Fairfield High

Nasha Catori

Ze keek toe hoe Mariano in slaap viel en ze streelde liefdevol langs zijn wang. Daarna ging ze weer rustig op de stoel zitten en keek nadenkend voor zich uit. Zodra Mariano beter was, zou hij naar het gerechtshof moeten. Ze hadden de rest ook te pakken gekregen, de belangrijke jongens en de grote baas, die zaten al in de gevangenis. Er waren genoeg bewijzen tegen hun, maar tegen Mariano waren die minder, daarom moest zijn lot nog uitgewezen worden.
Zachtjes beet ze op haar lip, wat nu als hij toch de bak in moest? Ze pakte haar iPhone erbij en bekeek haar bankrekening, ze had meer dan genoeg geld. Ze zou eventueel Mariano ook vrij kunnen kopen. Meteen draaide ze het nummer van een advocaat en begon met hem te overleggen over wat ze nu precies allemaal kon doen.

Mariano Di Vaio

Hij wist niet hoe veel uren er verstreken waren toen hij weer ontwaakte uit zijn slaap, maar toen hij zijn ogen opende scheen de felle zon tussen de gordijnen door naar binnen. Het voelde goed, het leek hem nieuwe energie te geven.
Langzaam knipperde hij met zijn ogen, een arts stond bij zijn bed en was bezig met de apparatuur naast zijn bed, waarna hij door kreeg dat Mariano wakker was en hem vriendelijk glimlachend aankeek en vervolgens vroeg hoe hij zich voelde.
Mariano glimlachte zwakjes terug en knikte kort; hij had niet veel zin en puf om te reageren. De arts leek het te begrijpen en glimlachte nog even, waarna hij weer even door ging met waar hij mee bezig was en toen de deur uit verdween.
Voorzichtig trok Mariano zich ietsjes overeind, zodat hij recht op kwam te zitten in het bed. Zijn lichaam protesteerde lichtjes, maar hij negeerde het en als hij stil bleef zitten zakte de pijn langzaam weer weg.

Nasha Catori

Ze had lang gebeld met de advocaat, maar uiteindelijk waren ze wel tot een oplossing gekomen, hij zou Mariano verdedigen en wanneer het echt uit de hand liep, kon zij hem vrijkopen. Ze hoopte echt dat het niet nodig was, dat hij gewoon niet al te ernstige dingen had gedaan...
Daarna ging ze wat gemakkelijk zitten in de stoel en sloeg een dekentje over zich heen. Ze sloot haar ogen en viel langzaam in slaap, ze sliep vreselijk in het ziekenhuis, maar het was beter dan helemaal alleen in het huis slapen, Brezzo was dan wel bij haar, maar het voelde toch vreemd.
Wanneer ze wat rumoer hoorde, opende ze langzaam haar ogen eventjes, er was een arts bezig met hem, ze keek er even naar, volgde de man met haar ogen en daarna rekte ze zich even wat lui uit.
"Goedemorgen." Glimlachte ze nu naar Mariano.

Mariano Di Vaio

Hij voelde zich al een stuk beter, niet meer zo afwezig en zwak. Hij voelde zich gewoon scherp, alleen had hij nog wel aardig wat pijn. Maar de pijn zou vanzelf wel weggaan op een gegeven moment en hij kreeg nog morfine toegediend, alleen steeds wat minder nu.
Vlak nadat de arts de kamer verlaten had, zag Mariano dat Nasha wakker werd. Een glimlach ontstond op zijn gezicht en hij keek naar haar terwijl ze zich uitrekte.
"Goedemorgen." Zijn stem klonk lichtelijk opgewekt. Hij was blij dat Nasha steeds bij hem was, hij wilde niet alleen zijn.
Hij ging even verzitten en keek Nasha toen weer aan. "Heb je al iets gehoord over de terechtzitting? Wanneer ik naar de rechtbank moet?" vroeg hij nu. Hij zat er echt heel erg tegenop, hij wist niet wat er allemaal bekend was over hem. Hij wist alleen dat hij een aantal weken echt heel veel dingen had gedaan en als ze daar iets van wisten, het niet al te best uit zou pakken.
Ook maakte hij zich enorm druk over hoe het verder allemaal moest. Ook als hij vrijgesproken zou worden. Hij was doodsbang dat hij gevolgd zou worden en totaal onbekende mensen van het kartel achter hem aan zouden komen.

Nasha Catori

Ze keek verrast toen ze hoorde dat Mariano zo opgewekt klonk. Hij leek echt vrolijk te zijn en dat liet haar glimlachen en stralen van geluk. Ze was blij met hem op deze manier. Hij vroeg haar wat ze gehoord had over de terechtzitting.
"Eerst krijg je de kans om te herstellen, wanneer je weer kunt lopen ben je aan de beurt." Zei ze hem nu wat ernstiger. Ze pakte zijn hand zachtjes vast.
"Mijn advocaat komt je helpen, hij zal je verdedigen en ervoor zorgen dat je vrijkomt." Fluisterde ze hem nu toe en ze streek even langs zijn wang. Ze had er behoorlijk veel vertrouwen in alsnog, maar ze vond het wel spannend en eng. Straks raakte ze Mariano kwijt en kon ze hem alleen nog maar zien met tralies tussen hun in.
"Lieve Mariano... ik wil je zo graag meenemen naar huis, samen met je zijn, gelukkig zijn..." Klonk haar stem heel zacht.

Naam: Axel Faso
Leeftijd: 19
Geslacht: Man
Noord/Zuid: Noord
Karakter/Extra: Is een hele stille, maar erg vriendelijke jongen. Niemand kent hem volledig. Eenmaal als hje tot zijn vriendenkring behoord, is Axel een heel ander persoon. Hij wil liever geen relaties aangaan ivm zijn afgelopen relaties.
Uiterlijk: Bruin haar met wax in. Stevig gebouwd, enorm sterk en redelijk gespierd.