Medieval Times

Koningin Esmeralda Fullbright

Volgens haar vader kwam het allemaal goed, hij streek langs haar wang en Jay kwam ook wel weer terug. Ze knikte langzaam eventjes. "Ik hoop het echt..." fluisterde ze zacht tegen hem. "Hij is heel bang dat hij me nog neer pijn doet, en daardoor... ik weet niet, het is gewoon eng. Ik zou het niet aankunnen als er echt iets gebeurd, als hij zich niet in kan houden..." gaf ze heel zacht aan. Ze sloot haar ogen weer even,

Duke Samira

'Ik heb liever dat hij dan wat afstand van je houdt... Ik wil niet dat hij jouw pijn doet, zeker niet nu... Hij moet het maar gewoon even volhouden...' Zei hij zacht. Hij wist dat het voor Jay niet zo makkelijk was, maar hij wilde gewoon het beste voor Esmeralda. 'Ga maar lekker wat slapen... Ik loop anders wel even naar Jay toe, dan kijk ik hoe het gaat en misschien wil hij wel even hier zijn. Hij kan hier ook werken, natuurlijk...' Zei hij zacht tegen haar. 

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ja, maar ik mis hem... ik weet niet, het voelt gewoon fijn als hij bij me is..." zei ze zachtjes tegen haar vader met een weke glimlach. Zij moest even wat gaan slapen zei haar vader. Dan ging hij op zoek naar Jay. "Wil je alsjeblieft bij me blijven? Of iemand anders hier laten blijven? Ik wil niet alleen zijn..." fluisterde ze heel erg zachtjes.

Duke Samira

Ze vond het gewoon fijn als hij er was, daardoor glimlachte hij een beetje. 'Ik zal wel gewoon bij je blijven, Jay komt wel weer. Ga maar lekker slapen...' Zei hij zacht en zorgzaam. Hij streek langs haar gezicht en hij keek haar vol liefde aan. Hij was echt gek op zijn dochter en hij wilde het beste voor haar. Hij wilde er ook gewoon altijd voor haar zijn, al ging dat soms niet helemaal. Hij had nog steeds de hoop dat het wel goed kwam. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Haar vader zou bij haar blijven, Jay kwam vanzelf wel weer. Ze knikte alleen eventjes. "Dankjewel papa... ik hou van je..." fluisterde ze zacht tegen hem daarna sloot ze haar ogen en viel ze langzaam in slaap, dicht tegen haar vader aangeroepen.

Koning Jay Fullbright

Hij werkte door, hij had geen idee hoe lang, maar zeker voor uren. Hij vulde zijn glas met wijn bij en hij staarde even een tijdje voor zich uit. Hij had geregeld dat het kasteel zo snel mogelijk weer op orde was en hij had belangrijke zaken afgehandeld. Verder had hij zo veel mogelijk gedaan, nu had hij alleen zijn gedachten bij Esmeralda. Hij wist niet of het goed was, waarschijnlijk niet. Hij kon zijn gedachten gewoon totaal niet beheersen. Het was een wonder dat hij zich zo lang had ingehouden maar nu kon hij het gewoon niet meer. Hij dronk zijn glas leeg en hij leunde achterover. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze had een paar uurtjes geslapen, nog wel wat onrustig en ze was helemaal bezweet toen ze wakker werd. Ze opende haar ogen en kreunde even zachtjes. Ze voelde zich echt belabberd, alsof ze nog vermoeider was dan voordat ze ging slapen. Ze zuchtte zachtjes, het maakte haar echt heel erg ongelukkig, ze kon zo helemaal niets, het was echt verschrikkelijk.

Duke Samira

Hij was zelf ook wat in slaap gezakt, hij hield Esmeralda in zijn armen. Toen ze wakker werd knipperde hij met zijn ogen. 'Gaat het een beetje?' Vroeg hij zacht aan haar. Het was nog steeds bezorgd. Hij wilde zo graag meer voor haar betekenen. Jay was nog steeds nergens te bekennen, maar dat zou ook wel een reden hebben. Hij wilde in ieder geval bij haar blijven, hij zou haar niet alleen laten als ze zich niet goed voelde. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Haar vader wilde van haar weten of het ging. "Ja een beetje, maar het voelt zo vreselijk... ik kan helemaal niets en ik wil zoveel. Ik wil gewoon alles kunnen doen, plezier hebben, werken... alles." Vertelde ze met een zucht. "Ik word hier echt ongelukkig van.." voegde ze er zacht aan toe.

