Griekse Mythologie

Apollo

Ze wilde dat hij iets over zichzelf vertelde, waardoor hij zijn hoofd schudde. ‘Ik ben niet zo interessant als ik er uitzie,’ was zijn reactie, op plagende toon. ‘Ik ben iemand die iets snel saai vind, maar toch veel voldoening kan halen uit kleine dingen. Nogal tegenstrijdig dus. Ik heb veel uitdaging nodig om mij gelukkig te voelen, ik ben snel eenzaam en ik heb graag mensen om mij heen om mee te praten, ik vind het heerlijk om iemand te leren kennen en te doorgronden,’ zei hij tegen haar. Zo vertelde hij tenminste iets. Daarna zei ze dat ze het wel zagen, waarschijnlijk hoefde hij niet snel bij haar vader te komen en dat zei ze zelf ook al, waardoor hij zwak glimlachte. Hij werd vastgepakt en door haar gezoend, waar hij direct in meeging, hij vond het heerlijk. Hij legde zijn handen op haar heupen en hij trok haar tegen zijn lichaam aan, zijn handen gleden direct over haar rug heen. 'Je kan ook met mij mee komen...' mompelde hij na de zoen. Hoewel hij hier niet woonde, had hij genoeg plekken in de buurt waar ze naar toe konden gaan, ook op aarde had hij ook huizen nodig, of in ieder geval plekken om naar toe te gaan, het was wel zo handig.

Chayenne Lahero

"Oh echt wel. Maar dat heeft natuurlijk te maken met je geheim, dus zal ik het nooit te weten komen, helaas." Ze haalde haar schouders even op, maar vond het toch wel behoorlijk lastig. Hij was iemand die iets snel saai vond, maar wel voldoening haalde uit kleine dingen, hij vond het tegenstrijdig.
"Valt wel mee... het hoeft niet tegenstrijdig te zijn." Vertelde ze hem glimlachend.
De zoen was weer heerlijk en ze voelde zijn handen over haar rug glijden waardoor ze die kromde en ze hing wat tegen hem aan. Ze mocht ook met hem meekomen.
"En mijn vader dan? Ik heb gezegd dat ik voor hem zou koken vanavond." Fluisterde ze hem nu toe, ze keek hem diep in zijn ogen aan, wat was hij toch knap...

Apollo

Ze had tegen haar vader gezegd dat ze zou koken vanavond en ze mocht vast niet zomaar ergens de nacht doorbrengen. Hij haalde diep adem, hij wist dat hij het wel voor elkaar zou krijgen dat ze meeging, maar misschien was het beter om het niet te doen. ‘Het hoeft ook niet, ga jij maar lekker voor je vader koken,’ zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. ‘We kunnen vanavond wel gewoon ergens wat gaan drinken, of anders zie ik je morgen weer, dat kan ook…. Zeg jij het maar…’ zei hij. Hij wilde niet zijn voorkeuren naar boven laten komen, want dan was de kans groter dat ze daar voor koos in plaats van dat ze koos voor har eigen mening. Dat wilde hij juist niet.

Chayenne Lahero

Zij mocht voor haar vader gaan koken, hij leek het vrijwel geen probleem te vinden. Ze konden vanavond wel afspreken en anders zagen ze elkaar morgen weer.
"Ik zie je vanavond wel, na het eten, goed?" Vroeg ze aan hem, ze wilde hem zo graag blijven zien en zon tijd niet, leek haar verschrikkelijk. Dat ze nu al zo aanhankelijk aan hem was, was ook eigenlijk niet normaal, ze leek nu al niet meer zonder hem te kunnen.

