Medieval Times

Koning Stephen Lahero

Door wat ze vroeg schudde hij zijn hoofd. 'Ik bedoelde dat met Rysha,' fluisterde hij. Hij wilde zoiets niet meer, vooral niet omdat het hem echt heel erg pijn had gedaan. Het had zijn hart gebroken dat ze overleden was, net als de kinderen. Het deed hem nog steeds pijn, maar hij probeerde het zo goed mogelijk te vergeten. Door wat ze zei ademde hij trillend in. 'Hij hoeft het niet te weten,' mompelde hij zacht. Daarna drukte hij haar tegen een boom. Hij zoende haar heftig en zijn handen gleden over haar lichaam heen, hij trilde enorm. Het was zo lang geleden.

Koningin Fay Lahero

Hij gaf aan dat hij dat met Rysha bedoelde, daardoorkalmeerde ze meteen en knikte ze. "Ik begrijp het..." fluisterde ze. Hij gaf mompelend aan dat Lucius niets hoefde te weten, hierdoor haalde ze even diep adem. Ze kon Stephen er niet vanaf brengen, hij wilde het gewoon. Ze werd tegen de boom geduwd door hem en hij zoende haar weer, zijn handen gleden over haar lichaam. Haar zin was net nog verdwenen, maar kwam toch opspelen, het was echt vreselijk lang gelede....haar handen gingen wild door zijn haren en ze zoende hem hevig terug, haast zonder controle

Koning Stephen Lahero

Ze zei gelukkig dat ze het begreep, hij wilde niet dat ze dacht dat zulk soort dingen vaker zouden gebeuren. Hij was niet zo, hij zou het niet doen, hoe erg hij er ook naar verlangde. Zelfs nu wilde hij alleen Fay, niets anders. Fay was alles voor hem. Hij voelde haar handen wild door zijn haren gaan en ze zoende hem heftig terug, waardoor hij alleen nog maar gretiger werd. Hij kon niet eens echt meer stil staan en hij wist nu al dat het niet lang zou duren. 'Ik wil naar huis,' fluisterde hij, zijn stem ietwat laag. Hij wilde echt terug. Hij hield het hier gewoon allemaal niet meer vol.

Koningin Fay Lahero

Het ging echt heel erg heftig, tanden raakten elkaar en af en toe beet ze op zijn lip. Ze hield hem heel dicht tegen haar aan en ze gromde laag. Het zou snel over zijn, dat wist ze. Maar ze wilde daar niet aan denken... Ineens zei hij dat hij naar huis wilde, vol medelijden keek ze hem aan en streek even langs zijn wang. "Ach, lieve schat... nog 3 maandjes volhouden, je kunt het wel... Het zal minder zwaar worden, chayenne is bij je..." fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

'Weer drie maanden zonder elkaar aan te raken...' Zei hij zacht tegen haar. Hij vond het gewoon vreselijk. Het was elke keer weer heel erg zwaar en het zorgde ervoor dat hij afstandelijk werd. Hij wilde juist toenadering zoeken. Hij zoende haar weer en hij drukte zijn lichaam tegen haar aan. Hij pakte haar hand en legde die op zijn broek neer, terwijl hij haar kleding wat omhoog trok. Hij trilde nog steeds.

Koningin Fay Lahero

"We vinden er wel wat op, lieverd..." Fluisterde ze tegen Stephen. Ze treek lief langs haar gezicht. Ze werd weer gezoend en ze voelde zijn lichaam dicht tegen dat van hem aan. Zachtjes kreunde ze, haar hand werd op zijn broek neergelegd en hij trok haar kleding een beetje omhoog. Ze begon zijn broek los te maken en hield hem continu dicht tegen haar eigen lichaam aan.

Koning Stephen Lahero

Doordat ze zijn broek los begon te maken kreunde hij diep, elke aanraking zorgde er voor dat het al bijna genoeg was. Hij ademde trillend in en hij keek haar met een blik van verlangen aan, daarna hoorde hij opeens geluiden achter zich. Hij keek op en hij zag dat het Lucius was. Hij had Damion vast, die duidelijk bewusteloos was. Stephen vloekte flink, hij hield dit echt niet meer vol. 'Juist die controle heb je nodig en juist dat kan je niet. Je stelt mij teleur...' Sprak Lucius.

