Medieval Times

Abbygail Ladell

“Wat?” Grijnsde ze hem toen toe hij zei dat het lekker was dat ze hier bleef liggen op een sarcastische manier. Hij zei uiteindelijk dat hij bleef. “Prima.” Glimlachte ze hem toe. Hij pakte de dekens een beetje van haar af.
“Ik trap je eruit hoor, als je alles afpakt.” Klonk haar stem plagend en lichtelijk dreigend. Ze keek nog even naar hem. “Slaap lekker.” Zei ze vervolgens en ze sloot haar ogen.

Diablo Naresh

'Nou, dat merk ik dan vanzelf.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij verwachtte dat hij niet heel erg snel uit het bed getrapt zou worden. 'Welterusten.' zei hij zachtjes. Ze sloot haar ogen en hij bleef nog even een tijdje naar haar kijken, hij vond haar wel bijzonder, het was raar om hier naast haar te liggen, maar morgen zou hij wel een eigen kamer op zoeken. Hij zakte na een tijdje wel in slaap, al sliep hij heel lichtjes, omdat het toch een beetje een rare omgeving en rare situatie was.

Abbygail Ladell

Ze sliep eigenlijk al wel heel erg snel. Sneller dan ze had verwacht. In haar slaap rolde ze wat dichter tegen hem aan omdat ze het wat koud had. Maar het voelde wel heel fijn. Vroeg in de ochtend werd ze al wakker. Vaak was ze nét voor zonsopgang wakker om een rondje te gaan hardlopen door de bossen heen. Ze keek even opzij naar Diablo met een grijns en daarna kwam ze overeind, trok ze wat gemakkelijke kleding aan en al gauw was ze buiten. Ze genoot van de frisse lucht en keek naar hoe de zon langzaam opkwam, de oranje kleuren waren prachtig. Het was fijn om haar oude rondje weer te rennen.

Diablo Naresh

Toen hij wakker werd zag hij dat ze weg was. Hij schudde zijn hoofd even en daarna rekte hij zich uit en trok hij zijn kleding aan. Hij ging de kamer uit, hij zou wel eens een rondje door het kasteel lopen. Hij was benieuwd naar alles en hij wilde het hier ook een beetje leren kennen. Dat ging het beste door gewoon even rond te kijken en alles een keertje te zien. Hij vermaakte zich ook prima alleen, hij zou straks nog wel even trainen en dan opzoek gaan naar Stephen.

Abbygail Ladell

Na een fijn rondje hardgelopen te hebben, keerde ze weer terug naar het kasteel. Ze zweette flink, maar ze zag er vrolijk uit. Ze vond het echt heerlijk om weer op het kasteel te zijn eigenlijk. In de gangen kwam ze Diablo tegen. Ze grijnsde naar hem.
“Goedemorgen, slaapkop.” Plaagde ze hem nu.

Diablo Naresh

Hij had net een rondje gelopen toen hij daar iemand zag die hij wel kende. De enige persoon in het kasteel die hij kende op dit moment. Abbygail leek vrolijk te zijn en dat vond hij leuk om te zien. 'Ik heb goed geslapen. Blijkbaar heb je mij gisterenavond flink uitgeput.' Zei hij nu zelf ook met een grijns op zijn gezicht. 'Nou, zou die Stephen nou al wakker zijn? Ik heb zin om iets te doen.' zei hij met een fonkeling in zijn ogen.

Abbygail Ladell

Hij had goed geslapen en blijkbaar had ze hem dus de avond daarvoor flink uitgeput. Ze gaf hem een knipoog. “Je bent gewoon niets gewend.” Lachte ze hem toe. Hij vroeg zich af of Stephen al wakker was, hij had zin om iets te doen.
“Niet te ongeduldig zijn, het komt vanzelf. Ga eerst maar ontbijten.” Sprak ze hem toe. “Ik ga in bad.” Deelde ze nog even mee en daarna liep ze terug naar de slaapkamer toe.


Koningin Fay Lahero

Ze was veel meer vermoeid dan ze in eerste instantie had gedacht, dat kwam doordat ze zich in haar hoofd heel erg druk maakte, maar het allemaal een beetje afsloot. Nu werd ze langzaam wakker. De zon stond al hoog aan de hemel, het was later dan normaal dat ze wakker werd. Wat lui rekte ze zich een beetje uit en ze wreef over haar gezicht heen.

