Fairfield High

Nasha Catori

Ze had haar aandacht er goed bij, ze was hier ook niet zo goed in, dus moest ze ook wel, ze werd afgeleid toen ze Mariano op zijn telefoon zag kijken en zijn hand tot een vuist balde.
Ze legde haar hand er voorzichtig even op. "Hé, gaat het wel?" Vroeg ze hem hel erg zachtjes en ze keek hem eventjes aan met een wat bezorgde blik in haar ogen, het leek erop alsof hij heel erg slecht nieuws had gekregen.

Mariano Di Vaio

Hij staarde voor zich uit en moest moeite doen nog een beetje van de lesstof tot zich door te laten dringen. Hij schrok lichtjes toen Nasha ineens haar hand op zijn vuist legde. Uit automatisme trok hij zijn hand weg en hij keek haar aan. Ze vroeg of het wel ging. Hij keek haar even verbaasd aan maar besefte toen dat ze waarschijnlijk had gezien dat hij even wat gespannen had gereageerd.
"Het gaat prima," antwoordde hij nu. Daarna keek hij weer even naar de leraar die de les afsloot en zijn spullen begon in te pakken. Mooi, die les was ook weer voorbij.

Nasha Catori

Na een tijdje was het pauze, ze liep uitgebreid kletsend met Esmeralda samen naar de aula toe en nam daar plaats aan hun tafel. De lange tafel zat vol met cheerleaders en footballers. Het was altijd gezellig, dat wel, maar Nasha was wat afwezig en dat werd meteen gezien. Esmeralda was de eerste, ze stootte haar aan.
"Ben je nou al in de wolken van die gozer?" Vroeg ze aan Nasha. Daardoor knipperde ze even met haar ogen.
"Wat? Oh, nee, dat niet, hij deed alleen zo raar net..." Mompelde Nasha eventjes tegen haar. Ze zag meteen de vragende blik van Esmeralda.
"Nee, ik ga het je niet uitleggen." Zei ze meteen, daarna richtte ze zich op de rest en mengde ze zich in het gesprek.

Mariano Di Vaio

Hij bleef nog even zitten en keek iedereen na die het lokaal verliet- zo ook Nasha en haar vriendin Esmeralda. Mariano haalde zijn hand even door zijn haren en stond toen ook op en liep rustig het lokaal uit. Gelukkig was het pauze, daar was hij wel even aan toe. Hij zocht in zijn zak naar een sigaret en toen hij die gevonden had zette hij de sigaret tussen zijn lippen en liep door de gangen richting de uitgang van de school.
Buiten ging hij even vijf minuutjes roken. Hij was niet verslaafd aan roken, maar nam gewoon wanneer hij trek had een peuk. Dat was de ene keer vaker dan de andere keer.
Na het roken gooide hij de peuk op de grond en trapte die uit, waarna hij de school weer in liep en richting de aula ging. Eenmaal in de aula haalde hij een flesje frisdrank uit een drankautomaat en ging toen zitten bij een aantal jongens die hij kende. Het waren niet echt zijn vrienden, maar hij ging wel zo af en toe met ze om.

Nasha Catori

Esmeralda kreeg Mariano in de gaten. "Hé, kijk, dat is dat lekkere ding van Nasha waar ze alleen maar aan kan denken." Pestte Esmeralda, iedereen keek ineens om. Nasha stond op.
"Esmeralda, kan je verdomme een keer je waffel houden?" Riep ze nu ontzet. Esmeralda keek haar wat ontzet aan en knipperde even met haar grote bruine ogen. Ze was het niet gewend dat Nasha zo door het lint ging.
"Nu weet iedereen het, fijn hoor, als mijn pa dit te horen krijg, ben ik de lul, ja." Siste ze nu wat zachter en alleen tegen haar vriendin. Ze pakte haar tas van de grond af en liep in een snel tempo naar buiten toe. Klote Esmeralda, ze bekeek het maar, ze ging maar lopend naar huis, soms kon ze echt dr mond niet houden en daar had Nasha zo'n vreselijke hekel aan.

