Medieval Times

Killian Fullbright

'Nee, dat mag niet, sorry,' zei hij plagend tegen haar, met een grote grijns op zijn gezicht. Ze pakte heel snel wat uit zijn handen en hij grinnikte een beetje. 'Dat dacht ik al, eet maar zo veel als je op kunt,' zei hij daarna. Door haar vraag grijnsde hij nog meer. 'Ze hoeven toch niet alles te weten? Mijn ouders waren druk, ik ga niet om toestemming vragen,' zei hij plagend tegen haar en hij gaf haar een duwtje. 'Is jouw vader streng?' vroeg hij daarna zacht.

Koning Stephen Lahero

'Ja, dat wil ik wel, dat lijkt mij heel erg leuk,' stemde hij in. Hij vond het een goed idee van haar, het was niet heel intensief, maar toch leuk samen. Ze sloot de deur heel stevig en hij zag aan Elvira dat ze het heel moeilijk had. Ze zei ook dat het heel zwaar was, maar dit was fijn. Hij kwam langzaam dichterbij en hij ging voorzichtig op de bank zitten, maar Nathan leek echt wel diep te slapen. 'Hoe doet hij het?' vroeg hij nu zacht. Hij hoopte dat Nathan wel echt zijn best zou doen, anders zou dit nog veel zwaarder worden.

Faith Lahero

Hij plaagde haar een beetje en ze mocht zoveel eten als ze op kon, hierdoor grijnsde ze hem toe. "Nee, niet je ouders, maar bij mij houdt iedereen me een beetje in de gaten, ik mag niet teveel snoep eten. Een dikke prinses is natuurlijk niet echt heel mooi." Lachte ze vrolijk naar hem. Hij wilde weten of haar vader streng was. "Dat valt wel mee, hij bedoelt het goed." Dat wist ze wel, ze wist het heel erg goed.



Koningin Fay Lahero

Het maakte haar vrolijk dat hij het een leuk idee vond. Stephen nam plaats op de bank, zelf ging ze iets verder weg op een stoel zitten, ze hield hier niet zo van. Het was net alsof Nathan echt ziek was zo. Ze wreef over haar arm heen en hield zich een beetje op de achtergrond.
Elvira haalde haar schouders een beetje op. "ik weet het niet zo goed, ik weet niet hoe hij het hoort te doen in zo'n situatie, hij heeft wel veel voor me over en we praten ook veel. Maar het is wel heel saai zo in een kamer..." Fluisterde ze zachtjes.

Killian Fullbright

'Dan moet je zorgen dat niemand je ziet,' zei hij lachend tegen haar. 'Ach, dat zal wel meevallen, al ben je zo wel mooi genoeg.' zei hij plagend. Hij vond het leuk om haar een beetje te pesten, hij was nog steeds zo enorm vrolijk. 'Dat is het belangrijkste, dat is bij mijn ouders ook zo hoor.' zei hij tegen haar. Hij vond het fijn dat hij ze nu weer kon knuffelen, hij was enorm aan ze gehecht, misschien wel meer doordat hij weg was geweest.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Fay dit moeilijk vond en dat snapte hij ook wel. Elvira wist het niet zo goed, het was wel saai. 'Wij kunnen nu wel blijven, dan kan je even wat voor jezelf doen en hij slaapt nu toch... of straks, als je wilt.' zei hij tegen haar. Hij hoopte dat ze wat tijd voor haar zelf zou nemen, want daardoor kon ze zelf ook beter voor Nathan zorgen en dat was belangrijk. Hij wilde niet dat ze hier aan onderdoor ging.

Faith Lahero

"Daar ben ik niet zo goed in... door mijn krachten voelen mensen mijn aanwezigheid heel erg gauw, vooral nu iedereen het kent." Grijnsde ze hem toe. Hij vond haar zo mooi genoeg en ze reageerde er verder niet echt op. Ze pakte nog wat te eten en keek hem met een brede glimlach aan.
"Ja, dat is inderdaad het belangrijkste, ik vind het fijn dat ze er gewoon zijn." Ze haalde haar schouders een beetje op en grinnikte even.


Elvira Solore

Stephen gaf aan dat ze konden blijven, dan kon zij wat voor zichzelf doen. "Ik bedoelde eigenlijk voor hem, dat het dan saai is." Grinnikte ze hem nu toe. "Ik wacht wel tot hij wakker is en vraag hem of het oké is als ik even naar buiten toe ga." Knikte ze Stephen nu toe met een lichte glimlach.

