Medieval Times

Koning Jay Fullbright

Ze was duidelijk blij en dat vond hij enorm fijn. Hij wilde het graag goed doen. Ze vond het fijn dat Fay hem geholpen had en daardoor glimlachte hij een beetje, bij wat ze daarna zei sloot hij zijn ogen even. 'Dat is ook zo. Ik vertrouw haar nog steeds niet helemaal, maar toen ik dat op een harde manier tegen haar zei moest ze bijna huilen en dat was oprecht. Het liet mij zien dat ze het allemaal niet slecht bedoeld. Maar het zal waarschijnlijk tijd nodig hebben voor het meer wordt...' Zei hij glimlachend tegen haar. Hij drukte zijn lippen zacht op die van haar. 'Ik hou van je, Esmeralda. Hoe was het met je vader?' Vroeg hij nu aan haar. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vertrouwde Fay alsnog niet helemaal, maar toen ze bijna ging huilen doordat hij wat tegen haar zei, wist hij dat ze het niet slecht bedoelde.
"Je kan toch aan een houding van iemand zien of diegene liegt of niet? Bovendien, wat vond Ash van haar? Ik ken haar nog helemaal niet." Zei ze tegen Jay.
Ze werd zacht gezoend en hij zei dat hij van haar hield. "Ik ook van jou..." hij vroeg naar haar vader, daardoor keek ze naar de grond.
"Hij heeft heel veel pijn..." mompelde ze. "Wil je nog naar hem toe?"

Koning Jay Fullbright

'Ik vertrouw mensen gewoon niet zo snel, Esmeralda. Jij bent een stuk aardiger dan dat ik ben,' zei hij glimlachend tegen haar. Ze hield ook van hem en ze vroeg of hij nog naar haar vader wilde gaan, hij had veel pijn. Jay zuchtte zacht en hij knikte langzaam. 'Ja, ik wil wel naar hem toe... Ik vind het heel erg, Esmeralda...' Zei hij zacht. Hij streelde langs haar gezicht en hij drukte zacht zijn lippen op die van haar. 'Ik zal wel meteen naar hem toe gaan, daarna wil ik naar Carmen...' Zei hij tegen haar. 'Wil jij dan misschien met mij mee? Ik vind het wel heel erg lastig...' Zei hij eerlijk. Hij drukte opnieuw zijn lippen op die van haar en hij zoende haar uitgebreid. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze grinnikte zacht toen Jay aangaf dat zij een stuk aardiger was. Jay wilde wel naar haar vader toe.
"Hij is niet boos..." zei ze zacht tegen hem. Ze werd tussendoor weer gezoend.
"Ja ik ga met je mee, geen probleem." Zei ze glimlachend tegen hem. Daarna zoende hij haar weer.
"Jay, ik loop niet weg, ik heb liever dat je nu even rustig aan doet, ook voor mij..." ze vond het toch allemaal best heftig wat er gebeurt was.

Koning Jay Fullbright

Volgens Esmeralda was haar vader niet boos, dat scheelde weer. Hij wilde ook wel met Duke praten, het was belangrijk dat hij het goed maakte, ook voor Esmeralda. Toch vond hij het wel heel erg fijn dat ze met hem mee wilde gaan. Het deed hem goed dat ze hem altijd hielp met zulk soort dingen. Ze zei daarna wel dat hij rustig aan moest doen, daardoor slikte hij even. 'Ja, sorry, natuurlijk...' Zei hij zacht. Hij begreep het wel, maar hij vond het moeilijk. Dit was iets wat hem juist afleiding gaf, maar misschien had ze gelijk en moesten ze gewoon even rustig doen. Hij glimlachte naar haar en hij drukte nu zijn lippen op haar voorhoofd. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij bood zijn excuses aan en ze glimlachte een beetje. “Ik vind het gewoon wel allemaal een beetje spannend.” Fluisterde ze, aangezien de schrik er nog heel erg goed in zat dat hij haar had kunnen vermoorden. Ze kreeg nu een kusje op haar voorhoofd en ze knuffelde hem even. Daarna pakte ze zijn hand en nam ze hem mee naar haar vader. Ze klopte zacht aan op de deur en stapte daarna naar binnen. Hij was nog alleen, Layka was aan het trainen.


