Skyrim RPG

Koningin Destiney Hiddon

Hij kwam voorzichtig bij haar liggen en ze legde haar hoofd zacht tegen hem aan.
"Blijf je bij me? Thobias?" Vroeg ze hem zachtjes. Ze wilde echt niet alleen zijn en hij was de enige die ze om zich heen wilde hebben. Ze wilde proberen om zo duidelijk mogelijk te zijn, aangezien Thobias er nogal wat moeite mee had.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, ik blijf bij je.' Fluisterde hij. Hij vond het moeilijk, maar hij wilde bij haar zijn, hij wilde ook echt bij haar blijven, heel erg graag zelfs. Hij streek nu heel langzaam en lief door haar haren heen. 'Ik weet alleen niet wat ik moet doen... Het voelt zo raar, alsof ik je niet meer ken. Hier kan ik niet zo goed tegen, want het is verwarrend voor mij en dan word ik heel snel boos.' zei hij eerlijk tegen haar. Dan ging hij uit onmacht zichzelf weer pijn doen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij bleef bij haar, daardoor haalde ze even opgelucht adem. Hij wist alleen niet meer wat hij moest doen, alsof hij haar niet meer kende, hij kon er niet tegen en het was verwarrend. Daardoor werd hij heel snel boos.
"Het spijt me...." Fluisterde ze heel erg zachtjes, ze wilde wel haar zelf zijn, echt, maar het lukte nu gewoon niet. "Help me om mezelf weer terug te vinden..." Ze keek hem smekend aan. "En je doet het goed, dit vind ik fijn... Rust. Praten met jou." Legde ze hem zacht uit. Dit vond ze echt het prettigste van allemaal en zo wilde ze ook heel graag nog een tijdje blijven liggen.
"Ik ben bang voor nachtmerries.." Klonk haar stem nu heel erg zacht en hees.

Koning Thobias Hiddon

Hij deed het nu juist goed, dat was wel heel erg fijn om te horen, want hij twijfelde elke keer echt enorm aan alles, vooral aan zijn eigen gevoel. dat was echt heel erg vervelend. 'Ik doe mijn best... Ik wil je echt heel erg graag helpen.' Fluisterde hij. 'Ik snap dat je bang bent, maar ik zal de hele tijd bij je zijn en je helpen, met alles, altijd.' Fluisterde hij. Hij wilde er ook echt voor haar zijn als ze bang was. 'Probeer eerst gewoon wat te slapen...'

Koningin Destiney Hiddon

"Dat wilde ik zo graag van je horen..." Fluisterde ze tegen hem en ze legde haar hand op zijn wang. "Dat je me wilt helpen en bij me zal zijn... voor altijd." Legde ze aan hem uit. Ze moest proberen te gaan slapen en daardoor knikte ze een beetje. Ze sloot haar ogen en hield zijn hand stevig vast.

Koning Thobias Hiddon

'Natuurlijk, ik hou zielsveel van jou.' Fluisterde hij. 'Ik zou je nooit zomaar alleen laten, maar ik heb het wel moeilijk.' Zei hij eerlijk. daarom raakte hij ook echt in paniek en dat was een heel akelig gevoel, maar hij kon er niks aan doen. Ze sloot haar ogen en hij staarde naar haar, dit was echt heel erg raar. Hij had zin in haar, het zou morgen nog erger zijn en hij vond het heel lastig om rekening met haar te moeten houden.

Koningin Destiney Hiddon

Een paar weken later ging het echt heel erg goed met haar, maar dat was ook wel een beetje schijn, Thobias kon alles met haar doen, maar andere mensen liet ze niet dichterbij, die kwamen niet in haar buurt en hield ze zoveel mogelijk op afstand. Met Thobias ging alles goed en ze was ook zo verliefd op hem. Ze klopte aan op de deur van de werkkamer van Thobias en wachtte netjes tot hij zei dat ze binnen mocht komen.


