Police Life

Katelynn Camryn Leighton

Rowan pakte haar nu stevig vast en draaide haar toen om, waardoor zij met haar rug tegen de muur kwam te staan. Door zijn woorden grijnsde ze even en kneep ze even in zijn ballen. "Echt niet," grinnikte ze daarop. Ze liet haar handen nu weer over zijn lichaam glijden en ze voelde zijn lippen in haar hals. Toen hij even beet kreunde ze gedempt en niet veel later drong hij bij haar naar binnen. Opnieuw kreunde ze even en ze sloot haar ogen. Ze stond werkelijk klem tussen Rowan en de muur maar het voelde geweldig. Met haar handen bleef ze hem betasten en ze zocht uiteindelijk zijn mond weer op en begon hem weer te zoenen, terwijl ze af en toe even een pauze moest inlassen om genoeg zuurstof binnen te krijgen.

Rowan Rivers

Katelynn leek het niet helemaal met hem eens te zijn en door wat ze deed dook hij automatisch iets in elkaar. 'Pas op hé, anders word je gestraft.' zei hij tegen haar. Hij voelde haar handen over zijn lichaam heen glijden en hij werd weer door haar gezoend, waar hij gretig in mee ging. Af en toe stopte de zoen omdat ze ook nog een keertje moesten ademen, maar hij gunde ze die tijd eigenlijk amper. Dit gaf hem een geweldig gevoel en toen hij uiteindelijk zijn hoogtepunt bereikte, was dat alleen nog maar beter. Hij bleef dicht tegen haar aanstaan en hij legde zijn hand zachtjes in haar hals. Hij had zijn ogen gesloten en hij was even flink van de wereld, maar daarna zoende hij haar weer langzaam en intens.

Katelynn Camryn Leighton

Ze grijnsde weer even om de woorden van Rowan maar kreeg daar maar weinig tijd voor omdat ze weer verder gingen met zoenen. De adempauzes werden steeds minder en vlak voordat Rowan zijn hoogtepunt bereikte, bereikte zij haar hoogtepunt, waardoor het ontzettend heftig was. Ze zag zelfs even vlekjes voor haar ogen verschijnen en hield Rowan stevig vast om niet door haar benen te zakken. Het voelde geweldig en ze had echt even de tijd nodig om bij te komen. Hijgend keek ze hem aan, waarna ze weer langzaam begonnen te zoenen. Ze voelde zich geweldig en kon hier echt geen genoeg van krijgen.

Rowan Rivers

De zoen was geweldig, daarom liet hij het ook nogal lang doorgaan. Hij stopte na een paar minuten en hij keek haar aan. 'Je bent geweldig.' fluisterde hij. 'Na dat gesprek twijfelde ik enorm aan mijzelf, maar jij maakt alles goed.' zei hij zacht. Hij streek langs haar gezicht en hij gaf haar nog een kusje, hij was echt zo ontzettend gek op haar en hij kon niet wachten tot ze zouden trouwen. Dat was al heel wat, want ook daaraan had hij even flink getwijfeld. Bart had hem laten twijfelen aan het leven dat hij nu had, was dit wel wat hij wilde? Maar nu wist hij weer heel zeker dat dit inderdaad was wat hij wilde. Hij zette een stap naar achteren maar was even vergeten dat zijn broek nog op zijn enkels hing, waardoor hij direct onderuit ging en met een klap op de grond terecht kwam. Het duurde even voor hij precies door had wat er gebeurde en hij schudde grijnzend zijn hoofd.

Katelynn Camryn Leighton

Ze ging mee in de zoen, tot Rowan er na een paar minuten mee stopte en haar aankeek. Hij zei dat ze geweldig was, waardoor ze breed glimlachte. "Jij ook," kaatste ze terug met een twinkel in haar ogen. Hij gaf toe dat hij na het gesprek met Bart enorm aan zichzelf twijfelde, maar dat zij alles weer goed maakte.
"Je bent niet zoals hij, in geen enkel opzicht," glimlachte ze naar hem, aangezien ze wist dat hij daar bang voor was. Ze zoende hem weer even kort, maar daarna nam hij wat afstand en stapte hij naar achteren. Of tenminste, hij deed een poging tot, maar struikelde door zijn broek en viel op de grond neer. Katelynn schrok eerst even, maar kon daarna haar lach niet inhouden en schaterde het uit.

