Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Hij voelde haar handen over zijn borstkas gaan, het was heerlijk. Hij wilde het nu zo graag dat hij over zijn eigen grenzen heen ging, hij wist niet of dat goed was, maar hij leek bijna niet anders te kunnen. Ze onderbrak de zoen, hij zag haar verlangende blik en hij wilde haar net weer zoenen toen ze aangaf dat het haar te veel werd. Daardoor nam hij wat afstand van haar en sloot hij zijn ogen. Hij wist echt niet wat hij moest doen, hij vond dit vreselijk moeilijk. Ze vroeg wat er gebeurd was. ‘Ik kwam binnen ze stond naakt voor mij…’ mompelde hij zacht. ‘Ze vertelde mij dat haar man haar lelijk vond, ze vroeg wat ik vond, ze liet mij de plekken zien die ze lelijk vond…’ zei hij eerlijk. ‘Ik dacht dat ik helemaal gek werd, ik raakte haar aan en daarna ging ik hier naar toe.’ Voegde hij er aan toe. 'Het spijt mij echt heel erg...'

Fay Fuego

Ze sloeg wel haar armen om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan. Ze hield hem stevig beet en hij begon te vertellen over wat er gebeurd was.
"Och, lieverdje, dan is er toch helemaal niets gebeurd? Rustig maar, het is oké, in kan nu alleen wel heel erg boos op haar worden. Ik wil niet meer dat je met haar alleen bent, ze heeft je waarschijnlijk gewoon voorgelogen en misbruik van je gemaakt." Vertelde ze hem zacht.

Koning Stephen Lahero

‘Niets gebeurd?’ Herhaalde hij vol ongeloof. Voor hem was er ontzettend veel gebeurd en hij vond het vreselijk. Ze zei dat ze wel heel boos op haar kon worden, ze had hem voorgelogen, ze wilde niet dat hij nog alleen met haar was. ‘Ik weet het niet, Fay….’ Zei hij dus ook zacht. ‘Het kan best zijn dat er echt iets aan de hand is, dat ze daarom zo doet. Ik reageerde misschien juist wel belachelijk, misschien bedoelde ze het helemaal niet zo…’ zei hij nu. Hij was gewoon heel erg in de war en hij zocht altijd alle schuld bij hemzelf. Hij dacht serieus dat Feline het misschien helemaal niet zo bedoelde. ‘Ik moet toch terug want al mijn spullen liggen daar nog,’ mompelde hij.

Fay Fuego

Hij gaf aan dat het best zo kon zijn dat er echt wat aan de hand was en misschien reageerde hij wel belachelijk.
"Als je een beetje logisch nadenkt dan doe je zoiets toch niet? Welke vrouw is er nou zo gestoord? Natuurlijk bedoelde ze het wel zo! Stephen, zie nou toch eens in hoe vreselijk aantrekkelijk je wel niet bent!" Hij moest zichzelf niet de schuld geven, want het was helemaal niet zijn schuld. Ze streek door zijn haren heen en hij zei dat hij terug moest voor zijn spullen.
"Ik ga mee." Sprak ze en ze duldde geen tegenspraak.

Koning Stephen Lahero

Fay was er van overtuigd dat ze dit wel expres had gedaan en dat hij het gewoon niet inzag. Hij zuchtte zacht, hij wist het echt niet. Ze zei dat ze het wel zo bedoelde, dat hij eens in moest zien hoe aantrekkelijk hij wel niet was, daardoor schudde hij zijn hoofd. ‘Het kan net zo goed aan mij liggen…’ mompelde hij, maar het klonk niet heel zelfverzekerd, hij begon nu toch te twijfelen. Het was allemaal wel heel erg toevallig geweest. Fay zei dat ze mee ging en hij knikte langzaam. Dat vond hij zelf niet zo’n probleem. ‘Laten we dan maar meteen gaan,’ zei hij zacht, daarna kwam hij overeind. Hij haalde een hand door zijn haren heen om daarna de kamer uit te lopen, naar de kamer van Feline toe. Nu klopte hij aan en wachtte hij iets langer om daarna de kamer binnen te stappen, het antwoord wachtte hij niet af, het maakte hem toch niet uit wat ze zou zeggen want hij moest zijn spullen hebben.