Apollo

Ze wilde na het eten weer afspreken en hij knikte daardoor langzaam, met een glimlachje op zijn gezicht. 'Dat is goed. Kom maar naar het bankje bij het strand, dan zorg ik dat ik er ook ben...' Zei hij tegen haar. Hij wilde haar vast pakken om nog eens te zoenen, maar hij besloot het niet te doen, want hij wist heel erg goed wat hij met haar deed. Dat zou dan alleen maar erger worden. 'Eet smakelijk zo....' Zei hij nog, daarna liep hij weg, weg van het strand. Hoewel hij de neiging had om gewoon meteen er voor te zorgen dat hij kreeg wat hij wilde, deed hij het niet. Of het echt verstandig was om vanavond iets te gaan drinken wist hij niet, maar dat zag hij dan wel. Ze leek het al geen enkel probleem meer te vinden dat hij zo veel geheimen had, het ging nog makkelijker dan hij verwacht had. Hij besloot niet op aarde rond te blijven hangen, dus al snel liep hij over wolken in plaats van over de grond. 

Chayenne Lahero

Hij vond het goed en ze moest weer naar hetzelfde bankje komen, dan was hij er ook. Ze knikte en bedankte hem toen hij haar smakelijk eten wenste. Ze keek hem na toen hij vertrok en ging zelf naar huis. Bij haar vader zweeg ze expres over deze man, maar tijdens het koken ging ze wel nadenken... Denken over waar deze man vandaan kwam, hoe hij zo plotseling hier was, ze kende haast iedereen in het dorp en hij was daar ineens. Ze zette het eten op tafel en at gezellig met haar vader, nog steeds bedenkelijk over Apollo...

Aphrodite

Ze had alles gezien en gevolgd, ze wist nog niet of dit was wat ze wilde of niet. Het meisje was zo onwetend over alles wat Apollo kon... Over de goden en meer... zou ze haar vertellen dat zij haar moeder was? Ze wist het niet goed en hoofdschuddend bekeek ze hoe haar dochter aan tafel zat te eten met haar vader.

Apollo
Hij liep eigenlijk meteen naar Aphrodite toe, hij zag hoe ze Chayenne en haar vader in de gaten hield. ‘Je weet nog niet of je hier blij mee bent of niet hé?’ vroeg hij nu aan haar. Hij wist het ook nog niet. Hij wist niet of dit goed was of niet, maar hij kon er altijd mee stoppen als het niet goed bleek te zijn, toch? Dat maakte hij zichzelf in ieder geval wijs. Hij wist niet of dit echt zo verstandig was, hij wilde Chayenne niet kapot maken, ze was zo verschrikkelijk onschuldig. Maar dat waren de meeste mensen wel en er waren er altijd een paar die er aan onderdoor zouden gaan.

Aphrodite

Ze keek op toen Apollo tegen haar sprak. Ze glimlachte naar hem en knikte.
"Ik heb het gevoel dat ik haar alles moet vertellen, maar ik ben bang dat ze dan helemaal door het lint gaat en haar vader ook..." Mompelde ze tegen Apollo.
"Ze is smoorverliefd op je." Lachte ze nu naar hem.

Apollo

‘Hm, dat zou kunnen. Heel goed. Maar dan nog, wat maakt jou dat uit? Je hebt nu ook niets met haar, je hebt niets te verliezen. De kans is groot dat ze ons nooit wilt zien, maar ook dat maakt niet echt uit. Als jij je hier niet goed bij voelt, moet je het haar vertellen. Maar als je dat ook niet wilt, zit je in een lastige situatie,’ zei hij tegen haar. Al gingen ze door het lint, het zou niets uitmaken. Ze zei lachend dat ze smoorverliefd op hem was, waardoor hij glimlachte. ‘Ik weet nog niet of ik dat positief of negatief vind…. Ze is heel leuk, dat is het niet…’ zei hij. Hij wist het niet, misschien was het gewoon niet wat hij zocht. Misschien was het te makkelijk, hij wist eigenlijk gewoon niet wat het probleem was. Misschien was het gewoon omdat ze zo onwetend was, ze waren veel te verschillend. Het zou hoe dan ook fout lopen in de toekomst.

