Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze viel al heel snel tegen hem aan in slaap en hij merkte dat hij ondanks dat hij zich beter voelde, echt niet in slaap kon komen. Hij was veel te onrustig, hij voelde zich niet echt goed omdat hij veel te veel aan Gwynn en Reagan dacht en hij had heel erg de neiging uit bed te gaan en het mesje weer te pakken. Hij trilde zelfs weer van woede als hij Reagan voor zich zag, hij was nog net zo kwaad. Hij kon dit toch niet zomaar accepteren?

Koningin Destiney Hiddon

Ze kroop steeds dichter tegen hem aan en kroop helemaal weg, haar armen sloeg ze om hem heen en ze zuchtte even genietend en ontspannen in haar slaap. Zachtjes mompelde ze ook lieve woorden over Thobias, ze voelde zich heel erg fijn en ontspannen.

Koning Thobias Hiddon

Ze kroop nog dichter tegen hem aan en daardoor kon hij eigenlijk geen kant op zonder haar wakker te maken, dus deed hij dat ook niet en bleef hij zo liggen. Ze was zelfs nu heel lief voor hem en hij streek langs haar wang. 'Ik hou van je,' mompelde hij wat slaperig. Hij kon echt niet meer in slaap komen, maar het was al heel wat dat hij bleef liggen en uiteindelijk zag hij de zon opkomen.

Koningin Destiney Hiddon

Slaperig werd ze wakker, ze was nog steeds heel erg moe. Langzaam kwam ze overeind en keek ze naar Thobias. "Heb je nog wel een beetje kunnen slapen?" Vroeg ze hem zacht, hij was nu wakker en hij zag er wel moe uit.
"Je had me best wakker mogen maken..." Al zou ze dan helemaal gesloopt zijn, dat wist ze zelf ook eigenlijk wel, maar ze wilde gewoon altijd voor hem klaar staan.


Koning Reagan Tridon

Hij had niet veel geslapen, maar hij was wel constant bij Gwynn en David geweest. Nu ging hij vroeg in de ochtend even bij het kleine zoontje van Gwynn kijken en glimlachte. Het was wel echt een heel mooi kindje.
Daarna zorgde hij voor een goed ontbijt voor iedereen en liep hij terug naar Gwynn om te kijken of ze al wakker was.

Koning Thobias Hiddon

'Dat ik slecht slaap zegt nog niet dat jij daar last van moet hebben. Ik wil juist dat jij wel genoeg rust pakt.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek met zijn vingers langs haar gezicht en daarna gaf hij haar een kusje. Hij wist dat ze het allemaal goed bedoelde, maar hij had niks aan haar als ze helemaal doodmoe was, dat werkte ook niet. Dan kon ze beter wat meer slapen en er wat meer voor hem zijn. Hij kwam nu wel overeind en hij trok zijn kleding aan.

Gwynn Hiddon

David was wakker geworden en die zat nu wat met een boek te spelen in de hoek van de kamer. Echt goed lezen kon hij niet, maar hij deed wel zijn best en hij oefende veel. Ze was zelf nog even blijven liggen en ze keek op toen Reagan binnen kwam. Ze glimlachte naar hem en ging nu iets meer rechtop in het bed zitten. Ze was wel blij dat ze nu samen kon zijn met hem, maar heel verdrietig over de manier waarop het gegaan was.

Koningin Destiney Hiddon

Ze glimlachte door zijn woorden. "Je bent zo lief en zorgzaam." Fluisterde ze tegen hem. Ze kreeg een kusje van hem en ze keek toe hoe hij overeind kwam en zijn kleding aantrok. Ze kwam daardoor ook uit bed en besloot ook maar wat kleding aan te trekken. Ze pakte een vreselijk mooie jurk uit de kast en trok deze aan.


Koning Reagan Tridon

Hij zag dat Gwynn al wakker was en David zat in de hoek. Hij glimlachte naar haar en pakte zacht haar gezicht vast. Hij drukte zijn lippen warm op die van haar. "Goedemorgen." Glimlachte hij lichtelijk.
"Heb je een beetje honger?" Vroeg hij en hij streek even door haar haren heen.

