Blackmore Academy

Scott Selone

Ze zei dat het zo makkelijk was, ze had inderdaad gelijk. Het ging echt makkelijk en dat maakte het nog wat leuker. Ze zei ook nog eens dat ze een hele voorraad had, waardoor hij grijnsde. 'Hm, lekker hoor.' was zijn reactie. Ze opende de deur en hij liep haar kamer in, daarna klikte ze de schermen aan. Hij bekeek het even, ze was in de buurt van Rogan nu en de jongen leek helemaal door te draaien. Zou hij haar afmaken? Dat zou ergens wel leuk zijn, maar hij hoopte op nog wat meer spanning. Hij vond het heerlijk om naar te kijken, misschien wel iets te leuk.

Rogan Bayn

Opeens hoorde hij zijn naam, daardoor bleef hij even stil. Daarna beukte hij nog harder tegen de deur. 'Haal mij hier uit!' zei hij grommend, het klonk krachtig, maar eigenlijk voelde hij zich zo krachtig dat het meer zwakte was. Hij wist gewoon niet wat hij er mee moest. Hij wilde hier uit, hij moest er uit, hij moest gewoon iets doen, maar hij had geen idee wat nu voor rust zou zorgen.

Katharina Forbes

Ze pakte weer de wijn en nestelde zich op de bank terwijl ze haar ogen gericht hield op het scherm. Rogan was echt behoorlijk doorgedraaid, maar goed dat de cellen hierop gebouwd waren, anders was het waarschijnlijk allang al kapot. Ze gaf Scott een glas aan met een glimlach.



Sasya Petrova

Ze hoorde vanuit het niets een keiharde beuk en grommend dat ze hem eruit moest halen. Ze liep naar de desbetreffende deur en keek door het raampje.
"Wat is er aan de hand? Waarom zit je hier in godsnaam?" Vroeg ze aan hem, ze begreep er niets van.

Scott Selone

Hij kreeg een glas aangeboden en hij keek haar even dankbaar aan, daarna ging zijn blik weer naar het scherm. Hij vond het echt leuk om te zien. Dit maakte het werk zo leuk. Hij wist niet precies of dat de reden was dat hij bleef of omdat hij gewoon niets anders had, maar hij vond het allemaal wel prima hier. Hij nam een paar slokjes van de wijn en hij zag dat Rogan best wel op dat grietje reageerde. Misschien konden ze daar nog wel meer mee bereiken. 'Hij lijkt haar aardig leuk te vinden, ze heeft veel effect op hem,' zei hij tegen Katherina.

Rogan Bayn

Ze wilde weten wat er aan de hand was en waarom hij zit. 'Weet ik veel! Haal mij hier uit...' schreeuwde hij. Hij wist helemaal niets van wat er gebeurd was, het was allemaal nogal vaag en hij had niet het geduld om er over na te denken. Hij beukte nog eens krachtig tegen de deur, maar het had geen nut. Hij moest gewoon ergens al die energie in kwijt, anders werd hij helemaal gek.

Sasya Petrova

Hij schreeuwde weer en ze moest hem eruit halen. Weer beukte hij tegen de deur aan. "Jemig, Rogan, wordt eens rustig... Doe normaal." Mopperde ze wat op hem en ze duwde langzaam de klink van de deur naar beneden die niet meegaf. Ze bekeek de deur even goed en draaide wat aan het slot. Daarna ging die langzaam open.
"Kalmeer, oké? De deur is open. Ben je claustrofobisch ofzo?" Vroeg ze hem.

Rogan Bayn

Hij moest normaal doen, maar dit was het normaalste dat hij kon. Hij deed vreselijk zijn best, maar het ging gewoon niet. De deur was opeens open en door wat ze daarna zei merkte hij dat hij kwaad werd. Zijn ogen leken te veranderen en hij ademde trillend in. Wat gebeurde er in godsnaam met hem? Wat was dit voor iets raars? Zijn lichaam deed verschrikkelijk veel pijn, zijn hartslag leek abnormaal hoog te zijn en hij bleef strak gefocust naar haar kijken. Daarna beukte hij haar aan de kant, de kracht die hij gebruikte was niet te beschrijven en hij schoot de gang door, hij wilde weg hier. Hij had iets nodig om te kalmeren, maar hij geen idee wat. Zonder dat hij het door had veranderde zijn lichaam, opeens stond hij stil en staarde hij naar de grond. Zijn lichaam deed nog steeds onbeschrijfelijk veel pijn en zijn ademhaling leek anders te gaan. Hij zag zichzelf niet meer, hij zag klauwen, zijn zicht leek anders te zijn en hij leek elk klein geluidje in het hele gebouw te kunnen horen.

