Skyrim RPG

Koning Thobias Hiddon

Ze zei dat ze plannen had om in haar eigen bed te slapen en ze kwam weer bij hem zitten. Hij liet zijn blik over haar heen glijden toen ze haar benen over elkaar legde, maar hij keek haar weer diep in haar ogen aan toen ze zei dat ze alleen sliep met een man waarmee ze getrouwd was. Hij was duidelijk verbaasd, die had hij niet aan zien komen. Ze hadden er duidelijk allebei een ander beeld van gehad. Waarom was ze dan met hem meegekomen? Dan had hij beter in één keer naar huis kunnen gaan. Hij had echt iets anders verwacht, hij had verwacht dat ze het wel zou willen, dat hij niet zo veel moeite moest doen. Dat was hij ook niet van plan, dus vanavond zou het wel niets worden en alleen slapen zijn.

Destiney Allard

Hij was echt verbaasd en daardoor grijnsde ze eventjes. Daarna kwam ze overeind.
"Ik begrijp uw verbaasdheid erg goed, maar mijn besluit staat vast. Ik ben met u meegekomen omdat ik had gehoopt dat u die man zou kunnen worden waarmee ik ga trouwen." Legde ze aan hem uit.
"Hopelijk hoor ik nog van u." Glimlachte ze hem toe, daarna opende ze de deur van zijn slaapkamer en liep ze de gang op. Nu wist hij heel duidelijk waar ze op uit was en kon hij daarop in gaan of niet.

Koning Thobias Hiddon

Ze begreep zijn verbazing erg goed, maar haar besluit stond vast. Ze was met hem meegekomen omdat ze hoopte dat hij de man kon worden waar ze mee ging trouwen. Ze hoopte nog van hem te horen en ze was weg. Hij staarde vol verbazing voor zich uit. Dit had hij echt nog nooit meegemaakt. Meestal dook hij met iemand het bed in en zag hij diegene daarna nooit meer, omdat hij het niet wilde. Hij wilde zich niet vastleggen. Daar had hij ook nog helemaal geen behoefte aan. Wachten tot aan het huwelijk was al helemaal niets voor hem, daar hield hij niet van, dat zag hij niet zitten. Had hij haar hierom meegenomen? Hij zuchtte even, nog steeds wat verbaasd. Toch had ze iets bijzonders. Het was interessant, juist omdat hij dit nog nooit meegemaakt had. Hij dronk zijn glas leeg en daarna besloot hij om toch maar te gaan slapen.

Destiney Allard

Wanneer ze eenmaal buiten het kasteel stond, kon ze wel janken. Waarom stonden haar principes haar zo in de weg? Ze wilde de koning, ze had van hem kunnen zijn, hij had het gewild, maar zij moest weer zo nodig bedenken dat ze dit helemaal niet wilde. Eigenlijk wel een voorbeeld van hoe sterk ze eigenlijk was, al kon ze er momenteel nog niet echt bepaald trots op zijn, misschien over een paar dagen dat ze er dan anders over dacht.
Met een diepe zucht liep ze haar huisje binnen en maakte ze zichzelf klaar om naar bed te gaan.

Koning Thobias Hiddon

Hij was aardig moe geweest, maar eenmaal in bed kon hij de slaap niet vatten. Hij had genoeg om over na te denken, maar hij dacht maar aan één specifiek ding, wat er net gebeurd was. Hij kon zich niet herinneren dat hij ooit op zo'n manier afgewezen was. Waarschijnlijk was het ook nog nooit gebeurd. Had ze serieus het idee gehad dat hij met haar zou trouwen? Dat hij dat in haar zag? Dan had ze een aardig verkeerd beeld van hem, maar dat had hij ook van haar gehad. Uiteindelijk zakte hij toch in slaap, om in de ochtend alweer heel erg vroeg aan het werk te gaan. Af en toe dwaalden zijn gedachten weer af naar de mysterieuze vrouw waar hij niets van begreep. Hij wilde meer van haar weten, maar hij wilde niet dat ze dat wist, hij wist alleen nog niet hoe hij dat ging doen.

