Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Hij had het in de avond nog heel fijn gehad met Destiney, hij was blij dat ze het toch hadden kunnen uitpraten en daardoor had hij ook best wel fijn geslapen, waardoor hij nu alweer fris aan het werk was. Het was een stuk rustiger, maar dit was wel de tijd om alles bij te werken en weer op orde te hebben, bovendien vond hij het leuk om te doen, zeker als het niet zo enorm zwaar was. Nu kon hij echt weer een beetje bijkomen en dat had hij nodig. Er werd op de deur geklopt en daardoor keek hij kort op. 'Binnen.' riep hij, terwijl hij de brief nog even snel afmaakte.

Dany

Ze mocht binnen komen van Thobias en daardoor opende ze de deur. “Hé, hoe is het gisteren afgelopen met Destiney?” Vroeg ze meteen lief aan hem en ze kwam langzaam dichterbij met een glimlach. Ze was wel nieuwsgierig, hij voelde rustig aan dus waarschijnlijk was het wel goed gegaan.

Koning Thobias Hiddon

Hij wist eigenlijk zonder op te kijken al dat het Dany was die binnenkwam, alsof hij het kon voelen. Ze vroeg hoe het was afgelopen met Destiney en daardoor glimlachte hij even. 'Goed, gelukkig. Het is wel lastig elke keer, maar we hebben het uitgepraat en ik begrijp haar ook wel.' zei hij zacht. Ze kwam dichterbij en hij liet zijn blik even goedkeurend over haar heen gaan. 'Met jou gaat het zo te zien ook heel erg goed...' zei hij grijnzend.

Dany

Hij glimlachte en zei dat het goed ging, het was lastig. Ze hadden het wel uitgepraat en hij begreep haar wel. “Gelukkig maar, ik ben blij om dat te horen.” Klonk haar stem zacht. Hij keek goedkeurend naar haar en daardoor gaf ze hem een klap op zijn schouder.
“Thobias! Ik kan er echt niet tegen als je zo kijkt.” Lachte ze plagend naar hem. Hij zei met een grijns dat het met haar zo te zien ook erg goed ging. Ze knikte eventjes. “Ik weet niet wat voor gesprek Jason met Destiney heeft gevoerd, maar het heeft fantastisch gewerkt. Hij lijkt ineens veel meer dingen te willen proberen." Grijnsde ze vrolijk.

Koning Thobias hiddon

Ze was blij om het te horen en daarna kreeg hij meteen een klap op zijn schouder. Ze zei dat ze er echt niet tegen kon als hij zo naar haar keek. 'Hm, toch blijf ik het doen. Je kan het mij moeilijk kwalijk nemen.' plaagde hij haar nu. 'Je weet hoe mooi ik je vind, bovendien weet ik dat jij net zo goed naar mij zou kijken als ik iets aan heb wat jij heel leuk vindt, of niet soms?' plaagde hij met een grjins op zijn gezicht. Daarna vertelde ze dat ze niet wist wat voor gesprek Jason met Destiney had gehad, maar het had fantastisch gewerkt en hij wilde veel meer proberen. 'Hmm, dat klinkt goed. Ik denk dat Destiney hem liet zien dat niet veel te gek is, hij moet dat van meer mensen horen, dan krijg hij meer vertrouwen.'

Dany

Hij bleef het doen en ze kon het hem ook moeilijk kwalijk nemen want ze wist hoe mooi hij haar vond. Zij zou ook zo naar hem kijken als hij iets aanhad wat ze heel leuk vond. Ze lachte daardoor eventjes. “Ja, misschien wel.” Grinnikte ze. Hij vertelde wat hij dacht dat er besproken was met Jason en ze knikte eventjes. “Ja, dat zou heel erg goed kunnen. Ik vind het wel heel lief dat zij elkaar ook kunnen helpen.” Zei ze zachtjes.
“Heb je alles een beetje op orde hier?” Vroeg ze hem nu en ze keek eventjes naar zijn papierwerk.

