Police Life

Leroy Rivers

Hij vermaakte zich wel een tijdje met de hondjes van Katelynn, hij wilde zelf ook graag een hond. In het hotel hadden ze Mack gehad, dat vond hij ook leuk. Hij kwam langzaam overeind en hij haalde een hand door zijn haar heen, het voelde heel raar om hier te zijn. In een huis dat hij eigenlijk amper kende, met mensen die hem wilden helpen, maar die hij al zo'n lange tijd niet gezien had. Hij wist niet of hij dit wel kon. Dit was niets voor hem. Hij liep langzaam naar de keuken toe en hij schonk een glas water voor zichzelf in, hij nam er een paar slokjes van en daarna keek hij naar Katelynn, ze was nog buiten. Hij zette het glas neer en hij herinnerde zich wat er gezegd was over de kamer op zolder. Hij liep daarom de trap op naar boven, tot hij op zolder was. Hij bekeek de kamers even en zodra hij de kamer met het bed gevonden had, begon hij alle spullen langzaam aan de kant te zetten. Hij was fysiek gezien heel zwak, dus alles kostte hem best wel veel kracht. Toch wilde hij dit graag doen, hij wilde niet dat Katelynn en zijn vader zo veel moeite voor hem moesten doen, hij hielp liever zelf wat mee. Al vrij snel stond het zweet op zijn voorhoofd door de inspanning, maar hij vond het niet zo heel erg. Het gaf hem het gevoel dat hij leefde, terwijl hij de afgelopen maanden het gevoel had gehad dat hij dood was. Bij sommige spullen kwam hij in de verleiding om het in zijn zakken te stoppen, op straat kon hij het verkopen en dan kon hij daar weer drugs van kopen, maar hij wist zichzelf de beheersen. Hij wilde niet nu al laten zien dat hij niet te vertrouwen was.

Katelynn Camryn Leighton

Ze pleegde wat belletjes voor haar werk omdat het ineens een beetje chaos leek daar. Terwijl ze belde liep ze heen en weer door de woonkamer. Ze waren een grote drugsbaas op het spoor en Katelynn probeerde het een beetje in goede banen te leiden aangezien mensen nu graag te snel in actie zouden komen.
Nadat ze opgehangen had stopte ze haar mobiel terug in haar broekzak en liep ze naar de keuken om een glas water te nemen. Toen ze wat gedronken had, hoorde ze geluiden van boven komen en keek ze even om haar heen. Leroy leek hier niet meer te zijn. Die was vast alvast naar de zolder. Katelynn zette haar glas weg en liep toen de trappen op naar boven, waar Leroy al een aardig eind was met het verschuiven van de spullen.
“Het kan allemaal wel naar de kamer hiernaast,” glimlachte Katelynn naar hem, terwijl ze meehielp met opruimen en verschuiven. Ze kwam nog een doosje met dure sieraden tegen die ze toen der tijd van Martin gekregen had. Dat had ze hier maar weggestopt omdat ze het toch nooit meer droeg.
Toen de hele kamer zo goed als leeg was pakte Katelynn wat schone beddengoed en begon het bed op te maken.
“Zo,” zei ze toen ze klaar was. “Nu kan je hier tenminste fatsoenlijk slapen.”

Leroy Rivers

Na een tijdje hoorde hij iemand de trap op komen en al snel zag hij dat het Katelynn was. Ze hielp hem mee en nu was de kamer eigenlijk zo leeg gemaakt. Ze maakte het bed voor hem op en hij ging daarna op de rand van het bed zitten. 'Bedankt, ik kan nog steeds niet echt geloven dat jullie zo aardig voor mij zijn.' Zei hij zachtjes. Het deed hem wel echt goed, maar het bleef raar voor hem. Hij keek nu op en hij zag dat zijn vader ook de kamer binnen kwam. 'Jullie zijn druk bezig geweest zie ik...' zei Rowan. Leroy knikte langzaam en keek daarna weer op naar zijn vader. Leroy, kom maar even tot rust hier. Straks gaan we eten en zien we je weer beneden, oké?' Vroeg Rowan aan hem .  Hij knikte even langzaam. Hij begreep wel dat zijn vader dingen met Katelynn wilde overleggen waar hij niet bij was en om heel eerlijk te zijn was hij ook echt moe nu. Hij zag dat Rowan haar hand pakte en meenam naar beneden en hij ging zelf op het bed liggen.

