Medieval Times

Kayton Erogate

Stephen wilde het wel vertellen, maar het kwam wel. "Goed zo, het is al goed van je dat je het wel wilt, dat je het niet wilt wegstoppen." Sprak Kayton met een glimlach en een tevreden blik in zijn ogen. Lucius wilde met Stephen naar buiten en de man knikte even.
"Dan ga ik naar Carmen." Glimlachte Kayton. Hij liep daarna ook de deur uit en liep door het landgoed heen, waar was ze toch?

Carmen Samira


Ze zag Stephen en Lucius weglopen en daarna Kayton, waardoor ze naar hem toe kwam. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ze zacht. Ze streek langzaam met haar vingers langs zijn nek, het was duidelijk dat iemand hem vast had gegrepen. 'Heeft Stephen dat gedaan?' Vroeg ze, vol ongeloof. Zo kende ze hem helemaal niet, maar Lucius deed dat niet. Die deed andere dingen, maar niet zoiets. 

Kayton Erogate

Een golf van geluk stroomde door zijn lichaam heen toen hij Carmen zag, hij was zo gek op haar. Ze wilde van hem weten wat er aan de hand was. "Stephen heeft hulp nodig..." zei hij zacht tegen haar terug. Haar vingers gleden over zijn nek, de plekken voelden onaangenaam.
"Ja, het wad Stephen. Ik wil hem helpen, Carmen, maar daarvoor zal ik terug moeten naar het kasteel, vind je het wat?" Vroeg hij haar zachtjes en met een glimlachje. Hij streek liefdevol over haar kaaklijn heen.

Carmen Samira


Ze luisterde naar wat hij vertelde en ze slikte even. 'Natuurlijk ga ik met je mee...' Zei ze tegen hem. Ze drukte zacht haar lippen op die van hem. 'Ga jij maar meteen met ze mee. Ik regel het hier wel, dan zie je nij over een uurtje bij het kasteel, oké?' Vroeg ze glimlachend aan hem. Ze wilde hem altijd met alles helpen, dus hierbij ook.  

Kayton Erogate

Ze ging natuurlijk met hem mee en daardoor glimlachte hij breed. "Heel fijn." Zei hij zacht tegen haar. Ze wilde hier nog alles regelen, daardoor omhelsde hij haar even en knuffelde haar.
"Dankjewel, je bent geweldig, ik ben heel blij met je en ik vind het fijn dat je voor me klaar staat. Heel fijn." Glimlachte hij haat toe.

Carmen Samira

'Natuurlijk, ik weet toch dat ik geweldig ben?' vroeg ze grijnzend aan hem. Ze werd geknuffeld en daarna keek ze hem weer aan. 'Ga nou maar, voor ze hier de boel afbreken.' zei ze plagend. Ze streek nog kort langs zijn gezicht, daarna zou ze de mensen gaan vertellen dat ze weg zouden gaan, maar dat het landgoed op orde moest blijven. Dan kon ze daarna spullen pakken en zelf ook richting White Castle rijden.

Nathan Gerono

‘Maar wat ze als ze nou dingen gaat vragen waar ik geen antwoord op mag geven?’ vroeg hij aan haar. ‘Je weet dat ik hier makkelijk over denk, ik heb er totaal geen moeite mee om haar heel veel te vertellen, terwijl het misschien helemaal niet zo goed is…’ zei hij zacht tegen haar. ‘Dat is ook zo, maar ik wil op dit moment echt geen problemen met hem. Daar zit ik niet op te wachten. Als hij mij wegstuurt, heb ik niets meer,’ zei hij zacht. Hij maakte zich daar echt zorgen over, want hij wilde niet weg. Hij wilde hier blijven, hier waren mensen waar hij om gaf. ‘Ik weet dat ze dingen moet weten, dat het goed voor haar is, maar voor mij is de grens lastig te trekken… en ze is heel erg mooi,’ zei hij, het laatste wel met een grijnsje op zijn gezicht.