Mariano Di Vaio

Na een tijdje zitten en kletsen met de jongens was de pauze weer voorbij. Gelukkig hoefde hij nog maar één les en was dan klaar voor vandaag. Hij stond op en liep door de gangen richting het klaslokaal. Daar nam hij plaats op een willekeurig plekje.
Toen die les ook eindelijk afgelopen was verliet Mariano het lokaal met grote stappen en niet veel later verliet hij het schoolgebouw. Zijn auto stond lekker dichtbij de deur, vaak waren die plekken al bezet maar vandaag had hij geluk gehad. Bij zijn auto bleef hij even staan, leunend tegen de zijkant van de auto. Hij pakte zijn mobiel en belde iemand. Toen er opgenomen werd groette hij niet eerst.
"Luister, je zorgt maar dat je het goed maakt. Je zorgt maar dat het terugkomt. Ik heb geen zin in die problemen, oké? Dan staan ze weer bij mij voor de deur. En het zijn geen lieverdjes. Dus schiet op," gromde hij in zijn telefoon. Daarna hing hij direct op en stopte zijn mobiel weer weg.

Nasha Catori

Ze was echt boos op Esmeralda, niet normaal. Ze had een uur vrij genomen om te trainen. Ze was aanvoerder bij de cheerleaders, dus moest er wel veel geoefend worden. Gelukkig was ze helemaal alleen, ze deed de doppen in haar oren en liet zich compleet gaan.
Hijgend beëindigde ze haar training, het was goed gegaan, krachtig, maar dat kwam omdat ze nog zo boos was, toch gaf het trainen haar altijd een extra kick en vrolijkte het haar ook meestal wel op. Ze besloot heel even te douchen en weer met schone kleren verliet ze de gymzaal en liep ze in de richting van de parkeerplaats. Ze checkte nog even haar mobieltje, een paar berichten van Esmeralda die haar excuses aanbood. Nasha schudde haar hoofd, het was eigenlijk gewoon zielig, maar ze had er nu echt geen zin in. Ze keek heel even op, ze stond voor de auto van Mariano, de plek waar haar auto normaal gesproken stond.
"Oh, hoi, normaal staat mijn auto altijd hier, waarschijnlijk ben ik er vanzelf naartoe gelopen." Glimlachte ze hem toe.

Mariano Di Vaio

Hij stond nog bij zijn auto en stond wat in gedachten verzonken voor zich uit te staren. Op een gegeven moment besloot hij dan toch maar naar huis te gaan- hopend dat hij niet opgewacht werd. Hij zou toch ooit terug moeten voor Brezzo.
Hij opende net de deur van zijn auto en wilde instappen, toen Nasha ineens weer voor zijn neus stond. Het leek even alsof ze iets van hem wilde, omdat ze zo voor zijn auto ging staan. Maar niet veel later zei ze waarom ze er kwam staan. Haar auto stond normaal altijd op die plek en daardoor was ze er vanzelf naar toe gelopen. Mariano glimlachte even en knikte.
"Sorry dat ik je plek ingepikt heb," zei hij met een lichte grijns op zijn gezicht. "Ik wist niet dat er vaste plekken waren hier."

Nasha Catori

Hij bood zijn verontschuldigingen aan dat hij haar plek in beslag had genomen en hij wist niets van vaste plekken af. Ze haalde haar schouders even op.
"Ze staan lichtelijk vast, dichtbij voor noord, ver weg voor zuid en deze gebruik ik altijd." Zei ze wat mat. Daarna keek ze hem wat verontschuldigend aan.
"Sorry, het was niet mijn bedoeling om zo lullig te zijn, het klonk nogal bot... je hebt nog geluk dat ze je auto heel hebben gelaten, al valt er niet heel erg veel aan te slopen..." mompelde ze hem toe terwijl ze even afkeurend zijn auto bekeek.