Katelynn Camryn Leighton

Het ging eigenlijk best snel zo en ze hadden de kamer zo leeg. Het zag er echt een stuk netter uit zo. Misschien zou er alleen eerdaags even een stofzuiger doorheen mogen.
Leroy bedankte haar opnieuw en zei dat hij nog steeds niet kon geloven dat ze zo aardig voor hem waren. Daardoor glimlachte ze naar hem. "Natuurlijk zijn we aardig voor je, we hebben het beste met je voor," glimlachte ze. Niet veel later kwam Rowan binnen lopen en keek Katelynn op.
"Ja, zeker, Leroy kan hier vannacht al slapen," knikte ze naar hem terwijl ze weer even rond keek naar de lege kamer. Er stonden wel twee kasten, maar die waren ook helemaal leeg.
Rowan zei dat Leroy hier even tot rust kon komen en dat ze zo beneden zouden gaan eten, dan zouden ze hem weer zien. Daarna pakte hij haar hand vast en nam haar mee naar beneden.

Rowan Rivers

Hij nam Katelynn mee naar beneden en eenmaal daar sloeg hij zijn armen om haar heen en hield hij haar dicht tegen zich aan. 'Je bent geweldig, weet je dat?' vroeg hij grijnzend aan haar. Hij drukte even kort zijn lippen in haar hals en daarna keek hij haar weer aan. 'Ik denk dat het goed is om wat regels voor hem te maken. Dan heeft hij iets om zich aan vast te houden, dan kan hij weer langzaam leren hoe het is om een normaal leven te leiden.' stelde hij voor. 'Bovendien wil ik niet dat hij dingen gaat doen die hem of ons in de problemen brengen, zolang hij hier woont.' voegde hij er aan toe. Het zou Leroy stabiliteit geven als hij wat regels had waar hij zich aan moest houden. 'Ik wil eigenlijk dat hij elke avond hier is met het eten, en daarna de deur niet meer uit gaat. Ik snap ook wel dat het niet helpt om hem hier dag en nacht op te sluiten, maar in de avond buiten rondlopen geeft alleen maar problemen.' vertelde hij haar. 'En misschien kunnen we hem vragen of hij wat voor ons wilt doen. Werken in de tuin, zorgen voor de honden, kleine klusjes. Zodat hij dingen te doen heeft. Ik wil hem er ook voor betalen, ik wil niet dat hij zijn geld verdient met illegale zaken en op dit moment gaat hij echt nergens een normale baan vinden....'

Katelynn Camryn Leighton

Ze liepen de trappen af naar beneden en eenmaal daar sloeg Rowan zijn armen om haar heen en hield haar dicht tegen hem aan. Hij zei dat ze geweldig was en vroeg of ze dat wist. Daardoor grijnsde ze even en drukte ze een kus op zijn lippen.
"Weet ik toch," plaagde ze daarna met twinkelende ogen. Ze haalde haar hand even door haar lange haren en keek Rowan weer aan, die nu over Leroy begon. Dat ze regels voor hem moesten maken zodat hij iets zou hebben om zich aan vast te houden. Katelynn knikte daardoor. "Lijkt mij een goed plan, inderdaad."
Rowan vertelde dat hij eigenlijk het liefst had dat Leroy 's avonds hier mee kwam eten en dan binnen zou blijven. Daardoor knikte ze weer, al hoopte ze maar dat Leroy daar akkoord mee zou gaan.
"Ja, de hondjes mogen best een extra rondje en misschien kan hij inderdaad wat klusjes doen in de tuin of boodschappen doen," knikte ze niet veel later. Het leek haar best goede ideeën, de hele dag niets doen leek haar ook niet echt goed voor hem.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze het wist en hij kreeg een kus van haar, waardoor hij glimlachte. Hij was echt hartstikke gek op Katelynn, dat gevoel leek alleen maar sterker te worden, gelukkig. Ze vond het een goed plan en ze was het ook eens met de klusjes. 'Ik hoop dat hij op die manier alles weer een beetje als de realiteit gaat zien.' zei hij zacht. Hij hoopte echt dat zijn zoon hier bovenop zou komen en hij was van plan daar alles aan te doen wat hij zou kunnen. 'Ik zou het liefste hebben dat hij vanaf nu af aan nooit meer iets gebruikt, maar ik weet dat dat onrealistisch is. Hij moet alleen heel duidelijk weten dat ik het niet hier in huis wil hebben. Nooit.' zei hij daarna. Dat was misschien nog wel het belangrijkste. 'En ik wil hem mijn oude mobiel geven, dan kan hij ons bereiken als er iets aan de hand is. Ik wil ook niet dat hij in de problemen raakt en opeens verdwijnt.' voegde hij er aan toe. Hij zou het echt vreselijk vinden als Leroy iets overkwam, juist nu hij hem zo graag wilde helpen. 'Heb jij nog iets waarvan je vindt dat hij zich er aan moet houden?' vroeg hij nu aan haar. Uiteindelijk was dit het huis van Katelynn, het was logisch dat ze ook regels voor hem had.