Duke Samira

'Ik begrijp heel goed dat jij hier ongelukkig van wordt. Dat is logisch...' fluisterde hij. 'Ik zou zo veel voor je willen doen, maar ik kan helemaal niets. Dat vind ik heel erg.' zei hij tegen haar. 'Ik hoop dat het langzaam beter wordt, dat jij steeds meer kan, dat het allemaal wel weer goed komt. Ik hoop dat er een oplossing komt, dat het verdwijnt of minder wordt, ik hoop het echt heel erg,' sprak hij zacht tegen haar. 'Kan ik nu iets voor je doen?'

Koningin Esmeralda Fullbright

Hij vond het logisch dat ze er ongelukkig van werd, hij zou heel erg veel voor haar willen doen, maar hij kon niets en dat vond hij echt heel erg. Hij hoopte dat het beter werd, dat ze meer kon en dat het allemaal goed zou komen. Ze knikte een beetje, dat hoopte ze zelf ook allemaal en ze wist ook dat ze de hoop niet op moest geven.
"Wil je bij Jay gaan kijken? Hij is nu al zo lang weg, ik red het nu wel alleen... Doe wel alsjeblieft voorzichtig, want ik wil niet dat hij je pijn doet.." Vertelde ze zacht.

Duke Samira

'Oké, ik loop wel even naar hem toe...' Zei hij zacht tegen haar. Hij liet haar langzaam los en hij drukte zijn lippen kort op haar voorhoofd, daarna liep hij naar de werkkamer van Jay toe. Nadat hij had aangeklopt ging hij naar binnen, Jay stond bij het raam. Duke moest toegeven dat de jongen belachelijk veel op Leroy leek. Zeker zo. 'Jay, ik ben het...' Sprak hij zacht. Jay draaide zich om en Duke kon bijna de onrust in zijn ogen zien. 'Is er iets met Esmeralda?' Vroeg hij, ietwat paniekerig en bezorgd. Duke schudde direct zijn hoofd. 'Het gaat nu wel, ze wilde dat ik even bij jou ging kijken...' Sprak hij. Jay keek weg en staarde daarna weer uit het raam. 'Laat mij maar...' Mompelde hij. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze ging voorzichtig rechtop zitten toen haar vader weg ging om bij Jay te gaan kijken. Ze staarde wat voor zich uit en verzamelde kracht om op te gaan staan, ze liep naar het raam toe en keek naar buiten. Zelfs de tuinen en de beelden waren verwoest... in het midden had een prachtig beeld gestaan van haar moeder en Leroy, maar daar was nu niets meer van over. Het deed haar pijn, maar ze zag wel dat ze al bezig waren met het maken van nieuwe beelden, gelukkig maar, ze zou het beeld niet kunnen missen.

Duke Samira

Uiteindelijk had hij Jay maar alleen gelaten en liep hij weet naar Esmeralda toe. Hij klopte kort aan en daarna ging hij naar binnen. 'Jay wil nog even alleen zijn. Ik moest zeggen dat hij enorm veel van je houdt...' Zei hij zacht. Dat Jay het moeilijk had was wel duidelijk. Hij kon alleen niets voor de jongen betekenen en het was waarschijnlijk echt beter dat hij even weg bleef. 'Hij vind het moeilijk, hij wilde eigenlijk heel graag bij je blijven...' Zei hij zacht tegen zijn dochter. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze voelde dat ze moe werd en langzaam ging ze weer in bed liggen. Haar vader kwam weer binnen en zei dat Jay nog even alleen wilde zijn, hij moest wel zeggen dat de jongen enorm veel van haar hield, hierdoor glimlachte ze heel eventjes. Volgens haar vader vond Jay het ook heel moeilijk, hij wilde heel graag bij haar blijven. Ze knikte hierdoor even.
"Ik weet het.. ik zou willen dat ik echt wat voor hem kon doen, zodat we gewoon bij elkaar konden blijven." Vertelde ze heel erg zacht.


