Skyrim RPG

Jason Hiddon

Ze leek het heel fijn te vinden dat hij het wilde en hij kreeg een kusje, ze zei dat ze eerst een dagje gingen doorbrengen met Thobias en Destiney. 'Ja, je hebt gelijk. Ik heb niet echt reden om in paniek te raken.' zei hij met een zwakke grijns op zijn gezicht tegen haar. Hij was gewoon zo, hij was ook echt totaal niets gewend. Hij had zijn hele leven hetzelfde gedaan, niets bijzonders. 'Zullen we zo naar ze toe gaan?'

Dany

Hij gaf aan dat ze wel gelijk had, dat hij geen reden had om in paniek te raken. “Zeker niet, en ik ben bij je dus je kunt de hele wereld aan.” Plaagde ze hem en ze knipoogde even naar hem. Hij vroeg of ze zo naar ze toe gingen en ze knikte. Ze at nog wat dingetjes en kwam daarna overeind om zich warm en fijn aan te kleden.

Jason Hiddon

'Ja, dat helpt wel mee, anders zou ik het echt niet doen hoor.' zei hij plagend tegen haar. Ze at nog wat en daarna trok ze haar kleding aan, hij bleef naar haar kijken, het was gewoon al leuk om te zien hoe ze alles deed, ze maakte hem echt intens gelukkig. Toen ze klaar was kwam hij overeind en hij sloeg zijn armen om haar heen. 'Kom, dan gaan we. Kunnen we meteen zien hoe het met ze is.' zei hij.

Dany

Als hij haar niet aan zijn zijde zou hebben, dan zou hij het ook echt niet doen. Dat liet haar wel eventjes grijnzen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze liepen samen naar de slaapkamer van Thobias en Destiney.
Destiney had zich net aangekleed, ze droeg een goudkleurige herfstige jurk met een bruine dikke bontkraag. Ze zag er zo echt uit als een koningin en het was duidelijk dat ze sinds haar geheugenverlies meer aandacht aan haar uiterlijk besteedde, al was ze zich voor het ongeluk wel een beetje aan het verwaarlozen, maar des te meer viel het op hoe mooi ze nu was.

Jason Hiddon

Ze liepen naar de slaapkamer en hij glimlachte toen hij zag hoe goed Destiney er uit zag, ze leek ook echt wel gelukkig te zijn en daar was hij heel erg blij mee. Thobias was al aan het werk, al een tijdje, waarschijnlijk. Maar dan zou hij zo ook wel even tijd hebben om iets te gaan doen. 'Voel je je goed?' vroeg hij nu aan Destiney. 'Je ziet er in ieder geval geweldig uit.' zei hij daarna tegen haar.

Koningin Destiney Hiddon

Ze was verrast door Jason en Dany te zien. Ze glimlachte naar de twee en begroette ze vrolijk. Jason vroeg of ze zich goed voelde. “Ik voel me echt geweldig.” Grijnsde ze naar hem. Hij vond haar er geweldig uitzien. Ze draaide daardoor even een rondje. “Ik zag deze jurk hangen en ik moest hem gewoon aan, hij is zo prachtig.” Sprak ze vrolijk. “Wat komen jullie hier eigenlijk doen? Jullie zien er ook goed uit.” Klonk haar stem vrolijk.

Jason Hiddon

Ze zei dat ze zich geweldig voelde en ze draaide een rondje, waardoor hij glimlachte. Destiney was ook echt een mooie vrouw om te zien, hij begreep wel dat Thobias voor haar gevallen was. Ze was vrolijk en ze sprak over de jurk, hij vond het heel erg leuk om haar zo te zien. 'We dachten dat het misschien een leuk idee is om iets met zijn vieren te gaan doen, als Thobias tijd heeft, natuurlijk.' zei hij.

Koningin Destiney Hiddon

Ze dachten dat het een leuk idee was om met z’n vieren iets te gaan doen, als Thobias tenminste tijd had. “Dat lijkt me ook heel erg leuk. Ik zal het hem wel vragen, lopen jullie mee?” Vroeg ze glimlachend. Ze begon te lopen naar de werkkamer. Ze klopte kort even daar en liep al gauw naar binnen toe met een vrolijke blik in haar ogen.

Koning Thobias Hiddon

Er werd op de deur geklopt en toen hij opkeek zag hij als eerste Destiney, maar daarna ook Dany en Jason. 'Nou, wat een gezelligheid zeg.' zei hij grijnzend. Meestal kwamen ze hier om ste beurt, niet allemaal tegelijkertijd. 'We dachten dat het misschien leuk was om even wat tijd met zijn vieren door te brengen.' zei Jason nu, waardoor hij even knikte. Hij keek naar het werk, maar hij was al wel ver gekomen en hij kon vanavond nog wel verder. 'Dat kan, ik heb wel wat tijd over.'