Rowan Rivers

Katelynn begon te lachen en dat kon hij haar niet echt kwalijk nemen. Hij trok zijn kleding nu weer normaal aan en hij kwam overeind. 'Is dat zo grappig? Ik had mij wel kunnen bezeren ja...' zei hij grijnzend tegen haar. Hij pakte haar weer vast en hij sloeg zijn armen stevig om haar heen. Katelynn vond dat hij niet zoals Bart was, in geen enkel opzicht. 'Ik geloof dat dat niet helemaal waar is.' zei hij zachtjes tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna keek hij haar aan. 'Ik zou willen dat we totaal niet op elkaar leken, maar dat is niet zo. Het grote verschil is dat ik van jou hou.' zei hij zacht. Hij gaf haar een kus en daarna draaide hij zich om. Hij pakte haar laptop en hij zette het audio bestand over. 'Je gaat het gesprek niet leuk vinden, dus bereid je daar maar vast op voor.' zei hij nu tegen haar. Er werden dingen gezegd die ze echt niet leuk ging vinden, ook vanaf zijn kant. Dat wist hij nu al. 'Morgen geef ik een usb met het bestand aan Steven. Ik zal erbij zeggen dat hij het niet moet luisteren, maar mocht er iets gebeuren, dan is het beter als wij niet de enige zijn die dit in ons bezit hebben.' zei hij tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze bleef nog een tijdje lachen, het had er gewoon heel grappig uitgezien. Rowan kwam weer overeind en pakte haar weer vast. Hij sloeg zijn armen om haar heen en zei dat het grote verschil tussen hem en Bart was dat hij van haar hield. Daardoor glimlachte ze weer even. Toen hij zich omdraaide en haar laptop pakte om het audio bestand van zijn telefoon erop te zetten, trok zij haar kleding weer rustig aan en liep ze daarna naar de bank, waar ze ging zitten. Rowan zei dat ze het gesprek niet leuk zou vinden, dus ze zou zich erop moeten voorbereiden. Daardoor haalde ze haar schouders op.
"Ik doe wel alsof jij het niet bent en het niet over mij gaat," zei ze nu, al wist ze dat dat waarschijnlijk wel anders zou zijn als ze het eenmaal beluisterde. Dan zou het lastiger zijn om te doen alsof het niet persoonlijk was. Maar ze moest gewoon goed onthouden dat Rowan gewoon het spelletje meespeelde met Bart en dat hij dit niet allemaal meende.
"Ja, dat is een slim idee inderdaad," knikte ze toen Rowan zei dat hij morgen een usb met het bestand aan Steven zou geven. Steven was te vertrouwen en het was niet slim als alleen zij tweeën het bestand zouden hebben.
Ze pakte haar laptop nu over van Rowan en drukte er oordopjes in, waarna ze de laptop op schoot zette en de oortjes in deed. Eigenlijk zat ze er een beetje tegenop, ze was bang dat ze van slag zou raken, maar ze zou gewoon maar een beetje moeten doen alsof het over een of andere random zaak ging. Als ze het zakelijk wist te houden zou het makkelijker zijn.

Rowan Rivers

Ze zei dat ze gewoon moest doen alsof hij het niet was en alsof het niet over haar ging. Hij knikte langzaam. Dat was inderdaad wat ze moest doen, maar toch was hij degene die dingen zei over Katelynn. Hij wist dat ze precies door zou hebben wanneer hij puur aan het liegen was en wanneer niet. Ze zou het niet leuk vinden, maar ze wist waarschijnlijk wel hoe hij was. Dan nog was het confronterend om bepaalde dingen te moeten horen, maar het moest nu maar. Katelynn kon beter inschatten hoe nuttig het gesprek was en misschien kon ze hem helpen, dan wist hij waar hij de volgende keer naar moest vragen. Nu was het gesprek vooral geweest om een beetje vertrouwen op te bouwen, de volgende keer kon hij hopelijk gericht informatie vragen. Ze pakte de laptop over en ze deed de oortjes in, waardoor hij langzaam opstond. Hij wilde niet hier bij zitten en naar haar gezicht staren om te zien hoe ze reageerde, dus liep hij naar buiten en stak hij een sigaret op.

