Medieval Times

Killian Fullbright

Hij werd langzaam wakker en hij keek naar Faith, hij glimlachte naar haar, hij voelde zich nu hartstikke goed. Hij kwam overeind en hij plofte bij haar neer op de bank. 'Heb je hier wel een beetje lekker kunnen slapen? Geen spijt dat je mij in het bed hebt laten slapen?' Vroeg hij plagend aan haar. Hij had wel echt lekker geslapen, al wist hij dat het wel een beetje raar was geweest, hij had zich wel raar gevoeld, maar nu was het wel echt heel fijn en hij was vrolijk.

Elvira Solore

"Sorry..." Fluisterde ze zachtjes tegen hem toen ze het niet zo duidelijk mocht zeggen. Het was zijn eigen keuze, hij kreeg veel opdrachten en dit was er gewoon één van. Het was gelukkig anders gelopen en hij kwam Fay tegen, toen begon hij te beseffen dat het wel kon.. Daardoor kon hij ook met haar zijn. Ze legde haar hand zachtjes op zijn wang. "Gelukkig maar... En jij bent ook de enige reden dat ik hier wilde blijven... we hebben geluk gehad eigenlijk." Glimlachte ze nu tegen hem. "Bovendien ben ik weer thuis, dat is ook fijn, fijner dan ik had gedacht."



Faith Lahero

Killian plofte bij haar op de bank en ze grinnikte hierdoor even. "Ben je altijd zo vrolijk als je net wakker word?" Vroeg ze hem plagend. Ze keek hem met een glimlach aan. "Ik heb heerlijk op de bank geslapen, ik heb nergens spijt van." Vertelde ze vrolijk aan hem. "Heb jij nog goed kunnen slapen? Of heb ik je gedachten heel erg door de war geschopt?" Vroeg ze zacht.

Nathan Gerono

Hij glimlachte een beetje naar haar en hij drukte zachtjes zijn lippen op die van haar. 'Ik hou van je en ik ben heel blij dat het zo gelopen is. Het is heel toevallig allemaal, maar misschien had het wel zo moeten zijn.' zei hij tegen haar. Hij streek langzaam met zijn vingers over haar hals heen en daarna drukte hij zacht zijn lippen in haar nek. Hij vond het echt te leuk en hij had niet eens zo heel erg goed door wat hij eigenlijk deed. Het ging echt automatisch.

Killian Fullbright

'Hm, misschien omdat ik bij jou ben?' Vroeg hij plagend aan haar. 'Het was wel te doen, maar een beetje raar is het wel...' Gaf hij toe. Hij merkte het wel en op dat moment was het wel verwarrend, maar nu ging het wel prima en nu had hij er niet zo veel vast van. Hij was echt heel vrolijk. ' Je gaat zeker vandaag al naar huis? Kunnen we vandaag dan niet samen wat leuks doen?' Vroeg hij. Hij zou haar daarna waarschijnlijk niet meer zien.

Elvira Solore

Ze kreeg een kus van hem en daarna zei hij dat hij van haar hield, hij was ook blij dat het zo gelopen was. "Ik ook, het was echt het lot." Glimlachte ze hem breed toe. Ze voelde zijn lippen in haar nek, ze pakte zachtjes zijn gezicht vast. "Het is nu jouw beurt, vraag maar dingen, wat wil je weten?" Vroeg ze zachtjes aan hem om hem weer af te leiden.


Faith Lahero

"Ik hoop dat je ook zo vrolijk bent als ik weg ben... iedereen is gek op je en dat wordt alleen maar meer als je vrolijk bent." Vertelde ze hem nu. Het klonk heel wijs en serieus voor haar doen, maar ze meende het wel. Hij gaf toe dat het een beetje raar was. Hierdoor knikte ze, dat kon ze wel begrijpen. Hij wilde die dag nog wat leuks doen, samen met haar.
"Dat kan wel, maar wel rustig aan, oké? Anders red ik het niet naar huis." Glimlachte ze hem toe.