Fay Fuego

Hij miste haar al. Het hartje klopte nu vreselijk snel en ze keek hem verliefd aan. “Ik jou ook.” Mompelde ze zacht tegen hem. Ze glimlachte. Hij vroeg haar hoe het was gegaan.
“Heel erg goed, beter dan ik had verwacht. Ik heb hem kunnen leren hoe hij zijn energie in zijn zwaard moet stoppen en dat deed hij echt heel erg goed, ik hoop dat hij het kan gebruiken.” Glimlachte ze vrolijk.

Koning Jay Fullbright

'Ik snap het wel, ik zal er rekening mee houden, ik wil dat jij je er goed bij voelt. Gewoon aangeven wat je wilt en wat je niet wilt...' Zei hij zacht tegen haar. Hij liep daarna met haar mee naar Duke toe. 'Het spijt mij, Duke. Ik wilde je geen pijn doen en ik voel mij er heel erg schuldig over...' Zei hij zacht, Duke glimlachte zwak, Jay vond ook dat hij er niet zo lekker uitzag. 'Het is goed jongen, echt. Ik ben niet boos op je, ik vind het alleen heel erg lastig dat ik niet tot je door kon dringen...' Sprak Duke zacht. Hij wilde overeind komen, maar Jay schudde zijn hoofd. 'Blijf maar liggen Duke, het is al goed...' Zei hij zacht. 

Koning Stephen Lahero

Hij keek haar met een lieve blik in zijn ogen aan. Het was goed gegaan, beter dan ze verwacht had. 'Ja? Deed hij een beetje aardig tegen je?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij drukte zacht zijn lippen op haar wang en hij keek haar daarna doordringend aan. 'Je ziet er geweldig uit, Fay. Je bent zo vreselijk mooi...' Fluisterde hij. Hij streelde met zijn hand langs haar gezicht en daarna keek hij met een glimlachje naar haar. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij snapte het wel en hij zou er rekening mee houden, hij wilde dat zij zich er goed bij voelde. Ze glimlachte hem dankbaar toe en kneep even zacht in zijn hand. Jay bood zijn excuses aan, aan haar vader en ze keek toe. Ze vond het fijn dat ze normaal tegen elkaar deden, dat het eigenlijk best goed ging zo. Haar vader zei nu ook dat hij niet boos was, maar dat hij het gewoon lastig vond.
“Gaat het nog een beetje, papa?” Wilde ze weer van hem weten, al was ze hier net nog geweest.



Fay Fuego

Hij vroeg of Jay een beetje aardig tegen haar deed. “In het begin niet, maar toen ik me op een gegeven moment kwetsbaar opstelde, ging het prima en hebben we het eigenlijk best gezellig gehad. Hij vond alleen dat ik jou had ingepalmd.” Zei ze met een glimlachje tegen hem. Ze kreeg een kus op haar wang. En dat allemaal buiten, waar iedereen het kon zien, ze vond het wel leuk dat Stephen ook echt losser werd. Hij vond haar er geweldig uitzien, ze was vreselijk mooi. Daardoor slaakte ze een zachte en verlangende zucht.
“Je bent lief...” Fluisterde ze hem toe.
“Ik wil je nog aan iemand voorstellen, een vriend van mij en ook van Jay en Esmeralda.” Zei ze nu, ze floot hard op haar vingers en niet zo heel erg veel later viel er een schaduw over hun heen. Ash draaide salto’s door de lucht, dolgelukkig dat Fay hem genezen had.

Koning Jay Fullbright

Duke was dus niet boos, dat scheelde een hoop. 'Het gaat wel, ik ben een beetje draaierig, maar dat maakt helemaal niets uit...' Zei hij zacht tegen Esmeralda, Jay keek daardoor schuldig weg, hij vond het niet leuk, maar misschien deed Duke dit ook een beetje om hem iets duidelijk te maken. De man had pijn, dat was wel te zien, maar het was goed voor Jay om dat even flink onder ogen te zien, daar zou hij alleen maar van leren en dat was nodig, dat wist hij zelf ook wel. Duke ging weer liggen en Jay keek even opzij naar Esmeralda. 'Zullen wij hem maar gewoon laten rusten dan?' Vroeg hij zacht. 