Katelynn Camryn Leighton

Ze zocht het audio bestand op en keek even hoe Rowan naar buiten liep. Daarna opende ze het bestand en begon ze te luisteren. Het begin speelde wat versneld af, omdat dat nog nergens over ging en het vooral geen bewijsmateriaal kon zijn. Toen Rowan echter op een gegeven moment begon over dat iedereen wel eens ruzie had en het niet zo verkeerd was om iemand harder aan te pakken, liet ze hem lopen. Hij zei dat dingen er toch snel erger uit zagen dan ze waren en Bart zei dat hij hem begreep. Hij zei daarna dat hij Rowan kon helpen en ervoor kon zorgen dat er voor Rowan geen sancties aan hingen. Dat liet haar meteen twijfelen over bij hoeveel mensen Bart zijn hand boven hun hoofd hield om hun te beschermen. Of stelde hij het nu alleen voor bij Rowan omdat hij er over begon?
Bart zei dat hij nooit heel lief was voor vrouwen, dan bleven het van die poppetjes en dat werkte niet. Dan kon hij niet genoeg van ze genieten. Een rilling trok over Katelynn haar rug. Wat een walgelijk persoon.
Hij zei ook dat Rowan moest oppassen dat zij geen dingen naar buiten zou brengen. Hij dacht op dit moment dat ze zich schaamde en haar mond zou houden. Maar Rowan moest er wel op letten. Katelynn schudde haar hoofd even en luisterde verder. Rowan zei dat hij ervoor zou zorgen dat het niet meer zo zichtbaar zou zijn en zei dat zij niet altijd de makkelijkste was en ze het amper met elkaar deden. Daarom was hij ruw. Hij zei dat hij ook niet begreep hoe ze kon denken dat hij trouw bleef als het zo ging. Bart begreep dat en zei dat seks zoveel beter was als er dwang in het spel was. Daardoor liepen opnieuw de rillingen over haar rug. Toen hij zei dat Rowan echt moest oppassen met haar omdat hij dacht dat ze hem echt zou naaien als ze teveel zelfvertrouwen kreeg, voelde ze iets van woede in zich. Wat dacht die man allemaal wel niet? Ze schudde weer even haar hoofd en probeerde het los te laten.
Bart zei dat hij Katelynn binnenkort wel even aan zou spreken en daardoor beet Katelynn even op haar lip. Ze zat er nu al tegenop. De viezerik.
Rowan zei dat hij lang had geprobeerd om zichzelf te veranderen, maar dat het gewoon niet te doen was. Daarna zei hij dat hij ontzettend veel moeite moest doen om een keer iets bij haar te mogen en dan moest hij er ook nog rekening mee houden dat het zachtjes moet. Op zich voelde Katelynn bij die woorden weinig, omdat ze wist dat dat niet zo was.
Rowan vroeg nu of Bart een relatie had en Bart gaf aan van niet. Hij had wel een relatie gehad eerder, maar die vrouw was bij hem weggegaan toen hij steeds met anderen naar bed ging en ze het niet kon hebben dat hij zo hardhandig was.
"Goh.." reageerde Katelynn gedempt. Die vent had gewoon totaal geen inzicht in hoe hij met vrouwen om moest gaan. Hij leek gewoon geen gevoelens te hebben.
Rowan zei dat het klonk als haar, maar dat nam ze niet al te persoonlijk.
Bart zei dat het hem wel beviel zo, zonder relatie. Er waren genoeg vrouwen en hij had geen vaste relatie nodig. Daarna begon hij ineens out of the blue over drugs, dat dat ook nog weleens goed werkte. Dan waren vrouwen ineens een stuk meewerkender. Rowan vroeg hoe hij dat dan deed en Bart zei dat er zat verschillende soorten drugs waren. Het kon op allerlei manieren. Als je niet wilde dat ze het door zouden hebben deed je gewoon wat in hun drinken. Liever te veel dan te weinig. En je kon ze ook dwingen aan heroïne, dan werden ze nog extra meewerkend omdat het ontzettend verslavend was. Ze zouden dan na een paar keer alles doen voor een nieuw shot. Katelynn slikte even moeizaam en voelde zich wat misselijk worden. Die man gaf haar echt de kriebels. De misselijkheid werd sterker toen Bart haar qua uiterlijk een pareltje noemde en dat Rowan haar de volgende keer mee kon nemen zodat hij het daar uit kon proberen. Hij had genoeg drugs in huis en genoeg ruimte om zijn ding te doen. Katelynn zette het bestand even op pauze en wreef langs haar gezicht. Ze stond even op, liep naar de keuken en vulde een glas water, waarna ze weer terug liep naar de bank. Ze gaf haarzelf even kort een pauze, maar daarna speelde ze het bestandje weer verder af.
Rowan gaf aan dat hij drugs een beetje tricky vond in verband met zijn eigen drugsprobleem maar hij zou erover nadenken. Bart begreep dat maar benadrukte dat het een geweldige ervaring was. Rowan zei dat hij alles goed op orde had en daarna gaf Bart aan dat hij dit al jaren deed. Katelynn snoof even en kon niet begrijpen hoe niemand daar ooit achter was gekomen. Vieze kwal.
Het ging nog een tijdje over Bart zijn extreme gevoelens en voorkeuren en hoe het zo gekomen was en later vertelde Bart inderdaad dat het laatst verkeerd was gelopen met drugs en geld, hij was overmoedig geweest. Maar dat had hij allemaal al opgelost. Niet veel daarna vertelde hij dat hij nooit wat voor iemand voelde. Hij voelde geen liefde. Maar hij wilde genieten. Katelynn haar gezicht betrok weer even en ze slikte moeizaam. Ze begon steeds meer te walgen om die man. Hij was echt ziek in zijn hoofd.
Uiteindelijk bedankte Rowan hem voor het gesprek en vroeg hem om van de week nog eens samen wat te drinken. Bart wilde dat graag en gaf Rowan zijn nummer, waarna hij ook nog een keer benadrukte dat hij Katelynn eerdaags nog aan zou spreken. Rowan maakte nog een opmerking en daarna hoorde ze hoe hij wegliep. Omdat ze toch wat in gedachten verzonken was geraakt bleef ze luisteren, tot het fragment vanzelf stopte omdat Rowan het uit had gezet. Katelynn klapte de laptop dicht en trok de oortjes uit haar oren. Ze staarde wat voor haar uit en probeerde alles een beetje te relativeren en na te denken over de bewijslast in plaats van over alle walgelijke dingen die hij benoemd had.