Sasya Petrova

Ze werd aan de kant gebeukt door hem. Ze knalde tegen de andere kant van de muur aan met een harde smak. "Een gewoon bedankje mocht ook hoor." Bromde ze hem nu toe. Ze kwam moeizaam overeind en zag dat Rogan al verdwenen was. Wat was hier aan de hand?
Ze liep wat langzamer achter hem aan en eenmaal boven in de hal zag ze geen Rogan meer, maar een beest. Ze fronste haar wenkbrauwen eventjes.
"What the fuck..." Kwam er mompelend uit haar mond. Er gebeurde hier steeds gekkere dingen leek het wel.


Katharina Forbes

Ze keek vol interesse naar het scherm. Toen de transformatie inzette van Rogan, telde ze hardop het aantal seconden dat het duurde.
"Hij is snel." Mompelde ze nu tegen Scott. "Zeker dertig seconden dan ieder ander die voor het eerst veranderd. Ik geloof dat we een sterke hebben hier."

Rogan Bayn

Hij hoorde niet eens meer wat ze zei, hij hoorde zo veel verschillende dingen en daardoor raakte hij helemaal in de war. Opeens stond ze voor hem, wat het nog verwarrender maakte. Hij hoorde haar ademhaling, elk klein geluidje. Haar hartslag klonk bijna harder dan haar stem. Hij probeerde iets te zeggen, maar het enige dat hij hoorde was diep gegrom. Hij keek heel langzaam om zich heen en daarna zakte hij in elkaar. Dit was te veel om te verwerken. Langzaam veranderde hij terug, hij trilde en zijn lichaam deed nog veel meer pijn.

Scott Selone

Door wat Katherina zei knikte hij langzaam, hij keek nog steeds gefascineerd naar het scherm. 'Ik geloof het ook,' zei hij daarna. 'Ik ben benieuwd wat hij nog meer in zich heeft dan dit...' zei hij daarna. 'Laten we er heen gaan,' was zijn volgende reactie, hij wilde meer dan dit zien.

Sasya Petrova

Er werd naar haar gegromd door het dier en ze dacht eigenlijk dat het Rogan was. Hoe ze aan deze gedachte kwam, wist ze niet. Ze staarde er maar wat aan... het was een groot beest, alsof hij levensgevaarlijk was. Ze haalde even diep adem en daarna veranderde er iets in het dier. Hij werd kleiner en na een tijdje lag Rogan trillend op de grond. Ze legde haar hand voorzichtig op haar schouder.
"Hé... rustig aan, rustig... wat was dat? Je was ineens een beest of zo." Vertelde ze aan hem, lichtelijk in de war.


Katharina Forbes

Scott wilde er naartoe gaan. "Ach, we hebben nog tijd zat met ze... laten we nog heel even hier blijven, ons wijntje opdrinken en nog even kijken naar ze. Ik wilde de rest toch voorlopig nog niet veranderen." Vertelde ze aan de man.

Rogan Bayn

Hij lag nog steeds helemaal te trillen en Sasya sprak tegen hem. Hij voelde haar hand op zijn schouder, alles leek weer normaal te zijn en hij snapte er nog steeds niets van. 'Ik... ik weet het niet... ik weet niet wat ze gedaan hebben, maar het doet pijn...' zei hij zacht tegen haar. Hij sloot zijn ogen en daarna kwam hij heel langzaam overeind. 'Ik heb echt geen idee wat er gebeurde...' fluisterde hij. Zijn stem klonk schor, maar dat was niet zo gek na net.