Koning Stephen Lahero

Ze vertelde over hoe het gegaan was met Jay en hij keek met een glimlachje naar haar. 'Ik ben er blij om...' Zei hij tegen haar. Toen ze zei dat Jay wel had gezegd dat ze hem ingepalmd had grijnsde hij even. 'Dat klopt ook wel. Maar het is niet erg....' Zei hij plagend tegen haar. Toen ze daarna aangaf dat ze hem wilde voorstellen aan een vriend, keek hij haar wat raar aan. Opeens verscheen de draak en hij ademde trillend in. Hij had wel eens gehoord dat Jay en Esmeralda een klein draakje hadden gehad, maar dit was geen kleine draak meer. Hij staarde even omhoog, daarna keek hij naar Fay, duidelijk verward. Hij wist niet wat hij hier op moest zeggen. 'Waarom wist ik niet dat dat beest hier was?' Vroeg hij nu, kortaf. Hij was hier niet blij mee. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Jay vroeg zacht aan haar of ze haar vader anders maar gewoon met rust zouden laten. Ze knikte.
“Doei, papa.” Ze drukte een kus op zijn voorhoofd en liep daarna met Jay weer de kamer uit.
“Wilde je nu naar Carmen?” Vroeg ze zacht aan hem.


Fay Fuego

“Echt? Dat valt toch wel mee? Jij hebt mij net zo goed ingepalmd.” Lachte ze vrolijk naar hem terug. Stephen leek het niet leuk te vinden dat de draak verscheen. Hij vroeg haar kortaf waarom hij niet wist dat het dier hier was.
“Hij is pas één dag weer terug. Waarschijnlijk wilde Jay je er wel over vertellen. Maar Stephen, hij kan ons helpen in de oorlog. Hij kan vuur spuwen en mensen vervoeren.” Zei ze tegen hem.
“Nou, kom op, niet zo knorrig, hij doet geen kwaad en verblijft in het bos.” Ze pakte zijn hand even vast en keek hem doordringend aan.

Koning Jay Fullbright

Hij zag dat Duke eigenlijk meteen in slaap viel, waarschijnlijk had hij echt heel erg veel last van de klappen. Jay hoopte maar dat het snel wat beter met hem ging. Ze stonden buiten en Esmeralda vroeg of hij nu naar Carmen wilde gaan en hij knikte langzaam. Dit vond hij misschien nog wel het moeilijkste. Met Duke wist hij dat de man hem wel vergaf, Duke was ontzettend aardig. Carmen was dat ook wel, maar toch anders. Carmen kon heel streng zijn en hij was ook bang wat Kayton zou doen als hij hier achter kwam. Hij zou ontzettend teleurgesteld zijn. Hij keek even opzij naar Esmeralda en hij slikte, hij wilde niet echt, maar hij wist dat het moest.

Koning Stephen Lahero

‘Het valt niet echt mee,’ zei hij lachend tegen haar. Hij had dat ook bij haar gedaan zei ze, daardoor glimlachte hij even. ‘Dat is toch echt anders hoor, ik doe niets!’ zei hij plagend. Hij keek op naar de draak en daarna weer naar Fay, hij zuchtte zacht. ‘Ik doe niet knorrig, Fay. Dit soort dingen hoor ik gewoon direct te weten, hij vliegt rond in míjn koninkrijk,’ zei hij op doordringende toon. ‘Ik kan er toch weer niets aan veranderen en ik wil geen gezeik met Jay, maar ik vind dit niet leuk,’ zei hij tegen haar. ‘Ik ga eten,’ mompelde hij. Hij vond het niet leuk dat er zo veel dingen gebeurden, hij wilde gewoon dat alles normaal was.

Fay Fuego

Hij zei dat hij niet knorrig reageerde. Hij hoorde dit soort dingen direct te weten.
"Dat weet ik en begrijp ik ook." Zei ze tegen hem.
"Maar je weet hoe Jay gisteren was en daardoor kan ik best begrijpen dat hij en Esmeralda het daardoor zijn vergeten." Zei ze zacht.
"Ik heb het je nu toch vertelt? Neem het ze niet kwalijk, Stephen..." zei ze, weer op zachte toon. Hij ging eten, daardoor pakte ze zijn arm.
"Ik ga met je mee." Ze keek weer naar hem en liep naast hem mee.

