Vampiers enzooo

Keanan Dawnroad

Het bleef stil, hij draaide zich langzaam om om naar haar te kijken. Ze vroeg wat nu, hij haalde zijn schouders op. ‘Je mag het tegen niemand zeggen. Nooit…’ zei hij zacht, het klonk dreigend, maar zo was het eigenlijk ook gewoon bedoeld. Ze had alleen ooit een keer een film gekeken en ze vroeg of ze in gevaar was. ‘Je hebt jezelf net enorm in gevaar gebracht…’ zei hij. ‘Dat zoenen is geen goed idee. Je bent veel te dichtbij dan… ik kan het niet meer… het is zo lang geleden…’ zei hij zacht. ‘Je bent eigenlijk constant in gevaar. Als je je zou verwonden, snijden, of wat dan ook, zou ik mezelf niet in kunnen houden. Als je te dichtbij komt, is het ook moeilijk…’ legde hij haar uit. Dit was zo’n beetje het belangrijkste, de rest kwam ze vast nog wel te weten. Hij ging weer naast haar op de bank zitten. Ze had het er voor over, ze wilde het risico wel nemen. Ze beet op haar lip, waardoor zijn blik anders werd. ‘Niet doen… alsjeblieft… ‘ zei hij zacht, het klonk bijna smekend. Zulk soort dingen maakten hem dus helemaal gek. Hij wilde op haar lip bijten als ze dat deed, maar dan zou het niet zo onschuldig zijn. ‘Wat betekend dat, dat je het risico wilt nemen? Wil je iets met mij? Ik… dat kan niet… denk ik…’ zei hij, hij wist duidelijk echt niet wat hij met zijn gevoelens aanmoest.

Julietta Belladonna

Ze mocht het nooit tegen iemand zeggen en ze knikte meteen, al was dat niet door zijn dreigende toon, dat was omdat ze er voor hem wilde zijn en hem niet wilde verlinken, aan niemand. Misschien moest ze toch maar wat meer research doen naar vampiers. Ze had zichzelf net ontzettend in gevaar gebracht vertelde hij, het zoenen was niet goed, ze was veel te dichtbij gekomen en het was zo lang geleden. Eigenlijk was ze altijd in gevaar, vooral als ze zichzelf zou verwonden. Wanneer ze te dichtbij kwam was het al gevaarlijk. Ze slikte daardoor even. Ineens zei hij dat ze iets niet moest doen, ze opende haar mond om te vragen wat het was, maar daarna sloot ze die normaal weer. Ze beet op haar lip, het deed iets met hem. Ze besloot het niet meer te doen in zijn aanwezigheid. Hij was weer naast haar gaan zitten en ze draaide zich naar hem toe. Haar hoofd legde ze in haar handen en ze keek hem onderzoekend aan. “Ja, Keanan, ik wil heel erg graag wat met je. Al ben je een vreemde voor me, al ben je geen normale man. Ik voel me ontzettend tot je aangetrokken…” Haar stem klonk heel erg zacht. Ze wilde hem heel erg graag duidelijk maken wat er allemaal in haar om ging, want hij leek het niet te willen begrijpen. “Zou ik dan nooit dicht bij je in de buurt kunnen zijn?” Ze slikte even, dat zou ze vreselijk jammer vinden, ze wilde niets liever dan hem continu in haar buurt.

Keanan Dawnroad

Ze beet gelukkig niet meer op haar lip, daardoor kon hij weer wat normaler naar haar kijken. Ze begon te vertellen, hij wist weer niet wat hij hier mee moest doen. Ze wilde wat met hem. Ondanks dat ze hem totaal niet kende en het gevaarlijk was. Hij begreep het niet goed, maar ergens was het heel fijn dat iemand bij hem bleef, ondanks wat hij was. Dat er iemand was die geen hekel aan hem had. Bij haar volgende vraag schudde hij zijn hoofd. ‘Dat weet ik ook niet precies. Het kan wennen, maar je ruikt voor mij nog lekkerder dan andere mensen… Het is gewoon anders. Het zal altijd een moeilijk puntje blijven. Zoenen is meteen wel heel heftig, ik ben gewoon niet gewend dat er constant een mens bij mij in de buurt is. Zeker niet een die zo lekker ruikt. Maar het kan wennen als we heel erg voorzichtig doen en ik er voor zorg dat ik genoeg drink, zodat ik niet zo veel dorst heb. Zoals nu…’ legde hij haar langzaam uit. Hij hoopte dat ze hem een beetje begreep. 'Je moet weten dat ik dingen anders voel dan jij doet. Heel anders. Je hebt het vast wel gemerkt, maar ik heb niet zo heel erg veel gevoelens, ik weet dus ook al helemaal niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik had niet verwacht dat ik dit ooit nog zou voelen...' zei hij zacht.

