Medieval Times

Lolita Samira

Ze voelde zijn arm om haar heen en ze glimlachte. Hij maakte zich ook heel erg veel zorgen en daardoor voelde ze zich wat beter, soms was ze echt bang dat ze de enige was die zich zoveel zorgen maakte. Hij wilde haar goed behandelen en daardoor glimlachte ze naar hem. Ze streek zacht over zijn borst. “Leroy… weet je nog hoe je me vroeger bij mijn keel greep? Me haast mishandelde? Dat is al zo lang niet meer gebeurd… ik heb er vertrouwen in dat het goed komt. Je stijgt echt boven jezelf uit.” Zei ze glimlachend tegen hem. Ze was echt onwijs trots op hem dat hij al zo ver was gekomen. “Jij bent wat ik verdien.” Fluisterde ze heel zacht en teder tegen hem.

Koning Leroy Fullbright

Lolita was zoals gewoonlijk weer heel erg lief voor hem, maar hij kon het wel heel erg waarderen. Juist daardoor bleef ze hem eigenlijk altijd hoop voor de toekomst geven en dat was precies wat hij zo hard nodig had. Toch vond hij het niet leuk om herinnerd te worden aan wat hij eerst wel eens gedaan had, want dat was eigenlijk helemaal afschuwelijk. ’Ik ben blij dat dat nu allemaal niet meer gebeurd, al ben ik gewoon heel bang dat het misschien nooit helemaal weg zal gaan en ik op zo’n moment jou heel erg teleurstel…’ zei hij zacht. Hij voelde dat hij ook minder begon te zweten, de koorts zakte dus, daardoor voelde hij zich al iets beter. ‘Mag ik misschien wat water van je? Nu heb ik wel nogal dorst…’ zei hij glimlachend. Ze zei nog dat hij was wat ze verdiende, daardoor glimlachte hij. ‘Ik vind het super lief dat je dat zegt, ik vind het alleen heel moeilijk om dat zelf ook zo te zien…’ zei hij zacht tegen haar.

Lolita Samira

Het ging een paar dagen op dezelfde manier door, ze gaf Leroy elke dag haar kruidenmengsel zodat hij elke dag kon eten en zodat de koorts verdween, als ze het in de avond gaf, dan gaf ze er ook wel eens een slaapdrankje bij. Hij zou nu langzaam beter moeten worden en moeten aansterken, ze had er echt vertrouwen in dat het wel goed kwam. Alleen zijn gedachten, daar kon ze helemaal niets aan doen. Dat was niet aan haar, dat was aan Leroy zelf. Af en toe was ze heel even weg om bij de kinderen te kijken of alvast dingen te regelen voor haar trouwjurk, ze wist namelijk heel erg goed wat voor een jurk dat ze wilde en die gingen ze dan ook speciaal voor haar maken. Nu had ze net wat gepast en liep ze weer terug naar Leroy, ze herhaalde het vaste ritueel en klopte eerst even aan op zijn deur om vervolgens binnen te komen.

Koning Leroy Fullbright

Hij zat op de rand van het bed, hij voelde zich een stuk beter en hij wist dat het door Lolita kwam. Ze hielp hem heel erg goed. Hij had normale kleding aangetrokken, hij voelde zich nu wel zo goed dat hij eigenlijk gewoon weer aan het werk wilde gaan. Hij hoorde geklop op de deur, Lolita kwam binnen. Hij glimlachte naar haar en hij kwam overeind, meteen sloeg hij zijn armen om haar lichaam heen. Hij hield wel nog een klein beetje afstand, maar dat deed hij eigenlijk constant omdat hij zo verward was. Hij was bang voor zichzelf, maar hij was ook liever wat voorzichtiger dan dat hij haar iets aandeed. ‘Ik hou van je,’ zei hij, met een glimlach op zijn gezicht. Hij liet haar weer los en hij keek haar doordringend aan. ‘Ik wil weer gaan werken..’ was zijn mededeling. Hij vond dat het wel weer ging. Hij kon zichzelf nog wel langer hier opsluiten, maar hij zou toch de drempel over moeten en hij moest leren normaal te functioneren. Hij wist dat de verleidingen in het kasteel enorm waren, iets waar hij gewoon heel slecht mee om kon gaan, maar hij moest gewoon vasthouden aan wat hij nu bereikt had. Hij wilde echt niet nog een keer zo ziek zijn, dus moest hij het maar volhouden.