Koning Stephen Lahero

Ze probeerde hem duidelijk te maken dat hij overdreef, maar dat vond hij niet. Hij wilde dit soort dingen gewoon weten. Dat beest vloog rond bij het kasteel en iedereen zou het dier zien. Dat vond hij gewoon niet leuk. Ze kon best begrijpen dat Jay en Esmeralda het vergeten waren te vertellen en daardoor zuchtte hij ,hij moest het ze niet kwalijk nemen. ‘Ik neem het ze niet kwalijk, ik neem het ze kwalijk dat ze zo veel problemen veroorzaken,’ zei hij nu tegen haar. Ze pakte zijn arm beet en ze zei dat ze mee ging, waardoor hij even diep inademde en zichzelf dwong te kalmeren. ‘Oké,’zei hij zacht, daarna liep hij met haar naar de eetzaal toe.

Fay Fuego

Hij nam het ze niet echt kwalijk, maar hij nam het ze wel kwalijk dat ze zo veel problemen veroorzaakten. Daardoor schoot Fay in de lach.
“Wat kunnen ze daar nu aan doen?” Vroeg ze Stephen nu. “Zou jij niet voor problemen zorgen als je in zo’n situatie zat?” Wilde ze van hem weten. Ze liep met hem mee naar de eetzaal en nam daar plaats.


Koningin Esmeralda Fullbright

Hij leek het moeilijk te vinden om naar Carmen te gaan. Ze legde haar hand op zijn rug en streek er zacht overheen. Daarna liep ze met hem door de gangen.
“Zullen we maar eerst naar het trainingsterrein gaan?” Ze had geen flauw idee waar Carmen was namelijk.


Aurora Legos

Ze nipte van de wijn en keek naar de nieuwsgierige blikken, vooral van de mannen. Ze keek ze niet recht in hun ogen aan, alleen wat vaag gleed haar blik over de mannen heen. Wanneer ze weer een hand op haar been voelde, keek ze weer naar Lucius. Haar blik was lief en ze glimlachte. Ze zat dicht tegen hem aan en voelde hoe zijn vingers over haar been gleden, ze zuchtte van genot en geluk.

Koning Stephen Lahero

Door haar gelach werd zijn blik hard. ‘Wil je mij alsjeblieft niet zo belachelijk maken?’ vroeg hij nu aan haar. Ze stelde hem een vraag en daardoor bleef hij even staan. ‘Waar slaat dat op? In welke situatie? Vast wel. Ik zou vast ontzettend voor problemen zorgen,’ zei hij mompelend. Hij keek haar niet meer aan en hij ging zitten, hij wist niet hoe het kwam, maar zijn humeur was constant wisselend en vooral heel chagrijnig, terwijl hij normaal altijd best vrolijk en vriendelijk was.

Koning Jay Fullbright

Hij knikte even en hij liep met haar mee naar het veld, hij keek rond, maar hij zag Carmen niet. ‘Misschien is ze wel gewoon in haar kamer….’ Zei hij zacht tegen haar. Veel meer plekken waren er niet waar hij kon gaan zoeken, of ze moest ergens rondlopen in het kasteel, maar dan kon je lang zoeken, waarschijnlijk. Hij kneep even zacht in haar hand en hij glimlachte zwakjes, om daarna het kasteel weer in te lopen.

Lucius Legos

Hoewel hij zag dat Aurora de mannen bekeek, was hij niet echt jaloers. Hij wist dat Aurora hem niet bedroog. Tenminste, de laatste tijd niet. Hij zou het waarschijnlijk snel genoeg horen als ze dat wel deed en Aurora wist hoe groot de gevolgen zouden zijn, ze zou het niet zo snel doen, dacht hij. Hij ook niet, niet als het tussen hun ging zoals het nu ging. Bovendien had hij het niet snel door als een vrouw geïnteresseerd in hem was, of ze moest hem echt in zijn gezicht verleiden, anders merkte hij het amper. Vroeger had het hem niet uitgemaakt en in de tijd dat Aurora dood was geweest ook niet, maar nu was dat anders, want hij wist dat hij haar er echt pijn mee zou doen. Zijn gedachten dwaalden langzaam weer af naar haar, hij dronk aardig wat wijn en hij trok Aurora eigenlijk steeds dichter naar zich toe. Zijn aanraking was dwingend en gretig, hij keek opzij naar haar en zijn blik was eigenlijk hetzelfde.

