Medieval Times

Duke Samira

‘Ze reageert niet meer? Sinds wanneer? Waar is ze heen gegaan?’ vroeg hij nu aan zijn zoon. Het was niet goed dat ze niet reageerde, dat was niet zoals hij haar kende. Zeker niet tegenover Devlyn, die zou ze toch echt wel wat terugsturen? Daarom wilde hij ook heel graag weten wat er nou precies aan de hand was.

Nathan Gerono

‘Omdat het gewoon zo is,’ zei hij plagend tegen haar. ‘Nee, ik laat je niet zomaar los, ik vind dit veel te leuk…’ zei hij lachend. ‘Ik vind het stiekem misschien ook wel veel te leuk om je vast te houden en eigenlijk vind jij het ook leuk,’ zei hij daarna plagend. Dit was gewoon de manier waarop hij met dit soort dingen omging, hij vond het zelf ook niet zo bijzonder. Hij vond het gewoon normaal en best wel leuk ook.

Koning Stephen Lahero

Ze wilde dat hij rustig deed, daarom deed hij dat ook. Hij deed precies wat ze wilde, maar hij ging wel door. Hij kon ook amper ophouden nu, hij wilde eigenlijk direct veel verder gaan, maar hij hield zichzelf aardig in bedwang nu. Hij moest ook wel, anders zou hij het helemaal verkloten voor Fay. Zijn handen gleden naar haar heupen en hij bleef haar vasthouden, zo kon hij ook nog eens goed voelen hoe het er in haar lichaam aan toe ging.

Chayenne Lahero

Hij liet haar niet zomaar los want hij vond dit veel te leuk om te doen en dat vond zij ook zei hij. "Ja, dat wel... maar... straks komt Myles ofzo... hij zou het echt niet begrijpen en het zal hem pijn doen." Vertelde ze Nathan nu terwijl ze hem doordringend aankeek. Waarschijnlijk kon ze het hem ook echt niet uitleggen...


Fay Fuego

Ze merkte dat het echt kwam nu, ze voelde het vuur in haar oplaaien, het was gigantisch, haar hart gaf licht en haar ogen ook en daar kwam het. Haar hoogtepunt, ze werd gloeiend heet en de bank onder haar vatte langzaam vlam. Hijgend lag ze op de bank, het hoogtepunt was geweldig, het gevoel was ongelooflijk, maar nu was ze zo van de wereld dat ze het gewoon niet door had... totaal niet.

Devlyn Stratton
Lichtjes verbaasd om de reactie die hij terug kreeg staarde hij eerst naar Duke, voordat hij begon na te denken over de antwoorden. Hij zou als eerste beginnen over waarom ze weg was gegaan. 'Ze dacht familie gevonden te hebben, ergens in het zuiden. De plaatsnaam weet ik zo niet uit mijn hoofd, maar dat kan ik opzoeken. Ze had via brief contact gehad en ging daarom daar naar toe. Ik zou hier blijven voor de zekerheid van de baan.' begon hij te vertellen. 'Ze heeft iedere keer gereageerd op mijn brieven. Ze is nu ongeveer 2 maanden weg en de laatste maand reageert ze niet meer. Ik zocht er eerst niks achter, omdat het wel vaker even duurt dat ze reageert. Maar normaal heb ik toch binnen een week een reactie terug.' vertelde hij daarna. Hij zuchtte even en vouwde zijn vingers wat gespannen in elkaar. 'Anderen die ik gesproken heb hierover zeggen dat ik mij niet moet aanstellen, daarom heb ik niet verder iemand benaderd.' mompelde hij nog zachtjes, waarbij hij dan ook naar zijn eigen vingers staarde.

Nathan Gerono

Ze gaf het toe, maar daarna zei ze ook dat Myles zo kon komen, hij zou het niet begrijpen en het zou hem pijn doen. 'Er gebeurt niets, Chayenne. We zijn gewoon wat aan het kloten in het water,' zei hij grijnzend tegen haar. Zo veel stelde het nou ook weer niet voor, ook al voelde het misschien toch wat anders als ze zo stonden. 'We zien hem ook wel aankomen, je moet je niet zo druk maken,' zei hij grijnzend. Hij liet haar wel los, als ze niet wilde, dan zou ze gewoon weg kunnen lopen, hij zou haar nooit het idee willen geven dat ze iets tegen haar zin in moest doen. Zelfs niet tegen hem aanstaan, hij zou het vreselijk vinden als ze dacht dat het moest.