Katelynn Camryn Leighton

Ze knikte opnieuw. "Ja, dat hoop ik ook. Maar tot nu toe lijkt het er wel op dat hij zich ervoor in wilt zetten, dat is in ieder geval positief," reageerde ze op zijn woorden. Toen hij zei dat hij het liefst had dat Leroy helemaal niet meer zou gebruiken vanaf nu, maar dat dat onrealistisch was, keek ze hem weer aan. "Ja, ik denk dat het lastig is om in één keer niets meer te gebruiken, maar ik denk dat jij daar meer ervaring mee heb.." knikte ze langzaam. Zelf had ze natuurlijk totaal geen ervaring met drugs of een verslaving daaraan. Behalve dat ze weleens gedrogeerd was, maar dat was natuurlijk anders.
"Ja, dat lijkt mij zeker handig. Ik heb hem mijn nummer al gegeven. Maar als je alle handige nummers in jouw oude telefoon zet is het helemaal top," zei ze toen Rowan over zijn mobieltje begon. Het was een fijn idee als Leroy in ieder geval altijd bereikbaar zou zijn.
Rowan vroeg of zij nog regels had voor hem. Daardoor haalde ze haar schouders op. "Niet echt, behalve wat we net genoemd hebben. Ik zou het fijn vinden als hij erop let dat de poort goed gesloten is en dat de deur altijd goed op slot is als hij weg is geweest, maar voor de rest spreekt het wel voor zich.. Ons respecteren en goed met de spullen om gaan.. Maar dat lijkt mij logisch."

Rowan Rivers

Ze hoopte het ook, maar het leek alsof hij zich hier voor in wilde zetten. 'Gelukkig maar.' zei hij zachtjes. Hij vond het belangrijk dat Leroy in ieder geval zijn best deed. Ze zei dat ze dacht dat het lastig was om niets meer te gebruiken, maar ze dacht ook dat hij daar meer ervaring mee had. Daardoor knikte hij langzaam. 'Hij gaat echt niet opeens stoppen. Dat kan ook niet... het zou onrealistisch zijn. Ik wil het gewoon niet hier in huis hebben en ik hoop dat hij inziet dat hij zo niet kan leven.' zei hij zacht. Als je eenmaal echt begon aan drugs, zou je nooit echt meer stoppen. Je moest er altijd rekening mee houden en er altijd op letten. Hij hoopte alleen wel dat Leroy inzag dat hij op deze manier niet lang meer had. Katelynn noemde op wat ze wilde en hij knikte. 'Ja, je hebt gelijk. Ik hoop dat het voor hem ook logisch is.' zei hij. Daarna pakte hij Katelynn weer vast en zoende hij haar, hij hield haar dicht tegen zich aan. 'Ik hou van je.' fluisterde hij daarna, met zijn lippen bij haar oor. 'Ik ga hem wel even ophalen, dan kunnen we het met hem bespreken.' zei hij daarna.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan vertelde dat cold turkey stoppen niet echt mogelijk zou zijn, maar hij wilde de drugs gewoon niet hier in huis hebben en hij hoopte dat Leroy in zou zien dat het gewoon niet kon hoe het nu ging. Katelynn knikte weer even.
"Nee, dat spul wil ik hier echt niet in huis hebben," stemde ze nog in. "Hopelijk begrijpt hij het allemaal en gaat het vanaf nu alleen maar beter.." Ze glimlachte weer even lichtjes. Niet veel later pakte Rowan haar weer vast en zoende hij haar. Ze ging mee in de zoen en sloeg haar armen om hem heen. Hij zei dat hij van haar hield, waardoor de glimlach iets breder werd. "Ik hou ook van jou," fluisterde ze terug. Daarna liet ze hem los en knikte ze even toen Rowan zei dat hij Leroy even ging halen. Toen hij weg gelopen was ging haar mobiel weer, wat weer een collega bleek te zijn. Ze vroegen of ze morgenochtend ergens binnen mochten vallen, of ze daar toestemming voor konden krijgen. Katelynn vroeg om wat extra informatie terwijl ze haar laptop uit haar tas pakte en op de bank ging zitten.

