Skyrim RPG

KOningin Destiney Hiddon

Hij zei met een grijns dat hij erop zou letten. "Wees gewoon lekker jezelf." Glimlachte ze naar hem en ze drukte een kus op zijn wang. Daar zou ze blij mee zijn, als hij zichzelf was, zodat ze hem echt kon leren kennen zoals hij was, dat zou ze heel fijn vinden. Misschien dat daardoor haar geheugen wel terug zou komen. Hij streek door haar haren heen en zei gewoon gek op haar te zijn.
"Je bent echt heel lief..." Fluisterde ze daardoor zachtjes en ze keek heel even naar hem op met een zachte blik in haar ogen.


Dany

Hij had niets gemerkt en vroeg wat er aan de hand was. "Destiney is weer wakker, maar ze is haar geheugen kwijt... Thobias ging gisteren helemaal door het lint, ik heb hem weer een beetje kalmer gekregen... ik denk dat hij het nu redelijk accepteert allemaal... Ik hoop dat hij wat tijd met haar doorbrengt zodat ze alles weer gaat herinneren." Sprak ze zacht tegen Jason. Hij vroeg wat ze wilde doen en ze knikte door zijn woorden.
"Dat lijkt me heerlijk, al moet ik vanavond wel terug zijn omdat Thobias graag nog even wilt bespreken hoe het vandaag ging." Legde ze aan hem uit.

Koning Thobias Hiddon

Hij moest gewoon zichzelf zijn. Hij knikte langzaam, dat wilde hij ook, maar het was lastig, omdat hij niet echt meer wist hoe hij was, hoe hij zou doen zonder dat hij overal rekening mee probeerde te houden. Dat was lastig. Ze leek het wel fijn te vinden dat hij echt gek op haar was. ' Zullen we zo wat gaan eten? je zult wel honger hebben en ik moet eerlijk toegeven dat ik de afgelopen dagen ook niet zo veel gegeten heb.' zei hij tegen haar.

Jason Hiddon

Hij luisterde naar haar en hij knikte langzaam. Nu begreep hij het wat beter, daarom was ze dus weg gegaan. Het leek nu wel goed te gaan, ze moest alleen vanavond terug zijn. Hij knikte even, dat begreep hij wel en dat was ook prima. 'Een wandeling door het bos en nog even de markt over? Misschien kunnen we daarna wat eten in de herberg. Dan kan je daarna naar huis om met Thobias te praten...' Stelde hij voor.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat vind je moeilijk hé? Je wilt te graag rekening met me houden." Sprak ze met een glimlach tegen hem en ze gaf hem een knipoog. Hij was best makkelijk te doorgronden en dat vond ze heel erg fijn, daardoor maakte het alles wat makkelijker.
Hij wilde wat gaan eten en ze knikte even. "Ja, dat lijkt me heerlijk. Ben ik lang in coma geweest?" Vroeg ze aan hem toen hij zei dat hij de afgelopen dagen ook niet veel gegeten had.


Dany

Hij leek het allemaal wel te begrijpen en dat maakte Jason zo geweldig, hij begreep alles en hij was zo vol vertrouwen. Het was zo fijn. Hij stelde wat voor en ze grijnsde breed. "Een fantastisch idee van jou." Knikte ze meteen en ze drukte haar lippen op die van hem.