Koningin Destiney Hiddon

“Dat mag best een keer.” Grijnsde ze terug naar Thobias. Ze liep naar hem toe en drukte haar lippen zacht op die van hem. Ze glimlachte hem toe en streek even langs zijn wang. Het leek hem gelukkig wel wat, hij had ook tijd over. “Wat fijn om te horen. Laten we gaan dan.” Sprak ze vrolijk en ze trok hem overeind uit zijn stoel.
“Wat gaan we eigenlijk doen?” Vroeg ze nu aan Jason die met de voorstellen was gekomen.

Koning Thobias Hiddon

Hij kwam overeind en hij pakte de hand van Destiney vast, daarna keek hij zelf ook naar Jason. 'Ik dacht dat we misschien een rondje over de markt konden lopen en dan misschien iets eten en drinken in de herberg?' vroeg hij. Thobias knikte, hij vond het allemaal prima, hij vond het al gezellig dat iedereen er bij was. Hij knipoogde even naar Dany, ze zag er goed uit, dan was het gesprek met Jason vast ook goed gegaan.

Koningin Destiney Hiddon

Thobias pakte haar hand en ze luisterde naar Jason. Met een glimlach knikte ze eventjes en Dany vond het een geweldig idee. Ze keek naar Thobias, hij knipoogde even en het was duidelijk dat zijn gesprek ook goed was gegaan. Ze had zelfs via via gehoord dat hij met Gwynn gesproken had. Ze was echt blij voor hem. Deze ‘nieuwe’ Destiney was compleet anders, maar Dany kon ook wel geloven dat Destiney vroeger zo was. Dat ze altijd deze vrouw was geweest voor alle tegenslagen. Dany gaf Jason een kusje en liep daarna met hem voorop het kasteel uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij sloeg zijn arm om Destiney heen en hij liep achter Dany en Jason aan, hij was echt blij. Blij dat alles goed ging, dat het goed zat in zijn relatie, dat Jason en Dany gelukkig waren, alles maakte hem ook gelukkig. 'Je ziet er geweldig uit.' zei hij nu zacht tegen zijn vrouw, omdat ze echt beeldschoon was, dit stond haar ook echt geweldig. 'Vind je het gezellig zo?' vroeg hij daarna. Het was koud buiten, maar er hing eigenlijk wel een goede sfeer.

Koningin Destiney Hiddon

Ze voelde de arm van Thobias om haar heen en ze liep dicht tegen hem aan. Hij zei dat ze er geweldig uitzag. “Dankjewel.” Ze keek met twinkelende ogen naar hem en drukte een kusje op zijn wang. Hij wilde weten of ze het gezellig vond zo. “Ja, dit is hartstikke leuk. Ik vind het ook fijn om ze beter te leren kennen.” Glimlachte ze hem toe en ze keek haar ogen uit in het mooie dorpje.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg een kusje op zijn wang en daardoor grijnsde hij weer. 'Je bent heerlijk, echt.' zei hij plagend tegen haar. Hij gaf haar een plagende klap op haar kont en daarna luisterde hij weer naar haar. 'Je kent ze best goed, maar ik begrijp wat je bedoelt.' plaagde hij haar nu weer. Hij was echt in een goede bui. 'Doen alsof je het kent hé, je mag niet te verbaasd naar alles kijken,' zei hij daarna grijnzend.

Koningin Destiney Hiddon

Ze kreeg een klap op haar kont van hem en ze gaf hem een beetje plagend een duw. “Jij bent echt heel erg.” Grinnikte ze door wat hij deed. Hij zei weer plagend dat hij ze wel kende, maar hij begreep wel wat ze bedoelde. Daardoor knikte ze eventjes. Hij zei ook grijnzend dat ze moest doen alsof ze het allemaal kende, ze mocht niet te verbaasd zijn.
“Dan moet je dat vooral zo hard zeggen dat iedereen het kan horen.” Lachte ze. “Het is mooi hier.” Vond ze.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben helemaal niet erg, jij bent te lekker. Niet mijn schuld.' zei hij grijnzend tegen haar. 'Ik zeg helemaal niets hard. Jij moet niet zo blij naar alles kijken,' plaagde hij haar daarna. Ze vond het mooi hier, daar was hij toch wel blij mee, want hij deed hard zijn best om alles perfect op orde te houden, maar nu de winter er aan kwam zou dat wel wat lastiger worden. Het kwam wel goed, elk jaar kwam het goed, maar hij moest toch meer werk doen.

