stukje minder in zichzelf geloofde. Daar baalde ze wat van, hij was zo slim en deed alles zo goed. Hij gaf aan dat hij het graag aan haar uitlegde en hij vond het interessant om dit soort dingen te weten. "Dat maakt je een geweldige man." Zei ze zacht. Hij zou ook een geweldige koning worden als ze zouden trouwen. Zijn interesse in mensen en weten hoe het echt gaat, dat maakte hem ook daadwerkelijk geschikt. Dat maakte ook dat ze zoveel van hem hield. "Ik hou echt zielsveel van je, Brandon." Zei ze zacht en liefdevol. Wanneer ze het had over de mand met eten, knikte hij meteen en vroeg of ze het echt wilde. "Natiurlijk wil ik dat!" Zei ze enthousiast tegen hem terug. Ze wilde niets liever. Degene waar hij aan dacht woonde een stukje verderop. Hij wist zeker dat diegene er heel blij van zou worden. "Ken je hem goed? Is er nog meer waar hij blij van zou worden?" Vroeg ze aan hem.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat het hem een geweldige man maakte, waardoor hij lichtjes bloosde. 'Niet zo geweldig als jij.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij was blij met het compliment, hij wist alleen duidelijk niet zo heel goed hoe hij er precies mee om moest gaan. Ze zei dat ze zielsveel van hem hield, waardoor hij in haar ogen staarde. 'Ik ook van jou.' zei hij. Toen hij vertelde dat hij wel iemand wist voor het eten zei ze dat ze het natuurlijk wilde. Ze wilde weten of hij hem goed kende, of er nog meer was waar hij blij van zou worden. 'Hij zal niet meer aannemen, ben ik bang.' zei hij tegen haar. 'Ik heb een aantal gevechten met hem gevochten, hij was een ridder, maar hij is heel erg verwond aan zijn been, waardoor hij niet meer goed kan lopen.' legde hij uit. 'Dus hij heeft geen werk meer.' voegde hij er aan toe. 'Ik heb hem een aantal keer wat geld willen aanbieden, maar hij wilt eigenlijk niets. Maar dit eten zal hij zeker kunnen waarderen en een bezoekje alleen al vind hij waarschijnlijk heel fijn.' zei hij tegen haar. 'Wil je mee, of liever niet? het is jouw eten en jouw idee, eigenlijk moet je het wel zelf aan hem geven. Maar als je dat niet ziet zitten doe ik het hoor.' zei hij nu tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Hik vond zichzelf niet zo geweldig als zij was. Ze zag hem blozen en kneep daardoor liefdevol in zijn hand. "Ik vind van wel." Zei ze met een twinkeling in haar ogen. Ze begreep wel dat hij zo'n compliment lastig vond, daar had ze zelf ook vaal genoeg moeite mee. Hij hield ook van haar en ze keek hem liefdevol aan. Hij dacht dat de man waar ze het eten zouden brengen niet meer zou willen aannemen. Hij was een ridder die heel erg gewond was aan zijn been waardoor hij niet meer goed kon lopen. Hij had daarom ook geen werk meer. "Ach wat naar voor hem..." Zei ze zachtjes tegen hem. Brandon had hem vaker geld willen aanbieden, maar dat accepteerde hij niet. Eten en een bezoekje zou hij wel kunnen waarderen. "Dat vind ik al heel fijn." Zei ze glimlachend. Hij vroeg of ze mee wilde. Hij vond dat ze het zelf aan hem moest geven. "Dat wil ik heel erg graag. Maar zou hij dat wel waarderen? En als wat ga ik met je mee naar binnen? Als Koningin van een ander rijk of als jouw vriendin? Ik wil heel graag naar hem toe, Brandon, echt heel graag, maar ik zie er zo wel uit als een opgedirkte Koningin." Zei ze zacht en onzeker tegen Brandon. Ze wilde het echt heel erg graag, maar ze was een beetje bang voor de meningen en roddels van de mensen hier in de buurt. Ze wilde ook met Brandon alles geheim houden.

