Red Dead Redemption

John Marston

Hij glimlachte terug naar Amy toen ze zei dat ze samen een geweldig team waren. "Zeker weten," zei hij. Daarna werd zijn aandacht getrokken door Jayne die roep dat Ryan in gevaar was. John trok zijn wenkbrauwen ineens omhoog en zag Jayne meteen ook weer verdwijnen uit het zicht.
"Ik ga wel even mee," sprak John nu tegen Amy. Hij rende richting Spartan die een eindje verderop stond te grazen. Zonder enige moeite sprong hij op de hengst en spoorde het dier aan. In volle galop schoot hij achter Jayne's paard aan.


Cinzia Da Sangallo

Ze zat achterin een koets, samen met een stel andere jonge vrouwen.
Één man zat er bij, die zorgde ervoor dat ze niet zomaar uit de koets zouden ontsnappen. Er hing een ongemakkelijke sfeer. Iedereen zweeg, staarde voor zich uit. Cinzia zuchtte even zachtjes en toen ze de man zag kijken naar haar, keek ze fel terug.
Het was alweer bijna een week geleden. Een week geleden dat ze 's ochtends nog gewoon rustig wakker was geworden in haar eigen, kleine huisje. In een klein stadje dichtbij Blackwater. Aan het eind van de middag waren er Maniakken binnen gevallen, gewoon een individuele groep Maniakken, waarschijnlijk niet eens in opdracht van de leider. Binnen no-time was het hele stadje in rep en roer geweest. Ze hadden gevochten voor hun stadje, maar het was mislukt. De mannen waren vermoord, de vrouwen waren meegenomen in een oude gammele koets. Daarna was het hele stadje afgebrand. Cinzia had niet eens zo heel veel gehad in het stadje. Niet meer dan een huis en een plek om te werken. Toch had het haar enorm kwaad gemaakt. Vreselijke mensen waren het, die Maniakken. Ze leken gewoon geen gevoel te hebben. Baby's waren omgekomen, kinderen, dieren.. Cinzia sloot haar ogen even. Ze probeerde zich sterk te houden, maar wist niet wat haar nog te komen stond. Wat waren ze met alle vrouwen van plan? Ze wist het niet, al had ze wel vage vermoedens.
Op een gegeven moment stopte de koets. Cinzia opende haar ogen weer en keek op. Ze wisselde een paar blikken met wat andere vrouwen. Niet veel later sprong de man uit de koets en verschenen er nog meer mannen.
"Eruit jullie, lopen!" siste een van de mannen. Cinzia beet op haar lip. Haar armen waren nog altijd op haar rug gebonden met een ruw stuk touw. Haar polsen deden er pijn van. De honger en dorst die ze had voelde ze niet eens meer. Ze werden verdomme gewoon behandeld als beesten.
De voorste paar vrouwen stonden op. Cinzia zag hoe sommige moeite hadden met lopen. Ze schudde haar hoofd langzaam en wachtte af tot zij op moest staan. Ze werd zowat uit de koets gesleurd. Daardoor struikelde ze over haar eigen benen en viel bijna om. Nog net wist ze zich overeind te houden.
"Klootzak," gromde ze kwaad naar de man die haar aan haar donkerbruine haren mee trok. Voor haar zag ze de andere vrouwen meegenomen worden naar een vrij groot gebouw. Het zag er allemaal niet zo fijn uit. Waarom zou ze eigenlijk meewerken? Dit was toch niet wat ze wilde? Dit was háár leven, die ging ze verdomme niet opgeven voor dit stel onbenullige klootzakken. Nog een paar stappen liep ze mee. Ze keek om haar heen. Het stadje waar ze liepen had ze nog nooit gezien. Het enige wat haar opviel was dat er veel mannen waren. En dat het een puinzooi was. Cinzia haalde nog even diep adem en trok zich toen ineens los. De man die haar vast had, had het blijkbaar niet aan zien komen, want ze was los, voor even. Toen de man weer een stap naar haar toe zette, gaf ze hem een trap in zijn ballen en rende toen snel de andere kant uit. Helaas werd ze daar direct tegen gehouden door een andere man.
"Laat mij los! Verdomme!" gilde ze luid. Ze spartelde wild, hoewel ze weinig kon doen met haar armen op haar rug.
"Werk mee, slet," siste de man tegen haar. "Anders maken we je af." Cinzia slaakte een kreet toen ze man uithaalde in haar gezicht. Toch bleef ze spartelen. Ze was nog liever dood dan dat ze mee zou werken. Ze wilde geen seksspeeltje worden van deze viespeuken, en ze vermoedde dat dat wel hun plan was. Toen ze de kans kreeg gaf ze de man een hard knietje in zijn buik. De man hapte naar adem en ook hij liet zijn greep verslappen. Ondertussen waren er al heel wat andere mannen naar het schouwspel aan het kijken.
Een andere man sprong bij. Hij trok zijn revolver en schoot. De knal echode door het stadje. Cinzia voelde een stekende pijn in haar been en gilde. Ze zakte op de grond. De man sprong nu op haar en trok haar weer overeind, waarna hij haar over zijn schouder gooide en mee tilde.