Rowan Rivers

Katelynn wilde dat spul hier ook niet in huis hebben en daardoor grijnsde hij. 'Niet? Dat had ik nou niet gedacht. Je bent gelukkig niet zo voorspelbaar.' plaagde hij haar nu. Ze zei dat ze ook van hem hield en dat deed hem altijd goed, daarna ging haar mobiel. Hij liep de trap op, eenmaal bij de kamer van Leroy klopte hij kort aan en daarna stapte hij naar binnen. Leroy lag op het bed en kwam nu een beetje overeind. 'Ligt het een beetje goed?' vroeg hij aan zijn zoon, die direct knikte. 'Beter dan wat ik gewend ben.' zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht. 'Dat is goed om te horen.' zei Rowan daar op. Hij stak zijn hand uit en hij trok Leroy overeind. 'Kom, we willen graag nog even wat dingen met je doornemen.' zei hij tegen zijn zoon, die langzaam knikte. Daarna liep hij met de jongen weer naar beneden en haalde hij even een hand door zijn haren heen. 'Je mag ook wel even langs de kapper.' plaagde Rowan zijn zoon nu. Hij hoopte dat hij op die manier een beetje een band met hem op kon bouwen.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zocht wat dingen op op haar laptop en wreef even met haar hand in haar gezicht. Soms was het wel vervelend om zoveel verantwoordelijkheden te hebben, hoewel ze haar werk ook wel weer heel leuk vond.
"Nee, sorry, ik kan jullie er geen toestemming voor geven," zei ze uiteindelijk, terwijl ze door wat informatie heen scrolde. "Er is te weinig bewijs voor, sorry." Ze haalde even diep adem en sloot haar ogen even toen er aan de andere kant maar al te goed duidelijk was dat ze niet blij met haar waren.
"Het is niet anders, als jullie meer bewijs verzameld hebben kan het wel. Het kan nu gewoon niet, je kan niet zomaar binnenvallen," zei ze nog. Ze zag in haar ooghoek dat Rowan en Leroy beneden kwamen.
"Nee, zo werkt dat niet," klonk haar stem redelijk streng. "Ik kan er ook niets aan doen, regels zijn regels. Ja, oké, fijne avond verder.." Ze schudde even haar hoofd en drukte het gesprek weg, waarna ze haar laptop weer dichtklapte.