Koning Stephen Lahero

Hij voelde het eigenlijk al, dit was best wel een goed gevoel. Dat hij dit toch voor elkaar kreeg bij haar. Hij voelde meteen de warmte tot hem doordringen en daardoor liet hij meteen water over de bank heen gaan, het was best makkelijk nu, hij voelde de kracht duidelijk in zich, het wilde er alleen maar uit. Hij wilde haar eigenlijk meteen zoenen, maar hij deed het maar niet, hij zou haar eerst bij laten komen, al kon hij zich amper inhouden nu.

Duke Samira

'Je had naar mij toe kunnen komen, Devlyn. Echt, je kan altijd naar mij toe,' zei hij zacht. 'Wil je voor mij opzoeken waar ze naar toe is gegaan? Ik kan wel eens kijken of ik misschien contact kan krijgen of anders een kijkje kan gaan nemen. Misschien ken ik wel mensen...' stelde hij voor. Hij hoopte dat het zo was. Hij kwam overeind en hij keek kort naar zijn zoon. 'Zoek het op en kom dan naar mij toe, ik ga even met Layka overleggen,' zei hij zacht.

Devlyn Stratton
Het voelde voor hem dat hij het fout had gedaan. 'Ik wilde jullie er niet mee lastig vallen. Zeker als anderen al zeiden dat ik mij niet moest aanstellen.' zei hij dan ook, maar zonder Duke nog aan te kijken. Daarna werd hem gevraagd de plaatsnaam op te zoeken, zodat hij kon kijken of hij contact kon leggen of een kijkje kon nemen. Devlyn keek hem nu wel aan en knikte even. Hij zag Duke opstaan en luisterde naar de woorden dat hij ging overleggen en dat Devlyn naar hem toe moest gaan als hij de plaatsnaam gevonden had. Devlyn stond zelf ook op en pakte zijn bord om deze op te ruimen. 'Ik zal de brieven zoeken waar de plaatsnaam genoemd is en dan kom ik naar je toe.' antwoordde hij nog, zodat het voor Duke ook duidelijk was dat Devlyn wel goed geluisterd had naar wat van hem gevraagd werd.

Chayenne Lahero

Nathan zei dat er niets gebeurde, ze waren gewoon aan het kloten in het water. “Klopt, maar ik weet ook dat het verder zou gaan, na een tijdje...” Vertelde ze hem doordringend. Ze wist dondersgoed hoe het werkte, zo ging het toen vroeger met Jay ook een keertje. Ze werd wel losgelaten door hem. Ze zagen Myles dan wel aankomen. “Ja, dat weet ik ook wel, maar dan zou het al te laat zijn denk ik.” Zei ze zacht tegen hem.



Fay Fuego

Ze voelde het water en daardoor kwam ze weer wat bij. Ze keek Stephen aan en leek het nog niet helemaal te beseffen, daarna kwam pas het besef dat tot haar door kwamen ze sloeg haar armen voorzichtig om hem heen. “Dank je, Stephen, dankjewel... je bent fantastisch.” Fluisterde ze hees in zijn oor. Daarna zoende ze hem zacht en liefdevol en trok ze hem voorzichtig naar haar toe, ze bleef heel zacht en voorzichtig.

Duke Samira

‘Ik ben je vader, niet anderen,’ zei hij duidelijk tegen de jongen. Devlyn herhaalde het nog een keer en Duke knikte tevreden. ‘Goedzo, tot zo,’ zei hij tegen zijn zoon, daarna liep hij weg uit de eetzaal en ging hij naar Layka toe. Hij opende de deur zachtjes en daarna ging hij naar binnen, hij ging voorzichtig bij haar op het bed zitten, hij wilde dit toch overleggen.

Nathan Gerono

‘Ik denk dat ik anders ben dan wat jij gewend bent, Chayenne. Ik zou nooit zomaar iets doen. Ik vind het heel leuk om een beetje te plagen, uit te dagen, daar kan ik enorm van genieten. Maar ik zet niet echt snel de eerste stap, niet als ik er niet zeker van ben dat iemand hetzelfde met mij wilt,’ zei hij tegen haar. ‘Niet zoals Jay,’ voegde hij er aan toe. Hij wist veel meer van iedereen hier dan ze waarschijnlijk doorhadden, maar voor hij hier naar toe was gekomen was hij er al jaren mee bezig geweest. Hij wist echt heel erg veel. Hij grijnsde even en hij gooide weer wat water in haar gezicht.

