Griekse Mythologie

Chayenne Lahero

"Misschien dat ik het daarom wel accepteer... omdat ik er deel van ben..." Mompelde ze zachtjes. Het zou er een verklaring voor kunnen zijn namelijk. Ze werd nu door hem vastgepakt en ze voelde zijn hand op haar slaap, haar ogen sloot ze even en niet veel later was haar hoofdpijn weg en voelde ze alleen nog maar de verwarring, met een glimlach keek ze Apollo nu aan.
"Wauw, dankjewel." Glimlachte ze hem toe. Het was heel erg indrukwekkend.
Hij was bereid om negatieve kanten te aanvaarden en zij was het waard om zijn toekomstbeeld voor te veranderen, daardoor kleurde haar wangen wat.
"Meen je dat?" Fluisterde ze, haar stem klonk nu wat hees. Hij vroeg haar daarna of ze nog wat wilde gaan drinken of dat ze het niet meer zag zitten, ze grijnsde.
"Laten we gaan." Ze veerde ook overeind.

Apollo

‘Dat denk ik ook. Als mens accepteer je dit niet, mensen kunnen er niet mee omgaan en zullen snel haatdragend worden richting goden, of ons niet vertrouwen. Soms terecht, maar niet altijd. Goden zijn ook verschillend, we zijn niet allemaal hetzelfde, net zoals mensen niet hetzelfde zijn,’ zei hij tegen haar. Hij kon er soms niet goed tegen dat goden vervloekt werken, terwijl het misschien maar om één ging die iets fout had gedaan. Dat kon je de rest toch niet kwalijk nemen? Ze bedankte hem, waardoor hij glimlachte. ‘Geen moeite,’ was zijn reactie. Dit was niets voor hem. Hij zag haar een beetje rood worden en ze vroeg of hij het meende, waardoor hij glimlachte. ‘Natuurlijk, ik meen het meeste van wat ik zeg,’ zei hij plagend. Ze veerde overeind en hij sloeg zijn arm om haar middel heen, om zo richting het dorp te lopen.

Chayenne Lahero

Hij legde ook hoe hij erover dacht en dat er nog behoorlijk veel verschil was tussen de goden.
"Ik zag jullie gewoon als een stel mafketels die denken alles aan te kunnen." Vertelde ze nu met een plagende grijns rond haar lippen aan hem. Haar ogen twinkelden even.
Hij meende het meeste wat hij zei en daardoor glimlachte ze nog breder en nog verliefder naar hem. Nu begon ze hem echt te vertrouwen, nu was hij meer echt.
Ze voelde zijn arm om haar heen en ze leunde wat tegen hem aan. Ze liep een soort cafeetje met hem binnen, gelukkig was het daarbinnen redelijk rustig.

Apollo

Ze vertelde hoe ze hun had gezien, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Ik zou niet willen zeggen dat we mafketels zijn, maar we kunnen wel een hoop aan hoor,’ zei hij lachend tegen haar. Ze leunde tegen hem aan en ze gingen een cafeetje binnen, Chayenne wist vast wel wat gezellig was en wat niet, hij kwam hier nooit, normaal gesproken had hij hier ook helemaal niets te zoeken. Hij gleed langzaam met zijn vingertoppen over haar rug heen en hij ademde diep in. ‘Wat heb je je vader verteld? Ik neem aan dat je niet gezegd hebt dat je met mij iets ging drinken,’ zei hij tegen haar, nog steeds met dezelfde grijns op zijn gezicht.

Chayenne Lahero

Ze liep door het café heen en voelde hoe hij haar rug streelde, het gaf haar kippenvel, dat voelde zo fijn... Ze ging ergens zitten en hij vroeg wat ze haar vader had verteld.
"Ik heb gezegd dat een vriendin van me oppas nodig had voor haar kinderen omdat ze een avondje uit ging en dat ik daar zou blijven slapen." Ze keek hem even ondeugend aan, haar ogen twinkelden.