Floréna Lahero

Op het juiste moment sloeg Reth zijn armen stevig om haar heen. Ze was er stil van. Zijn hand streek zachtjes over haar rug heen. Verder ging ze er niet meer op in. Ze hoopte enkel dat hij gelijk had. Dat het nog lang zou duren. Hij stemde in met het bezoek aan Leroy en Lolita. Toen hij haar optilde was ze even stil. Toen hij het over een massage had keek ze verbaasd naar hem op. Zijn aanbod klonk helemaal niet verkeerd en met een grijns op haar gezicht liet ze zich meenemen. Reth zijn ogen glinsterde wanneer ze naar hem keek. De wachters bij de deur lachte hun toen en ze kon het niet laten om even hardop te lachen. Toen ze eenmaal op het bed lag bleef ze even stil waarna ze zich naar Reth toe draaide. "Nu je het er over hebt... Eigenlijk nog nooit." Zei ze tegen hem.

Koning Reth Kingston

Hij kreeg haar af en toe heel erg goed stil, zo ook nu. Ze was verbaasd door zijn woorden en grijnsde alleen naar hem. Wanneer hij haar op het bed had neergelegd, gaf ze aan dat ze nog nooit een massage gehad had. “Dan zal ik je verwennen.” Fluisterde hij haar teder toe. “Kom.” Hij greep haar speels beet bij haar middel en trok haar nu even op zijn schoot met haar rug naar hem toe. Plagend begonnen zijn handen haar jurk los te knopen. Zijn handen streken zacht over haar lichaam heen, ze had een ongelooflijke mooie huid en was zo ontzettend zacht…


Lolita Samira

Hij had al zijn werkkleding aangetrokken en ze grijnsde naar hem, dat was een teken dat het eindelijk beter met hem ging. “Je ziet er goed uit, schatje.” Zei ze plagend tegen hem. Hij kwam overeind en sloeg zijn armen om haar heen. Ze kroop erin weg, al had ze wel in de gaten dat het lichamelijke contact beperkt bleef. Hij was nog steeds bang voor zichzelf, dat vond ze ongelooflijk spijtig. Het hoefde niet zo te zijn als hij zichzelf vertrouwde. Hij hield van haar en daardoor keek ze hem diep in zijn ogen aan. “Ik hou ook van jou, mijn trouwjurk wordt prachtig.” Zei ze op een wat speelse manier tegen hem. Daarna gaf hij aan dat hij weer wilde gaan werken. “Niet te lang, hé? Dat gaat nog niet. Je moet wel aan jezelf blijven denken.” Fluisterde ze hem toe. “Ik kom je straks wel weer opzoeken, dan gaan we weer samen eten.” De momentjes dat ze samen aten, bleef ze heel erg bijzonder vinden, alleen dan wist ze of Leroy vooruit of achteruit ging met zijn herstel.

Koning Leroy Fullbright

Ze zei dat de trouwjurk prachtig werd, daardoor keek hij haar grijnzend aan. ‘Moet je dat nou echt zeggen?’ vroeg hij haar. Ze wist dat hij echt niet kon wachten, hij wilde zo graag trouwen, zulk soort officiële dingen waren voor hem gewoon heel erg belangrijk. Ze zei dat hij niet te lang mocht werken, dat ging nog niet en hij moest wel aan zichzelf blijven denken. ‘Ja, ja…’ zei hij glimlachend. Ze zou hem straks opzoeken, dan konden ze samen eten. ‘Ja, dat is goed,’ zei hij instemmend. Hij streek even zacht met zijn vingers langs haar gezicht, maar hij zoende haar niet. Hij durfde het gewoon niet. ‘Tot straks,’ zei hij zacht, daarna liet hij haar los en liep hij de kamer uit, richting zijn werkkamer.