Prins Brandon Lamoyne

Ze zei dat ze hem wel net zo geweldig vond als ze zelf was. Dat liet hem even glimlachen, hij vond het toch wel fijn om te horen. Ze vond het verhaal over de ridder naar en ze vond het ook fijn om te horen dat hij het eten en een bezoekje al zou waarderen. Toen hij vroeg of ze het zelf wilde geven zei ze dat ze dat graag wilde, maar ze wilde weten of hij het zou waarderen en ze wilde weten hoe ze mee naar binnen ging. Als koningin van een ander rijk of als zijn vriendin. Ze wilde echt wel graag naar hem toe, maar ze zag er wel uit als een opgedirkte koningin. Daardoor staarde hij haar even aan, omdat hij wist dat ze een punt had. 'Je gaat daar naar binnen als jezelf, Elissa. Niet als mijn vriendin, niet als koningin, maar als jezelf. Hij geeft niets om status of om titels, hij geeft om overleven en de dag doorkomen. Hij geeft om mensen die de moeite doen om langs te komen. Je kunt jezelf voorstellen als koningin, of niet. Het zal voor hem niet uitmaken en hij zal geen onnodige vragen stellen, maak je daar geen zorgen over. 'Bovendien ben je op bezoek hier nu, het is niet raar als je in publiek verschijnt en als ik bij je ben.' voegde hij er aan toe. Ze hoefde zich er geen zorgen om te maken, maar hij wilde dat ze deed wat goed voor haar voelde.

Koningin Elissa Beaufort

Hij glimlachte heel even door haar woorden en daardoor keek ze hem liefdevol aan. Ze wist dat hij begreep dat ze het meende, dat was genoeg voor haar. Wanneer ze onzeker werd, keek ze hem aan. Hij vertelde haar day ze daar naar binnen ging als zichzelf. De man gaf niets om status en titels, hij was aan het overleven en moest de dag doorkomen. Het zou voor hem niet uitmaken en geen vragen stellen. Ze was op bezoek, het was niet raar om in publiek te verschijnen. Hij zorgde er zo voor dat haar onzekerheid verdween en ze keek Brandon liefdevol aan. "Dankjewel." Zei ze lief tegen hem. "Als ik je nu kon zoenen, dan had ik dat gedaan." Klonk haar stem liefdevol. Ze kneep wel even zachtjes in zijn hand. "Je hebt helemaal gelijk. Ik wil hem graag bezoeken." Zei ze nu met een knikje. Ze zette de spulletjes even netjes in de picknickmand neer en sloot de mand netjes af zodat ze hem mee kon dragen.

Prins Brandon Lamoyne

Hij leek haar onzekerheid een beetje weg te kunnen nemen door zijn woorden en ze bedankte hem zachtjes. Als ze hem nu kon zoenen had ze dat gedaan. Dat liet hem kort grijnzen. 'Dat kan vast later vandaag ergens.' zei hij zachtjes. Ze kneep wel in zijn hand, dat vond hij ook fijn. Ze zei dat hij gelijk had, ze wilde hem graag bezoeken. Dat liet hem weer glimlachen, hij wist zeker dat Mike dat zou kunnen waarderen. Ze zette de spulletjes netjes in de mand en ze sloot die af. Hij fatsoeneerde zijn kleding weer een beetje en hij haalde een hand door zijn haren heen, om daarna weer naar buiten te kijken om te zien waar ze precies waren. 'Als we hier stoppen kunnen we zo naar zijn huis lopen, dat is aan de overkant van de straat.' stelde hij voor. Dan hoefden ze niet heel ver, dat leek hem wat beter. Dat was veiliger ook.

Koningin Elissa Beaufort

Hij grijnsde doordat ze aangaf dat als ze hem kon zoenen, ze dat nu had gedaan. Hij dacht dat het vast later vandaag wel kon. "Dan houd je deze tegoed." Zei ze met een knipoog tegen hem. Hij glimlachte toen ze aangaf dat ze het graag wilde. Ze zag hoe hij zijn kleding fatsoeneerde en besloot hetzelfde even te doen. Haar kroontje recht, ketting en armbanden netjes en de bos groene jurk weer gladgestreken. Brandon keek naar buiten toe en gaf aan dat ze hier moesten stoppen, dan was het aan de overkant van de straat. Ze deed daardoor het luikje open waarmee ze met de koetsier kon communiceren en vroeg hem te stoppen. De rest van de stoet mocht doorrijden. De man liet de paarden meteen stilstaan. Ze sloot het luikje weer af en keek naar Brandon met een glimlach. De koetsdeur werd opengedaan aan de kant van Brandon door de koetsier en de man gebaarde dat ze uit konden stappen. Elissa pakte de mand vast met een glimlach en wachtte tot Brandon eerst naar buiten ging.

