Medieval Times

Koningin Fay Lahero

“Haar hart was te zwak…” Fluisterde ze tegen hem en ze kroop nog wat dichter tegen hem aan. Hij wist het van Elvira, hij ging weg omdat hij het niet meer aankon en ze zou van hem balen. “Ik denk dat het wel mee valt, maar ik denk wel dat ze bang en eenzaam is nu…” Fluisterde Fay tegen hem met een zachte stem. Ze moest wat te drinken nemen en ze knikte even. Ze bestelde wat sterke drank en dronk er langzaam van.

Nathan Gerono

' Ze heeft geen pijn meer nu. Dat moet je niet vergeten.' zei hij zacht tegen haar. Ze bestelde ook wat te drinken en ze kroop weer tegen hem aan. 'Ik kan het even echt niet meer aan. Ik heb het echt geprobeerd. Het ging gewoon niet meer...' zei hij zacht tegen haar. Hij dronk zijn drinken op en toen hij zag dat Fay ook haar drinken op had pakte hij haar en nam hij haar mee naar de dansvloer. Hij hield haar heel dicht tegen zich aan en hij bewoog op het ritme van de muziek.

Koningin Fay Lahero

Nathan gaf aan dat ze geen pijn meer had nu, dat ze dat niet moest vergeten. Ze knikte daardoor langzaam eventjes, dat was waar, daar had hij gelijk in.
“Het is ook lastig, ik wist ook niet wat ik met haar moest doen.” Fluisterde ze tegen hem. Ze werd door hem vastgepakt en meegenomen de dansvloer op. Ze ging dicht tegen hem aan staan en volgde zijn bewegingen.
“Ga je wel weer mee terug?” Vroeg ze hem zachtjes, ze wilde hem heel graag weer terug op het kasteel hebben.

Nathan Gerono

Ze zei dat het ook lastig was, ze wist ook niet wat ze er mee aan moest. Ze ging wel mee in wat hij deed en hij legde zijn hand in haar hals. Zachtjes liet hij zijn vingers over haar huid glijden. Fay vroeg of hij wel weer mee terug kwam naar het kasteel. 'Ik weet het niet.' gaf hij toe. Hij was in de war. Hij wist niet wat hij wilde. Na tijdje drukte hij zachtjes zijn lippen op haar wang. Hij wilde duidelijk veel meer, maar hij hield zich in. Hij wilde de reputatie van Fay niet schaden.

Koningin Fay Lahero

Hij wist niet of hij mee terug zou gaan. “Alsjeblieft, Nathan… ik wil niet dat je jezelf pijn doet als je hier blijft, dat het fout gaat.” Fluisterde ze tegen hem. Ze voelde zijn lippen zacht even op haar wang. Dat was genoeg hier, ze wilde niet dat hij meer zou doen tussen al deze mensen.
“Ik wil jou niet alleen laten, maar ook Stephen niet…” Legde ze zacht aan hem uit.

Nathan Gerono

Ze wilde niet dat hij zichzelf pijn deed als hij hier bleef. 'Dat heb ik ook op het kasteel.' fluisterde hij. Ze wilde hem niet alleen laten, maar Stephen ook niet. Daardoor zuchtte hij even zachtjes. 'Misschien.' mompelde hij daarna. Hij kon het altijd proberen, maar in het kasteel zou hij alleen zijn, terwijl Fay bij Stephen was. Dat was ook niet fijn. Hij pakte haar hand nu vast en hij nam haar mee naar buiten.

Koningin Fay Lahero

Hij dacht er gelukkig toch wel even over na en mompelde dat hij het misschien wel wilde. “Je mag ook bij ons blijven? Dan ben je niet alleen en dan zijn we gewoon samen met alles. Het is nu toch zwaar voor ons allemaal, ik denk dat het wel fijn is om steun te hebben.” Vertelde ze hem zachtjes. Ze werd door hem meegenomen naar buiten en ze liep langzaam mee.

Nathan Gerono

Ze stelde voor dat hij ook bij hun mocht blijven, dan was hij niet alleen en waren ze samen met alles, het was zwaar voor hun allemaal en ze dacht dat het goed was om steun te hebben. Daardoor knikte hij langzaam. 'oke,' fluisterde hij uiteindelijk. Hij vond het moeilijk, maar als hij niet alleen was, dan wilde hij het wel. Buiten sloeg hij zijn arm om haar heen en keek hij haar even aan. 'Het liefste zou ik je gewoon meenemen naar de smederij...' gaf hij toe.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf uiteindelijk toe en daar was ze blij mee. Ze voelde zijn arm om haar lichaam heen en ze liep dicht tegen hem aan met hem mee naar het kasteel toe. Hij vertelde eerlijk wat hij het liefste zou willen.
“Ik weet het… maar het kan nu echt niet, Nathan… echt niet. Vooral nu, nu alles zo door de war zit bij iedereen.” Legde ze hem zachtjes uit en ze liepen het kasteel binnen.

