Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze grijnsde en dat vond hij leuk, hij vond het leuk om te merken dat ze zijn opmerking wel kon hebben, dat deed hem goed. Ze vroeg of ze hier echt sliepen en hij knikte daardoor, voor hem was het niet zo gek. 'Ja, je draagt altijd een jurk. Dat hoort er bij als je koningin bent. Je kan je niet echt op een andere manier vertonen en ik vind het je geweldig staan. Maar als je bij mij blijft, is naakt ook geen probleem,' zei hij grijnzend.

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat ze altijd een jurk droeg en hij had te kennen dat ze koningin was. "Nee.. serieus? Ik had wel verwacht dat je een belangrijke functie had enzo, maar koningin? Jeetje..." Sprak ze hoofdschuddend tegen hem. Ze was zo erg verbaasd. Hij vond ook dat een jurk haar geweldig stond en dat maakt nu ook geen probleem was.
"Ik dacht al dat je daar geen problemen mee zou hebben." Lachte ze hem toe. "Zullen we daar nog even mee wachten? Al mag je best alles uitrekken hoor, heb ik geen problemen mee." Plaagde ze nu. Ze had een.mooie jurk gevonden en ze trok zonder schaamte het dunne jurkje uit en begon de prachtige jurk aan te trekken.

Koning Thobias Hiddon

'Ja, het is echt zo.' zei hij tegen haar. Ze dacht al dat hij het niet zo erg zou vinden en ze vroeg of ze er nog even mee zouden wachten, al vond ze het niet erg als hij alles uit zou trekken, daar had ze geen problemen mee. 'oh, niet?' vroeg hij grijnzend. Eigenlijk voelde dit heerlijk. Zoals vroeger. Dit had hij gemist. Ze trok haar jurk uit en hij staarde haar aan, dit vond hij echt heel erg leuk. Hij bleef kijken, het uitzicht was echt niet zo slecht.

Koningin Destiney Hiddon

"Volgens mij ben je daaronder vreselijk gespierd." Sprak ze met twinkelende ogen tegen hem. Hij was echt heel erg leuk en ze merkte wel dat ze zichzelf verloor in zijn buurt, hij was zo charmant en leuk. Wanneer ze zich in haar jurk hees, zag ze hem staren. "Staren is onbeleefd, dat zou jij toch moeten weten." Merkte ze op en ze keek even naar hem. Daarna begon ze haar jurk vast te maken, maar ze kwam er niet echt uit.
"Wat een gedoe." Mopperde ze. De jurk had een korset wat ze gewoon niet vast kreeg.

Koning Thobias Hiddon

'Denk je dat?' vroeg hij grijnzend aan haar. Hij kwam langzaam overeind en hij liep naar haar toe. 'Volgens mij is staren naar mijn vrouw helemaal niet ongepast. Ik bewonder haar.' zei hij daarna. Hij pakte haar schouders vast en daarna gleden zijn vingers over de jurk. Hij maakte hem vast voor haar en hij drukte zijn lippen zacht in haar hals. Hij was nog niet vergeten hoe hij was. Hij kon het wel, als het maar mogelijk was.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat weet ik wel zeker..." Sprak ze tegen hem en ze gaf hem een knipoog. Hij vond staren naar zijn vrouw niet ongepast, hij bewonderde haar. Daardoor keek ze hem eventjes doordringend aan, ze was sprakeloos door zijn directheid, maar ze vond het wel heerlijk. Hij pakte haar schouders en daarna begon hij haar jurk vast te maken. Ze keek naar zijn vingers en voelde vervolgens zijn lippen in haar hals. Het voelde wel fijn. Deze man kon echt alles met haar doen... hij maakte een ongelooflijke indruk op haar.

Koning Thobias Hiddon

Ze wist het zeker en hij genoot van dit moment samen. Hij genoot van haar geur, haar aanwezigheid, van alles. Dit was het gevoel dat hij gemist had. Hij streek langs haar wang en daarna liet hij haar los. 'Kom,' zei hij zacht. Hij pakte twee glazen, een fles wijn en daarna nam hij haar mee naar het balkon. Het was mooi weer, de zon scheen. Hij zette de fles en de glazen op tafel en hij schonk de wijn voor hun in. 'Kan jij je echt niets meer herinneren?' vroeg hij daarna, terwijl hij haar het glas aangaf.