Diablo Naresh

'Niet ongeduldig, ik ben eerder fanatiek.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze vond ook nog eens dat hij niets gewend was. 'Zorg dan maar dat ik er aan wen....' zei hij wat uitdagend. Meestal had hij het na één keer wel gehad met een vrouw, maar met haar was het geen straf om nog eens wat te doen, waarschijnlijk. Ze vond dat hij moest gaan eten en ze ging zelf in bad. Hij ging dus ook opzoek naar de eetzaal en toen hij die gevonden had ging hij zitten.

Koning Stephen Lahero

Hij werd wakker doordat hij iets voelde en hij zag dat het Fay was die wakker werd. Het was duidelijk al laat en hij voelde zich nog steeds best wel moe. Hij keek naar haar en hij gaf haar zacht een kusje, daarna kwam hij overeind en pakte hij wat kleding uit de kast. Als hij nog langer bleef liggen zou het helemaal een nutteloze dag worden vandaag, dat wilde hij ook niet. Hij wilde het gevoel hebben dat hij wel iets deed.

Abbygail Ladell

Hij was niet ongeduldig, eerder fanatiek. “Het is maar net wat voor naampje je eraan geeft.” Lachte ze hem toe met een knipoog. Ook vond hij dat ze ervoor moest zorgen dat hij eraan zou wennen. Inmiddels was ze al half op weg naar de kamer en ze haalde alleen haar schouders op. Dat zouden ze nog wel eens zien. Ze ging heerlijk in bad en zorgde er zo voor dat ze weer helemaal fris rook.


Koningin Fay Lahero

Ze kreeg een kusje van Stephen en hij kwam meteen overeind. “Ook goedemorgen…” Mompelde ze zachtjes en vermoeid. Ze glimlachte een klein beetje naar hem en ging wat meer overeind zitten. “Ga je zo eerst met Abbygail en Diablo praten?” Vroeg ze aan hem. Ze wilde graag een beetje zijn plannen weten.

Koning Stephen Lahero

'Goedemorgen.' zei hij met een grijnsje op zijn gezicht tegen haar. Het was leuk om haar zo te zien. Ze vroeg wat een beetje zijn plannen waren en hij knikte langzaam. 'Ik wil heel graag eerst met ze gaan praten en dan ga ik daarna wel zelf aan het werk, dat lijkt mij het beste.' vertelde hij haar nu. Hij dacht wel dat hij vandaag nog een paar uurtjes nuttig kon werken na het gesprek, maar hij wilde vanavond niet te laat naar bed gaan. Anders bleef hij zo uitgeput.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat het wel zijn plan was, daarna ging hij zelf aan het werk, dat leek hem het beste. Ze knikte een beetje. “Goed idee, niet teveel werken hoor, lieverd.” Fluisterde ze hem toe met een glimlach. Ze kwam nu langzaam ook overeind en liep naar hem toe. Ze pakte hem zacht vast en knuffelde hem, ze hield intens veel van hem.  

Koning Stephen Lahero

'Ik zal mijn best doen om rustig aan te doen.' zei hij grijzend tegen haar. Hij hield haar even dicht tegen zich aan en daarna keek hij weer naar haar. 'Blijf jij hier? misschien kan je straks even met hun praten, apart van elkaar. Zeggen wat je van ze vindt. Ik ben wel benieuwd naar jou mening.' zei hij tegen haar, omdat hij het wel fijn vond om dat ook van iemand anders te horen, nadat ze even met ze gesproken had. 'Nou, dan ga ik maar, dan zie ik je straks wel.'

Koningin Fay Lahero

Hij vroeg of ze hier bleef. Misschien kon ze straks apart met ze praten, zeggen wat ze van de twee vond want hij was wel benieuwd naar haar mening. “Natuurlijk, dat wil ik wel. Ik zal wel kijken of ik ze te spreken krijg.” Glimlachte ze hem toe. Hij ging er nu vandoor en ze gaf hem nog een kusje op zijn wang. “Ik hou van je…” Klonk haar stem liefdevol.


Elvira Solore

Ze had het heerlijk gehad de vorige avond met Nathan, heel onbezorgd en ze hadden veel te veel gedronken, maar het was leuk geweest en het zou toch meer hun leven worden op die manier, dan konden ze er beter maar meteen aan wennen.
Kreunend werd ze nu wakker. Er werd herhaaldelijk op de deur geklopt. Ze gromde wat en keek even naar Nathan, maar daarna kwam ze overeind en riep ze dat ze eraan kwam. Ze trok snel wat kleding aan en met een bonkend hoofd deed ze de deur open en keek ze naar Sean en Selina die voor de deur stonden. Natuurlijk… ze was het helemaal vergeten.
“We kunnen ook later terug komen?” Opperde Selina maar. Elvira schudde haar hoofd. “Nee , kom maar gewoon binnen.” Mompelde ze.