Koning Thobias Hiddon

' Ja, ik vind het heel erg moeilijk. Ik wil het graag goed doen voor jou.' zei hij eerlijk tegen haar. Hij was dit nu niet meer gewend en dat merkte hij nu wel, het was nog niet zo makkelijk voor hem. Helemaal niet zelfs, maar het maakte niet uit. Hij kwam er wel, waarschijnlijk. 'Een paar dagen. Maar ik heb mij aardig zorgen gemaakt in die dagen.' Gaf hij toe. Het was nogal hectisch geweest allemaal, nu pas kon hij weer een beetje bijkomen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het heel erg moeilijk, hij wilde het graag goed doen voor haar. "Waarom? Als jij je elke keer perfect gedraagt, dan weet ik helemaal niet hoe je echt bent... bovendien moet je dan elke keer op je tenen lopen, bang voor een foutje, dat lijkt me echt niet fijn." Zei ze eerlijk tegen hem en ze streelde zachtjes langs zijn wang met haar vingers. Ze deed haar best om heel lief voor hem te zijn.
Hij vertelde dat ze een paar dagen weg was geweest, hij had zich in die dagen aardig zorgen gemaakt.
"Dat geloof ik... dat is nu niet meer nodig..." Ze pakte zijn hand vast en kwam overeind van het bankje, ze moesten maar eens wat gaan eten.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg waarom hij het wilde, als hij zich elke keer perfect gedroeg, dan wist ze helemaal niet hoe hij echt was. 'Maar wat als het je teleurstelt als je wel weet hoe ik echt ben?' vroeg hij heel zachtjes aan haar, omdat hij dat echt als realistische optie zag. 'Nee, dat is ook niet fijn, maar jij verdient het wel een beetje.' zei hij heel zacht. Ze geloofde dat hij zich zorgen had gemaakt, maar nu was dat niet meer nodig. Ze kwam ook overeind en hij glimlachte een beetje, ze gaf hem wel een goed gevoel, dat deed ze echt.

Koningin Destiney Hiddon

"Wat kan er zo fout aan jou zijn dat je mij teleurstelt? Je bent een hele lieve man en je houdt veel van me, dat is toch genoeg? Dat is toch alles wat wij nodig hebben?" Vroeg ze hem zachtjes terug en ze glimlachte weer eventjes. Hij zei ook dat het niet fijn was, maar dat ze het wel verdiende.
"Dankjewel, dat waardeer ik wel heel erg, het is onwijs lief..." Fluisterde ze hem terug en ze kneep zachtjes in zijn hand.
"Waar moeten we heen om te gaan eten?" Vroeg ze hem nu met een grijnsje.

Koning Thobias Hiddon

'Ik weet het niet, ik weet niet wat er zo fout kan zijn, maar ik ben verre van perfect. Misschien doe ik daarom ook zo mijn best.' zei hij zacht. Eigenlijk was hij best wel een klootzak, maar hij kon niet alleen zijn, hij kon niet meer zonder haar. Ze waardeerde het en ze vond het lief, waardoor hij weer glimlachte. Hij was echt wel blij met hoe het nu ging. Dit gaf hem vertrouwen in de toekomst. 'De eetzaal. Kom maar mee.' zei hij daarna plagend. Hij nam haar mee de grote zaal in, zodra ze binnenkwamen werd er hard gewerkt zodat het eten opgediend kon worden.

Koningin Destiney Hiddon

Hij had geen idee wat er zo fout kon zijn, maar hij was verre van perfect. Misschien dat hij het daarom deed. "Gelukkig dat je niet perfect bent, dat zou alles ongelooflijk saai maken zeg." Sprak ze tegen hem. Ze streek eventjes over zijn rug heen en glimlachte weer. Het was zo'n onwijs lieve en begaande man, ze vond hem echt leuk. Hij plaagde haar en nam haar mee.
Ze keek haar ogen uit toen ze de grote zaal binnen stapte, er werd meteen hard gewerkt en ze keek alles even aan. "Al die mensen..." Mompelde ze, het waren allemaal bedienden

