Medieval Times

Koning Stephen Lahero


Nu pas had hij echt het gevoel dat Lucius zijn best deed, dat vond hij zo belangrijk. Het deed hem goed en het zorgde er nu al voor dat hij Lucius meer vertrouwde. Hij wist niet of dat wel goed was, maar het gebeurde wel. 'Het klinkt goed...' Zei hij dus ook. 'Ik weet dat je liever niet wil zien wat je fout doet, dat het je zelfs oprecht pijn doet... Dat herken ik, Stephen. Dit gedrag van jou komt niet uit de lucht vallen, ik herken heel veel. Daarom kan ik je denk ik ook helpen. Om perfect te worden moet je eerst je eigen tekortkomingen onder ogen zien...' Sprak Lucius, Stephen knikte langzaam. 

Aurora Legos

Ze glimlachte door alles. "Ik ben trots op jullie allebei, ik vind het echt heel erg fijn dat het zo gaat nu." Zei ze tegen haar twee mannen.
"Zal ik jullie anders even alleen laten? Of maakt dat niet uit?" Vroeg ze met een glimlachje aan ze. Ze vond het ook leuk om weer even bij Chayenne, haar kleindochter te kijken.

Lucius Legos

Aurora was trots op hun, daardoor glimlachte hij even, hij zag dat Stephen er echt blij mee leek te zijn. Blijkbaar hechte hij hier echt zo veel waarde aan, dat had Lucius misschien wel niet zo verwacht. 'Wat mij betreft kan je wel bij haar gaan kijken, ik denk dat wij het wel redden,' zei hij tegen haar, omdat hij Aurora goed genoeg kende om te weten dat ze naar Chayenne zou gaan. Dat vond ze namelijk veel te leuk. Nu had ze een meisje waar ze vrouwen dingen mee kon doen. Stephen knikte ook, hij was blij dat hij het goed vond.

Myles Samira

Hij werd opeens naast haar getrokken en daardoor grinnikte hij even. 'Je doet dat gewoon zodat het lijkt alsof je niet gevallen bent,' plaagde hij haar even. Hij legde zijn hand onder haar hoofd neer, zodat ze iets beter lag en hij vond het eigenlijk ook wel fijn. Hij keek naar de lucht, het zag er uit alsof het elk moment weer kon gaan sneeuwen, het was ook echt best wel koud buiten, maar hij kreeg het toch wel warm van haar. 'Vind je het nog wel gezellig samen?' vroeg hij nu zacht aan haar.

Aurora Legos

Ze waardeerden het allebei dat ze dit complimentje aan ze gaf. lucius zei dat ze maar bij haar moest kijken, daardoor keek ze hem wat verrast aan, hij wist dat ze naar Chayenne wilde waarschijnlijk.
"Succes, en lief zijn voor elkaar hé" Glimlachte ze nu naar de twee, ze drukte een kusje op de wang van Stephen en ging daarna op weg naar buiten.


Chayenne Lahero

Hij plaagde haar en zei dat ze dit gewoon deed zodat het leek alsof ze niet gevallen was. "Ik lig op de grond, het lijkt er toch op?" Vroeg ze plagend aan hem terug, ze voelde zijn hand onder haar hoofd en ze glimlachte naar hem. Hij dacht echt aan alles om haar op haar gemak te laten voelen, dat vond ze ongelooflijk lief.
Hij vroeg of ze het nog gezellig vond samen. "Natuurlijk, ik vind het elke keer weer een stukje leuker." Plaagde ze. Ze kwam nu weer langzaam overeind en wat wiebelend trok ze hem ook omhoog met haar schaatsen, Tornado gleed alle kanten op en keek af en toe wat hulpeloos, maar hij bleef het proberen. Ze grinnikte er zachtjes door.
"Het is veel te koud om op het ijs te blijven liggen." Sprak ze tegen Myles.

Myles Samira

Hij werd weer door haar geplaagd en uiteindelijk trok ze hem overeind. Hij werd overeind getrokken en ze zei dat het veel te koud was om op het ijs te blijven liggen. Ze stond zo te wiebelen dat hij haar meteen vastpakte. 'Ik voel niet echt heel erg koud als ik bij jou ben, daar krijg ik het namelijk nogal warm van...' zei hij glimlachend tegen haar. Hij streek langzaam langs haar gezicht en daarna liet hij haar weer los.