Nathan Gerono

Ze zei dat ze het wist, maar het kon nu echt niet. Voor nu, nu alles zo door de war zat bij iedereen. 'Weet ik... maar ik wil het wel.' zei hij zacht. Als het aan hem lag zou ze gewoon bij hem blijven, maar hij wist dat ze daar ongelukkig van werd. Zeker nu. Eenmaal in het kasteel ademde hij diep in, hij vond het echt niet leuk. Hij wilde juist dat alles goed ging, maar hij kon er niets aan doen. Misschien vond hij dat nog wel het ergste. Hij zag dat Stephen ook net terug kwam en daardoor keek hij weer naar Fay.

Koningin Fay Lahero

Hij wilde het wel en ze knikte eventjes daardoor met een kleine glimlach. Ze kwamen haast tegelijk aan met Stephen en ze omhelsde haar man eventjes liefdevol. “Gaat het?” Vroeg ze hem zachtjes.
“Nathan wilt wel hier blijven, maar zullen we gewoon even met z’n drieën bij elkaar blijven? Dat is prettiger voor iedereen en ik wil ook niet dat een van jullie alleen is.” Klonk haar stem zachtjes tegen hem.

Koning Stephen Lahero

Fay kwam naar hem toe en hij voelde haar armen om hem heen. 'Ja, het gaat wel.' zei hij wat schor. Hij was nog steeds enorm van slag, maar hij wist dat hij zich sterk moest houden, het ging wel. Hij zou niet opeens enorm instorten. Ze zei dat Nathan hier wel wilde blijven, maar ze vroeg of ze met zijn drieën bij elkaar bleven, dat was voor iedereen prettiger en dan waren ze niet alleen. 'Ja, dat is goed. Ik zal wat wijn inschenken.' zei hij zachtjes. Hij liep hun kamer in en hij schonk drie glazen vol, daarna liet hij zich op de bank zakken.

Koningin Fay Lahero

Het ging wel met Stephen en ze streek even bezorgd langs zijn wang. Hij vond het gelukkig wel een goed idee om samen te blijven en zou wat wijn inschenken. Ze knikte daardoor eventjes en nam Nathan met zich mee naar de kamer toe en ging ook op de bank zitten. Ze pakte het glas meteen van tafel en dronk er een paar grote slokken van. Ze ademde diep in en uit en verzonk wat dieper in gedachten.

Koning Stephen Lahero

Nathan zag er ook niet lekker uit, hij kon in de ogen van de man zien dat hij echt in de war was. Stephen begreep het wel, zijn hele leven stond op de kop. Hij was misschien Chayenne verloren, maar voor Nathan voelde het waarschijnlijk alsof hij Elvira kwijt was, terwijl ze nog leefde. Dat moest ook vreselijk zijn. Hij dronk rustig van zijn drinken en af en toe keek hij even opzij. Het was duidelijk dat Nathan veel aandacht had voor Fay, maar hij liet het maar. Hij vond het niet erg.

Koningin Fay Lahero

Ze merkte wel dat Nathan veel naar haar keek, maar ze beantwoordde zijn blikken op dit moment niet, dat was niet de bedoeling, niet in het bijzijn van Stephen, hij had haar nodig. Haar man kon op dit moment geen twijfels gebruiken. Ze maakte het zichzelf gemakkelijk op de bank en viel uiteindelijk oververmoeid in slaap met een uitdrukking vol zorgen op haar gezicht.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Fay in slaap viel en dat liet hem glimlachen. Hij vond haar beeldschoon, altijd. Hij tilde haar voorzichtig op en hij legde haar in het bed, hij trok de dekens over haar lichaam heen en hij gaf haar zacht een kusje. Daarna pakte hij een deken en gaf hij die aan Nathan, zodat hij op de bank kon blijven slapen. Het was beter als ze allemaal gingen slapen, hij was zelf ook doodmoe, al wist hij niet of hij ook echt in slaap kon komen nu.

Koningin Fay Lahero

Midden in de nacht schrok ze opeens wakker. Ze zat rechtop in haar bed en keek voor zich uit, maar er was niets aan de hand, waarschijnlijk had ze gewoon een nachtmerrie gehad. Ze ging weer rustig liggen, maar ze kon niet slapen, ze maakte zich zorgen over Elvira. De vrouw zat daar nog steeds helemaal alleen in die cel… waarschijnlijk hartstikke bang. Langzaam kwam ze overeind en sloeg ze een sjaal om haar schouders heen omdat ze het wat koud had. Daarna liep ze zachtjes naar beneden toe, de kelder in.
“Elvira?” Klonk haar stem zachtjes en ze keek door de kleine opening. De vrouw lag op de grond, haar lichaam trilde en ze had zichzelf met haar nagels opengehaald. Fay slikte eventjes benauwd en opende de deur. Ze knielde bij Elvira neer en liet haar handen over haar lichaam glijden om haar te verwarmen en te genezen. Zodra dat voor elkaar was, kwam Elvira overeind. Ze keek haar verwilderd aan, het leek niet eens meer Elvira… Ze greep Fay bij haar keel en daardoor hapte Fay naar adem en ze deed pogingen om los te raken uit de greep van Elvira.

