Medieval Times

Elvira Solore

Pas de volgende dag werd ze langzaam wakker. Wat stijf en pijnlijk ging ze rechtop zitten en ze staarde naar Nathan. Ze wist dat dit.nog wel eens heel erg zwaar zou kunnen worden voor hem, al hoopte ze echt dat het allemaal mee zou vallen... Dat hij de kracht vond om het te vergeten.

Nathan Gerono

Hij staarde voor zich uit, hij had helemaal niet geslapen en af en toe Elvira gecontroleerd of alles nog wel goed ging. Hij keek op toen ze wakker werd en hij ademde diep in. 'Red je het om een stukje te reizen? We moeten weg hier...' zei hij zacht. Het was beter als ze zo snel mogelijk zouden vertrekken, al vond hij het vreselijk. Hij wilde nu al helemaal niet meer weg hier, al had hij niks meer. Hij kon alleen nog terug naar het kasteel.

Elvira Solore

Nathan vroeg of ze het redde om een stukje te reizen want ze moesten hier weg. Ze wilde zeggen tegen hem dat ze het wel kon, maar ze kreeg niets uit haar keel. Ze fronste haar wenkbrauwen en probeerde het opnieuw, het lukte haar gewoon echt niet. Daardoor knikte ze alleen maar. Ze redde het wel, vast wel. Langzaam kwam ze overeind. Ze wilde kreunen van de pijn, maar zelfs dat lukte haar niet. Wankelend liep ze naar Nathan toe en drukte zachtjes haar lippen op zijn wang. Ze hield zoveel van hem... hij verkoos haar boven de groep en dat vond ze heel bijzonder.

Nathan Gerono

Ze probeerde iets te zeggen, maar daarna knikte ze alleen maar en hij ademde diep in. Ze kwam overeind en wankelend liep ze naar hem toe, hij voelde haar lippen op zijn wang en hij pakte haar heel zachtjes vast. Elvira was nu echt het enige dat hij nog had en op de één of andere manier vond hij het echt afschuwelijk. Hij had haar altijd willen helpen, maar nooit op deze manier. Hij had juist terug willen gaan, weg bij het kasteel, maar nu kon hij echt geen kant meer op.

Elvira Solore

Ze werd door hem vastgepakt en ze legde haar hoofd voorzichtig tegen hem aan en hield hem ook een beetje vast. Ze wilde zo ongelooflijk veel tegen hem zeggen, maar het ging gewoon niet. Ze liet hem langzaam los en schreef met haar vingers in het zand. Het spijt me. Ze wist dat hij dit afschuwelijk vond en ze had hem ook zo vaak horen zeggen dat hij graag terug wilde, maar het kon nu niet meer...

Nathan Gerono

Hij bleef even met haar in zijn armen staan, hij had het nu best wel hard nodig. Ze liet hem los en ze schreef in het zand. Hij slikte even en hij schudde zijn hoofd, Elvira kon er niks aan doen. Hij voelde dat hij een brok in zijn keel kreeg, hij kon niet eens meer met haar praten, wat hadden ze met haar gedaan? Hij streek langs haar wang en hij ademde diep in, het voelde gewoon heel erg leeg. Dit was zijn hele leven geweest. 'Ik zal mijn paard zadelen, dan kan je bij mij zitten en hou ik je vast.' Fluisterde hij.

Elvira Solore

Hij schudde zijn hoofd en ze glimlachte heel licht naar hem. Gelukkig maar, hij gaf haar niet de schuld van alles. Ze voelde zijn vingers even langs haar wang strelen en ze sloot haar ogen hierdoor even. Hij fluisterde haar toe dat hij zijn paard zou zadelen, dan kon ze bij hem zitten en hield hij haar vast. Ze knikte meteen en gaf hem weer een klein kusje. Ze wilde hem wel laten zien dat ze hem in alles wilde steunen, het ging alleen niet zo makkelijk als normaal als ze niet eens kon praten. Ze wankelde wat heen en weer en probeerde nog zoveel mogelijk te helpen met alles, het was aan haar te zien dat ze echt helemaal kapot was en dat ze eigenlijk niet echt iets kon doen.