Koning Stephen Lahero

Hij ging naar zijn werkkamer en hij schonk wat te drinken voor zichzelf in. Hij nam een slokje van zijn water en daarna werd er op de deur gekopt en ging die open. Het was Diablo. De man gaf aan dat Abbygail er vast snel zou zijn. Stephen vond het allemaal prima en hij nam wat ideeën van Diablo door. De man was heel slim, Stephen gaf hem wat gegevens en hij kon dat heel snel verwerken en omzetten in een plan.

Nathan Gerono

Hij hoorde ver weg wat geluiden en hij knipperde even met zijn ogen, maar hij voelde zich niet echt heel lekker, daarom draaide hij zich om en sloot hij zijn ogen weer. het was vast niet echt iets wat heel erg belangrijk was en hij ging liever nog even verder met slapen dan dat hij nu het bed uit ging. Daar had hij namelijk helemaal geen zin in.

Abbygail Ladell

Nadat ze in bad was geweest had ze al snel wat kleding aangetrokken en ze liep nu naar de werkkamer van Stephen toe. Ze klopte aan en zag Diablo al zitten. Ze glimlachte eventjes en nam naast hem plaats. “Goedemorgen Stephen.” Zei ze vrolijk tegen de koning.



Elvira Solore

Selina kwam al gauw binnen en Elvira schonk de twee nog wat moeizaam iets te drinken in. Ze mompelde dat ze Nathan even ging halen. Daarna liep ze de slaapkamer weer in en ging ze bij hem zitten. “Nathan… Selina en Sean zijn er, kom je ook zo uit bed?” Vroeg ze hem zacht en lief en ze streek eventjes door zijn haren heen met haar vingers.

Nathan Gerono

Hij knipperde met zijn ogen toen hij de stem van Elvira tot zich door hoorde dringen. Hij keek haar wat wazig aan en hij haalde langzaam adem. Hij wilde helemaal niet wakker worden. Hij wilde de hele dag slapen en nergens aan denken. Maar dan dacht hij aan zijn plannen voor de nieuwe groep, dat wilde hij wel. Hij werd toch een beetje enthousiast en hij kwam wat overeind. 'Ik kom.' zei hij schor. Hij ging de badkamer in en hij was even bezig met opfrissen, daarna trok hij wat kleding aan en zag hij er best prima uit.

Koningin Fay Lahero

Ze had zich langzaam aangekleed en liep nu naar het kindje toe. Het kindje dat steeds meer haar eigen werd, hoe meer ze ermee omging, ondanks dat het van Nathan en Elvira was. Nu pas had ze een naam voor hem verzonnen. Ze noemde hem Nathaniël. Ze wilde dat hij zijn vaders naam kreeg. Dat vond ze belangrijk. Vooral voor het geval dat ze Nathan nooit meer zou zien… dan had ze altijd een aandenken aan hem, vooral als de jongen op hem ging lijken… Het leek haar fijn, ze dacht elke dag aan Nathan en dit was een fijne manier om hem te herinneren.


Elvira Solore

Ze glimlachte toen ze de blik op zijn gezicht langzaam zag veranderen. Hij zei dat hij eraan kwam en ze knikte eventjes, blij om te zien dat hij wel wilde. Zelf zorgde ze er even voor dat ze er wat beter uitzag en daarna voegde ze zich weer bij Selina en Sean. Ze vroeg aan de twee of ze ook wat gehoord hadden van Kenzo.

Nathan Gerono

Zodra hij klaar was ging hij de kamer in, hij zag dat Sean en Selina met Elvira zaten te praten en hij begroette de twee even. Precies op dat moment werd er op de deur geklopt en besloot hij die maar open te trekken. Hij zag dat Kenzo voor hem stond, de jongen had dezelfde heldere blauwe ogen als Jay en Leroy. Zijn blik was strak en doordringend en zijn hand werd geschud, op een krachtige manier. Hij liet Kenzo naar binnen en de jongen begroette iedereen even en ging daarna ook zitten.