Nathan Gerono

Hij werd wakker doordat hij misselijk was en hij kwam langzaam overeind. In de badkamer dronk hij wat water en daarna liep hij terug, het viel hem op dat Fay weg was. Stephen lag te slapen, wat onrustig, maar hij was niet wakker. Waar was Fay heen? Hij liep naar buiten toe, hij vroeg een wachter welke kant ze op was gegaan en daardoor maakte hij zich lichtelijk zorgen. Wat had ze bij Elvira te zoeken? Hij besloot haar achterna te gaan, maar hij werd al vrij snel tegengehouden door wachters. Na even gepraat te hebben mocht hij er langs en liep hij richting Elvira, maar zodra hij zag wat er aan de hand was greep hij haar vast. Hij drukte haar hard tegen de muur en hij keek even naar Fay. Hij zag de plekken rond haar keel. .'Elvira... ik ben het...' zei hij zacht, zijn stem trilde zelfs.

Koningin Fay Lahero

Ze kreeg het niet meer voor elkaar om om hulp te roepen, er kwam een raar gorgelend geluid uit haar keel terwijl ze in de ogen van Elvira keek. De vrouw was totaal niet zichzelf, dat zag ze aan alles. Ze was echt woest en doorgedraaid. Ineens stond Nathan bij haar, hij drukte Elvira tegen de muur en praatte tegen haar. De vrouw knipperde met haar ogen en werd ineens weer normaal. Ze zakte tegen de muur aan naar de grond en hield haar handen voor haar gezicht. “Het spijt me…” Snikte ze nu ineens. “Het spijt me zo erg…” Trillend kroop ze weg in de verste hoek, in het donker. “Ga alsjeblieft weg, straks sla ik weer om en doe ik jullie pijn…” Fluisterde ze trillend. Ze deed liever zichzelf pijn dan Fay of Nathan… Fay wilde vragen naar de ketting, maar die zag ze helemaal kapot in het midden van de cel liggen. Er was echt iets flink mis met Elvira…

Nathan Gerono

Elvira leek normaal te worden, ze zei dat het haar speet en ze kroop weg. Hij vond het echt afschuwelijk om te zien. Hij zag ook niet in hoe dit nog goed kon komen, ze was helemaal de weg kwijt. Ze wilde dat Fay en hij vertrokken en hij ademde diep in, daarna pakte hij Fay vast en nam hij haar mee. Hij sloot de deur achter zich en hij liet zijn vingers langs haar hals glijden. 'Gaat het?' vroeg hij wat schor aan haar, zijn stem klonk bezorgd. Hij voelde zich echt vreselijk. Elvira was totaal haarzelf niet meer en dat deed hem heel veel pijn.

Koningin Fay Lahero

Ze werd door Nathan meegenomen de cel uit, het was net op tijd want ineens vloog Elvira overeind tegen de tralies aan en begon ze tegen ze te schreeuwen. Fay kreeg tranen in haar ogen, ze vond deze situatie echt verschrikkelijk. Ze knikte een klein beetje toen Nathan vroeg of het wel ging. “We moeten iets doen, Nathan… dit kan zo niet…” Ze keek naar de schreeuwende Elvira en slikte moeizaam even.

Nathan Gerono

Hij keek langzaam op naar Elvira, het brak echt zijn hart om haar zo te zien. Fay zei dat ze iets moesten doen, dit kon zo echt niet. 'Ja, maar wat?' vroeg hij, zijn stem hard. Het deed hem zo veel pijn en hij kon hier echt niet mee omgaan. Hij wilde alles doen om haar te helpen, maar hij wist niet wat. Hij had geen idee wat hij moest doen. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij begon heen en weer te lopen, maar hij was veel te onrustig om na te kunnen denken.

Koningin Fay Lahero

“Ik weet het niet… ze doet ook zichzelf pijn…” Fluisterde ze. Aangezien ze verder helemaal gezond was, kon dat het niet zijn… ze was verder niet echt ziek… “Is er misschien iemand die haar of die jou pijn wilt doen op de een of andere manier?” Vroeg ze hem zacht. Ze pakte zijn hand en nam hem mee bij Elvira vandaan, want ze kon er gewoon niet naar luisteren.

Nathan Gerono

'Ik... ik weet het niet... het zou kunnen, maar de laatste jaren hebben we niet echt iemand iets aangedaan.' zei hij zachtjes. Daarvoor natuurlijk wel, maar niemand zou ooit zomaar nu iets terug gaan doen. Dat was veel te gevaarlijk. 'Ik snap er helemaal niets van.' fluisterde hij. Eenmaal weer in de gang liep hij opnieuw heen en weer, hij wilde gaan trainen, maar het was nogal raar om dat midden in de nacht te gaan doen. 'ik weet het echt niet.' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte een beetje door wat hij tegen haar vertelde, dat ze de laatste jaren niemand iets wat aan hadden gedaan. Hij snapte er ook helemaal niets van. Ze zuchtte zacht en knikte. Zij snapte het ook niet. Hij begon heen en weer te lopen in de gang en ze pakte zacht zijn arm. “Kom, we gaan weer naar de kamer toe…” Fluisterde ze. Haar stem begon een beetje schor te klinken en haar hals werd een beetje blauw.