Lolita Samira

“Het moet de mooiste dag van ons leven worden, natuurlijk moet ik dat zeggen.” Glimlachend keek ze hem aan. Ze voelde zich echt gelukkig als ze dacht aan het moment waarop ze zou gaan trouwen met Leroy, echt, ze kon haar geluk niet op. Hij zei dan wel alleen maar ja, ja, maar ze wist dat hij het fijn vond dat ze zo voor hem zorgde, dat ze er altijd voor hem was en dat ze er alles aan zou doen om hem te helpen. Ze glimlachte naar hem en voelde zijn vingers langs haar gezicht, ze boog iets naar voren toe om hem te zoenen, maar hij ging al weg met de woorden dat ze elkaar straks zagen. Ze knikte. “Tot zo.” Fluisterde ze.

Koning Leroy Fullbright

Hij wist dat Lolita hem wilde zoenen, maar dat was eigenlijk ook de reden dat hij zo snel weg was gegaan. Hij wilde het niet, het kon nooit goed gaan. Het was beter als ze een beetje afstand van elkaar zouden houden, veel beter. Vooral voor haar, want ze mocht geen pijn hebben, ze mocht niet bang voor hem zijn. Hij zag de mensen naar hem kijken, vooral zijn personeel, hij wist dat het kwam omdat hij zich dagen niet vertoond had. Hij glimlachte vriendelijk, hij deed echt zijn best om te laten zien dat het goed met hem ging. Toch was hij blij toen hij eenmaal in zijn werkkamer stond met alle papieren van de raadsmannen, want hij vond de drukte aan zijn hoofd niet zo geweldig. Hij was al een flinke tijd bezig met het lezen van alles wat zijn mensen geschreven hadden, toen dat klaar was, merkte hij dat hij op dit moment een glas drank voor zichzelf in zou schenken. Hij haalde diep adem en hij stond op, dit was dus ook het moment waarop het het verstandigste was om terug te gaan naar Lolita. Hij moest niet te veel alleen zijn, dan ging hij fouten maken. Hij liep dus weer terug naar de slaapkamer, hij ging er vanuit dat ze daar was. 'Ik ben het,' zei hij toen hij aanklopte en meteen naar binnen stapte.

Lolita Samira

Ze had zelf het bed verschoont, natuurlijk wist ze dat de bediendes dat wel wilden doen, maar ze deed het liever gewoon zelf. Op het matras zat nog een grote vlek en trillend streek ze erlangs met haar vingers. Er was zo goed mogelijk geprobeerd om die eruit te krijgen, maar hij zat er nog steeds van die ene keer dat Leroy haar pijn had gedaan. Ze slikte even en na er even naar gestaard te hebben, begon ze met het opdekken van het bed. De baby vrat energie en daarom besloot ze gewoon even te gaan slapen. Het zou een flinke jongen worden, dat wist ze nu al. Ze was nog niet heel erg zichtbaar zwanger, maar haar buikje bolde wel iets meer op elke keer. Ze sloot haar ogen en sliep al heel erg gauw. Stiekem wist ze heus wel dat het niet alleen de baby was, maar ook Leroy, soms lag ze in de nacht uren wakker om naar hem te kijken, om zichzelf ervan te verzekeren dat het goed met hem ging. Nu lag ze heerlijk te slapen en werd er na een tijdje op de deur aangeklopt, ze hoorde het niet eens. Ze lag er heel erg vredig bij en haar rode haar omkranste haar mooie gezicht. Haar handen lagen op haar buik en er lag een gelukkige glimlach op haar gezicht.