Koning Stephen Lahero

Abbygail was er ook al vrij snel en hij begroette haar. 'Ik was net wat plannen met Diablo aan het doornemen, hij lijkt verstand te hebben wat wat hij doet.' zei hij nu tegen haar. Hij was blij om te merken dat de man ook echt nuttig zou kunnen zijn, maar hij moest het wel allemaal nog uitvoeren, pas dan zou blijken of het ook echt werkte of niet. Nu klonk het allemaal wel leuk, maar hij moest zich wel nog echt bewijzen, maar dat kwam vast goed.

Elvira Solore

Ze was wel blij dat Nathan zichzelf zo verbetert had, dat was positief. Hij was vriendelijk en aardig tegen iedereen. Kenzo kwam na een tijdje binnen en ze stelde zichzelf even voor. Ze voorzag iedereen van iets te drinken en keek nu naar Nathan met een glimlach.
“Vertel jij je plannen?” Vroeg ze hem nu met een klein grijnsje.


Abbygail Ladell

Hij vertelde dat hij met Diablo wat plannen aan het doornemen was en dat hij verstand leek te hebben van wat hij deed. “Natuurlijk, Stephen, anders had ik hem nooit voorgesteld.” Glimlachte ze hem toe. Ze keek eventjes naar Diablo met een glimlach. “Wilde je het proberen?” Vroeg ze nu aan Stephen, aangezien hij waarschijnlijk nu al had gezien of hij wel of niet met Diablo wilde werken.

Nathan Gerono

Elvira vroeg of hij zijn plannen wilde vertellen en daardoor knikte hij langzaam. 'Het is eigenlijk vrij simpel. Ik heb het plan om een groep samen te stellen, waarmee wij verschillende opdrachten kunnen gaan uitvoeren. Dit zal over het algemeen zijn in opdracht en overleg met de koning. Het kan inhouden dat we een bepaalde crimineel moeten opsporen en gevangennemen, of nog een stapje meer dan dat. Ik zoek eigenlijk mensen die daar geschikt voor zijn en dat leuk lijkt om te doen.' zei hij nu.

Koning Stephen Lahero

'Ik vertrouw je ook wel, maar ik zie het toch liever graag zelf nog even.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht tegen Abbygail. 'Ja, ik wil wel een poging wagen. We kunnen altijd zien hoe het loopt en je lijkt te weten waar je het over hebt, dus bij deze ben je aangenomen.' zei hij tegen Diablo, die hem een soort van dankbaar aankeek. 'Dat klinkt goed, ik zal je niet teleurstellen.' zei de man nu, waardoor Stephen even knikte. 'Geweldig, dan wil ik nu graag even met Abbygail praten. Als je iets nodig hebt weet je mij te vinden en doe alsof je thuis bent.' zei hij tegen Diablo, die even knikte en daarna vertrok.

Elvira Solore

Ze zag Selina nogal ernstig kijken door het verhaal van Nathan. “Het is niet verplicht.” Voegde ze aan zijn verhaal toe. Daardoor keek Selina haar aan. “Dat begrijp ik, het lijkt me interessant, maar hiervoor heb ik wel de juiste training nodig.” Legde ze aan haar uit. Elvira glimlachte daardoor. “Die kunnen wij je geven. We zijn bezig een trainingsplek op te bouwen waar we elkaar dagelijks trainen en scherp houden.” Gaf ze aan.



Abbygail Ladell

Hij vertrouwde haar, dat was een mooi teken. Ze glimlachte hem toe en luisterde naar de rest Diablo was aangenomen. “Ik zei het toch.” Zei ze hem enthousiast, alsof hij bang was geweest dat Stephen hem niet zou aannemen. Stephen wilde nu nog even met haar praten en ze knikte eventjes. “Natuurlijk.” Glimlachte ze en ze wachtte tot Diablo verdween.


Koningin Fay Lahero

Wanneer ze met het kleine kindje rustig een rondje aan het lopen was, kwam ze eigenlijk puur toevallig Diablo tegen. Ze glimlachte naar hem. “En? Bevalt het kasteel een beetje?” Vroeg ze hem met een vrolijke grijns eventjes. Ze vond het prettig dat Stephen haar zo vol vertrouwde en ervan uitging dat zij juiste beslissingen maakte over personen.

Nathan Gerono

Sean leek alles een beetje te overdenken, maar hij wist dat hij de man wel om zou kunnen krijgen, als Selina het ook leuk vond, waarschijnlijk. Die gaf aan dat het haar wel interessant leek, maar dat ze de juiste training nodig had. 'Dat komt denk ik helemaal goed. Elvira en ik zijn zelf jaren getraind en kunnen jullie alles uitleggen dat nodig is.' zei hij. Kenzo leek wel enthousiast te zijn over alles, Nathan dacht wel dat het hem goed zou kunnen doen dat hij ergens bij hoorde.