Rowan Rivers

Nadat hij zo'n drie sigaretten gerookt had besloot hij dat het wel even genoeg was en liep hij naar binnen toe. Hij zag dat Katelynn op de bank zat, maar wel klaar was met luisteren. Daarom kwam hij bij haar zitten en pakte hij haar hand vast. 'Dus, heb ik het een beetje goed gedaan?' vroeg hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht aan haar. Hij wist dat dit pas het begin was, hoewel Bart al aardig wat verteld had. Rowan had geprobeerd het nu vrij algemeen te houden en echt iets van een band met hem op te bouwen en hij had het idee dat dat wel redelijk gelukt was, dus dat was het belangrijkste voor nu. Hij hoopte dat Katelynn er ook zo over dacht, dit kon dit soort dingen beter inschatten dan hij dat kon, al was dit allemaal enorm persoonlijk. Hij streek zachtjes over haar hand heen en hij bleef naar haar kijken. Het was onvoorstelbaar hoe veel hij van deze vrouw hield, elke keer als er iets gebeurde realiseerde hij zich dat nog meer. Hij wilde nooit meer zonder haar, alleen al die gedachte kon hij niet hebben. Dus moest hij er voor zorgen dat het niet gebeurde. 'Ik weet dat het nog vrij algemeen is, maar ik heb het idee dat ik wel verder met hem kan komen. Als ik op deze manier doorga, ik denk echt dat hij blij is dat hij er met iemand over kan praten.' zei hij zacht tegen haar.