Aphrodite

Hij vroeg aan haar wat het haar uitmaakte, ze haalde haar schouders even op. "Het lijkt me geen prettig gevoel als ze me haat. Dan heb ik liever dat ze niets van me af weet. Apollo, ik volg haar al mijn hele leven." Vertelde ze hem. Ze zuchtte even, ze vond het gewoon moeilijk. Beslissingen konden zoveel verschil maken en daar had ze vaak een hekel aan.
Hij wist nog niet wat hij ervan moest vinden, haar dochter was heel leuk, daar lag het ook niet aan. Ze glimlachte.
"Volg gewoon je gevoel, Apollo, je kent haar pas net en ze is behoorlijk ondersteboven van je. Ze weet nog niet echt haar draai bij je te vinden."

Apollo

‘Dat begrijp ik ook wel, maar op deze manier voel jij je ook niet goed. Wat nou als het echt iets wordt tussen mij en haar? Kan je er mee leven dat ik haar constant voorlieg? Ik geloof dat niet…’ zei hij zacht tegen haar. Chayenne zou vroeg of laat meer vragen gaan stellen en dat zou hem wegjagen, omdat hij niets kon vertellen. Hij moest zijn gevoel volgen, ze was ondersteboven van hem en ze kon haar draai nog niet vinden. ‘Ik kan mijn draai nog niet vinden bij haar, zal je bedoelen,’ was zijn reactie. Hij vond het niet leuk om zo veel te moeten liegen en Chayenne was juist iemand die dingen wilde weten. Voor nu liet ze het maar gaan omdat hij haar volledig overdonderd had met alles, maar dat zou wegvagen, of hij moest haar compleet gek maken. Dat zou hij niet doen, niet voor een langere periode in ieder geval.

Aphrodite

Ze zuchtte even diep. "Oké, ik vertel het haar wel gewoon." Zei ze nu ineens. Met al zijn vragen had hij ervoor gezorgd dat ze de knoop doorhakte.
"Maar ik wil dan ook dat jij voortaan eerlijk tegen haar bent, ik zal haar over mij vertellen, maar jij moet dat over jezelf doen, als ze daar klaar voor is dan." Zei ze hem nu nog. Ze wierp weer een blik op het meisje die nu richting het bankje liep bij de zee.

Apollo

Opeens hakte ze de knoop door en hij knikte langzaam, als ze het wilde vertellen moest ze dat doen. Het veranderde alleen een beetje toen ze zei dat hij ook eerlijk moest zijn, zodra ze daar klaar voor was. ‘Maar….’ Begon hij, maar hij stopte nog voor hij eigenlijk iets zei. Hij wilde het helemaal niet, het was haar dochter, het was iets anders dat Aphrodite eerlijk tegen haar was dan hij. Hij had eigenlijk geen reden om haar iets te vertellen. Hij zuchtte zacht, hij wist dat hij wel eerlijk moest zijn als het moment daar was, als ze haar dochter zou vertellen over zichzelf, zou ze waarschijnlijk net zo snel de link leggen naar hem. Dan had hij geen keuze meer. Hij was alleen heel erg bang dat het er voor zou zorgen dat hij juist niet meer naar haar toe wilde. ‘Ga jij eerst naar haar toe?’ vroeg hij nu aan haar. Als ze het nu wilde vertellen had ze de kans.