Prins Brandon Lamoyne

'Hm, dat klinkt goed, ik hou graag iets tegoed.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze fatsoeneerde zichzelf ook een beetje, waardoor hij nog meer grijnsde. 'Je zag er al perfect uit hoor.' zei hij plagend tegen haar. Ze zorgde ervoor dat de koets tot stilstand kwam en de deur werd open gedaan, waardoor hij naar buiten stapte. Daarna stak hij zijn hand uit, om ook Elissa te helpen. Dat kon allemaal wel, dat waren formaliteiten. Zo zou hij ook omgaan met iemand die hier te gast was waar hij toevallig geen relatie mee had. Hij liet wel meteen haar hand weer los toen ze eenmaal met beide benen op de grond stond. Hij zag dat er al een hele hoop mensen waren die langsliepen en uitgebreid naar hun keken. 'Het is het huis daar.' zei hij, met een knikje naar een redelijk gemiddeld huis voor deze omgeving. Hij nam haar mee naar de deur en hij klopte daar aan. 'Mike? Ik ben het, Brandon....' riep hij. 'De deur is open, kom maar binnen!' kreeg hij als reactie terug. Dat liet hem eventjes glimlachen. Hij opende de deur en hij knikte naar Elissa als teken dat ze hem voor kon gaan naar binnen toe.

Koningin Elissa Beaufort

Hij hield graag iets tegoed en ze grinnikte daardoor naar hem. Wanneer ze zichzelf ook fatsoeneerde, vond hij dat ze er al perfect uitzag. "Jij ook, maar jij deed hetzelfde." Plaagde ze hem terug met een grijns. Brandon stapte als eerste naar buiten en stak zijn hand naar haar uit. Ze pakte die dankbaar aan en stapte elegant met de mand in haar ene arm de koets uit. Ze moest even wennen aan het licht en ze lieten elkaars hand weer los. Met een vriendelijke blik keek ze om haar heen naar al de mensen. Brandon gaf aan waar het was en hij knikte naar een huis. Ze knikte daardoor naar hem. Ze werd door hem meegenomen naar het huis. Ze besloot niet al te veel om haar heen te kijken, maar rustig met hem mee te lopen. Brandon klopte aan op de deur en gaf aan dat hij het was. Er werd meteen enthousiast gereageerd. Elissa keek glimlachend even naar Brandon. De deur werd open gedaan en zij werd voorgelaten door Brandon. Ze stapte rustig het huisje binnen met de mand in haar handen. "Hoi Mike, ik ben Elissa." Stelde ze zichzelf voor en ze stak haar hand uit om de zijne te schudden. Ze wilde hier zichzelf zijn, geen koningin. Ze hoopte door dit duidelijke gebaar dat de man dat meteen begreep.

Prins Brandon Lamoyne

Ze vond ook dat hij er perfect uitzag, maar hij had hetzelfde gedaan. 'Dat is anders, ik ben veel minder perfect dan jij bent.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze pakte zijn hand vast en ze stapte heel elegant uit de koets, wat hem liet glimlachen. Ze was zo mooi. Hij liet haar weer los en hij zag dat ze even om haar heen keek, om vervolgens met hem mee te lopen naar het huis toe. Ze stapte langs hem naar binnen en hij sloot de deur achter hun. Mike kwam meteen naar hun toe. De man liep vrij mank, maar hij kon zich duidelijk wel oké redden. Elissa stelde zichzelf voor en hij schudde haar hand. 'Aangenaam, Elissa. Ik ben Mike.' zei hij tegen haar. Daarna ging zijn blik naar Brandon. 'Goed je te zien, Brandon. Ik hoorde dat je weg was. Is Elissa daar de reden van?' vroeg de man glimlachend. Brandon bleef kort stil omdat hij zichzelf nogal moest herpakken. 'Eh, ja, dat kan je wel zeggen ja, ik hoop bij Elissa aan het werk te kunnen.' zei hij nu. Mike knikte langzaam en leek daar genoegen mee te nemen. 'Kom verder, hebben jullie tijd om even te komen zitten?' vroeg Mike nu, waardoor Brandon kort opzij keek naar Elissa om te zien wat ze wilde.