Katelynn Camryn Leighton

Ze staarde wat voor haar uit en keek pas op toen Rowan binnen kwam lopen en bij haar kwam zitten. Hij pakte haar hand vast en vroeg of hij het goed gedaan had. Daardoor glimlachte ze zwakjes en knikte ze licht.
"Blijkbaar wel, want hij leek geen moment te twijfelen toen hij over dat alles begon," zei ze. Niet veel later zei Rowan dat het nog vrij algemeen was, maar dat hij wel het idee had dat hij er verder mee kon komen. Bart leek blij te zijn dat hij er met iemand over kon praten.
"Zeker, hij lijkt zelfs enthousiast te worden en dolgelukkig dat hij zijn smerige plannetjes met iemand kan delen," zei ze daarop.
"Op zich kunnen we hem hier al op pakken. Hij geeft aan dat hij drugs bezit, grote ladingen, dat hij mensen onder dwang betast en gebruikt.. Alleen dat stuk over het stelen van het geld en drugs was niet duidelijk genoeg om te gebruiken, hij geeft alleen aan dat hij overmoedig was en dat het bijna fout was gelopen, maar hij zegt nergens letterlijk dat hij het bij het OM vandaan heeft. Wel bijna, maar net niet.. Te wankel om dat te gebruiken als bewijslast. Dus op zich is er wel aardig wat waar we hem op zouden kunnen pakken, maar echt hard bewijs is het nog niet en het wankelt aan alle kanten. Als hij er een goede advocaat op zou zetten en een goed lulverhaal zal bedenken- wat hij zonder twijfel zal doen- zou hij er denk ik onderuit komen, ben ik bang.. Het OM heeft hele duidelijke bewijslast nodig, vooral bij dit soort dingen," gaf ze aan.

Rowan Rivers

Katelynn zei dat het blijkbaar wel zo was, want hij leek geen moment te twijfelen. 'Daar had ik op gehoopt. Eenzaamheid kan ondragelijk zijn, zeker als je zo veel leugens met je mee sleept. En ergens is hij heel erg trots op wat hij voor elkaar krijgt, maar hij kan dat met niemand delen. Zodra ik hem liet zien dat ik zelf fout ben, gaf hij dat toe. Hij kon alles met mij delen en dat is moeilijk tegen te houden als je al jaren dingen achterhoudt waar je eigenlijk trots op bent.' zei hij tegen haar. Dat was waarom dit waarschijnlijk zo makkelijk ging. Tenminste, ze waren net begonnen. Katelynn vertelde wat ze konden doen en hij knikte langzaam. 'We moeten geen risico nemen, hij is veel te slim. Bovendien maken we ons eigen leven kapot als hij hier mee weg komt, dat lijkt mij geen fijne gedachte...' zei hij zacht. 'Het moment dat hij er achter komt dat hij mij toch niet kon vertrouwen, zal dat heel vervelend worden. Waarschijnlijk ben ik op dit moment de enige persoon ooit die hij in vertrouwen neemt en als dat gebroken wordt...' zei hij zacht. Het zou lelijk worden, dat was zeker. Bart moest voor eeuwig vast komen te zitten, want anders had hij een groot probleem. Hij wreef even langs zijn voorhoofd en daarna pakte hij Katelynn vast. 'Ik zal hem morgen wel een berichtje sturen dat ik iets wil komen drinken.' zei hij zachtjes.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan zei dat eenzaamheid ondraaglijk kon zijn, vooral als je zoveel leugens met je mee sleepte. Daardoor knikte ze. Dat kon ze zich voorstellen. En Bart leek er ook nog eens enorm trots op te zijn, waardoor hij er uiteindelijk nog best makkelijk over praatte.
“Ja.. We moeten het nog even volhouden.. Tot we echt ontzettend harde bewijzen hebben en hij echt honderd procent hangt. Want als hij erachter komt wat voor spelletje we met hem spelen gaat het inderdaad niet leuk worden, al helemaal niet als hij zo weer vrij is..” gaf ze toe.
Rowan pakte haar weer vast en zei dat hij Bart morgen een berichtje zou sturen om weer af te spreken. Katelynn zuchtte even zachtjes.
“Ja..” klonk ze vertwijfelend. Ze wilde dit eigenlijk niet, maar nu konden ze niet meer terug. Ze moesten hier even doorheen en die man pakken.