Apollo

Hij liep met haar mee en hij ging ook zitten, zodra ze antwoord gaf op zijn vraag keek hij haar wat verbaasd aan. Haar ondeugende blik zorgde ervoor dat er een glimlach op zijn gezicht kwam te staan. Hij had het niet echt verwacht, maar het was duidelijk dat hij het zeker wel zag zitten. Als ze gewoon weer terug naar huis was gegaan, dan was hij wel bij iemand anders de nacht door gaan brengen. Het begrip trouw was vaag voor hem en hij wist dat hij daar misschien wat serieuzer tegenaan moest kijken. Dat was voor mensen toch net wat anders dan voor goden en wat dat betreft was Chayenne waarschijnlijk in haar doen en laten meer mens dan god. Nu nog dan. ‘Je kan niet eeuwig tegen hem liegen, dat weet je toch?’ vroeg hij zacht aan haar.

Chayenne Lahero

Ze haalde even diep adem toen hij haar vertelde dat ze niet eeuwig tegen haar vader kon liegen. Ze knikte even, dat wist ze ook wel... Natuurlijk wist ze dat wel, maar hoe moest ze dit ooit aan haar vader vertellen?
"Ik ga het hem echt wel vertellen, ik weet alleen nog niet wanneer." Zuchtte ze. "Dit is wel weer even wat anders en hij zal er fel op tegen zijn, dat weet ik zeker." Ze keek hem weer even doordringend aan.
Er kwam iemand langs om te vragen wat ze wilden drinken, ze gaf aan wel een glas wijn te lusten.

Apollo

Hij bestelde water, daarna ging zijn blik weer naar Chayenne. Haar vader zou er fel op tegen zijn. Dat dacht hij zelf ook, het was ook niet zo heel gek, hij had niet echt goede ervaringen, waarschijnlijk. ‘Hij zal er nog meer op tegen zijn als hij weet dat je tegen hem liegt om met mij te zijn, om bij mij te slapen. Ik vind het niet erg, laat dat duidelijk zijn. Ik wil alleen niet dat je jezelf in de problemen werkt voor mij…’ zei hij tegen haar. Dat zou hij nooit willen, het was al moeilijk genoeg voor haar zonder dat ze gedoe met haar vader had. ‘Als ik laat zien dat ik moeite voor jou doe en dat ik je goed behandel, draait hij waarschijnlijk wel bij… hoop ik tenminste…’ zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Chayenne Lahero

Ze speelde met haar glas en keek naar de tafel toen hij vertelde hoe het zou gaan. Hij vond het niet erg, maar ze voelde zich er toch behoorlijk schuldig over.
"Oké, ik vertel het hem morgen." Mompelde ze nu. "Omdat je zo aandringt." Ze glimlachte weer even. Ze nam een slokje van haar wijn en keek weer naar Apollo op.
"Hij wilt wel het beste voor me, dus ik denk het ook wel..." Klonk haar stem nu zachter. Haar blik werd wat dromeriger nu ze bij het kaarslicht zo naar hem keek. Dit was iets wat ze eigenlijk altijd al had gewild...

Apollo

Hij grijnsde omdat ze zei dat ze het morgen wel zou vertellen, omdat hij zo aandrong. ‘Het is beter voor jezelf,’ zei hij zacht. ‘Als je wilt, wil ik er wel bij zijn…’ bood hij daarna aan. Hij wist dat hij niet elke keer zo veel van zijn tijd aan haar kon besteden, maar nu moest het maar even. Hij deed het zelf ook wel graag. Haar blik was dromerig toen ze naar hem keek en hij had nog steeds dezelfde glimlach op zijn gezicht staan, hij pakte haar hand vast en hij kneep er zachtjes in. ‘Ik had ergens een beetje gedacht dat je niets van mij zou moeten weten nu…’ zei hij tegen haar. Hij had wel gedacht dat hij kon laten zien dat hij niet slecht was, maar dat het zo makkelijk ging als nu, had hij alleen maar kunnen hopen.

Chayenne Lahero

"Weet ik, weet ik." Lachte ze door zijn goed bedoelde woorden. Hij wilde er ook wel bij zijn als ze dat wilde. Ze schudde haar hoofd.
"Misschien later op de dag, maar ik vertel het liever eerst zelf dan dat je ineens op de stoep staat. Maar je merkt het zeker vanzelf wel als ik je nodig hebt." Sprak ze met een glimlach tegen hem.
Hij kneep zacht in haar hand, daardoor kwam ze weer terug in de werkelijkheid. Ze keek hem met een glimlach aan.
"Nee, je bent nu eigenlijk nog interessanter geworden, nu ik je geheimpje ken." Plaagde ze hem.
"Ik vind het echt heel erg interessant allemaal, je maakt me onwijs nieuwsgierig naar meer." Vertelde ze nu wat serieuzer. Dit was haar kans om meer van de wereld te gaan zien.