Koningin Elissa Beaufort

De man liep mank, maar hij leek geen pijn te hebben, dat vond ze al fijn om te zien. Hij gaf aan dat het aangenaam was om met haar kennis te maken en ze knikte hem met een glimlach toe. Hij keek naar Brandon en gaf aan dat het goed was hem te zien. Hij had al gehoord dat hij weg was en of zij daar de reden van was. Ze bleef stil en keek naar Brandon om te zien wat zijn antwoord was. Hij gaf aan dat hij hoopte bij haar aan het werk te kunnen. Blijkbaar was dat antwoord genoeg. Ze voelde er ook niets voor om het verder uit te leggen aan de man. Hij gaf aan dat ze verder mochten komen en of ze tijd hadden om even te zitten. Brandon keek daardoor weer naar haar. "Daar hebben we wel tijd voor." Zei ze met een glimlach tegen hem. "Ik heb ook wat meegenomen van bij mij thuis. Het is nog vers van vanochtend." Zei ze met een lieve glimlach en ze zette de mand op een tafeltje neer zodat Mike hem niet hoefde te dragen. Het was nog best een zware mand eigenlijk.

Prins Brandon Lamoyne

Hij zag dat Elissa even zijn kant opkeek toen hij antwoord gaf op Mike, hij hoopte dat ze dit ook een goed antwoord vond zo, hij wilde niet dat hij iets zou zeggen waar ze het niet mee eens was, maar dit leek hem het beste antwoord te zijn. Toen hij haar vragend aankeek om te zien of ze tijd hadden om even te blijven gaf Elissa aan dat ze daar wel tijd voor hadden. Daarna zei ze dat ze ook wat meegenomen had van thuis, het was nog vers van vanochtend. Ze zette de mand op een tafeltje neer en hij zag Mike glimlachen. 'Dat is ontzettend aardig.' zei hij meteen. 'Heel erg bedankt.' voegde hij er aan toe. 'Ga zitten, ik zal wat te drinken pakken.' zei hij vervolgens. Brandon schoof een stoel voor Elissa naar achteren, zodat ze kon gaan zitten. Hij ging daarna zelf ook zitten en ze kregen van Mike allebei een kopje thee. 'Hoe gaat het, Mike?' wilde Brandon nu van hem weten. 'Zijn gangetje, niets bijzonders.' zei hij. Brandon knikte langzaam. 'Heb ik iets gemist in mijn afwezigheid?' vroeg hij daarna. Mike ging om met veel ridders en wachters en omdat hij zelf niet meer werkte kreeg hij altijd veel verhalen te horen die iemand anders niet mocht horen. Mike dacht eventjes na. 'Er wordt gepraat over plannen van je vader voor een veldslag.' zei Mike nu, waardoor Brandon hem aanstaarde en kort inademde. 'Dat zullen vast roddels zijn.' zei hij nu, omdat hij eigenlijk heel erg hoopte dat het niet zo was, hij wilde dat helemaal niet.

Koningin Elissa Beaufort

Mike glimlachte toen ze de mand op het tafeltje neerzette. Hij vond het ontzettend aardig en bedankte haar. "Geen dank." Zei ze met een knikje. Hij gaf aan dat ze mochten gaan zitten en Brandon schoof voor haar een stoel naar achteren. Ze nam plaats en zodra Mike even niet keek, kneep ze even zachtjes in zijn hand met een glimlach. Alles ging goed zo, dat wilde ze hem aangeven. Aan tafel kregen ze een kopje thee. "Dankjewel." Glimlachte ze en ze pakte het kopje dankbaar aan. Brandon wilde weten hoe het ging. Er was niets bijzonders aan de hand. Hij wilde ook weten of hij wat gemist had in zijn afwezigheid. Blijkbaar wist Mike meer doordat hij nog ridders kende en die blijkbaar ook sprak. Hij leek even na te denken en gaf aan dat er gepraat werd over plannen van zijn vader voor een veldslag. Elissa dacht even na. Zijn moeder had ook iets gezegd dat er iets zou zijn en dat ze dat zouden merken zodra ze op het kasteel aan zouden komen. Brandon ademde kort in en gaf aan dat het vast roddels zouden zijn. Elissa wist haast wel zeker dat het niet zo was, toch zweeg ze. Dat zou ze straks met Brandon in de koets wel bespreken. "Word er ook gepraat of het zijn idee is of dat er een aanval ergens anders vandaan komt?" Vroeg ze, ze wilde wel graag meer weten hierover.