Devlyn Stratton
Na het uitleven op de dummy was hij weer het kasteel binnen gelopen. Hij had zijn spullen opgeruimd en liep daarna de eetzaal. Hij had nog niet ontbeten, dus dat ging hij nu maar even doen. Hij pakte een leeg bord, liep langs het eten dat klaargezet was en deed daar wat van op zijn bord. Daarna liep hij naar een tafel toe om daar te gaan zitten en te gaan eten.

Fay Fuego

"Je kan denk ik de grens het beste met Stephen bespreken, je geeft gewoon aan dat Chayenne je veel dingen vraagt en je vraagt aan hem of het goed is of je daar antwoord op moet geven of niet. En waar voor hem de grens ligt. Waag het niet tegen hem te zeggen dat je haar mooi vindt." Plaagde Fay nu vrolijk en ze pakte de kin van Nathan even vast.
"Je moet bij Stephen het gewoon wat anders brengen en wees slim en doe het niet vandaag. Je moet hem vertellen dat je Chayenne wilt onderwijzen." Glimlachte Fay

Nathan Gerono

'Ik wil het eigenlijk helemaal niet met hem bespreken,' zei hij mompelend tegen haar. Hij moest het niet wagen om te zeggen dat hij haar mooi vond, daardoor grijnsde hij. 'Maar ik vind haar wel heel mooi,' zei hij plagend. Ze pakte zijn kin vast, hij luisterde wel naar wat ze zei, maar daarna zoende hij haar zacht. Hij wist dat ze het eigenlijk niet wilde hebben, maar hij had er eigenlijk gewoon heel erg veel zin in en hij wist dat Stephen nu toch druk was met andere dingen, nu kon het wel heel even, zo erg vond Stephen het meestal niet. Hij streek langs haar kaak en hij stopte wel weer snel, hij wilde niet dat ze zich rot zou voelen. 'Zal ik je alleen laten?' vroeg hij zacht. 'Ik zal het binnenkort met Stephen bespreken, oké?' zei hij daarna.

Duke Samira

Hij vond het heel erg moeilijk om afscheid te moeten nemen, maar hij had geen keuze. Daarom liep hij nu naar Devlyn toe. Hij had Myles net al gesproken en nu moest hij het alleen nog tegen Devlyn zeggen. Hij vond de jongen al snel genoeg. 'Ik vertrek nu, ik laat het je weten zodra ik nieuws heb, oké?' vroeg hij, hij glimlachte even en hij keek de jongen vriendelijk aan, hij hoopte echt dat hij snel iets zou vinden.

Devlyn Stratton
Hij keek op van zijn bord toen zijn vader voor hem stond. Duke zou laten weten als hij nieuws had, waarna Devlyn knikte. 'Heel erg bedankt trouwens dat je dit wilt doen.' zei hij nog. Bedanken was wel het minste dat Devlyn op dit moment kon doen. 'Ik hoop dat het snel en veilig gaat en dat je snel weer terug bent voor Layka en Myles.' zei hij daarna nog. Het laatste dat hij wilde dat er gebeurde was dat Duke iets overkwam, omdat zijn moeder zoek was.

Fay Fuego

Ze schudde haar hoofd even toen hij zei dat hij Chayenne wel heel mooi vond. “Ze is nog maar een kind, Nathan, je moet het niet moeilijker maken dan het is, vaak zijn mensen die eens vreemdgaan, mensen die altijd vreemd gaan.” Vertelde ze hem, daarna zuchtte ze zachtjes even. “Kijk maar naar mij... ik kan niet zonder jou, maar zeker niet zonder Stephen, al zou ik nooit met iemand anders vreemd gaan.” Vertelde ze, zelf was ze wel echt het ergste geval... ze werd door Nathan gezoend. Ze zoende heel even terug, maar stopte eigenlijk al gauw.
“Hij wilt het echt niet wanneer hij er niets van weet of het niet ziet, Nathan.” Gaf ze zacht aan. Hij vroeg of hij haar alleen zou laten en ze knikte even. “Ja, dat lukt nu wel, en ik zou het ook heel fijn vinden als je binnenkort met hem praat.” Glimlachte ze.