Koningin Destiney Hiddon

Hij streek even lans haar wang en nam haar vervolgens mee naar het balkon met twee glazen en een fles wijn. Ze ging zitten en pakte het glas dankbaar van hem aan. "Lekker." Glimlachte ze. Hij vroeg of ze zich echt niets meer wist.
"Het enige wat ik weet is dat ik van je houd, dat gevoel is heel erg sterk. Verder weet ik helemaal niets..." Fluisterde ze.

Koning Thobias Hiddon

Ze pakte het glas aan en ging zitten, waardoor hij hetzelfde deed. Ze wist alleen dat ze van hem hield en dat gevoel was heel sterk, verder wist ze niets. 'Voor mij is dat genoeg. Voor jou ook?' vroeg hij haar. Hij pakte haar hand vast en hij keek in haar ogen. 'Waarschijnlijk ga jij je vanzelf weer dingen herinneren. Het heeft tijd nodig.' zei hij daarna. Hij nam een slok van zijn wijn en hij keek uit over het land, het was heel mooi hier, maar het gaf hem meer geluk om nu hier met haar te zitten.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het voor hem genoeg en vroeg of zij dat ook vond. "Ja, eigenlijk wel... het voelt goed zo... al moet je me wel af en toe wat dingen uitleggen hoor." Sprak ze hem toe met een glimlach. Hij pakte haar hand en ze keek naar hem. Hij dacht dat ze zich vanzelf wel dingen ging herinneren, het had alleen tijd nodig.
"Ik hoop het." Knikte ze. Ze dronk van haar wijn en keek ook langzaam over het land heen.
"Dus dit is allemaal van jou?" Wilde ze van hem weten.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond het ook, het voelde goed zo, maar hij moest haar wel af en toe wat dingen uitleggen. 'Dat is geen probleem.' zei hij tegen haar. Hij dronk zijn glas leeg en schonk ze daarna bij. Ze hoopte het en keek over het land, ze wilde weten of het allemaal van hem was. 'Ja. Van ons.' zei hij tegen haar. Hij legde zijn hand in haar hals en daarna drukte hij zijn lippen op die van haar om haar langzaam te zoenen.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vond het geen probleem om haar af en toe wat dingen uit te leggen. Hij schonk ook haar glas weer bij en gaf aan dat het land van hun was, dat liet haar glimlachen. Daarna voelde ze zijn hand in haar hals en voelde ze zijn lippen zacht op de hare. Ze zoende hem hem onwennig terug, dit was nog wel een beetje vreemd. Ze wist duidelijk niet echt meer hoe dit allemaal moest.

Koning Thobias Hiddon

Het was duidelijk dat dit raar was voor haar, daardoor hield hij op. Het was voor hem ook raar, want normaal was dit geen enkel probleem. 'vind je het niet fijn?' vroeg hij nu dus ook aan haar, omdat hij het niet echt begreep. Hij snapte er niets van. Hij hoopte echt dat ze het wel fijn vond. Hij liet haar langzaam los en hij nam een slokje van zijn wijn. Misschien was het gewoon raar omdat ze niets meer wist.

Koningin Destiney Hiddon

Hij vroeg of ze het niet fijn vond. "Jawel, ik vond het fijn, maar ik weet gewoon niet hoe het moet, sorry." Zei ze meteen tegen hem en ze werd wat rood doordat ze dat zo openlijk toegaf aan hem. Ze dronk ook van haar wijn en keek weer voor haar uit omdat ze zich daardoor wat ongemakkelijk voelde.

Koning Thobias Hiddon

Hij grijnsde doordat ze rood werd, dat vond hij leuk om te zien. Opwindend zelfs. 'Je weet niet meer hoe het moet? Je leert het wel. Snel genoeg.' zei hij daarop. Hij pakte haar kin vast. 'Je hoeft je niet te schamen, Destiney. Ik ken je volledig.' fluisterde hij daarna. Hij drukte nu zachtjes zijn lippen op die van haar, hij hield het vrij simpel en daarna keek hij haar weer aan. 'Al ben je vreselijk aantrekkelijk als je zo rood bent.' zei hij daarna plagend.