Prins Brandon Lamoyne

Zodra Mike even niet naar hun keek kneep Elissa in zijn hand, waardoor hij naar haar glimlachte. Hij vond het fijn dat ze dit aangaf, hij kon in haar ogen zien dat ze tevreden was met hoe het ging. Ze kregen een kopje thee aangeboden en Mike vertelde over dingen die zijn vader gepland had. Hij zei dat het vast roddels zouden zijn, vooral omdat hij het niet wilde, maar ook omdat hij er verder nog helemaal niets over gehoord had. Het verbaasde hem dat Elissa meer wilde weten, maar het was op zich een goede vraag. Mike keek op naar hem, om vervolgens vragend naar Brandon te kijken. 'Het is oké, ze is volledig te vertrouwen, je kan met haar praten zoals je met mij zou doen.' zei hij nu tegen de man. Die knikte daardoor. 'Het is een aanval, omdat de samenwerking met koning Ludo nu algemeen bekend is zijn er een paar rijken die hun ongenoegen willen uitten en die zich buitengesloten voelen. Ze dreigen al een tijdje met een aanval, maar op zichzelf staand hebben ze nooit genoeg man kracht. Het schijnt dat ze er nu een aantal samen willen aanvallen, zodat ze beter kansen hebben.' legde Mike uit. Brandon ademde langzaam in, dat klonk toch wel als iets meer dan alleen roddels, maar het kon nog steeds niets zijn. Zijn vader had veel beter meoten nadenken over de samenwerking met Ludo. Het was misschien handig omdat het een ander groot rijk was, waardoor het makkelijker handelen was dan met alle kleine rijken in de buurt, maar toch was het niet slim. Hij sprak het niet uit, hij zou zijn vader nooit openlijk bekritiseren.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon glimlachte naar haar wanneer ze in zijn hand kneep. Het ging goed zo, ze was blij om hier te zijn, om iemand te leren kennen die Brandon goed kende. Wanneer ze een vraag stelde erover, zag ze Mike naar Brandon kijken met een vragende blik. Ze bleef rustig hieronder en wachtte af wat er zou gebeuren. Brandon gaf aan dat ze te vertrouwen was en dat hij met haar kon praten zoals hij ook met Brandon deed. Ze knikte daardoor alleen met een vriendelijke blik in haar ogen. Mike begon te vertellen. Het was een aanval. De samenwerking met een nabije koning was nu algemeen bekend en er waren een paar rijken die hun ongenoegen wilden uiten en die voelden zich buitengesloten. Ze waren al een tijdje aan het dreigen met een aanval, alléén waren ze niet krachtig genoeg, nu zouden ze met een aantal samen willen aanvallen voor betere kansen. Elissa dacht er rustig over na en knikte even. "Duidelijk." Zei ze zacht. Ze wist dat haar eigen koninkrijk hier ver genoeg vandaan was en dat deze veldslag haar rijk niet kon raken, misschien alleen financieel, maar dat was geen ramp. Dit was wel ernstig voor het rijk van de vader van Brandon. Ze wist verder niet hoe de relaties hier in elkaar zaten, dus besloot ze er verder maar over te zwijgen. Ze keek Brandon even aan, als hij meer wilde weten, dan vond ze dat niet erg. Ze dronk rustig van haar thee terwijl ze wat nadacht. Haar meeste gedachten waren bij Brandon, welke rol hij hierin zou moeten spelen en ergens voelde ze ook de angst. Angst dat hij bij de veldslag aanwezig zou moeten zijn.