Julietta Belladonna

Hij wist het allemaal niet precies, ze rook lekkerder voor hem dan andere mensen. Ze glimlachte daardoor. “Dat lijkt me een positief teken, toch?” Vroeg ze nu aan hem. Dit onbekende gedoe maakte haar nogal onzeker, ze wist niet echt hoe ze op hem moest reageren. Het zal voor hem altijd een moeilijk puntje blijven, vooral zoenen was heel heftig. Hij kon er wel aan wennen dat ze in zijn buurt was en daardoor werd haar glimlach breder. Maar hij moest wel genoeg drinken zodat hij niet zoveel dorst had. Dat had hij nu wel. Ze schraapte wat ongemakkelijk haar keel even. Hij sprak over gevoelens, hij voelde anders dan haar en was ook heel anders. Hij wist niet hoe hij ermee om moest gaan. “Wat voel je nu dan?” Vroeg ze, toch wel wat nieuwsgierig aan hem omdat hij het wel leek te willen proberen, ze vroeg zich af hoe dat kwam. Alleen door haar geur? Of vond hij haar ook leuk?

Keanan Dawnroad

Hij schudde zijn hoofd. ‘Het is niet echt positief. Het is gevaarlijk.’ Zei hij tegen haar. Hij haalde een hand door zijn donkere haren heen en hij keek haar doordringend aan. Ze vroeg wat hij nu voelde, maar daar kon hij niet zo goed antwoord op geven. ‘Ik weet het niet. Het is voor mij moeilijk om het onder woorden te brengen, omdat ik zelf niet alles uit elkaar kan houden. Ik weet niet of het nou is omdat ik zo erg naar je bloed verlang…’ zei hij tegen haar. Het klonk waarschijnlijk wat raar, maar hij wilde wel zo eerlijk mogelijk zijn, anders werd het toch niets. ‘Je bent wel anders dan andere mensen voor mij… Ik heb dit gewoon al heel lang niet zo gevoeld. Ik weet niet goed wat het is en hoe ik er mee om moet gaan,’ legde hij haar zacht uit.

Julietta Belladonna

Het was niet positief maar gevaarlijk. Daardoor zuchtte ze en keek ze naar haar handen. Dat was nu jammer. Toch was Julietta iemand die van gevaar hield en die daar echt niet voor terugdeinsde, toch had ze het nog niet helemaal verwerkt dat hij een vampier was. Ze wist niet goed wat ze ermee moest. Daar kwam ze vanzelf nog wel achter dacht ze. Hij vond het moeilijk om alles onder woorden te brengen. Hij verlangde heel erg naar haar bloed en ze was anders dan andere mensen. Ze glimlachte toch weer een beetje naar hem. Ze was ook anders dan alle andere mensen om haar heen. Ze was eigenlijk gewoon wat apart. “Is het misschien beter als ik je nu weer alleen laat?” Vroeg ze voorzichtig. “Dan kan je euh- “ Ze wist niet goed hoe ze het moest zeggen. “Drinken?” Klonk haar stem onzeker.

Keanan Dawnroad


Ze vroeg of het beter was als ze nu weg ging, zodat hij kon drinken. Hij glimlachte omdat ze duidelijk niet wist hoe ze dit moest zeggen. ‘Ja, drinken ja,’ zei hij tegen haar, het klonk weer wat vriendelijker. ‘Ja, misschien is het beter. Ik wil je niet wegjagen, maar het is makkelijker om in je buurt te blijven als ik gedronken heb.’ Legde hij haar uit. ‘Als je iets te eten nodig hebt, of wat dan ook, moet je het aan mij vragen. Ik wil niet dat je honger hebt, of dorst…’ zei hij zacht. ‘Hier, de sleutel. Je mag binnenkomen als je wilt, maar bel wel even aan, zodat ik mij er even op kan voorbereiden,’ zei hij, hij gaf haar de sleutel aan. ‘Ik ga,’ zei hij daarna, zijn stem trilde lichtjes. Zonder iets te zeggen schoot hij er vandoor, hij wilde echt naar buiten.