Koningin Fay Lahero

Zijn blik was vol verlangen en zelf werd het ook steeds meer bij haar. Het ging steeds heftiger eigenlijk. Wanneer ze geluiden hoorde, stopte ze plotseling. Het was Lucius, ze hoorde Stephen vloeken en ze keek Lucius doordringend aan.
"Je vraagt iets belachelijks en onmogelijks van hem." Gromde ze hem toe. Ze klemde haar kaken stevig op elkaar, haar blik werd vurig, een beweging en er zou een vuurhaard tussen hun en Lucius ontstaan.

Koning Stephen Lahero


'Ik vraag iets dat moeilijk is, ja. Maar niet onmogelijk. Wat jullie doen is gewoon niet goed, voor jullie allebei.' Zei Lucius, Stephen ademde diep in. 'Als je mij iets aan doet maak ik Damion af, dat zou ik dus maar niet doen. Jullie gaan nu gewoon naar jullie eigen kamer en dan zie ik jullie morgen bij het ontbijt. Dan komen jullie er voorlopig goed van af en ik zou daar blij mee zijn. Je hebt er geluk mee gehad, ik had ook gewoon kunnen straffen.' Zei Lucius. Stephen ademde trillend in en liep daarna langs Lucius weg, het kasteel in. Hij maakte ondertussen zijn kleding weer dicht.

Koningin Fay Lahero

"Jij hebt toch ook gewoon seks met Aurora of niet soms, wat is er in godsnaam niet goed aan?" Vroeg ze nu aan Lucius. Ze was hier echt niet blij mee, echt totaal niet. Als ze hem iets aandeed, maakte hij Damion af. Ze slikte en keek naar de man. Ze haalde even diep adem. Ze moesten nu gewoon naar hun eigen kamer gaan en dan zag hij hun de volgende morgen bij het ontbijt. Fay slaakte een hele diepe zucht en zakte via de boom naar beneden. Ze sloot haar ogen en bleef zo zitten. Ze wilde niet terug naar die kamer.

Verena Stratton
Ze keek toe hoe dat Aurora het medaillon en het boekje kreeg en enkel de buitenkant bekeek. Aurora wilde meer weten over het boekje. 'Mijn ouders hebben dat geschreven. Wat informatie over hun als personen, beetje achtergrond informatie en wat ze tot mijn moeders dood met mij meegemaakt hebben. Mijn eerste keer lopen, mijn eerste woordje. Toen mijn moeder overleed, vond mijn vader het denk ik te pijnlijk om er mee verder te gaan.' vertelde Verena. 'Het is meer persoonlijke waarde dan dat het echt heel belangrijk is voor een ander.' voegde ze er nog aan toe. 'Als u wilt mag u er wel eens in kijken. Mijn ouders zouden in het zuiden opgegroeid zijn, maar ik heb geen idee waar. Misschien herkent u iets waarmee ik verder kan zoeken, als ik weg mag nadat ik niet zo belangrijk blijk te zijn als dat eerst gedacht werd.' zei ze als laatste nog. Als ze zo weer naar buiten kon lopen, kon ze misschien gelijk even rondkijken als Aurora wat wist. En als ze wel met een reden hier moest blijven, dan kon ze natuurlijk niet zo maar even gaan rondsnuffelen.

Lucius Legos

Door haar vraag klemde hij zijn kaken op elkaar. Hij kon haar moeilijk vertellen dat hij eigenlijk amper seks had met Aurora. Dat zou hij nooit bespreken met haar, het deed er niet toe. 'Daar gaat het niet om. Ik heb controle en Stephen niet. Dat is het verschil.' Zei hij tegen haar. ze ging bij de boom zitten. 'Ik doe dit niet om jullie te straffen, ik wil het hem gewoon leren. Daarom doe ik dit...' Legde hij haar uit. Het was niet als straf bedoeld.

Koningin Fay Lahero

Het ging niet om wat hij en Aurora deden, hij had de controle en Stephen niet. "Maar dat maakt ons niet uit... Niemand heeft er last van Lucius en we houden zoveel van elkaar, we willen gewoon graag samen zijn... Je weet dat hij slechter zal presenteren wanneer hij het niet naar zijn zin heeft." ze zuchtte even zachtjes en keek hem aan. "Waarom moet hij dit leren?" Ze begreep het namelijk nog steeds niet.