Destiney Allard

Ze had slecht geslapen, ze had gepeinsd over haar ideeën en oplossingen voor deze kwestie, al een lange tijd wilde ze de Koning, ze had vaak aan hem gedacht en ze had zichzelf voorbereid, maar niet om ook daadwerkelijk dit tegen hem te zeggen. Destiney had lang zichzelf getraind om zo zelfverzekerd te worden. Nu had ze eindelijk echt goed gereageerd, was het niet eens echt haar bedoeling. Na een tijdje woelen was ze toch echt in slaap gevallen. De volgende ochtend werd ze vermoeid wakker. Ze kleedde zichzelf aan en besloot een taart te bakken, dat was een van haar hobby's, ze bakte graag dingen.

Koning Thobias Hiddon

Hij werkte heel erg veel, hij had ook niet echt heel erg veel anders te doen en na het werken zat hij wat te drinken met wat mensen uit het kasteel, dat deed hij wel vaker. Hij had een groepje van wat generaals en raadsmannen waar hij vrij veel mee omging, zeker nu hij alleen was. Hij vermaakte zich ook wel op deze manier, hij had niet echt het gevoel dat hij iets mistte in zijn leven, maar toch bleef Destiney door zijn hoofd spoken, ze had blijkbaar toch indruk op hem gemaakt. Hij kon naar de herberg gaan om wat te drinken, het groepje had daar ook wel zin in en meestal ging hij niet mee omdat hij te veel aandacht trok, maar hij kon een uitzondering maken en ook wat gaan drinken. Misschien was zij er ook wel. Hij wist alleen niet of hij echt die moeite wilde doen. Ze was nogal duidelijk geweest, ze wilde wachten tot het huwelijk en hij wilde niet trouwen en al helemaal niet wachten. Hij wilde juist de nacht met haar doorbrengen en niet meer dan dat. Hij zuchtte even, uiteindelijk kleedde hij zich toch om zodat hij meekon.

Destiney Allard

Ze had ongelooflijk haar best gedaan en de mooiste en lekkerste taart gemaakt ooit. Tevreden keek ze naar het prachtige resultaat. Hij was simpel, maar hij rook heerlijk en ze moest zichzelf echt bedwingen om niet zelf een hapje te nemen van de frisse aardbeientaart. Ze schreef een klein en kort briefje.
"Hopelijk heeft u nog aan mij gedacht.." Schreef ze en ze legde het briefje dichtgevouwen bij de taart. Ze nam deze mee naar de herberg en vroeg de herbergier hem aan de koning te geven. Hij keek haar wat argwanend aan. "Een bedankje." Zei ze simpel met een grijns. Daarna liep ze weer weg, ze had eigenlijk de blik in zijn ogen willen zien, maar besloot toch maar gewoon naar huis te gaan. Dat was verstandiger.

Koning Thobias Hiddon

Hij was met het groepje meegelopen en hij had wat simpele kleding aangetrokken, hij deed het zo af en toe wel eens en meestal viel hij dan niet al te veel op. Hij liep met ze mee naar de bar en hij keek al zoekend rond, maar hij kon haar niet vinden. Ze was er niet. Hij was toch lichtelijk teleurgesteld en dat vond hij vervelend, dat wilde hij niet zijn, het was nutteloos. Hij kon elke vrouw krijgen die hij wilde, behalve deze. Hij moest zich er niet druk over maken, waarschijnlijk was het niet eens zijn type en was ze vreselijk slecht in bed. Hij bestelde wat te drinken en de herbergier keek hem doordringend aan, daarna pakte de man iets en kwam hij naar hem toe. De taart werd op de bar gezet en hij staarde er even naar. Er lag een briefje bij. Hij vouwde die open en hij las wat er op stond, meteen begon het groepje te lachen dat hij weer een aanbidder had. Hij wist wel dat het nu anders was, het kwam van haar, dat kon niet anders. Hij keek nog eens rond, wat moest hij hier nu mee?