Koning Stephen Lahero

' Ach, hij heeft toch de tijd nodig om na te denken. Natuurlijk is het saai, maar het is ook niet de bedoeling dat het leuk voor hem is. Helemaal niet zelfs, want dan zou dit ook niet werken. Hij moet er van leren en dat doet hij het beste op deze manier.' zei hij tegen haar. Ze zou zo wel aan hem vragen of hij het goed vond en Stephen knikte even, daarna keek hij naar Fay, ietwat bezorgd. Waarschijnlijk wilde ze Nathan echt liever niet zo zien. Hij zag dat de man wat bewoog en daarna opende hij zijn ogen ook.

Elvira Solore

Stephen vond het juist goed voor Nathan, het was dan wel saai, maar hij had de tijd nodig om na te denken. Hierdoor knikte ze een klein beetje, ze begreep het eigenlijk ook wel.
Fay keek met een waterige glimlach naar Stephen terug, hij hoefde niet bezorgd om haar te zijn, het ging wel, ze vond het gewoon moeilijk.
Elvira keek weer naar Nathan en streelde zachtjes langs zijn arm toen hij zijn ogen opende. "Hoi liefje." Fluisterde ze zacht tegen hem.

Nathan Gerono

Hij glimlachte even naar Elvira toen ze hem begroette, het was wel fijn om even zo bij haar te kunnen slapen, dat deed hem goed. daarna zag hij eigenlijk pas dat Stephen en Fay er ook waren. Daar had hij helemaal niets van gemerkt. 'Hallo.' zei hij, ietwat schor. 'Komen jullie kijken of ik wel van haar af blijf?' Vroeg hij daarna zacht. Het was ook niet echt aardig, maar hij vond het wel heel vervelend dat hij zo gecontroleerd werd. Dat gaf hem een rot gevoel. 'Helemaal niet, we zijn alleen maar bezorgd.' zei Stephen kalm en oprecht.

Elvira Solore

Ze vond het fijn dat hij naar haar glimlachte. Ze streek even langs zijn wang. Hij vroeg aan Stephen en Fay of ze kwamen kijken of hij wel van Elvira af kon blijven.
"Ze willen weten hoe het met je is, Nathan. Bovendien is het veel minder saai als zij er ook zijn." Glimlachte Elvira een beetje.
"Mag ik even alleen bij Nathan zijn?" Vroeg Fay ineens schor aan de rest.

Koning Stephen Lahero

Hij zag dat Nathan het van Elvira wel aannam en daarna vroeg Fay ineens of ze alleen met Nathan mocht zijn. Hij keek kort naar Elvira en daarna kwam hij overeind en pakte hij haar vast. 'Natuurlijk.' Zei hij zacht. Ze leek het er echt moeilijk mee te hebben en misschien werd het minder als ze even met Nathan kon praten. Hij nam Elvira mee en daarna sloot hij de deur heel goed. Hij keek haar aan en hij ademde diep in. 'Wil je mee naar mijn kamer of wil je even alleen zijn? We kunnen ook wel een rondje in de tuin lopen...' stelde hij voor.

Koningin Fay Lahero

Ze kneep even in de hand van Stephen toen hij het oké vond dat ze even met Nathan alleen was. Elvira gaf hem een kus en daarna ging ze met Stephen naar buiten toe. Fay keek Nathan even doordringend aan. "Hoe voel je je?" Vroeg ze hem heel erg zacht. Ze bleef op de stoel zitten, het voelde zo vreemd...

Nathan Gerono

Fay keek hem doordringend aan, ze wilde weten hoe hij zich voelde. 'Het is verwarrend,' gaf hij toe. Hij wilde niet zeggen dat hij niet zo'n goede nacht gehad had, hij wilde niet dat ze zich al te veel zorgen zou maken om hem, maar dat deed ze blijkbaar toch al. 'Waarom wilde je alleen met mij praten?' vroeg hij zacht. Was ze boos op hem of was er iets aan de hand? Ze bleef op de stoel zitten en dat vond hij jammer, hij had gehoopt dat ze wel bij hem zou komen zitten nu.