Kayton Erogate

Hij grinnikte even toen ze zei dat ze wist dat ze geweldig was. Hij moest gaan voor ze de boel af zouden breken. “Doe ik. Tot zo.” Zei hij zacht, daarna ging hij weer in de richting van Stephen en Lucius. Hij zadelde zijn paard en reed met de twee mee naar het witte kasteel.

Nathan Gerono

'Is dat zo? Dat denk ik niet. Ik ga tot nu toe altijd vreemd, maar als ik de juiste persoon tegen kom ben ik misschien wel in staat om trouw te zijn... tenminste... ik weet het niet,' zei hij, met een grijnsje op zijn gezicht. 'Kan je niet zonder mij? Dat geloof ik niet... ik kan eerder niet zonder jou,' zei hij plagend. 'Stel dat we het niet meer zouden mogen? Wat dan?' vroeg hij zacht. 'Ik zal het wel gewoon bespreken, zo snel mogelijk,' zei hij daarna. Hij zoende haar toch nog even, hij kon het gewoon niet laten.

Koning Stephen Lahero

Hij was duidelijk enorm gespannen, hij sprak geen woord, zijn handen trilden lichtjes en hij moest zich enorm inhouden. Hij probeerde niet te bedenken dat hij dit voelde, hij wilde het gewoon negeren. Hij ademde trillend in en hij kneep zijn ogen kort dicht.

Fay Fuego

Hij ging altijd vreemd. "Maar jij hebt geen vaste relatie." Plaagde ze nathan nu. Hij was met de juiste persoon misschien wel in staat om trouw te zijn. "Ja? Doen ze dwaar wel aan, waar jij vroeger woonde?" Vroeg ze nu, net zo plagend. Hij kon eerder niet zonder haar en geloofde niet dat zij niet zonder hem kon.
"Zonder jou ben ik echt een stuk ongelukkiger... ik hoop gewoon dat je sowieso in het kasteel mag blijven, het maakt me dan niet uit dat we het niet meer mogen doen, als ik je nog maar kan zien, want jou niet zien is afschuwelijk." Vertelde ze hem. Ze werd weer gezoend.
"Ga nu maar." Plaagde ze.


kayton Erogate

"Wil je al wel terug naar het kasteel? Zullen we gewoon eenstukje gaan rijden, Stephen?" Hij kon zo namelijk echt nog niet terug naar het kasteel, Kayton zag hem trillend ademhalen en hij kneep ook zijn ogen elke keer dicht.

Nathan Gerono


'Ik zou je nooit willen missen, Fay, nooit...' Fluisterde hij. 'Ik weet het niet. Het is niet echt normaal voor mij...' Zei hij grijnzend. 'Ik denk niet dat ik het vol zou houden zolang er mooie vrouwen zoals jij bij mij in de buurt zijn... Zoals jij...' Plaagde hij haar even. 'Ja, ik ga... Als er iets is weet je mij te vinden...' Zei hij zacht, daarna kwam hij overeind. Hij drukte zacht zijn lippen op haar wang en daarna liep hij weg. Hij wist dat hij hier niet de hele tijd kon blijven. Hij sloot de deur achter zich en daarna liep hij naar zijn kamer. Hij stapte naar binnen en hij wilde eigenlijk net zijn zwaard aan de kant leggen toen hij bleef staan. Hij ademde langzaam in. De greep op zijn zwaard werd krachtiger. 'Wat moet je?' Vroeg hij daarna, zijn stem klonk meteen anders. Doordringender. 