Julietta Belladonna

Hij gaf aan dat het inderdaad drinken heette. Hij klonk vriendelijk en daardoor glimlachte ze naar hem, hij was veel leuker zo. Hij dacht wel dat het beter was, dan was het makkelijker om in haar buurt te blijven. Ze knikte even. Als ze iets nodig had, mocht ze het aan hem vragen. Hij wilde niet dat ze honger of dorst had. Daardoor maakte haar hart een klein sprongetje. Hij was eigenlijk ontzettend lief voor haar. Hij gaf haar de sleutel, ze mocht binnen komen wanneer ze het wilde, maar dan moest ze wel eerst even aanbellen zodat hij zich kon voorbereiden. “Dankjewel.” Fluisterde ze zacht. Daarna ging hij ervandoor. Ze haalde wat trillend adem en zag hem vertrekken. Daarna besloot ze zelf ook maar het huis te verlaten. Ze pakte haar jas van de kapstok en liet in de jaszak de sleutel glijden, daarna liep ze naar buiten toe en sloot ze de deur zorgvuldig achter zich dicht. Keanan was nergens te bekennen. Ze stak de straat over en liep haar eigen rommelige huisje binnen.

Keanan Dawnroad

Eigenlijk was hij de hele nacht buiten gebleven, pas toen de zon op was gekomen ging hij richting huis. Hij was iets minder bleek en zijn ogen waren goudkleurig. Hij had nog steeds wel wat dorst, maar het was niet meer zo pijnlijk als het eerst geweest was. Hij liep langs een bakker die net open ging, hij besloot er voor te zorgen dat Julietta normaal brood te eten kreeg. Hij ging naar binnen en even later liep hij met een tas vol warme broodjes naar buiten. Hij liep naar haar huis toe, hij keek even rond naar een raam dat open stond, hij klom behendig naar binnen en hij zette de tas in de keuken neer, meteen ging hij weer weg. Hij moest andere kleding aan trekken en hij wilde ook even douchen, dus dat deed hij eerst maar. 

Julietta Belladonna

Ze had de hele nacht niet kunnen slapen, ze had zitten denken aan Keanan, hoe anders dat hij was en hoe erg ze zich tot hem aangetrokken voelde, het was echt bizar wat hij wel niet met haar deed. Laat in de ochtend werd ze wakker, ze was pas in de ochtend in slaap gevallen namelijk. Ze trok alleen een badjas aan en liep nog wat slaapdronken naar beneden toe. Haar maag knorde, maar ze wist toch wel dat ze niets in huis had. Ze zou eerst op zoek moeten naar een nieuwe baan. Eenmaal beneden was de kamer gevuld met heerlijke geuren. Ze nam het in haar op en keek verrast naar de tas die op tafel stond. Het merk van de dure bakker uit de buurt stond erop en ze kreeg een brede grijns rond haar lippen. Dit was echt heel erg lief en niet normaal. Ze keek in de tas en haalde daar wat lekkere broodjes uit, de rest zou ze bewaren voor de rest van de week en dan kon ze nu tenminste normaal op zoek naar een nieuwe baan. Ze ging op haar comfortabele bank zitten in een kleermakerszit en las de krant door terwijl ze het heerlijke broodje opat. Ze zocht naar advertenties, misschien was er een zaak waar ze kon solliciteren. Haar haren zaten compleet door de war, ze was niet echt een ochtendmens en zou straks wel alles goed doen. Haar kleine jonge katje kwam bij haar zitten en nestelde zich in haar nek. Het grijze beestje was nog heel erg jong en ze had hem van een vriendin gehad. Het was fijn gezelschap.