Gwynn Hiddon

Reagan kwam dichterbij en ze glimlachte door hem. Hij was echt heel erg lief. Dat kon ze ook waarderen aan hem. 'Ik lust wel wat ja...' zei ze met een grijnsje op haar gezicht tegen hem. Ze wilde zo wel even naar haar kindje toe, maar dat kon nog wel even wachten. Ze zouden het vast wel zeggen als er iets aan de hand was met hem. 'Heb je nog een beetje kunnen slapen?' Vroeg ze nu zacht aan Reagan. Misschien had hij ook wel veel aan Thobias gedacht.

Koning Thobias Hiddon

Hij haalde een hand door zijn haren heen en daarna keek hij weer naar Destiney. 'Ik ga werken. Ik hoef niet echt wat te eten.' zei hij zacht. Hij hield het anders niet uit, hij moest iets te doen hebben. Hij hoopte dat Danny er niet was, dat ze druk was, hij wilde liever even alleen zijn en zonder het antwoord van Destiney af te wachten vertrok hij al naar zijn werkkamer toe. Misschien hielp het als hij een dag flink ging werken, dat hij dan alles vergat.

Koning Reagan Tridon

Gwynn zei dat ze wel wat lustte en daardoor glimlachte hij eventjes naar haar. Ze wilde weten of hij nog een beetje had kunnen slapen. "Ja, een beetje. Ik vind het een beetje een dubbel gevoel eigenlijk." Legde hij zachtjes aan haar uit.
"Hoe heb jij geslapen?" Vroeg hij aan haar. Hij keek naar David. "Heb je honger, grote vriend?" Vroeg hij vrolijk aan hem.


Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat hij ging werken en dat hij niet hoefde te eten. "Oké... succes lieverd." Fluisterde ze hem toe. Ze zag hem weggaan en daardoor zuchtte ze zachtjes eventjes. Ze begon zelf ook maar een beetje wat te gaan doen met hun zoontje, Thomas.
Danny was al de hele ochtend aan het werk geweest en ze liep nu net de werkkamer uit, daar kwam ze Thobias tegen.
"Goedemorgen, is het goed als ik een rondje door het dorp ga? Ik wil een beetje weten wat er leeft daar." Sprak ze tegen hem.

Gwynn Hiddon

Ze legde haar hoofd tegen Reagan aan, hij zei dat hij een beetje geslapen had, maar hij vond het heel dubbel. Dat begreep ze heel goed, ze had dat gevoel natuurlijk zelf ook heel erg. het was dubbel, vooral omdat het op deze manier ging. David kwam naar Reagan toe en knikte een beetje, hij leek nu al wel een stuk rustiger te zijn dan dat hij gisteren was, maar ze wist dat hij nog wel even zou moeten wennen en dat hij Thobias ook zeker zou gaan missen.

Koning Thobias Hiddon

Hij keek even naar de grond en daarna keek hij op en zag hij Danny. Door wat ze vroeg knikte hij langzaam, de woorden drongen niet echt tot hem door. 'Doe wat je wilt.' zei hij, ietwat kortaf en in gedachten verzonken. Daarna ging hij zijn werkkamer in en dacht hij na over alles. Hij wilde dit niet zomaar toe laten. Hij wilde niet dat Reagan dit zomaar kon flikken en hij liet een paar van zijn beste mensen naar Riverwood gaan om alles in de gaten te houden. Hij zou niet meteen ingrijpen, maar hij wilde wel precies weten wat er allemaal speelde.

Koning Reagan Tridon

Hij voelde het hoofd van Gwynn tegen zijn lichaam aan en daarna knikte David dat hij wel honger had. Hij glimlachte eventjes daardoor en kwam overeind.
"Ga je alvast met mij mee? Dan kan mama nog even omkleden." Zei hij tegen de jongen en hij stak zijn hand naar hem uit.