Fay Fuego

“Door wat jij net tegen me hebt gezegd, weet ik wel zeker dat het haar schuld is en niet de jouwe, lieverd.” Zei ze hem liefdevol. Hij vond het geen probleem dat ze mee ging gelukkig, hij zei dat ze dan maar meteen moesten gaan. Hij klopte op de deur. De kamer was donker en ze was op haar hoede.
Ze zag Feline in het bed liggen, haar ogen gingen langzaam open, ze had zo te zien geslapen.
“Wat doen jullie hier?” Vroeg ze slaperig en ze kwam iets overeind, heel onschuldig.
“Wij komen de spullen van Stephen halen, want hij blijft hier zeker niet de hele nacht bij jou.” Klonk de stem van Fay met ingehouden woede. Het meisje keek haar aan met een niet begrijpende blik.
“Maar... ik hou niet van alleen zijn... ik kan het niet...” Fluisterde ze weer lichtelijk in paniek.
“Jij weet heel goed waarom dit gebeurd, wat jij met Stephen heb gedaan is echt niet oké.” Siste Fay nu, ze begon steeds bozer te klinken, de blik van het meisje werd mogelijk nog onbegrijpelijker.
“Ik? Ik heb helemaal niets gedaan... ik ben gewoon gaan slapen toen hij binnenkwam. Dat weet u toch ook wel, hoogheid?” Vroeg Feline nu aan Stephen. Eens zien of hij zo gek was dat hij zich nu bedacht dat hij het allemaal verbeeld had, misschien was hij wel zover in de war. Ze hoopte het en ze wachtte het antwoord van Stephen af.


Koningin Esmeralda Fullbright

Ze sloeg haar armen om de nek van Jay heen. “Ik weet niet wat je met Kayton hebt gedaan, maar je hebt dat heel erg goed gedaan, echt heel goed. Het verschil van toen hij binnenkwam tot nu? Echt gigantisch.” Sprak ze trots tegen haar man. Ze knuffelde hem even.
“Gaat hij nu weer terug naar Carmen?” Vroeg ze aan Jay, ze keek Kayton nu weer even na, hij verdween nu net tussen de bomen.

Devlyn Stratton
Chayenne gaf aan dat ze hier waren voor de gezelligheid. En Carmen bedankte hem voor de hulp bij de stoel. 'Graag gedaan.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht. 'Kom eens hier Tornado.' zei hij tegen de hond. Het leek wel alsof die ieder moment op bed wilde springen. Zodra de hond bij hem zat, begin hij die goed te aaien en te knuffelen. 'Wordt er goed voor je gezorgd? Heb je al gegeten, gedronken of een frisse neus gehaald?' vroeg hij daarna, gewoon op een vriendelijke toon. 'Ik wil gerust wat voor je halen. Of misschien kunnen we samen met z'n drietjes, of eigenlijk vieren, een ommetje maken.' voegde hij er aan toe.

Koning Stephen Lahero

‘Ik weet het niet, Fay…’ fluisterde hij. Hij kon nooit iemand zomaar de schuld geven. Dat lukte hem gewoon niet, hij gaf altijd zichzelf de schuld, van alles. Hij keek de donkere kamer in en hij wilde gewoon zijn spullen pakken, Feline kwam overeind en vroeg wat ze hier deden. Fay begon meteen tegen haar te praten en hij volgde het gesprek, hij begon enorm aan zichzelf te twijfelen. Feline vroeg opeens iets aan hem, waardoor hij haar vertwijfeld aankeek. ‘Ik…’ begon hij stamelend. Hij wist echt niet wat hij moest doen. Werd hij dan helemaal gek? Wat was er met hem aan de hand? Hij wist niet wat hem overkwam en hij kwam ook niet meer uit zijn woorden. ‘Sorry, ik heb mij vast vergist… ik…’ stamelde hij. Hij greep zijn spullen vast en daarna schoot hij de kamer uit. Hij twijfelde enorm aan zichzelf.

Chayenne Lahero

“Hij groeit echt heel erg hard.” Glimlachte ze breed naar Carmen. Devlyn vroeg verschillende dingen aan Carmen en ze glimlachte alleen maar een beetje daardoor.
“Ja, we kunnen wel met z’n allen gaan wandelen? Vind je dat wat, Carmen?” Vroeg ze.