Keanan Dawnroad

Hij voelde zich eigenlijk best goed. Misschien moest hij niet alles zo negatief zien. Dat hij haar had leren kennen was ook gewoon leuk, dat moest hij wel onthouden. Het was alleen lastig omdat het ook zo gevaarlijk was. Hij droogde zijn haar af en daarna trok hij schone kleding aan. Een spijkerbroek en een zwart shirt, zoals meestal. Hij hield niet van heel opvallende kleding, want hij viel toch al wel op. Meestal had hij een shirt of een overhemd, zijn smaak was misschien nog wat ouderwets. Zodra hij klaar was liep hij naar beneden, Julietta zou nu wel ontdekt hebben dat hij de broodjes neergezet had. Dat liet hem glimlachen. 

Julietta Belladonna

Ze had een paar broodjes opgepeuzeld en wat stukjes aan haar katje gevoerd. Samen hadden ze de krant bekeken en ze had drie adressen opgeschreven waar ze wel zou kunnen gaan werken. Ze keek even wat dromerig uit het raam naar haar overbuurman en grijnsde breed. Daarna zette ze haar katje op de grond neer en ging ze naar boven toe om zich aan te kleden. Dit keer besloot ze het iets netter te houden omdat ze bij de bedrijven langs wilde gaan. Ze droeg een zwarte broek en een witte blouse daarboven die eigenlijk iets te ver open stond. Daaronder droeg ze hoge lakzwarte pumps. Ze bracht haar zwarte haar in model en deed nog wat simpele make-up op. Ze pakte een bijpassend zwart tasje en propte daar haar CV in. Vervolgens ging ze weer naar beneden toe. Haar kleine katje mauwde, waarschijnlijk had het dier nog veel meer honger. Ze pakte hem even in haar handen op en streek over zijn vachtje heen. “Sorry kerel.” Zei ze zacht tegen het dier. Ze zette hem weer op de bank neer en vertrok het huis uit met het blaadje waarop de adressen stonden bij zich. Ze trok haar jas dit keer maar wel aan en voelde in haar zak de sleutel zitten. Ze ging toch maar eerst even bij Keanan langs, om hem te kunnen bedanken voor wat hij had gedaan. Ze belde eerst aan bij zijn huis en opende daarna de deur. Haar jas hing ze maar gewoon even op en ze kwam de woonkamer binnen.

Keanan Dawnroad

Hij zat eigenlijk maar wat tv te kijken, hij zou straks wel weer even naar de stad gaan. Hij had wel wat vrienden waar hij soms mee rondhing, maar heel veel stelde het niet voor. Hij was gewoon heel erg op zichzelf. Toen er aangebeld werd, wist hij dat het maar één iemand kon zijn, als hij zich concentreerde kon hij bijna voelen dat ze er stond. Al snel rook hij ook haar heerlijke geur, al kon hij er nu veel beter mee omgaan omdat hij wat gedronken had. Ze verscheen in de woonkamer, zijn blik ging over haar heen. Ze zag er goed uit. Netjes, maar het stond haar geweldig. Zijn blik ging omhoog naar haar blouse, die eigenlijk te ver open stond. Nu viel haar uiterlijk hem pas echt op, eerst was hij veel te druk geweest met haar bloed, nu kon hij dat meer negeren. Hij kwam er na een paar seconde achter dat hij echt heel erg staarde, daardoor keek hij haar snel aan. Het was zo lang geleden dat hij een menselijke vrouw had gezoend, het had veel met hem gedaan. Het was nog langer geleden dat hij een vrouw had aangeraakt en Julietta maakte nu toch wel wat in hem los. ‘Je ziet er goed uit,’ zei hij tegen haar. Het zag er uit alsof ze ergens heen ging, iets wat belangrijk was.

Julietta Belladonna

Hij keek naar haar, hij bekeek haar helemaal, dat had hij de vorige dag nog niet gedaan. Nu pas merkte hij waarschijnlijk op hoe ze eruit zag. Ze glimlachte naar hem en kwam wat dichterbij. Hij gaf aan dat ze er goed uitzag. “Dankjewel.” Zei ze zachtjes tegen hem terug. “Ik wil je nog een keer bedanken, omdat je zo goed voor me zorgt. Ik vind het echt heel erg lief van je dat je broodjes voor me hebt gekocht.” Zei ze nu met een stralende glimlach rond haar lippen. Ze ging naast hem op de bank zitten en staarde heel even naar de tv. “Gaat het nu beter met je?” Vroeg ze daarna nieuwsgierig aan Keanan, waarschijnlijk had hij wel gedronken nu.