Koning Reagan Tridon

Hij was nog niet met Serena de kamer in geweest, al zou hij wel bijna klaar zijn waarschijnlijk, maar hij durfde niet. Ook de angst van Destiney zorgde ervoor dat hij zelf ook wat banger was geworden, hij zat nu weer even alleen in de vergaderzaal en zijn oog viel weer op de krassen in de tafel. Hij hapte naar adem toe en begon met een mes in de tafel te krassen om het weg te halen, maar het werd alleen maar erger, hij hapte naar adem en trilde helemaal. Hij werd er echt gek van.

Koning Thobias Hiddon

Hij zat wat te overleggen met wat mensen, het ging eigenlijk wel oké met hem, al voelde hij zich niet zo geweldig. De mensen vertrokken net en daarna werd er weer op de deur geklopt. 'Kom maar binnen,' zei hij zacht. Hij haalde zijn mouwen even aan de kant en hij bekeek de krassen op zijn armen, daarna trok hij de mouwen weer terug. Niemand hoefde het te zien, het was niet nodig. Hij legde zijn werk aan de kant, hij had hard gewerkt vandaag.

Serena Lomaz

Ze liep naar Reagan toe en ze ging de vergaderzaal in, ze wist dat hij nu alleen was en ze wilde even kijken hoe het met hem ging. Toen ze hem zag zitten ademde ze diep in. 'Lieve Reagan, kijk mij eens aan.' fluisterde ze. 'Je moet niet bang zijn, het is verleden tijd, het gaat nooit meer gebeuren, ik bescherm je, je hoeft niet bang te zijn, nooit meer,' zei ze zacht en geruststellend.

Koningin Destiney Hiddon

Ze mocht binnenkomen van Thobias en daardoor opende ze langzaam de deur. Ze ging voor hem op het bureau zitten en drukte een kus op zijn lippen. "Volgens mij hebben wij nog steeds geen romantisch ritje door de sneeuw gemaakt, zullen we dat vandaag doen? Als je tijd hebt tenminste." Klonk haar stem liefdevol tegen hem.


Koning Reagan Tridon

Hij schoot overeind toen hij de deur open hoorde gaan, het mes viel uit zijn handen en hij keek naar Serena, ze sprak hem zacht en geruststellend toe. Hij haalde een paar keer diep adem. "Die tafel moet weg." Fluisterde hij, hij wilde alles wat hem aan die vrouw liet denken verwijderen uit het kasteel. Hopend dat het dan beter ging. Hij haalde zijn hand door zijn haren heen en zuchtte even diep. Daarna keek hij met een zwakke glimlach weer op naar Serena.

Koning Thobias Hiddon

Ze kwam op het bureau zitten, hij vond dat altijd iets leuks hebben, op de een of andere manier was het standaard uitdagend voor hem en die uitdaging had hij de laatste tijd ook echt wel nodig, hij merkte dat hij het anders heel moeilijk had om zijn aandacht bij haar te houden, omdat hij constant afleiding zocht. 'Dat klinkt als een goed idee. Dat lukt wel, maar dan moet ik denk ik vanavond nog wel wat doen en anders morgen doorwerken...' zei hij zacht. Hij werd ook wel weer heel erg veel.

Serena Lomaz

'Lieve Reagan, die tafel moet niet weg, die gedachtens moeten weg. Dat is niet afhankelijk van de tafel, want dan moet je alles hier weg halen, uiteindelijk zal je overal een gedachte en herinnering bij kunnen krijgen, bij het hele kasteel. Dan ga je uiteindelijk zelfs wegvluchten, dat kan niet. 'Die tafel is van jou. Die kamer is van jou. Het kasteel is van jou. Laat het niet jouw leven leiden, jij bepaald wat er gebeurd in je hoofd en niemand anders. Ook die tafel niet...' zei ze zacht en lief tegen hem.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het klinken als een leuk idee en het zou wel lukken, hij moest dan wel vanavond nog wat doen en anders morgen doorwerken.
"Hmm... wat saai..." plaagde ze hem en ze streelde met haar tenen langs zijn been. Ze probeerde hem steeds weer een beetje vaker uit te dagen. Hij had het nodig, dat merkte ze duidelijk.
"Laten we dan maar lekker gaan, voor we nog meer tijd verdoen." Plaagde ze.



