Medieval Times

Duke Samira

Door de lieve woorden van Esmeralda slikte hij even, het deed hem ontzettend veel en dat was ook wel goed aan hem te zien. Ze leunde tegen hem aan en hij sloeg stevig zijn arm wat om haar heen, daarna drukte hij zijn lippen op haar wang. ‘Ik ben ook blij dat ik er ben. Dat ik bij jou ben… jij bent zo vreselijk belangrijk voor mij, Esmeralda. Echt…’ fluisterde hij. ‘Daarom vind ik het ook zo moeilijk om je zo te zien. Ik wil je heel erg graag helpen, maar ik weet gewoon niet hoe, ik weet gewoon niet wat ik moet doen om je nog meer te steunen dan ik nu al doe…’ gaf hij eerlijk toe. Dat was toch wel zijn grootste probleem, hij wilde zo graag van alles doen, maar hij wist nu gewoon niets. Zijn blik ging even naar Carmen, nog steeds lag ze doodstil in bed, totaal niet anders dan de afgelopen dagen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij gaf aan dat hij ook blij was dat hij er was, ze was vreselijk belangrijk voor hem. "Je moet Myles ook niet vergeten hoor." Zei ze nu met een glimlachje tegen hem. Hij gaf aan dat hij het heel erg moeilijk vond om haar zo te zien en ze hield hem stevig beet.
"Je hoeft echt niet meer te doen als je al alles doet wat je kan, lieve papa." Zei ze liefdevol tegen hem. Ze dronk haar thee en daarna stond ze op.
"Oké, dan ga ik even in bad." zei ze zacht.

Duke Samira

‘Ik vergeet Myles zeker niet, ik wil hem ook met alles helpen, maar jij hebt mij nu harder nodig,’ zei hij tegen haar. Hij had Esmeralda ook heel erg nodig, ze was gewoon al volwassen en hij had ook veel steun aan haar, die hij eigenlijk wel nodig had. Hij hoefde van haar niet meer te doen dan hij al deed, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Ik wil je zo graag helpen,’mompelde hij. Hij voelde zich ook alleen en hij wilde graag iets te doen hebben, maar voor Esmeralda kon hij eigenlijk niets meer betekenen. Ze dronk haar thee op en ze kwam overeind, ze ging in bad. ‘Natuurlijk, ik laat het je meteen weten als er iets veranderd, echt,’ zei hij.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Hij is echt heel erg slim hé? Hij leest zoveel." Zei ze nu, toch weer een stukje vrolijker, het deed haar gewoon goed als ze met haar vader praatte, ze hoopte dat hij ook inzag dat ze vrolijk van hem werd door met hem te praten, zo kon hij toch heel erg veel voor haar betekenen. Haar vader mompelde dat hij haar zo graag wilde helpen. Ze gaf hem weer een knuffel.
"Je helpt me ook heel veel." Zei ze nu tegen hem. Hij zei nog dat hij het meteen liet weten als er wat veranderde. Ze knikte daardoor. Ze zette haar lege kopje op de vensterbank neer, keek nog even naar Carmen en ging daarna naar haar eigen kamer om daar in het bad te gaan dat al voor haar was klaargezet.

Duke Samira

‘Ja, hij is heel erg slim, het is leuk om te zien hoe hij daar mee bezig is… ik ben heel erg trots op hem,’ zei hij tegen haar. Volgens Esmeralda hielp hij haar ook heel erg veel. Ze ging in bad, hij bleef alleen achter en hij staarde naar het bed. Hij liep langzaam naar het bed toe en hij staarde naar Carmen, hij pakte voorzichtig haar hand vast en hij kneep er heel zachtjes in. Er veranderde gewoon helemaal niets en daar kon hij niet tegen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze vond het eigenlijk best wel fijn in bad, ze had haar ogen gesloten, door het warme water werd ze wat rozig en moe, ze had al een paar dagen heel erg slecht geslapen. Daardoor zakte ze langzaam in slaap, haar hoofd achterover en haar haren hingen nog uit het bad. Ze sliep heerlijk in het warme bad.

