Fairfield High

Mariano Di Vaio

Uit het niets begon Nasha weer over het opstootje op school. Of na ja; ze vroeg of hij hem verder nog ergens pijn had gedaan. Mariano glimlachte en schudde zijn hoofd. "Nee, het valt allemaal wel mee. Hij probeerde mij te slaan maar miste.. En deze plek was natuurlijk al kwetsbaar," vertelde hij. Als hij aan die footballspelers dacht werd hij meteen weer een beetje boos. Hij had echt geen zin om die jongens morgen weer te zien. Straks liep het weer uit de hand.. Mariano zuchtte even.
Hij grijnsde even toen Nasha zei dat ze wel wat zou verzinnen. Dat ze samen een project moesten doen voor school. Ze hoefde alleen te zeggen dat zijn vader rijk was en dat hij in deze caravan woont voor het project, dan zou het goed komen.
"Je bent wel creatief in oplossingen bedenken," grinnikte Mariano. Al twijfelde hij of het op lange termijn zou werken. Maar voor een paar keer moest het wel goed zijn. Hij was alleen bang dat er achter hun rug om gelult zou worden en uiteindelijk het wel uit zou komen. Vooral Nasha en haar familie werden natuurlijk goed in de gaten gehouden. Waarschijnlijk zou ze na vandaag al vragen krijgen.

Nasha Catori

Hij schudde zijn hoofd, het viel allemaal wel mee, de footballspeler had geprobeerd hem te slaan, maar miste. "Gelukkig..." Zei ze zachtjes tegen hem met een lichte glimlach.
Hij zei grinnikend dat ze creatief was in het verzinnen van oplossingen, ze haalde haar schouders even een beetje op.
"Je moet wat met zo'n vader als de mijne, anders heb ik helemaal geen vrije tijd meer." Vertelde ze hem nu.
"Het komt wel goed, ook de rest komt goed, ik bedenk wel wat, kom morgen gewoon naar school, oké? Dan kom ik morgen uit school met je mee, dan laat ik mijn auto wel op school staan, dat is denk ik veiliger." Glimlachte ze nu naar hem. Ze wilde hem heel erg graag helpen en dat was ook wel heel erg duidelijk. Ze kwam nu overeind en keek eventjes op haar Michael Kors horloge. Het was tijd om te gaan.
"Ik moet nu echt naar huis." Zei ze zacht.

Mariano Di Vaio

Ze zei dat ze wat moest, met een vader als die van haar. Anders had ze helemaal geen vrije tijd meer. Mariano knikte kort. Dat was wel waar, als alles haar verboden werd kon ze ook weinig. Al snapte hij ergens wel dat haar vader niet wilde dat ze in deze buurt zou komen. Echt veilig was het er ook niet.
"Ja, ik kom morgen naar school, als er niks tussen komt," zei hij nu, als antwoord op haar. Hij kon het niet met zekerheid zeggen, soms gebeurde er hier nogal wat in deze buurt, maar hoogst waarschijnlijk zou hij gewoon naar school gaan.
"Doe je voorzichtig?" vroeg Mariano toen Nasha zei dat ze nu echt naar huis moest. "Lief dat je nog even langs kwam.." zei hij er achteraan. Eerst was hij er niet heel erg blij mee geweest, maar uiteindelijk had het hem wel goed gedaan.
Hij stond op van de bank en liep voor Nasha uit de caravan uit. Buiten keek hij even om zich heen om te kijken of er niet toevallig precies nu iemand problemen kwam zoeken. Dat leek gelukkig mee te vallen. Brezzo sprong ook weer enthousiast naar buiten en rende hyper een aantal rondjes rond de caravan. Mariano grijnsde. Soms spoorde dat beest echt niet, maar hij zou hem nooit meer kwijt willen.