Rowan Rivers

Eenmaal beneden hoorde hij half het gesprek van Katelynn en hij zag dat Leroy naar hem keek. 'Werk je met haar samen?' vroeg zijn zoon zacht, waardoor Rowan even grijnsde. 'Zo min mogelijk.' was zijn reactie. Hij knipoogde even naar Katelynn. 'Waarom?' vroeg Leroy nu. Rowan ging bij Katelynn zitten en pakte haar hand. 'Omdat we alleen maar ruzie zouden maken. Als het gaat om werk zullen we het zelden met elkaar eens zijn.' legde hij Leroy uit. Die knikte langzaam en ging tegenover hun zitten. 'Wil je voor altijd bij de politie blijven?' vroeg Leroy nu aan hem, waardoor hij zijn zoon aanstaarde. Hij wist daar niet zo goed een antwoord op. De afgelopen jaren hadden zijn beeld van alles wel veranderd en de laatste maanden was dat steeds erger geworden. Hij ging met enorm veel tegenzin naar zijn werk en hoewel hij het niet probeerde te laten merken, was zijn zelfvertrouwen verdwenen en deed hij echt alleen maar rotklusjes die geen verantwoordelijkheid van hem verwachten. Hij deed niet eens echt politiewerk. 'Ik weet het niet. Je weet nooit wat er in de toekomst gebeurd.' gaf hij nu als antwoord. Leroy knikte weer langzaam, maar vroeg verder niet door. 'We wilden wat dingen met je bespreken, dingen die wij belangrijk vinden.' begon hij nu.

Katelynn Camryn Leighton

Ze stopte haar laptop weer in haar laptoptas en zette haar mobiel op stil. Het was ondertussen wel wat te laat om nog dingen te regelen voor werk, de rest kwam morgenochtend wel, anders bleef ze de hele avond bezig. Ze zette de tas naast de bank en keek toen weer naar Rowan en Leroy. Rowan begon het gesprek al en zei Leroy dat ze wat dingen wilden bespreken met hem. Dingen die zij belangrijk vonden. Daardoor knikte Katelynn instemmend.
"Je mag hier blijven zo lang je wilt," begon ze vriendelijk glimlachend. "Maar we hebben wel graag dat je dan ook af en toe meehelpt in huis met wat klusjes. De hondjes uitlaten bijvoorbeeld, of de tuin een beetje op orde houden. Boodschappen doen. Dat soort kleine klusjes," vertelde ze. Ze keek weer even naar Rowan.

Rowan Rivers

Katelynn gaf aan dat Leroy zo lang mocht blijven als hij wilde, maar ze hadden graag dat hij meehielp in huis met wat klusjes. Leroy knikte meteen. 'Natuurlijk, dat is geen probleem... ik help graag mee.' zei hij direct. Het was fijn om te zien dat hij dit allemaal serieus leek te menen, hij was bereid om mee te helpen en hij ging niet overal tegenin. Dat was al heel fijn, want zo was Leroy echt niet altijd geweest. Juist niet, meestal was alles een gevecht geweest. 'Ik vind het belangrijk dat je zorgt dat je met het avondeten thuis bent en daarna binnen blijft. Ik wil dat alles goed met je gaat en ik maak mij anders zorgen. Snap je dat?' vroeg hij nu aan zijn zoon. Die knikte langzaam. 'Ik begrijp het, ik zal er voor zorgen.' zei hij daarna. Dat was in ieder geval al iets. Rowan vond het veel moeilijk om te praten over het drugsgebruik van Leroy, omdat hij zich dat veel persoonlijker aantrok. Het deed hem veel te veel denken aan hemzelf en dat maakte het lastig.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy zei meteen dat het geen probleem was als hij wat klusjes moest doen, hij deed het graag, hij hielp graag mee. Daar was Katelynn blij mee. Voor hetzelfde geldt ging hij meteen in de verdediging. Ze sloeg haar benen over elkaar heen en keek naar Rowan toen hij zei dat hij het belangrijk vond dat Leroy met het avondeten thuis zou zijn en dan binnen zou blijven. Ook daar ging Leroy mee akkoord. Dat ging nog best makkelijk.
"Super, Leroy," glimlachte Katelynn tevreden.
"En de laatste afspraak.." begon ze nu, nog steeds glimlachend. "Ik heb liever geen drugs of iets dergelijks in mijn huis. Maar ik denk dat je dat wel begrijpt."