Chayenne Lahero

Hij pakte haar vast en hij zei dat hij niet heel erg veel van de kou voelde als hij bij haar was, daar kreeg hij het nogal warm van. Ze glimlachte daardoor naar hem. "Van jou krijg ik het ook warm..." Mompelde ze zachtjes tegen hem. Ze voelde zijn vingers langs haar gezicht en daarna werd ze los gelaten door hem. Ze hoorde nu haar oma en ze schaatste naar de kant toe. Aurora ging op een strobaal zitten en Chayenne plofte naast haar neer.
"Dus, dit is hem?" Vroeg Aurora plagend aan haar kleindochter en ze knikte naar Myles.

Myles Samira

Ze kreeg het ook warm van hem, daardoor glimlachte hij even. Dat deed best wel veel met hem. Chayenne ging opeens weg, daardoor keek hij verbaasd op, maar blijkbaar had ze een reden om weg te gaan, want haar oma kwam tevoorschijn. Hi jkwam ook langzaam dichterbij, Aurora vroeg plagend of dit hem was. Het was duidelijk dat het over hem ging. Hij stak meteen zijn hand uit om zich voor te stellen. 'Myles Samira...' zei hij glimlachend tegen haar.

Aurora Legos

De jongen kwam dichterbij en stak zijn hand naar haar uit, ze pakte die krachtig aan, hij stelde zich voor als Myles Samira. "Mijn naam is Aurora Legos." Vertelde ze hem met een krachtige stem.
"Als mijn man je om je naam vraagt, spreek dan alsjeblieft met twee woorden." Zei ze met een glimlachje en wel erg vriendelijk tegen hem. Hij hoorde niet alleen zijn naam te noemen, ook iets ervoor, zoals zij deed.
"Dus, Myles, waar kom je precies vandaan?" Was de vraag van Aurora vervolgens en Chayenne keek van de een naar de ander. Aurora had ook iets van macht over zich, anders dan haar opa, mensen wilden juist graag naar haar luisteren en doen wat ze vroeg omdat ze zo lief was.

Myles Samira

Ze stelde zich voor, daarna zei ze dat hij met twee woorden moest spreken als haar man om zijn naam vroeg. Meteen bleef hij stil, dit was hij totaal niet gewend. Hij kende alleen Jay, maar die behandelde hem als familie en Stephen deed nooit zo. Hij vond Stephen al heel netjes, maar dit was nog veel meer dan dat. Ze vroeg nu opeens waar hij vandaan kwam. 'Euh... ik kom hier vandaan, mevrouw...' zei hij, stamelend. Hij wist duidelijk echt niet meer wat hij moest doen.

Aurora Legos

Hij begon te stamelen en ze glimlachte daardoor een beetje. "Mevrouw? Koningin Legos is het eigenlijk." Vertelde ze met een glimlachje. "Maar ik hou niet zo van die titel, noem me maar Aurora. Mevrouw... dan ga ik me zo oud voelen." Plaagde ze hem een beetje met een glimlach.
"Maar, je komt hier vandaan? Welk kasteel?" Vroeg ze verder. Chayenne grinnikte een klein beetje omdat Aurora het voor elkaar kreeg om Myles te overrompelen.
"Ze bijt niet." Plaagde Chayenne vrolijk.

Myles Samira

Door wat ze zei keek hij direct naar de grond, hij wist totaal niet wat hij moest zeggen. Hij reageerde dus ook gewoon niet meer, dan kon hij het ook niet fout doen. Ze wilde weten van welk kasteel hij kwam. 'Ik ben opgegroeid bij Black Castle,' zei hij daarom. 'Maar ik kom heel regelmatig overal, Aurora,' zei hij, ontzettend zacht. Hij wist niet of het een goed antwoord was en hij wist niet of ze nu wel tevreden was, maar hij had geen idee wat hij anders moest zeggen.

Aurora Legos

hij gaf aan dat hij opgegroeid was bij Black Castle en dat hij regelmatig overal kwam. Ze knikte daardoor even glimlachend. "Kom zitten, jongen." Ze klopte op de baal stro naast zich met een glimlach.
"En, wat zou je het liefste willen worden wanneer je eenmaal volwassen bent? Wat zijn je grootste dromen?" Vroeg ze hem. Ze wilde graag weten of hij ambitie genoeg had voor haar kleindochter.