Koning Leroy Fullbright

Hij kreeg geen reactie, dat vond hij raar. Was ze iets aan het doen? Was ze niet hier? Zodra hij de deur open gegooid had, keek hij paniekerig rond in de kamer. Ze lag in bed, meteen schoot zijn hartslag omhoog. Wat was er aan de hand? Was ze ziek? Was er iets ergers? Hij ging naar haar toe, hij legde zijn trillende handen op haar gezicht en met een paniekerige blik keek hij haar aan. ‘Lolita…’zei hij zacht, zijn stem trilde zelfs. Hij was zo bang dat haar iets overkwam. Hij tilde haar hoofd iets op, nu pas begon hij zich te realiseren dat ze sliep. Hij ademde trillend uit, hij was echt heel erg gespannen. Hij had gedacht dat er misschien iets aan de hand was, dat ze dood was geweest. Ze lag er precies zo bij, het was niet eens in hem opgekomen dat ze sliep.

Lolita Samira

Ze voelde wat op haar gezicht en daardoor werd ze met een gaap wakker. Ze keek Leroy slaperig aan en rekte zich wat lui uit. Ze merkte dat hij heel erg trilde en daardoor kwam ze al heel gauw overeind. Ze keek hem met een schuine blik aan. “Is er soms iets gebeurd?” Vroeg ze zacht aan hem en ze streek even langs zijn gezicht, ze was nog niet helemaal wakker. De laatste tijd duurde het wat langer voor ze er weer helemaal bij was. “Ik was heel erg moe…” Gaf ze zachtjes aan met een kleine glimlach rond haar lippen. Normaal sliep ze nooit overdag namelijk.

Koning Leroy Fullbright

Lolita werd wakker, ze vroeg of er iets gebeurd was en hij voelde de zachte aanraking. ‘Nee, ik dacht dat er iets met je aan de hand was…’gaf hij zacht toe. Dat was eigenlijk het enige, dat was waar hij zo bang voor was, maar het bleek niet zo te zijn, dus was hij nu alweer wat rustiger. Toch bleef zijn lichaam trillen, alles had nu gewoon veel impact op hem. ‘Ik snap wel dat je moe bent. Ik zorg er al helemaal voor dat je amper rust hebt. Ik kan wel weer weggaan…’ zei hij zacht. Hij was hier naar toe gekomen omdat hij niet alleen op zijn werkkamer wilde zitten, het zorgde ervoor dat hij alleen maar aan de drank kon denken, bij Lolita was dat veel minder. Maar hij wilde niet dat ze de dupe werd van alles wat hij verkeerd deed, dat gebeurde nu wel.

Lolita Samira

Hij dacht dat er met haar aan de hand was en daardoor kreeg ze een vertederde blik in haar ogen. “Ach, liefje…” Zei ze wat hees tegen hem. Ze vond het wel heel erg prettig dat ze zo ontzettend veel voor hem betekende, ze begon het elke keer weer beter in te zien als er zoiets gebeurde, hij haar nooit zou willen verliezen. Hij snapte dat ze moe was. Hij zorgde ervoor dat ze amper rust had, hij kon wel weer weg gaan. Ze pakte zijn arm beet. “Nee, lieve schat, ik vind het helemaal niet erg. Echt niet. Jij kan er niets aan doen, ik maak me zelf vaak zoveel zorgen om je. Maar ik vind het niet erg. Soms kijk ik ’s nachts uren naar je, maar niet alleen omdat ik me zorgen maak, dan bedenk ik me hoe gelukkig ik met je ben en hoe goed je me altijd hebt geholpen.” Zei ze tegen hem. “Ga niet weg. Ik vind het prettig om bij je te zijn.” Ze liet zijn arm weer langzaam los en glimlachte naar hem.