Koning Reagan Tridon

Ze zei hem dat de tafel niet weg moest, maar de gedachten. "Die zullen nooit weggaan." Fluisterde hij tegen haar. Hij keek weer naar het gekras op de tafel en schudde zijn hoofd langzaam even. "De herinneringen zitten vast aan de zichtbare en tastbare dingen." Klonk zijn stem zacht en hees. "Ik ben ook het liefste ergens anders..." Gaf hij heel eerlijk toe, al sloot hij zich ook vroeger vaak op, maar nu ging hij het liefste gewoon weg, gelukkig zijn ergens anders.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het saai en daardoor grijnsde hij een beetje. Ze streek met haar tenen langs zijn been en hij ademde langzaam in, hij leunde iets achterover. Ze plaagde hem weer, ze wilde nu al gaan, anders zouden ze nog meer tijd verdoen. 'Hmm...' mompelde hij. Hij pakte haar voet vast en hij grijnsde even naar haar, daarna kwam hij langzaam overeind en liet hij zijn vingers over haar been heen glijden.

Serena Lomaz

'Jawel, Reagan. Dat kan wel. Niet nu, voorlopig nog niet, maar uiteindelijk zullen ze steeds meer vervagen en verdwijnen,' fluisterde ze. Hij moest wel hoop houden. 'Het kasteel is ook zichtbaar en tastbaar, je kan het niet laten verdwijnen,' zei ze daarna tegen hem. Hij gaf toe dat hij het liefste ook ergens anders was en ze pakte zijn hand vast. 'Dat snap ik wel, maar dat gaat niet...'

Koningin Destiney Hiddon

Hij leunde achterover door wat ze deed en daarna pakte hij haar voet vast. Ze schrok een klein beetje door deze onverwachte greep, maar daarna gleden zijn vingers over haar been heen en ontspande ze weer een beetje. Ze keek met een glimlach naar hem.
"Ga je mee, of blijf je liever hier bij je werk?" Vroeg ze hem met een grijns en wat uitdagende blik.


Koning Reagan Tridon

Hij zuchtte even en keek naar de grond. Hij wist dat hij haar moest geloven, maar hij zag het gewoon niet echt meer zitten allemaal. Hij voelde hoe ze zijn hand pakte en hij keek haar weer aan. "Uiteindelijk..." Mompelde hij haar toe. Hij pakte haar nu zachtjes in zijn armen en hield haar stevig vast, hij wist gewoon even niet wat hij moest doen.

Koning Thobias Hiddon

Door haar vraag schudde hij zijn hoofd. 'Nu ga ik wel graag mee,' plaagde hij haar even. Hij zoende haar zachtjes en daarna pakte hij haar hand vast en nam hij haar mee. Bij de stallen werd de koets meteen klaargemaakt en hij drukte zacht zijn lippen op haar wang. 'Wat heb je vandaag allemaal gedaan?' vroeg hij nu. Hij hoopte dat ze zich wel een beetje vermaakte als hij aan het werk was.

Serena Lomaz

'Ja, uiteindelijk,' fluisterde ze. Ze werd vastgepakt en ze sloeg haar armen voorzichtig om hem heen. 'Het komt wel goed, Reagan. Je hoeft het echt niet allemaal alleen te doen en als je het echt heel moeilijk hebt kunnen we ook wel even weg, weer even ontspannen en tot rust komen. Dan voel jij je weer beter en gaat het werken weer beter, dan voelt het allemaal niet zo vervelend als je hier bent...' zei ze zachtjes.