Myles Samira

Hij deed precies wat ze van hem vroeg, hij kwam zitten en hij ademde even diep in. Ze wilde weten wat zijn dromen waren, daardoor bleef hij stil. 'Ik wil gelukkig worden. Ik ben bang dat ik geen grote dromen heb. Ik heb niet iets wat ik het liefste wil. Ik wil gelukkig worden, als het even kan met Chayenne. Ik wil kinderen krijgen, ze geweldig opvoeden en ze het beste geven wat ze kunnen krijgen, een liefdevol thuis. Waar dat dan ook mag zijn... ik wil er voor zorgen dat ze zich goed voelen en ik wil er het liefste voor zorgen dat iedereen dat zou hebben.' zei hij. Hij keek haar heel kort aan, daarna keek hij weer naar zijn handen. Het zou wel niet goed zijn.

Aurora Legos

Hij gaf als antwoord dat hij gelukkig wilde worden, de antwoorden die hij verder gaf, maakten de blik in haar ogen bedenkelijker, hij dacht als een vrouw... hij zou voor zijn kinderen zorgen als een vrouw...
Ze keek even naar Chayenne, zij was sterk genoeg, ze had iemand nodig die haar zacht en lief hield, zodat ze niet door zou slaan of zo zou worden als haar man.
"En als daarbij hoort dat je koning wordt? Zou je dat aankunnen?" Vroeg ze hem nu. Ze wist nu al dat haar man de jongen een slappeling zou vinden.

Myles Samira

Door haar vraag slikte hij nog eens. 'Ik... we weten niet eens of we wel samen mogen zijn... hier heb ik nog helemaal niet over nagedacht, mevrouw... ik... misschien zegt haar vader wel dat hij het sowieso niet wil. Ik wil er niet te veel over nadenken, we zijn nu gewoon vrienden...' zei hij zacht. Het zou hem eigenlijk gewoon nog meer pijn doen als Stephen zou zeggen dat hij het niet wilde, daarom wilde hij er ook nog niet te veel over nadenken. 'Misschien willen mijn ouders het wel niet eens, ik heb het nog niet kunnen bespreken...' mompelde hij.

Aurora Legos

Chayenne ging nu bij Myles zitten en streek zacht over zijn rug heen. "Rustig maar..." Sprak ze zachtjes tegen haar vriend.
"Ik heb het over dromen, Myles, droom je er ooit wel eens over? Dromen komen niet altijd uit, weet je, dromen mag... niemand die je zoiets verbied." Glimlachte Aurora hem nu toe. Chayenne zei zachtjes tegen hem dat hij het zich niet zo moest aantrekken, het was niet erg, Aurora was niet eng of gemeen, ze zou hem geen pijn doen...

Myles Samira

Chayenne kwam bij hem zitten en ze probeerde hem iets gerust te stellen. 'Ik vind het gewoon lastig...' zei hij zacht. 'Ik voel wel veel voor je, Chayenne. Ik vind het heel leuk om met je om te gaan, maar ik vind het wel lastig om afstand te moeten houden omdat we geen duidelijkheid hebben...' zei hij zacht, maar wel eerlijk. Aurora vertelde nog meer, maar hij bleef stil. 'Ik weet het niet. Het is nooit een droom van mij geweest om koning te worden, maar als ik dan gelukkig ben met Chayenne, dan wil ik daar alles voor leren, als dat nodig is. Maar nu weten we dat gewoon nog niet...' zei hij, heel zacht.

Chayenne Lahero

Hij vond het gewoon lastig, hij voelde wel heel vee voor haar en hij vond het leuk, maar het was lastig omdat ze nog geen duidelijkheid hadden. "Ik weet het Myles, ik weet het heel erg goed." Zei Chayenne zacht tegen hem en ze drukte haar lippen op zijn wang.
Hij wilde wel alles leren om bij Chayenne te zijn, om gelukkig met haar te zijn.
"Dat is genoeg." Sprak Aurora met een glimlach tegen hem en ze knikte hem even toe. "Ik ga weer even naar binnen." Zei ze daarna, ze vond het gewoon veel te koud buiten. Langzaam liep ze weer in de richting van het landgoed, naar de kamer waar Stephen en Lucius zaten.

Myles Samira

'Ik zei zeker niet de goede dingen?' vroeg hij zacht aan haar. Hij staarde voor zich uit en hij ademde langzaam in. 'Misschien is het beter als ik even naar huis ga...' zei hij, nog zachter. Dit was nogal veel voor hem, hij was gewoon opgegroeid bij zijn vader en moeder en hij was totaal niets gewend van wat er nu gebeurde. Opeens kwam er zo veel bij kijken en hij wilde niet dat Chayenne iemand had die niet goed genoeg was volgens haar familie. Anders hoefde haar vader toch ook niet zo lang na te denken?