Lucius Legos

'Het maakt mij wel. Als het zo ver komt dat hij hier ooit alles over zou moeten nemen, dan wil ik dat hij dat perfect doet. Het is niet niks. Mijn relatie met Aurora heeft er nooit voor gezorgd dat ik echt afgeleid was. Dat ik mij niet volledig op het koningschap kon concentreren. Dat doe jij wel bij Stephen. Ik kan je misschien niet afmaken, maar ik kan er dan alleen maar voor zorgen dat hij zijn aandacht bij andere dingen houdt en niet bij jou.'

Koningin Fay Lahero

Ze luisterde naar hem en schudde haar hoofd een beetje door alles wat hij haar vertelde.
"Maar jouw relatie met Aurora is heel anders..." Gaf ze aan. Ze haalde even diep adem. "Ik snap dat hij aandacht voor het koningschap nodig heeft, maar het is toch normaal dat hij overdag werkt en 's nachts bij mij is? Zo gaat het bij jullie ook..." Ze bleef het proberen. Ze wilde dat Lucius inzag dat hij iets abnormaals vroeg van Stephen.
"Bovendien kan hij zich nu helemaal niet meer concentreren..."

Lucius Legos

'Ja, mijn relatie met haar is heel erg anders. Dat weet ik. Dat zal ik ook nooit van jullie vragen. Ik wil niet dat Stephen wordt zoals ik ben, want dat is ook niet goed. Maar voor het rijk is het beter als hij iets meer zo wordt.' zei hij tegen haar. Door wat ze daarna zei zuchtte hij zacht. 'Je ziet het gewoon verkeerd. Hij moet door dit punt heen. Hij moet zien dat hij zichzelf onder controle heeft en dat hij hier niet aan toe hoeft te geven. Wat als hij een keer weg moet voor zaken en hij een maand van huis is? Dan zal hij afgeleid zijn, iemand zou gebruik van hem kunnen maken, of hij moet er voor kiezen om vreemd te gaan. Ik weet dat hij dat niet doet, dus moet hij leren de controle in zichzelf te vinden. Hij moet daardoor eerst weten waar zijn grens ligt. Die hebben we nu bijna bereikt, maar hij moet daar doorheen.' legde hij haar uitgebreid uit.

Koningin Fay Lahero

Ze begon Lucius eindelijk wat meer te begrijpen. Nu praatte hij tenminste rustig en legde hij alles uit, dat vond ze wel heel erg fijn... Ze knikte een beetje door alles wat hij vertelde.
"Dus, wanneer hij door die grens heen is, mogen we wel weer bij elkaar zijn?" Vroeg ze nog zacht. Dan hoefden ze tenminste geen drie maanden te wachten.

Lucius Legos

Door haar vraag zuchtte hij diep. 'Jullie zijn echt vervelend. Als ik ook maar iets mijn best doe om wat uit te leggen willen jullie altijd meer,' mompelde hij. 'Nee. Zolang je hier bent hou jij je aan mijn regels. Dat geldt ook voor Stephen. Jullie hebben geluk dat Chayenne het over wilt nemen en dat jullie daardoor over drie maanden naar huis kunnen. Maar tot die tijd gebeurd alles hier zoals ik wil.' zei hij. Het was misschien maar goed dat hij nog niet wist dat Myles en zijn ouders hier naar toe kwamen. Die jongen zou het moeilijk krijgen hier. 'Jullie zijn toch bij elkaar? Jullie slapen gewoon apart. Is het zo moeilijk om drie maanden geen seks te hebben?' vroeg hij zuchtend.

Koningin Fay Lahero

Ze waren vervelend, daardoor keek ze Lucius beledigd aan. "Dat komt omdat je maar zo weinig geeft." Vertelde ze aan hem terug. Ze moesten zich aan zijn regels blijven houden en ze hadden geluk dat Chayenne het over wilde nemen. Daarna gaf hij aan dat ze gewoon bij elkaar waren.
"We zien elkaar alleen onder het eten en even vijf minuutjes per dag wanneer het toegestaan is." Mopperde ze.
"Drie maanden? Lucius, bij elkaar heeft het een jaar geduurd, dat is inderdaad veel en heel moeilijk." Gaf ze duidelijk aan.