Koning Stephen Lahero


'Oké,' zei hij zacht. 'Ik laat jullie even alleen,' zei Lucius, Stephen knikte langzaam. Daarna keek hij kort opzij naar Kayton. Hij vond dit zo afschuwelijk, waarom kon hij niet gewoon normaal doen? Hij wilde dit allemaal helemaal niet voelen. Hij wilde niet zo zijn. 

Fay Fuego

"Ik jou toch ook niet." Glimlachte ze plagend. Het was niet normaal voor hem om iemand trouw te blijven, hij zou het niet volhouden zolang er vrouwen zoals zij in zijn buurt waren. Ze grijnsde hierdoor even, complimentjes waren altijd leuk. Hij ging en als er iets is, wist ze hem te vinden.
"Dank je." Sprak ze heel erg zachtjes tegen hem en daarna viel ze langzaam in slaap, onwijs vermoeid...


Elvira Solore

Het duurde lang, maar ze was daar de hele tijd doodstil in de schaduw blijven staan en toen ineens ging eindelijk de deur open, waarschijnlijk had hij haar opgeluchte ademhaling gehoord, want verder zou hij haar haast niet kunnen zien daar. Hij vroeg wat ze moest.
"Ik ben gestuurd om je te helpen." Klonk haar stem. Ze stapte uit de schaduw en keek hem met twinkelende ogen aan. Ze kwam sierlijk dichterbij en legde haar vingers onder zijn kin.
"Of wachtte je gewoon expres zo lang af met je taak, zodat je zeker wist dat ze een vrouw zouden sturen om je te helpen." Plaagde ze nu. Daarna zoende ze hem doordringend.


Kayton Erogate

Ze werden alleen gelaten, Stephen keek naar hem. "Stephen, ken je die open plek bij de zee, bij de rotsen? Zullen we een wedstrijdje doen wie daar als eerste is?" Vroeg Kayton met een glimlach, zo kon hij misschien wat adrenaline kwijtraken, Kayton wist niet of het zou werken, daarom stelde hij het ook voor.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze had die ochtend een rondje te paard gedaan, gewoon omdat ze het gebied nogmaals wilde zien waar ze hun gebied gingen uitbereiden, ze had het Jay vertelt en reed nu met een paar raadsmannen door het gebied heen. Ze beoordeelden de grond, Esmeralda twijfelden, echt geweldig was het niet, maar ze konden het wel vruchtbaar maken zonder al te veel problemen. Ze moesten veel bomen gaan hakken en de wildernis wat weghalen. Verder was het terrein vrij. Er woonden geen mensen meer, die hadden ze tijdelijk andere huizen gegeven om hier een mooi stuk van te maken. Esmeralda was meer dan tevreden en keerde weer terug met de raadsmannen, ze hadden wat dingetjes opgeschreven die belangrijk waren. Esmeralda ging weer naar binnen toe, ze liep naar de slaapkamer van haar zoontje toe en klopte aan op de deur.
“Killian? Heb je zin om gezellig buiten een rondje te lopen?” Vroeg Esmeralda vrolijk. Ze kwam de kamer binnen.

Nathan Gerono

Hij kon nog niet eens antwoord geven, hij werd eigenlijk al meteen gezoend. Hij ging daar direct in mee, dit was heerlijk. Dit was wat hij gewend was en hier kon hij echt enorm van genieten. Hij stopte zijn zwaard weg en hij pakte haar gezicht vast, zo hield hij haar dicht bij zich, maar na een tijdje hield hij wel op en keek hij haar strak aan. ‘Ik ga die taak niet meer nakomen,’ zei hij. Hij was hier eerlijk in, hij kon wel moeilijk gaan doen, maar dat had geen nut. ‘Ik ga denk ik ook niet meer terug,’ voegde hij er aan toe. Hij liet haar los en hij liep langs haar heen, hij schonk een glas wijn in en daarna keek hij om. ‘Wil je ook?’ vroeg hij.