Nathan Gerono

Ze pakte zijn gezicht vast en ze vroeg wat hij nog van haar wilde weten. Hij keek haar aan en hij leunde wat achterover. 'Hoe ben jij opgegroeid? Hoe ben je ooit bij die groep gekomen?' Vroeg hij haar nu. Hij wist ook echt helemaal niets van haar verleden, hij had geen idee. Ze hadden echt nooit iets besproken, hij had het ook echt niet gewild. Hij had een hekel aan praten, maar het kon hun nu juist wat verder helpen. Dat was ook wel nodig, zeker nu.

Killian Fullbright

'Ik zal mijn best doen om een beetje vrolijk te blijven, ook als jij weg bent.' Plaagde hij haar nu. Hij knikte even toen ze zei dat ze wel iets konden doen, maar wel rustig aan. 'Ik zou je wel naar huis kunnen brengen... Maar ik denk dat er dan wel een wachter mee moet, mijn ouders zijn er nu een beetje bang voor dat er iets gebeurd.' zei hij grijnzend tegen haar. Hij begreep het ook wel. 'Maar we kunnen eerst wel wat eten pakken en ergens picknicken. Als je niet ver wilt lopen kan het zelfs in de tuin...' zei hij tegen haar.

Elvira Solore

Hij ging weer gewoon zitten en begon haar vragen te stellen. "Ik heb je wel verteld dat Kayton mijn vader is... zijn vrouw was alleen niet mijn moeder. Ik ben in het dorp geboren en wanner Kayton er achter kwam dat hij een dochter had, werd ik opgenomen in de familie. Helaas alleen door mijn vader, Felicia kostte me uit, vooral omdat ik beter was in heel erg veel dingen." Hierdoor glimlachte ze even door de herinnering daaraan. "Ik liep weg, ik heb jarenlang alleen rondgedwaald, veel geleerd, maar ook wat verwilderd. De groep vond me toen ik bijna dood ging aan een vergiftiging. Ik was ze zo dankbaar en besloot dat ik tussen die mensen wel de rest van mijn.leven wilde doorbrengen. Ver weg van het achterbakse gedoe op het kasteel." Vertelde ze uitgebreid aan hem.

Nathan Gerono

Hij knikte langzaam, hij wist wel wat dingen. Ze vertelde nu wat meer en hij glimlachte een beetje naar haar. 'Ik ben zo blij dat je deze moeite nog doet... Dat je nog van mij houdt...' Fluisterde hij. Hij zoende haar nu nog eens, hij wilde het te graag. Zijn handen gleden langzaam over haar lichaam heen. Hij duwde haar achterover op het bed en hij drukte zijn lippen in haar hals. ' We kunnen het toch ook gewoon één keertje per dag doen? Dat is toch wel normaal?' Vroeg hij haar.

Elvira Solore

Hij zei ineens dat hij zo blij was dat ze deze moeite nog voor hem deed, hierdoor glimlachte ze liefdevol naar hem. "Natuurlijk.." Zei ze zacht, haast onhoorbaar. Ze werd nogmaals gezoend door hem en hij drukte haar op het bed, meteen raakte ze wat in paniek en duwde hem meteen van haar af. Ze was zo bang dat hij het op een gegeven moment zo graag wilde dat hij haar zou dwingen.
"Nee, Nathan. Ik wil eerst dat je gewoon normaal kunt reageren. Je moet eerst beter worden... anders word alles alleen maar erger.." Fluisterde ze hem toe.

Nathan Gerono


Hij werd van haar af geduwd en ze zei dat het echt niet kon. Hij moest er eerst helemaal vanaf zijn. ' Hoe lang dan? twee dagen? een week?' Vroeg hij. Hij realiseerde zich niet eens dat het waarschijnlijk veel langer zou gaan duren. Hij wilde het niet. Hij had er veel te veel zin in. Hij ging weer recht zitten en hij sloot zijn ogen, maar zijn gedachten dwaalden helemaal af. Hij dacht aan alles waar hij zin in had. Het was veel te lekker, hij moest er aan denken. 'Ik heb er zo veel zin in...' Fluisterde hij.