Fay Fuego

Plotseling werd ze stil door de woorden van Stephen. “Ik maak je niet belachelijk... “ Mompelde ze nu. Hij wilde echt niets van haar woorden weten leek het wel. Ze zuchtte diep en besloot maar gewoon te gaan eten. Niets wat ze zei leek toch goed genoeg te zijn voor hem.


Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen was niet op het veld, Jay zei dat ze misschien gewoon op haar kamer was. Esmeralda knikte, ze wist ook niet waar Carmen anders kon zijn. Ze liepen het kasteel weer binnen en ze klopte aan op de deur van Carmen.


Aurora Legos

Hij werd steeds dwingender, daardoor besloot ze haar wijntje maar gewoon op te drinken.
“Zullen we dan maar naar onze kamer gaan?” Vroeg ze zacht aan hem. Dit werd anders toch niets zo, dat wist ze. Dan werd hij daarna alleen nog maar erger.

Koning Stephen Lahero

Ze zei dat ze hem niet belachelijk maakte, maar dat voelde voor hem toch heel erg anders. Hij had juist het gevoel dat ze dat wel deed en het voelde niet echt fijn. Alsof alles wat hij zei onzin was en nergens op sloeg. Het was een vreselijk gevoel. Fay begon zwijgend te eten en hij nam een paar happen, maar hij merkte al dat hij verder geen hap door zijn keel kreeg. ‘Ik ga werken,’ mompelde hij wat kortaf, hij kwam overeind en hij liep eigenlijk meteen weg. Hij ademde diep in, maar hij wist heel goed dat dit hem ontzettend verdrietig maakte. Hij wilde het goed doen voor Fay, maar daardoor ging hij aan zijn eigen gevoel voorbij en leek hij niet meer normaal te kunnen ontspannen of vrolijk te kunnen doen.

Koning Jay Fullbright

Esmeralda klopte aan en hij hoorde Carmen zeggen dat ze binnen mochten komen, dus opende hij langzaam de deur en stapte hij naar binnen. Zijn blik ging over Carmen heen, ze had een rode streep over haar nek zitten en haar wenkbrauw was wat verkleurd en opgezet. Het was veel minder erg dan bij Duke, gelukkig maar. ‘Ik wilde mijn excuses aanbieden,’ zei hij tegen Carmen, ze keek langzaam op van wat ze aan het doen was en hij zag hoe ze iets achterover leunde en uiteindelijk knikte. ‘Oké, dankjewel,’ was eigenlijk het enige dat Carmen tegen hem zei.

Lucius Legos

Opeens dronk ze haar wijn op en vroeg ze of ze maar naar hun kamer zouden gaan, waardoor hij langzaam knikte. ‘Prima,’ zei hij. Het klonk nog steeds kortaf, al bedoelde hij het niet eens zo, het was gewoon hoe hij iets zei en daar kon hij niet zo veel aan doen. Hij kwam overeind en hij trok Aurora voorzichtig mee in zijn beweging, hij pakte haar hand vast en hij keek haar even strak aan, al brak er uiteindelijk een voorzichtige glimlach door op zijn gezicht. Hij deed echt ontzettend zijn best voor haar. Hij legde nu zijn hand op haar rug neer en de herbergier ging hun voor naar de kamer. Zodra ze daar stonden vertrok de man weer, het was een redelijk grote kamer die er vrij netjes uitzag. Niets vergeleken met het kasteel, natuurlijk.

Fay Fuego

Hij zei dat hij ging werken en ze keek naar hem op. Ze haalde even diep adem, het hartje wat hij had zou nu niet meer kloppen, al bleef hij rood. Ze hield natuurlijk nog steeds van hem. Ze keek hem na.
Na een paar minuten stond ze weer op en ging ze zijn werkkamer binnen.
“Het spijt me, Stephen, hoe kan ik het weer goed maken met je? Ik zie je niet graag ongelukkig en gespannen.” Zei ze nu, haar stem klonk lief en zacht.