Nasha Catori

Hij zou morgen naar school komen als er niets tussen kwam. "Zeg dan maar tegen de gangsters dat je er geen tijd voor hebt, want je moet vannacht wel aan je schoonheidsslaapje komen, ik date alleen knappe mannen." Plaagde ze een beetje en ze gaf Mariano weer een knipoog.
Hij vroeg aan haar of ze voorzichtig deed. "Natuurlijk doe ik dat." Vertelde ze met een glimlachje. Hij zei haar dat hij het lief vond dat ze langs was gekomen, hierdoor was ze eventjes stil. Ze had gedacht dat hij haar maar een bemoeial vond, maar niets was minder waar.
"Nu ik weet dat het goed gaat, kan ik vannacht waarschijnlijk wel goed slapen." Zei ze met een glimlach tegen hem. Hij ging haar voor de caravan uit, ze stapte naar buiten toe en keek even naar hem, lichtelijk twijfelend of ze hem wel of niet moest zoenen. Haar blik gleed wat afgeleid over de drukke hond heen, ze grinnikte eventjes. Ze besloot daarna toch gewoon haar zonnebril op te zetten en naar haar auto te lopen.
"Tot morgen, Mariano." Zei ze voordat ze in stapte. Het was gek hoe dit allemaal verliep... Mariano had uitgesproken dat ze waarschijnlijk niets meer met hem te maken wilde hebben als ze zijn huis zou zien, maar doordat hij daardoor ook een stukje van zichzelf had laten zien, vond ze hem alleen nog maar interessanter worden.

Mariani Di Vaio

Hij grinnikte om de woorden van Nasha. "Ik zal het ze vertellen als ze vannacht voor m'n deur staan," zei hij lachend. Daarna zei Nasha dat ze natuurlijk voorzichtig deed. En ze zei dat nu ze wist dat het goed ging, ze vannacht waarschijnlijk wel goed kon slapen.
"Mooi, anders verslaap jij je morgen nog en kom ik voor niks naar school," reageerde Mariano daar nog op.
Nasha liep naar haar roze auto toe en Mariano keek haar na. "Tot morgen, Nasha," groette hij haar nog, voor ze in haar auto stapte. Hij zwaaide nog even, maar draaide zich toen om, riep Brezzo en ging de caravan weer in.

Nasha Catori

Ze stapte in de auto en zwaaide nog eventjes terug naar Mariano. Ze had zich echt ontzettend vermaakt met hem. In de auto dacht ze verder haar concept uit en belde de decaan op.
Ze vertelde de man dat ze hulp nodig had, hij was als een tweede vader voor haar en hij en haar vader hadden ooit een keer een aanvaring gehad, waardoor Nasha wel goed met hem op kon schieten, maar haar vader niet.
Ze legde alles aan hem uit, zodat hij het begreep en hij zou de leraren ervan op de hoogte brengen dat Mariano en zij bezig waren aan een speciaal project, ook vroeg ze hem meteen om erbij te vermelden dat Mariano hier sowieso "undercover" was, aangezien hij een rijke vader had en geen paparazzi achter zich aan wilde hebben. Dit was pas pasgeleden ontdekt en de decaan zou er nog een mooi verhaaltje van maken. Zo zouden ze Mariano ook minder pesten en zouden de leraren wat meer achter hem staan. Dat wilde ze graag, ze wilde niet dat hij elke dag in elkaar geslagen werd op school terwijl hij het thuis al zo moeilijk had.
Ze bedankte de decaan van harte en parkeerde haar auto in de garage. Meteen kwam haar vader eraan gedenderd.
"En waar ben jij helemaal geweest?" Vroeg hij haar scherp.
"Ik was bij Mariano." Vertelde ze hem luchtig. "Marianne?" Vroeg hij wat onbenullig, die naam kende hij namelijk nog niet.
"Nee, Mariano, ik doe met hem samen een belangrijk project voor school, het is ontzettend interessant, maar het gaat mij natuurlijk wel heel erg veel tijd kosten." Zei ze heel erg serieus.
"Het is echt uniek dat wij twee hiervoor zijn uitgekozen, pa, de decaan heeft zijn twee beste leerlingen gekozen." Haar vader ging meteen wat meer rechtop lopen, want het betekende wel veel voor hem dat zijn dochter één van de beste leerlingen was, dat ze hier de boel aan elkaar loog, kwam hij toch niet achter.
Nasha ging met haar ouders aan tafel zitten en vertelde enthousiast over het project dat het ging over Mariano die proef ging wonen in die wijk om te zien hoe het precies was in zuid.