Elvira Solore

"Zo lang als je nodig hebt." Vertelde ze doordringend. "Ik hou heel erg veel van je, Nathan, maar er komen hele nare herinneringen naar boven wanneer je me dwingt, dat kan ik niet hebben. Ik wil niet bang zijn." Klonk haar stem duidelijk. "En als je echt niet van mij en van jezelf af kunt blijven, dan zorg ik dat er een dikke lelijke wachter mijn plek inneemt zodat je het niet eens in je hoofd haalt." Hij zei dat hij er zoveel zin in had. "Dat kan ik begrijpen, maar je moet er echt vanaf, Nathan, ik meen het."

Nathan Gerono

'Ik zal je niet dwingen... Echt niet...' Fluisterde hij. Hij vond het zo vervelend, maar hij kon er niets aan doen. Hij wilde zo graag de opluchting voelen, maar dat mocht niet. Door wat ze daarna zei grijnsde hij een beetje. 'Dat lijkt mij niet zo'n heel erg goed idee, maar als ik het dan alsnog wil dan doe ik het denk ik gewoon.... Dan doe ik mijn ogen wel dicht.' zei hij plagend tegen haar. Hij wilde het echt heel erg graag. 'Blijf maar gewoon hier..' Fluisterde hij.

Elvira Solore

Aangezien ze inmiddels wist dat ze hem niet echt meer kon vertrouwen, zei ze niets toen hij aangaf dat hij haar niet zou dwingen. Ze hoopte dat het niet zou gebeuren, maar je wist het nooit... Het kon nog wel eens heel erg heftig worden. Hij maakte er een grapje van en ze schudde haar hoofd een beetje. "Ik meen het, Nathan." Klonk haar stem heel serieus. Hij had graag dat ze bleef en ze knikte een beetje. "Dat doe ik, totdat het echt niet meer gaat..." Fluisterde ze zacht.

Nathan Gerono

Hij liet zich achterover op het bed zakken, hij was echt in de war door alles. 'Ik wil geen wachter hier en het zou niets uitmaken. Als ik de kans krijg zou ik hem helemaal af maken, waarschijnlijk.' zei hij zacht tegen haar. Ze zou blijven tot het niet meer ging. 'Wanneer vind je dat het niet meer gaat? Als je denkt dat ik je ga dwingen?' Vroeg hij zachtjes aan haar. Hij merkte dat hij moe was, maar zijn dromen waren zo heftig dat hij liever niet ging slapen.

Elvira Solore

"Waarom? Hij zou er alleen maar zijn om te helpen, hij is er dan alleen maar om je in de gaten te houden." Ze vond het totaal geen fijn idee dat hij gewoon vertelde dat hij de man zou vermoorden naar waarschijnlijkheid.Hij vroeg wanneer ze vond dat het niet meer ging.
"Nee..." Fluisterde ze over zijn optie, "wanneer het me echt alleen maar pijn doet om naar je te kijken, wanneer ik geen glimlach meer op je gezicht kan krijgen en we alleen maar ruzie hebben..." Klonk haar stem zacht en pijnlijk

Koning Jay Fullbright

Het was heel erg fijn dat ze zei dat hij het goed deed, daardoor glimlachte hij ook meteen dankbaar naar haar. 'Je bent heel lief voor mij, dat helpt.' zei hij plagend tegen haar. Hij voelde haar lippen op zijn huid, het was super fijn dat ze al wat meer durfde, want dit soort dingetjes vond hij echt al super fijn en hij genoot er ook echt zichtbaar van. Het was heerlijk om dit te voelen en hij ontspande ook echt helemaal.

Koning Stephen Lahero

'Het was ook echt heerlijk... maar als ik weet dat jij er al van genoten hebt gaat het daarna een stukje makkelijker, dan hangt het niet allemaal af van hoe lang ik het vol hou,' zei hij zacht, omdat het zo ook echt wel was. Het maakte het makkelijker. Hij streek langs haar wang en hij zoende haar even zachtjes. Hij merkte wel dat de hoofdpijn ietsjes meer aanwezig was nu, hij moest het echt in de gaten blijven houden.

Nathan Gerono

'Omdat het mij beter uit zou komen...' fluisterde hij. Als hij dan wilde doen wat hij zelf wilde en de wachter zou hem tegenhouden, zou hij hem waarschijnlijk uit de weg ruimen. Voor Elvira wilde hij moeite doen, maar voor een vreemde vent niet. Dat vond hij niets. Ze vertelde wanneer ze hem alleen zou laten en daardoor staarde hij naar de grond. 'Denk je dat het gaat gebeuren? Dat het zo erg wordt?' vroeg hij nu heel erg zachtjes aan haar, hij was er zelf ook best wel bang voor.

