Medieval Times

Lolita Fullbright

Leroy kwam naast haar zitten en pakte haar hand vast. Ze kneep er even zachtjes in en leunde tegen hem aan. Hij vertelde dat hij hier vaak kwam. Het gaf hem rust en er was nooit iemand. Deze plek was de enige waar hij nog echt rust kreeg in zijn hoofd. Hij had eindelijk rust gewild en hij had niets beters kunnen verzinnen dan hier. Bovendien wilde hij niet gevonden worden omdat hij wist hoe verschrikkelijk dat was.
"Ik begrijp het, bedankt dat je het uit wilde leggen... dit is dus de plek waar je altijd kwam als je ineens weg was." Glimlachte ze nu naar hem.
"Had je het overleefd denk je? Als je net zoals nu zou zijn, rustiger.... zou je dan zonder mij kunnen leven?" Wilde ze graag van hem weten ene ze sloeg haar arm om zijn lichaam heen en kroop wat dichter tegen hem aan.

Leroy Fullbright

' Ja, dan was ik hier.... Beter dan jou helemaal kapot slaan...' Fluisterde hij. Het was een vreselijke tijd geweest, gelukkig was het nu wel anders. 'Ik weet het niet... Ik vind het heel erg moeilijk in te schatten en ik zou enorm graag willen weten hoe het anders was gelopen, maar ik weet het niet. Ik denk niet dat ik zonder je kan, misschien een korte periode, daarna zou ik gek worden. Dat gebeurt toch vroeg of laat en dat vind ik erg beangstigend... Zonder jou gaat het gewoon slechter, dan zou ik weer gaan drinken omdat ik je mis... Die neiging heb ik nu soms al.' Vertelde hij eerlijk.

Lolita Fullbright

Ze rilde toen hij fluisterde dat het beter was dan haar helemaal kapot te slaan. Ja, dat wist ze nog wel... het was ook echt afschuwelijk geweest. Hij gaf aan dat hij het niet wist, het was moeilijk om in te schatten en ze knikte af en toe een beetje.
"Gelukkig ben ik er nog en zal ik ook echt niet weggaan, ik blijf lekker voor altijd bij je." Grijnsde ze breed naar hem en ze drukte een kus op zijn wang. "Waar komt het door dat je weer de neiging tot drank hebt?" Wilde ze van hem weten.

Leroy Fullbright

'Dat vind ik fijn, ik wil je niet meer missen, nooit meer...' Fluisterde hij. Hij vond haar volgende vraag een stuk moeilijker. 'Door die gedachten, denk ik... Daar word ik gewoon enorm verdrietig van. Dan wil ik gewoon drinken, alles vergeten. Ik weet het niet. Het is gewoon een gevoel, geen bewuste keuze die ik maak. Ik weet namelijk wel dat ik het echt niet moet doen en dat het alles erger maakt, maar het gevoel is er gewoon wel, elke keer een beetje op de achtergrond.' Legde hij haar uit.

Lolita Fullbright

Ze sloot haar armen stevig om hem heen en knuffelde hem nu. "Lieve, lieve Leroy, je hoeft nooit meer verdrietig te zijn, er is niets meer wat je liever wilt vergeten, we laten dat leven achter ons in de zee. Vanaf nu zijn er alleen nog maar mooie momenten, zullen we dat aan elkaar beloven?" Vroeg ze hem glimlachend en heel erg lief. Ze streek langs zijn wang heen en keek hem lief en doordringend aan.

Leroy Fullbright

'Ik wil het je zo graag beloven, ik wil zo graag alleen nog maar gelukkig zijn, maar ik ben heel bang dat er weer verdrietige momenten zullen komen omdat ik dit weer voel... Ik zal je vroeg of laat weer pijn doen, dat kan bijna niet anders... Daar kan ik niet meer mee leven. Ik ga daar echt kapot aan en jij ook... Ik wil het gewoon niet meer... Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn, altijd.' Fluisterde hij. Hij wilde dat niet meer hoeven doen. hij wilde niet dat zijn leven beheerst werd door dat gevoel of door een verslaving.

Lolita Fullbright

Hij wilde het haar heel erg graag beloven en gelukkig met haar zijn, maar hij was heel bang dat er weer verdrietige moment kwamen omdat hij dit voelde. Hij zou haar weer pijn doen, daar kon hij niet meer mee leven, hij ging daar kapot aan en zij ook. Hij wilde altijd zichzelf kunnen zijn.
"Leroy... wees alsjeblieft niet bang, oké? Nergens bang voor zijn, we gaan er goed op letten, het komt goed." Sprak ze vol vertrouwen.
"Kom, we gaan lekker een stukje scheuren op het strand, even onze energie kwijt." Grijnsde ze hem toe.