 

Koning Thobias Hiddon

'Misschien? Ik weet het zeker.' zei hij lachend tegen haar. Ze knikte even en zei dat het goed zou kunnen, ze vond het lief dat zij elkaar ook konden helpen. 'Ik vind het ook fijn voor ze. Ik denk dat het voor Destiney ook goed is als ze een vriend heeft, iemand waar ze mee kan praten als haar iets dwars zit.' zei hij tegen haar. Ze vroeg of hij alles op orde had en daardoor knikte hij langzaam. 'Het gaat best goed, de winter duurde lang, maar ik denk dat we er redelijk goed doorheen zijn gekomen, nu moeten alle voorraden weer aangevuld worden.' zei hij tegen haar. 'Kwam je om mij te helpen?'

Dany

Ze grinnikte door zijn lachende woorden. Hij vond het ook fijn dat ze er voor elkaar konden zijn en gaf aan dat het voor Destiney ook goed was dat ze een vriend had. Ze knikte daardoor meteen eventjes. Hij vertelde dat het best goed ging, hij dacht dat ze redelijk goed er doorheen waren gekomen.
“Fijn om te horen, Thobias.” Zei ze welgemeend en ze glimlachte eventjes. Hij vroeg of ze kwam om hem te helpen. “Op zich heb ik wel tijd om te helpen.” Grijnsde ze. “Maar ik kwam eigenlijk vragen of we het nog een keer zullen proberen, met z’n vieren eventjes iets drinken.” Glimlachte ze hem toe.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze op zich wel tijd had om hem te helpen, maar ze kwam eigenlijk vragen of ze het nog een keer zouden proberen, om met zijn vieren iets te drinken. 'Ja, natuurlijk, gezellig. Als Destiney het leuk vindt, vind ik dat ook.' zei hij tegen haar. 'En je hoeft niet echt te helpen, ik red het alleen ook wel, maar ik vind het wel even gezellig om niet de hele tijd alleen te zitten.' plaagde hij haar nu weer. Hij vond het leuk om tijd met haar door te brengen, alleen aan het werk zijn was ook maar zo saai.

Dany

Het leek hem gezellig en als Destiney het leuk vond, vond hij dat ook. “Goed, fijn om te horen, dan zal ik het zo even aan haar vragen.” Glimlachte ze naar hem. Ze hoefde hem ook niet te helpen, hij redde het wel, hij vond het alleen gezellig om niet de hele tijd alleen te zitten.
“Dat kan ik me goed voorstellen.” Lachte ze hem toe. “Zullen we even een rondje wandelen anders?” Vroeg ze aan hem, dan was hij ook even zijn werkkamer uit.

Koning Thobias Hiddon

Dany zou het straks even aan Destiney vragen, daardoor knikte hij even, dat was goed. Ze kon het zich voorstellen en vroeg of ze anders even een rondje zouden wandelen. 'Ja, dat is goed, dat doen we.' zei hij tegen haar. Hij legde zijn spullen aan de kant en hij kwam overeind, hij haalde een hand door zijn zwarte haar heen en hij knipoogde even naar Dany. 'Kom,' zei hij zacht, hij pakte haar hand vast en hij nam haar mee de kamer uit. 'Waar wil je heen lopen?' vroeg hij daarna.

Dany

Hij vond het een goed idee om een rondje te gaan wandelen. Zijn spullen werden opzij gelegd en hij kwam overeind. Ze glimlachte door zijn knipoog en voelde hoe hij haar hand pakte. Vervolgens vroeg hij waar ze heen wilde lopen.
“Zullen we een rondje door het dorp doen? Dan kunnen ze meteen even zien dat je niet meer op instorten staat.” Plaagde ze hem nu. Dat zou wel erg goed zijn voor het volk.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg of ze een rondje door het dorp zouden doen, dan konden de mensen meteen zien dat hij niet meer op instorten stond. 'was het zo erg? Zag ik er zo slecht uit?' vroeg hij zacht aan haar. Hij had wel gemerkt dat hij echt op was geweest, maar hij had geen idee of dat ook aan hem te zien was. Waarschijnlijk wel een beetje, maar het was niet zo gek, al had Dany gelijk en was het voor het volk goed om te zien dat er met hem niets aan de hand was.

Dany

Hij vroeg aan haar of het echt zo erg was en ze knikte een klein beetje. “Ja, vooral toe ndie dag dat je meeging naar de training…” Fluisterde ze tegen hem en ze haalde even diep adem. Ze had het vreselijk gevonden dat hij er toen zo slecht aan toe was geweest en daarna ook nog die aanval van die beer… Gelukkig was hij weer helemaal genezen dankzij Sterre. Ze sloeg haar arm door de zijne heen en liep zo met hem over straat heen.