Rowan Rivers

Katelynn was het met hem eens en daar was hij blij mee, want er was nu niet echt meer een weg terug. Ze zaten hier volledig in. het was duidelijk dat ze het niet leuk vond dat ze hier mee doorgingen en dat begreep hij. Hij vond het zelf ook niet leuk, wat ze deden was nogal gevaarlijk en hij vond het niet gek dat ze dit allebei eigenlijk niet wilden. Hij streek langs haar wang en hij keek haar aan. 'Het komt goed, echt.' zei hij. 'Misschien zou ik meer undercover werk moeten doen, het is in ieder geval wel uitdagend.' zei hij daarna met een grijnsje op zijn gezicht. Hoewel dit niet de meest ideale situatie was, vond hij het eigenlijk wel leuk om te doen. Hij trok haar nu bij hem op schoot en hij liet zijn hand over haar rug heen glijden. 'Ik denk dat het slim is om nog even een poging te doen om met Leroy te praten... dan weet hij tenminste van de situatie af.' zei hij zacht. Ze konden hem nooit alles vertellen, maar hij moest weten dat ze op de hoogte waren van wie Bart was. Dat hij niet dacht dat hij hier niet meer veilig was.

Katelynn Camryn Leighton

Ze staarde even voor haar uit en hoewel ze deze situatie absoluut niet fijn vond, wist ze dat het de enige optie was om Bart te pakken. En nu zaten ze er eenmaal in. Ze konden gewoonweg niet meer terug. Ze konden alleen maar hopen dat het allemaal mee zou vallen en zou lukken, zonder tegenslagen.
Rowan zei nog even dat het echt goed zou komen, waardoor ze zwak glimlachte. “Ik hoop het van harte,” zei ze zacht. “Het mag niet fout gaan.. We moeten gewoon goed alert blijven en ons best blijven doen..”
Ze haalde haar hand even door haar haren en zuchtte zacht. Het ging nog een hele opgave worden om morgen op het werk normaal tegen Bart te gaan doen. Of nou ja, redelijk normaal. Ze wilde de collega’s niet laten weten dat er iets gaande was tussen hen maar Bart had haar natuurlijk wel bedreigd, dus het zou ook gek zijn als ze ineens weer heel spontaan tegen hem zou doen.
Toen Rowan zei dat het misschien slim was om nog even met Leroy te praten keek ze weer op. Langzaam knikte ze. Leroy moest inderdaad weten dat ze ervan wisten en dat hij hier gewoon veilig was. De jongen zat nu alleen op zijn kamer, aangezien Lincoln net met zijn vader vertrokken was.
“Ja, hij moet het inderdaad ook weten,” knikte ze.

Rowan Rivers

'Het komt echt goed, wat er ook gebeurd. Tot nu toe vinden we altijd een manier, dus dat zal nu vast niet anders zijn.' zei hij zacht tegen haar. Katelynn vond dat Leroy het ook moest weten en hij knikte even langzaam. 'Ik ga hem wel halen.' zei hij zacht tegen haar. Hij kwam overeind en hij liep naar de zolderkamer toe. Hij opende de deur langzaam en zodra hij binnenkwam, schoot Leroy overeind. Hij dook direct vol op Rowan, die dit totaal niet verwacht had. 'Leroy, ik ben het... rustig maar.' begon hij, maar de jongen was compleet overstuur en deed alles om hem weg te krijgen. Uiteindelijk greep Rowan hem vast, wat flink wat moeite koste. Leroy trilde volledig en leek nog steeds niet echt te beseffen dat hij het was.

Katelynn Camryn Leighton

Rowan gaf aan dat hij Leroy ging halen en hij verdween naar boven. Katelynn gaapte even en wachtte rustig af, maar toen ze lawaai hoorde boven schoot ze overeind en liep ze ook gauw de trappen op naar zolder. Daar zag ze hoe Rowan Leroy vast had en hoe Leroy volledig van slag was. Het was best confronterend om te zien want ze herkende haarzelf er echt in.
“Leroy, het is oké... Rustig maar..” sprak ze gedempt terwijl ze hem ook zachtjes vastpakte en hem haar aan liet kijken.