Koning Stephen Lahero

Ze bedankte hem, maar hij hoorde het niet echt meer. Hij greep haar vast en hij werd gelukkig al weer gezoend. Hij ging er direct wil in mee, hij kon amper anders. Hij hield het echt geen seconde langer meer vol. Hij wist dat lief en voorzichtig beter was, maar dat kon hij gewoon niet nu. Dan werd hij helemaal gek van ongeduld en zou hij het nog geen minuut volhouden. Nu waarschijnlijk al niet, hij was echt niet meer rustig.

Chayenne Lahero

Nathan was anders dan zij gewend was, hij zou nooit zomaar iets doen, plagen was leuk en daar genoot hij van, maar hij zette niet zo heel erg snel de eerste stap, niet als hij niet zeker was dat iemand hetzelfde wilde. Daardoor haalde ze even opgelucht adem, door wat hij daarna zei, verbleekte ze.
“H-hoe weet je dat?” Vroeg ze hem vol verbazing. Niemand wist dit, alleen zij en Jay, verder helemaal niemand. Er werd weer wat water in haar gezicht gegooid en ze weerde het wat af.



Fay Fuego

Hij zoende haar wild en leek helemaal gek te zijn. Ze draaide hem nu om zodat hij op de bank lag en ze drukte hem in de bank. “We hebben de tijd, doe rustig, herpak jezelf weer... ik ben heel blij voor wat je met mij gedaan hebt en daar ben ik je ook heel erg dankbaar voor, maar we kunnen dit beter heel rustig aanpakken, zodat het voor jou ook goed voelt.” Vertelde ze hem doordringend.

Nathan Gerono

Ze verbleekte helemaal, maar dit was een wijze les voor haar, daarom noemde hij het ook. 'Zelfs de dingen waarvan je denkt dat ze helemaal privé zijn, zijn dat vaak niet. Dat moet je nooit vergeten, Chayenne. Nooit. Er zijn altijd mensen die slechte bedoelingen hebben en voor hun is zulk soort informatie ontzettend waardevol...' zei hij zacht tegen haar. 'Niet bang zijn, ik doe er niets mee, helemaal niet. Nooit,' voegde hij er aan toe.

Koning Stephen Lahero

HIj werd opeens omgedraaid en op de bank gegooid, daardoor overdonderde ze hem en bleef hij stil liggen, hij luisterde naar wat ze vertelde. Hij moest rustig doen, ze hadden de tijd, hij moest zichzelf herpakken, dat was alleen niet zo makkelijk meer. Toch knikte hij, hij wist dat het heel erg belangrijk was. 'Oké,' zei hij zacht. Het koste hem heel erg veel moeite, maar hij deed het wel.

Devlyn Stratton
Duke gaf aan dat hij zijn vader was, en anderen waren dat niet. Dat was wel waar. Maar hij vond het lastig anderen met zijn probleem lastig te vallen, zelfs al was het zijn vader of een totale vreemde. Daarna ging Duke weg en bracht Devlyn zelf ook het bord weg. Daarna liep hij naar zijn kamer waar hij zijn, en zijn moeders, spullen had liggen. Hij pakte een stapel papieren en bladerde er door heen. De juiste brieven en wat opgezochte papieren die zijn moeder gemarkeerd had in boeken van de bibliotheek legde hij op een nette stapel. Daarna pakte hij die stapel op, wat gelukkig niet heel veel, onhandig of zwaar was, en liep er mee over de gang naar de kamer van zijn vader toe.

Layka Samira

Ze voelde het gewicht op het bed, daardoor draaide ze zich daar naartoe en sloeg ze haar armen om Duke heen, ze nestelde zich wat tegen hem aan. Wanneer ze zo slaperig was, vond ze het knuffelen met hem heerlijk... “Hoe ging het met Devlyn?” Vroeg ze hem schor.


Chayenne Lahero

Zelfs dingen waarvan ze dacht dat ze privé waren, waren dat vaak niet, dat moest ze nooit vergeten. “Dan kan er helemaal niets gebeuren, Nathan, dat dat gebeurde was al een schande.” Fluisterde ze haast ademloos. Hij zou er niets mee doen en daardoor knikte ze even. “Gelukkig maar...” Mompelde ze hem nu zacht toe.


Fay Fuego

Hij knikte door haar woorden en zei zacht dat het oké was. Daardoor knikte ze even en zoende ze hem weer heel erg zachtjes en vol liefde, ze wachtte even af hoe hij hierop reageerde, want dat vond ze ongelooflijk belangrijk. Hij moest nu weer rustig worden, dan ging het beter, daar was ze van overtuigd.