Koningin Destiney Hoddin

Hij ze dat ze het snel genoeg zou leren, doordat hij er zo luchtig over was, leek het minder erg te zijn nu en ze glimlachte naar hem. Hij pakte haar kin en zei dat ze zich niet hoefde te schamen, hij kende haar volledig.
"Ben ik niet heel anders nu?" Fluisterde ze naar hem terug. Het was nog steeds onwennig om haar naam te horen eigenliijk. Ze werd nu simpeler gezoend door hem en dat ging beter. Hij plaagde haar dat ze vreselijk aantrekkelijk was als ze zo rood werd. Dat liet haar grinniken.
"Daar geloof ik helemaal niets van." Plaagde ze.

Koning Thobias Hiddon

'Je bent anders, je bent zoals je was toen ik je leerde kennen, ongeveer.' zei hij zacht tegen haar. Ze geloofde hem verder niet en daardoor grinnikte hij. 'Het is toch echt zo, ik vind je aantrekkelijk zo, al vind ik je meestal wel aantrekkelijk.' zei hij plagend tegen haar. Hij streek langs haar wang en daarna zoende hij haar weer langzaam. 'Ik ben echt gek op jou...' fluisterde hij.

Koningin Destiney Hiddon

Ze was anders volgens hem, ze was zoals toen ze elkaar net leerden kennen. Ze knikte daardoor eventjes. "Dat doen we nu eigenlijk ook, elkaar leren kennen." Sprak ze met een glimlach. Hij vond haar toch echt aantrekkelijk zo, al vond hij dat meestal wel. Ze gaf hem daardoor een knipoog. "Dat telt eigenlijk ook niet echt, vind je wel?" Vroeg ze plagend aan hem. Ze werd weer door hem gezoend en daarna leunde ze wat tegen hem aan. Hij was gek op haar. Ze glimlachte lichtelijk. "Ik ben nu al echt verliefd op je." Mompelde ze zacht. Misschien was het wel beter als haar geheugen nooit meer terug kwam, dit voelde best goed zo...

Koning Thobias Hiddon

'Ja, je hebt gelijk.' zei hij zacht. Ze zei dat ze echt verliefd op hem was en daardoor glimlachte hij zwak. 'Ik ook op jou.' mompelde hij. Hij pakte haar hand vast en hij staarde voor zich uit, het was raar. Het voelde zo raar allemaal en het was absurd dat ze niets meer wist. Wat als ze opeens haar geheugen terug kreeg en klaar met hem was door alles? Daar was hij heel bang voor. Hij drukte zijn lippen op haar hand en daarna kwam hij overeind. 'Zullen we een rondje door de tuinen lopen?'

Koningin Destiney Hiddon

Hij zei dat ze gelijk had en hij mompelde dat hij ook verliefd op haar was, toch merkte ze ergens dat hij in gedachten verzonken was. Ze keek naar hem met een onderzoekende blik. "Je bent ergens bang voor." Concludeerde ze na een tijdje. Hij pakte haar hand en ze voelde zijn lippen eventjes. Vervolgens vroeg hij of ze een rondje door de tuinen zouden gaan lopen.
"Ja, is goed." Knikte ze. Ze vond het allemaal wel prima.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat hij ergens bang voor was. 'Alleen maar om jou kwijt te raken. Dat is alles.' zei hij zacht tegen haar. Ze vond het goed en hij sloeg zijn arm om haar middel heen en hij nam haar mee naar de tuinen. Het was prachtig hier en hij hoopte dat ze dat ook vond. Dat hij er voor kon zorgen dat ze helemaal op haar gemak was hier. Dat zou hij heel fijn vinden, ze moest zich goed voelen hier en hij hem. Dan zou ze niet weggaan als ze de rest weer wist.

Koningin Destiney Hiddon

"Dat is heel erg lief." Sprak ze hem zachtjes toe toen hij aangaf dat hij alleen maar bang was om haar kwijt te raken. Ze glimlachte eventjes naar hem. Ze voelde zijn arm om haar middel en ze hield hem ook vast. Zo liepen ze samen door prachtige tuinen heen. Het rook er ook nog eens heerlijk. Ze sloot haar ogen eventjes en genoot van de rust en de stilte hier. Ze was dan wel beter, maar het was nog wel heel erg hectisch allemaal, daarom waren dit soort dingen wel heel erg fijn.
"Wat is het hier prachtig..." Mompelde ze zachtjes tegen hem.