Koning Stephen Lahero

Het ging eigenlijk wel goed met Lucius. De man vertelde dingen waar hij zelf best wel wat aan had. Hij leerde van Lucius dat zelfbeheersing eigenlijk de basis was van alles. Als je jezelf onder controle had, dan had je vaak ook de rest in je macht. Dat klonk heel logisch, Lucius had hem zelfs uitgelegd hoe hij daar zelf mee omging en hij kon daar wel verder mee. Ze zaten nu gewoon wat met elkaar te praten, Lucius leek serieus oprecht geïnteresseerd te zijn in zijn opvoeding, tenminste, dat idee kreeg Stephen.

Chayenne Lahero

Myles zei dat hij niet de goede dingen zei. "Het maakt niet uit... tegen Aurora hoef je niet de goede dingen te zeggen... die geeft om wat in je hart zit... maar bij Lucius wel..." Vertelde ze zacht tegen hem. Hij zei nog zachter dat hij misschien beter naar huis moest gaan.
"Blijf, alsjeblieft, Myles, ik wil nog even bij je zijn..." Smeekte ze hem nu en ze sloeg haar armen om hem heen.
"Ik wil gewoon jou, oké? Niet een of andere prins of heer, ik wil jou..." Fluisterde ze.


Aurora Legos

Ze zag de twee mannen samen praten met elkaar en ze nam weer plaats naast Lucius.
"Het gaat goed, zo te zien." Glimlachte ze vrolijk. Ze luisterde verder naar Stephen over zijn opvoeding.

Myles Samira

Het maakte niet uit, Aurora keek naar zijn hart, maar bij Lucius moest hij dus wel anders doen. Hij wist niet of hij dat wel kon, dit was gewoon een beetje hoe hij was, hij wist niet of hij dat kon veranderen. Ze smeekte hem om te blijven, ze wilde nog bij hem zijn. Ze sloeg haar armen zelfs om hem heen. Ze wilde gewoon hem, niet een of andere prins, of heer, ze wilde hem. Daardoor keek hij haar toch wat verbaasd aan. Meende ze dat nou? 'Ik wil jou ook...' fluisterde hij, daarna zoende hij haar zacht.

Koning Stephen Lahero

Aurora verscheen weer en hij glimlachte naar haar, hij voelde zich duidelijk een stuk beter nu. 'Ja, het gaat goed, we hebben elkaar niet afgemaakt,' zei hij plagend tegen haar. Hij vertelde verder, maar uiteindelijk vond hij het wel genoeg. 'Misschien is het slim om iets van een lunch te gaan maken, ik begin wel honger te krijgen...' zei hij, hij kwam ook meteen overeind. Hij zag Lucius vragend naar Aurora kijken, hij wilde duidelijk weten wat ze er van vond.

Chayenne Lahero

Hij zei fluisterend dat hij haar ook wilde, daarna werd ze door hem gezoend, haar hart bonkte in haar keel en ze zoende hem terug. Dit was het dus... dit was het als je echt verliefd was op iemand. Ze droomde wat weg terwijl ze hem zoende, maar uiteindelijk verbrak ze de zoen vluchtig.
"Als papa het ziet..." Mompelde ze als reden voor wat ze deed. "Hij wilt het echt nog niet hebben, Myles, hij zegt dat als je het echt voor me over hebt, je op me wacht..." Fluisterde ze.


Aurora Legos

Stephen sprak plagend en dat deed haar goed. "Fijn, heel fijn..." Sprak ze oprecht, ook door de toon waarop hij sprak. Stephen stelde een lunch voor, hij begon honger te krijgen, ze zag Lucius naar haar kijken. "Dat lijkt ons heerlijk, Stephen, vanochtend had ik dan al gegeten, maar het rook goed." Glimlachte ze hem toe.
"Zal ik je helpen?" Vroeg ze meteen weer.