Koningin Esmeralda Fullbright

Ze gingen naar binnen toe en ze keek naar Carmen die Jay eigenlijk alleen maar bedankte. Ze glimlachte naar Carmen. “Gaat het een beetje met je?” Vroeg ze aan haar tante, ze kwam naar haar toe en omhelsde haar even.


Aurora Legos

Hij vond het een goed idee. Ze bestudeerde hem even, hij leek gelukkig niet beledigd te zijn doordat ze dit voorstelde. Haar hand werd vastgepakt door hem en hij nam haar mee achter de herbergier aan, hij glimlachte voorzichtig, ze vond het fijn dat hij zo erg zijn best deed. Na een tijdje stonden ze alleen in de kamer en ze keek met twinkelende ogen naar Lucius op.
“Je maakt me echt heel blij.” Fluisterde ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij ging in zijn stoel zitten en hij staarde voor zich uit, hij overdacht alles wat er gebeurde en daar werd hij echt niet vrolijker van. Hij vond het vreselijk, maar hij kon het niet stopzetten. Na een tijdje kwam Fay binnen, ze bood direct haar excuses aan en ze vroeg hoe ze het goed kon maken. Ze zag hem niet graag ongelukkig en gespannen. ‘Het ligt niet aan jou, Fay. Jij hoeft je excuses niet aan te bieden. Het ligt aan mijzelf en ik weet niet zo goed wat er mis gaat en wat ik er aan moet doen. Misschien is het slim als je mij gewoon even alleen laat, ik wil niet kortaf en chagrijnig tegen je doen…’ zei hij zacht tegen haar.

Koning Jay Fullbright

Hij wilde zich omdraaien en weglopen, maar Esmeralda vroeg aan Carmen hoe het ging en ze omhelsde de vrouw. ‘Het gaat goed met mij en met jou?’vroeg Carmen zacht. Jay keek haar strak aan, hij had geen idee wat het was, maar iets zorgde ervoor dat hij gewoon niet normaal kon reageren zodra ze in de buurt was. Alsof Carmen altijd alles doorhad, alsof ze recht in zijn hoofd kon kijken en het niet goedkeurde. Hij wist het niet, maar het zorgde ervoor dat hij zich onrustig voelde bij haar. Vroeger had hij dat nooit zo gehad, maar vroeger was hij zelf ook nog niet zo geweest. Carmen keek hem net zo strak aan en uiteindelijk was hij degene die zich omdraaide en zonder één woord te zeggen wegliep.

Lucius Legos

Zodra ze alleen stonden keek Aurora naar hem op, er lag een twinkeling in haar ogen die haar goed stond. Ze fluisterde dat hij haar heel blij maakte, hij pakte haar meteen vast. ‘Ik doe niet echt iets..’ zei hij zacht tegen haar. Hij duwde haar tegen de muur en direct zoende hij haar heftig en ruw. Zijn handen gleden dwingend en opdringerig over haar jurk heen, hij was misschien nog wel ongeduldiger dan hij normaal al was. Hij zette haar aardig klem tegen de muur en hij was duidelijk gehaast.

Fay Fuego

Het lag niet aan haar, ze hoefde haar excuses niet aan te bieden. Hij wist het zelf ook ook niet zo goed en hij zei dat ze maar beter kon gaan want hij wilde niet kortaf of chagrijnig tegen haar doen.
Ze glimlachte en sloeg een arm om hem heen. “Jij zou bij me blijven en ervoor zorgen dat ik weer gelukkig werd, ik wil hetzelfde voor jou doen... ik wil je graag helpen, Stephen. Bovendien wordt je hier in je eentje alleen maar depressief.” Vertelde ze hem en ze drukte een kus op zijn wang.



Koningin Esmeralda Fullbright

Carmen zei dat het goed ging en ze vroeg hoe het met haar was. Jay liep ineens weg en ze keek hem even na. “Het gaat wel.... nog een beetje geschrokken.” Vertelde ze haar tante.
“Is er een keer iets tussen jullie gebeurd? Hij reageert elke keer zo raar als jij erbij bent...” Wilde ze graag van haar tante weten. Ze ging naast haar zitten.


Aurora Legos

“Je doet de dingen die ik fijn vind.” Mompelde ze tegen hem. Ze werd tegen de muur geduwd en hij zoende haar heftig. Ze zoende hem terug, eigenlijk vond ze het nu niet eens zo heel erg. Ze had hem gemist dus ook dit. Zijn handen gleden over haar jurk, ze stond zo klem tegen de muur dat ze zelf haast niets kon doen. Ze stond gewoon vast.