Mariano Di Vaio

Eenmaal in de caravan trok hij zijn shirt weer uit en begon hij de schotwond te verbinden. Eerst lukte het niet zo heel goed, maar net toen hij het op wilde geven zat het nog best wel netjes. Hij was er wel tevreden mee zo en trok zijn shirt weer aan. Daarna trok hij zijn jas aan en stak zijn wapen aan de achterkant in zijn broek. Altijd als hij door de buurt ging lopen had hij zijn wapen mee.
Samen met Brezzo verliet Mariano de caravan. Hij gooide de deur achter zich dicht en liep zijn 'erf' af. Brezzo dribbelde braaf naast hem.
Hij liep onwillekeurig door een aantal straatjes en steegjes. Op een gegeven moment werd hij bijna besprongen door iemand in een steegje. Brezzo schrok er ook van en hing bijna direct in de broek van de man. Mariano wist de hond net op tijd bij zijn halsband te pakken en terug te trekken.
"Heb je nog wat, Mariano? Heb je wat?" werd hem gevraagd. Mariano schudde zijn hoofd. "Nee, we krijgen over een paar dagen pas weer een nieuwe levering, dat weet je," sprak Mariano kalm. Deze man dwaalde altijd wat rond door zuid en was enorm verslaafd. Hij werd door iedereen in de buurt 'Guusje' genoemd. Of hij ook echt zo heette wist Mariano eigenlijk niet.
"Ah alsjeblieft.." klonk Guusje met een zeurderige toon. Mariano duwde de man aan de kant om er langs te kunnen lopen. "Je moet nog even geduld hebben, vriend," sprak hij nog tegen hem, waarna hij door liep, weer terug richting de caravan.

Nasha Catori

Wanneer het eten weer werd opgediend, klonk er geen woord meer, zoals dag in dag uit, werd er zwijgend gegeten. Het enige wat je af en toe hoorde was haar vader die moest niezen.
Hij had last van zijn allergie, maar Nasha vond dat maar net goed voor hem, ze zei niets en at gewoon door, het was haar moeder die haar bestek neerlegde.
"Nasha, ga straks meteen even douchen na het eten." Zei ze haar. Nasha knikte alleen en ging haast expres wat langzamer eten. Soms was het leuk om haar vader wat te narren. Na het eten kwam ze overeind om maar meteen te gaan douchen.
Schoon en fris liep ze naar de buren, naar Esmeralda, Esmeralda kwam haar niet meteen begroeten, zoals anders... haar moeder vertelde dat het meisje op haar kamer was, Nasha bedankte haar even en klopte zachtjes aan.
De deur werd open gedaan door Esmeralda. "Oh, sorry, ik was druk bezig met mijn nieuwe danspasjes." Lachte Esmeralda, ze hief hij Ipod in de lucht, haar ouders waren haast allergisch voor lawaai, daarom moest Esmeralda altijd alles met oordopjes in doen, ze mocht nooit de radio even flink aanzetten.
Nasha verzweeg weer het onderwerp Mariano, maar Esmeralda kletste honderduit over de footballspeler.