Keanan Dawnroad

Ze bedankte hem, daardoor was er weer voor een paar seconde een glimlach op zijn gezicht te zien. Ze wilde hem nog eens bedanken omdat hij zo goed voor haar zorgde. ‘Het is geen moeite, Julietta. Ik doe het graag voor je…’ zei hij tegen haar. Hij werd weer aangestoken door haar glimlach, het maakte hem wat vrolijker. Ze kwam dichterbij, ze ging ook op de bank zitten. Hij zag haar blik naar de tv gaan, daarna keek ze weer naar hem en vroeg ze of hij zich beter voelde. ‘Ja, gelukkig wel. Al blijft het gevoel wel…’ zei hij tegen haar. ‘Wat weet je over mijn soort?’ vroeg hij daarna. Ze leek geen idee te hebben. Zijn blik ging weer over haar heen, hij herinnerde zich dat ze gezegd had dat ze ontslagen was. Ze ging langs bij bedrijven, dat moest wel. Daarom zag ze er zo uit. ‘Ga je opzoek naar werk?’ vroeg hij haar dus ook.

Julietta Belladonna

“Dat snap ik nou niet.” Zei ze meteen tegen hem wanneer hij aangaf dat hij het graag voor haar deed. Ze keek hem doordringend aan. “Je lijkt wat chagrijnig continu en toch doe je graag dingen voor me, dat klinkt zo raar.” Zei ze met een zachte glimlach. Het gevoel bleef en ze slikte even. Zou ze hem nog steeds niet mogen zoenen? Ze had haast de hele nacht aan die desbetreffende zoen gedacht en ze wilde die maar al te graag herhalen. Hij vroeg wat ze van zijn soort wist. “Haast niets.” Fluisterde ze. “Ik vroeg me af of je het bloed dringt van mensen.” Daar zou ze namelijk behoorlijk veel moeite mee hebben als dat echt zo was. Dan was iedereen in gevaar, dat zou echt moord zijn. Hij vroeg haar of ze op zoek ging naar werk en ze knikte. “Ja, ik vind niet dat ik afhankelijk moet zijn van jouw geschenken, bovendien lijdt mijn katje anders honger.” Zei ze tegen hem.

Keanan Dawnroad

Ze zei dat ze het niet begreep, daarna legde ze hem uit waarom. Zijn blik werd wat harder. ‘Ik kan er ook niets aan doen dat ik zo ben…’ gromde hij, het klonk woest. Toch zakte het ook meteen weer wat weg en wreef hij met zijn hand langs zijn kaak. Eigenlijk waren het rare menselijke gebaren die hij zichzelf aangeleerd was, voor een vampier was het niet echt normaal om te doen. Die bewogen eigenlijk nooit zomaar. ‘Ik kan niet anders dan chagrijnig doen, want er was tot gisteren toe bijna niets anders dat ik voelde. Nu breng je dat allemaal in de war en ik weet niet wat ik daar mee moet doen. Maar ik help je wel graag,’ legde hij het wat uit. Ze zei dat ze haast niets van zijn soort wist en ze vroeg zich af of hij het bloed van mensen dronk, daardoor kwam er weer kort een rare grijns op zijn gezicht te staan. Voor mensen was dit misschien raar, maar voor hem was het niet meer dan normaal. ‘Ik deed het wel, altijd. Soms waren er periodes dat ik alleen van dieren dronk. Maar dat is vies en het zorgt ervoor dat we eigenlijk constant dorst hebben. Net als ik nu heb. Ik drink eigenlijk pas sinds een paar dagen geen mensenbloed meer.’ Legde hij uit. Ze vertelde dat hij inderdaad gelijk had, dat ze niet afhankelijk wilde zijn en dat haar kat honger had. ‘Ik vind het helemaal niet erg,’ mompelde hij.