Nathan Gerono

Hij waardeerde het wel dat ze er voor hem was, maar het veranderde helemaal niets. Hij kreeg er niemand terug door, hij zou dat leven nooit meer terug krijgen en dat vond hij heel erg. Daardoor leek opeens alles wat hij deed nutteloos en dat was een vreselijk gevoel. Toen hij klaar was zag hij dat Rick ook al klaar stond. Hij tilde Elvira in het zadel en daarna hield hij haar stevig vast toen hij bij haar kwam zitten.

Elvira Solore

Wanneer alles klaar was, werd ze op het paard getild en Nathan kwam bij haar zitten. Hij hield haar goed vast en ze kromp wat ineen door alle pijn. Na een tijdje was het wel redelijk te doen, de pijn bleef wel aanwezig, maar het werd constanter. Ze ademde diep in en uit en streelde met haar vingers zachtjes over de hand van Nathan heen, ze wilde hem zo graag helpen en hem een goed gevoel geven...

Nathan Gerono

Hij zag wel dat ze pijn had en daarna leek het wel te gaan, gelukkig. Hij maakte zich toch wel wat zorgen, maar hij was door alles nog een beetje verdoofd. Ze streek over zijn hand en hij ademde diep in. Hij keek haar eigenlijk niet aan, hij keek strak voor zich uit en hij deed zijn best om er niet te veel aan te denken. Het was alleen niet zo makkelijk, omdat hij het zelf gedaan had. Dat maakte het echt afschuwelijk. Hij sloot kort zijn ogen en daarna ademde hij trillend in.

Elvira Solore

Na een tijdje begon ze een beetje weg te vallen. Ze hing tegen Nathan aan en haar lichaam was heel erg slap en zwak. Alles deed zo ongelooflijk veel pijn. Ze had behoorlijk veel diepe en pijnlijke wonden opgelopen. Haar ogen waren nu gesloten en ze was heel erg ver weg.

Nathan Gerono

Ze zakte weg en hij bleef haar wat bezorgd vasthouden, maar hij kon niks voor haar doen. Als ze toch zouden stoppen zou ze ook niet de goede verzorging krijgen en als ze in het kasteel waren kregen ze die wel. Daarom besloot hij maar constant door te rijden, ook al werd het voor hem wat zwaar. Hij hield haar wel dicht tegen zich aan en na een lange tijd rijden kwamen ze aan bij het kasteel, hij zag het voor zich opdoemen. Hij slikte even, hij wilde niet meer, hij wilde hier niet meer wonen.

Koningin Fay Lahero

Stephen was zo lief voor haar, ze zat nu op het paard en hij leerde haar wat dingetjes. Ze vond het leuk met hem samen, dat hij haar dingen kon leren, na een tijdje keek ze naar de figuren die richting het kasteel kwamen.
"Stephen, volgens mij is dat Nathan, of niet?" Vroeg ze aan haar man. Ze sprong van het paard af en trok hem aan zijn hand achter haar aan. Het kleine groepje zag er nogal mistroostig uit.

Koning Stephen Lahero

Hij keek op, hij zag inderdaad een groepje. Het zag er niet zo lekker uit. Hij werd al door haar meegenomen en hij zag dat er een onbekende man mee was, Elvira zag er niet echt goed uit en Nathan leek ook nogal veranderd te zijn, hij reageerde niet eens echt op hun. Hij pakte Elvira van het paard en Stephen keek hun onderzoekend aan. 'Breng haar maar naar de ziekenzaal.' Zei Stephen zacht, hij wist niet zo goed wat hij met deze situatie aan moest.

Koningin Fay Lahero

Zo te zien was er echt iets afsschuwelijks gebeurd. Nathan reageerde niet eens op hun, dat terwijl zij hem echt vreselijk gemist had, maar hij zag haar niet eens staan. Elvira werd van het paard getild en Stephen gaf aan dat ze maar naar de ziekenzaal gebracht moest worden. ze keek heel even naar hem op.
"Kom, dan lopen we mee." Zei ze zacht tegen Stephen en ze liep mee naar de ziekenzaal. Elvira werd in een bed gelegd en verzorgd en Fay pakte de hand van Nathan even vast. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze hem bezorgd.