Syauron Dewano

Hij lag eigenlijk nog in bed toen hij wat onrust buiten hoorde, maar het zorgde er nog niet voor dat hij opstond. Hij had een lange nacht gehad en eigenlijk amper geslapen de afgelopen dagen, dus hij kon wel wat rust gebruiken. Toen hij echter enorm gegil hoorde was hij toch al klaar wakker en kwam hij moeizaam overeind. Hij trok snel wat kleding aan en hij liep daarna naar buiten, hij drukte zijn hoed op zijn hoofd en hij keek even om, bijna automatisch dook hij in elkaar toen hij een schot hoorde. Moest dat nou precies nu? Zijn blik werd chagrijniger en hij volgde met zijn ogen wat er gebeurde, hij zag hoe de oorzaak van het gegil opgetild werd, met een wond in haar been. Hij schudde langzaam zijn hoofd en hij besloot de man te volgen. Hij had wel zin in wat actie en Syauron was eigenlijk nergens bang voor, hij zag alles als een uitdaging en daarom deed hij ook écht alles. ‘Ben je nog te zwak om een vrouw aan te kunnen zonder revolver?’ vroeg hij, een uitdagende grijns sierde zijn gezicht. Hij ging voor de man staan, met zijn handen in zijn zakken. ‘Ik vind haar wel leuk en ik weet zeker dat ik haar wel aankan zonder wapens te gebruiken, misschien is ze beter af bij jou dan bij mij,’ zei hij.

Cinzia Da Sangallo

Ze klemde haar kaken op elkaar tegen de pijn. De man liep stevig door en leek absoluut geen medelijden te hebben met haar. Tranen stonden in Cinzia's ogen. Ze leek hopeloos hier, ze kon nooit winnen van zoveel mannen.
Op een gegeven moment kwam er nog een man aangelopen. Hij liep mee. Cinzia hoorde zijn woorden en even stond er een kleine grijns op haar gezicht, ondanks de pijn die door haar been heen ging. Na de volgende zin van de man trok haar grijns weer van haar gezicht weg. Ze voelde het bloed langs haar been naar beneden sijpelen en ze voelde zich nu enorm zwak. Een lange tijd geen eten en drinken had haar al geen goed gedaan, maar nu kon ze helemaal niks meer.
"Bemoei je er niet mee," gromde de man die haar vast had tegen de andere man. "Als je interesse heb in haar moet je vanavond maar langskomen. En dat is niet gratis," sprak hij er sissend achteraan. Cinzia probeerde weer te spartelen, waardoor de man haar uitmaakte voor van alles en nog wat.