Fay Fuego

Stephen begon wat te stamelen en hij zei dat hij zich vast vergist had, daarna pakte hij zijn spullen en schoot hij de kamer uit. Fay pakte nu de keel van Feline stevig beet.
“Ik weet niet waar jij mee bezig bent, maar blijf uit de buurt van Stephen. Anders gaat het je echt berouwen.” Siste ze kwaad, haar hand werd warm en Feline kreeg het benauwd, ze stamelde wat. Fay liet haar in een ruk los en verliet de kamer, ze sloeg de deur hard achter haar dicht en ze ging Stephen achterna.
“Stephen!” Riep ze hem toe.

Koning Stephen Lahero

Hij wilde net zijn werkkamer in gaan toen Fay hem riep, waardoor hij omdraaide. In zijn ogen was te zien hoe erg hij in de war was, hij had zich echt nog nooit zo gevoeld. ‘Het spijt mij, ik denk echt… ik weet niet… ik…’ stamelde hij. Hij ging de werkkamer binnen en hij legde zijn spullen op het bureau, daarna draaide hij zich om en wachtte hij tot Fay er was. Ze wist dat hij dit soort dingen niet wilde bespreken in de gang, hij wilde dan gewoon alleen met haar zijn. Sowieso wilde hij alleen zijn, of met Fay. Maar niet met iemand anders, dat kon hij nu gewoon niet hebben.

Ik tik even alleen voor Stephen

Fay Fuego

Hij draaide zich naar haar om toen ze hem riep, hij zei dat het hem speet, hij wist het niet, hij was zover in de war. Ze liep achter hem aan naar binnen en sloot de deur achter haar dicht. Daarna sloeg ze haar armen om hem heen en hield ze hem dicht tegen haar aan. Ze streek door zijn haren en zweeg verder even. ze liet hem maar even zo, zodat hij wat bij kwam.


niet eens voor Jay?

Koning Stephen Lahero

Ze zei niets tegen hem, hij werd alleen maar vastgehouden. Daardoor sloeg hij zelf ook zijn armen om haar heen en hield hij haar heel stevig vast. ‘Ik hou van je,’ fluisterde hij, zijn stem trilde weer heel erg. ‘Ik weet gewoon niet… het lag vast aan mij… ik ben vast zo erg in de war dat ik dingen zie die er niet zijn. Het spijt mij, je moet je er maar niet al te veel van aan trekken…’ mompelde hij verontschuldigend. Hij wilde het liefst alles terugdraaien, hij had misschien wel niets moeten zeggen. Dit voelde echt afschuwelijk, hij wist niet wat hij met zichzelf aan moest. Hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar, daarna leunde hij weer wat tegen haar aan.

haha zo weer

Fay Fuego

Hij hield haar ook stevig vast en zei dat hij van haar hield. "Ik ook van jou." Fluisterde ze tegen hem terug. Hij begon wet te mompelen en verontschuldigde zich, ze moest zich er maar niet teveel van aantrekken.
"Stephen, het maakt me niet uit wie er gelijk heeft, of het nu wel of niet is gebeurd... ik wil niet meer dat je met die vrouw alleen bent. Ik vertrouw je, maar ik kan het gewoon niet aanzien om je zo in de war te zien.." Vertelde ze hem zacht. Ze voelde zijn lippen op de hare en ze streelde even langs zijn wang. Ze voelde hoe hij tegen haar aanleunde en ze hield hem dicht tegen haar aan.
"Ga je met me mee naar bed?" Vroeg ze heel zachtjes.

Koning Stephen Lahero

Het maakte haar niet uit, maar ze wilde niet dat hij alleen met haar was. Ze vertrouwde hem, maar ze wilde niet dat hij zo in de war raakte hierdoor. Dat vond hij eigenlijk ook wel, maar hij vond het heel lastig om hier normaal over na te denken. ‘Je kan mij wel vertrouwen… echt wel… ik weet dat het er allemaal misschien heel raar uitziet, maar echt, ik bedoel het niet verkeerd… helemaal niet… ik hou van jou en echt alleen maar van jou,’ zei hij zacht tegen haar. Ze vroeg zacht of hij mee ging naar bed. ‘Ja, natuurlijk…’ fluisterde hij. Zolang hij bij haar was vond hij het goed nu.