Mariano Di Vaio

Eenmaal terug in de caravan haalde hij een flesje bier uit de koelkast en plofte op de bank neer. Hij had de deur van de caravan een beetje open laten staan zodat Brezzo ook gewoon naar buiten kon als hij wilde. De hond zou toch niet weg lopen.
Hij nam een paar grote slokken van het koude bier en staarde wat voor zich uit. Hij vroeg zich af hoe hij over tien jaar zou leven. Nog steeds in deze caravan, zonder fatsoenlijke baan en zonder vast - en eerlijk- inkomen? Misschien juist wel dieper in de criminaliteit.
Ook vroeg hij zich af of hij dan nog met Nasha om zou gaan. Hij ging daar niet echt van uit. Hij vond haar hartstikke aardig en was blij dat er eindelijk iemand was die hem zag voor hoe hij was. Maar hij kon niet geloven dat zij het met hem uit zou kunnen houden. Zij leefde in een hele andere wereld. En als ze het zelf wel zou willen, of haar vader het uiteindelijk dan wel toe zou laten.
Mariano zuchtte even en dronk het flesje bier leeg, waarna hij weer een poging deed om de televisie aan te zetten.

Nasha Catori

Ze werd eigenlijk gewoon gestoord van Esmeralda, en hij was maar zo zielig, arme jongen, hij kon zijn wedstrijd niet spelen.
Nasha schraapte haar keel even en keek haar vriendin doordringend aan.
"Die footballspeler van je is helemaal niet zo zielig als hij zich voordoet, Esmeralda, het was niet eens nodig om hem naar de EHBO te brengen, wat hebben ze daar met hem gedaan? Geen flikker. Bovendien haalt hij Mariano zo ver naar beneden terwijl die helemaal niets had gedaan. Mariano werd juist door hem van het bankje afgesleurd." Esmeralda staarde haar nu met grote ogen aan en geloofde haar niet. Nee, dat was helemaal niet zo, Mariano was de crimineel. Nasha schudde haar hoofd weer. Het was niet zo.
"Laat maar, je gaat me toch niet geloven." Zei ze tegen Esmeralda, daarna liep ze weg naar huis. Ze ging naar haar slaapkamer toe en besloot maar te gaan slapen, wel wat eerder dan normaal gesproken, maar ze was zo moe doordat ze de vorige avond totaal niet geslapen had.

Mariano Di Vaio

De volgende ochtend werd hij wakker op de bank. Blijkbaar was hij daarop in slaap gevallen. Hij was dan ook direct klaar wakker en sprong overeind. De deur van de caravan stond nog open, wat hij de vorige avond open had gelaten. Snel keek hij even in de rondte, er leek niemand binnen te zijn geweest. Natuurlijk was Brezzo er ook om insluipers tegen te gaan.
Zijn mobiel lag los op de bank. Mariano pakte zijn mobiel en keek hoe laat het was. Toen hij zag hoe laat het was vloekte hij even hardop. Hij was al anderhalf uur te laat voor school. Moest hij nu nog wel komen? Of gingen ze dan lastig doen?
Snel friste hij zich wat op en trok schoenen aan. Hij vulde Brezzo zijn drink- en voerbak en riep de hond naar binnen, waarna hij zijn autosleutels van het aanrecht griste en naar buiten sprong. De caravan deed hij achter zich op slot en hij haastte zich naar zijn auto.

Nasha Catori

Ze had die ochtend extra haar best gedaan omdat ze die middag toch een date zou hebben. Ze deed haar kristallen oorknopjes in, haar haren hingen mooi glanzend over haar rug heen. Het was die dag weer lekker weer dus besloot ze een rokje aan te trekken en haar wat hoge hakken waar ze wel de hele dag mee zou kunnen lopen als het moest.
Eenmaal op school zocht ze weer naar Mariano, hij was nergens te bekennen en zelfs toen de bel ging en ze de les in moesten, was hij niet aanwezig. Iets wat haar toch wel lichtelijk zenuwachtig en bang maakte eigenlijk. Ze pakte haar Iphone uit haar zak.
Is er wat gebeurd? xx Stuurde ze hem, aangezien hij sowieso zou komen, alleen niet wanneer ze hem zouden lastig vallen. ze kon die les echt totaal niet opletten. Ze zat naast een andere vriendin omdat Esmeralda te druk was met haar vriendje die ze moest vertroetelen, maar ze voelde zich gewoon niet fijn.