Nathan Gerono

Hij zag dat Stephen bij Elvira ging zitten en hij liet het maar, hij wist heel zeker dat Stephen hem niets aan zou doen, dus hij maakte zich daar niet echt druk over. Fay kwam naar hem toe en hij ademde diep in, daarna haalde hij zijn schouders op. Hij twijfelde heel even, maar hij wilde er niet over praten. Hij vond het niet zo nodig en ze zou zijn gevoel toch niet begrijpen. Het had geen nut om alles uit te leggen. Hij keek heel even naar Elvira, hij wilde nog steeds weg hier. Hij wilde naar de smederij, dat was alles wat hij nu nog had.

Koningin Fay Lahero

Stephen ging bij Elvira zitten, ze zag er echt heel erg slecht uit, maar ze maakte zich misschien nog wel meer zorgen om Nathan. Hij haalde alleen maar zijn schouders op en daarna sloeg ze haar armen om hem heen en hield hem stevig vast. "Lieve Nathan... het ziet er echt verschrikkelijk uit... vertel me alsjeblieft wat er gebeurd is..." Klonk haar stem zacht en lichtelijk smekend. Ze streek met haar vingers over zijn rug heen.

Nathan Gerono

Ze pakte hem nu vast en voorzichtig sloeg hij zijn armen om haar lichaam heen. 'Ik wil het niet bespreken.' Zei hij heel erg zacht tegen haar. Hij vond het heel moeilijk en hij wilde er niet aan denken, nooit meer. Hij wilde al helemaal niet dat iemand hier het wist, ze zouden het toch niet begrijpen. Hij bleef wel heel dicht tegen haar aan staan, hij had Fay wel heel erg gemist. Hij merkte dat hij weer een brok in zijn keel kreeg door alles.

Koningin Fay Lahero

Ze voelde zijn armen om haar heen en hij zei zacht dat hij het noet wilde bespreken. Ze hield hem stevig vast. "Ook niet wat er met Elvira is gebeurd?" Vroeg ze hem nu voorzichtig en ze streelde over zijn rug heen. "Het hoeft ook echt niet, maar ik schrok gewoon heel erg om jullie zo te zien...Ik maak me heel veel zorgen." Legde ze aan hem uit.

Nathan Gerono

Hij schudde zijn hoofd, als hij moest vertellen wat er met Elvira gebeurd was, dan moest hij ook vertellen wat hij gedaan had en hij wilde er helemaal niet over praten, met helemaal niemand. 'Niet nodig.' zei hij alleen maar toen ze zei dat ze zich zorgen maakte. Hij keek even naar Elvira en hij ademde trillend in, hij wilde weg hier, maar hij wilde haar ook niet achterlaten. Hij had de neiging om haar op te tillen en mee te nemen naar de smederij, dan zorgde hij zelf wel voor haar. Uiteindelijk liep hij naar het bed toe en deed hij dat ook. 'Nathan, neem toch wat rust, dat kunnen jullie wel gebruiken.' zei Stephen. 'Rick kan je helpen, hij blijft hier.' zei Nathan en daarna hield hij Elvira dicht tegen zich aan en liep hij weg.

Koningin Fay Lahero

Het was niet nodig. Ze bleef zachtjes over zijn rug heen strelen en daarna liep hij naar het bed toe. Ze keek eventjes naar hem, hij tilde Elvira op en Stephen gaf hem dat hij wat rust moest nemen, dat konden ze wel gebruiken. Nathan zei alleen maar dat Rick hem kon helpen en dat die ook bleef, daarna liep hij met Elvira weg. Fay ademde even diep in en keek Stephen met een bezorgde blik aan. Ze vroeg zich echt af wat er gebeurd was. Daarna gleed haar blik naar Rick.
"Kan jij ons vertellen wat er aan de hand is?" Vroeg ze zachtjes aan hem. Ze wilde het echt graag weten want dit vond ze verschrikkelijk. Gelukkig wist ze wel dat Elvira in goede handen was bij Nathan en dat ze zich samen wel zouden redden, maar toch.... er was wat vreemds gebeurd

