Refugees Hideout

Lydia Madison

Ze keek weer even met een grijns naar Pablo, toen hij zei dat ze vreselijk lief was als ze sliep. Hij pakte na de por haar hand vast en zei dat het super schattig was hoe ze tegen hem aan kroop en ze hem meteen had laten zien dat hij niet de enige was die dat duidelijk mistte.
"Als je maar niet denkt dat dat vaker gaat gebeuren," lachte Lydia nu. Ze maakte vluchtig een vlecht in haar haren en liep toen richting de paarden.
"Goedemorgen vriend," groette ze Kyrios. De oren van de kleine hengst draaide haar kant op. Lydia aaide hem even over zijn hoofd en keek de omgeving rond. Het zou niet lang meer duren voor het volgende tweetal haar en Pablo af zou wisselen.

Pablo Neshra

'Waarschijnlijk wel, of ga je nu liever met iemand anders op wacht zodat jij bij hem kan slapen dan?' vroeg hij grijnzend aan haar en op plagende toon. Ze maakte een vlecht in haar haren en hij liep zelf ook naar zijn paard toe, het dier stond nog heel erg kalm te wachten. Hij klopte het paard op zijn hals en hij keek weer naar Lydia. 'Als je vanavond iemand nodig hebt om tegen aan te slapen, mag jij ook gewoon naar mijn hut toe komen hoor...' zei hij grijnzend tegen haar en hij knipoogde naar haar.

Lydia Madison

Ze keek weer even om naar Pablo toen hij vroeg of ze nu liever met iemand anders op wacht wilde gaan zodat ze tegen diegene aan kon slapen. Daardoor lachte ze even. "Wat denk je van gewoon wakker blijven?" grinnikte ze nu. Ze knoopte de teugels van Kyrios los.
"Oh, dat zou je wel willen zeker, hè?" grijnsde ze nu, als reactie op Pablo's woorden dat ze best naar zijn hut mocht komen als ze iemand nodig had om tegenaan te slapen. Daarna steeg ze op Kyrios en wachtte ze tot Pablo ook klaar was. Bij de smalle doorgang zag ze de volgende twee al verschijnen.

Pablo Neshra

'Hm, misschien wel ja, wakker blijven is het slimste idee denk ik,' zei hij grijnzend tegen haar. Door wat ze daarna zei grinnikte hij weer en hij steeg zelf ook op. 'Dat zou ik inderdaad niet heel vervelend vinden, al weet ik niet of het dan bij slapen blijft hoor,' zei hij plagend en met een knipoog tegen haar, duidelijk om haar even te pesten. Hij drukte de hoed op zijn hoofd en hij keek naar het tweetal dat hun kwam afwisselen, hij vond het wel fijn om weer terug te gaan.

Lydia Madison

"Jij bent echt erg!" riep Lydia lachend uit toen Pablo zei dat hij niet wist of het dan bij slapen zou blijven. De schudde haar hoofd even grijnzend en stuurde Kyrios richting het tweetal bij de smalle doorgang. Eenmaal daar groette ze de twee wat oudere mannen, James en Andrew.
"Vannacht was het rustig, er is niets gebeurd," deelde ze mede. De mannen knikte en Lydia wenste ze nog even succes. Daarna reed ze samen met Pablo de versmalling in, terug naar de hideout.
Eenmaal weer in de hideout reed ze meteen door naar de stallen en steeg af. Ze zadelde Kyrios af en liet hem weer de wei op gaan.
"Zo, dat hebben we ook weer gehad," glimlachte Lydia nu. "Ga jij nu slapen?" Ze keek Pablo vragend aan. Hij had vast wat slaap nodig, na de hele nacht wakker te zijn geweest. Zelf zou ze even de dieren gaan verzorgen en misschien nog een paard die van Maya was rijden op de open vlakte binnen de hideout.

Pablo Neshra

'Niet erg, ik ben een man die elke avond maar een beetje eenzaam in zijn hutje ligt, jij kan het mij niet kwalijk nemen,' zei hij grijnzend tegen haar. De twee mannen die hun over kwamen nemen waren er al en daarna reden ze zelf verder, ze zei dat ze het ook weer gehad hadden en ze vroeg of hij nu ging slapen. 'Ik weet het niet, dan is mijn hele ritme in de war. Misschien blijf ik wel wakker, zodat ik vanavond gewoon kan slapen,' zei hij tegen haar.