Mariano Di Vaio

Zo'n twintig minuten later parkeerde hij zijn auto op een van de laatste overgebleven parkeervakken die nog vrij waren. Hij drukte op de 'home' button van zijn mobiel om te kijken hoe laat het nu was, maar ontdekte dat zijn mobiel uitgevallen was. Die had namelijk ook niet geladen vannacht. Mariano stopte zijn mobiel weg en stapte uit de auto. Hij gooide het portier achter zich dicht en liep met grote passen het schoolgebouw in. Op de gangen was het erg rustig omdat iedereen in de les zat. Mariano liep richting het lokaal waar hij nu les hoorde te hebben en besloot voor de deur te wachten tot die les afgelopen was. Dan ging hij wel mee naar de volgende les. Hij had geen zin om nu het einde van deze les te verstoren door ineens binnen te stappen.

Nasha Catori

Ze bleef de hele les eigenlijk een beetje onrustig, haar vriendin keek haar af en toe wel aan, maar Nasha wilde niets aan haar kwijt, daar had ze gewoon geen behoefte aan, dit waren gewoon persoonlijke zaken en daar hoefde zij zich niet mee te bemoeien. Ze was al aan het bedenken dat ze straks naar zijn caravan zou rijden om te zien hoe het met hem ging. Straks lag hij daar half dood of zo... ze trok zelfs een beetje wit weg bij die gedachten.
De bel ging en ze was razendsnel het lokaal weer uit en botste om de hoek al tegen Mariano aan.
Ze haalde opgelucht adem. "Jezus, ik was bang dat je straks ergens dood lag of zo." Mompelde ze hem opgelucht toe. "Ik had je nog een appje gestuurd om te vragen waar je was." Zei ze nu.

Mariano Di Vaio

Hij stond rustig om de hoek te wachten tot de les afgelopen was. Net na de luide bel knalde iemand tegen hem op. Hij keek eerst wat geïrriteerd op maar toen hij zag dat het Nasha was trok de geïrriteerde blik weg.
Nasha leek opgelucht hem te zien en ze vertelde dat ze bang was geweest dat hij ergens dood zou liggen. Ze had nog een appje gestuurd met de vraag waar hij was.
Mariano toverde zijn mobiel tevoorschijn en liet het zwarte beeldscherm zien. "Sorry, m'n mobiel is uitgevallen. Ik heb je appje niet gezien. Ik was gisteravond op de bank in slaap gevallen dus ik heb mijn mobiel niet opgeladen en heb mijn wekker niet gezet waardoor ik mij heb verslapen. Sorry," zei hij meteen. Hij had Nasha niet bezorgd willen maken.

Nasha Catori

Hij keek eerst wat geïrriteerd, maar die trok haast meteen weer weg, ze glimlachte wat onschuldig naar hem. Het was druk op de gangen. Mariano pakte zijn mobiel tevoorschijn en vertelde daarbij dat die uitgevallen was, hij had haar appje niet gezien. De vorige dag was hij op de bank in slaap gevallen en had zijn mobiel niet opgeladen, daardoor had hij zijn wekker niet gezet waardoor hij zich had verslapen.
"Gelukkig maar... het is al goed, geen probleem. Kom, we hebben nu heel even pauze, de volgende les begint later, dan vertel ik je eventjes wat dingen wat ik gisteren in gang heb gezet." Zei ze hem nu en ze begon al te lopen naar buiten toe. Ze vond wel dat hij alles moest weten.

Mariano Di Vaio

Nasha zei haast direct dat het geen probleem was. Daarna vroeg ze hem mee te komen; ze hadden nu even pauze, ze wilde hem wat dingen vertellen die ze gister in gang had gezet. Mariano kon niet anders dan even grijnzen. Het leek net een geheime missie zo.
Hij volgde Nasha mee naar buiten en keek even rond. De footballspelers zaten en stonden bij 'hun' bankje. Hij ontving even een paar kwade blikken, maar daar bleef het gelukkig voor nu even bij.
"Vertel," begon Mariano nu. Hij keek Nasha nieuwsgierig aan.

