Skyrim RPG

Destiney Allard

Hij begon te vertellen dat hij het moeilijk v ond, hij geloofde er wel in, maar het was niet echt aan hem besteed en ook niet belangrijk, zij was een goede partner en het volk zou er vertrouwen in hebben. Het huwelijk was vooral belangrijk voor kinderen en niet voor liefde. Het was nutteloos om met iemand te trouwen waar hij verliefd op word terwijl het niet kon.
"Bedankt." Knikte ze wanneer hij vroeg of het een antwoord op haar vraag was.
"Ik geloof niet echt in liefde op het eerste gezicht, maar ik denk wel dat het kan groeien. Liefde is belangrijk, het maakt het leven mooier." Vertelde ze glimlachend aan hem terug.
"Voelde u wel liefde voor uw vrouw?" Wilde ze vervolgens weten, dan kon ze beter begrijpen waarom hij er zo over dacht.

Koning Thobias Hiddon

Ze bedankte hem, het antwoord was dus goed geweest. Ze zei dat ze niet geloofde in liefde op het eerste gezicht, maar ze dacht wel dat het kon groeien, liefde maakte het leven mooier. 'Liefde doet pijn,' was zijn simpele reactie. Ze vroeg of hij wel liefde voor zijn vrouw voelde. Ze wilde aardig veel van hem weten. Hij knikte wel langzaam, hij zou haar vragen zo eerlijk mogelijk beantwoorden. 'Ja, ik voelde liefde voor haar. Ik trouwde met haar omdat ik verliefd op haar was, dat bracht mij uiteindelijk niets meer dan ellende.' zei hij.

Destiney Allard

Hij vertelde dat liefde pijn doet. "Soms, wanneer het niet meer werkt." Gaf ze aan met een klein knikje. Dat was ze wel met hem eens, maar het deed niet altijd pijn. Hij knikte en gaf aan dat hij wel liefde voor haar voelde, hij trouwde uit liefde. Dat bracht uiteindelijk alleen maar ellende.
"Waarom?" Vroeg ze zachtjes en ze pakte nu zijn hand vast. Dit soort dingen wilde ze graag weten, zodat zij geen misstappen zou maken.

Koning Thobias Hiddon

Ze was het met hem eens, gedeeltelijk dan. Ze wilde weten waarom het ellende bracht en ze pakte zijn hand vast. Daar moest hij weer even aan wennen, het was lang geleden. 'We wisten al een tijdje dat ze ziek was. Dat ze waarschijnlijk niet oud zou worden. We wilden heel graag kinderen, maar het ging niet. Ze zei dat ik afstand van haar moest nemen, dat ik een vrouw moest zoeken die gezond was, waarbij ik wel kinderen kon krijgen. Ik wilde het niet, ik was gek op haar en ik wilde het alleen maar bij haar. Ze kon steeds minder, takelde steeds meer af. Uiteindelijk werd ze zwanger, het was een wonder voor ons en ik was nooit gelukkiger geweest, maar ze overleefd voor het kind geboren kon worden.' vertelde hij nu. Hij keek haar strak aan, er was geen emotie in zijn ogen te zien, helemaal niets.

Destiney Allard

Ze wisten al een tijdje dat zijn vrouw ziek was en waarschijnlijk niet oud zou worden. Ze luisterde geïnteresseerd naar hem en knikte af en toe een beetje.
"Maar eigenlijk is het dan toch geen ellende? U heeft haar altijd lief gehad en bij haar gebleven, u heeft haar ondersteuning geboden wanneer ze het nodig had. Natuurlijk is het vreselijk om ze beide kwijt te raken, maar daar kunt u niets meer aan veranderen behalve uzelf toestaan om nog een keer lief te hebben en gelukkig te zijn." Sprak ze hem zachtjes toe.

Koning Thobias Hiddon

'Het is wel ellende. Het deed pijn, ik was ongelukkig, zoiets wil ik nooit meer. Ik heb het één keer meegemaakt en dat is genoeg.' zei hij tegen haar. 'Ik denk niet dat het mogelijk is om het toe te laten, zelfs als ik het zou willen en ik wil het niet. Ga er dus alsjeblieft ook niet al te veel op hopen.' zei hij tegen haar. Dan zou het haar gaan tegenvallen. 'Waarom hecht je zo veel waarde aan wachten tot het huwelijk? Het staat nu toch vast dat we gaan trouwen...' zei hij.