Koning Stephen Lahero

Eigenlijk deden haar lieve woorden hem enorm goed. Hij pakte haar vast en hij trok haar bij zich op schoot, meteen sloeg hij zijn armen om haar heen en legde hij zijn hoofd tegen haar aan. ‘Ik hou van je, Fay. Je bent zo verschrikkelijk lief,’ zei hij zacht tegen haar. Zijn vingers gleden over haar rug en hij keek haar even met een blik vol liefde aan. Hij vond het zo fijn dat ze rekening met hem hield, dat liet hem zien dat ze echt gek op hem was en dat had hij toch wel een beetje nodig. ‘Ik weet alleen niet goed hoe je mij nu kunt helpen… ik weet niet zo goed waar dit door komt. Misschien doordat alles opeens anders is,’ zei hij zacht. Misschien kwam het wel doordat hij zelf zo veranderde.

Carmen Samira

Esmeralda was nog een beetje geschrokken, maar dat vond ze eigenlijk ook wel logisch. ‘Ik ook. Ik snap dat het voor jou helemaal heftig is. Hoe gaat het nu?’ vroeg ze zacht aan Esmeralda. Esmeralda vroeg nu aan haar of er een keer iets gebeurd was, want Jay reageerde elke keer zo raar. Daardoor schudde ze langzaam haar hoofd. ‘Volgens mij is er nooit echt iets gebeurd. Ik kan het mij niet echt herinneren, in ieder geval. Ik weet niet zo goed hoe dit komt,’ zei ze tegen Esmeralda. Het viel haar ook op, maar ze had geen idee waarom Jay zo deed. ‘Blijven jullie nog een paar dagen hier?’ vroeg ze daarna. Ze vond het toch wel heel fijn om Esmeralda in de buurt te hebben.

Lucius Legos

Hij deed de dingen die ze fijn vond. Hij was daar eigenlijk toch wel heel erg tevreden mee, want hij deed wel zijn best. Het was fijn om te merken dat ze dat waardeerde, zelfs voor hem. Aurora ging mee in de zoen en na een tijdje onderbrak hij de zoen en pakte hij haar vast, hij gooide haar simpel op het bed en hij keek haar even doordringend aan, daarna maakte hij zijn overhemd los, zijn riem volgde al snel.

Fay Fuego

Ze werd bij hem op schoot getrokken en hij vond haar verschrikkelijk lief. Ze kroop tegen hem aan en sloeg een arm om hem heen. Hij wist alleen niet zo goed hoe ze hem nu kon helpen.
“Ik denk inderdaad dat het door alles komt.. Elke keer weer wanneer er wat gebeurd, is het weer heftig voor je en dat stapelt zich op. Je moet het van je af zetten, Stephen, over al die dingen waar je je nu zorgen over maakt, probeer ze van je af te zetten.” Ze keek hem doordringend aan.


Koningin Esmeralda Fullbright

“Ja, ik denk dat het wel goed gaat op zich. Ik vind het gewoon moeilijk om te begrijpen allemaal en moeilijk om te accepteren. Ik maak me vooral zorgen over de volgende keer dat hij boos wordt.” Zei ze zacht tegen haar tante. Volgens haar was er nog nooit iets met Jay gebeurd, ze wist niet hoe het kwam. Esmeralda haalde haar schouders even op, ze wist het zelf ook niet goed.
Carmen wilde weten of ze nog even bleven. “Ik weet het niet... dat ligt echt aan Jay.” Mompelde ze.
“Voel je de baby al wel eens? Schopt ie?” Vroeg ze nu nieuwsgierig.



Aurora Legos

Ze werd ineens vastgepakt en op het bed gegooid, ze zag hoe hij zijn kleding uittrok en begon zich zelf ook te ontdoen van haar jurk. Hoe sneller alles uit was, hoe beter het vaak ging, anders scheurde hij ook nog eens haar dierbare kleding kapot.