Duke Samira

'Verena is weg en ze reageert niet meer op zijn brieven, dus het is niet zo goed. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen...' zei hij eerlijk tegen haar. Hij zuchtte zacht, hij wist dit echt niet. Hij wilde wel opzoek gaan, maar aan de andere kant had hij verder ook niets met Verena en hij wilde Layka niet alleen hier achter laten en Myles ook niet.

Nathan Gerono

'Hm, een schande is misschien wat overdreven,' zei hij tegen haar. 'Het was niet zo slim en Jay had dat niet moeten doen, je vader zal er niet zo heel erg blij mee zijn, maar een schande, nee...' zei hij grijnzend. 'Er kan wel wat gebeuren, maar niet zomaar ergens buiten, waar mensen je in de gaten zouden kunnen houden. Je moet er bijna zeker van kunnen zijn dat niemand je kan zien. Een afgesloten kamer, bijvoorbeeld...' zei hij, lichtelijk uitdagend. Hij vond het gewoon te leuk. 'Ik zeg niets waarvan jij niet wilt dat het gezegd wordt, Chayenne. Ik ben aardig te vertrouwen,' zei hij zacht.

Koning Stephen Lahero

Ze zoende hem even zacht, hij trilde helemaal, hij legde zijn hand in haar hals en hij trok haar dichter naar zich toe, hij was nog steeds aardig verlangend, na een paar seconde werd hij weer iets rustiger. 'Ik hou dit niet vol...' mompelde hij heel zacht. Misschien konden ze dan maar beter helemaal niets doen, dit vond hij zo ontzettend lastig.

Layka Samira

Hij zei dat Verena weg was en nergens meer op reageerde, hij wist niet meer wat hij moest doen, daardoor werd ze wat meer wakker en knipperde ze even met haar ogen terwijl ze Duke doordringend aankeek.
"Je moet haar gaan zoeken..." Fluisterde ze hem zachtjes toe. "Dat ben je verplicht tegenover die jongen, Duke..." Mompelde ze daarna en ze streelde zacht even over zijn rug heen.


chayenne Lahero

Er kon wel wat gebeuren, maar niet ergens buiten, waar mensen je in de gaten konden houden, een afgesloten kamer was een beter idee. Ze hoorde zijn uitdagende stem, maar ze knikte wel even. Hij had gelijk.
"'aardig' te vertrouwen?" Vroeg ze hem nu lichtelijk scherp. "Niet eens helemaal te vertrouwen of volledig te vertrouwen? Dan bestaat er dus toch een kans dat je het wel zegt?" Vroeg ze hem nu, dat moest ze echt niet hebben.


Fay Fuego

Hij trilde en ze voelde zijn hand in haar hals. Ze werd dichter naar hem toegetrokken, het was verlangend, maar na een tijdje werd het steeds wat rustiger, hij deed het echt wel heel erg goed. Hij zei tussendoor mompelend dat hij het niet vol kon houden.
"Maar je doet het hartstikke goed en het mag ook best verkeerd gaan, Stephen, dat maakt me niet uit." Vertelde ze zachtjes. Ze liet hem nu langzaam en zachtjes in haar glijden, ze begon heel rustig te bewegen.

Nathan Gerono

'Ik ben te vertrouwen, Chayenne. Maar het is wel lastig voor mij, als hij mij dwingt iets te vertellen heb ik niet zo veel keuze... hij is de koning hé...' zei hij zacht tegen haar. Dat was voor haar misschien niet zo bijzonder, maar hij was verplicht om naar Stephen te luisteren. 'Bovendien kan hij mij verbieden om Fay te zien en dat zou ik afschuwelijk vinden... dan zou ik hier weggaan...' zei hij heel zacht. Het deed hem nog steeds een beetje pijn als hij daar aan dacht. 'Maar hij heeft geen reden om het te vragen, toch?' vroeg hij daarna.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat hij het hartstikke goed deed en het mocht best verkeerd gaan, dat maakte niets uit. 'Maar mij wel...' zei hij, zijn stem trilde helemaal. De bank was nu zeiknat door hem, het water liep over zijn huid heen en hij kon er niets aan doen. Ze liet hem in haar glijden en hij kreunde heel diep. Ze deed rustig, maar toch had hij het moeilijk. Hij kneep in de bank en hij sloot zijn ogen, nu veranderde het water langzaam in ijs en hij had het niet echt door, hij kon er toch niets aan doen.