Lydia Madison

Pablo zei dat hij misschien wel wakker bleef, anders was zijn hele ritme in de war. Als hij wakker bleef kon hij vanavond tenminste gewoon slapen. Lydia knikte, daar had hij wel gelijk in.
"Ik dacht dat je toch niet wilde slapen," grinnikte ze nog even grappend naar hem, doelend op vannacht. Daarna ruimde ze even gauw het tuig van Kyrios op en keek naar de paarden in de weide.
"Ik ga denk ik even met de dieren aan de slag," vertelde ze nu. Daarna pakte ze een halster en nam liep ze het weiland in, richting de jonge merrie die ze aan het inrijden was. De jonge merrie was uit de lievelingsmerrie van Maya geboren. Dus het voelde als een speciaal projectje voor Lydia.

Pablo Neshra

'Dat is zo, als er een leuke vrouw naast mij ligt tenminste, in mijn eentje word het vrij snel saai, dat heb ik de afgelopen tijd wel ondervonden,' zei hij nu grijnzend tegen haar, want ze vroeg er gewoon om. 'Dus als jij van plan bent om vanavond bij mij te liggen, ga ik zo nog wel even slapen ja...' voegde hij er nu uitdagend aan toe. Hij zadelde zelf ook zijn paard af en hij knikte toen ze aangaf dat ze even met de dieren aan de gang ging, dat moest natuurlijk ook gewoon gebeuren.

Lydia Madison

Ze nam de jonge merrie mee aan haar halster en was in haar hoofd nog met Pablo bezig. Het was echt alsof ze hem al langer kende, ze hadden echt direct al een goede klik. Ze glimlachte.
Eenmaal in de stallen bond ze de merrie vast en zocht ze passend tuig uit. Dit dier had ze nog maar twee keer eerder bereden. Of nou ja.. Bereden.. Meer erop gezeten en rondjes gestapt.
Toen het gevlekte merrietje opgezadeld was leidde Lydia het dier mee naar de open vlakte in de hideout en singelde daar nog even wat extra aan.

Pablo Neshra.

Hij poetste zijn paard even uitgebreid, het dier verdiende het eigenlijk echt wel, hij deed hard zijn best en hij had heel geduldig staan wachten, daar was hij blij mee en hij had een aardig sterke band met Arrow, hij had het dier nu een jaartje, maar het voelde alsof hij hem al veel langer had. Arrow was nog jong, maar voor een jonge hengst eigenlijk bijzonder betrouwbaar. Iemand anders kon er niet zomaar op, maar Pablo kon er alles mee. De hengst was zo mak als een lammetje bij hem.

Lydia Madison

Ze was een klein halfuurtje met de jonge merrie bezig. En eigenlijk ging alles boven verwachting. Het sturen in stap ging al hartstikke goed en draf had ze ook al meegepakt. Afgezien van wat gekke sprongetjes en bokjes was het allemaal vlekkeloos verlopen.
Vanaf een afstandje had Madeleine, het jongste telg van de hideout, mee zitten kijken. Lydia vond Madeleine echt een schatje. Toen ze klaar was met rijden liep ze naar Madeleine toe en liet haar de merrie aaien en even op haar rug zitten, wat het kind helemaal geweldig vond.
Uiteindelijk keerde ze met de merrie terug naar de stallen, zadelde het dier af en zette het terug in de wei. Vervolgens ging ze door met het verzorgen van de andere dieren, vooral in de vorm van stallen uitmesten en voeren. De tijd vloog voorbij, voor ze het wist was het alweer haast etenstijd.
"Ly, zal ik het eten voorbereiden? Dan kan jij rustig je klusjes afmaken," stelde Monique, een van de vrouwen, voor. Lydia keek haar glimlachend aan en knikte.
"Dat zou fijn zijn, dankje," reageerde ze. Gelukkig hoefde ze niet alles zelf te doen, hoewel ze wel vaak uit haarzelf veel zelf deed. Niemand deed er moeilijk over om even mee te helpen met de dagelijkse klusjes.