Destiney Allard

Hij gaf aan dat het pijn deed, dat hij ongelukkig was en zoiets nooit meer wilde. Ze keek hem daardoor doordringend eventjes aan. "Ik ga niet zo gauw dood." Zei ze tegen hem. "We zien het wel, we hebben in ieder geval beide wat we willen, ik zou het gewoon mooi vinden als er meer zou komen." Legde ze aan hem uit.
"Ik heb hier altijd al van gedroomd, trouwen en daarna pas dat moment... zo hoort het en zo heb ik het altijd al voorgesteld, ik ga dat niet veranderen. Bovendien moet ik u ook iets geven om naar uit te kijken." Glimlachte ze. Ze ging op zijn bureau zitten en keek naar hem. Het was een man met een verhaal, maar hier kon ze wel wat mee, ze hoopte dat ze hem ook echt kon helpen.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze niet zo gauw dood zou gaan en daardoor glimlachte hij een beetje. Hij ging er ook niet vanuit, maar het was zo onzeker, je wist het nooit. Ze zouden het wel zien, ze was hier blij mee, ze hadden allebei wat ze wilden en ze zou het mooi vinden als er meer zou komen. Hij knikte even, ze zouden wel zien hoe het liep. Daarna vertelde ze waarom ze wilde wachten. Hij vond het moeilijk te begrijpen. Hij ging met een heel ander soort slag vrouwen om, meestal waren die een stuk makkelijker, misschien wel te makkelijk. In ieder geval anders dan haar, al kende hij ook wel genoeg vrouwen die wilden wachten. Ze ging op zijn bureau zitten en hij liet zijn blik over haar heen glijden. 'Slaap je vanavond bij mij?' vroeg hij zacht.

Destiney Allard

Hij knikte alleen maar eventjes, verder zweeg hij erover. Hij begreep haar waarschijnlijk toch niet, maar dat vond ze niet erg, zolang hij het maar accepteerde was het al genoeg voor haar. Vervolgens vroeg hij zacht of ze die avond bij hem zou slapen.
"Wilt u dat? Ook nu u weet dat er niets gaat gebeuren?" Vroeg ze hem nu met haar hoofd lichtelijk gekanteld.

Koning Thobias Hiddon

Ze vroeg of hij het wel wilde, ook nu hij wist dat er niets ging gebeuren. 'Ja,' zei hij simpel tegen haar. Hij wilde het. Misschien kreeg hij het wel voor elkaar dat ze het wel wilde en anders was het niet verkeerd om al wat tijd met haar door te brengen. Hij wilde een beetje aan elkaar wennen en hij zou het waarschijnlijk wel proberen, misschien wilde ze het opeens wel als hij wat verder zou gaan en als ze het niet wilde, merkte hij dat snel genoeg. Ze leek vrij zeker te zijn, maar hij wilde het toch allemaal even afwachten. 'Zullen we zo een stukje wandelen?' stelde hij daarna voor.

Destiney Allard

"Hmm.. Oké, dan kunnen we het wel proberen, maar ik ben zo weer in de kamer ernaast hoor." Waarschuwde ze hem nu. Ze wilde dat hij wist dat ze niet van haar woorden afweek. Ze was sterk genoeg om hem af te wijzen.
Hij vroeg aan haar of ze een stukje zouden gaan wandelen, ze glimlachte hierdoor naar hem en knikte. "Dat lijkt me heel erg gezellig." Sprak ze hem toe, ze liet zichzelf van zijn bureau afglijden en pakte zijn hand weer vast, ze trok hem omhoog uit zijn stoel en keek hem met vrolijke twinkelende ogen aan. Ze vond het echt heel erg leuk allemaal.

Koning Thobias Hiddon

'Dat weet ik,' zei hij tegen haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Ze was vrij duidelijk, hij wist in ieder geval waar hij vanuit kon gaan. Het leek haar gezellig, ze sprong van zijn bureau af en pakte zijn hand weer vast, waardoor hij langzaam inademde. Hij moest er echt nog een beetje aan wennen. Hij bleef haar wel vasthouden, hij vond het geen probleem, het was alleen zo enorm lang geleden. Hij liep met haar mee de kamer uit, door het kasteel heen en toen naar buiten. Hij nam haar mee naar het bos, het was prachtig weer. De zon stond aan de hemel en je kon de vogels horen fluiten, het was rustig buiten, hij genoot er wel van.