Koningin Fay Lahero

Hij vertelde dat het verwarrend was en ze knikte een beetje. Hij vroeg vervolgens waarom ze alleen met hem wilde praten. "Zodat we niemand kwetsen... en ik weet gewoon niet zo goed wat ik allemaal moet zeggen. Ik ben gewoon heel bang dat ik straks niet meer bij je op bezoek durf te komen, ik ben bang dat het straks zo slecht met je gaat." Klonk haar stem zachtjes. Ze kwam nu langzaam overeind en sloeg haar armen om Nathan heen, ze knuffelde hem stevig.
"En ik wil met je over Stephen praten... Ik maak me zorgen." Fluisterde ze.

Nathan Gerono

Ze wilde het zodat ze niemand zouden kwetsen, daardoor knikte hij heel langzaam. Dat was niet de bedoeling. Ze wist niet wat ze moest zeggen, ze was bang dat ze niet meer bij hem op bezoek durfde te komen omdat het slecht met hem ging. 'Voorlopig kan je gewoon langs komen hoor,' fluisterde hij. Ze kwam nu toch naar hem toe en hij knuffelde haar ook, daarna legde hij zijn hoofd tegen haar aan. 'Ik hou zo veel van jou...' fluisterde hij. Hij keek wel weer op toen ze het over Stephen had. 'Wat is er aan de hand?' vroeg hij meteen bezorgd.

Koningin Fay Lahero

Ze mocht voorlopig nog gewoon langskomen van Nathan. Hij knuffelde haar terug, zo voelde het nog wel hetzelfde, zo was het wel fijn. Hij hield van haar, ze glimlachte hierdoor naar hem. "Ik hou ook van jou.." mompelde ze liefdevol. Hij wilde weten wat er aan de hand was met Stephen. Ze ging hierdoor naast hem zitten en legde haar hoofd tegen hem aan.
"Hij viel gisteren trillend op de grond. Hij was buiten bewustzijn..." Fluisterde ze

Nathan Gerono

Ze hield ook van hem, de manier waarop ze dat zei maakte hem helemaal warm. Het was echt heel erg lief. Daarna vertelde ze over Stephen en hij keek wat bezorgd. 'Dat is niet zo goed... Heeft hij weer last van de pijn? Hoe erg is het?' Vroeg hij zacht aan haar. Hij pakte haar stevig vast toen ze nog wat meer tegen hem aan leunde. 'Ik vind het heel fijn dat ik even samen met je ben...' zei hij heel erg eerlijk tegen haar. Hij was nu wel heel rustig.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het ook geen goed teken en vroeg daarna hoe erg het was. "Ik weet het niet, maar hij wilde wel zonder problemen vandaag een dagje rustig aan doen, normaal moet ik hem daartoe dwingen." Legde ze zacht aan hem uit. "Hij heeft wel weer last van zijn hoofd, maar hij denkt dat het komt doordat hij zich zoveel zorgen maakte. Hij hield haar stevig vast en vertelde dat hij het heel fijn vond om samen met haar te zijn. "Ik ook.."

Nathan Gerono

Ze vertelde over Stephen en hij knikte even langzaam. 'Dat is meestal niet zo'n heel erg goed teken, maar gelukkig doet hij het wel. Met veel rust voelt hij zich vast beter, maar het is wel heel vervelend dat het weer terug is. Ik denk dat wij allemaal de hoop hadden dat het niet meer terug zou komen.' zei hij zacht tegen haar. Hij vond het voor Stephen ook heel erg vervelend. 'Ik zou jullie graag wat meer willen helpen, maar volgens mij zorg ik juist meer voor zorgen nu, dat spijt mij.' Fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

"Hij kan helaas niet zo heel erg veel rust nemen, ik denk dat ik hem weer ga helpen met het werk." Sprak ze zacht, Elvira kon hem nu niet meer zo goed helpen als daarvoor. Dat zat er gewoon niet meer in. Ze moest bij Nathan blijven.
"Ik ben zo enorm bang dat ik hem een keer ga verliezen..." Fluisterde ze hees... Het speet Nathan dat hij nu voor meer problemen zorgde.
"Zodra je beter bent, kun je iedereen ook veel beter helpen, ik weet dat je het wilt en kunt." Klonk haar stem zacht

Nathan Gerono

'Het spijt mij,' fluisterde hij. Hij maakte het allemaal erger, in plaats van dat hij het makkelijker voor haar maakte. Ze zei dat ze bang was dat ze hem ging verliezen. Hij hield haar daardoor heel stevig vast. 'Je moet niet bang zijn. Je moet het heel eerlijk met hem overleggen en de vorige keer ging het ook niet zo snel en kon je hem helpen. Misschien is dat nu weer zo, als het slechter gaat.' zei hij hoopvol. Hij vond het vreselijk om haar zo te zien, ze was echt bang. Ze had wel heel veel vertrouwen in hem. 'Het ging vreselijk slecht afgelopen nacht...' fluisterde hij.