Destiney Allard

Ze zat in haar tuintje in een witte schommelstoel en staarde over de stad heen, doordat haar huis wat hoger gelegen was, kon ze mooi alles zien en dat vond ze heerlijk, ze bracht hier heel erg veel tijd door. Wanneer ze goed keek, kon ze de herberg zien, een van haar vriendinnen had vertelt dat ze de koning daar weer naar binnen zag gaan en vroeg of Destiney haar kans ging grijpen. Ze schudde haar hoofd. "Nee, ik wacht." Had ze met een kleine grijns gesproken. Haar vriendin begreep er niets van, die geheimzinnigheid was wel wat voor Destiney, maar vaak kwam haar vriendin er pas dagen later achter wat de bedoeling van haar woorden waren.

Koning Thobias Hiddon

Hij had zich toch nog aardig vermaakt, al vond hij het jammer dat ze er niet was. Hij had er op gehoopt, dan had hij iets harder zijn best gedaan en was het hem vast gelukt om haar deze keer wel in bed te krijgen. Dat moest hij toch voor elkaar kunnen krijgen? Hij was de koning, hij zag er goed uit, hij had een goed lichaam, hij had aandacht genoeg. Waarom lukte het dan niet bij haar? Terwijl ze in zijn slaapkamer had gezeten. Hij zuchtte even, hij kreeg haar toch niet helemaal uit zijn hoofd. Uiteindelijk was het tijd om naar huis te gaan en hij aarzelde kort, maar deed het toch. Hij schreef een kort briefje. Jij ook aan mij? Hij gaf het af aan de herbergier, zo geheim was het ook niet, niemand zou er iets van begrijpen, behalve zij. Hij liep daarna met het groepje mee naar het kasteel. Het was laat genoeg en hij kroop zijn bed in, weer alleen. Dat moest morgen toch anders gaan.

Destiney Allard

De volgende dag besloot ze even naar de herberg te gaan, het was etenstijd en het eten smaakte daar altijd uitstekend. Samen met een vriendin liep ze daar naar binnen toe en ging ze aan een tafeltje zitten. Er werd een briefje voor haar neergelegd en ze grinnikte door wat er op stond. Haar vriendin keek haar niet begrijpend aan. Destiney gaf aan dat het een spelletje was.
Ze vroeg de herbergier om een briefje en schrijfmateriaal en schreef een klein briefje terug.
"Natuurlijk, ik wil tenslotte met u trouwen." Ze gaf het weer terug aan de herbergier, hij begon het onderhand wel een beetje zat te worden, maar ze beloofde hem dat ze hem zou belonen voor elk berichtje dat hij zou sturen. Daarna begon ze smakelijk van het eten te eten.

Koning Thobias Hiddon

Hij zat aan de grote tafel in de eetzaal, het was rustig. Hij was aan de late kant voor het eten, maar het maakte hem niet uit. Hij at terwijl hij nadacht over wat zaken die hij moest regelen, maar dat kwam wel. Het ging eigenlijk wel goed. Hij dronk wat van zijn wijn en hij ademde diep in, moest hij vanavond weer naar de herberg gaan? Misschien had ze hem wel iets terug geschreven, misschien was ze er wel. Anders zou hij vanavond iemand anders meenemen naar het kasteel, dat kon ook. Hij zuchtte even, hij vond zichzelf vermoeiend, waarom deed hij zo veel moeite? Uiteindelijk kwam hij overeind en liep hij toch richting de herberg.

Destiney Allard

Na het eten kregen ze te horen van de herbergier dat ze die avond een feestje organiseerden, het hing overal in de stad. Wat schaapachtig keek Destiney even naar haar vriendin. "Nou, wij zijn van de partij, of niet dan?" Vroeg ze met een brede grijns, ze had helemaal niet geweten dat er een feestje zou zijn. De twee meiden gingen eerst naar huis en zorgden ervoor dat ze prachtige jurken droegen en dat hun make-up perfect zat. Een uurtje later keerden ze terug naar de herberg waar het al een behoorlijk feest was.