Devlyn Stratton
Hij stopte voor de deur van de kamer van Duke en Layka. Hij twijfelde even, maar klopte na enkele secondes aan. Daarna bleef hij wachten tot hij reactie kreeg. Gewoon binnen lopen vond hij niet netjes, ook al was dit zijn vader.

Chayenne Lahero

Hij legde uit hoe het precies zat allemaal en daardoor ontspande ze weer wat meer en knikte ze. "Ik begrijp je punt, maar hij heeft inderdaad geen reden om jou daar wat over te vragen." Knikte ze nu langzaam. Daarna ging ze langzaam het water uit, ze kreeg het koud, kippenvel stond op haar lichaam. Eenmaal uit het water had ze pas voor het eerst door hoe doorschijnend haar jurkje was.
"Oh, jij bent echt erg!" Riep ze Nathan nu toe met een grijns.


Fay Fuego

Het maakte hem wel uit. "Dan moet je ervoor zorgen dat het goed gaat." Haar stem klonk heel simpel, maar ze wist dat het haast onmogelijk was voor hem was... maar hij wilde zo graag perfect zijn. Ze bewoog tergend langzaam en merkte na een tijdje dat haar knieën steeds minder grip hadden op de bank, ze viel er elke keer bijna af. Ze legde haar handen op de zijne.
"Ontspan, Stephen en geniet..." Fluisterde ze.

Duke Samira

Hij hoorde wat Layka zei en hij sloot zijn ogen. 'Ik weet het niet...' zei hij heel zacht. 'Ik wil jullie niet alleen laten, maar ik vind dat ik het wel moet doen, maar aan de andere kant, ik heb niets met haar...' zei hij zacht. Er werd op de deur geklopt en daardoor keek hij op. 'Kom maar binnen Devlyn,' zei hij.

Nathan Gerono

Ze begreep zijn punt en daardoor glimlachte hij, hij was toch wel blij om dat te horen. Hij wilde niet dat ze slecht over hem dacht. Ze liep het water uit en hij ging achter haar aan, door wat ze zei grijnsde hij even. Hij haalde onschuldig zijn schouders op. 'Jij kijkt toch ook naar mij?' vroeg hij daarna plagend. Hij keek even naar Storm en Faith, daarna ging hij weer in de zon liggen. Hij keek omhoog naar Chayenne, nog steeds had hij een glimlachje op zijn gezicht staan. 'Je hebt wel een bijzonder mooi lichaam,' zei hij complimenterend tegen haar.

Koning Stephen Lahero

Hij slikte door haar woorden, hij vond dit zo ontzettend moeilijk. Ze zei dat hij moest ontspannen, dat hij moest genieten. Maar dat ging niet. Het ging gewoon echt niet. Hij merkte dat hij zelf ook ijskoud werd, geen goed teken. Zijn hartslag leek langzamer te gaan en hij voelde zijn lichaam pijn doen, ondanks dat Fay zo dichtbij zat. Hij ademde trillend in, hij probeerde het zo erg onder controle te houden, maar het leek alsof hij totaal geen grip op zichzelf had. Helemaal niet.

Devlyn Stratton
Er werd gezegd dat hij binnen mocht komen. Hij opende dan ook de deur, liep de kamer binnen en deed de deur achter hem weer dicht. Hij begroette even kort en zacht, vooral omdat hij zich niet heel erg op z'n gemak voelde. Hij kwam wat twijfelend dichterbij en gaf het boek met de brieven aan Duke. 'Het zou om de familie gaan op de bladzijde waar het papier tussen zit. In de brieven staat het adres waar aan geschreven is.' vertelde Devlyn.

Fay Fuego

Hij bleef maar kouder worden. Daardoor kwam ze van hem af en pakte ze zijn gezicht zachtjes vast.
"Blijf nadenken over wat je doet, Stephen, denk om jezelf..." fluisterde ze, ze legde haar hete vingers op zijn borstkas die gewoon een sissend geluid maakten, ze masseerde hem zachtjes en maakte haar handen erg warm.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam van hem af en ze pakte zijn gezicht vast, hij moest blijven nadenken over wat hij deed, hij moest aan zichzelf denken. Hij deed ook echt zijn best, hij dacht na, maar het hielp niet. Het leek gewoon niets uit te maken. Hij probeerde er grip op te krijgen, maar het was alsof hij dit niet in de hand had. Hij voelde haar warme vingers amper op zijn ijskoude borstkas, haar masserende handen maakten hem wel warmer, maar toch lag er zelfs op de meubels in de kamer een laagje ijs door hem. Hij deed zo wanhopig zijn best en het was zo frustrerend dat het niet lukte, daardoor werd hij zelf alleen nog maar kouder.