Nasha Catori

Hij liep met haar mee naar buiten en vroeg haar nieuwsgierig naar het verhaal. Ze glimlachte daardoor even en keek naar de footballspelers. Ze gaf ze een onschuldige en lieve glimlach, waardoor ze meteen de kwade blikken veranderden in glimlachjes.
"Ik heb met de decaan gebeld en ons projectje is dus goedgekeurd door hem, hij heeft alle leraren ervan op de hoogte gebracht, die weten dus ook van je vader af, aangezien dat het makkelijkste is. Ik heb namelijk vertelt dat je een rijke vader hebt, dat je status hebt en daarom we een project hebben gestart over hoe het is om nu in Zuid te wonen en we doen een onderzoek naar de veiligheid daar. Ik moest vertellen dat je een rijke vader had, omdat de decaan vertelde dat de leraren over je klagen, dit komt mede door die footballers, maar nu de leraren weten dat je 'eigenlijk' heel rijk bent, zullen ze minder over je klagen en je meer accepteren." Vertelde ze aan hem.
"Oké, ik geloof dat ik nog nooit zo'n warrig en onduidelijk verhaal heb vertelt." Grijnsde ze nu een beetje naar hem. Ze haalde een hand door haar haren heen en keek hem eventjes aan.
"Was het wel begrijpbaar?" Vroeg ze nu met een lieve glimlach.

Mariano Di Vaio

Nasha begon een heel verhaal te vertellen. Mariano probeerde het zo goed mogelijk te volgen. Ze had met de decaan gebeld en hun 'project' was goedgekeurd. Alle leraren waren ervan op de hoogte gebracht. En ze wisten dus ook van zijn vader. Dat hij een rijke vader had. Mariano keek even weg en wist niet helemaal hoe hij hierop moest reageren. Moest hij er blij mee zijn?
"Ik eh.. Ik begrijp je verhaal.. Denk ik," reageerde Mariano toen Nasha uitgepraat was. Hij staarde even voor zich uit en hoopte oprecht dat dit niet de soep in zou lopen. Werd er nu niet te veel op het spel gezet?
"Ik hoop dat ik het niet verpest.. Ik bedoel.. Ik kan totaal niet liegen.." mompelde Mariano nu. Ook was hij een beetje bang dat zijn vader misschien langs Nasha's vader zou gaan volgende week, wanneer hij hier zou komen. En dat Nasha's vader over Mariano zou gaan beginnen. Of wat als ze op school om een of andere reden zijn vader zouden gaan bellen?
"Weet je zeker dat dit zo'n goed plan is?" vroeg Mariano nu, hij keek Nasha weer even aan.

Nasha Catori

Hij dacht dat hij haar verhaal wel begreep. Hij hoopte dat hij het niet zou verpesten, hij kon totaal niet liegen.
"Hé... eigenlijk weet niemand dit. De decaan is er sowieso van op de hoogte en mijn vader weet wie je bent, maar die is heel erg slecht in namen, niemand weet wie je vader is, alleen dat hij rijk is. De leraren zijn er gewoon van op de hoogte gebracht zodat het echt lijkt." Vertelde ze hem nu en ze legde haar hand even op zijn schouder.
"Nu zijn ze ook beter voor je... Ik hoopte dat je dan meer plezier in school krijgt." Vertelde ze hem zachtjes.

Mariano Di Vaio

Nasha probeerde hem gerust te stellen. De decaan was er van op de hoogte en haar vader wist wie hij was, maar die was toch slecht in namen onthouden. Verder wist niemand wie zijn vader was, ze wisten alleen dat zijn vader rijk was. Ze legde haar hand op zijn schouder.
Mariano glimlachte even waterig. Hij haalde zijn hand even door zijn haar en probeerde alles rustig tot zich door te laten dringen.
"Bedankt dat je dit alles voor mij doet, Nasha.." begon hij nu gedempt. "Ik hoop alleen niet dat het op een gegeven moment tegen je gaat werken.."
Hij vroeg zich af of Nasha's vader zou reageren als hij erachter kwam dat Nasha zoveel had gelogen erover. Vroeg of laat zou het toch uit moeten komen? Mariano beet even op zijn lip. Misschien moest hij niet te veel er over nadenken en het maar gewoon over zich heen laten komen, zoals Nasha deed.