Koningin Destiney Hiddon

Ze schudde haar hoofd een beetje door wat hij zei met een glimlach rond haar lippen. Hij was echt leuk zo. Hij zei ook helemaal niets te hard, zij keek blij naar alles. “Maar ik ben ook heel vrolijk.” Zei ze eerlijk en ook behoorlijk enthousiast.
“Moet je veel extra dingen regelen in de winter?” Vroeg ze aan hem. Ze slenterden met z’n vieren over de markt waar ze af en toe wat moois pakte en bekeek.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben blij dat je vrolijk bent, dat is goed. Ook voor het volk.' zei hij tegen haar. Voor het volk en ook zeker voor hem, want ze stak hem er heel erg mee aan, hij voelde zich ook goed zo. Beter dan ooit. Ze wilde weten of hij veel dingen moest regelen in de winter en hij knikte langzaam. 'Ja, het is veel meer werk, maar dat maakt niet uit. Het heeft ook wel weer wat.' zei hij tegen haar. 'Als er iets is dat je wilt hebben moet je het gewoon zeggen.' zei hij daarna ,omdat ze wat dingen bekeek.

Koningin Destiney Hiddon

“En volgens mij ook voor jou, want ik steek je aan.” Plaagde ze hem vrolijk. Hij gaf aan dat het veel meerwerk was in de winter, het maakte niet uit, het had ook wel weer wat.
“Als je mijn hulp nodig hebt, dan moet je het zeggen hoor, Thobias, ik wil je graag helpen.” Zei ze glimlachend.
Hij gaf aan dat als er iets was wat ze wilde, ze het gewoon moest zeggen. “Nee joh… ik heb al zoveel spullen, het is echt teveel.” Zei ze meteen. Ze had nog niet eens al haar sieraden gezien, zoveel was het.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, dat is zo, ik vind het heel erg fijn.' stemde hij direct in. Hij vond het geweldig, maar dat was dus wel duidelijk voor haar. Als hij haar hulp nodig had moest hij het zeggen, ze wilde graag helpen. 'Weet ik, maar het komt wel goed, echt.' zei hij daarna. Het was niet nodig dat ze ging helpen, hij redde het waarschijnlijk wel, het kwam wel goed en het was ook niet echt haar taak. Ze wilde niets, ze had al zo veel spullen. Hij grijnsde daardoor. 'Je kan nooit genoeg hebben, toch?' vroeg hij plagend aan haar. 'Zullen we maar even de herberg opzoeken? Ik begin het koud te krijgen.' zei Jason nu. 'Ja, goed plan.' zei hij direct.

Koningin Destiney Hiddon

Ze had het dus goed aan hem gezien, hij vond het ook nog eens heel erg fijn. Hij wist dat ze wilde helpen, maar het zou allemaal goedkomen. “Oké, als je het zeker weet.” Glimlachte ze hem toe. Hij dacht dat ze nooit genoeg spullen kon hebben en dat liet haar even zachtjes grinniken. Ze vond het wel leuk dat hij zoveel voor haar wilde doen en wilde kopen.
Jason begon het koud te krijgen. “Watjes.” Plaagde ze een beetje omdat Thobias ook meteen naar binnen wilde. Dany glimlachte daardoor en ze drukte haar lippen even plagend in de hals van Jason en ze keek hem ondeugend aan. Ze zou het straks proberen bij hem.

Jason Hiddon

Hij genoot hier echt van, het was heel leuk om Destiney en Thobias zo te zien, ze waren duidelijk echt gelukkig samen en enorm zorgeloos, het was lang geleden, maar juist daarom was het ook heel erg veel waard. 'Wat? Het is hartstikke koud.' zei hij grijnzend tegen Destiney. Hij keek naar Dany, maar die drukte opeens zachtjes haar lippen in zijn hals, waardoor hij maar net een kreun in kon houden. Hij keek verbaasd in haar ondeugende ogen, wat was ze van plan? 'Jij bent erg.' fluisterde hij, maar wel met een fonkeling in zijn ogen.

Dany

Ze hoorde Destiney giechelen door de woorden van Jason. “Jullie zijn niets gewend, watjes.” Zei ze nogmaals plagend tegen Jason en ze gaf Thobias plagend een duwtje. Dany schudde een beetje haar hoofd. Ze vond de reactie van Jason heel erg leuk. Hij keek haar verbaasd aan en fluisterde dat ze heel erg was, maar zijn ogen twinkelden wel.
“Hmm… je kwam er zelf mee.” Plaagde ze. Het leek hem spannend met andere mensen erbij en zij wilde maar al te graag zien hoe hij reageerde.

Jason Hiddon

Dany zei dat hij er zelf mee kwam en hij knikte langzaam, dat was wel waar, maar toch kwam het een beetje onverwachts voor hem. 'Ik vind het ook heel erg leuk, maar het is wel nogal spannend.' fluisterde hij. Hij liep mee de herberg in en hij ging zitten, Thobias bestelde meteen wat te eten en wat te drinken, hij keek weer naar Dany, hij had geen idee wat ze allemaal van plan was, maar ze had het aardig voor elkaar bij hem, hij had er enorm veel zin in.