Koningin Fay Lahero

"Je kunt er vrij weinig aan doen, Nathan..." Vertelde ze hem zachtjes. Hij vond dat ze niet bang moest zijn en dat ze het eerlijk met Stephen moest overleggen, de vorige keer kon ze hem ook helpen en misschien was dat nu weer zo.
"Ik weet het... maar hij is dit keer zelf ook echt bang." Mompelde ze zachtjes. Ineens gaf hij aan dat het heel erg slecht met hem was gegaan de afgelopen nacht.
"Wat is er dan gebeurd? Het is bovendien de eerste nacht, je moet nog wennen aan het idee, dat is moeilijk." Vertelde ze hem zachtjes.

Nathan Gerono

'Dat is wel heel erg... De vorige keer had hij zelf wel heel veel vertrouwen dat het wel weer goed zou komen of lang goed zou gaan. Het is akelig als hij zelf ook bang is, maar ik kan het mij wel voorstellen.' zei hij zacht. Ze wilde weten wat er gebeurd was en daardoor keek hij naar de grond. 'Ik kon mij gewoon niet inhouden en Elvira lag naast mij...' Mompelde hij. Het was niet echt leuk om te vertellen, maar hij moest er wel over praten. 'Ik heb het geloof ik bijna de hele nacht met mezelf gedaan, Elvira was niet zo blij en we hebben een flinke discussie gehad.' zei hij zacht tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Hij vond het nu wel heel erg omdat Stephen het ook niet meer zag zitten. Het was akelig dat hij ook bang was, maar nathan kon zich er wel iets bij voorstellen. Fay knikte een beetje. "Ja, ik weet het.... ik hoop gewoon dat het minder word als we samen leuke dingen doen." Fluisterde ze zachtjes. Hij begon te vertellen en ze schrok even, zou hij Elvira hebben misbruikt? Wanneer hij aangaf dat hij het met zichzelf deed, haalde ze wel een beetje opgelucht adem.
"Gaf het voldoening?" Vroeg ze aan hem. Ze wilde graag weten hoe hij zich eronder voelde.

Nathan Gerono

'Dat hoop ik ook, maar het zal jullie allebei in ieder geval wel goed doen, dat zeker.' zei hij zacht tegen haar. Hij streek met zijn vingers over haar hand heen en hij zag in haar blik wat ze dacht. 'Ik kon amper van haar afblijven... Denk je dat ik echt zo ver zou gaan?' Vroeg hij heel zacht aan haar. Ze wilde weten of het hem voldoening gaf. 'Een beetje, dat wel. Maar toch verlang ik naar veel meer dan dat. Eigenlijk na een paar minuten al weer, het werkt niet zo lang als eerst.' zei hij zacht.

Koningin Fay Lahero

"Ja, dat denk ik ook." Knikte ze een beetje door zijn woorden, wat verschrikt keek ze op toen hij leek te weten waar ze aan dacht. "Nee, ik denk het niet, maar doordat je het zo zei, liet het me wel schrikken." Ze geloofde niet dat Nathan zo ver zou gaan, dat ging echt té ver. Het gaf hem een beetje voldoening, maar hij verlangde naar meer.
"Dat betekent dus dat het wel met je verslaving te maken hebt als je dat doet, het enige wat je dan wilt is meer, want het is niet genoeg. Het zal ook steeds minder voldoening geven, Nathan. Het zal je misschien ook heel boos maken, maar daarna is het over en kun je ervan genieten en voelt het als voldoening, dan kan je Elvira verwennen en geven wat ze nodig heeft." Legde Fay zacht en rustig aan hem uit.

Nathan Gerono

'Ik denk het ook niet... Anders had ik het nu al wel gedaan, want ik heb er echt heel erg veel zin in.' Mompelde hij. Ze vertelde dat het wel met zijn verlaging te maken had, dat hij alleen maar meer wilde. 'Maar op die manier is het tenminste nog een beetje dragelijk.' Fluisterde hij. Hij kon het echt niet laten, hij verlangde er te erg naar en hij zag er geen kwaad in. Als hij het maar een paar keer per dag deed maakte het niet uit, dat had hij altijd wel gedaan. 'Het voelt vreselijk als ik niets mag.'