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij zei plagend tegen haar dat het hielp dat ze zo lief voor hem was, hierdoor glimlachte ze hem toe. "Het laatste wat ik wil is ruzie met jou... jij bent ook zo lief voor mij. Ik wil gewoon leuke dingen doen, ook met onze jongens." Zei ze met een glimlach tegen hem. Ze merkte dat hij helemaal ontspande daardoor liet ze hem heel zachtjes in haar glijden, hoe rustiger Jay was, hoe beter alles ging.


Faith Lahero

“Dat kan jij wel.” Grinnikte ze hem toe, hij kon wel vrolijk blijven wanneer zij weg was, dat wist ze zeker. Hij stelde voor om haar naar huis te brengen, maar dan moest er wel een wachter mee. “Ach, dat is niet erg, we zitten toch samen in een koets want ik red het nog niet om dat stuk te gaan rijden.” Vertelde ze hem glimlachend. Hij wilde ergens gaan picknicken. “Dat lijkt me heel erg gezellig.” Grijnsde ze. Ze kwam van de bank af met een brede glimlach rond haar lippen en ze liep met hem mee. Ze vond het leuk, het was gezellig met Killian, gezelliger dan met ieder ander, ze kende hem ook gewoon best wel goed.

Koningin Fay Lahero

“Oh, maar dat vind ik helemaal niet erg, je mag me zo vaak verwennen als je wilt.” Plaagde ze hem nu. Ze voelde zijn vingers langs haar wang strelen en daarna werd ze nog zachtjes door hem gezoend. “Hmm… ik ben zo gek op je..” Fluisterde ze tegen hem. Ze drukte nog een kus op zijn wang, maar daarna kwam ze ook echt overeind om haar kleding aan te trekken. Ze trok een mooie jurk aan voor Stephen en zorgde ervoor dat ze er verder mooi uitzag.


Elvira Solore

“Nathan… dat kan je toch niet maken?” Vroeg ze hem nu hoofdschuddend. Ze verbaasde zich er echt heel erg over dat hij dat gewoon zou doen. Hij staarde even naar de grond en vroeg of het echt zou gebeuren, of het zo erg zou worden. “Ik weet het niet zo goed, het zou heel makkelijk zijn als het niet zou gebeuren en aangezien alles lastig is, zal dat het ook wel zijn.” Zei ze hem nu zachtjes.

Killian Fullbright

Hij glimlachte naar haar, hij vond het echt gezellig samen en Faith dacht daar duidelijk ook zo over. Ze vond het niet erg, want ze moesten toch met de koets. Hij knikte even, dat vond hij ook het verstandigste. 'Ik word wel vrolijk als ik aan jou denk, dus dan moet ik maar even een jaar lang aan jou denken, misschien is dat verstandig.' zei hij plagend tegen haar. Hij regelde een mand met spullen voor hun en daarna keek hij haar aan. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij haar.

Nathan Gerono

'Ik weet het allemaal niet. Het voelt voor mij echt niet meer logisch allemaal.' zei hij zacht. Het leek alsof ze wel dacht dat het zou gaan gebeuren, dat het echt zo erg werd. Dat vond hij lastig, want hij wilde dat helemaal niet. 'Blijf je nu wel de hele tijd bij mij?' Vroeg hij zachtjes. Aan de ene kant was het fijn dat ze er was, maar aan de andere kant vond hij het ook moeilijk omdat het wel heel erg uitdagend voor hem was, eigenlijk constant.

Koning Stephen Lahero

Ze kwam uit het bed en ze trok kleding aan, hij bleef nog even liggen en hij staarde naar haar, met een glimlachje op zijn gezicht. Fay was echt heel erg leuk. Hij kwam zelf toch ook overeind en hij pakte zijn kleding op, hij trok het wat langzaam aan, hij was niet helemaal in top conditie, maar een dagje rust zou hem vast goed doen vandaag, dan ging het morgen een stuk beter.