Mariano Di Vaio

Nasha reageerde vrij bot, de vorige keer dat hij met haar had staan praten leek ze een stuk vrolijker te zijn geweest. Ze zei dat dichtbij voor noord was en ver weg voor zuid. Mariano trok zijn wenkbrauwen even op en schudde zijn hoofd. Nee, hij was niet echt van plan zich daar aan toe te geven, wanneer er een plekje vooraan zou zijn zou hij die gewoon pakken. Aan dat soort flauwekul deed hij niet mee, echt niet.
Niet veel later bood Nasha haar excuses aan. Mariano knikte kort als reactie daarop. Toen ze zei dat hij geluk moest hebben dat ze zijn auto heel hadden gelaten, maar dat er weinig aan te slopen viel, grinnikte hij even.
"Toch nog een voordeel hè, zo'n oud barrel," zei hij. "Ach, het gaat erom dat dit ding mij thuis brengt, hè."

Nasha Catori

Ze zag zijn blik en de manier waarop hij zijn hoofd schudde. "Je bent hartstikke eigenwijs zeker, of niet soms?" Vroeg ze hem nu met een plagende grijns rond haar lippen. "Ze moeten je helemaal in elkaar rossen en dan alsnog zal je je auto hier parkeren, of niet soms?" Vroeg ze nu met een glimlach.
Hij grinnikte even toen ze zei dat ze zijn auto heel hadden gelaten, hij vond het toch nog een voordeel, zo'n oud barrel en het ging erom dat het ding hem thuis bracht.
"Ja, maar veilig?" Vroeg ze nu lichtelijk sarcastisch.

Mariano Di Vaio

Nasha maakte er meteen van dat hij hartstikke eigenwijs was zeker en ze zei dat hij vast zijn auto nog hier zou parkeren als hij helemaal in elkaar gerost zou zijn. Mariano grinnikte even.
"Als ik nog kan rijden daarna, ja, dan zou ik mijn auto júist hier weer neer zetten," liet hij zacht lachend weten.
Hij klopte even met zijn hand op het dak van zijn auto toen Nasha begon over de veiligheid van deze auto. "Verkijk je niet op mijn auto, de belangrijke elementen ervan zijn allemaal intact," liet hij weten. Alleen zag de auto er van de buitenkant lelijk uit. En had de motor soms wat opstartproblemen. Maar voor de rest was het prima te doen.

Nasha Catori

Als hij daarna nog kon rijden, zou hij juist zijn auto hier parkeren. Ze schudde haar hoofd eventjes.
"Het zou nutteloos zijn, waarom zou je dat toelaten en er dan weer om vragen." Vroeg ze nu aan hem. Ze vond het echt niet zo heel erg verstandig en ze moest toegeven dat ze zich ook wel wat zorgen om hem maakte aangezien ze wist dat het waarschijnlijk wel zou gebeuren, het waren dan rijke stinkerds, aardig waren ze meestal niet.
Ze moest zich niet verkijken op zijn auto, de belangrijkste elementen waren allemaal intact.
"Gelukkig maar, ik zou je bijna een nieuwe auto willen geven als ie niet veilig is." Vertelde ze nu met een glimlach die eerlijk en oprecht was. Haar mobiel begon te trillen en ze haalde hem vluchtig uit haar zak vandaan. Het was haar vader, ze was laat, ze hoorde al thuis te zijn.
"Verdomme..." Mompelde ze, ze keek Mariano nog even vluchtig aan. "Ik moet gaan..." Zei ze hem nu. Ze stopte een briefje in zijn hand met haar telefoon nummer erop en liep daarna zo snel als ze kon naar haar auto.
Ze reed ontzettend snel weg, op naar huis...