Koning Stephen Lahero

Ze kroop helemaal tegen hem aan en ze zei dat ze dacht dat hij gelijk had, dat het door alles kwam. Ze vertelde dat het zich elke keer opstapelde en ze zei dat hij alles waar hij zich zorgen over maakte los moest laten, maar dat kon hij niet goed. Hij leunde wat achterover en hij hield haar nog steeds in zijn armen. ‘Ik kan het niet zo goed loslaten… als ik ergens niet goed in ben, is het in loslaten…’ zei hij zacht. Hij sleepte altijd alles met zich mee, constant. Hij kon dingen niet laten gaan, hij bleef alles overdenken en hij bleef zich verschrikkelijk veel zorgen maken om alles. Hij drukte heel zacht zijn lippen in haar nek en hij zoende haar in haar hals, daarna keek hij haar weer aan.

Carmen Samira

Ze dacht dat het wel goed ging op zich en ze zei dat ze het gewoon moeilijk vond, ze was bang voor de volgende keer dat Jay boos werd.’Hoe gaat het met je vader?’ vroeg ze zacht aan Esmeralda. ‘De volgende keer zijn jullie waarschijnlijk thuis en dan is het vast al heel anders. Dit kwam gewoon door alles bij elkaar, dat kon hij niet hebben. Jij kan vast gewoon tot hem doordringen de volgende keer…’ zei ze positief tegen Esmeralda. Ze wist ook niet wat er was met Jay en waarom hij zo deed, maar het lag wel aan de jongen wanneer ze naar huis gingen. Opeens vroeg Esmeralda nieuwsgierig of ze de baby wel eens voelde schoppen, waardoor ze glimlachte. ‘Het valt nog wel mee, soms een beetje,’ zei ze tegen haar.

Lucius Legos

Aurora trok gelukkig heel erg snel haar kleding uit, hij trapte zijn broek aan de kant en daarna boog hij over haar heen. Hij zoende haar hard en hij drong bij haar naar binnen, zijn aanrakingen en bewegingen waren meer dan heftig. Hij hoorde al wat gerommel op de gang waardoor hij opkeek, toen de deur opeens openvloog schrok hij zich helemaal kapot en kwam hij in een fractie van een seconde van Aurora af en trok hij de dekens over hun heen. Hij hoorde wat gelach, onduidelijke woorden en de man verdween weer uit hun kamer. Hij was duidelijk gewoon dronken geweest, maar Lucius staarde nog steeds naar de deur. Hij had direct totaal geen zin meer om ook maar iets te doen en hij realiseerde zich weer dat hij dit misschien wel echt verschrikkelijk vond.

Fay Fuego

Ze glimlachte door zijn worden, ze wist het. Ze wist dat hij niet goed was in het loslaten. Ze kwam nu overeind van zijn schoot en ging achter hem staan. Ze masseerde zijn schouders zachtjes.
“Denk eens aan het water wat in je stroomt, het zal je helpen om rustig te worden. Zie het kabbelen voor je en kijk toe hoe het al je problemen een voor een meeneemt.” Fluisterde ze in zijn oor.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam overeind, wat hij eigenlijk jammer vond, want het zat wel fijn. Ze ging achter hem staan en al snel voelde hij haar handen op zijn schouders. Ze maakte zijn spieren wat los en dat was fijn, ook voor zijn pijnlijke en stijve schouder. Hij sloot zijn ogen en hij liet zijn gedachten afdwalen door de stem van Fay, langzaam werd hij rustiger. Het voelde eigenlijk ontzettend fijn zo en hij leunde iets achterover. Uiteindelijk kwam hij overeind en pakte hij haar vast, hij drukte heel zacht zijn lippen op die van haar. Het was teder en voorzichtig, hij wilde niet gretig zijn, hij wilde een paar dagen wachten tot hij zijn kracht beter onder controle had. Hij wilde niet dat hetzelfde zich ging herhalen, dat kon hij nu niet hebben. Zijn handen gleden af naar haar heupen en hij ademde diep in, het was zo fijn als ze hem masseerde en hem zo rustig hield, soms had hij dat gewoon even nodig. Hij keek haar even aan, daarna trok hij haar toch dichter naar zich toe, hoewel hij het zichzelf juist niet moeilijk wilde maken. Hij kon het gewoon niet laten, Fay deed iets bijzonders met hem. ‘Jij bent echt alles wat ik nodig heb…’ fluisterde hij bij haar oor.