Koning Thobias Hiddon

'Ja, dat is waar... en saai is ook echt niet goed.' zei hij zacht tegen haar. Saai was niet goed, helemaal niet, misschien was het niet erg als hij af en toe fouten maakte. Ze leek het nu tenminste niet erg te vinden. 'Wen er maar aan, want ze doen alles voor je,' zei hij daarna grijnzend. Hij nam haar mee en hij ging zitten, hij hield haar hand vast en het was duidelijk dat de mensen blij waren om hun te zien. 'Het is voor het volk beter als je niet laat merken dat je niets meer weet.' zei hij nu zacht. 'Dus niet al te verbaasd doen over alles.' voegde hij er grijnzend aan toe.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het waar, saai was niet goed. "En zeker niet uitdagend." Plaagde ze. Ze moest aan de bediendes wennen, ze deden alles voor haar. "Jemig..." Fluisterde ze hem toe. Hij ging zitten en pakte haar hand. Ze keek naar de mensen en glimlachte wat naar ze. Ze moest doen alsof ze alles nog wist en niet te verbaasd zijn. "Oké... dat is wel lastig..." Mompelde ze tegen hem en ze keek even naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij grijnsde door dat ze zei dat het zeker niet uitdagend was. 'Daar heb je helemaal gelijk in,' stemde hij in. Ze vond het lastig om niet verbaasd te doen. 'Dat snap ik, maar probeer het toch. Ik wil geen onrust veroorzaken en dat is aardig gebeurd doordat jij van het balkon viel nadat wij ruzie hadden. Ik wil dat het rustig is, niet dat iedereen zich zorgen maakt.' fluisterde hij, zodat ze het wel begreep. Hij wilde echt niet dat er paniek zou ontstaan onder de mensen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond dat ze daar helemaal gelijk in had en ze grijnsde eventjes. Ze moest het toch proberen van hem, hij wilde geen onrust en dat was al gebeurd doordat ze van het balkon was gevallen na hun ruzie. Hij wilde niet dat iemand zich zorgen zou maken.
"Dat begrijp ik heel erg goed. Hoe kon ik ooit van het balkon vallen?" Vroeg ze nu aan hem met een bedachtzame blik in haar ogen.

Koning Thobias Hiddon

Ze begreep het heel goed en ze vroeg hoe het ooit kon dat ze van het balkon viel. Dat was een goede vraag. 'Ik weet het niet precies.' gaf hij toe. 'We hadden ruzie. Nogal heftige ruzie, de hele dag. Ik stuurde je weg, jij vertrok en blijkbaar heeft een vriend van ons je geroepen. Toen viel je. Ik was er niet bij.' zei hij tegen haar. Hij nam een slok van zijn wijn en daarna werd het eten op tafel gezet.

Koningin Destiney Hiddon

HIj wist het niet precies en zei dat ze ruzie hadden, de hele dag al en hij stuurde haar weg. Een vriend had haar geroepen en toen viel ze. "Ik gleed uit ofzo..." Mompelde ze bedachtzaam Ze knikte een klein beetje. "Vergeet het maar een beetje, het doet er nu toch niet meer toe..." Fluisterde ze tegen hem en ze drukte een kus op zijn wang. Het eten werd op tafel gezet en ze keek ernaar.
Het zag er echt heerlijk uit.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze uitgleed ofzo en hij knikte een beetje. Waarschijnlijk was ze uitgegleden. Ze zei dat hij het maar een beetje moest vergeten, het deed er nu toch niet meer toe. 'Dat is waar. Maar het is lastig te vergeten.' zei hij tegen haar. Hij kon het niet echt uit zijn hoofd krijgen, het lukte gewoon niet, ook al deed hij hard zijn best. Hij glimlachte wel toen hij een kusje op zijn wang kreeg van haar. 'Eet smakelijk,' zei hij zacht. Daarna nam hij een paar happen, maar hij had niet echt zo veel honger.

Koningin Destiney Hiddon

Hij knikte door haar woorden en hij gaf aan dat het lastig was om te vergeten. "Dat kan ik heel erg goed begrijpen... het is ook lastig allemaal." SPrak ze zacht en behulpzaam. Ze begon na een tijdje te eten nadat ze hem ook eet smakelijk had gewenst.
"Het is heerlijk..." sprak ze zachtjes en ze keek nog even met een glimlach naar hem.

Koning Thobias Hiddon

Ze kon het goed begrijpen en ze zei dat het lastig was. Daarna gaf ze aan dat het eten heerlijk was en hij grijnsde daardoor. 'Gelukkig, want je eet het al jaren.' plaagde hij haar. Hij ontspande nu wel een beetje, het was gewoon wat lastig allemaal, te lastig voor hem. Hij kon daar nooit zo goed tegen. Hij dronk zijn wijn op en daarna keek hij weer naar haar. 'Zijn er nog dingen die je wilt zien? kan ik je misschien iets vertellen om je te helpen?'