Mariano Di Vaio

Hij haalde zijn schouders nonchalant op en neer toen Nasha vroeg waarom hij dat zou toelaten en er dan weer om zou vragen. Hij kon er gewoon niet tegen als mensen hem dingen verboden terwijl hij er net zoveel recht op had, dat zat in hem.
"Een nieuwe auto is altijd welkom hoor," grijnsde Mariano grappend terug toen Nasha zei dat ze bijna een nieuwe auto aan hem wilde geven. Hij griste in zijn jaszak en vond daar zijn autosleutel. Toen hij weer op keek naar Nasha vloekte ze net en Mariano zag dat ze haar mobieltje in haar hand had. Niet veel later deelde ze mee dat ze moest gaan. Blijkbaar wachtte er iemand op haar. Mariano knikte kort als reactie en keek ietwat verbaasd toen ze een briefje in zijn hand drukte en daarna snel richting haar auto haastte en weg reed.
Mariano stapte ook in zijn auto en startte die. Daarna keek hij even op het briefje. Een telefoonnummer. Mariano schudde zijn hoofd even lachend en stopte het briefje in zijn broekzak, waarna hij wegreed richting zijn 'huis'.

Nasha Catori

Eenmaal thuis was haar vader woedend. Ze was te laat, waar had ze uitgehangen, met wie was ze geweest. Hij wilde alles weten van haar en met moeite perste ze er wat uit, maar ze zweeg over Mariano, daar hoefde hij helemaal niets over te weten, echt niet. Dan zou alles alleen maar verpest worden. Haar vader zou het namelijk echt helemaal niets vinden.
Wanneer ze eindelijk van hem af was, ging ze naar haar kamer, ze zag op haar mobieltje dat ze een hele hoop Whatsappjes had gehad van Esmeralda, Nasha haalde even diep adem en typte daarna terug dat het niet uitmaakte en dat ze haar wel had vergeven.
Haar vader moest nog even naar het gemeentehuis, mooi, dan kon zij mooi even achter zijn computer schuiven. Ze had het nummerbord van de auto van Mariano onthouden en zocht hem op in het register. Zo kon ze zien waar hij woonde, ze schreef vluchtig het adres op en daarna zorgde ze weer dat alles precies zo was zoals ze het achter had gelaten. Ze kwam snel overeind en keek nog even achterom, nee alles lag nog precies hetzelfde. Daarna liep ze weer naar haar eigen kamer toe.
Ze zocht de creditcard die ze van haar vader had gehad weer op en draaide een nummer.
"Goedemiddag, met Nasha Catori, ik vroeg me af of u een mooi Italiaans model zou kunnen leveren, eigenlijk vanavond nog." Vertelde ze. Er werd vertelt dat ze nog een Ferrari 599 hadden staan, niet het allernieuwste maar wel een snelle en mooie Italiaanse auto in een rode kleur.
"Perfect! Dan wil ik hem graag op dit adres geleverd hebben en laat hem meteen even overschrijven op naam van Mariano Di Vaio. Schrijf er maar een briefje bij met: 'Ik vond het toch te gevaarlijk, daarom hier alvast een cadeautje voor je, vond een Italiaanse auto wel bij je passen, xx.' " Zei ze, ze gaf nog het nummer van haar creditcard door en daarna was alles geregeld, over een paar uur zou de auto bij Mariano geleverd zijn. Ze glimlachte even breed en leunde achterover in haar bureaustoel, ze wilde zien hoe Mariano hierop zou reageren, maar ze vond wel dat hij echt een goede auto nodig had.

Mariano Di Vaio

Eenmaal thuis werd hij ontvangen door een dolblije hond. Zoals elke dag. Mariano aaide het dier en pakte direct de riem, waarna hij samen met de hond weer naar buiten vertrok en een rondje door de buurt liep. Hij had zo zijn vaste rondjes. 'Normale' mensen zouden niet graag door deze buurt lopen, maar Mariano was niet anders gewend en begaf zich ook vrij hoog in 'rang'.
Ongeveer een halfuur later kwam hij weer terug bij zijn 'huis'. Hij trok zijn wenkbrauwen hoog op toen hij ineens een Ferrari zag staan voor zijn caravan. Wat was dit? Met rustige passen liep hij door. Er stond een man in pak voor de deur van zijn caravan. Hij draaide net om toen Mariano hem wilde passeren.
"Meneer Di Vaio?" vroeg de man hem. Mariano keek hem vragend aan. "Ja, dat klopt.." mompelde hij. Wat moest deze man met zijn splinternieuwe wagen voor zijn huis?
De man drukte de sleutels van de auto in zijn handen en een envelop werd ook in zijn handen gedrukt. Daarna draaide de man zich om, stapte in een BMW en reed weg. Flabbergasted bleef Mariano achter. Hij keek weer even naar de auto. Daarna scheurde hij de envelop kapot en keek hij naar de papieren die er in zaten. De papieren van de auto en het bewijs van eigendom. Opnieuw was hij flink verbaasd. Deze auto... Van hem? Hij moest bijna hardop lachen. Dat moest een vergissing zijn.
Pas op het laatste moment zag hij dat er nog een klein briefje in de envelop zat. Hij opende het briefje en las de woorden die erop stonden. Daarna schudde hij zijn hoofd. Even keek hij weer naar de auto en daarna keek hij om zich heen.
Niet veel later pakte hij zijn mobieltje en tikte het nummer in van Nasha en belde haar. Dit kon hij echt niet aannemen..