Dany

Na een tijdje werd ze weer wakker, daardoor keek ze eventjes naar Jason. Ze streek lief langs zijn wang en door zijn haren heen om hem ook langzaam wakker te laten worden. Ze wilde vandaag een ontspannen dagje met hem doorbrengen, dat hadden ze samen echt nodig vond ze.


Koning Reagan Tridon

Hij had gisteren Gwynn alleen gelaten uiteindelijk met het hondje en hij was zelf gaan slapen. Hij vond het heel erg fijn om haar weer te zien, maar hij moest wel heel streng voor zichzelf zijn om dit ook echt vol te gaan houden. Hij raakte er wel langzaam wat meer aan gewend, dat was wel fijn. Hij kon het wel en dat had hij in eerste instantie niet van zichzelf verwacht. Die ochtend was hij begonnen met zijn training om zichzelf wat bezig te houden.

Koning Thobias Hiddon

'Ik ben blij dat je het mooi vindt.' zei hij zacht en oprecht. Het deed hem goed om dat te merken, om ook echt te zien en te voelen dat ze het fijn vond hier. Met hem. Dat ze tevreden was met hoe het nu was. Dat gaf hem voor nu even wat rust. Daar was hij blij mee. Hij drukte zijn lippen op haar wang en daarna nam hij haar mee naar een bankje in het midden van de tuin. Dit was voor hem zelf ook gewoon echt even fijn, een opluchting.

Jason Hiddon

Hij werd heel langzaam wakker en hij keek om zich heen, daarna zag hij Dany en glimlachte hij een beetje. 'Heb je goed geslapen?' Vroeg hij zacht en zorgzaam aan haar. Hij hoopte het wel, hij hoopte eigenlijk altijd dat ze zich goed voelde, ook al kon hij daar niet echt altijd iets aan veranderen, hij wilde het wel. 'Wat gaan we vandaag doen?' Vroeg hij daarna zacht en nog wat schor aan haar.

Koningin Destiney Hiddon

"Je maakt je veel te veel zorgen over dat ik iets niet mooi vind." Fluisterde ze. Ze merkte het heel erg aan hem, maar ze vond het zo onnodig... al vond ze het niet mooi, dan gingen ze toch zoeken naar iets wat ze samen wel mooi vonden? Toch vond ze het prachtig hier en genoot ze er echt van. Ze voelde zijn lippen op haar wang en daarna liepen ze naar een bankje toe. Ze ging langzaam zitten, een beetje tegen hem aan en ze trok haar benen op het bankje.


Dany

Hij vroeg wanneer hij wakker was of ze goed had geslapen. "Heerlijk..." Fluisterde ze. "En jij? Ben je gisteren nog wakker geworden toen ik weg ging?" Vroeg ze aan hem en ze streelde langs zijn wang. Hij vroeg wat ze die dag gingen doen.
"Wat jij maar wilt, ik ben nu wel goed uitgerust dus klaar om van alles met jou te ondernemen." Grijnsde ze. Ze had eigenlijk zin om er weer eens op uit te gaan.

Koning Thobias Hiddon

Ze vond dat hij zich veel te veel druk maakte om of ze iets mooi vond. Misschien had ze daar wel gelijk in. Misschien deed hij dat echt te veel, maar het ging bijna automatisch. 'Ik zal er op letten.' zei hij nu met een grijnsje op zijn gezicht. Hij wilde haar gewoon graag bij zich houden. Ze moest willen blijven als ze alles weer wist. Ze kwam tegen hem aan zitten en hij streek met zijn vingers door een pluk van haar haren heen. 'Ik ben gewoon gek op je.'

Jason Hiddon

'Ik ben ook goed uitgerust en ik heb niets gemerkt. was er iets aan de hand?' Vroeg hij. Ze was echt niet voor niets het bed uit gegaan, waarschijnlijk. Daar moest wel iets achter zitten, dat was altijd zo. Hij had het niet doorgehad. Hij grijnsde toen duidelijk was dat ze echt genoeg energie had. 'Wat wil je gaan doen? een dagje weg?' Vroeg hij daarom ook aan haar.