Scott Selone

Ze wilde hier blijven, ze hadden nog tijd zat en ze wilde nog even kijken. Daardoor schudde hij zuchtend zijn hoofd. 'En waarom zou ik hier blijven? Daar is meer actie dan hier,' zei hij tegen haar, een grijnsje stond op zijn gezicht. Hij dronk zijn zijn op en daarna staarde hij weer naar het scherm. 'Wil je eerst met hem aan de gang?' vroeg hij, omdat ze aangaf dat ze de rest nog niet wilde veranderen.

Sasya Petrova

Hij wist niet wat er was gebeurd en wat ze hadden gedaan. Het deed pijn. Ze bekeek hem even en streek langs zijn haar. "Ze hebben in je gesneden?" Vroeg ze wat bevreemd aan hem. Zijn haar was weggeschoren en er zat een flink litteken. Ze fronste haar wenkbrauwen wat. "Er is iets heel vreemds aan de hand hier." Mopperde ze. Hij had geen idee wat er was gebeurd.
"Nou... je was ineens een beest." gaf ze aan.


Katharina Forbes

Hij vroeg waarom hij hier moest blijven, daar was meer actie. "Weet je wat, ga maar dan. Ik blijf wel hier, ik wil ze bestuderen." gaf ze duidelijk aan. "Ja, ik wil zien hoe ze het tussen gewone kinderen doen allemaal, dan zien we hoe ze reageren." Vertelde ze aan hem.

Scott Selone

'Hm, ik hoopte eigenlijk dat jij mij een reden zou geven om hier te blijven, maar ik blijf wel dan...' Zei hij plagend. Hij pakte de fles wijn en hij schonk haar glas weer hij, hij vulde zijn glas ook weer en hij ging naast haar zitten. Hij vond het niet zo heel erg om te blijven, maar het kon daar ook wel leuk zijn. Hij leunde weer wat achterover en hij staarde naar het scherm, maar dit vond hij niet zo heel boeiend om te zien.

Rogan Bayn

Hij luisterde naar haar en hij ademde diep in. 'Ik begrijp het niet...' Zei hij zacht tegen haar. Hij ging rechtop zitten en hij liet zijn hand door zijn haren glijden en hij voelde de plek zelf ook. 'Waarom zouden ze dit gaan doen? Ik snap er echt helemaal niets van...' Zei hij tegen haar. 'Kunnen we weg hier? het maakt mij nogal zenuwachtig...' Zei hij.

Katharina Forbes

Ze trok een wenkbrauw in de lucht door zijn opmerking. "Waar ben je mee bezig, Scott?" Vroeg ze nu wat scherp aan hem en ze keek hem even doordringend aan. Hij ging wel weer naast haar zitten en schonk haar glas weer vol met wijn. Ze sloeg haar ene been over de andere heen en keek weer naar de twee hoe ze ontdekte dat er wat gebeurd was met Rogan.



Sasya Petrova

Hij begreep het niet en ze schudde haar hoofd, zelf deed ze dat ook niet echt. "Het verklaart wel dat creepy gevoel dat ik hier al een tijdje heb." Vertelde ze nu aan hem. Hij wilde weg en ze hielp hem overeind en liep met hem naar buiten toe, inmiddels was het al donker, maar dat was niet erg, er schenen een paar lantaarnpalen over het pleintje heen. Ze ging op een bankje zitten met hem en keek in gedachten wat voor zich uit.
"Ik begrijp dus dat dit voor jou ook compleet vreemd is dat dit met je gebeurd?" Wilde ze toch voor de zekerheid weten.

Scott Selone

Door haar scherpe opmerking klemde hij zijn kaken op elkaar. 'Waar denk je dat ik mee bezig ben? Ik bedoelde er niets verkeerds mee.' Zei hij simpel. Hij goot de wijn achterover en daarna zette hij zijn glas neer. Hij had er nu niet zo veel zin meer in. 'Ik ga, tot morgen dan.' Zei hij simpel. Hij liep haar kamer uit en hij liep naar zijn eigen kamer toe, hij vond er niets aan als ze zo deed, hij hield juist van een ontspannen sfeer en wat geklaag onderin, niet dat moeilijke gedoe. Dan was hij liever alleen, nu leek ze net als de rest.