Aphrodite

Ze keek Apollo doordringend aan toen hij iets leek te willen zeggen. Maar hij ging er niet op door, dan zag hij zelf maar hoe hij het verder ging doen.
"Ja, ik ga nu naar haar toe." Knikte ze. Ze daalde af en nam zwijgend plaats op het bankje, naast Chayenne, het meisje keek naar haar op en Aphrodite keek haar doordringend aan.
"Wie bent u?" Vroeg het meisje zachtjes, ze had door dat hier iets niet helemaal in de haak was.
"Mijn naam is Aphrodite, godin van de schoonheid, maar bovenal ben ik je moeder." Vertelde ze aan haar. Chayenne kreeg een frons in haar wenkbrauwen. "Wat? Maar dat kan niet, mijn moeder is doodgegaan bij mijn geboorte." Zei ze meteen tegen Aphrodite. De vrouw schudde langzaam haar hoofd.
"Nee, ik heb tegen je vader gezegd dat hij dat maar moest zeggen en ik wilde het je zelf vertellen wanneer je er oud genoeg voor was." Glimlachte ze een beetje. Chayenne staarde haar nog wat ongelovig aan.
"Hoe moet ik dit allemaal in godsnaam geloven?" Was haar vraag.
Aphrodite haalde haar schouders op. "Geloof het, of geloof het niet, Chayenne, je bent het mooiste meisje in de hele omtrek, iedereen mag je, iedereen ziet je graag, je hebt een voorliefde voor de zee, de zee waaruit ik ben ontstaan, dat zijn allemaal tekenen, meisje." Chayenne zuchtte hierdoor even heel erg diep en slikte vervolgens, ze staarde naar de zee en dacht over die woorden na.
"Ik ben al een tijdje volwassen, waarom ben je niet eerder gekomen?" Vroeg ze nu aan haar moeder. Aphrodite dacht daar over na.
"Omdat ik nu pas aan je merk dat je meer wilt weten en nieuwsgierig bent naar de wereld om je heen, je wilt niet hier blijven, je trekt het liefste de wijde wereld in, maar dat kan niet omdat je zo graag voor je vader zorgt." Legde Aphrodite uit, ineens leek er een belletje te gaan rinkelen bij Chayenne.
"Dus, Apollo is ook een god?" Vroeg ze ineens. Ze geloofde niet zo heel erg in de goden, maar dit maakte het toch allemaal een beetje raar en nog onbegrijpelijker. Aphrodite knikte.
"Zodra je meer wilt weten, zal ik er voor je zijn, misschien kan ik je zo nog meer overtuigen." Vertelde ze en daarna verdween ze weer. Chayenne zat daar maar, overdonderd en verbijstert.

Apollo

Hij keek toe en hij vond eigenlijk dat ze het bijzonder goed deed. Chayenne leek het nog niet helemaal te begrijpen, maar dat was logisch. Het was ook nogal veel om in één keer te snappen en er waren zat mensen die het nooit zouden begrijpen. Aphrodite ging weg bij Chayenne en hij wist dat hij zo ook wat dingen uit moest leggen. Zodra hij Aphrodite zag kwam hij overeind. ‘Als we hier problemen mee krijgen is het jou schuld hé,’ zei hij nu met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Er waren genoeg goden die het niet leuk vonden dat mensen wisten van hun bestaan. Hij vertelde het eigenlijk nooit iemand, maar hij dacht dat het in dit geval geen kwaad kon. ‘Het ging best goed, ze haat je niet. Ik weet zeker dat ze binnenkort alleen maar meer van je zal willen weten,’ Zei hij. Hij wilde Chayenne niet te lang laten wachten, maar hij wilde wel dat Aphrodite hier een goed gevoel over had.

Aphrodite

Als ze hier problemen mee zouden krijgen was het haar schuld volgens Apollo. Ze haalde haar schouders even op. "Dat zal wel meevallen, Chayenne is niet iemand die het aan iedereen door zal vertellen." Legde ze hem uit. Daarna gaf hij aan dat het best goed ging, ze haatte haar niet.
"Daarom liet ik het hier ook bij, nu mag ze zelf bepalen wat ze met deze informatie gaat doen.

Apollo

Volgens haar zou het wel meevallen, dat dacht hij zelf ook wel, anders had hij nooit gezegd dat ze met haar moest gaan praten. ‘Ik ga maar weer naar haar toe, ik wil haar liever niet laten wachten,’ zei hij tegen Aphrodite. ‘Ik zie je straks wel weer, of morgen,’ zei hij daarna, even verscheen er een grijns op zijn gezicht, daarna ging hij terug naar aarde, hij liep naar het bankje waar Chayenne zat te wachten. Hij ging naast haar zitten en hij keek even opzij naar haar, daarna pakte hij haar hand vast. ‘Ik wilde niet tegen je liegen, Chayenne, jouw moeder wilde dat ook niet. We hebben alleen niet altijd een keuze….’ Zei hij zacht tegen haar. Hij hoopte dat ze het hem niet heel erg kwalijk nam, maar hij dacht dat het wel mee zou vallen.