Prins Brandon Lamoyne

Hij was eventjes stil terwijl hij over alles nadacht. Elissa gaf aan dat het verhaal duidelijk was en hij keek weer op naar Mike. 'Is de dreiging groot?' vroeg hij nu. 'Hebben we genoeg informatie om zeker te weten dat ze niet hier gaan aanvallen?' vroeg hij. Mike haalde zijn schouders op. 'Dat kan ik je niet vertellen. Nicolas heeft de voorbereidingen gedaan, hij heeft gezegd dat ze niet hier zullen aanvallen.' zei hij nu. Brandon staarde hem aan. 'Nicolas?' vroeg hij verbaasd. 'Maar die weet daar helemaal niets van...' voegde hij er nu aan toe. Mike haalde nog eens zijn schouders op. 'Blijkbaar wilde je vader hem voorbereiden, wilde hij hem dit leren.' legde Mike uit. Brandon schudde langzaam zijn hoofd. Hij vond het een heel erg slecht idee, Nicolas had hier totaal geen ervaring mee en het was een enorm risico. 'Maak je geen zorgen, je weet hoe je vader is, ik weet dat hij alles heeft voorbereid voor als we toch hier worden aangevallen, alles is er klaar voor.' zei Mike omdat hij zijn spanning merkte. 'Ik maak mij geen zorgen om mijn vader, ik maak mij zorgen om de inschattingen van Nicolas.' zei hij eerlijk. 'Je gaat het waarschijnlijk allemaal vanzelf horen als je straks bij het kasteel bent.' zei Mike tegen hem.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon vroeg of de dreiging groot was en of er genoeg informatie was om zeker te weten dat ze niet hier zouden kunnen aanvallen. Mike wist dat niet. Nicolas had de voorbereidingen gedaan. Hij had gezegd dat ze niet hier zullen aanvallen. Dat zorgde voor verbazing bij Brandon, Nicolas had er geen verstand van. Blijkbaar was dit het idee geweest van Brandons vader om hem voor te bereiden. Brandon vond het duidelijk een heel slecht idee. Elissa wilde hem graag gerust stellen, maar ze wist dat ze dat niet kon doen zoals ze zou willen doen. Mike gaf aan dat hij zich geen zorgen moest maken, hij merkte duidelijk ook de spanning op bij Brandon. Zijn vader had alles voorbereid voor als ze hier toch zouden worden aangevallen, alles was er klaar voor. Elissa werd hierdoor wel lichtelijk gerust gesteld. Brandon maakte zich geen zorgen om zijn vader, hij maakte zich zorgen om de inschattingen van Nicolas, hij zou waarschijnlijk alles te horen krijgen als ze straks bij het kasteel aan zouden komen. "Brandon, je geeft zelf aan dat Nicolas er geen ervaring mee heeft. Ik geloof niet dat jouw vader hem dit helemaal laat voorbereiden zonder zelf zijn eigen voorbereidingen te hebben gedaan. Er is altijd een plan B. Zeker weten." Zei ze nu zacht.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa zei zachtjes dat hij zelf had aangegeven dat Nicolas geen ervaring had, ze geloofde niet dat zijn vader hem dit allemaal liet voorbereiden zonder zelf zijn eigen voorbereidingen gedaan te hebben. Er was een plan B, dat wist ze zeker. Hij knikte daardoor langzaam. 'Ja, je hebt waarschijnlijk gelijk.' zei hij zachtjes. Hij wist alleen ook heel erg goed hoe Nicolas was en zijn vader zag nog wel eens alleen de goede kanten van Nicolas. Hij hoopte gewoon echt dat er niets zou gebeuren. Zeker niet nu ze hier waren. Zeker niet nu Elissa hier was. Hij hoopte dat Nicolas gelijk had en dat ze niet hier zouden aanvallen, dat zou het beste zijn. Toch twijfelde hij daar heel serieus aan, maar hij had ook niets meegekregen van alle voorbereidingen en van de dreiging die er was. 'Gaan jullie maar naar het kasteel, ontzettend bedankt voor het eten, Elissa. Ik ben er echt heel blij mee.' zei Mike nu. 'En jullie zijn hier altijd welkom.' voegde de man er aan toe. Het liet Brandon glimlachen. 'Bedankt, Mike.' zei hij. Daarna kwam hij overeind en stak hij meteen zijn hand uit voor Elissa, om haar overeind te helpen.