Koningin Destiney Hiddon

Ze at het eten al jaren en daardoor gaf ze hem een duwtje met een grijns. Hij wilde weten of er nog dingen waren die ze graag wilde zien en of hij wat kon vertellen om haar te helpen.
"Wie hoor ik allemaal te kennen hier? Wie zijn vrienden? Wie vind ik niet aardig?" Vroeg ze hem nu geïnteresseerd.

Koning Thobias Hiddon

Hij kreeg een duw van haar en daardoor greep hij haar pols vast. 'Jij durft,' plaagde hij haar nu. Ze wilde weten wie ze hoorde te kennen, wie vrienden waren. 'Dany en Jason. Dany is mijn beste vriendin, Jason mijn broer. Ze hebben een relatie. Dan hebben we nog Reagan, die jou riep toen je op het balkon stond. Maar ik heb hem nog niet gesproken sinds vlak daarna.' zei hij zacht. Hij twijfelde over Gwynn. Moest hij haar iets vertellen? 'Gwynn is mijn zusje, die woont nu ook in het kasteel.' zei hij uiteindelijk.

Koningin Destiney Hiddon

Hij greep haar pols en hij zei dat ze durfde. "Hoort dat niet? Een koning plagen." Vroeg ze hem uitdagend terug. Hij vertelde wie er allemaal waren en ze knikte eventjes, de namen zeiden haar echt helemaal niets.
"Moet je dan niet met die Reagan gaan praten? Dat lijkt me wel belangrijk voor je." Zei ze hem zachtjes. Als laatste sprak hij over Gwynn na een lange pauze en daardoor keek ze hem onderzoekend aan.
"Mag ik haar niet?" Vroeg ze twijfelend aan hem.

Koning Thobias Hiddon

'Nee, dat hoort niet. Voor jou maak ik graag een uitzondering,' zei hij met een grijns op zijn gezicht tegen haar. 'Ik weet het niet. Ik denk niet dat het nu goed is om met hem te praten. Daar komt ruzie van. Ruzie eindigt nooit goed hier,' zei hij zacht tegen haar. Ze vroeg daarna of ze Gwynn niet mocht. 'Jawel, maar ze had het een beetje moeilijk. Ik moest nadenken of ze nog hier was, maar ze is hier nog.' zei hij nu maar. Hij wilde niet alles vertellen nu, dat kon niet. Ze zou wegrennen.

Koningin Destiney Hiddon

Het hoorde niet, maar hij maakte voor haar graag een uitzondering, dat liet haar vrolijk grijnzen en ze gaf hem een knipoog. Hij dacht dat er ruzie van zou komen om met Reagan te praten. Ruzie eindigde nooit goed.
"Je hoeft geen ruzie te maken, als jullie allebei gewoon rustig zijn en elkaar laten praten, dan is er niets aan de hand." Glimlachte ze naar hem.
Hij vertelde dat hij moest nadenken of ze hier nog wel was of niet. "Oké" glimlachte ze naar hem.

Koning Thobias Hiddon

'Het eindigt altijd met ruzie, zeker nu. Het is beter als ik nog wacht, het zou onterecht zijn om boos op hem te worden, maar die neiging heb ik toch.' zei hij zacht tegen haar. ze legde zich er verder bij neer en hij pakte haar hand vast. 'Ik hou van je,' fluisterde hij, daarna drukte hij zachtjes zijn lippen op haar wang. 'Ik ga vanavond nog even naar Dany toe. Als je wilt kun je dan wel met Jason praten, misschien krijg je wat herinneringen terug en dan leer je ook weer wat andere mensen kennen...'

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat het altijd eindigde met ruzie, het was beter als hij zou wachten, het was onterecht om boos op hem te worden. "Dan heb je wel gelijk inderdaad." Sprak ze met een klein knikje. Hij pakte haar hand en fluisterde dat hij van haar hield. Liefdevol keek ze naar hem en ze streek door zijn haren heen. Hij ging die avond naar Dany toe en als ze wilde dan kon ze met Jason praten, misschien kreeg ze dan wel wat herinneringen terug. "Ja, misschien wel, het lijkt me leuk om met hem te praten." Zei ze glimlachend.