Koning Thobias hiddon

Ze zei dat het zo erg was, vooral die dag dat hij mee ging naar de training. 'Toen voelde ik mij ook echt niet goed.' zei hij. Hij kon zich wel voorstellen dat mensen daarvan waren geschrokken, maar nu ging het goed met hem, dat konden ze nu dan ook zien. Ze sloeg haar arm door zijn arm heen en hij glimlachte een beetje. 'Wanneer willen jullie beginnen met het huis? En trouwen?' vroeg hij nu zacht aan haar. In de winter was het veel te druk geweest.

Dany

Ze knikte eventjes toen hij aangaf dat hij zich ook echt niet goed voelde toen. “Gelukkig ben je veel beter.” Ze was er echt blij mee dat hij er zoveel beter uitzag. Hij vroeg aan haar wanneer ze aan het huis wilden beginnen en wanneer trouwen. Ze had het er eigenlijk helemaal niet meer met Jason over gehad.
“Ik wil eigenlijk trouwen voor ons kindje er is… het liefste op die plek waar ons huis komt te staan. Dus ik denk dat we dat binnenkort moeten doen.” Ze begon even te lachen, had ze het toch nog drukker dan ze had gedacht.
“Wil je anders mee naar de maker van mijn jurk? Ik weet nog niet precies wat ik wilt, misschien heb jij nog suggesties.” Glimlachte ze naar hem. Ze zou het fijn vinden als Thobias mee wilde.

Koning Thobias Hiddon

Ze wilde trouwen voor het kindje er was, het liefste op de plek waar het huis kwam te staan, dus ze dacht dat ze dat binnenkort moesten doen. 'Oh, nog haasten ook?' plaagde hij haar nu. Ze vroeg of hij mee wilde naar de maker van haar jurk, ze wist nog niet precies wat ze wilde, misschien had hij een suggestie. 'Hm, ik kan wel mee. Zullen we er anders nu meteen langs lopen? Het is nu toch rustig en je hebt duidelijk nog genoeg te regelen.' zei hij tegen haar.

Dany

“Ik heb er helemaal niet meer over nagedacht.” Lachte ze nu toen hij aangaf dat ze nog moest haasten ook. Ze grinnikte eventjes, ze vond het gewoon leuk en wilde ook dat hun bruiloft lekker spontaan zou zijn. Hij gaf aan dat hij wel mee kon en vroeg of ze er nu meteen even langs zouden lopen. “Goed idee, laten we dat maar doen.” Knikte ze met een glimlach. Ze vond het ook echt wel leuk dat hij even met haar meeging.

Koning Thobias Hiddon

'Dat is ook erg, heb je de liefde van je leven, vergeet je te trouwen.' plaagde hij haar nu. Er lang een fonkeling in zijn donkere ogen, het was duidelijk dat hij zich goed voelde en dit was zo'n beetje hoe hij altijd met Dany om zou gaan, dit was ongedwongen en het voelde fijn. Ze vond zijn idee goed en hij ging met haar mee. 'Heb je nog helemaal geen idee voor een jurk? Je moet vast iets mooi vinden...' zei hij tegen haar.

Dany

“Dat is ook niet echt nodig toch, als je de liefde van je leven hebt?” Vroeg ze aan hem met een grijns rond haar lippen. Ze zag de fonkeling in zijn ogen en ze merkte dat hij zich goed voelde en op zijn gemak was.
“Je snapt nu wat ik bedoel, of niet?” Vroeg ze hem nu plagend even. Zo was het altijd geweest en zo wilde ze ook dat het voortaan zou zijn tussen hen.
Hij vroeg naar haar jurk en ze glimlachte. “Natuurlijk heb ik er wel over nagedacht, maar ik denk dat ik niet traditioneel wit wil… ik wil eigenlijk licht paars, zoals mijn kracht en de ring die Jason heeft uitgekozen..” Legde ze aan hem uit. “Ik wil alleen niet overdrijven, dus het moet wel mooi blijven.” Lachte ze. “Misschien wel een wit lijfje en dan een lichtpaarse onderrok.” Ze wist het echt nog niet goed.