Myles Samira

Hij vond het heerlijk, het voelde gewoon heel erg goed en nu had hij eindelijk de kans om te doen wat hij wilde. Opeens werd de zoen verbroken en ze zei dat als haar vader het zag... ze hoefde haar zin niet eens af te maken, hij wilde dat ook liever niet, hij had het gewoon echt niet kunnen laten. Ze zei dat hij het echt nog niet wilde hebben, hij had gezegd dat Myles zou wachten als hij het echt voor haar over had. Daardoor keek hij even wat verbaasd. 'Serieus? Het is maar een zoen...' zei hij heel zacht. 'Waarom wil hij dat? Ik snap het niet...' zei hij, nog zachter.

Koning Stephen Lahero

Ze wilden blijven eten, dat vond hij nu alleen maar leuk. Aurora vroeg of ze kon helpen en zelfs Lucius kwam overeind om mee te helpen. Het leek alsof er een wonder gebeurd was. 'Nou, alle hulp is welkom hoor,' zei hij glimlachend. Hij liep de keuken in en hij zag uit het raam Chayenne en Myles zitten, heel dicht bij elkaar. Hij kon het niet goed zien, maar ze leken het nogal leuk te hebben. Hij klemde zijn kaken op elkaar en opeens voelde hij de hand van Lucius op zijn rug. 'Denk aan wat ik gezegd heb. Zelfbeheersing, Stephen. Je zegt niets, doet niets, maar ik kan zien dat je het niet leuk vindt en als ik nu een opmerking zou maken over die jongen met je dochter, had ik je precies waar ik je zou willen hebben, op een enorm zwakke plek. Daarom moet je mij dat niet laten zien, daarom moet je jezelf beter beheersen...' zei Lucius. Stephen ademde trillend in, maar het was nog niet zo makkelijk.

Chayenne Lahero

Ze sloot haar ogen even toen hij aangaf dat het maar een zoen was, hij snapte niet waarom haar vader dat wilde.
"Hij is vroeger naar geweest tegen vrouwen en hij wilt niet dat iemand ooit naar tegen mij is. Ik ben zijn dochter, hij beschermt me tegen alle onrecht en al het pijn. Het is onmogelijk... maar hij zal het altijd blijven proberen, daarvoor is het mijn vader." Zei ze tegen Myles, ze keek nu naar het raam en zag haar vader daar staan, ze gaf hem een knipoog dat er niets aan de hand was.


Aurora Legos

ze begon met het klaarmaken van het eten en ze zag hoe Stephen op de twee kinderen reageerde.
"Ik heb gezien dat het een jongen is met een goed hart... hij begrijpt nog vrij weinig van de wereld waarin hij leeft, misschien moet hij eerst op reis zijn geweest, wil hij er klaar voor zijn om Chayenne aan te kunnen. Op deze manier zal ze over hem heen walsen." Sprak Aurora nu, meestal had ze nooit zo'n uitgesproken oordeel over iets, maar dit betrof wel haar kleindochter... haar kleindochter die haar heel erg veel waard was.

Myles Samira

Ze vertelde over haar vader en hij schudde langzaam zijn hoofd. 'Dan begrijp ik het helemaal niet. Hoe kan hij zoiets van ons verwachten als hij dat zelf niet heeft gedaan?' vroeg hij, omdat hij het gewoon echt niet begreep. Hij snapte er niets van. Ze legde nog meer uit en hij knikte uiteindelijk maar langzaam, hij zou het er mee moeten doen en hij had het ook echt wel voor haar over. 'Hoe lang zou ik volgens hem dan moeten wachten?' vroeg hij nu zacht aan haar.

Koning Stephen Lahero

'Ik geloof wel dat hij een goed hart heeft, maar dat is niet genoeg,' zei hij, misschien zelfs wat kortaf. Hij zag niet dat Lucius even glimlachte omdat hij zichzelf herkende nu, Stephen staarde alleen naar de kinderen. Chayenne gaf hem een knipoog, maar hij wist niet hoe hij moest doen, hij kon er geen grapje van maken, ze moest weten dat hij dit heel erg serieus nam en dat het voor hem niet zomaar iets was. 'Hij hoeft er nog helemaal niet klaar voor te zijn, misschien vind hij haar wel niets als hij echt even moet wachten. Al die jochies zijn hetzelfde en daarom vertrouw ik hem niet,' zei hij. 'Stephen, zelfbeheersing,' zei Lucius nu nog eens. 'Ik snap je wel, ik snap je heel goed, maar laat alsjeblieft niet zo duidelijk je zwakke plekken zien, daar zal je op gepakt worden,' zei Lucius, waardoor Stephen zijn kaken op elkaar klemde, maar zichzelf dwong om rustig te blijven.