Apollo

Ze wilde het liever eerst zelf vertellen dan dat hij opeens op de stoep stond, hij knikte, dat kon hij wel begrijpen. Later op de dag kon hij dan alsnog komen, maar hij merkte het vast vanzelf wanneer ze hem nodig had. ‘Ja, dat weet ik wel zeker,’ zei hij lachend tegen haar. Ze plaagde hem, hij was nog interessanter nu ze zijn geheimpje wist. ‘Gelukkig is dat nu voor mij alleen maar positief,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Het is wel belangrijk dat je het verder niemand verteld. Het kan enorm schadelijk voor mij zijn…’ zei hij tegen haar. Als iemand op aarde wist wie hij was, was het veel makkelijker om schade aan te richten. Dat wilde hij liever voorkomen, hij had geen zin in onnodig gedoe. Ze vond het heel erg interessant en hij maakte haar nieuwsgierig naar meer, daardoor grijnsde hij. ‘Zeg dat nou maar niet zo uitdagend,’ zei hij lachend. Hij wist wel dat ze het zo niet bedoelde, maar het was veel te leuk om haar te plagen. ‘Je zult vanzelf meer meekrijgen. Maar wel voorzichtig en rustig aan. Wanneer de tijd daar is, zul je vanzelf meer merken…’ zei hij.

Chayenne Lahero

Hij wist wel zeker dat hij het merkte wanneer ze hem nodig had, daardoor glimlachte ze hem weer toe. Hij vond het eigenlijk wel positief dat ze zo nieuwsgierig was. Ja, misschien kwam haar nuchterheid toch wel naar boven op deze manier. Het was alsof ze dit allemaal al wist en er een leegte in haar gevuld is nu. Het was belangrijk dat verder niemand er vanaf wist want het kon enorme schade aanrichten, ze knikte, dat kon ze wel begrijpen, natuurlijk wel.
"Ik begrijp dat allemaal ook wel, ik zal het er met niemand over hebben, maar ik mag ze wel vertellen dat ik een vreselijke knappe en leuke man heb ontmoet, toch?" Plaagde ze hem weer.
"Uitdagend? Ik wil meer van de wereld zien, niet perse van jou." Lachte ze hem nu toe. Ze nam nog een slok van haar wijn en werd steeds vrolijker.
"Wat zou ik kunnen, Apollo? Als ik een halfgod ben?" Vroeg ze nieuwsgierig. Ze snapte wel dat hij alles rustig aan wilde, het duizelde haar nu al.

Apollo

Ze begreep het, maar ze mocht volgens haar wel vertellen dat ze een ontzettend leuke en knappe man ontmoet had. ‘Ja, dat mag, vooruit dan maar,’ zei hij lachend tegen haar. Het was geen probleem dat ze over hem vertelde, zolang ze het maar niet had over wat hij eigenlijk was. Dat zou namelijk een probleem kunnen worden als mensen het wisten. Ze wilde meer van de wereld zien, niet perse van hem. ‘Nouja! Dit is niet echt goed voor mijn zelfvertrouwen hé,’ zei hij plagend tegen haar. Met zijn zelfvertrouwen was gelukkig niets mis. ‘Maar goed, als je dat wilt. Dan zal ik niets van mezelf laten zien vanavond en kan je lekker naar een wereldkaart gaan staren. Geen enkel probleem,’ ging hij verder met haar pesten. Ze vroeg daarna serieus wat ze zou kunnen, als halfgod. Daar dacht hij even over na. ‘Dat verschilt. Sommige halfgoden kunnen niets, komen er zelfs gewoon niet achter dat ze een halfgod zijn. Er lopen er wel meer rond… sommige hebben gewoon net wat meer kracht dan een mens, zijn net wat mooier en intelligenter. Sommige hebben ook echt op zichzelfstaande krachten. Ik heb geen idee hoe het bij jou zit, maar je zult er vanzelf achter komen, denk ik… je bent in ieder geval net zo aantrekkelijk en knap als een god, dat is duidelijk…’