Koning Thobias Hiddon

'Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt, maar ik vind het niet makkelijk. Soms vergeet ik het en word ik nogal opgeslokt in mijn gevoel.' zei hij eerlijk tegen haar. Ze had er wel over nagedacht, maar ze wilde het niet traditioneel, ze wilde licht paars, zoals haar kracht en de ring die Jason had uitgekozen, maar ze wilde niet overdrijven. 'Hm, het klinkt als een goed idee. Waarom laat je het niet van licht paars naar donkerder paars overlopen in de rok?' vroeg hij nu aan haar. 'Dat lijkt mij prachtig en past perfect bij je, maar dan is de rest wit...'

Dany

“Weet ik, maar nu weet je hoe het voelt, hoe fijn het is om zo ongedwongen samen dingen te doen, ik vind dit echt heerlijk, Thobias, ik kan hier zo van genieten.” Zei ze nu heel eerlijk tegen hem en ze gaf hem even een knipoog. Thobias kwam met een idee en ze keek hem met twinkelende ogen aan.
“Dat is echt een onwijs goed idee, dat wil ik wel, zie je, je kan me geweldig helpen.” Lachte ze hem toe. Ze nam hem mee naar de kleermaker en legde haar wensen aan hem voor. Ze zocht mooie stofjes uit en wanneer alles compleet naar wens werd opgeschreven, was ze klaar. Ze legde ook uit wat ze wilde als Jason langs kwam voor zijn pak. Een zwart pak met wat paarse details. Ze hoopte dat hij het een mooi idee vond, het was maar een voorstel natuurlijk.

Koning Thobias Hiddon

'Ik vind dit ook heel fijn.' zei hij tegen haar. Hij vond het geweldig, maar het was moeilijk dat er voor hem zo veel meer gevoelens bij kwamen kijken nu. Het was heerlijk om op deze manier tijd met haar door te brengen en dat deed hem ook echt goed, maar hij vond het moeilijk dat het in zijn hoofd soms wel verder ging dan dit. Daar had hij echt moeite mee en dat wilde hij helemaal niet. Ze vond het een onwijs goed idee, ze wilde het wel. Daarna werd alles geregeld, ook voor Jason, waardoor hij even goedkeurend naar haar keek. 'Misschien krijg je het allemaal snel genoeg af.' plaagde hij haar nu. Hij pakte haar zachtjes vast en hij streek langs haar wang. 'Mag ik je ergens mee naar toe nemen?' vroeg hij nu zacht aan haar.

Dany

Hij vond het gelukkig ook heel erg fijn en dat liet haar glimlachen, ze vond het leuk om te horen van hem. Heel erg leuk. Hij keek goedkeurend naar haar door haar ideeën en dat liet haar even glimlachen. Hij plaagde haar ook. “Ja, natuurlijk krijg ik dat voor elkaar!” Plaagde ze hem terug. Nu werd het serieuzer en pakte hij haar vast. Hij vroeg of hij haar ergens mee naartoe mocht nemen. “Ja… dat mag…” Fluisterde ze tegen hem terug. Soms kon ze zo onder de indruk zijn van hem en van zijn aanpak…

Koning Thobias Hiddon

Hij werd nog even geplaagd en daarna keek ze naar hem, ze fluisterde dat hij dat mocht en daardoor knikte hij even. Hij pakte haar hand vast en hij nam haar met zich mee. Hij liep het dorp uit, het bos in. De zon viel door de bomen heen en het was prachtig, heel rustig. Na een tijdje nam hij haar mee van het pad af, slalommend tussen de bomen door. Je kon het water al horen en na een paar minuten lopen stonden ze bij een rustige rivier. Er stonden prachtige gekleurde bloemen, die onder de laag sneeuw vandaan waren gekomen. Hij bleef een tijdje stil en daarna nam hij haar weer mee, een stukje verderop stond een oude hut. Hij stond er al een lange tijd, maar het was nog net zo mooi, nog net zo stevig als toen hij hem bouwde. Hij nam haar mee naar binnen, het zag er uit alsof je er zo kon slapen, als je wilde. Er lagen bloemen, gedroogd en daardoor iets minder fel van kleur. 'Vroeger, als ik chaos in mijn hoofd had en weg wilde van het kasteel ging ik hier heen. Ik wilde elke prachtige bloem vinden en bewaren, zodat ik nooit zou vergeten hoe mooi het hier is, als het er opeens niet meer zou zijn.' fluisterde hij.