Koningin Destiney Hiddon

Hij ging graag met haar mee en ze knipoogde eventjes naar hem. Daarna zoende hij haar zachtjes. Ze zoende hem lief en zacht eventjes terug en ze werd vervolgens met hem meegenomen naar buiten toe, naar de stallen. Ze bleef dichtbij hem, het was ook nog behoorlijk koud. Hij wilde weten wat ze had gedaan die dag.
"Uitgeslapen." Grijnsde ze hem toe. "en ik ben nog eventjes bij Gwynn geweest." Vertelde ze aan hem, dat was het wel zo'n beetje.


Koning Reagan Tridon

Ze zei dat het wel goed kwam en dat hij het niet alleen hoefde te doen. Ze gaf aan dat ze wel even wet konden gaan om te ontspannen en tot rust te komen. Hij keek eventjes naar haar. "Misschien is dat wel een heel goed idee..." Sprak hij haar zachtjes toe. Hij leek alleen maar verder achter te lopen met zijn werk en daarom vond hij het ergens ook wel een goed idee om met haar samen weg te gaan. Echt even te ontspannen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze had uitgeslapen en dat ze nog even bij Gwynn geweest was. 'Was het gezellig? Hoe is het met haar?' vroeg hij zacht. Hij hoopte dat het wel goed ging met Gwynn, ondanks alles. Ze moesten nog steeds oppassen dat er niets gedaan werd om ze pijn te doen, maar ze hadden alle verhalen redelijk kunnen sussen. Hij wist nog steeds niet echt waar het vandaan kwam, hij had wel wat verhalen gehoord dat Sienna dingen verteld had, maar hij had haar gesproken en hij geloofde wel dat ze het niet gedaan had. Hij pakte Destiney vast. 'Kom, dan gaan we,' zei hij glimlachend.

Serena Lomaz

Hij leek het wel een goed idee te vinden en na een tijdje zei hij dat ook, daardoor glimlachte ze. 'Waar wil je graag naar toe?' vroeg ze aan hem. Ze wist niet wat hij van plan was, waar hij zich fijn bij voelde. Ze vond het allemaal geen probleem en ze ging sowieso heel erg graag met hem mee om hem te helpen en te steunen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij wilde weten hoe het met Gwynn ging en of het gezellig was. "Ja, het was wel heel gezellig, ik vond het fijn om even met haar te praten en het gaat denk ik naar omstandigheden wel goed met haar." Glimlachte ze Thobias toe en ze kneep even in zijn hand.
Wanneer de koets klaar was werd ze door Thobias vastgepakt. Haar ogen twinkelden en ze knikte meteen vrolijk.


Koning Reagan Tridon

Ze vroeg waar hij naartoe wilde gaan en hij haalde zijn schouders een beetje op. "Welk plekje zou je heel erg graag nog willen zien? Wil je liever naar een stad of ergens op het platteland?" Vroeg hij aan haar met een glimlach. Zij mocht het kiezen, hij had meerdere huizen waar hij terecht kon.

Koning Thobias Hiddon

Het was gezellig en ze vond het fijn om met Gwynn te praten. Het ging naar omstandigheden ook wel goed en hij was blij om dat allemaal te horen. Hij had haar zelf al even niet meer gesproken, hij vond het heel moeilijk en hij wist gewoon dat hij zich echt niet in kon houden nu, daarom was het beter om het niet te doen, hij wilde Destiney echt geen pijn doen. Hij hielp haar om te gaan zitten en daarna ging hij zelf ook zitten, hij pakte haar kin vast en hij zoende haar even heftig voordat ze vertrokken.

Serena Lomaz

'Eigenlijk maakt het mij niet zo heel erg veel uit, ik wil dat jij je er goed bij voelt, misschien is een rustige plek dan wel even fijn, even weg van alles en lekker samen zijn... als jij dat ook fijn vindt natuurlijk, anders wil ik het niet,' zei ze zacht en lief tegen hem. Ze streek langs zijn gezicht en daarna drukte ze zacht en liefjes haar lippen op zijn wang.