Faith Lahero

Hij werd vrolijk als hij aan haar dacht dus dat moest hij maar een jaar lang doen. Ze gaf hem een plagend duwtje. Het was wel leuk dat hij dat zei, maar ze wist er gewoon niet zo heel erg goed wat ze ermee aanmoest. Hij regelde een mand voor hen samen en daarna stak ze haar arm door die van hem heen. "Helemaal!" Zei ze vrolijk.


Elvira Solore

"Dat kan ik wel begrijpen... maar ik hoop echt dat je niemand gaat vermoorden." FLuisterde ze tegen hem terug. Hij wilde ook van haar weten of ze de hele tijd bij hem bleef.
"Heel veel, maar niet altijd denk ik, ik heb er net zo goed een hekel aan om in dezelfde kamer te blijven zitten. Maar Fay en Stephen willen ook bij je blijven." Zei ze hem met een glimlach. Ze hoopte dat hij het fijn vond.


Koningin Fay Lahero

Stephen staarde een tijdje naar haar, ze was er blij mee, het voelde goed dat hij weer naar haar keek, dat hij weer aandacht voor haar had, dat vond ze heerlijk. Ze keek weer naar hem om en knipoogde even naar hem. Ze kwam vervolgens naar hem toe. "Je mag van mij morgen ook best wel een dagje vrij te nemen hoor..." Fluisterde ze zacht.

Nathan Gerono

Hij glimlachte zwak naar haar, hij wist ook niet echt meer wat hij tegen haar moest zeggen. Hij vond dit heel erg lastig. Hij knikte wel toen ze vertelde dat ze zelf ook naar buiten wilde en dat Fay en Stephen ook bij hem wilden zijn. 'Ik denk dat het beter is als ik niet al te veel alleen ben, al zou ik het misschien wel willen.' Gaf hij nu toe. Hij legde zijn hoofd tegen haar schouder en hij sloot zijn ogen, hij was echt heel erg moe. Hij had zo weinig geslapen, hij was druk geweest met andere dingen.

Elvira Solore

Hij zei niets meer tegen haar en ze voelde zijn hoofd tegen haar schouder, hij gaf vervolgens gelukkig wel toe dat hij ook dacht dat hij beter niet teveel alleen kon zijn, al zou hij het wel willen.
"Ze willen ook bij je zijn en op je passen. Het komt wel goed, we laten je niet alleen. We gaan goed voor je zorgen." Glimlachte ze hem nu toe en ze sloeg haar arm om hem heen.

Nathan Gerono

'Terwijl ik het helemaal niet verdien,' fluisterde hij. Hij was echt geen leuk gezelschap zo, dat zag hij ook wel in. Waarschijnlijk was het voor hun allemaal vreselijk om bij hem te zijn. Ze sloeg haar arm om hem heen en hij kroop wat meer tegen haar aan. Hij bleef verder wel van haar af en hij zakte zelfs langzaam in slaap, het voelde heel erg goed met Elvira en hij genoot ook echt wel van het samen zijn met haar.

Killian Fullbright

Ze was er helemaal klaar voor en ze pakte hem vast, daardoor grijnsde hij. Hij liep met haar door de gangen, hij werd af en toe flink raar aangekeken, maar het maakte hem niets uit en hij bleef net zo vrolijk. Na een korte tijd lopen had hij een hele mooie plek gevonden, maar hij had nog wel even een wachter laten weten waar ze heen waren en ze waren dicht in de buurt. Hij wilde niet dat zijn ouders in paniek zouden raken. Hij legde het kleed neer en hij ging zitten, hij keek glimlachend op naar Faith.

Koning Stephen Lahero

'Hm, als ik zo veel vrij neem ga ik mij nog vervelen,' plaagde hij haar een beetje. Hij vond het niet zo'n heel goed idee, hij moest ook nog werken en dat deed hij ook graag, maar hij had zijn rust ook nodig en hij wist hoe belangrijk het was dat hij die rust pakte, want anders ging het niet goed met hem. Toen hij klaar was pakte hij haar vast en hij zoende haar even zachtjes. 'Wil je bij Nathan kijken?' stelde hij voor.