Koning Leroy Fullbright

Ze pakte zijn arm vast, ze wilde niet dat hij wegging. Hij kwam weer bij haar zitten en hij sloeg zijn armen om haar lichaam heen. Door wat ze hem vertelde, voelde hij zich helemaal gelukkig worden. ‘Oké, ik blijf wel…’ zei hij zacht. ‘Ik wil gewoon niet dat jij onder mijn problemen lijdt… dat gebeurt elke keer wel….’ Legde hij haar zacht uit, dat was namelijk de reden dat hij weg wilde, dan kon ze tenminste uitrusten. Ze maakte zich zorgen om hem, dat begreep hij, hij kon het zien. Hij wist heel goed dat Lolita zich zorgen om hem maakte, regelmatig. Maar dat deed hij ook en dat was alleen maar goed, het liet zien dat ze zo veel om elkaar gaven. Hij was gek op haar, hij zou alles voor haar doen. Hij drukte nu wel voorzichtig zijn lippen op die van haar, het was heel terughoudend en aarzelend.

Lolita Samira

“Niet waar, ik lijd niet onder jouw problemen. Ik vind het fijn om je overal bij te helpen, dat is geen lijden, echt niet.” Zei ze met een glimlach tegen hem. Hij sloeg zijn armen om haar heen en ze genoot ervan om tegen hem aan te zitten. Alhoewel ze een paar dagen nog bang was dat als ze tegen hem aan kwam te zitten, hij door zou breken, kreeg hij nu gelukkig weer een beetje body, ze lag niet meer tegen een skelet aan. Ze voelde voorzichtig zijn lippen op de hare en daardoor zuchtte ze zacht even. Het zoenen met Leroy was iets wat haar nooit zou gaan vervelen. “Al zou ik uitgeput zijn, nog zou ik liever bij je zijn dan dat je me alleen liet.” Mompelde ze liefjes tegen hem.

Koning Leroy Fullbright

‘Je bent zo lief…’zei hij zacht. Hij wilde alleen niet dat ze kapot ging aan hem. Dat was al te vaak met andere vrouwen gebeurd, met Lolita was het anders, hij wilde dat ze het perfect had, niet minder dan dat. ‘Ik ben zo gek op je…’ zei hij zacht. Ze wilde nog liever bij hem zijn als ze uitgeput was, dan dat hij wegging. ‘Ik ben ook veel liever bij je. Ik was bang dat ik anders zou gaan drinken…’ gaf hij toe. ‘Ik vind het eigenlijk best wel moeilijk,’ vertelde hij eerlijk. Hij kon er maar beter zo eerlijk over mogelijk zijn, dan hield hij dit tenminste het makkelijkste vol. Dan kon ze hem goed helpen. Hij bleef haar vasthouden, het voelde gewoon vertrouwd en rustgevend. Hij was best wel gespannen, maar eigenlijk viel het nog wel mee, het had zat erger kunnen zijn.

Lolita Samira

Ze was lief volgens Leroy en daardoor glimlachte ze weer. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het zachte gebonk van zijn hart. Het klonk al veel gelijkmatiger dan het vroeger deed. Hij was gek op haar. “Ik ook op jou, je bent toch wel het beste wat me ooit is overkomen.” Ze had er een tijdje over nagedacht, maar ze was er nu over uit dat Leroy echt het beste was wat ze kon hebben. Hij was zo ontzettend lief voor haar. Hij was bang dat hij zou gaan drinken als hij alleen was, hij vond het best moeilijk. “Dat is logisch, maar tot nu toe doe je het echt fantastisch, dit is echt iets waar je trots op mag zijn, liefje, echt.” Zei ze doordringend tegen hem. “Dit vind ik toch zo fijn… tegen je aanzitten en rustig met je praten, zonder haast of zonder mensen die op ons wachten.” Fluisterde ze.