Rick

Hij zag Nathan weglopen met Elvira en daarna vroeg de vrouw aan hem of hij kon vertellen wat er gebeurd was. ' Ja, dat kan ik wel ongeveer.' Zei hij zacht. ' De groep wilde Nathan heel graag terug hebben, maar Elvira was nogal overbodig en Nathan zou zich nooit helemaal overgeven aan het werk zolang Elvira in leven was. Daarom werd ze voor dood achtergelaten en hebben ze Nathan verteld dat ze weg was gegaan. Ze kreeg hulp, kwam terug, de groep kwam er achter en waren eigenlijk bezig om haar af te maken. Nathan merkte het en koos haar kant, hij heeft iedereen afgemaakt.' Legde hij uit.

Koningin Fay Lahero

De man zei zacht dat hij het wel kon. Hij legde uit wat er gebeurd was en ze keek hem geschrokken aan. "Oh wat vreselijk voor ze... vandaar dat Elvira er zo slecht uitzag... en Nathan is natuurlijk vreselijk van slag... Hij was graag bij de groep." Sprak ze zacht en ze keek Stephen eventjes aan. Wat verschrikkelijk moest dat zijn geweest.
"Mijn naam is trouwens Fay." Zei ze met een kleine glimlach tegen de man. "Waarschijnlijk heeft Nathan je wel wat over Stephen vertelt, of niet?" Vroeg ze.


Elvira Solore

Langzaam werd ze weer wakker in een zacht bed. Ze kwam weer een beetje bij, ze was alleen niet in het kasteel, dat merkte ze meteen, maar ze was wel goed verbonden. Ze hees zichzelf een klein beetje overeind en knipperde met haar ogen. Was Nathan er wel? Ze keek om zich heen en kwam tot de ontdekking dat ze in de smederij was. Dan was Nathan vast wel bij haar.

Rick

'Ja, het is inderdaad niet zo fijn. Elvira komt er waarschijnlijk wel weer bovenop, ze is sterk genoeg en Nathan heeft wel voor haar gezorgd. Maar ik had het idee dat Nathan juist bij de groep wilde blijven en nu kan hij dus helemaal niks meer,' zei hij tegen de vrouw, die zich later voorstelde. 'Rick,' zei hij daarop. 'Ja, hij heeft verteld wat er aan de hand is, ik geloof dat ik wel kan helpen,'

Nathan Gerono

Hij had Elvira in bed gelegd en nu was hij zelf keihard aan het werk, hij had afleiding nodig. Het was alweer even geleden, maar hij was super fanatiek en het zweet liep over zijn gezicht heen, eigenlijk was hij zich puur aan het afreageren door wat er gebeurd was, door wat hij gedaan had. Dit gaf hem tenminste een soort van afleiding van alles.

Koningin Fay Lahero

Hij legde uit dat Elvira er waarschijnlijk wel weer bovenop kwam en dat ze sterk genoeg was. Hij sprak verder over Nathan. "Echt waar? Had hij daar echt willen blijven?" Vroeg ze vol verbazing. Ze vond het juist zo fijn om Nathan ook hier te hebben, ze was gek op hem. De man stelde zichzelf voor en gaf aan dat hij dacht dat hij wel kon helpen. "Dat zou ontzettend fijn zijn." Glimlachte ze en ze legde haar hand zachtjes op de rug van Stephen.



Elvira Solore

De harde geluiden leken pas later echt tot haar door te dringen. Nathan was vast aan het werk. Ze stapte aarzelend uit het bed en liep wat kreupel zijn richting op. Wanneer ze hem keihard zag werken, brak haar hard. Ze vond dit zo ongelooflijk rot voor hem... Heel voorzichtig legde ze haar hand op zijn schouder en ze keek vol bezorgdheid naar hem. Ze was echt heel erg bezorgd over hem.