Pablo Neshra

Hij had eigenlijk helemaal niet zo veel slaap nodig als hij dacht, hij was uiteindelijk met van alles bezig en toen hij klaar was, was het alweer bijna tijd om te eten. Hij liep door de stallen heen en daar zag hij Lydia, waardoor hij even glimlachte, hij vond het echt wel gezellig met haar, hij was blij dat het zo goed leek te klikken tussen hun. Hij kwam langzaam dichterbij en hij dook opeens voor haar op, met een grijnsje op zijn gezicht. 'Wat zie jij er uitgerust uit... Alsof jij heerlijk hebt geslapen.' Plaagde hij haar nu, er lag een fonkeling in zijn heldere blauwe ogen en hij keek haar vrolijk aan, ze zorgde er echt voor dat hij vrolijk was.

Lydia Madison

Ze was net klaar met de laatste stal uitmesten en reed de kruiwagen de stal uit. Toen ze zich omdraaide stond Pablo ineens voor haar neus. Ze schrok even zichtbaar van hem en stapte achteruit, maar moest toen lachen.
"Je laat mij schrikken, joh!" lachte ze. Pablo zei dat ze er uitgerust uit zag, alsof ze heerlijk had geslapen. "Je moest eens weten.." grinnikte ze terug. Ze leegde even gauw de kruiwagen op de mesthoop en ruimde de spullen op.
"Het eten zal zo wel klaar zijn, honger?" vroeg ze nu aan Pablo. Ze moest zelf eigenlijk wel toegeven dat ze wel een hapje lustte.

Pablo Neshra

'Dat was gelukkig helemaal niet de bedoeling.' Plaagde hij haar nu weer, hij kon het echt niet laten, het was veel te leuk om te doen en dat merkte hij goed, hij werd er echt vrolijk van. ' Ja, ik lust wel wat, laten we maar wat gaan eten.' zei hij daarna tegen haar. Ze had zelf waarschijnlijk ook wel trek, ze had hard gewerkt en daar kreeg je meestal toch wel wat honger van, dat was ook logisch en je moest wel goed eten. 'Toch jammer dat wij vanavond geen wacht hebben, want ik vond het best gezellig met jou.' zei hij nu grijnzend tegen haar.

Lydia Madison

"Mooi, want ik heb ook wel trek," glimlachte Lydia toen Pablo zei dat hij wel wat lustte. Ze haalde haar rommelige vlecht uit haar haren en maakte er gauw opnieuw eentje. Terwijl ze dat deed liep ze samen met Pablo richting het middenplein, waar iedereen verzamelde voor het eten.
"Nou, eerder goed dat we vanavond geen wacht hebben. Want dan lig jij straks tegen mij aan te slapen omdat je al een hele tijd niet geslapen heb, en zit ik daar een beetje wakker te wezen," grinnikte Lydia nu. Ze keek even grijnzend opzij naar Pablo en voegde zich toen bij de rest van de groep om ook eten te pakken.

Pablo Neshra

'Hm, ik ben ook heel erg lief als ik slaap. Als jij mij dan vast houdt, vind ik dat helemaal geen probleem.' zei hij grijnzend tegen haar. Ze liepen samen naar de rest van de groep toe en hij pakte wat te eten, hij had zelf ook best wat honger en hij hoorde zijn maag knorren. Het smaakte goed, al kwam dat waarschijnlijk ook vooral omdat hij echt wel wat te eten lustte. Toen hij klaar was ruimte hij wat spullen op en hielp hij even mee, om daarna weer naar Lydia te kijken. Zou ze het gezellig vinden om nog wat te drinken samen? Hij wist niet zo goed of hij het wel moest vragen, misschien zat ze er echt totaal niet op te wachten.