Elvira Solore

"Je verdient het wel, we willen allemaal dat je beter word, dat is het belangrijkste." Glimlachte ze hem liefdevol toe. Hij kroop dichter tegen haar aan en ze bleef hem zachtjes vasthouden. Haar vingers streelden over zijn arm heen terwijl ze hem zag slapen, hij was lief zo, totaal onschuldig... maar ze wist dat hij nog behoorlijk heftig kon zijn als hij zijn zin niet kreeg.


Faith Lahero

Ze keken af en toe naar Killian en daardoor hield ze hem alleen maar steviger vast, ze huppelde naast hem en grijnsde iedereen vrolijk toe. Het kon haar echt niets schelen. Al snel stopte hij op een mooi plekje, ze plofte naast hem neer op het kleed en ze keek omhoog naar de bomen, het was mooi hier, ze vond het altijd fijn om buiten te zijn. De natuur leek altijd van haar op te bloeien, zoals nu ook, hoewel het koud was, voelde ze er niets van, alles leek mooier en warmer wanneer ze er was.


Koningin Fay Lahero

" Dan gaan we morgen wat samen doen, alsjeblieft? Ik vind het super leuk om dingen met je te doen. Dan werk je alleen een beetje in de ochtend of in de middag." Vroeg ze aan hem. Ze wilde het heel erg graag en dat was ook aan haar te zien. Ze werd toen hij klaar was vastgepakt en nog even zachtjes gezoend. Hij vroeg haar of ze bij Nathan wilde kijken.
"Graag, ik hoop dat hij de nacht een beetje door is gekomen..." Fluisterde ze.

Killian Fullbright

Hij vond het echt heel leuk dat het zo goed ging, hij was vreselijk vrolijk en hij genoot van het gezelschap en het samenzijn met Faith. Hij kon het echt goed met haar vinden en dat was nu toch wel heel erg fijn. Hij pakte wat te eten voor hun, hij had allemaal lekkere dingen mee en hij keek haar grijnzend aan. 'Je moet wel goed eten, dan krijg je wat meer energie,' plaagde hij haar.

Koning Stephen Lahero

Ze smeekte hem bijna om iets te gaan doen en daardoor grijnsde hij. 'Ik werk eind van de ochtend even en dan kunnen wij daarna de hele middag en avond iets leuks doen, oké?' vroeg hij nu. Hij hoopte dat ze dat goed vond, maar dan kon hij ook nog even wat slapen, want dat had hij ook nodig. Hij nam haar mee richting de kamer van Nathan, hij haalde de deur van het slot en hij keek naar Fay. 'Ik hoop het ook,' zei hij zacht. Toen hij voorzichtig de deur opende zag hij dat Nathan sliep, Elvira was er wel en die was wakker. 'Hoe is het?' vroeg hij zacht. Hij wilde Nathan wel laten slapen.

Faith Lahero

Hij pakte wat eten uit de picknickmand en zei dat ze goed moest eten, daar kreeg ze meer energie van. "Mag ik niet eens eerst even rustig zitten?" Vroeg ze met een grinnik aan hem. Ze pakte snel wat lekkers uit zijn handen en begon daar heerlijk van te eten. "Hmm... misschien moet ik maar wat meer eten, dit is heerlijk." Genoot ze van het eten wat hij allemaal had meegenomen. "Kon je dit zomaar allemaal meekrijgen?" Vroeg ze hem vol verbazing. Zij mocht dat namelijk echt niet van haar vader.


Koningin Fay Lahero

"Mooi! Dat vind ik een heel erg leuk idee. Wil je me dan leren paardrijden?" Vroeg ze hem nu grijnzend. Ze wilde het steeds niet, maar nu wilde ze zich er toch maar aan wagen, het leek haar ergens wel wat voor nu, zodat ze samen bezig waren op een ontspannen manier. Ze liep met Stephen mee naar de kamer waar Nathan zat en ze keek nieuwsgierig naar binnen, ze haalde opgelucht adem door het zien van het rustige beeld. Stephen vroeg al gauw hoe het was en zij sloot de deur stevig achter hun. Elvira's blik sprak boekdelen, ze had het zo te zien erg moeilijk. "Het is zwaar..." Fluisterde ze heel erg zacht. "Maar dit is fijn..." Voegde ze eraan toe en ze keek naar Nathan die daar nog zo rustig zat.