Koning Reagan Tridon

Soms vond hij het lastig dat ze niet aangaf wat ze zelf wilde, dat ze verstandig koos. Al liet ze nu wel doorschemeren dat een rustige plek fijn zou zijn. Hij knikte.
"Ik heb een landgoed bij een groot meer. Het is daar vast prachtig nu in de winter." Glimlachte hij naar haar. Hij voelde haar vingers langs zijn gezicht en daarna het kusje. Het liet hem even glimlachen.

Serena Lomaz

Hij had een landgoed bij een groot meer, het was daar vast prachtig. 'Dat denk ik ook, dat klinkt als een heel goed idee, het lijkt mij heerlijk met jou,' fluisterde ze nu. Ze zoende hem heel zachtjes, ze wilde het niet te heftig voor hem maken, dat was ook niet nodig, maar ze vond het zelf wel heel erg fijn. 'Als ik iets doe wat je niet fijn vindt moet je het eerlijk zeggen hoor.' zei ze daarna tegen hem.

Koning Reagan Tridon

Het klonk als een heel goed idee en het leek haar heerlijk met hem. Daardoor keek hij haar met een stralende blik aan. "Dan gaan we dat doen." Grijnsde hij en hij zoende har heel voorzichtig en zachtjes even terug. Hij moest het zeggen als ze iets deed wat hij niet fijn vond. "Ja, natuurlijk." Knikte hij.
"Kom, dan gaan we zelf met de koets, er zijn daar altijd bedienden aanwezig, dus we krijgen alle zorg die we nodig hebben." Glimlachte hij.

Serena Lomaz

Hij leek de zoen geen probleem te vinden en daarna zei hij ook dat hij het zou aangeven als hij iets niet fijn vond. Ze gingen met de koets, er waren altijd bedienden aanwezig. 'Ik heb alleen maar jou nodig,' plaagde ze hem een beetje en ze knuffelde hem nog even, daarna liep ze wel met hem mee. Ze hoopte dat dit hem wat rust zou kunnen geven.

Koning Reagan Tridon

Ze plaagde hem met de woorden dat ze alleen maar hem nodig had, hij grijnsde daardoor een klein beetje. "Ik ga niet voor je koken hoor." Plaagde hij. Hij was echt niet genoeg, dan zouden ze het niet overleven op het landgoed. De koets werd klaargemaakt en grote koffers met kleding werden op de koets geladen. Ze zouden weer met de prachtige houten open koets gaan. Hij klom op de bok en hielp Serena er ook bij.

Serena Lomaz

'Niet eens? Wat nou als ik dat heel graag zou willen?' vroeg ze plagend aan hem. Ze ging bij hem zitten en ze legde haar hoofd tegen zijn schouder aan, het was echt prachtig buiten, ze genoot van elk moment samen met hem. 'Begin ik je nog niet te vervelen?' plaagde ze hem nu. Ze streek met haar vingers heel zachtjes over zijn arm heen, ze wilde hem altijd zo veel mogelijk gerust stellen, zodat het alleen maar fijn voelde.

Koning Reagan Tridon

"Dan zou je het me eerst moeten leren." Plaagde hij haar weer terug. Ze kwam bij hem zitten en hij voelde haar hoofd tegen zijn schouder, hij legde een paar dekens over hun benen heen zodat ze het niet koud zouden krijgen en hij pakte de teugels vast. Even keek hij nog naar Serena die plagend vroeg of ze hem nog niet begon te vervelen. "Nee, lieve Serena, nog lang niet." Fluisterde hij tegen haar terug. Haar vingers gleden over zijn arm heen en hij spoorde het paard aan om te vertrekken. Hij vond het echt heerlijk in de buitenlucht.