Koning Leroy Fullbright

'Ik ben er ook wel blij mee, hoor...' Zei hij zacht tegen haar. 'Ik wil gewoon alles perfect doen... Je weet hoe ik ben,' zei hij glimlachend tegen haar. Hij wilde gewoon geen fouten maken. 'Ik wil dit niet verpesten. Ik ben niet voor niets zo ziek geweest... Ik ga dat niet nog een keer doen...' Zei hij zacht tegen haar. Hij wilde laten zien hoe veel hij voor haar wilde doen. 'Het is echt chaos in mijn hoofd... Ik kon amper lezen, ik kan mij niet goed concentreren... Dat moet wel over gaan, anders gaat het echt niet..' zei hij zacht tegen haar. Hij trok haar dichter tegen zijn lichaam aan en hij drukte zacht zijn lippen in haar hals. 

Lolita Samira

Hij wilde alles perfect doen, ze wist inderdaad dat hij zo was, ze wilde hem alleen laten inzien dat het niet nodig was om alles perfect te doen. Het kon ook best een tandje minder, zo af en toe. Hij moest niet laks worden, maar af en toe iets minder kon prima. Hij wilde het niet verpesten en daardoor glimlachte ze breed naar hem. Hij was niet voor niets ziek geweest en zo dacht ze er zelf inderdaad ook over, het was allemaal niet voor niets. Maar het was wel een chaos in zijn hoofd, dat moest overgaan anders kon hij zich niet concentreren. Ze knikte. “Inderdaad.” Fluisterde ze zacht tegen hem. Zijn lippen voelde ze in haar hals, ze kreunde zacht, het was haar gevoeligste plek, maar het voelde heel erg fijn. “Het komt wel goed, ik weet het zeker.” Fluisterde ze.

Koning Leroy Fullbright

Hij keek haar glimlachend aan, hij wist dat ze hem wel begreep. Ze begreep hek altijd. Ze keek het wel lekker te vinden dat hij haar in haar hals zoende, langzaam gleden zijn handen over het lichaam van Lolita heen, toen hij bij haar buik kwam hield hij op en zuchtte hij zacht. Dit ging gewoon niet. Hij vond het zo frustrerend. 'Zullen we gaan eten?' Vroeg hij, terwijl hij wat overeind kwam. Hij zei het alleen maar omdat hij wist dat Lolita graag wilde eten en hij wilde niet dat ze hier over ging praten. 'Je hebt vast honger...' Mompelde hij nog, hij wist dat dit het enige was waar hij haar misschien mee zou kunnen overtuigen. Eigenlijk wist hij wel dat het niet zou werken. Hij haalde een hand door zijn haren heen en hij liep naar het raam toe. Hij voelde veel onrust in zijn lichaam, hij kon daar niet goed tegen. 

Ik ga meedoen, muahah. Als ik meer moet invullen zeg het maar, maar ik houd daar nooit zo van haha.

Juliette Devoné, 17 jaar, black castle, dienstmeisje.


Edit: Anouk, jij hebt bij vampier gedoe natuurlijk Julietta, is dat erg? Juliette is een naam die ik eerder veel gebruikte, maar toen bedacht ik me net, jij hebt Julietta.