Fay Fuego

Hij zei dat ze hem kon vertrouwen en ze knikte. "Ik vertrouw je, ik zei net nog tegen Nathan dat ik je blind vertrouwde." Vertelde ze hem met een kleine glimlach. Ze gaf hem een kus op zijn wang door zijn lieve woorden.
"Ik ben stapelgek op jou." Fluisterde ze terug tegen hem. Ze pakte zijn hand toen hij aangaf dat hij mee ging naar bed. Ze nam hem mee naar hun slaapkamer toe.
Even twijfelde ze, ze wilde eigenlijk zijn kleding rustig uittrekken en hem in bed stoppen, maar ze deed het niet, ze zou teveel van hem verlangen, te graag meer willen van hem.

Koning Stephen Lahero

‘Je bent lief, veel te lief…’ fluisterde hij. Hij vond haar echt geweldig, maar hij begreep niet waarom. Ze vertrouwde hem, terwijl hij waarschijnlijk echt onzin uitkraamde. Hij werd meegenomen naar de slaapkamer toe, maar daar gebeurde er eigenlijk helemaal niets. ‘Ik weet niet zo goed wat ik moet doen… ik verlang echt heel erg naar je, maar ik ben ook zo bang. Ik wil je geen pijn doen…’ zei hij zacht tegen haar. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar zacht, hij wilde het eigenlijk wel gewoon, dus probeerde hij het maar.

Fay Fuego

Ze werd warm van binnen door zijn woorden, ze gloeide echt helemaal, de warmte straalde ze uit.
"Jij bent ook te lief..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem. Hij zei haar dat hij niet wist wat hij moest doen. Hij verlangde heel erg naar haar, maar hij was ook bang, hij wilde haar geen pijn doen.
"Ik wil het ook heel erg graag... ik denk dat we het maar gewoon moeten doen, het zal voor heel erg veel opluchting zorgen..." Vertelde ze zachtjes, ze voelde zijn hand in haar hals en ze werd zacht door hem gezoend.
Ze ging heel erg dichtbij hem staan en zoende hem zacht en liefdevol terug.

Koning Stephen Lahero

Ze dacht dat ze het maar gewoon moesten doen, want het zou voor heel erg veel opluchting zorgen. Dat dacht hij misschien ook wel. Uiteindelijk besloot hij het maar gewoon toe te geven, het was beter om nu niet te lang te wachten, het was al zo’n tijd geleden en het maakte het eigenlijk alleen maar erger. Dat wilde hij ook niet. Hij werd steeds gretiger en hij trok haar dichter tegen zijn lichaam aan. Zijn handen gleden over haar lichaam heen en hij keek haar weer even aan. ‘Je bent echt geweldig,’ fluisterde hij. Hij pakte haar hand vast en hij nam haar mee naar het bed, hij liet zich achterover vallen en hij trok haar naar zich toe.

Fay Fuego

Hij leek er hetzelfde over te denken, ze merkte hoe hij gretiger werd en zelf werd ze ook veel gretiger, ze ging in zijn tempo mee en sloeg haar armen stevig om zijn lichaam heen en zette haar nagels in zijn rug. Ze werd even aangekeken en hij zei dat ze geweldig was. Daardoor pakte ze zijn gezicht stevig vast en zoende ze hem nog even heftig.
Vervolgens werd ze door hem meegenomen naar het bed en hij liet zich erop vallen en zij werd achter hem aangetrokken. Ze belandde bovenop hem en ze streek met licht trillende vingers langs zijn gezicht, haar lippen gingen naar zijn hals en ze zoende hem, eerst zacht en liefdevol, maar daarna steeds heftiger, haar handen gleden over zijn borst heen.

Koning Stephen Lahero

Hij wist dat hij zich nu nooit meer in kon houden en dat was misschien wel goed ook. Hij voelde haar trillende vingers langs zijn gezicht glijden en hij liet zijn handen over haar rug heen glijden, heel gretig, maar vol gevoel. ‘Misschien moeten we niet meer zo lang wachten…’ zei hij nu, iets plagend. Haar handen gingen over zijn borst heen en hij ademde diep in. Hij begon haar jurk los te maken, heel gretig en snel, zoals hij normaal niet zo snel was. Zijn lippen gleden naar haar hals en hij moest echt moeite doen om zichzelf rustig te houden. 'Voortaan moet je er maar gewoon voor zorgen dat ik meewerk,' plaagde hij haar even.