Nasha Catori

Ze werd geroepen door haar moeder, het eten was klaar. Ze liep vluchtig de trap af, haar ouders zaten al keurig aan tafel te wachten, alles was altijd hetzelfde hier, haar ouders waren stijf en ze merkte de afstandelijkheid aan tafel. Het was kil hier. Ze ging geruisloos aan tafel zitten en er werd gegeten zonder dat er werd gepraat. Het was doodstil aan tafel.
Af en toe checkte ze haar telefoon eventjes, wat haar een boze blik opleverde van haar moeder, ze had hier een hekel aan als ze dit deed. Nasha reageerde hier niet op en ging gewoon door, ze wachtte op een bericht terug van Mariano, of hij de auto had ontvangen.
Ze waren inmiddels al klaar met eten en toen ging hij af, er werd gebeld. Ze nam meteen op en ging van tafel.
"Nu mag je je auto wel op mijn plek neerzetten." Zei ze grinnikend tegen de andere kant van de lijn.

Mariano Di Vaio

Nasha viel meteen met de deur in huis. Ze zei al grinnikend dat hij nu wel zijn auto op haar plek neer mocht zetten. Mariano bleef even kort stil maar begon toen toch te praten.
"Nasha.. Ik weet dat je dit lief bedoeld en ik vind de auto ook onwijs gaaf.. Maar ik kan dit echt niet aan nemen.. Echt niet.." sprak hij door de telefoon tegen haar. Brezzo trok aan de riem en blafte even een keer, de hond was het stilstaan nu wel zat en wilde naar binnen en los van de riem. Mariano sprak hem even toe in het Italiaans en liet hem naast hem zitten.
"In deze buurt.. Zo'n auto.. Dat kan echt niet.." mompelde hij nog. Hij was bang dat mensen raar over hem zouden gaan denken of dat mensen de auto zouden slopen als hij er niet was. Natuurlijk vond hij het een enorm gave auto en hij wilde het enorm graag houden, maar het leek hem onmogelijk.

Nasha Catori

Hij klonk serieus tegen haar, ze bleef hierdoor stilstaan op de trap. Hij vond de auto onwijs gaaf, maar hij kon het echt niet aannemen. "Natuurlijk wel, het is voor mij geen probleem, Mariano, hij is echt voor jou." Viel ze hem in de reden. Ze hoorde een hond blaffen en daarna gaf hij aan dat het niet kon in de buurt waarin hij woonde.
"Ik kan ook een nieuw huis voor je kopen? Dan kan je daar mooi deze auto voor zetten. Ik vind echt dat je een andere auto moet hebben, Mariano." Zei ze tegen hem en ze liep verder de trap op, weer naar haar kamer toe en ze sloeg de deur achter haar dicht.