Rowan Rivers

Katelynn leek te merken dat hij dit niet leuk vond, of ze nam in ieder geval het volgende onderwerp van hem over, waar hij blij mee was. Hij zag Leroy nu langzaam knikken. 'Natuurlijk, ik begrijp het.' stemde hij daarna in. Het verbaasde Rowan een beetje. Leroy ontkende niets, vocht nergens tegen en hij werd niet boos. Misschien zat hij wel zo ver aan de grond dat hij inzag dat het niet meer kon, dat dit zijn laatste hoop was. Toch wist Rowan ook wel dat er echt wel een moment zou komen dat Leroy helemaal door zou draaien. Het enige dat hij hoopte was dat het niet tegen Katelynn was. 'Ik zal mij overal aan houden.' zei Leroy nog eens. 'Zal ik pizza gaan halen? Ik ben de hele dag nog niet buiten geweest en dan hebben jullie even samen.' stelde Leroy nu voor, waardoor Rowan wat verbaasd was. Hij kende zijn zoon echt niet op deze manier. 'Euh, ja, graag. Ik zal even geld voor je pakken.' zei hij daarna. Hij pakte zijn portemonnee en hij gaf Leroy geld mee. Hij vond het lastig om zijn zoon hier mee te vertrouwen, maar het moest toch, hij had geen keuze. 'Ik ben zo weer terug.' zei Leroy, die daarna vertrok. Rowan ging weer naast Katelynn zitten en hij pakte haar hand vast. 'Bedankt.' zei hij nu zacht. Katelynn hoefde dit soort dingen totaal niet met Leroy te bespreken, maar toch deed ze het en hij wist dat het kwam omdat ze wist dat hij het moeilijk vond.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy zei dat hij het begreep en na een korte stilte zei hij dat hij zich overal aan zou houden. "Heel fijn, Leroy. Daar zijn we blij mee," zei Katelynn blij. Ze keek even naar Rowan en glimlachte lichtjes. Daarna keek ze weer naar Leroy, die voorstelde om pizza te gaan halen.
"Lief van je, is goed. Tot zo," glimlachte ze naar hem. Ze keek toe hoe Rowan hem wat geld gaf en zag de jongen vertrekken. Als Leroy slim was nam hij het bonnetje mee, zodat hij zijn vader kon bewijzen dat hij betrouwbaar was.
Rowan pakte haar hand vast en bedankte haar. Ze keek hem aan en glimlachte opnieuw. "Geen probleem, ik doe het graag," zei ze tegen hem. Tot nu toe was Leroy erg meewerkend, dus dat scheelde, dan had ze er niet zoveel moeite mee. Ze was alleen bang dat er nog wel een lastigere periode zou komen over een tijdje, door de afkickverschijnselen of zo. Ze wist als geen ander hoe mensen dan konden omslaan in gedrag. Maar daar probeerde ze gewoon niet al te veel over na te denken nu, dat zagen ze dan wel weer.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat het geen probleem was en dat ze het graag deed. 'Daarom ben je ook zo lief.' plaagde hij haar nu. Daarna pakte hij haar vast en legde hij haar languit op de bank neer. Hij boog over haar heen en hij zoende haar langzaam. Hij keek haar weer aan en hij streek langs haar gezicht. 'Denk je dat ik in staat zou zijn om ander werk te doen? Ik bedoel, een normale baan?' vroeg hij haar nu. Hij liet zijn vingers langs haar hals glijden en hij bleef naar haar kijken. Hij had nooit hardop uitgesproken dat hij zich niet meer zo goed voelde als het ging om werk, maar hij wist dat Katelynn waarschijnlijk als geen ander wist hoe het ging. Ze wist precies wat elke agent deed, of wat ze juist niet deden, in zijn geval. Hij had gehoopt dat het na een tijdje wel beter zou worden, maar nu had hij er weinig vertrouwen meer in.