Chayenne Lahero

Dat mocht wel van hem, ze mocht dus aan iedereen vertellen wat voor man ze had ontmoet. Daardoor gingen haar ogen nog meer twinkelen.
Het was niet goed voor zijn zelfvertrouwen, ze keek hem daardoor plagend aan. "Dat zelfvertrouwen van jou, mag volgens mij best wel even indimmen af en toe." Ze stak haar tong naar hem uit.
Als dat was wat ze wilde, dan zou hij niets van zichzelf laten zien die avond en kon ze naar een kaart van de wereld staren.
"Dus dat valt bij jou onder "meer van de wereld zien?" Lekker dan." Lachte ze weer.
Het verschilde wat halfgoden konden. Ze was in ieder geval net zo aantrekkelijk als een god. Ze glimlachte hem daardoor weer liefjes toe.
"Dank je... zou wel jammer zijn dat ik daardoor niets anders kan." Grinnikte ze nu. Ze zou heel erg graag veel meer kunnen dan alleen mooi zijn, al was het wel waarschijnlijk dat dit het was.

Apollo

Volgens haar mocht dat zelfvertrouwen van hem wel eens wat in dimmen af en toe. ‘Ach, ik kan er niets aan doen. Volgens mij bestaan er gewoon geen goden met weinig zelfvertrouwen,’ zei hij plagend. ‘Ja, dat valt bij mij onder meer van de wereld zien. Valt toch tegen hé,’ zei hij lachend. Hij had het ontzettend naar zijn zin met haar en dat was ook wel aan hem te zien. Normaal was hij een stuk serieuzer en waarschijnlijk ook saaier, nu niet. Nu vermaakte hij zich prima met haar. Het zou wel jammer zijn dat ze verder niets kon, daardoor haalde hij zijn schouders op. ‘Ach, met uiterlijk bereik je ook heel veel,’ was zijn reactie. ‘Voor mij hoef je in ieder geval zeker niet meer te kunnen,’ voegde hij er glimlachend aan toe. Hij dronk zijn water op en hij keek haar daarna vragend aan, hij wilde haar het liefste zo snel mogelijk met zich meenemen.

Chayenne Lahero

Volgens hem bestonden er geen goden met weinig zelfvertrouwen. Ze schudde haar hoofd, nee dat dacht ze ook niet. Het viel bij hem inderdaad onder meer van de wereld zien en ze schudde daardoor haar hoofd weer. "Nou, dan gaan we uit van mijn definitie van meer van de wereld zien." Maakte ze de opmerking.
Met uiterlijk zou ze ook heel erg veel bereiken. "Maar dat zou dan door mijn uiterlijk komen, dat is heel anders..." Mopperde ze eigenwijs. Hij dronk zijn drinken op en zij goot ook het laatste beetje achterover, daarna stond ze op. Ze zag aan hem dat hij haar heel erg graag mee wilde nemen en stiekem werd ze zelf ook wel nieuwsgierig.

Apollo

Haar opmerking liet hem opnieuw grijnzen, hij had het eigenlijk niet verwacht, maar hij moest toegeven dat ze wel heel erg leuk was. Hij was in eerste instantie op haar uiterlijk afgegaan, maar hij merkte gewoon aan zichzelf dat er meer bij kwam kijken, nu al. Ze reageerde eigenwijs op hem, waardoor er een glimlachje doorbrak op zijn gezicht. Ze stond op, waardoor hij meteen hetzelfde deed. Waarschijnlijk had zijn blik genoeg laten zien en blijkbaar vond ze dat niet zo erg. Hij greep haar vast en hij drukte heel kort zijn lippen op die van haar, daarna pakte hij haar hand weer vast. ‘Ik heb zo het gevoel dat je de plek waar wij naar toe gaan wel leuk zal vinden…’ zei hij tegen haar, met een fonkeling in zijn heldere ogen.

Chayenne Lahero

Hij glimlachte erg vaak naar haar en daardoor voelde ze zich ook steeds meer op haar gemak bij hem. Wanneer hij zelf ook op stond, werd ze vastgegrepen en voelde ze kort zijn lippen op die van haar, haar knieën werden er week van, het was maar goed dat het zo ontzettend kort duurde... Hij had een gevoel dat de plek waar ze heen gingen, haar wel aan zou staan.
"Ohja? Laat maar zien dan." Fluisterde ze uitdagend terug.