Chayenne Lahero

Ineens was Apollo daar weer. Hij pakte haar hand maar ze trok die eigenlijk meteen weer los en ze ging staan, ze keek hem doordringend aan.
"Moet ik bang voor je zijn of niet." Vroeg ze ineens heel doordringend aan hem. Ze wilde weten of hij rare dingen voor haar in petto had, ze kende de verhalen over de goden natuurlijk wel en ze wist ook hoe gevaarlijk ze konden zijn.

Apollo

Ze trok haar hand uit het niets terug en ze sprong op, haar doordringende blik zorgde ervoor dat hij in een fractie van een seconde volledig aanspande. Zijn kaaklijn stond strak en zijn gouden ogen waren strak op die van haar gericht. Ze vroeg net zo doordringend of ze bang voor hem moest zijn of niet, waardoor hij weer langzaam uitademde en iets ontspande. ‘Euh, nee, ik geloof het niet…’ zei hij zacht tegen haar. Natuurlijk was hij verschrikkelijk sterk en kon hij dingen die een mens niet kon begrijpen, maar echt bang hoefde ze voor hem niet te zijn. ‘Ik zou nooit zomaar iemand pijn doen of wat dan ook, zo ben ik niet…’ zei hij daarna, nog steeds op kalme en zachte toon. ‘Ik zal niet zeggen dat ik onschuldig ben, want dat ben ik niet. Ik heb mensen eerder iets aangedaan en ook gedood. Maar nooit als ik er niet een verschrikkelijk goede reden voor had,’ zei hij eerlijk.

Chayenne Lahero

Ze zag hem zelf ook helemaal aanspannen, maar daar was ze niet zo bang voor. Hij geloofde ook niet dat ze bang voor hem moest zijn, daardoor knikte ze een beetje en door zijn kalme en zachte toon ging ze ook wat meer ontspannen, ze nam weer naast hem plaats en glimlachte lichtjes.
"Dus je zult geen dingen met me doen die ik niet wil?" Vroeg ze weer aan hem, ze zat nu zo vol met vragen die ze allemaal wilde stellen, deels ook nog steeds omdat ze het niet helemaal geloofde, maar ze vond het wel heel erg interessant.

Apollo

Ze kwam weer naast hem zitten en stelde een volgende vraag, dit was er eentje die wat lastiger voor hem was. Hier kon hij gewoon niet zomaar een makkelijk antwoord op geven. ‘Dat is moeilijk te zeggen, Chayenne. Dat hangt namelijk niet alleen af van mij. Ik denk dat ik jou automatisch heel erg beïnvloed en dat doe ik lang niet altijd bewust. Ik weet heel goed wat ik moet doen om iemand te manipuleren of om iets voor elkaar te krijgen, maar bij jou zal ik dat niet doen. Het gebeurt alleen zo snel zonder dat ik het door heb…’ zei hij tegen haar. ‘Je zal sneller iets doen omdat ik het wil, je wilt het dan zelf misschien niet echt, maar je doet het omdat ik het wel wil,’ legde hij uit. ‘Maar ik zal niet echt iets doen wat jij niet wilt,’ voegde hij er wel duidelijk aan toe.

Chayenne Lahero

Hij leek het moeilijk te hebben met haar vraag. Ze keek hem afwachtend aan en luisterde goed naar zijn antwoord. Hij beïnvloedde haar heel erg, maar dat deed hij niet altijd bewust, hij wist gewoon heel goed wat hij moest doen om iemand te manipuleren. Maar dat zal hij bij haar niet doen, het ging alleen zo snel. Ze knikte daardoor een beetje.
"Hoe oud ben je eigenlijk?" Vroeg ze vervolgens aan hem, als het echt een god was, dan bestond hij vast al meer dan een eeuw of zoiets, ze wist niet hoe zoiets ging.
"En wat kun je eigenlijk allemaal voor spannende dingen als god zijnde." Haar ogen twinkelden bij deze vraag.