Katelynn Camryn Leighton

Ze glimlachte weer even en Rowan pakte haar vast. Hij legde haar op de bank neer en boog over haar heen, waarna hij haar zoende. Na een tijdje brak hij de zoen af en keek hij haar aan. Hij vroeg of hij in staat zou zijn om ander werk te doen. Daardoor keek ze hem aan.
"Misschien voor een weekje," grinnikte ze daardoor. "Je kan het altijd proberen, maar ik denk dat je het dan nog vervelender gaat vinden als er een keer iets aan de hand is en je écht niet mag helpen. En je heb geen wapen meer.. Geen bevoegdheden. Ik denk dat je het qua werk wel zou kunnen, maar alles wat er bij komt kijken.. Dat wordt lastig," zei ze eerlijk. Ze zag Rowan gewoon niet zo gauw zonder wapen rondlopen. En als haar of Steven iets zou overkomen, of ze waren met een grote zaak bezig, zou Rowan daar sowieso aan mee willen werken en dat kon dan echt niet.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat hij het misschien kon voor een weekje, waardoor hij even zijn hoofd schudde, maar wel grijnsde. Ze zei dat hij het altijd kon proberen, maar hij ging het vervelend vinden als er iets aan de hand was en hij niet mocht helpen. Hij had geen wapen meer, geen bevoegdheden. Ze dacht dat het lastig werd. 'Maar nu... nu is de enige reden dat ik zo doorga voor het wapen en de bevoegdheden. Alleen maar voor als er ooit nog iets gebeurd..' zei hij zacht. Hij wist wel dat ze gelijk had, hij was dit nu zo gewend, waarschijnlijk zou hij niet eens kunnen stoppen als hij echt zou willen. Hij zou niet op afstand kunnen blijven als er iets gebeurde. 'Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhou zo.' gaf hij eerlijk toe. 'Ik ga elke dag met vreselijke tegenzin naar het werk, Steven is het enige dat het een beetje dragelijk maakt, maar als hij er niet was geweest...' zei hij. Daarna zoende hij haar weer. Het was duidelijk dat hij het een lastig onderwerp vond, want hij gaf haar amper de kans om op hem te reageren.

Katelynn Camryn Leighton

Ze keek Rowan aan en haalde langzaam haar schouders op. Nog voor ze antwoord kon geven begon hij haar alweer te zoenen, maar na de zoen keek ze hem weer aan.
“Kijk, je moet zelf weten wat je doet. Je moet naar je eigen gevoelens luisteren. Als jij er klaar mee bent moet je ermee stoppen. Maar als je nog twijfelt zal ik het niet te gauw doen. Het is namelijk lastig om er weer tussen te komen als je eenmaal echt weg bent geweest,” zei ze eerlijk.
“Maar misschien moet je er even over praten met Steven. En misschien is het ook een idee als je je weer wat meer bezig gaat houden met de grotere zaken. Daar haalde je altijd je voldoening uit. Nu laat je dat links liggen. Je moet gewoon niet zo over jezelf twijfelen, je bent een goede agent.” Ze glimlachte even en gaapte even terwijl ze haar hand voor haar mond sloeg.
“Nu krijg ik zelfs telefoontjes of ik toestemming geef om ergens een inval te doen,” grijnsde ze nu. “Als jij die zaak had gedaan had je er morgen gewoon binnen gestaan en hoorde ik het pas achteraf.” Ze stak haar tong even plagend uit en knipoogde.

Rowan Rivers

Hij luisterde naar wat ze zei en hij dacht er even  over na. 'Ik overleg het morgen wel met Steven.' Stemde hij in. Dat kon waarschijnlijk geen kwaad, Steven kende hem door en door, misschien hielp het wel om het gewoon open en eerlijk te bespreken. Katelynn vertelde wat ze er van dacht. Ze vond dat hij een goede agent was en hij moest niet twijfelen. Misschien moest hij het gewoon proberen en wat meer aan grotere zaken gaan werken. Dan kon hij daarna een beslissing nemen over wat hij wilde. 'Ik ben gewoon bang dat het uiteindelijk alles vespest. Dat er iets gebeurt... Ik weet het niet. Ik zal er over nadenken en het overleggen. ' Zei hij. Door wat ze zei over de telefoontjes grijnsde hij. 'Dus je hebt liever dat ik geen toestemming vraag voor dingen? Dan onthou ik dat...' Plaagde hij haar nu. Daarna zoende hij haar meteen weer en hij liet zijn handen over haar lichaam heen glijden. Dit bleef nog steeds wat lastig, hij wist dat dit was tot hoe ver ze konden gaan, maar de rest bleef moeilijk. Hij wilde haar niet bang maken en nog steeds zag hij voor zich wat ze met haar gedaan hadden, wat nou niet de meest uitdagende gedachte voor hem was. Het was nu alleen al maanden zo en hij wist dat het vroeg of laat voor problemen ging zorgen. Hij keek op toen hij de deur hoorde en daardoor kwam hij van Katelynn af en ging hij weer normaal naast haar zitten. Leroy kwam binnen met het eten en Rowan pakte de dozen van hem aan. Daarna kreeg hij de rest van zijn geld terug, met bon. Hij gaf wat wisselgeld aan Leroy en hij keek zijn zoon kort aan, daarna liep hij de keuken in om bestek en drinken te pakken.