Mariano Di Vaio

Nasha leek vastbesloten: Voor haar was het geen probleem dat ze de auto voor hem gekocht had en hij was echt voor hem. Later zei ze ook dat ze een nieuw huis voor hem kon kopen waar hij dan ook deze auto voor kon zetten.
"Doe normaal.." reageerde Mariano hier lichtelijk verbaasd op. "Waarom zou je zoveel geld voor mij over hebben? Man, deze auto is nog tien keer zo duur als mijn hele huis plus alles erin. Al gaat dat al snel.. Maar als nog.."
Hij begreep niet waarom hij dit zou verdienen. En hij vond het heel lastig zoiets aan te nemen, hoe graag hij het ook zou willen.
Rustig liep hij verder en opende hij de caravan. Hij klikte Brezzo los en de hond sprong de caravan in en begon te drinken uit zijn drinkbak. Mariano sloot de deur achter zich, terwijl hij op de stoffige, oude bank plaatsnam en zijn mobieltje nog altijd tegen zijn oor hield.

Nasha Catori

Hij reageerde wat verbaasd op haar dat ze normaal moest doen. Hij vroeg haar waarom ze zoveel geld voor hem over zou hebben.
"Dat weet ik zelf ook niet eigenlijk, ik heb het gevoel dat je het verdient, dat je zoveel meer bent en zoveel meer kunt bereiken met de juiste middelen." Zei ze tegen hem. Ze plofte languit op haar bed neer.
"Ik vind je ook gewoon heel erg interessant." Ze grinnikte even zachtjes.
"Maar echt, Mariano, ik meen het. Je bent zoveel meer... ik weet niet in wat voor shit je allemaal zit en ik wil het ook eigenlijk niet echt weten, maar mijn vaders bestanden staan er in ieder geval vol mee, dat terwijl je zo aardig bent. Het hoort niet bij je." Klonk haar stem zacht.

Mariano Di Vaio

Nasha zei dat ze zelf eigenlijk ook niet wist waarom ze dit voor hem over had. Ze had het gevoel dat hij het verdiende en dat hij zoveel meer was en zoveel meer kon bereiken met de juiste middelen. Mariano wist hierop even niet wat hij moest zeggen. Hij wist van zichzelf dat hij vrij slim was en het zat in zijn bloed om hogerop te kunnen komen, maar dat was hem toch allemaal onmogelijk gemaakt in deze stad en door deze manier van leven. Hij had niet het vertrouwen dat hij ooit hieruit zou kunnen komen. Hij was te ver in het criminele circuit gezakt om er weer uit te kunnen komen.
Nasha zei ook dat ze hem heel erg interessant vond. Dat liet Mariano even kort grinniken. Wat was er nou weer interessant aan hem?
"Als je ziet waar ik woon vind je mij niet interessant meer, hoor," reageerde hij daar ook laconiek op. Daarna was hij weer stil omdat Nasha weer begon over dat hij zoveel meer was. Kort daarna had ze het erover dat hij in haar vaders bestanden veel voorkwam- negatief.
"Wacht even- zit jij dingen over mij op te zoeken?" mompelde hij nu. Hij schaamde zich dood voor wat hij allemaal wel niet op zijn strafblad had staan en hoewel mensen het toch wel van hem wisten vond hij het niet fijn als mensen er achter kwamen.
Hij schrok op toen er agressief en hard tegen het raam van de caravan gebeukt werd. Hij vloekte even in het Italiaans toen hij zag wie er voor het raam stonden. Opnieuw werd er hard op het raam geslagen. Brezzo begon te grommen en te blaffen.
"Ik moet ophangen, tot morgen," liet Mariano nu haastig weten. Daarna hing hij op en stopte zijn mobiel weg. Hij stond op en liep naar de deur toe, om die vervolgens te openen.