Danny

Ze mocht doen wat ze wilde en daardoor knikte ze eventjes. Ze nam er geen notie van dat hij zo kortaf tegen haar deed, dat maakte haar helemaal niets uit. Op het plein van het kasteel zag ze een paar mensen de paarden zadelen, om op weg te gaan naar Riverwood. Ze sprak even met ze, gaf aan dat ze niet moesten vergeten dat Reagan degene was die hun altijd had geholpen en opgevangen wanneer thobias het te zwaar werd. Dat ze dat niet moesten vergeten. Daarna liep ze naar het dorp.

Koning Thobias hiddon

Hij besloot maar wat te gaan trainen om wat meer rust te krijgen, misschien zou dat hem wat helpen. Toen hij naar het veld liep zag hij één van de mannen die hij net naar Reagan gestuurd had, waarom was hij niet weg? Hij liep naar de man toe en door wat hij vertelde voelde Thobias zich woedend worden. Hij was in staat om die man hier af te maken door wat hij vertelde. Toen de man ook nog aangaf dat het Danny was die hem gewezen had op het feit dat Reagan hun altijd geholpen had, kon hij zich niet meer inhouden. Hij was veel te kwaad, het deed veel te veel met hem en hij gaf de man een snoeiharde klap. Hij liet hem achter en hij liep meteen achter Danny aan. Die hoefde hier ook geen seconde langer meer in de buurt te blijven. Toen hij haar zag greep hij haar vast en sleurde hij haar mee van de weg af, hij drukte haar tegen een boom. 'Als je Reagan zo belangrijk vindt, dan rot je maar op naar hem, net als de rest. Ik hoef je hier niet, ik heb je niet nodig, hij waarschijnlijk wel. Dan kan je lekker vriendjes worden met hem in plaats van mijn mensen zo toe te spreken,' beet hij haar toe, met zijn hand rond haar keel.

Danny

Ze merkte ineens dat ze achtervolgd werd, maar Thobias pakte haar al vast en drukte haar tegen een boom aan met zijn hand rond haar keel. Ze gaf hem meteen een knietje en wurmde zichzelf los, ze trok zijn armen achter zijn lichaam en drukte hem met zijn gezicht tegen de boom aan. Danny was ongelooflijk sterk.
"Ik accepteer het niet om zo behandeld te worden, zelfs niet door een koning. Ik vind Reagan niet belangrijk. Ik handel uit normen en waarden en ik vind dat deze mannen ook een keuze hebben, als ze het eens zijn met jouw mening, prima, maar ik herinner ze er alleen maar aan dat Reagan voor jou klaar staat wanneer je hem nodig hebt. Jij hebt hem weggejaagd, dus dit is je eigen schuld." Sprak ze tegen hem terwijl ze hem stevig tegen de boom gedrukt hield. Danny kon fantastisch vechten en ze zou daar ook echt niet voor terug deinzen.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg nogal onverwachts een knietje, waardoor hij in elkaar dook en het volgende moment stond hij tegen de boom aan. Dat was alleen maar voeding voor zijn woede, die toch al intens was. Zo erg dat hij zichzelf echt totaal niet in de hand had. 'Jij hoeft ze helemaal nergens op te wijzen en ik heb hem niet weggejaagd, dat heeft hij zelf gedaan. Zijn acties hadden gevolgen en dat had hij moeten weten. Dat wist hij ook, daar ben ik constant duidelijk in geweest. Wat er nu gebeurd, is volledig zijn eigen schuld.' zei hij tegen haar. Hij draaide zijn arm daarna nog iets verder, waardoor hij bijna door de grond ging van pijn, maar hij kon zich wel lostrekken en hij draaide zich om. 'Als je dat nog één keer doet, hak ik je kop er af. Ik wil dat je vertrekt, nú, voor ik iets doe waar ik spijt van krijg. Als ik je nog één keer in de buurt zie, is het gedaan met je,' zei hij, zijn stem trilde ontzettend. Hij wist dat hij heel erg aan het afreageren was, maar hij kon niet anders meer, iedereen leek er op uit te zijn om hem kwaad te maken en hij voelde gewoon dat hij op het punt stond om te breken, om echt helemaal in elkaar te storten door alle emoties.