Koning Stephen Lahero

‘Oké,’ zei hij tegen Kayton. Hij zei eigenlijk helemaal niets verder, hij gaf alleen antwoord op vragen, dat leek hem beter ook. Hij ademde even diep in, daarna spoorde hij zijn paard aan. Het dier reageerde meteen heel heftig, hij raakte ook gewoon opgefokt door Stephen en nu kon hij het eindelijk kwijt. Stephen keek strak voor zich, hij liet het paard steeds harder gaan. Normaal zou hij dit niet doen, misschien gebeurde er iets, dat wilde hij niet. Normaal dacht hij daar over na, maar nu wilde hij niets liever dan alles vergeten en van zich af zetten.

Even alleen twee, anders moet ik te veel typen xd

Elvira Solore

Hij zoende haar meteen, de casanova, bij hun werk kwamen de mensen van alle gaten en hoeken, Nathan zijn land lag naast het hare, daardoor kende ze de manier waarop ze met mensen omgingen, zelf was ze daar ook niet vies van. Haar gezicht werd door hem gepakt en zo hield hij haar dichtbij zich, hij rook naar een vrouwenluchtje , merkte ze, waar zou dat vandaan komen? Van wie? Na de zoen werd ze strak aangekeken, zijn taken ging hij niet meer volbrengen.
"Jezus, ben ik daarvoor dat hele teringend hierheen gekomen? Wat is dat nu weer voor iets?" Vroeg ze hem nu, lichtelijk aangebrand. Hij schonk wijn in en vroeg of ze ook wilde.
"Doe dan maar, ik heb geen zin om vandaag nog terug te gaan. Wat is er trouwens zo geheim en mysterieus aan je missie? Ik mocht niets weten terwijl ik normaal alle informatie krijg die ik nodig heb als het gaat om het vermoorden van iemand."zei ze nu. Ze plofte op een stoel neer, schopte haar schoenen uit en trok haar voeten op de bank.


Kayton Erogate

Stephen was er al vandoor, Kayton spoorde zijn eigen paard aan en schoot achter hem aan, eenmaal op de heuvel had hij het bloedheet. Hij trok zijn overhemd uit en zijn broek, hij zag er nog steeds vreselijk gehavend uit.
"Even afkoelen." Grijnsde hij Stephen toe en daarna sprong hij zo van de klif in het water. Het water leek op het oog gezien heel erg stil, net als Stephen, maar van onderen kolkte het als een gek, zodra Kayton het water raakte, werd hij meegesleurd, totaal in paniek probeerde hij weer boven te komen, maar omdat hij dit niet verwacht had, kon hij haast niets, hij zwom alle kanten op, maar geen enkele leek de goede te zijn, daarbij raakte zijn adem behoorlijk op...

Nathan Gerono

'Ik heb je niet gevraagd hier naar toe te komen,' zei hij tegen haar. HIj schonk voor haar ook wijn in en hij gaf het glas aan, ze had geen zin om nog terug te gaan. Dat begreep hij wel, dat zou hij zelf ook niet doen. Ze vroeg nu naar de missie, waardoor hij haar strak aankeek. 'Ik ga er niets over vertellen. Ik wil niet dood en ik wil hier blijven,' zei hij, lichtelijk kortaf. Hij ging zelf ook zitten en hij nam een paar grote slokken wijn, het smaakte heel goed en hij was er nu eigenlijk ook wel heel erg aan toe. Hij kon er ook gewoon heel erg van genieten.

Koning Stephen Lahero

Hij vond het eigenlijk wel fijn om de wind door zijn haren te voelen, het was misschien wel een goed idee geweest. Hij sprong zelf ook van zijn paard af en Kayton dook het water in, Stephen wilde hem nog waarschuwen, maar dat was te laat. Hij aarzelde kort, maar dook daarna toch achter Kayton aan. Dat was misschien wel de enige manier om te helpen en hij wilde altijd helpen, zo was hij gewoon. Het duurde niet lang voor hij Kayton vasthad, hij moest zelf enorm veel moeite doen om het water om hun heen rustig te laten zijn, maar het lukte wel. Uit het niets lagen ze met veel kracht op de grond en hij ademde langzaam en trillend in. 'Dat kan je beter niet meer doen...' mompelde hij zwakjes, het koste hem enorm veel kracht, juist omdat hij al zo bezig was om alles in te houden.