Leroy Rivers

Hij wist echt niet wat hem overkwam, hij kon zich niet herinneren dat hij ooit zo bang was geweest en nu hij Bart echt weer had gezien, was het opeens veel erger en zag hij hem overal. Hij herkende zijn vader niet eens meer. Het was een vreselijk gevoel dat hij constant zo in paniek was, maar hij kon er niets aan doen. Hij bleef constant vechten, ondanks dat hij nu stevig vastgehouden werd en zijn lichaam helemaal kapot was. Pas toen er een andere stem tot hem door drong en hij vastgepakt werd keek hij op. Hij had ook niet zo heel erg veel keuze. Hij knipperde even wazig met zijn ogen en nu herkende hij zijn vader en Katelynn. Bart was hier niet. Hij ademde trillend in en hij voelde dat hij weer langzaam iets los gelaten werd, maar hij stond te trillen op zijn benen. 'Sorry.' mompelde hij nu, zijn stem klonk schor.

Katelynn Camryn Leighton

Ze leek uiteindelijk toch tot hem door te dringen en daardoor liet ze hem voorzichtig los. Hij bood zijn excuses aan, waardoor Katelynn even lichtjes glimlachte.
“Het is oké, je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik weet hoe het is,” zei ze zachtjes. “Ga even zitten,” zei ze daarna, terwijl ze hem mee nam naar zijn bed en hem daar liet zitten. Ze kwam naast hem zitten en gaf hem even de tijd om te kalmeren, waarna ze hem weer aankeek.
“Je hoeft je geen zorgen te maken dat hij je ooit nog eens lastig valt,” zei ze nu zacht. “We weten wie het is en hij lijkt voor jou misschien onaantastbaar, maar wij gaan ervoor zorgen dat hij gepakt wordt. Het komt goed. Je hoeft hem nooit meer te zien en hij zal de rest van zijn leven vast komen te zitten,” vertelde ze hem.

Leroy Rivers

Katelynn zei dat het goed was, hij hoefde zich niet te verontschuldigen, ze wist hoe het was. Hij keek kort naar zijn vader, maar ook die zag er totaal niet boos uit, eerder alleen maar geschrokken. Dat stelde hem een beetje gerust. Katelynn zei dat hij moest gaan zitten en hij werd met haar meegenomen. Hij ging zitten en hij sloeg zijn armen weer om hem heen. Hij had het constant ijskoud. Katelynn zei dat hij zich geen zorgen hoefde te maken dat hij hem ooit nog lastig zou vallen. Hij wist dat dit ging om Bart. Ze wisten dus wie hij was. Hij ademde trillend in, dat zou betekenen dat hij diep in de problemen zat. Ze zei nu ook dat ze wisten wie het was en dat hij voor hem misschien onaantastbaar leek, maar ze gingen er voor zorgen dat hij gepakt werd. Hij keek haar niet meer aan, want hij geloofde totaal niet dat het kon. Het zou niets uitmaken, Bart zou hem ooit wel weer vinden. Dat was altijd zo gegaan. Hij haalde even trillend adem en hij staarde voor zich uit. Hij zag zijn vader nu langzaam dichterbij komen. 'Het is echt zo, Leroy. Je hoeft niet meer bang voor hem te zijn.' zei hij zacht. Leroy keek nu langzaam op en hij schudde zijn hoofd. 'Je hebt geen idee.' mompelde hij zacht tegen zijn vader.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy leek het niet direct te geloven, maar dat had ze eigenlijk ook niet verwacht. Ze herkende het angstige gevoel en het idee dat diegene je toch wel weer zou vinden.
"Ik weet dat het nu misschien voelt alsof het onmogelijk is," zei ze nu zachtjes. "Dat is ook helemaal niet raar dat dat zo voelt en dat je nog steeds bang bent. Geef het even de tijd om tot je door te dringen. Maar weet gewoon dat het goed komt, oké? En zelfs als hij inderdaad onaantastbaar zou zijn, zouden wij je beschermen tegen hem. Dus maak je alsjeblieft geen zorgen, het komt goed," glimlachte ze. Al wist ze dat Leroy zijn zorgen en angst niet van de ene op de andere dag zou verdwijnen door dit. Dat had gewoon tijd nodig.