Lydia Madison

"Laten de we volgende keer maar gewoon samen wakker blijven," grijnsde Lydia nu. "Dat lijkt mij een beter plan. Straks gebeurd er wel opeens iets."
Ze sloot aan in de rij en toen ze eenmaal bij het eten kwam pakte ze wat. Niet al te veel, zodat er genoeg was voor iedereen. Rustig stapte ze weer naar achteren en nam plaats op een stuk boomstam die ze als stoelen gebruikte, om een kampvuur heen. Ze begon te eten, het smaakte goed na een dag hard werken en een korte nacht.
Na het eten hielp ze mee met het opruimen en bekeek ze even de voorraad vlees en vruchten. Ze konden helaas niet veel vlees opslaan omdat het snel zou bederven. Maar voor de volgende dag hadden ze nog wel wat.
Ze verdween even naar haar hut, waar ze schone kleren aandeed. Haar kleren waren namelijk wel vuil geworden door het uitmesten van de stallen. Toen ze haar hut weer uit kwam werd haar aandacht getrokken door luid geschreeuw. Gauw rende ze op het geluid af, bang voor wat ze zou aantreffen. Toen ze echter zag wat er aan de hand was rolde ze even met haar ogen en zuchtte ze. Ricardo en Matthew hadden weer eens ruzie. Die twee konden elkaar niet uitstaan. Ze hadden vaker ruzie. Al leek het nu wel flink uit de hand te lopen, gezien ze elkaar aan het slaan waren.
"Mannen!" riep Lydia luid en kwaad. Ze kon aan de ene kant wel begrijpen dat irritatie hoog op kon lopen als je niet vaak privacy had en op elkaars lip leefde. Maar gaan vechten sloeg nergens op. Mannen ook..
Lydia pakte de bovenarm van Ricardo vast en trok hem iets naar achter, met wat moeite. Daarna sprong ze tussen de twee mannen in.
"Ophouden! Hoe oud zijn jull-" haar boze kreet stierf weg toen Ricardo hard uithaalde richting Matthew, maar per ongeluk Lydia vol in haar gezicht raakte. Ze klapte achterover op de grond. Een pijnlijke scheut trok door haar neus en kaak.

Pablo Neshra

Hij had besloten het idee maar te laten gaan, hij kon beter zelf wat gaan slapen, anders zou hij morgen echt helemaal kapot gaan, waarschijnlijk. Dat was niet handig, want er was genoeg te doen. Meer dan genoeg zelfs, hij wilde niet heel moe zijn. Dat plan niet hij wel gaan toen hij opeens geschreeuw hoorde, hij liep er op af en hij zag al snel wat er aan de hand was, hij wilde naar Lydia toe lopen om haar te helpen toen hij zag hoe ze een flinke klap kreeg. Meteen sprong hij er op af en greep hij Ricardo vast, heel krachtig. Hij werkte de man snel tegen de grond, Pablo was snel en kon vreselijk goed vechten. Hij drukte Ricardo hard in het zand, maar daarna liet hij de man toch los en pakte hij Lydia voorzichtig vast. 'Gaat het een beetje? Kom, dan pak ik een natte doek, dat zal de pijn wat verlichten...' zei hij zacht en zorgzaam.

Lydia Madison

Ze krabbelde langzaam overeind en haalde haar hand langs haar neus, waar nu bloed op kwam. Er sijpelde ook wat bloed uit haar lip. Pablo was ook ineens gekomen zag Lydia nu, hij drukte Ricardo op de grond en liet hem toen liggen. Daarna keerde hij zich tot Lydia.
"Het gaat wel, denk ik," knikte ze toen hij vroeg hoe het ging. Ze veegde weer wat bloed van haar gezicht weg en keek naar Ricardo die overeind krabbelde. Matthew kwam richting haar een Pablo lopen, en later Ricardo ook.
"Sorry, dat was niet mijn bedoeling," excuseerde Ricardo zich.
"Jullie moeten gewoon even een keer normaal doen, wees volwassen.." siste Lydia nu naar Ricardo en Matthew, vrij pissig. De mannen dropen uiteindelijk maar af.

Pablo Neshra

Ze zei dat ze dacht dat het wel ging en hij knikte even, daarna kwamen de twee mannen naar hun toe. Hij klemde zijn kaken op elkaar en hij had al zijn zelfbeheersing nodig om Ricardo niets aan te doen, maar hij wist dat hij dan net zo slecht was, hij mocht zich niet verlagen tot dat niveau, hoe verleidelijk het ook was. Hij bood zijn excuses aan en vertrok weer, Pablo sloeg zijn arm om Lydia heen. ' Kom, dan kan je wat drinken en pak ik een doekje...' zei hij nu zacht, daarna nam hij haar met zich mee naar zijn hut toe, het was beter als ze even rustig ging zitten om wat water te drinken.