Destiney Allard

Het gaf haar toch wel een geruststelling dat hij leek te weten hoe ze ongeveer in elkaar stak. Hij wist dat ze weg zou zijn wanneer hij wel wat probeerde. Ze werd door hem meegenomen de kamer uit. Nog steeds moest ze wennen aan de grootte van het kasteel, ze bleef zijn hand vasthouden en liep met hem mee naar buiten toe. Ze werd door hem meegenomen naar het bos, buiten de muren en ze ademde diep de gezonde lucht in.
"Zo is het toch het mooiste rijk van allemaal." Glimlachte ze hem toe en ze keek naar hem op. "Moeten er geen wachters met ons mee?" Tot nu toe zag ze hem niet vaak zonder andere mensen om hem heen.

Koning Thobias Hiddon

Door wat ze zei glimlachte hij een beetje. 'Ik ben ook niet ontevreden,' zei hij tegen haar. Ze vroeg of er geen wachters mee moesten, daardoor grijnsde hij zelfs. Hij ontspande steeds iets meer bij haar in de buurt. 'Ze zijn in de buurt, maak je maar geen zorgen. Ik word het alleen een beetje zat als ik ze constant om mij heen heb, ze weten wanneer ze afstand moeten houden en ik verwacht niet dat jij van plan bent om mij iets aan te doen, anders denk ik dat ik je wel aan kan, zei hij tegen haar. Hij kon zichzelf aardig redden, hij kon goed vechten, maar voor zijn eigen veiligheid was het beter als er mensen in de buurt waren om in te grijpen. Er waren altijd mensen die hem liever dood zagen.

Destiney Allard

Hij was niet ontevreden en daardoor glimlachte ze even naar hem. Hij begon haar uitleg te geven over de wachters, die waren wel in de buurt, ze wisten alleen wanneer ze afstand moesten nemen.
"Ja, ik kan me voorstellen dat je ze na een tijdje zat word." Knikte ze glimlachend.
"Wie zegt dat ik u niet wat aan ga doen? Misschien was dat wel mijn hele plan geweest." Klonk haar stem plagend en wat ondeugend tegen hem. Ze ging wat dichter bij hem lopen en om haar heen kijken naar het prachtige bos, ze kwam niet vaak buiten de stad, daarom genoot ze er alleen maar meer van.

Koning Thobias Hiddon

'Dan heb je al een paar keer de kans gehad en niets gedaan, dus dat zou raar zijn,' zei hij tegen haar toen ze plagend zei of hij het zeker wist, of het niet haar hele plan geweest was. Ze kwam dichter tegen hem aan lopen en hij keek even naar haar, ze leek het zelf totaal niet ongemakkelijk te vinden, misschien lag het dan toch echt aan hem. 'Heb je ook nooit eerder een relatie gehad?' vroeg hij haar nu. Ze wist nu heel veel van hem, hij was ook wel benieuwd naar haar.

Destiney Allard

"Misschien houd ik er wel van om eerst het vertrouwen te winnen van degene die ik wil vermoorden." Plaagde ze hem vervolgens omdat hij het raar zou vinden als ze het zou doen. Ze gaf hem even een knipoog. Ze voelde zich echt goed bij hem, al was dat duidelijk niet echt wederzijds.
Hij wilde van haar weten of ze nog nooit eerder een relatie had gehad.
"Nee, nog nooit. Af en toe een keer gezoend, maar dat is alles." Vertelde ze aan hem en ze keek hem weer eventjes aan.

Koning Thobias Hiddon

'Dat zou kunnen, maar ik ben altijd op mijn hoede, je zult mij op een heel zwak moment moeten pakken dan,'zei hij met een glimlachje op zijn gezicht tegen haar. Ze had nooit eerder een relatie gehad, ze had af en toe een keertje met iemand gezoend, maar dat was het dan ook. 'Verder helemaal niets? Niet eens een keertje gevoeld?' vroeg hij vol ongeloof. Hij kon het zich totaal niet voorstellen. Natuurlijk hadden zijn ouders ook de hoop gehad dat hij zou wachten tot hij getrouwd was, maar dat was niet helemaal gelukt.

Destiney Allard

Ze grinnikte door zijn woorden. "Oh, ik weet nu al een zwak moment hoor." Plaagde ze hem vrolijk. Hij was helemaal vol ongeloof door haar woorden en vroeg of ze ook niet een keertje gevoeld had.
"Alleen als ze echt heel vervelend waren." Ze ging nu voor hem staan en greep hem vast bij zijn kruis. "Dan pakte ik ze op deze manier en kneep ik zo hard als ik maar kon." Sprak ze hem toe. Haar twinkelende en ondeugende ogen keken recht in de zijne. Ze vond het heerlijk om hem een beetje zo te bespelen.