Koningin Fay Lahero

Eigenlijk wat later dan verwacht werd ze wakker. Maar ze was nu wel echt uitgeslapen. Ze kwam uit bed en zocht haar mooie jurk weer op. Dit was een van de eerste jurken die ze toen met Stephen had gekocht, de mooiste, deze was vurig rood en had een redelijk diep decolleté, maar hij stond haar prachtig. Ze pakte haar rode oorbellen en deed een glimmende ketting om haar nek, ook zocht ze één van de tiara's uit met rode steentjes en plaatste die op haar hoofd. Ze keek even goedkeurend in de spiegel met een glimlach en liep daarna naar de werkkamer van Stephen. Ze klopte aan op zijn deur en opende hem daarna langzaam.

Duke Samira

Ze wist het, ze zou willen dat ze iets voor hem zou kunnen doen, zodat ze gewoon samen waren. Daardoor glimlachte hij even zwakjes en hij liep naar het bed toe. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hij sloot zijn ogen even. 'Jij moet vooral aan jezelf denken, dat is belangrijk nu. Jay overleefd het wel...' Sprak hij zachtjes. Hij keek haar daarna even vol liefde aan. 'Ik weet hoe moeilijk het voor je is, maar je moet echt aan jezelf denken....' 

Koning Stephen Lahero

Hij had heel goed door kunnen werken en dat vond hij ontzettend fijn. Hij vond het heerlijk om te werken. Er werd op de deur geklopt en daardoor keek hij op. De deur ging open en Fay verscheen. Ze zag er zo ontzettend goed uit. Hij ademde langzaam in en hij glimlachte. 'Kom jij mij verleiden?' Vroeg hij plagend. 'Dat lukt namelijk heel erg goed...' Zei hij zacht. Ze was echt mooi. De mooiste vrouw die hij ooit gezien had. 

Koningin Esmeralda Fullbright

Haar vader kwam naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen.Ze moest vooral aan zichzelf denken van hem, dat was belangrijk, Jay overleefde het wel. Ze glimlachte daardoor weer een beetje. Ze zag zijn blik vol liefde naar haar. Ze moest aan zichzelf denken vond hij.
"Oké..." Zei ze hem nu. Ze keek hem nu vragend aan met een klein glimlachje. "Wil je me weer voorlezen, zoals vroeger, ik zou het heel fijn vinden... misschien is het dan leuk als Killian ook komt?" Vroeg ze nu aan haar vader met een glimlach.


Koningin Fay Lahero

Ze keek Stephen aan met een grote glimlach en hij vroeg haar of ze hem kwam verleiden, want dat lukte namelijk heel erg goed.
"Ik ben nog niet eens binnen." Zei ze plagend tegen hem. Ze kwam nu wel naar binnen en liep naar hem toe. Ze drukte zacht een kus op zijn wang, verder niet.
"Ik dacht dat ik wel op mijn kop zou krijgen omdat ik te laat ben." Plaagde ze.

Koning Stephen Lahero

Hij kwam overeind en hij pakte haar vast. 'Oh, ik kan jou wel straffen omdat je te laat bent, geen probleem...' Zei hij doordringend tegen haar. Hij drukte haar tegen zijn bureau aan en daarna ging hij dicht tegen haar aan staan. 'Misschien kan je wat doen om het goed te maken?' Stelde hij voor. Hij liet zijn hand over haar rug glijden, hij wist heel goed wat ze afgesproken hadden, maar hij wist ook dat ze hier echt een zwak voor had, ze hield hier van en misschien kon hij dat nu even gebruiken. 

Koningin Fay Lahero

Ze werd door hem vastgepakt en hij zei haar doordringend dat hij haar wel kon straffen omdat ze te laat was, dat was geen enkel probleem, hij drukte haar tegen het bureau en kwam dicht tegen haar aan staan. Misschien kon ze wel wat doen om het goed te maken. Ze haalde hierdoor diep adem en keek hem met twinkelende ogen aan.
"Vertel me wat..." Klonk haar stem hees.

Koning Stephen Lahero

'Ik zou zo veel dingen willen zeggen, maar dat gaat niet als ik tot vanavond moet wachten,' zei hij grijnzend. Hij pakte haar hand vast en hij legde die op zijn riem neer. 'Maar misschien kan jij mij alvast wat laten voelen? Dan weet ik wat mij te wachten staat vanavond...' Zei hij uitdagend. Hij drukte zijn lippen in haar hals en hij ademde diep in . Ze was echt heel mooi. Zijn hand gleed over de strakke jurk heen en hij kon zijn blik niet van haar lichaam afhouden. 