Danny

"Natuurlijk hebben acties gevolgen, maar dat hebben jouw acties ook, Thobias. Wat er is gebeurd is deels ook jouw schuld, omdat jij niets toelaat, niet wilt." Ze wist veel meer dan hij dacht. Hij draaide zich om en ze liet hem nu los.
Als ze het nog één keer deed, hakte hij haar kop eraf. Ze keek hem eventjes aan en schudde haar hoofd een beetje. "Prima, probeer het maar allemaal zelf te redden, Thobias. Van wat ik heb gezien heeft Reagan je het afgelopen jaar constant ondersteund, ik ben benieuwd hoe je het in je eentje red." Sprak ze en ze haalde haar schouders even op en ging er vandoor terwijl ze een liedje floot. Ze wilde niet eens voor zo'n man werken, ook al had hij haar keihard nodig.

Koning Thobias Hiddon

Ze wist te veel. Veel te veel. Bovendien was ze niet te vertrouwen, onrealistisch, verwaand en ontzettend koppig. Het was toch beter als ze wegging. Het was beter als ze dood neerviel. Net als bij Reagan en Gwynn en die twee klote kinderen. Ze mochten allemaal door neervallen. Hij stond te hijgen van de woede, het was zo intens, hij voelde zijn hart kloppen in zijn keel en de steken trokken door zijn borstkas heen, waardoor hij zijn ogen dichtkneep. Dat deed best wel veel pijn. Hij liet zich tegen de boom aan op de grond vallen en hij probeerde rustig te ademen, maar dat ging niet echt. Het deed zo veel pijn dat hij zo hard verraden werd door iedereen. Door de mensen waar hij het meeste van hield. Het voelde alsof zijn hart verscheurd werd en dat maakte hem ontzettend haatdragend tegen iedereen die ook maar iets verkeerd deed.

Danny

Ze liep weg, maar niet veel later hoorde ze hem vallen, ze keek even om en keek een tijdje naar hem. Hij leek veel pijn te hebben. Ze liep op hem af en knielde bij hem neer. Ze pakte hem stevig vast en keek doordringend in zijn ogen. Zacht begon ze te mompelen en raakte ze zijn borst aan waar zijn hart zat. Het was alsof ze zijn hart vast greep en ze ging net zo lang door tot zijn pijn weg leek te zijn. Haar blauwe ogen werden haast paars terwijl ze zo bezig was.

Koning Thobias Hiddon

Hij verging echt van de pijn, hij wist niet wat hem overkwam. Hij leek bijna geen lucht meer te krijgen en hij probeerde ontzettend hard om rustig te zijn, maar het ging niet. Opeens was ze terug, maar hij was zich totaal niet bewust van wat er gebeurde, omdat het zoveel pijn deed. Het verdween langzaam en hij zakte voorover, tegen haar aan. Hij was helemaal uitgeput, zijn lichaam had het nogal zwaar met alles, maar de pijn was wel weg. Hij trilde nog wel, maar dat kwam door alle gevoelens, door de woede en door het verdriet.

Danny

Na een tijdje zakte hij tegen haar aan, compleet uitgeput en ze haalde haar hand langzaam weg. Ze zuchtte diep even en legde haar hand op zijn hoofd neer. Ze sloot haar ogen en nam voorzichtig een kijkje in zijn hoofd, in de warboel waar hij zich zo druk om maakte. Dit was toch geen leven... Ze kon er zelfs bijna geen wijs uit worden, zo extreem was het bij hem. Ze pakte wel de meest gevoelige plekken en zorgde dat de emoties wat minder heftig werden bij hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij was zich echt totaal niet bewust van wat ze deed en dat was misschien maar beter ook, want anders zou hij er waarschijnlijk niet al te blij mee zijn. Hij was echt uitgeput, hij draaide helemaal door en dat was niet goed, dat koste enorm veel energie en als hij dan ook nog eens totaal niet sliep, werd het een keertje te veel voor zijn lichaam. Helemaal als hij het ook nog beschadigde, als hij niet goed voor zichzelf zorgde. Hij wist dat de wonden in zijn armen deze keer meevielen, maar alles bracht veel te veel spanning met zich mee. Hij knipperde langzaam met zijn ogen en hij probeerde iets overeind te komen, maar dat ging nog niet echt.