Fay Fuego

Ze moest toegeven dat haar hart in haar keel klopte. Hij had zichzelf totaal niet meer in de hand, ze hield haar handen op de plek van zijn hart, zolang die maar werkte...
"Niet te gefrustreerd raken... rustig aan doen met jezelf, ontspan... de frustratie maakt het alleen maar erger, Stephen... ik meen het." Fluisterde ze, haar stem klonk zelfs nog betrekkelijk kalm, al was ze dat absoluut niet, ze maakte zich afschuwelijk veel zorgen.

Koning Stephen Lahero

Hij kon een hele hoop pijn hebben, maar dit was een afschuwelijk gevoel. Zijn hele lichaam leek te trillen in een poging om hem op te warmen, maar hij was juist degene die het van binnenuit afkoelde. Als Fay hem niet warm hield nu was het waarschijnlijk binnen een paar seconde over. Hij moest niet te gefrustreerd raken, hij moest rustig aan doen en ontspannen, de frustratie maakte het erger. Maar juist omdat hij geen controle had, kon hij niet anders. Dit was verschrikkelijk voor hem, hij faalde in alles wat hij juist goed wilde doen. Hij kon amper nog bewegen en zijn ogen werden ook steeds ijziger, hij haalde heel moeizaam adem. Hij sloot langzaam zijn ogen, misschien hielp het als hij juist nergens aan dacht. Als hij alles los liet. Zelfs de controle. Hij was daar doodsbang voor, maar toch probeerde hij het heel voorzichtig. Hij dacht nergens aan, alleen aan zijn gezin. Aan hoe leuk ze het hadden. Hoe gezellig het was, hoe goed het ging en hoe gelukkig ze waren. Langzaam begonnen zijn spieren te ontspannen, waarschijnlijk net op tijd.

Fay Fuego

Na een tijdje kon ze haar gevoelens niet meer verbergen, vooral toen zijn ademhaling moeilijker werd en toen hij zijn ogen sloot, dacht ze dat het echt voorbij was. Haar lip trilde en ze probeerde hem uit alle macht warmer te maken, maar ze had veel kracht verspild bij haar eigen hoogtepunt. Ineens gleed ze weg door het ijs dat zich in de kamer verspreidde. Ze viel en probeerde gehaast om overeind te krabbelen, maar ze kreeg echt geen grip op het ijs. Tranen van frustratie gleden over haar wangen terwijl ze naar Stephen bleef kijken.
"Hou vol, alsjeblieft... hou vol..." smeekte ze hem. Ze sloeg kwaad met haar vuist op de grond, waarom kon ze zo slecht tegen ijs? Waarom lukte het nou gewoon niet om grip te krijgen op dat klote ijs, ze vloekte luid en vurig.

Koning Stephen Lahero

Hij werd zich iets meer bewust van zijn omgeving, hij hoorde de stem van Fay, ze smeekte hem bijna. Hij hoorde haar vloeken, iets wat hij niet meer zo gewend was. Niemand deed dat bij hem in de buurt. Hij ademde trillend in, het ging nog steeds zwaar en het deed hem pijn. Zijn hele lichaam deed pijn, maar hij voelde dat zijn hart krachtiger begon te kloppen. Hij probeerde zijn vingers een klein beetje te bewegen en het ging, het ging steeds iets makkelijker. Dit moest hij dus niet meer zo ver laten komen, dat was duidelijk. Hij ademde opnieuw in, het ging nog steeds moeizaam, maar wel beter. Hij stak zijn arm voorzichtig uit zodat Fay zijn hand vast kon pakken, hij wilde haar wel bij zich hebben, heel graag. 'Het gaat, het gaat wel...' zei hij, zijn stem trilde nog, maar het ging langzaam beter.

Fay Fuego

Ineens zag ze een arm voor haar neus bungelen, het was Stephen, ze pakte zijn hand en merkte ook meteen dat het ijs minder werd. Ze sloeg haar armen stevig om hem heen en snikte van de opluchting. Ze hield hem ongelooflijk stevig vast.
"Het spijt me, het spijt me zo..." fluisterde ze met een trillende stem terwijl ze wat wild snikte. Het was haar schuld, zij dwong Stephen hier elke keer toe...