Diablo Naresh

Hij liep weer door de gang, hij zou zich zo wel even omkleden en dan wat gaan trainen, het was wel lekker om even wat te bewegen en buiten te zijn. Nu keek hij op toen hij een bekende stem hoorde, het was Fay. Ze vroeg of het kasteel een beetje beviel, ze had een vrolijke grijns op haar gezicht staan, die er voor zorgde dat hij glimlachte. 'Ja, ik vind het mooi hier, het bevalt zeker.' zei hij tegen haar. 'De mensen lijken allemaal heel vriendelijk te zijn, ik kan het waarderen dat we hier mogen blijven.' zei hij daarna. Zijn donkere ogen waren strak op haar gericht, maar stonden ontspannen en zelfverzekerd.

Elvira Solore

Ze zag dat de bedenkelijke blik in de ogen van Selina langzaam verdween. Ze glimlachte nu en knikte eventjes. “Het lijkt me zeer interessant en ik wil graag een keer een training meemaken om te zien of het wat voor mij is, jij ook, Sean?” Vroeg ze glimlachend aan de man naast haar. Het leek haar wel leuker om dit samen met hem te doen namelijk.


Koningin Fay Lahero

Ze wiegde het kindje in haar armen zachtjes heen en weer en keek naar Diablo die aangaf dat het hem wel beviel. Iedereen leek heel vriendelijk te zijn en hij kon het wel waarderen dat ze hier mochten blijven. “Natuurlijk, ons huis staat voor iedereen altijd open.” Zei ze glimlachend tegen hem.
“Ben je bevriend met Abbygail?” Vroeg ze nu nieuwsgierig aan hem.


Faith Lahero

Ze hielp Killian zoveel als ze kon met alles. Ze vond het fijn met hem en merkte ook wel dat ze zich veel beter voelde nu ze samen met hem was. Toch bleef zijn concentratie wel wat slecht en wist ze eigenlijk totaal niet hoe ze dat op moest lossen. Ze wilde het aan Sean vragen, maar die bleek niet meer hier te zijn, dat vond ze wel heel erg jammer.

Sean Mylano

Hij overdacht alles een beetje, het idee stond hem wel aan, maar hij wilde dat Selina iets kon beslissen zonder dat zijn mening al te duidelijk was. Hij wilde dat ze zelf liet zien wat ze graag wilde, dan zou hij daarna zijn eigen mening geven. Ze vroeg er nu direct naar en hij knikte even. 'Ik wil ook graag een keertje meedoen, maar het staat mij wel aan.' zei hij eerlijk. Hij vond het ook leuk om iets nieuws te doen, om iets te doen te hebben, want nu had hij dacht niet echt.

Diablo Naresh

Ze zei dat het natuurlijk zo was, hun huis stond voor iedereen altijd open. 'Dat is heel nobel.' zei hij tegen haar. Ze vroeg nieuwsgierig of hij bevriend was met Abbygail en hij knikte even. 'Het is een interessante vrouw en het klikt tussen ons, we hebben elkaar leren kennen toen ze op reis was. Ik verveelde mij een beetje in de positie waarin ik zat, de manier waarop mijn leven liep. We raakten aan de praat en ze zei dat ze misschien wel iets voor mij wist. Ik zocht een nieuwe uitdaging, dus hier ben ik.' zei hij tegen haar.

Selina Foxy

Ze keek nieuwsgierig naar Sean, naar wat hij erover te zeggen had, zou hij het echt net zo leuk vinden als zij? Hij knikte wel, hij wilde het een keer proberen, het stond hem wel aan. Ze gaf hem daardoor even een knipoog en keek weer naar Nathan en Elvira. "Wat nu? Gaan we daarheen? Moeten we daar blijven?" Vroeg ze nu nieuwsgierig.


Koningin Fay Lahero

Hij vond het heel erg nobel van haar en Stephen en ze haalde haar schouders een beetje op. "Zo ben ik hier zelf ook ooit terecht gekomen." Sprak ze met een klein glimlachje. Hij vertelde over Abbygail en ze luisterde naar hem en knikte af en toe een beetje. Het was wel interessant en hij klonk ook heel erg oprecht eigenlijk.
"Een uitdaging is het zeker." Sprak ze met een grijns tegen hem.