Nasha Catori

Hij bedankte haar dat ze dit alles voor hem deed. "Vindt je het niet erg dan? Ik bedoel... ik heb het wel gewoon allemaal in werk gezet en zo en niet echt om je toestemming gevraagd, ik begrijp het ook wel als je het vervelend vindt." Zei ze zacht tegen hem. Hij hoopte niet dat het op een gegeven moment tegen haar ging werken.
"Vast niet, het komt wel goed." Zei ze vol vertrouwen. Ze zag hem op zijn lip bijten, het maakte hem echt heel erg sexy... Ze wendde haar blik maar gewoon eventjes af en hoorde daarna de bel weer gaan.
"Maak je gewoon niet druk, Mariano, dit komt goed, sowieso." Gaf ze aan.

Mariano Di Vaio

Nasha vroeg of hij het niet erg vond. Ze had het allemaal in werking gezet zonder hem echt om toestemming te vragen. Ze begreep het ook wel als hij het vervelend vond.
"Nee, ik vind het lief van je.." zei Mariano nu. "Alleen ik ben bang dat het vroeg of laat uit gaat komen." Hij glimlachte even naar haar. Zij leek er zelf hartstikke zelfverzekerd over te zijn. Ze zei dat het wel goed kwam. Hij moest zich niet druk maken. Hij knikte even kort en toen de bel ging liep hij samen met Nasha weer de school binnen om naar de eerstvolgende les te gaan.

Nasha Catori

Hij zei dat hij het lief van haar vond, ze glimlachte hierdoor weer even. Eigenlijk was hij de eerste die dat over haar zei, dat ze lief was. Het voelde eigenlijk wel heel fijn, het gaf een gevoel van voldoening.
Hij was alleen wel bang dat het vroeg of laat uit zou komen allemaal.
"Ja, dat zal gebeuren, maar we zullen deze leugen dan ook langzaam af gaan bouwen. Wanneer mijn vader je aardig vindt, is dit leugen ook niet meer nodig." Moest je haar eens horen, ze ging al meteen uit dat hij een relatie met haar wilde... Eigenlijk was daar dit alles op gebaseerd. Ze had het niet eens echt doorgehad.
"En wanneer we elkaar niet meer zo aardig vinden, is het project gewoon klaar." Vertelde ze hem nu wat snel erachteraan. Daarna liep ze samen met hem naar de volgende les toe. Ze nam plaats achter Esmeralda en de footballspeler.

Mariano Di Vaio

Hij trok zijn wenkbrauwen even op toen Nasha zei dat wanneer haar vader hem aardig zou vinden, de leugens niet meer nodig waren. Was het ooit mogelijk dat haar vader- burgemeester van de stad- hem aardig zou gaan vinden? Hij stond namelijk bekend als de crimineel, als de ongure en onbetrouwbare. Het leek hem nog al vanzelfsprekend dat de vader van Nasha hem eerder zo snel mogelijk kwijt zou willen. Zou haar vader niet door de leugen heen kunnen kijken? Gebaseerd op Mariano's niet al te dure kleding en zijn gedrag..
Mariano besloot er verder maar even niet meer over na te denken. Als hij ooit Nasha's vader zou gaan ontmoeten zou hij het tegen die tijd zelf wel gaan beleven.
Hij liep samen met Nasha de les in en volgde haar naar een leeg plekje, wat achter Esmeralda en de footballspeler was. Direct kreeg hij een vijandige blik toegeworpen, maar Mariano deed alsof hij niets had gezien en ging rustig zitten.