Apollo

Haar uitdagende antwoord stond hem wel aan, hij wachtte dan ook niet langer en hij nam haar mee naar buiten. Hij liep weg het dorp uit, eigenlijk alleen maar omdat hij naar een plek wilde waar het wat rustiger was. ‘We gaan ergens anders heen, dit zal waarschijnlijk meteen de eerste keer zijn dat je iets van mijn krachten meekrijgt. We blijven wel op aarde, maar het is makkelijker om ons zo te verplaatsen,’ zei hij nu tegen haar. ‘Kom, hou je vast aan mij,’ zei hij daarna. Hij sloeg zijn armen om haar heen en zo hield hij haar stevig vast. Het duurde maar een fractie van een seconde, daarna stonden ze op een totaal andere plek, voor een huis dat aan het strand lag. Hij had een glimlachje op zijn gezicht staan en hij opende de deur.

Chayenne Lahero

Ze werd meegenomen naar buiten, na een tijdje stond hij stil, hier was helemaal niemand te bekennen. Ze zouden ergens anders heengaan, maar blijven wel op de aarde. Ze hield zich stevig aan hem vast en sloot haar ogen, wanneer ze die weer opende, stond ze op een hele andere plek die ze niet herkende.
"Dit bedoel ik dus met meer van de wereld zien!" Sprak ze opgetogen, ze liep achter hem aan naar het huis en ging met hem mee naar binnen toe.

Apollo

Dit was wat ze bedoelde met meer van de wereld zien, waardoor hij grijnsde. ‘Nou, dan heb ik je dus makkelijk tevreden gemaakt,’ zei hij plagend tegen haar. Hij sloot de deur achter haar, deed het licht aan en nam haar daarna mee naar de andere kant van het huis. Hij opende een deur en nu stonden ze op het balkon dat uitkeek over het strand en over de zee. Hij vond het heerlijk om hier te zijn, als hij op aarde was tenminste. Dan was dit toch wel één van de mooiere plekken. Hij wist dat Chayenne dit ook leuk moest vinden, daarom vond hij het alleen maar leuker om haar mee te nemen. ‘Je bent het eerste menselijke of halfmenselijke wezen dat ik meeneem hier naar toe,’ zei hij grijnzend tegen haar. Hij kwam hier eigenlijk altijd alleen, ze was echt de eerste.

Chayenne Lahero

"Wie zei dat ik hier al genoegen mee nam?" Vroeg ze nu plagend aan Apollo. Er werd een andere deur geopend en daar was een balkon dat uitkeek over de zee, ze stapte er langzaam naartoe en legde haar handen op de balustrade terwijl ze naar buiten keek, de wind speelde met haar haren en ze vond het heerlijk. Ze sloot haar ogen en opende die pas weer toen Apollo weer begon te praten.
"Is deze plek dan zo speciaal voor je?" Vroeg ze hem.

Apollo

Even was het heel stil, daarna vroeg ze of deze plek dan zo speciaal was voor hem. ‘Niet heel bijzonder. Ik kom hier al jaren als ik gewoon even alleen wil zijn, soms voor een paar dagen. Meestal heb ik niet langer de tijd en ben ik weer nodig,’ zei hij met een glimlach op zijn gezicht tegen haar. ‘Het is niet altijd leuk om constant met andere goden of met mensen te zijn. Nooit even rust te hebben. Er zitten een hele hoop voordelen aan het zijn van een god, maar ik zou denk ik net zo veel nadelen op kunnen noemen. De constante onrust en het gevoel hebben dat je áltijd nodig bent, zijn daar twee van die mij nogal zwaar vallen, zo nu en dan,’ zei hij tegen haar. Hij staarde naar de zee en daarna keek hij weer opzij naar haar. ‘Maar dat maakt niet zo veel uit, verder gaat het prima met mij,’ zei hij grijnzend.

Chayenne Lahero

Het was niet zo heel bijzonder, maar hij kwam hier als hij alleen wilde zijn, soms zelfs voor enkele dagen. Meestal moest hij dan alweer terug omdat hij nodig was. Ze knikte begrijpelijk even.
"Zolang je maar een plek hebt om naartoe te gaan, valt het allemaal wel mee toch? Dan is het wel te doen, of niet?" Vroeg ze aan hem. Verder ging het prima met hem, daardoor grinnikte ze even, ze leunde nu met haar hoofd wat tegen zijn sterke schouder aan. De zon was net onder gegaan en het gaf een prachtige gloed op de zee.