Rogan Bayn

Ze hielp hem gelukkig een beetje, daar was hij wel blij mee nu. Hij zat echt even bij te komen op het bankje, zijn lichaam leek het nodig te hebben. 'Ik snap er ook echt niks van, ik begrijp dit niet en ik kan het bijna niet geloven.' Zei hij. Hij wist ook niet wat hij hier mee moest. Het was zo raar. Hij keek even opzij naar haar en daarna keek hij weer voor zich uit. 'Gaat het vaker gebeuren, denk je?' Vroeg hij zacht.

Katharina Forbes

Ze mompelde alleen nog maar wat tegen hem. Gelukkig ging hij weg, dan was ze weer alleen. Dat was beter op dit moment.
"Tot morgen." Zei ze hem nog, haar stem klonk hard. Zodra hij weg was, ging ze languit op de bank liggen en staarde ze voor zich uit. Ze hield er niet van, die rare opmerkingen de hele tijd, Scott was gewoon een vriend, ze hadden een gemeenschappelijke interesse, maar verder kende ze hem helemaal niet en hij haar ook niet. Het was oppervlakkig, ze waren gewoon alleen in hetzelfde geïnteresseerd. Ze wilde hem ook helemaal niet te close hebben, dan zou hij dingen over haar te weten komen wat ze niet wilde.


Sasya Petrova

Ze luisterde naar Rogan, hoe hij het bijna niet kon geloven en dat hij er niets van begreep. Hij wilde ook weten of het vaker ging gebeuren. "Ja, dat lijkt me wel... het komt niet door een pilletje of zo, ze hebben echt wat in je lichaam gestopt. Ik denk dat je hiermee moet gaan leren leven, Rogan en ik denk dat ze dat met de rest in de kelder ook hebben gedaan..." Vertelde ze zachtjes tegen hem.

Rogan Bayn

'Ik weet niet of dat zomaar kan, ik weet niet eens wat mij overkomt, hoe kan ik er dan mee leren leven? Ik weet niet wat ik hier mee moet hoor...' Zei hij tegen haar. Hij begreep dit gewoon allemaal niet. 'Ik wil het wel leren, maar hoe moet ik dat doen? Waarom zijn we hier nou eigenlijk?' Vroeg hij lichtelijk opstandig aan haar. Hij vond het echt heel erg raar allemaal, hij wilde er iets aan doen, hij wilde dit niet zomaar accepteren.

Sasya Petrova

"Dat kun jij wel. Dat weet ik zeker. Het is nu misschien eng en vreemd, maar je kan het wel." Zei ze hem bemoedigend. Sasya kon ook best wel lief zijn als ze dat wilde. "er valt wel mee te leven en je kunt het echt wel leren." Glimlachte ze hem toe.
"Ten eerste, wat voel je nu, op dit moment? Heb je rare gevoelens?" Vroeg ze aan hem en ze keek hem even aan.

Rogan Bayn

Ze wilde meer weten, over hoe hij zich voelde. Ze dacht ook echt dat hij het wel kon, maar daar was hij zelf niet zo zeker van. Het voelde zo verschrikkelijk raar. 'Alles doet pijn, mijn hele lichaam. Mijn hoofd bonkt en ik lijk niet normaal na te kunnen denken. Alsof alles langzaam gaat omdat elk detail zo duidelijk is.' legde hij haar uit. Hij legde nu zelfs zijn hoofd tegen haar aan, de enige die hij hier nu nog vertrouwde was Sasya.

Scott Selone

Hij sloot de deur achter zich en hij schonk een glas water voor zichzelf in. Hij voelde zijn hoofd wat bonken, maar daar had hij heel regelmatig last van. Dat kwam gewoon door alles in zijn lichaam, hij had er mee leren leven en hij nam een paar paracetamols zodat het weer weg zou trekken. Hij ging op de bank zitten en hij staarde voor zich uit, hij vroeg zich af wat er nou precies mis ging en waarom ze opeens zo op elkaar reageerden, maar hij had ook geen zin om hier bij stil te staan.