Duke Samira

Hij staarde eigenlijk alleen maar voor zich uit, hij sliep heel erg slecht omdat hij zich zorgen maakte en dat was eigenlijk helemaal niets voor hem, hij had daar nooit last van, maar nu wel. Hij werd uit zijn gedachten gehaald door geluiden waar hij eigenlijk heel erg van schrok, meteen keek hij naar Carmen. Haar ogen waren nog gesloten, maar ze maakte wel zacht geluid, het klonk alsof ze ontzettend veel pijn had en het was nogal akelig om te horen. Maar het was iets… na dagen wachten liet ze tenminste een teken van leven zien en daar was hij al heel erg blij mee. Hij liet haar hand los en hij liet een wachter meteen Esmeralda roepen, daarna ging hij weer naar Carmen toe.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze schoot ineens overeind toen ze geroepen werd, haar vader had haar laten roepen, ze klom meteen uit het bad en was ook meteen wakker. ze trok razendsnel een jurk aan en eigenlijk nog nat en met zeiknat haar schoot ze de kamer in van Carmen. Ze keek haar vader enthousiast aan.
"Wat is er, had ze haar ogen open?" Vroeg Esmeralda nu ineens. Haar wangen waren rood van spanning. Ze pakte de hand van Carmen vast en streelde over haar vingers.

Duke Samira

Heel erg snel was Esmeralda bij hem, waardoor hij opkeek en zijn hoofd schudde. ‘Nee, maar ze maakte wel geluid… het leek alsof ze pijn had…’ zei hij zacht tegen haar. Waarschijnlijk was dat ook zo en had ze heel erg veel pijn, maar nu had ze het ook laten horen. Hij keek weer naar Carmen, opnieuw maakte ze geluid, hij vond het nog steeds niet echt fijn om te horen. ‘Het is wel een goed teken, waarschijnlijk komt ze meer bij…’ zei hij tegen haar. Als ze wakker werd zou dat geweldig zijn, maar waarschijnlijk had ze dan ook enorm veel pijn en kon ze niets. Hij hoopte wel dat Esmeralda zich dat ook realiseerde, want het zou niet fijn zijn om te zien.

Koningin Esmeralda Fullbright

Volgens haar vader maakte Carmen wel geluid en het leek erop alsof ze pijn had. Esmeralda knikte een beetje. "Misschien was het slapen dan wel beter voor haar." Fluisterde ze zachtjes. Volgens haar vader was het wel een goed teken, ze kwam wel bij. Esmeralda streelde langs het gezicht van Carmen.
"Rustig maar, Carmen... wij zijn hier, we helpen je, blijf maar rustig liggen." Fluisterde ze zachtjes tegen de vrouw.

Duke Samira

Zijn dochter sprak tegen Carmen en hij bleef gewoon bij het bed staan. Hij had geen idee hoe lang ze zo stonden, maar opeens veranderde het geluid dat Carmen maakte en daardoor keek hij weer naar haar, nu begonnen haar ogen ook te trillen. Hij keek even op naar Esmeralda, daarna weer naar Carmen. ‘Misschien wordt ze wel wakker…’ zei hij zacht. Hij pakte de hand van Carmen vast en hij bleef naar haar gezicht staren, haar ogen bleven trillen en hij kon gewoon voelen hoe haar spieren af en toe aanspanden, opeens schoten haar ogen open en hij keek haar in haar ogen aan, ze leek volledig in paniek te zijn en heel veel pijn te hebben, precies zoals hij verwacht had.

Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen maakte nu een ander geluid, Esmeralda bleef tegen haar praten. Haar ogen begonnen ook te trillen en haar vader zei dat Carmen misschien wel wakker werd, ineens schoten de ogen van Carmen open. Haar blik was vol paniek en pijn, het deed Esmeralda pijn om haar zo te zien.
"Er is niemand die je pijn wilt doen, lieve Carmen, papa en ik zijn er voor je... we helpen je. Rustig maar..." bleef ze zachtjes praten.

Carmen Samira

Ze had niet echt een idee van wat er gebeurd was, het was nogal vaag, al kon ze op dit moment sowieso niet echt heel goed nadenken. Het enige wat ze wel heel goed wist, was dat ze ontzettend veel pijn had en het gevoel had dat ze overeind moest komen om zichzelf te beschermen. Het werd iets minder toen ze een bekende stem hoorde die langzaam tot haar doordrong, het was Esmeralda die haar iets kalmeerde. Ze bleef daardoor liggen, al voelde het alsof ze niet eens overeind zou kunnen komen, zelfs als ze dat wilde. Ze probeerde iets te zeggen, maar dat was hopeloos, de pijn leek er voor te zorgen dat ze helemaal niets kon.

Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen leek haar nu eindelijk te kunnen verstaan. "Goed zo..." Fluisterde ze. "Blijf maar liggen, dat is beter voor je, dan doet het minder pijn." Ze streek even langs het gezicht van Carmen.
"Ik ben heel blij dat je nog leeft, ik was heel erg bang dat je dood zou gaan. Je hebt vast ontzettend veel pijn... maar ik hoop dat dat het wel waard is..." Ging ze zachtjes verder, ze keek heel even naar haar vader en glimlachte lichtelijk.
De druppels uit haar haren maakten natte plekken op het bed van Carmen, maar daar dacht ze niet eens aan.

Carmen Samira

De woorden van Esmeralda drongen ontzettend langzaam tot haar door en ze kon er ook niet echt op reageren. Ze besefte zich nog steeds niet goed wat er aan de hand was, al kwamen er nu wel vlagen terug van alles. Ze kneep haar ogen dicht en haar kaken op elkaar door de pijn, het was echt vreselijk. Ze kon zich niet herinneren wanneer ze voor het laatst zo veel pijn gevoeld had, misschien ook wel nooit. Ze opende haar ogen weer en ze keek van Esmeralda naar Duke, die haar bezorgd aankeek. Kayton was er niet. Ze kon amper nadenken over waarom dat was, het maakte ook niet echt uit. Ze wilde zo graag verbergen hoe veel pijn ze had, vooral voor Esmeralda, maar het ging gewoon niet.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Houd je voor mij niet in, lieve Carmen... ik heb liever dat je ontspant dan dat je forceert om de pijn niet te laten zien." Begon Esmeralda weer, volgens haar vader was praten belangrijk, daarom deed ze het ook.
"Kayton is in het noorden, hij ging samen met Felicia een paar dagen weg, we kwamen er alleen achter dat hij nu gevangen is genomen, maar ze gaan hem bevrijden dat weet ik zeker!" Ze pakte nu de hand van haar tante weer stevig beet.

Carmen Samira

Esmeralda zei heel erg veel, maar ze kon er amper iets van volgen. Ze had het over Kayton, ze kon zijn naam dan wel opvangen, maar dat was het eigenlijk ook wel. Esmeralda had haar hand stevig vast en heel moeizaam trok ze haar dichter naar zich toe. Hoe graag ze ook haar armen om Esmeralda heen had willen slaan, het leek alsof ze amper kon bewegen en dat zorgde ervoor dat ze bang was dat er heel veel goed mis was. Ze hield Esmeralda toch vast, haar lichaam trilde enorm en het koste zo verschrikkelijk veel energie om alleen al wakker te zijn. Het deed ook ontzettend veel pijn allemaal, zeker Esmeralda vasthouden, maar dat probeerde ze te negeren. Ze kon nog steeds geen woord over haar lippen krijgen, wat ontzettend frustrerend was. Ze wilde gewoon kunnen praten, kunnen volgen wat er gezegd werd en kunnen bewegen, maar dat kon allemaal niet. Ze sloot haar ogen weer en ze merkte direct hoe ze weer wat meer wegzakte.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze kreeg tranen in haar ogen toen Carmen haar naar zich toe trok. Ze vond het fijn dat de vrouw leek aan te geven dat Esmeralda net zoveel voor haar betekende als andersom, want Esmeralda was echt gek op haar. Ze drukte een kus op de wand van Carmen.
"Het is goed, doe maar voorzichtig." Fluisterde ze. Ze zag hoe Carmen haar ogen weer sloot en ze knipperde haar tranen weg.
"Goed zo..." mompelde ze. Daarna liep ze om het bed heen naar haar vader en hield hem stevig vast terwijl de tranen over haar wangen gleden.
"Oh papa... ik zou haar pijn zo graag van haar af willen nemen... ik zou haar lasten willen dragen... ze heeft zoveel pijn..."

Duke Samira

Zodra Carmen weer wegzakte, kwam Esmeralda naar hem toe. Hij hield haar heel stevig tegen zijn lichaam aan. ‘Ze kan het wel aan, Esmeralda. Ze is nu tenminste weer bij bewustzijn, ik weet zeker dat ze de pijn wel kan hebben…’ zei hij zacht. Hij dacht wel dat Carmen zo sterk was dat ze het aankon, misschien ook omdat hij haar een beetje op die manier zag. Carmen kon altijd alles wel aan. Hij keek Esmeralda even doordringend aan, maar daarna hield hij haar weer vast. ‘Je kunt heel veel voor haar doen, je kan met haar praten als ze wakker is, zodat ze zich wat beter voelt… dat geeft afleiding en dat heeft ze waarschijnlijk hard nodig, daardoor maak je ook haar pijn minder,’ zei hij nu tegen zijn dochter.