Julietta Belladonna

Hij leek vanuit het niets woest te zijn en na zijn woorden was het ook meteen weer weg. Ze keek hem lichtelijk geschrokken aan en slikte even moeizaam. Dit vond ze toch wel een beetje raar. Hij zei dat hij niet anders kon dan het chagrijnige, ze bracht hem in de war en hij wist niet wat hij daarmee moest doen. Ze glimlachte, zij, een normale vrouw, kreeg het voor elkaar om hem in de war te brengen. Daar moesten andere mensen heel erg hun best voor doen, dacht ze. De grijns die hij haar gaf, bezorgde haar kippenvel. Hij dronk wel altijd mensenbloed, soms niet, maar dierenbloed was vies. Toch dronk hij nu al een paar dagen geen mensenbloed meer. “Dood je jouw ‘prooi’ dan ook? Of laat je ze leven?” Wilde ze verder nog weten van hem. Hij vond het niet erg als ze afhankelijk van hem werd. “Ik wel, ik ben liever zelfstandig en los dingen graag zelf op.” Gaf ze aan en ze stak haar neus heel even in de lucht.

Keanan Dawnroad

Bij de volgende vraag keek hij haar raar aan. ‘Ik maak ze af,’ was zijn vrij korte antwoord. ‘Daarom moet ik soms aardig ver gaan voor ik een dier kan pakken, want anders zorg ik er nog voor dat er nergens meer iets te vinden is…’ legde hij uit. ‘Ik kan niet eens stoppen,’ voegde hij er aan toe. Hij dronk door tot er geen bloed meer in het lichaam was, hij kon niet stoppen voor hij dat bereikt had, dat ging gewoon echt niet. Zo goed kon hij zichzelf niet beheersen. Ze was duidelijk niet zo graag afhankelijk, hij haalde zijn schouders op. ‘Ik vind het allemaal prima,’ zei hij tegen haar. Ze moest het zelf maar weten. Hij wilde haar best helpen, maar als ze liever onafhankelijk was, begreep hij dat ook wel, het was best logisch. ‘Maar ik zal er de komende tijd toch wel voor zorgen dat je fatsoenlijk te eten krijgt. Tot je weer geld verdient…’ voegde hij er wel aan toe.

Julietta Belladonna

Hij gaf aan dat hij ze afmaakte en daardoor moest ze toch even stevig slikken. Ze bleef wel naar hem luisteren, maar ze vond het behoorlijk afzichtelijk en heel erg jammer. Toch gaf hij aan dat hij gewoon niet kon stoppen als hij eenmaal bezig was. Eigenlijk was dat ook wel te begrijpen. Ze vond het vreselijk verwarrend allemaal. Hij was zo anders dan een normaal mens. Ze haalde verward een hand door haar haren heen en bleef een tijdje zwijgen. Later gaf hij aan dat hij alles prima vond en daardoor knikte ze. Dat was fijn. Hij zou alleen wel de komende tijd voor haar zorgen, tot ze weer geld zou verdienen. Ze glimlachte naar hem en knikte. Het was prettig dat ze niet hoefde te verhongeren. Ze pakte nu even zijn hand beet en voelde hoe koud hij was en hoe hard. Het leek haast wel marmer te zijn. Ze streek er met haar warme vingers overheen en bekeek zijn hand even. Ze moest gewoon even weten hoe het voelde. Soms kon ze haar nieuwsgierigheid echt niet in bedwang houden.

Keanan Dawnroad

Ze leek het een raar idee te vinden, dat hij echt zo was. Toch leek ze het wel te accepteren, ze zei verder niet zo veel. Opeens voelde hij haar warme vingers op zijn hand, waardoor hij even naar adem hapte. Het was zo erg wennen, dat was wel duidelijk. Hij keek haar onderzoekend aan, maar hij genoot wel van haar vingers die een warm gevoel achter lieten. Hij was van zichzelf zo koud, het was heel fijn om dan toch iets van warmte te voelen. Hij keek haar heel even aan, daarna keek hij weer weg. ‘Heel stil blijven zitten…’ zei hij zacht, zijn stem trilde licht van de spanning. Hij boog iets naar haar toe, zijn lippen raakten die van haar, maar het was maar een heel korte aanraking, daarna ging hij al weer naar achteren. Hij had er heel veel moeite mee, maar hij was eigenlijk al wat trots op zichzelf dat dit hem lukte.