Leroy Fullbright

Hij ademde diep in, hij deed zijn best om niet verdrietig te zijn, maar het ging bijna niet, zelfs niet nu Lolita zo haar best deed. Hij bleef wat terneergeslagen. Hij voelde zich niet echt vrolijk meer. Ze wilde over het strand scheuren, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Oké dan maar. ' Zei hij, nog iets voorzichtig. Hij wilde graag weer vrolijk worden, maar dat ging nu misschien wel niet meer lukken. Hij deed wel echt zijn best.

Lolita Fullbright

Het enige wat hij deed was een klein beetje glimlachen en wat voorzichtig antwoord geven. "Ah, kom op... alsjeblieft..." Ze trok even een pruillipje terwijl ze hem aankeek. Hij leek echt niet meer vrolijk te zijn. Daarna kreeg ze een wat speelse twinkeling in haar ogen en duwde ze hem plagend achterover en begon ze hem te kietelen. Ze vond het heerlijk om af en toe eventjes plagend met hem om te gaan.

Leroy Fullbright

'Ik vind het moeilijk...' Fluisterde hij moeizaam. Hij vond het echt heel erg moeilijk. Hij zag dat ze een andere blik in haar ogen kreeg en daarna werd hij opeens achterover geduwd. Hij staarde haar wat verbaasd aan toen ze hem begon te kietelen en hij pakte na een paar seconden haar handen vast. 'Jij bent gemeen. jij pakt mij gewoon op zwakke momenten...' Zei hij glimlachend. Hij streek kort langs haar wang en hij drukte daarna zacht zijn lippen op die van haar.

Lolita Fullbright

Hij was verbaasd door wat ze deed en naar een paar seconden werden haar handen alweer vastgepakt. Hij vond haar gemeen, want ze pakte hem op zijn zwakke momenten. "Ik zou niet durven!" Lachte ze hem nu toe. Hij streek langs haar wang en ze voelde zijn lippen op de hare. Zachtjes zoende ze hem eventjes en draaide zich om zodat zij op haar rug lag en hij bovenop haar in het gras. Ze keek hem met een lieve en vrolijke glimlach aan.

Leroy Fullbright

Ze draaide de rollen om en hij keek haar even doordringend aan. Hij pakte haar polsen vast en hij legde die boven haar hoofd neer, hij bleef ze stevig vasthouden en hij drukte zijn lippen in haar hals. Hij liet zijn vrije hand langzaam over haar lichaam glijden en daarna zoende hij haar weer. Het was gewoon heerlijk, hij kon hier echt niet genoeg van krijgen, helemaal nooit. Lolita was echt een geweldige vrouw en dit waren van die momenten waarop hij dat heel duidelijk inzag.

Lolita Fullbright

Ze voelde een tinteling in haar onderbuik toen hij haar doordringend aankeek. Haar polsen werden boven haar hoofd vastgepakt door één van zijn grote handen en ze voelde hoe hij haar in haar hals zoende. Ze sloot haar ogen en genoot van hem, hij had nog steeds zo ongelooflijk veel effect op haar, ze vond het heerlijk. Ze drukte haar lichaam tegen zijn hand aan die over haar lichaam streelde. "Hmm... ik hou van je..." Fluisterde ze liefdevol.

Leroy Fullbright

Hij wist al wel dat ze dit lekker vond, maar hoe ze deed bevestigde dat nog even. Ze drukte haar lichaam tegen zijn hand en ze zei dat ze van hem hield. 'Ik ook van jou.' Zei hij zachtjes. Hij drukte zijn lippen weer in haar nek en hij liet zijn hand langzaam naar haar onderbuik glijden. Hij vond het wel een goed idee om het gewoon hier te doen, hier kwam toch nooit iemand. Hij keek haar even uitdagend aan, hij had een glimlachje op zijn gezicht staan en daarna begon hij haar jurk uit te trekken.

Lolita Fullbright

Hij zei zacht dat hij ook van haar hield. Zijn hand gleed verder naar onderen toe en ze kreunde even genietend, hij was heerlijk en deed dit geweldig. Ineens zag ze zijn uitdagende blik en ze grinnikte eventjes.
"Dus de volgende keer als ik je vrolijk wil hebben, moet ik gewoon mijn kleren uittrekken?" Klonk haar stem plagend en uitdagend tegen hem en ze trok haar jurk met zijn hulp uit.

Leroy Fullbright

Door wat ze zei grijnsde hij nu. 'Nou, over het algemeen helpt dat wel heel goed. Maar we zijn ook nog zat andere dingen die je zou kunnen proberen....' Plaagde hij haar. Zodra haar jurk uit was drukte hij zijn lippen op haar buik. Hij merkte wel aan zichzelf dat hij niet zo veel geduld had, maar hij wilde dit gewoon doen, hij moest gewoon volhouden en er niet aan toe geven. Langzaam gleden zijn lippen dus ook iets naar beneden, hij deed echt zijn best om veel meer aan Lolita te denken en niet direct terug te vallen in alles van vroeger.

-------

https://justrpgforum.actieforum.com/viewtopic.forum?t=34