Koning Thobias Hiddon

Toen hij de deur van de herberg open deed ademde hij diep in, het was enorm druk en opeens herinnerde hij zich weer waarom dat was. Hij vloekte even zacht, dit was niet zijn bedoeling. Zijn wachters zouden hem voor gek verklaren dat hij hier naar toe was gegaan, in zijn eentje nog wel. Hij trok de capuchon over zijn hoofd heen en hij keek naar de grond, in de hoop dat niemand hem echt zou herkennen. Hij ging aan de bar zitten en na een tijdje keek de herbergier hem strak aan en werd er een briefje naar hem geschoven. Hij opende het en hij las wat er stond. Hij schudde zijn hoofd en hij verfrommelde het briefje. Hier had hij niets aan. Hij dronk wat, hij bleef aan de bar zitten, ver weg van de grote groep mensen, hij wilde niet opvallen. Hij zat wat in elkaar gedoken en hij keek niemand recht aan, tot nu toe ging het goed. Niemand schonk aandacht aan hem, niemand zou hem hier verwachten.

Destiney Allard

Ze dacht nu al een tijdje niet meer aan de koning, ze had flink gedronken en was vrolijk, ze trok veel aandacht van de mannen en danste met ze, maar verder deed ze helemaal niets, zodra ze haar hebberig aan begonnen te raken, duwde ze ze weg en ging ze naar de volgende. Vanuit haar ooghoeken zag ze een duister persoon zitten aan de bar, met grote passen liep ze eropaf.
"Zo, chagrijn, wat doe jij nu op zo'n vrolijk feestje?" Vroeg ze hem, ze lokte duidelijk een reactie bij hem uit, maar ze had niet gezien dat het de koning was. Ze plofte naast hem op de kruk neer, maar kon nog steeds zijn gezicht niet goed zien.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag haar na een tijdje en hij kreeg zijn blik niet meer van haar af. Ze danste met heel erg veel mannen, maar verder niets. Hij was dus niet de enige die geweigerd werd, ze deed het bij iedereen. Dat veranderde zijn gevoel wel een beetje, het lag dus niet echt aan hem. Opeens kwam ze zijn kant op, door wat ze zei staarde hij haar vol verbazing aan. 'Jij wilt met mij trouwen? Dat merk ik anders nergens aan... vind je mij überhaupt wel leuk of aantrekkelijk?' vroeg hij haar nu heel direct en wat kortaf. Hij snapte écht niets van haar.

Destiney Allard

Door wat hij zei, was ze even uit haar doen, ze knipperde met haar ogen en keek in zijn verbaasde blik. Ze slikte even door wat hij zei.
"Ik zag niet dat u het was..." Mompelde ze hem nu toe, plotseling leek ze weer helemaal nuchter te zijn.
"Ja, ik wil met u trouwen, ik vind u vreselijk aantrekkelijk en ik heb mijn best gedaan om zo sterk te worden zoals ik nu ben, zodat ik een waardige partner zou kunnen zijn, zodat ik niet een of ander speeltje zou zijn wat aan de kant zou worden gegooid. Ik heb veel gelezen, veel geleerd om een waardig gesprek met u te kunnen voeren, bovendien heb ik mijn reinheid behouden. Alles wat ik de laatste paar jaar van mijn leven heb gedaan, was voor u. Toen ik u aansprak, was ik er eindelijk klaar voor." Vertelde ze hem doordringend.

Koning Thobias Hiddon

Ze zei zacht dat ze niet had gezien dat hij het was, dat was hem duidelijk, anders had ze niet zo brutaal gedaan, waarschijnlijk. Ze vertelde wat ze gedaan had, dit had ze duidelijk al heel lang geleden gepland. Hij staarde haar aan, hij overweeg zijn opties. Ze had zich voorbereid, ze was mooi, kwam uit een goede familie, ze was nog maagd, allemaal voordelen. Hij moest toch een keer trouwen, hij moest kinderen krijgen. 'Oké, dat is dan afgesproken. We gaan trouwen,' zei hij uit het niets. Ze was een goede partij, daar kon hij niet omheen. Ze was gewoon geschikt en hij moest niet verder kijken dan dat, wat maakte het papiertje nou uit? Hij had het nodig voor de toekomst, anders werd hij over een paar jaar niet meer serieus genomen. Dit was belangrijk.