Koningin Elissa Beaufort

Brandon knikte door haar woorden, hij dacht dat ze gelijk had. Toch zag ze hem nog twijfelen, maar ze besloot verder haar mond te houden. Ze had een paar van haar spionnen hier ook heen laten komen. Desnoods kon ze vragen of ze ook Brandon veilig wilden houden of ergens anders op wilden letten. Ze hoopte ervoor dat ze daardoor veilig genoeg was. Toch zou de chaos van de stad wel even wat anders zijn dan bij haar eigen koninkrijk. Ze zag Brandon echt wel twijfelen over alles, waarschijnlijk vooral over de capaciteiten van zijn broer. Mike gaf aan dat ze maar naar het kasteel moesten gaan, hij bedankte haar voor het eten en gaf aan dat hij er echt heel blij mee was. "Graag gedaan, de volgende keer zal ik weer wat lekkers meenemen." Zei ze met een brede glimlach. Het was voor haar totaal geen moeite. Hij gaf aan dat ze altijd welkom waren. Ze wilde hem ook graag bij haar een keer uitnodigen, maar ze besloot dat nog maar even te laten. Dat kwam later wel een keer. Brandon bedankte hem. "Ja, bedankt. Het was mij een genoegen en ik zie je vast nog wel een keer." Glimlachte ze nu naar hem. Brandon kwam al overeind en stak zijn hand naar haar uit. Ze pakte die aan en kwam omhoog van de stoel. Ze schoof die daarna netjes aan en keek nog even naar Mike met een glimlach.

Prins Brandon Lamoyne

Elissa gaf aan dat ze het graag deed en ze zou de volgende keer weer wat meenemen. 'Nou, dan zijn jullie al helemaal vaker welkom.' zei Mike grijnzend. Elissa bedankte hem ook en ze zei dat ze hem vast nog wel eens zouden zien. Ze pakte zijn hand aan en ze kwam overeind. 'doe voorzichtig Mike.' zei hij nog, voor ze vertrokken. 'Jij ook, Brandon.' zei de man nog tegen hem. Hij hield de deur voor Elissa open en hij sloot die weer achter hun, hij zag dat er nu buiten meteen een hoop mensen naar hun opkeken. 'Kom, dan gaan we naar de koets.' zei hij tegen haar. Hij nam haar meteen al mee en hij knikte even naar de koetsier, waarna hij zelf de deur voor Elissa openhield, dan hoefde de man dat niet te doen. Toen ze zaten pakte hij zo onopvallend mogelijk haar hand vast. 'Ik weet dat ik mij geen zorgen moet maken, maar het voelt gewoon niet goed allemaal, ik weet niet wat het is.' zei hij nu tegen haar.

Koningin Elissa Beaufort

Mike zei grijnzend dat ze dan helemaal vaker welkom waren. Elissa lachte vrolijk naar hem. Ze vond het een leuke man en genoot ervan dat hij haar gewoon als mens aansprak en niet als koningin. Beide zeiden ze nog tegen elkaar dat ze voorzichtig moesten doen. Elissa knikte daardoor even. De deur werd voor haar open gehouden en ze liep daardoor naar buiten. Ze glimlachte vriendelijk naar iedereen die om hun heen stonden en liet zich begeleiden naar de koets zoals ze als koningin hoorde te doen. Ze zag de communicatie tussen Brandon en de koetsier en ze werd door Brandon de koets ingeholpen. Ze ging rustig zitten en wanneer Brandon ook zat, pakte hij haar hand vast. Ze kneep er zachtjes in. Hij gaf aan dat hij wist dat hij zich geen zorgen moest maken. Het voelde gewoon allemaal niet goed. Hij wist niet wat het was. "Ik denk dat je best op je gevoel mag vertrouwen dat het niet goed voelt." Gaf ze zachtjes aan. Brandon wist hoe dit allemaal werkte en had zeker een instinct voor ontwikkeld. "Mijn spionnen zijn meegereisd hier naartoe. We kunnen ze vragen om uit te zoeken hoe het ervoor staat? Ze zullen zo onopvallend mogelijk zijn. Niemand zal ze zien, maar ze zullen wel een beeld kunnen krijgen van wat er aan de hand is." Zei ze tegen Brandon. "Het hoeft niet natuurlijk." Glimlachte ze. "Maar ik wil dat behalve jij, niemand weet dat ik spionnen heb. Dus ik weet ook niet wat we zouden kunnen doen met de informatie die we van ze verkrijgen." Legde ze uit aan Brandon.