Lucius Legos

'Ik geef meer aan jullie dan aan wie dan ook,' zei hij tegen haar. Hij vond dit ook niet echt eerlijk. Door wat ze mopperde zuchtte hij nog eens. 'Voor jullie ja. Ik zou het kunnen. Het zou misschien moeilijk zijn, maar ik zou het volhouden, ik heb het eerder gedaan. Het gaat er niet om dat hij jou niet aan mag raken of wat dan ook. Het gaat er om dat hij zichzelf onder controle heeft. Als ik nu het idee zou hebben dat hij dat had, dan mocht hij doen wat hij wilde. Maar dat is niet zo,' zei hij tegen haar.

Koningin Fay Lahero

Ze knikte een beetje door wat hij allemaal vertelde, maar ze verloor haar interesse in zijn verhaal.
"Oké, dan zetten we dit nog door voor die drie maanden." Knikte ze uiteindelijk maar om een einde aan het gesprek te knopen. Ze keek weer even naar Damion, die was nog steeds buiten bewustzijn...

Lucius Legos

Hij moest zijn kaken op elkaar klemmen om niet kwaad te worden, ze zorgde er echt voor dat hij moeite moest doen. Waarom zou hij het dan nog uitleggen? Het maakte haar toch niet uit. Hij zag haar blik naar Damion gaan, daarna liet hij de man los, die met een klap op de grond terecht kwam. 'Hij wordt zo wel wakker. Neem hem maar mee,' zei hij simpel, daarna liep hij zelf weg, naar Aurora. Hij hoopte wel dat zijn punt nu duidelijk was.

Koningin Fay Lahero

Damion werd met een klap op de grond gesmeten en Lucius liep weg, ze haalde even diep adem en ging daarna bij Damion zitten, ze streek zachtjes door zijn haren heen, wachtend tot hij weer wakker zou worden. Ze zuchtte zachtjes, het ene moment had ze een goed gesprek met Lucius, maar het volgende moment ging alles weer helemaal mis...



Koningin Esmeralda Fullbright

Ze zwaaide haar familie uit, haar vader, Layka en Myles gingen naar het zuiden toe. Haar vader had haar alles vertelt en hij had afscheid van haar genomen, ze vond het wel jammer dat hij weg ging, maar het was goed dat hij en Layka met hun zoon meegingen om te zien hoe het daar was. Met een glimlach keerde ze weer terug naar het kasteel.

Damion Nario

Hij werd wakker toen hij een zachte en liefdevolle aanraking voelde, hij keek in de ogen van Fay. 'Het spijt mij, ik kon niets, ik zag hem niet,' fluisterde hij. Het voelde alsof hij had gefaald in wat hij beloofd had en dat vond hij echt verschrikkelijk, dat wilde hij helemaal niet. Hij wilde juist helpen als dat kon. 'Waar is Stephen? Wat heeft hij gedaan?' was direct het volgende dat hij van Fay wilde weten. Hij wist dat hij vandaag eigenlijk ook nog een afspraak had, waar zou ze zijn?

Koning Jay Fullbright

Hij liep naar Esmeralda toe en hij sloot haar in zijn armen. 'Nu zul je het met mij moeten doen,' plaagde hij haar, omdat haar vader er nu niet meer was. Dat was waarschijnlijk niet zo heel erg, dat kon ze wel hebben. 'Heb je zin om samen wat te eten?' stelde hij voor.

Koningin Fay Lahero

"Ssst... het is niet erg... het kan gebeuren, je deed je best..." Vertelde ze hem zachtjes en met een glimlach. Hij wilde weten wat er verder was gebeurd.
"Stephen is naar zijn kamer, we moesten stoppen, anders zou hij hij jou vermoorden." gaf ze zacht aan. Ze haalde even diep adem.
"Volgens mij ben jij te laat voor een afspraakje, of niet? Ik denk dat ze op je wacht."


Koningin Esmeralda Fullbright

Jay deed altijd precies de goede dingen met haar, hij was heel erg lief, de knuffel had ze ook precies nodig. Hij plaagde haar en ze bracht met haar hand zijn haar wat door de war om hem terug te plagen. Hij wilde weten of ze zin had om samen te eten.
"Ja, gezellig." Knikte ze meteen met een glimlach.