Koning Thobias Hiddon

'Hm, ik ook, maar dat zou heel zonde zijn... doe het dan de tweede keer,' zei hij tegen haar. Hij staarde haar weer aan door wat ze zei, maar het werd nog erger toen ze het hem ook nog liet voelen. Ze vertelde wat ze deed en hij ademde diep in, terwijl hij strak in haar ondeugende ogen bleef kijken. 'Je lijkt op haar... maar je bent toch zo anders...' zei hij opeens heel zacht. Hij was zich heel erg goed bewust van haar hand en hij voelde de tintelingen door zijn lichaam trekken. 'Je maakt het mij wel heel moeilijk op deze manier...' zei hij zacht.

Destiney Allard

"Dat zal ik onthouden." Plaagde ze hem aangezien hij het heel erg zonde vond om het meteen de eerste keer te doen, ze moest het dan maar de tweede keer doen. Door wat ze deed, hoorde ze opeens zijn zachte stem, ze leek op haar... waarschijnlijk bedoelde hij zijn vrouw... maar ze was toch anders, hierdoor liet ze hem langzaam los en staarde ze hem eventjes aan. Misschien ging hij dan toch van haar houden.
"Ik wilde kijken hoe je zou reageren..." Fluisterde ze tegen hem terug toen hij aangaf dat ze het zo heel erg moeilijk voor hem maakte. Ze stond dichtbij hem en bleef hem wat doordringend aankijken. Waarschijnlijk was het wel goed dat ze op zijn overleden vrouw leek... maar ze wist het nog niet helemaal zeker.

Koning Thobias Hiddon

Ze liet hem langzaam los en nu staarde ze naar hem, in plaats van andersom. Waarschijnlijk door wat hij gezegd had. Ze zei heel zacht dat ze wilde kijken hoe hij zou reageren. 'Was mijn reactie goed?' vroeg hij nu aan haar. Hij had geen idee op welke reactie ze gehoopt had. Ze stonden heel dicht bij elkaar en nu pakte hij haar vast. Hij legde zijn hand in haar hals en hij zoende haar. Het was heftig, dwingend, maar ergens toch wel teder. Het was een wat rare combinatie van de dingen die hij voelde. Hij wist het zelf ook allemaal niet zo goed.

Destiney Allard

"Goed genoeg." Knikte ze door zijn vraag, hij vroeg haar best vaak om bevestiging, zou dat een vorm van onzekerheid zijn van hem? Ze vroeg het zich af. Maar hij reageerde redelijk normaal op wat ze deed, hij sloeg haar niet omdat ze iets onverwachts deed bij hem of schold haar uit. Hij reageerde als een man met gevoelens.
Hij pakte haar vast en ze voelde zijn hand in haar hals, hij zoende haar, ze vond het een fantastische zoen, veel gevoelens en duidelijk ook wat verwardheid, maar dat was allemaal niet erg. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en zoende hem terug.

Koning Thobias Hiddon

Zijn antwoord was goed genoeg. Hij had geen idee waar ze op gehoopt had, maar ze wilde hem waarschijnlijk gewoon inschatten, leren kennen, kijken wat ze bij hem kon verwachten, net zoals hij dat bij haar wilde. Hij voelde haar armen om zijn nek heen en ze ging mee in de zoen. Zijn handen gleden af naar haar heupen en hij trok haar dichter naar zich toe, het was heel lang geleden dat hij iemand op deze manier gezoend had, of vastgehad had. Het was niet dat hij geen vrouwen meer zag of voelde, het was meer dat hij haar meer toeliet dan iemand anders. Dat kon ook niet echt anders, ze zouden trouwen. Hij merkte dat hij de neiging kreeg om toch verder te gaan, hij was het zo gewend en het zat ook in hem, hij was gewend zijn zin te krijgen en bovendien wekte ze echt zijn interesse en wilde hij nu wel eens meer van haar zien en voelen. Zijn handen gleden dus ook langzaam en onderzoekend omhoog, al was zijn aanraking wel dwingend.

Destiney Allard

Ze voelde zijn handen omhoog over haar lichaam glijden, hij was dwingend en dat vond ze helemaal niet prettig. Ze nam afstand van hem en haalde zijn handen van haar lichaam af.
"Hmm... u bent wel een beetje stiekem." Plaagde ze hem lichtelijk daardoor en ze keek hem aan. Haar eerst zo zoenen en dan toch proberen om verder te gaan.
"Lijk ik echt op haar?" Vroeg ze vervolgens toch wat nieuwsgierig aan hem. Ze wilde ook even zijn aandacht afleiden van haar lichaam, ze had hem gezegd dat ze wilde wachten en dat moest hij maar accepteren.