Nasha Catori

Als ze zag waar hij woonde, zou ze hem niet meer interessant vinden. "Daar geloof ik niets van." Zei ze weer tegen hem met een brede glimlach.
Hij mompelde nu dingen dat ze dingen over hem op zat te zoeken.
"Ho, nee, helemaal niet, dat was juist niet mijn bedoeling, echt niet, maar ik wilde weten waar je woonde, anders kon die auto niet geleverd worden, ik zweer dat ik alleen je adres heb opgezocht." Zei ze meteen vluchtig tegen hem. Daarna hoorde ze wat geroezemoes en moest hij ophangen.
"Oh, tot morgen." Zei ze zacht tegen hem. Ze keek even naar haar telefoon toen ze eenmaal op had gehangen. Ze vond hem echt leuk en hij begon steeds leuker te worden, waarom wist ze niet precies... toch merkte ze wel echt aan hem dat hij de auto liever niet wilde.
Ze staarde er nog even naar en daarna besloot ze hem toch een berichtje te sturen.
Mariano, als je de auto echt niet wil, kan ik wel een andere regelen, zo eentje die je al had, alleen dan compleet. xx
Stuurde ze hem nu maar toe. Daarna besloot ze nog even naar Esmeralda te gaan, maar ze zou hierover zwijgen, want Es kon echt haar mond niet dicht houden.

Mariano Di Vaio

De volgende ochtend werd hij door zijn wekker uit zijn diepe slaap gewekt. Hij had maar iets van twee uur geslapen. Gisteravond was het enorm uit de hand gelopen, er waren- zoals hij al wist- wat zaken verkeerd gelopen en een aantal mannen waren verhaal komen halen bij hem. Mariano kon altijd een vrij goed lulverhaal opzetten, maar deze mannen hadden hem niet vertrouwd en geloofd en uiteindelijk was het uitgelopen tot een vuurgevecht, hoewel Mariano geen wapen op zak had gehad op dat moment.
Een tijd later was hij door een aantal agenten naar de eerste hulp gereden omdat een kogel zijn schouder had geschampt. Het had flink gebloed maar de wond was meegevallen. Het was netjes schoongemaakt en gehecht en daarna nog verbonden.
Tot diep in de nacht had hij bij het politiebureau gezeten om verklaringen af te leggen en leugens te vertellen over dat hij niet wist waarom ze hem moesten hebben.
Hij had even overwogen om niet naar school te gaan, maar had uiteindelijk toch besloten wel te gaan. De leraren dachten al onwijs slecht over hem, die reputatie kon hij niet nog meer naar beneden gaan halen.
Hij nam wat van de pijnstillers die hij meegekregen had en kleedde zich om. Pas toen pakte hij zijn mobiel weer even en zag hij het berichtje van Nasha. Hij grijnsde er even om en stuurde terug dat zo'n auto wel beter bij zijn huis paste.
Toen hij klaar was voor school stapte hij in zijn oude roestbak. Hij had best de Ferrari uit willen proberen, maar nu hij was last van zijn arm had besloot hij het niet te doen- het zou veel te zonde zijn als hij een stuurfoutje maakte met die auto. Bij deze auto zou je niet eens iets opmerken als hij ergens tegenaan zou rijden.

Nasha Catori

Ze had er maar een naar gevoel over, hij antwoordde maar niet en het gesprek werd zo ruw afgekapt... wat moest ze hier toch mee? Het was maar goed dat ze die avond de hele tijd bij Esmeralda was, ze hadden samen een film gekeken, maar Nasha heeft helemaal niets van die film gezien, ze wist zich met moeite de titel te herinneren.
Die nacht sliep ze ook heel erg slecht, ze dacht na over Mariano, hij zat aan de andere kant van de stad en was waarschijnlijk dik in de problemen. Dat kon ook haast niet anders.
De volgende ochtend kreeg ze pas weer wat van hem terug, zo'n auto paste beter bij zijn huis. Ze glimlachte eventjes, hij accepteerde haar cadeau dus wel, dat vond ze fijn.
Ze regelde het meteen die ochtend en koos voor een auto zoals zijn oude, maar dan iets beter en compleet in tact. Ze zorgde ook nog voor een mooie hondenmand, ze had duidelijk gehoord dat hij een hond had. De hondenmand zat achterin de auto en werd zonder problemen ingeruild voor de Ferrari.
Het ging die ochtend zoals elke andere ochtend, ze was laat en Esmeralda was weer net zo ongeduldig. Toch waren ze dit keer eerder dan Mariano waarschijnlijk, want ze kon haar auto zo zonder problemen op haar plekje parkeren.