Koningin Fay Lahero

"Hmm... echt? Is het zo erg?" Vroeg ze hem ondeugend. Haar hand werd op zijn riem neergelegd. Misschien kon ze hem alvast wat laten voelen, dan wist hij wat hem te wachten stond die avond. Ze kneep even in zijn broek en keek naar hem omhoog.
"Misschien doe ik het wel niet... Dan moet je echt wachten." Plaagde ze nu.

Koning Stephen Lahero

'Niet zo ondeugend jij, je weet heel goed wat jij met mij doet.' Zei hij grijnzend tegen haar. Hij voelde wat ze deed en hij ademde diep in. 'Dat kan ook, maar je kan ook alvast wat meer doen,' mompelde hij. Hij zoende haar daarna heftig en zijn handen gleden over haar heerlijke lichaam heen. 'Je had deze kleren niet echt aan hoeven doen, je had net zo goed naakt kunnen komen...' Mompelde hij zachtjes. Hij trok haar wat meer naar zich toe en hij zoende haar opnieuw. 'Ik wil je, je kan mij toch wel iets laten voelen? Verder wachten we gewoon tot vanavond, oké?' Vroeg hij uitdagend. Ze konden gewoon op tijd stoppen. 

Koningin Fay Lahero

"Stephen, je overtreed nu echt alle regels. Ik ga niets doen, je moet echt wachten tot vanavond en misschien nog wel langer als je zo doet." Zei ze nu doordringend tegen hem. Ze kwam overeind en liep naar de deur toe.
"Kom, wat gaan we doen vandaag?" Vroeg ze hem nu met een glimlach.

Koning Stephen Lahero

Hij grijnsde meteen door wat ze zei. 'Soms vind ik het gewoon heerlijk om de regels te overtreden met jou,' plaagde hij haar. Ze liep naar de deur, ze wilde weten wat ze gingen doen vandaag. 'Dat bepaal jij,' was zijn simpele reactie. Hij ruimde wat van zijn spullen op, hij legde papieren aan de kant en daarna liep hij naar haar toe. Hij pakte haar nog even vast, verder deed hij niets. 'Dus, wat wil jij doen vandaag?' Vroeg hij plagend. 

Koningin Fay Lahero

"Maar, dat is nu alleen niet de bedoeling, ik wil dat je je aan de regels houd, Stephen, anders doen we dit niet meer." Zei ze hem streng. Toen ze vroeg wat ze zouden gaan doen, gaf hij aan dat zij dat bepaalde. Daardoor dacht ze een tijdje na. Hij pakte haar vast en vroeg nogmaals wat zij wilde doen die dag.
"Hmm... Oké, blijf nog even hier." Zei ze hem nu met een ondeugende twinkeling. "Ik ga wat regelen." Daarna schoot ze snel voordat hij ook nog maar iets kon zeggen, de deur uit. Ze merkte wel dat ze op dit ogenblik meer aandacht kreeg van langslopende mannen, maar ze gunde ze allemaal geen blik waardig. Ze liep de keuken in en regelde een mandje met eten. ze wilde dat die alvast naar buiten werd gebracht zodat ze hem straks zo mee zouden kunnen nemen. Daarna zocht ze een mooi donker en breed lint, ze zou Stephen blinddoeken en hem dan meenemen naar het bos, het leek haar wel een leuk en spannend idee. Ze liep neuriënd weer terug in de richting van zijn werkkamer tot ze ineens werd vastgegrepen.
"Hé!" Riep ze uit. Ze werd helemaal warm en wilde hem een sneer verkopen, maar er werd wat in haar arm gespoten waardoor haar kracht niet meer werkte. Hij grijnsde gemeen en sleurde haar aan haar haren met zich mee een kamer in. Ze wilde schreeuwen, maar kreeg al gauw een prop in haar mond geduwd waardoor het niet meer ging. Er stonden meerdere mannen in de kamer en ze schrok zich rot. Wat was dit? Hoe kon dit, wie waren ze?