Apollo

Ze vroeg nu hoe oud hij was, waardoor er een grijnsje op zijn gezicht kwam te staan. ‘Eigenlijk veel te oud voor jou,’ was zijn reactie. Hij wist niet eens precies hoe oud hij was. ‘Met eeuwige liefde bedoelde ik eeuwige liefde, Chayenne,’ zei hij daarna, zijn stem doordringend en heel serieus. Hij had echt wel gezien hoe ze gekeken had toen hij gezegd had wat hij zocht, eeuwige liefde was voor haar waarschijnlijk iets raars. Voor hem was dat iets anders. Haar volgde vraag liet hem zijn hoofd schudde. ‘Ik heb meer kracht dan tien mensen bij elkaar, ik kan iemand verwonden of ziek maken met alleen mijn blik, ik kan iemand zo erg beïnvloeden dat diegene alles voor mij doet en nog veel meer dan dat. Ik kan ook genezen, ik voel het wanneer het niet goed gaat met iemand en ik wil niets liever dan er voor zorgen dat het dan wel goed gaat, het maakt mij soms helemaal gek. Dat is ook het enige waar je mee op moet passen. Als ik om iemand geef, doe ik alles voor diegene. Als jij een keer boos bent op je vader en tegen mij in je emotie zegt dat hij je pijn doet, of wat dan ook, zal ik er voor zorgen dat hij het nooit meer doet…. Begrijp je dat?’ vroeg hij nu zacht aan haar.

Chayenne Lahero

Ze grinnikte even toen hij vertelde dat hij veel te oud was voor haar. Dat had ze al wel begrepen. Nu ineens zei hij dat hij met eeuwige liefde ook echt eeuwig bedoelde, haar mond werd droog door de manier waarop hij sprak.
"Maar.. als mijn moeder een godin is, dat maakt mij dan toch... een halfgodin?" Vroeg ze aan hem, nieuwsgierig of dit waar was. Hij legde uit hoe het zat met zijn kracht en ze probeerde alles in zich op te nemen, al leek dat haast onmogelijk te zijn, het was zoveel en nog best wel moeilijk te begrijpen.
"Ik denk wel dat ik het begrijp." Fluisterde ze nu. Ze knipperde even met haar ogen en masseerde haar slapen, wat was dit ingewikkeld zeg...
"Dus... eeuwige liefde? Dan kan ik nu dus net zo goed naar huis gaan." Ze zuchtte even.

Apollo

‘Ja, zo werkt het,’ zei hij tegen haar. ‘Als je een mens was geweest had ik je waarschijnlijk nooit zo serieus benaderd,’ zei hij daarna met een grijns op zijn gezicht. Mensen en goden waren veel te verschillend. Ze dacht wel dat ze het begreep en daardoor knikte hij tevreden. ‘Niet vergeten, het is belangrijk,’zei hij daarna. Het was ook echt belangrijk, het was iets dat heel makkelijk fout kon gaan. Hij zag hoe ze haar slapen masseerde, waardoor hij glimlachte. ‘Kom eens,’ zei hij daarna. Hij pakte haar vast en hij legde zijn hand tegen haar slaap aan, zo kon hij er heel makkelijk voor zorgen dat ze zich iets frisser voelde. De verwarring kon hij niet wegnemen, maar hij kon er wel voor zorgen dat ze er iets beter mee om kon gaan. Bij haar volgende vraag slikte hij even, daarna schudde hij zijn hoofd. ‘Nee, dat is niet zo. Ik ben bereid om alle negatieve kanten te aanvaarden, anders had ik hier nooit zo veel moeite voor gedaan. Jij bent het waard om mijn toekomstbeeld voor te veranderen,’ zei hij daarna grijnzend. ‘Eeuwig is misschien ook wel erg lang,’ zei hij daarna en hij knipoogde even. ‘Nou, wil je nog iets gaan drinken of zie je het niet meer zitten met mij?’ vroeg hij terwijl hij overeind kwam.