Juliette Devoné

Haar gedachten schoten naar haar thuisfront terwijl ze fruit stond te plukken. Hoe zou het daar zijn? Naar de dood van haar moeder veranderde alles. Nooit hadden ze het breed, maar dit veranderde alles. Haar vader raakte aan de drank en er kwam amper geld binnen. Altijd was haar broertje al de lieveling van haar vader, dat was overduidelijk, maar na het overlijden van zijn vrouw verafschuwde hij Juliette gewoon. Juliette leek sprekend op haar moeder, hij wilde niets met haar te maken hebben meer. Haar vader was de plaatselijke smid, maar door zijn drank verslaving deed hij zijn werk niet langer goed, gelukkig was haar broer oud genoeg om het over te nemen. Dag en nacht werkte hij, keihard. Haar moeder zorgde altijd voor eten, deed het huishouden, verbouwde groenten. Altijd hielp ze mee, ze was niet anders gewend om keihard te werken. Maar toen haar moeder weg viel lag deze druk op haar schouders. Omdat haar vader haar verafschuwde is ze elders gaan werken. Zij werkt nu in het kasteel, zodat ze toch een beetje rond kunnen komen. Het punt is wat ze verdient gaat naar huis, en daar koopt haar vader zijn drank van. Alles is al geprobeerd, maar nee, hij wilt niet luisteren. Een kleine zucht ontsnapte uit haar mond, het leven was nou eenmaal hard. Maar zij als de dochter van de arme smid verdiende ook geen ander leven, dat was niet haalbaar voor iemand van haar status. Haar mand vulde ze met prachtige grote rood met groene appels. Ze werkte hard door, dat werd van je verwacht, deed je dat niet, dan kwam je achter de gevolgen. En nee, die waren niet zachtaardig. Wel was het allemaal wennen hier, ze was hier natuurlijk net nieuw.

Jay Fullbright

Hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en hij liep door de tuinen heen, hij was net klaar met leren en eigenlijk was hij van plan om zo te gaan trainen, maar eerst moest hij nog wat eten. Hij had echt zijn best gedaan op het leren, hij wilde graag laten zien dat hij het wel serieus nam, hij vond het alleen gewoon niet zo leuk. Het trainen was meer waar zijn interesse lag, het vechten was geweldig. Het gaf hem de afleiding die hij zo hard nodig had, daarom was hij ook vreselijk fanatiek, maar het was wel goed voor hem. Hij liep het kasteel in, hij ging naar de eetzaal, het was vrij rustig. Hij begroette een paar wachters die hij redelijk goed kende, daarna ging hij aan tafel zitten en pakte hij een stuk brood waar hij wat gehaast van begon te eten. Met het stuk brood nog in zijn hand liep hij weer weg, naar buiten toe. Hij besloot eerst nog maar een stukje te wandelen en wat rustiger te eten, dan waren zijn spieren alvast wat warm voor als hij ging trainen, dan had hij minder voorbereiding nodig. Hij vond het sowieso wel lekker om buiten te lopen, al begon het wel steeds wat kouder te worden.

Juliette Devoné

De kok in de keuken was echt de hele dag al aan het schreeuwen, alles wat fout, nooit was een keer iets goed. Ze probeerde zich er maar vanaf te sluiten, niet aan te trekken. Het hielp toch niet, hoe goed ze haar best ook deed, het was nooit goed en snel genoeg. Na weer een lading te hebben gebracht werd ze terug gestuurd, alweer. 'Wat zei ik nou, alleen de mooie grote appels!' Schreeuwde hij naar haar. Zacht knikte ze. 'Ja sorry.' Zei ze onderdanig en verdween de keuken weer uit. Het probleem was dat ze ook alleen de mooie grote appels plukte, maar het was nooit goed genoeg. Altijd was hij er van overtuigd dat er nog betere tussen hingen. Direct liep ze weer naar de appelbomen toe en plukte echt alleen de allergrootste en mooiste appels, meer dan dan kon ze echt niet doen. Nadat haar mand weer vol zat, liep ze terug, met haar gedachten duidelijk ergens anders.Ze snelde de hoek om, maar klapte tegen iets op. De mand met appels viel uit haar handen, de appels kletterden alle kanten op. Gespannen keek ze op naar wat of wie haar de weg versperd had. Het was de kroonprins. Direct boog ze, duidelijk onderdanig. 'Het spijt me zo ontzettend hoogheid, ik keek niet goed uit enen.' Stamelde ze gespannen. Dit was niet goed, ze had beter op moeten letten, dit was goed fout. Vluchtig begon ze wat appels op te rapen, maar ze waren echt alle kanten op gevlogen.