Fay Fuego

Hij zei dat ze misschien niet meer zo lang moesten wachten en daardoor knikte ze, ze glimlachte door zijn plagende stem. Dat vond ze fijn, dan voelde hij zich in ieder geval op zijn gemak bij haar. Haar jurk werd heel snel losgemaakt en ze liet hem van haar lichaam afglijden. Ze begon nu zijn kleding van zijn lijf te halen, behoorlijk snel en behendig.
"Ik ga je nooit dwingen." Plaagde ze hem terug. "Maar het werd nu wel zo onderhand tijd hoor..." Lachte ze. Ze had nu zijn laatste kledingstuk uitgetrokken en ze drukte haar lichaam tegen hem aan, verlangend en ongeduldig.

Koning Stephen Lahero

Ze zou hem nooit dwingen. ‘Misschien vind ik dat juist wel heel erg opwindend,’ zei hij zacht, weer op plagende toon. Hij voelde zich goed en hij wilde dit nu gewoon heel erg graag, daarom kon hij het wat meer loslaten. Hij merkte aan zichzelf dat hij nu al over de grens heen was en dat deed hem eigenlijk heel erg goed. Ze vond wel dat het tijd werd. ‘Ja, dat vind ik eigenlijk ook,’ zei hij zacht. Hij merkte heel goed aan zichzelf dat het lang geduurd had. Ze drukte ongeduldig haar lichaam tegen dat van hem aan en hij trok haar bovenop zich, zodat hij in haar gleed. Hij ademde diep in, ze deed echt vreselijk veel met hem en hij was zo blij dat hij nu gewoon toegaf aan alles.

Fay Fuego

"Ohja?" Vroeg ze verrast maar plagend aan hem toen hij aangaf dat hij het misschien wel heel erg opwindend vond. Ze werd bovenop hem getrokken en ze pakte zijn polsen stevig beet. en legde die naast zijn hoofd.
"Dus, zoiets staat je wel aan?" Vroeg ze uitdagend aan hem, ze begon te bewegen, de eerste paar keer heel langzaam, maar op een gegeven moment steeds heftiger. Ze kreunde en schraapte met haar tanden langs zijn hals, haar nagels zetten zich in zijn polsen en ze gloeide. Ze werd bloedheet.

Koning Stephen Lahero

Ze leek verrast te zijn en daardoor glimlachte hij een beetje. ‘Ja, het lijkt mij wel wat,’ gaf hij toe. ‘Als ik het echt niet wil merk je dat toch wel, maar misschien is het net het beetje dat mij af en toe over de grens heen trekt, dat heb ik eigenlijk wel nodig,’ legde hij haar nu uit. Opeens werden zijn polsen beetgepakt en naast zijn hoofd gelegd, waardoor hij eigenlijk niets meer kon. Ze vroeg of dit hem wel aanstond en hij knikte langzaam. ‘Ja, heel erg…’ zei hij zacht. Hij vond dit heerlijk. Hij liet het dan ook zonder problemen toe, ze begon rustig, maar daarna werd het heel heftig en hij had zijn ogen gesloten. Fay was heel warm, maar hij ijskoud, zo hielden ze elkaar wel aardig in evenwicht. Hij zette wel wat druk op haar handen, maar hij trok zich niet los, hij vond dit echt geweldig.

Fay Fuego

Het leek hem wel wat en als hij het echt niet wilde, dan merkte ze dat toch wel en misschien is het net het beetje dat hem over de grens heen trok, dat hij het wel nodig had. Ze knikte hierdoor.
"Ik vind het moeilijk of ik je nou wel of niet moet pushen." Vertelde ze hem. Hij gaf aan dat het hem heel erg aanstond en daardoor werd alles alleen nog maar heftiger.
Het kon niet anders dan dat ze hem pijn deed, ze kneep zijn polsen haast fijn en haar handen waren bloedheet.
"Oh, god, Stephen..." Kreunde ze zacht.