Danny

Na een tijdje besloot ze dat het genoeg voor hem was. Hij was behoorlijk beschadigd in zijn hoofd en het was niet goed om alles aan te pakken, al begonnen haar handen hier wel van te jeuken. Hij had wel een goede aanpak nodig.
Thobias wilde overeind komen na een tijdje. "Even wachten, je zult je wat slaapdronken voelen, je moet hier even de tijd voor nemen. Je lichaam is anders nu, de spanningen zijn weg, dus lopen zal ook wel wat gek zijn." Legde ze aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

De stem van Danny drong tot hem door en hij wilde vragen waarom ze hier was, of ze zo graag wilde dat haar hoofd er af lag, maar hij besloot het niet te doen, hij had er geen energie voor. Ze zei dat hij moest wachten, hij zou zich slaapdronken voelen en hij moest er de tijd voor nemen, omdat de spanningen weg waren. 'Wat heb je gedaan?' vroeg hij zacht, zwak. Hij bleef wel zitten en hij leunde wat achterover, hij kon toch niets doen.

Danny

Thobias vroeg uiteindelijk wat ze had gedaan. "Ik heb je pijn weggehaald, je hart zal het nu niet meer zo snel begeven, bovendien heb ik ervoor gezorgd dat je tegenslagen wat beter volhoudt en dat je woede weg is, voor een groot deel. Je kunt nu weer rationeel nadenken." Vertelde ze hem.
"Dat is de reden waarom ik bij mannen uit de buurt blijf, Thobias, soms doe ik dit soort dingen per ongeluk, maar bij vrouwen werkt het niet." Legde ze heel zachtjes aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei schudde hij langzaam zijn hoofd, hij voelde zich heel wazig nu. ' Je hebt in mijn hoofd gekeken... Je weet al te veel. Weet je dat je er voor zorgt dat je voor mij één groot wandelend gevaar bent? nu al helemaal?' Vroeg hij zacht. Ze zorgde ervoor dat hij de neiging kreeg om haar het zwijgen op te leggen. Hij keek haar kort aan, nog steeds wat wazig. 'Ik dacht dat je mij gewoon vreselijk lelijk vond, dat je op vrouwen viel.' Mompelde hij nu. 'Ik wil niet dat je met iemand spreekt over wat je allemaal weet. Als je dat doet, moet ik je het zwijgen op leggen.' Fluisterde hij. Ze wist ook van Gwynn, ze wist waarschijnlijk van alles. Hij trok de stof van zijn overhemd wat meer over zijn armen heen, dat wist ze natuurlijk ook. Wist ze ook hoe het vroeger tussen hem en Gwynn gegaan was? Hij ademde diep in, het was echt gevaarlijk.

Danny

"Ik ben geen gevaar. Het is werk wat ik doe, ik ben heel discreet en vergeet wat ik gezien heb. Ik kan niet de lasten van ieder mens op me dragen. Ik laat het mezelf vergeven en schud het van me af. Anders is dit veel te zwaar." Legde ze aan hem uit met een doordringende blik in haar ogen. Ze grinnikte door zijn woorden toen hij dacht dat ze hem vreselijk lelijk vond. "Je bent best charmant." Gaf ze aan met een grijns.
"Ik zwijg, moest ik nog vertrekken van je?" Ze was heel direct en wilde het gewoon weten.

Koning Thobias Hiddon

'Dat kan ik mij voorstellen. Ik ben volgens mij wel een vervelend geval om te moeten onthouden.' Mompelde hij zacht tegen haar. Ze zei daarna zelfs dat hij best charmant was. 'Best charmant?' Herhaalde hij nu met een zwakke grijns op zijn gezicht, dat was al heel wat. Het betekende dat hij zich iets beter voelde. 'Ik had op zijn minst verwacht dat ik woest aantrekkelijk zou zijn. Maar je hebt nu in mijn hoofd gekeken, dus je weet hoe ziek ik ben. Dan moet ik maar genoegen nemen met charmant.' zei hij zacht. 'Blijf maar, ik had niet door wat ik deed. Ik was te kwaad om na te denken.'