Leroy Rivers

Katelynn zei dat ze wist dat het voelde alsof het onmogelijk was, het was niet raar dat hij nog steeds bang was. Hij zou voor altijd bang zijn, hij geloofde niet dat dit ooit nog over ging. Dat was ook waarom hij constant nog enorm de drang had om te gebruiken. Hij kon er niet mee stoppen, want het was de enige manier waarop alles dragelijk was. Hij geloofde dat niet dat het ooit over zou zijn, dus waarom stoppen? Het was ongeveer het enige dat hem nog op de been hield. Hij moest het tot hem door laten dringen, maar hij moest weten dat het goed kwam. 'Als het zo makkelijk was, hadden jullie hem wel al opgepakt. Maar in plaats daar van stond hij hier in huis.' zei hij nu. 'Daarna kwam hij om mij te pakken, in het park. Hij had het bijna voor elkaar, maar Lincoln zag het.' zei hij zachtjes. Zijn stem trilde enorm. Als hij er aan dacht dat hij dan nu constant bij Bart had gezeten werd hij weer helemaal misselijk. Bart zou hem hoe dan ook weer krijgen.

Katelynn Camryn Leighton

Leroy zei dat als het zo makkelijk was, ze hem al wel hadden opgepakt. En in plaats daarvan stond hij hier in huis. Katelynn slikte daardoor even.
"Toen wisten we nog niet dat hij het was.. Daar kwamen we pas achter toen we bij hem langs gingen.." zei ze eerlijk. "Het spijt mij dat ik hem hier binnen liet, ik had geen idee.." zei ze gedempt.
"Maar we zijn goed op weg, we willen het alleen wel meteen goed doen, zodat hij er niet onderuit kan komen. Daarom zit hij nu nog niet vast," legde ze uit.
Toen Leroy zei dat Bart hem achterna was gegaan in het park en dat hij hem bijna te pakken had gehad, maar dat Lincoln hem gered had, staarde ze hem even verbaasd en geschrokken aan. "Jezus.." mompelde ze zacht. "Wat een klootzak.. Wat een viespeuk.." Ze schudde haar hoofd even en moest echt even moeite doen haarzelf niet te verliezen nu. Ze walgde gewoon van die man en het feit dat hij aan haar had gezeten en haar wel echt zag zitten maakte dat alleen maar erger.

Leroy Rivers

Katelynn zei dat ze toen nog niet wisten dat hij het was. Dat begreep hij wel, maar dat maakte het voor hem niet minder erg. Hij had het niet willen vertellen, want hij wist wat Bart dan allemaal met hem zou doen. Geen fijne dingen. 'Je kan er niks aan doen.' mompelde hij nu, hij wilde niet dat ze hunzelf dit kwalijk namen, als hij verteld had wie het was, was dit misschien wel niet gebeurd. 'Hij verzint wel iets om er onderuit te komen...' fluisterde hij nu. Hij geloofde er echt niet in. Katelynn schrok duidelijk van wat hij vertelde en hij haalde zijn schouders op. 'Misschien staat hij hier morgen wel weer voor de deur om mij op te halen....' fluisterde hij. 'Dat gaat niet gebeuren, Leroy. Echt niet. Ik beloof je dat ik er voor zorg dat hij je nooit meer aanraakt. Dat hij je nooit meer iets aan kan doen....' zei hij zacht tegen zijn zoon. Leroy reageerde niet echt meer op hun en staarde gewoon voor zich uit. Rowan vond het moeilijk om te zien dat hij nog steeds gebruikte, al leek Leroy het wel af te bouwen. Maar dat was bijna onmogelijk zelf te doen, dat wist Rowan heel goed.

Katelynn Camryn Leighton

Ze staarde wat voor haar uit en wist dat ze Leroy nu, op dit moment, toch niet beter gerust konden stellen. Het had tijd nodig en hoeveel ze ook zouden zeggen nu, het maakte niet uit. Dat wantrouwen ging niet zomaar over en dat wist zij maar al te goed. Wat Leroy meegemaakt had, had zij immers meerdere malen meegemaakt. Ze zuchtte even zachtjes en keek daarna Leroy weer even aan.
"Het enige dat ik je vraag is om ons te vertrouwen," glimlachte ze waterig naar hem. Daarna kwam ze weer overeind en verliet ze de kamer. De energie van Leroy bracht haarzelf ook weer in een neerwaartse spiraal en dat wilde ze liever voorkomen.