Katelynn Camryn Leighton

Ze werd al vroeg wakker de volgende morgen en kwam dus ook meteen uit bed omdat ze toch nog ontzettend veel moest doen. Rustig kleedde ze zich aan en deed haar haren en haar make-up. Daarna liep ze de trap af naar beneden en nam ze een bakje yoghurt als ontbijt. Terwijl ze rustig aan het eten was werd ze gebeld. Haar mobiel stond nog op stil maar ze zag het beeldscherm oplichten. Ze at gauw de laatste hap nog op en slikte dat door, waarna ze opnam.
“Met Leighton,” klonk haar stem. Ze liep ondertussen naar de keuken en pakte een glas die ze vulde met water. Die nam ze mee naar de woonkamer.
“Wie komt vrij?” vroeg ze op een gegeven moment. De man aan de andere kant leek er een beetje om heen te draaien. Hij vertelde haar dat er iemand vrij kwam vanwege te weinig bewijs, maar hij leek moeite te hebben met de naam vertellen.
Toen hij uiteindelijk de naam zei schrok Katelynn zo erg dat ze het volle glas water op de grond liet kletteren. Het spatte uit elkaar en maakte veel kabaal.
Katelynn haar gezicht was wit weggetrokken; ze zag eruit alsof ze een spook had gezien. Ze werd wat benauwd en plofte op de bank neer. Verschillende beelden schoten door haar heen, beelden die ze al een tijdje niet meer had gezien. Daardoor begon ze wat te trillen.
De man aan de andere kant vroeg haar of het wel goed ging. Katelynn probeerde haar ademhaling wat op orde te houden. “Natuurlijk niet, verdomme!” riep ze emotioneel uit. “Die vent.. Hij is gevaarlijk.. Hij is niet goed in zijn hoofd.. Hij kan echt niet vrijkomen, echt niet..”
De wereld tolde wat om haar heen en haar hoofd begon te bonken. Soms vervloekte ze het systeem echt. Dit kon gewoon echt niet, hoe konden ze dit doen?

Rowan Rivers

Hij draaide zich langzaam om in bed, maar zodra Katelynn weg was, lag hij niet meer rustig. Dat was ook iets dat nieuw was. Normaal bleef hij altijd langer liggen, Katelynn stond soms zo absurd vroeg op en hij had een hekel aan de ochtend, maar tegenwoordig lag hij wakker zodra ze weg was. Uiteindelijk kwam hij ook maar overeind en sprong hij even kort onder de douche, hij trok zijn kleding aan en hij liep de kamer uit. Hij liep eerst even langs Leroy, gewoon om te kijken hoe het ging. De jongen lag nog in het bed, zo te zien sliep hij ook nog. Leroy had waarschijnlijk al lang niet meer zo rustig kunnen slapen als nu. Hij liep naar beneden en hij hoorde wel dat Katelynn aan de telefoon was, maar ook dat gebeurde best wel vaak. Hij haalde zijn wapen uit de kluis en hij stak dat bij zich, daarna liep hij naar haar toe. Hij schrok op toen ze een glas liet vallen en hij staarde haar even aan, ze leek overstuur te zijn. Daarna werd ze nogal emotioneel en hij pakte haar daardoor vast. 'Rustig maar.' fluisterde hij, hij streek langzaam over haar rug heen. Hij had geen idee wat er aan de hand was, maar hij wilde haar altijd kalmeren.