Sasya Petrova

Hij gaf aan dat alles pijn deed, zijn hele lichaam. Elk detail leek duidelijk te zijn. Ze knikte hierdoor wat ernstig naar hem en ze voelde hoe hij zijn hoofd tegen haar aanlegde, ze wist niet zo heel erg goed wat ze hier nu eigenlijk mee moest doen. Ze liet hem maar gewoon zo zitten, maar ze deed verder niets.
"Misschien moet je vannacht gewoon even goed slapen en zakt het morgen allemaal een beetje af." Vertelde ze hem zacht.

Rogan Bayn

'Zou het zo simpel werken?' vroeg hij zuchtend aan haar. Hij wist het allemaal niet goed, het was gewoon zo verwarrend. De pijn zorgde er ook nog eens voor dat hij afgeleid was. 'Misschien moet ik maar gewoon gaan slapen nu, misschien is dat het beste... wie weet is het morgen gewoon over...' zei hij, lichtelijk hoopvol. Hij hoopte het echt, nu wist hij niet eens meer wat hij zelf was. Hij begreep het gewoon niet.

Sasya Petrova

"Weet ik niet, maar het helpt in ieder geval wel." Glimlachte ze Rogan toe. "Ik zal morgen ochtend weer naar je toekomen, dan kijken we wel of je je beter voelt. Misschien krijg je morgen ook wel een verklaring." Vertelde ze hem zacht. Ze kwam weer overeind en pakte zijn hand om hem ook overeind te helpen.

Rogan Bayn

'Ik hoop het,' zei hij zacht. Ze pakte zijn hand en even leek er iets van een schok door hem heen te gaan, daarna kwam hij langzaam overeind. Hij glimlachte zwakjes naar haar, hij was blij met haar hulp, ze had hem vrijgelaten en daar was hij haar echt dankbaar voor. 'Bedankt voor je hulp,' zei hij dus ook. Hij liet haar hand weer los en hij liep naar zijn kamer toe, de gangen leken opeens eindeloos te zijn en hij voelde zich langzaam steeds slechter. Eenmaal in de kamer was hij gelukkig alleen, hij liet zich direct op het bed zakken.

Sasya Petrova

Hij hoopte dat het zo was en ze glimlachte weer. Hij bedankte haar voor haar hulp. "Ik heb bijna niets gedaan." ze haalde haar schouders los. Ze nam hem mee naar zijn kamer en daar liet ze hem maar achter.
"Zodra er wat is, komen hoor." Zei ze hem nu, hij zag er echt wel heel erg slecht uit eigenlijk, maar ze zei er niets over. Ze liep naar haar eigen kamer toe.

Rogan Bayn

Ze was echt aardig, hij was er blij mee. Als hij nu alleen geweest was, was het helemaal afschuwelijk. Opeens ging de deur open en kwam zijn kamergenoot binnen. Daardoor schoot Rogan overeind, weer had hij niet eens door wat er gebeurde. Hij veranderde, hij hoorde een schreeuw en daarna was het doodstil. Zijn hoofd bonkte enorm en overal lag bloed. Het was een vreselijk gezicht en hij werd er zelf misselijk van. Hij had de smaak in zijn mond, hij trilde weer helemaal en hij bleef verward in het midden van de kamer staan.

Sasya Petrova

Ze liep langzaam naar haar eigen kamer toe. Haar kamergenoot sliep al blijkbaar. Ze gaapte even uitgebreid en ging naar de badkamer toe om nog even snel te douchen voor ze in bed zou stappen. Onder de douche kon ze tenminste even nadenken, alles op een rijtje zetten. Wat een rare dag was het vandaag, ze voelde zich zelfs ook wat vreemd hierdoor.

Rogan Bayn

Hij bekeek zijn handen, hij was weer normaal, maar hij zat onder het bloed. Net als alles in de kamer. Hij bekeek het lichaam even, het was aan stukken gescheurd en het zag er vreselijk uit. Hij ademde trillend in, wat moest hij nu? Straks werd hij afgemaakt door wat hij gedaan had. Hij had iemand vermoord. Hij werd nog misselijker en hij kneep zijn ogen even dicht, daarna schoot hij de kamer uit. Hij moest weg hier, het kon niet anders.