Julietta Belladonna

Ze zag hem naar adem happen, toch deed hij niets, hij keek haar alleen onderzoekend aan. Ze vond het fijn om alles te voelen, dat hij echt koel en kil was, precies zoals hij zich gedroeg. Hij leek haast wel bevroren. Ze keken elkaar een tijdje aan, ze vond het prettig om naar hem te kijken, zelfs al was hij chagrijnig. Nieuwsgierig keek ze hem aan wanneer hij met een trillende stem zei dat ze stil moest blijven zitten. Hij kwam naar haar toe en ze voelde zijn lippen vederlicht op die van haar. Ze huiverde erdoor, ze vond het heerlijk. Ze wilde veel meer dan alleen dit, maar dat zat er toch waarschijnlijk niet in, voorlopig niet in ieder geval. Ze hapte even naar adem, hij rook heerlijk en was zo ongelooflijk aantrekkelijk… Ze kwam langzaam overeind na het magische moment. “Ik moet gaan, anders vind ik nooit een baan.” Fluisterde ze hem toe. Ze liet zijn hand langzaam los.

Keanan Dawnroad

Ze kwam overeind, hij keek haar vragend aan. Was ze bang? Dat was iets waar hij eigenlijk altijd bang voor was, dat hij andere mensen bang zou maken als hij dat helemaal niet zo bedoelde. Ze verklaarde dat ze moest gaan, anders zou ze nooit een baan vinden. ‘Ik wil niet dat iemand je aanneemt omdat ze in je shirt kunnen kijken…’ zei hij opeens, vrij zacht. ‘Ze moeten je aannemen om wie je bent. Niets anders. Kom…’ zei hij, en hij kwam overeind. Voorzichtig deed hij nog een knoopje van haar blouse dicht, hij raakte haar eigenlijk amper aan en er was nog veel afstand tussen hun. Hij kon er ook niet tegen als iemand op die manier naar haar zou kijken. Het was niet eens echt jaloezie, het was eigenlijk veel meer dan dat. Ze hoorde nu bij hem. Niemand anders had een kans. Bij één verkeerde beweging of blik zou hij diegene doden, zelfs al wilde hij het misschien niet eens echt. Hij besloot haar nog maar niet alles te vertellen, dat kwam allemaal wel.

Julietta Belladonna

Hij kwam ook overeind en hij kwam iets naar haar toe. Zijn handen gingen naar haar smetteloze witte blouse en hij knoopte het bovenste knoopje dicht. Ze voelde het amper, zo voorzichtig deed hij het. Ze trok een wenkbrauw op door zijn woorden en knoopte meteen het knoopje weer los. Ze keek hem lichtelijk uitdagend aan. “Dit is hoe ik ben.” Zei ze tegen hem. Ze trok de blouse weer wat in model en keek hem daarna weer aan. Ze had er een hekel aan als iemand haar probeerde te veranderen en dan mocht hij nog zo overdonderend knap zijn, ze had er een hekel aan als iemand haar verbeterde op wat voor manier dan ook.

Keanan Dawnroad

Ze maakte het net zo goed weer los en zei dat dit was hoe ze was, op uitdagende manier. Dat moest ze niet zomaar doen. Zijn blik werd harder en hij greep haar vast bij haar keel, hij kon haar aderen voelen kloppen onder zijn vingers en het maakte hem weer vreselijk dorstig. ‘En dit is hoe ik ben, Julietta. Als je wilt dat ik iedereen die naar je kijkt op straat vermoord, dan moet je dit vooral doen. Je bent ontzettend leuk zoals je bent, maar als je met mij samen wilt zijn, dan zal je je toch op bepaalde momenten aan moeten passen. Dat moet ik namelijk ook. Bijna constant,’ zei hij, zijn stem klonk laag en dreigend. Hij liet haar wel weer los, hij draaide zich om. Hij wilde haar niet aankijken. ‘Je kan beter gaan. Doe maar wat je zelf wilt…’ zei hij, nog donkerder.