Verena Stratton
Ze was tussendoor op Black Castle even geweest. Ze kon niet veel betekenen op White Castle en ondanks dat ze er nu wel over twijfelde waar haar echte thuis is, had ze op Black Castle wel haar kamertje met haar spullen. Vandaag keerde ze weer terug. Vooral omdat Devlyn nog ergens op White Castle moest rondlopen. Ze had hem wel nog even gesproken voordat ze weg ging, anders had ze niet met een gerust hart kunnen gaan.
Eerst zocht ze Devlyn op om hem schone kleren te geven. Toen ze er zeker van was dat de jongen zich ging wassen en omkleden, liep ze door de gangen heen om te zien of ze ergens nog kon helpen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze leunde tegen haar vader aan en luisterde naar zijn woorden, ze knikte een beetje daardoor. Hij had wel gelijk, dat wist ze ook wel, maar ze vond het gewoon moeilijk.
"Zullen we dan maar iets eten?" Vroeg ze zachtjes en met een kleine glimlach, ze wilde hem heel graag een plezier doen.

Duke Samira

Ze vroeg of ze dan maar iets zouden eten en daardoor keek hij met een glimlach op naar haar. 'Ja, graag...' Zei hij eigenlijk meteen. 'Wil je in de eetzaal gaan eten of moet ik wat halen zodat we gewoon hier kunnen eten?' Vroeg hij nu aan haar. Misschien wilde ze alsnog wel gewoon hier blijven, dat kon hij zich ook wel goed voorstellen. Hij wilde vooral graag doen waar Esmeralda zich goed bij voelde, dat was het belangrijkste voor hem. Hij keek weer even naar Carmen, maar die leek nu wel rustig te liggen   

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij wilde graag met haar samen iets eten en hij vroeg of ze in de eetzaal zouden eten of hier.
"Liever hier... Als Carmen straks wakker wordt en in paniek is, dan wil ik graag bij haar zijn om haar rustig te houden." Legde ze aan haar vader uit. Ze glimlachte weer naar hem. Ze was er zo ongelooflijk blij mee dat hij bij haar was.

Duke Samira

Ze wilde toch liever hier eten, want als Carmen straks wakker zou worden en in paniek was wilde ze graag bij haar zijn. Dat liet hem glimlachen, want hij vond het echt vreselijk lief van haar. ‘Je bent een schatje…’ zei hij zacht. Het zou goed kunnen dat Carmen wakker werd en in paniek was, dus misschien was het ook wel gewoon het beste om dan hier te blijven. ‘Ik laat wel wat eten brengen dan,’ zei hij tegen haar, daarna vertrok hij uit de kamer en liet hij wat eten hier naar toe brengen. Het werd al heel snel gebracht en hij zette het eten op het kleine tafeltje in de kamer neer.

Damian

Het duurde niet zolang totdat er één van zijn wachters zijn kamer binnen kwam met het bericht dat ze Stephen niet ver van hier hadden zien rijden. Kort gromde hij even, het was nog waar ook... Ze kwamen dus echt. "Haal ze hier maar heen..." Mompelde hij kort even. Hij wist ook wel dat hij zich in een lastig pakket bevond. Peinzend staarde hij wat voor zich uit. "Als er ook nog maar iets met mij gebeurd maak je die twee in de kelder allebei af. Meteen." Zei hij nu tegen één van zijn beste mannen. "Dek de grot af zodat ze hem niet zomaar zullen kunnen vinden, en zorg dat ons hechte gezinnetje stil is." Voegde hij er bars aan toe.

Felicia Erogate

Haar vader had het er over dat ze nog steeds een prinses was en dat ze dit niet moest toelaten. "Ik weet het, maar zo makkelijk is het niet. Hij is onmenselijk... Ik dacht niet dat ik dit ooit zou zeggen, maar vechten is hier niet de oplossing. Hij doet wat hij zegt." Zei ze zachtjes. "Hij duldt geen tegenspraak en echt, dat laat hij merken..." Voegde ze er nog zachter aan toe. Ze was hier al zolang zo ontzettend bang voor geweest, maar eigenlijk was nog redelijk kalm. "We komen hier echt wel uit, we moeten naar huis. Naar Carmen toe." Zei ze bemoedigend tegen hem. "Ze komen, ik weet het zeker." Voegde ze er nog aan toe.