Kayton Erogate

Hij werd vastgepakt, maar daarna werd het even zwart voor zijn ogen, hij hoorde de stem van Stephen en opende zijn ogen, zijn ademhaling klonk verschrikkelijk zwaar en raspend, zijn hals was al helemaal opgezet en nu had hij ook nog zoveel water ingeslikt, hij begon heel erg te hoesten en leek het steeds benauwder te krijgen, hij hapte naar adem en er kwam veel geluid uit zijn keel, maar daarbij werd hij ook steeds grauwer en slapper....

Koning Stephen Lahero

Hij ademde trillend in, hij kon amper nadenken, maar bijna automatisch wist hij wat hij moest doen. Hij boog zich langzaam over Kayton heen, hij voelde dat hij heel erg op moest passen, straks deed hij hem wat aan... Dat mocht niet gebeuren, niet nu. Hij haalde het water uit zijn lichaam, heel langzaam en heel voorzichtig verliet het zijn mond, daarna hielp Stephen Kayton wat overeind, zodat hij rechtop zat, dan kon hij veel makkelijker ademen. Hij genas zijn keel een beetje, maar hij had gewoon geen kracht meer, hij was volledig uitgeput, hij had ook veel te weinig geslapen de afgelopen dagen, maar hij moest dit doen.

Kayton Erogate

Stephen genas hem, even leek het met hem bijna fout te gaan tot het water zijn keel verliet, hij werd wat overeind gehouden door Stephen en ademde nu diep in, hij sloot zijn ogen even en keek daarna Stephen aan.
"Het spijt me..." klonk zijn stem schor. "Ik had het warm en het water zag er zo rustig uit... ik dacht... het kan wel..." sprak hij zacht en schuldig.

Koning Stephen Lahero


'Iedereen zou gedacht hebben dat ik je vermoord had...' Zei hij zacht, maar zijn stem trilde en klonk heel doordringend. 'Het maakt niet uit...' Mompelde hij daarna. Hij kon er nu toch niets meer aan doen en het was goed afgelopen. 'Ik wil weg hier,' zei hij, daarna kwam hij overeind en liep hij naar zijn paard toe. Zijn kleding was zeiknat en hij voelde zich uitgeput, maar dat was misschien niet eens zo heel erg nu. Hij steeg langzaam op en hij negeerde het dribbelen van zijn paard. 

Kayton Erogate

"Nee, echt niet... ze weten allemaal dat je dat nooit zou doen, en ik geloof ook niet dat dat de enige reden is dat jij me zou redden." Glimlachte Kayton. Hij sloeg zijn armen even om Stephen heen. Hij wilde weg. Kayton Knikte even. Moeizaam kwam hij overeind, alles was zeiknat... Hij steeg voorzichtig op zijn paard en reed met Stephen mee.
"Dankjewel, Stephen... je doet het echt heel erg goed, je moet niet aan jezelf gaan twijfelen..

Koning Stephen Lahero

'Dat geloof ik niet. Iedereen twijfelt aan mij, ze weten wat ik wilde doen en als jij dood zou zijn dan lijkt het mij nogal voor de hand liggend dat ik dat gedaan heb,' zei hij doordringend tegen hem. 'Ik ben niet goed en ik doe het niet goed. Ik ben hartstikke slecht en ik hoef niet constant te horen dat het anders is, want ik voel het zelf,' zei hij, het klonk nog steeds woedend. Hij spoorde zijn paard aan, het dier vloog er vandoor. Nu moest hij wel naar het kasteel, want hij voelde dat hij heel koud werd, zijn spieren trilden en als hij die natte kleding aan zou houden zou dat ook wel zo blijven.