Lydia Madison

Ze keek de mannen even hoofdschuddend na en hield haar hand voor haar bloedneus zodat het niet over haar hele gezicht zou lopen en haar schone kleding vuil zou maken. Pablo sloeg zijn arm om haar heen en stelde voor mee te komen, zodat ze wat kon drinken en hij een doekje pakte. Daarop knikte ze kort en liep ze rustig met hem mee. Wat moest hij wel niet denken.. Hij was hier pas en alles wat mis kon gaan ging ineens mis. Ze zuchtte zachtjes en klemde haar kaken op elkaar.
Eenmaal in de hut van Pablo ging ze rustig zitten en hield haar hoofd wat achterover, zodat het bloeden iets minder leek.

Pablo Neshra

Hij zette een glaasje water bij haar neer en daarna pakte hij een doek. Hij kwam bij haar zitten en hij ondersteunde haar een beetje, daarna drukte hij de doek tegen haar neus aan om het bloeden te stoppen. ' De pijn zal wel weer langzaam wegtrekken...' zei hij zacht tegen haar, terwijl hij haar zo vast bleef houden, hij vond het niet erg. Het was een flinke klap geweest en het was alleen maar fijn als het bloeden wel snel zou stoppen. ' Hij moet echt oppassen, dit was achterlijk...' zei hij zacht, omdat hij het onzin vond dat dit gebeurd was, die Ricardo mocht hij dus ook niet meer.

Lydia Madison

Pablo zette een glas water bij haar neer. Ze dronk er nog maar niet meteen van, omdat er dan geheid bloed op zou komen. Dus wachtte ze tot hij terug kwam met een doek. Hij drukte de doek voorzichtig tegen haar neus aan en zei dat de pijn wel langzaam weer weg zou trekken.
"Het valt wel mee hoeveel pijn het doet," zei Lydia nu. Ja, het zweerde een beetje. Maar het viel mee. Pablo begon nu over Ricardo, dat die echt op moest passen omdat dit echt achterlijk was.
"Ricardo is soms een beetje een aparte.. Vooral als hij gedronken heeft," vertelde Lydia nu. Ze had Pablo natuurlijk vannacht ook al verteld dat Ricardo 's nachts ook weleens uit wat geweest op meer, als hij gedronken had. Nu had het zijn woede tegenover Matthew waarschijnlijk aangesterkt. Al kon het ook goed zijn dat hij niets gedronken had. Soms was hij gewoon onvoorspelbaar. Terwijl hij ook heel aardig kon zijn.
"Jeetje wat een gedoe zeg. Het gaat niet altijd zo hier, hoor," zei ze nu gedempt. "Meestal is het best rustig.. Maar de afgelopen dagen is het wel echt raak.."

Pablo Neshra

'Ik mag hem niet...' Mompelde hij nu zachtjes. Hij vond het echt helemaal niets en door wat hij nu gedaan had, was Pablo er eigenlijk meteen helemaal klaar mee. Hij hoopte dat het niet nog eens zou gebeuren, want dan zou hij zich waarschijnlijk echt niet meer in kunnen houden, dat wilde hij ook niet. Door wat Lydia zei glimlachte hij een beetje. 'Dat weet ik toch... Waar mensen zijn , is onrust en ruzie. Dat is altijd zo. Ik ben wel wat gewend, het maakt niet uit. Maak jij je daar maar niet druk om.' zei hij zacht. Hij haalde de doek voorzichtig weg, zo te zien was het bloeden gestopt. Hij streek nu heel zachtjes over haar gezicht om de rest van de schade even te bekijken.

Lydia Madison

Ze grinnikte even zachtjes toen Pablo direct zei dat hij Ricardo niet mocht. "Hij kan soms best aardig zijn, hoor. Alleen is hij erg onvoorspelbaar," reageerde ze op hem. Pablo zei ook dat hij wel wat gewend was, waar mensen waren, was onrust en ruzie. Ze moest zich er niet druk over maken.
"Ik probeer het hier gewoon zo leefbaar als mogelijk te houden, voor iedereen. Maar soms lijkt dat onmogelijk," zei ze nu zacht. Pablo haalde de doek weg bij haar neus en het bloeden leek gestopt. Lydia haalde haar hand langs haar gezicht om te voelen hoe het eraan toe was en of het al gezwollen was, toen Pablo hetzelfde deed. Haar hand kwam op zijn hand terecht. Een glimlach ontstond daardoor op haar gezicht.