Destiney Allard

Hij staarde naar haar en uiteindelijk gaf hij aan dat het afgesproken was, ze gingen trouwen. Haar mond viel open en ze staarde hem met een verbaasde blik aan, ze wist niet wat ze moest zeggen en greep zich vast aan de bar. Ze bleef naar hem kijken, alles leek weg te vagen, de muziek, de drukte, ze zag alleen nog maar hem.
"Meent u dit nu?" Vroeg ze hem vol verbazing. "Wilt u niet kijken of we bij elkaar passen, of het gaat werken?" Ze begon langzaam zichzelf weer een beetje terug te vinden, maar de blik in haar ogen was nog steeds verbaasd.

Koning Thobias Hiddon

Eindelijk leek hij haar een keertje te kunnen verbazen in plaats van andersom. Dat was ook wel eens leuk. Ze vroeg of hij het echt meende, of hij niet wilde kijken of ze wel bij elkaar pasten, of het ging werken. 'Nee, dat is niet nodig. We gaan trouwen, je bent een geschikte partij, ik zou achterlijk zijn om daar niet op in te gaan,' zei hij tegen haar. Zo keek hij daar ook tegenaan. Ze was interessant, maar ze was heel erg geschikt en hij moest er niet meer te lang mee wachten. 'Als je met mij mee komt naar het kasteel ondertekenen we de papieren en kunnen we regelen dat we kunnen trouwen, wanneer het uitkomt.' zei hij tegen haar, terwijl hij overeind kwam.

Destiney Allard

Hij gaf aan dat het niet nodig was, ze was geschikt en hij zou achterlijk zijn om er niet op in te gaan. Ze keek hem met twinkelende ogen aan en pakte zijn gezicht in haar handen, ze drukte haar lippen op die van hem en zoende hem uit enthousiasme. Daarna keek ze hem aan.
"Excuses, maar wanneer u niet had kunnen zoenen, had ik er misschien toch vanaf gezien." Klonk haar stem wat uitdagend en plagend tegen hem. Hij gaf aan dat ze mee kon komen naar het kasteel om de papieren te ondertekenen. Dan konden ze het regelen.
"Graag." Ze had al jaren uitgekeken naar een koninklijke bruiloft, zo groots en mooi en iedereen kon dan zien hoe geweldig ze eruit zag. Haar blauwe ogen twinkelden vrolijk.
"Mag ik ook morgen tekenen? Ik ben bang dat ik teveel gedronken heb." Vroeg ze nu aan hem.

Koning Thobias Hiddon

Hij zag haar ogen twinkelen, daarna pakte ze opeens zijn gezicht vast. Hij werd nogal enthousiast gezoend en doordat hij zo verbaasd was duurde het even voor hij er in mee ging. Ze bood haar excuses aan en door wat ze daarna zei schudde hij zijn hoofd een beetje. Ze wilde graag mee naar het kasteel en daarna vroeg ze ook of ze morgen mocht tekenen, ze was bang dat ze teveel gedronken had. 'Bang dat je spijt krijgt?' vroeg hij haar, daarna kwam hij overeind en nam hij haar mee uit de drukke herberg.

Destiney Allard

Hij schudde zijn hoofd een beetje door haar en daardoor grijnsde ze alleen maar breder naar hem. Hij was natuurlijk ook wel een stukje ouder dan zij was, soms kon ze gewoon nog ontzettend speels zijn.
Hij vroeg aan haar of het was omdat ze bang was dat ze spijt kreeg.
"Oh, nee, dat zeker niet, maar ik wil zeker weten dat ik niet mijn handtekening zet onder iets anders of dat er rare bijsluiters bij zitten." Legde ze aan hem uit. Ze liep met hem mee de herberg uit, nog steeds voelde het wat onwerkelijk allemaal.

Koning Thobias Hiddon

Ze zou zeker geen spijt krijgen, ze wilde alleen zeker weten dat ze niet haar handtekening zou zetten onder iets anders of dat er rare bijsluiters bij zouden zitten. 'Vertrouw je mij niet? Waarom zou ik dat doen? Ik kan je dwingen tot alles, daarvoor heb ik jouw handtekening niet nodig,' zei hij tegen haar. Hij keek even om zich heen, niemand had echt oog voor hun, niemand herkende hem. Hij nam haar mee naar het kasteel, naar zijn slaapkamer, hetzelfde als een paar dagen geleden.