Syauron Dewano

De grijns op zijn gezicht werd nog veel groter en hij schudde zijn hoofd. Zo makkelijk ging hij niet opgeven, echt niet. Hij wist dat Marcel hem eerder gelijk zou geven dan die vent hier, dat had hij altijd achter de hand. Al kon hij zichzelf gelukkig aardig redden. ‘Denk je dat je indruk maakt op je vrienden zo? Dat ze het knap vinden dat je iemand in het been schiet om daarna met moeite mee te nemen? Door dat schot zal ze meteen minder geld opleveren dus ben je eigenlijk gewoon achterlijk ook,’ zei hij tegen de man. Hij keek even naar haar, daarna ging zijn blik weer naar de vent. ‘Ach, ik heb je de kans gegeven,’ mompelde hij, daarna haalde hij simpel uit en gaf hij de vent een enorme klap tegen zijn hoofd. ‘Als je denkt dat je een gevecht altijd zo makkelijk kunt winnen, gewoon lekker schieten, laat dan nu maar eens zien hoe je vecht als je niet de kans krijgt om wapens te gebruiken…’ zei Syauron met een doordringende blik in zijn ogen tegen de man.

Cinzia Da Sangallo

De man leek aardig geïrriteerd te raken. Normaal zou Cinzia bang worden, bang dat ze iets zou uitlokken. Maar nu had ze niets meer te verliezen, dus ging ze door met spartelen. Door haar wond liet ze een bloedspoor achter in het zand. Ze kreunde gedempt en sloeg de man op zijn rug met haar beide handen, omdat die aan elkaar vast waren geboden. Echt veel pijn kon het de man niet doen, want zoveel kracht had ze niet meer, maar ze wilde gewoon laten weten dat ze hier niet mee eens was.
De andere man bleef ook door gaan. Uit het niets gaf hij de andere man ineens een enorme klap tegen zijn hoofd. Hierdoor raakte de man uit balans en viel op de grond. Cinzia klapte ook op de grond neer en bleef liggen. Opstaan zou niet lukken, dat wist ze nu al. In haar ooghoek zag ze de man wel opstaan. Hij trok opnieuw zijn revolver. Dit keer richtte hij niet op haar, maar op de andere man.
"Stelletje kleuters," sistte Cinzia nog gedempt. Ze wilde hier weg.

Syauron Dewano

Hij zag de man zijn revolver trekken, maar voor hij iets zou kunnen doen schoot Syauron al. ‘Jammer. Als je dat niet gedaan had en dit met je vuisten opgelost had, had je nog geleefd,’ mompelde hij. Hij keek even naar iedereen die stond te kijken, met een grijnsje op zijn gezicht. Hij keek even naar het vrouwtje op de grond, simpel tilde hij haar op. ‘Eerlijk verdiend, denk ik zo,’ zei hij tegen de rest, daarna liep hij weg. Hij hield haar in zijn armen en hij liep naar huis toe, waar hij de deur opentrapte om makkelijker naar binnen te kunnen. Hij legde haar op de bank neer en hij stopte nu pas zijn revolver fatsoenlijk weg, om daarna weer naar haar te kijken. ‘Nou, ik zal je los maken, dan kan je die kleren uittrekken,’ zei hij met dezelfde grote grijns op zijn gezicht. Hij draaide zich om en hij pakte wat spullen. ‘Om die wond schoon te maken, natuurlijk…’ voegde hij er aan toe.

Cinzia Da Sangallo

Ze hoorde nog een knal en puur uit reflex kromp ze in elkaar en sloot ze haar ogen. Ze hoorde niet veel later de andere man nog praten, wat hoogst waarschijnlijk betekende dat de man die haar mee had getild neer- of doodgeschoten was. Cinzia opende haar ogen weer langzaam en keek naast haar, waar ze de man zag liggen- dood. Een misselijk gevoel kwam bij haar op en ze klemde haar kaken weer op elkaar.
De andere man tilde haar nu op en nam haar toen mee. Cinzia keek met een vuile blik naar de omstandigers en liet zich nu maar mee dragen zonder gespartel. Dat kostte zoveel energie namelijk.
De man nam haar mee een huis binnen en legde haar op de bank. Hij stopte zijn revolver weg en zei toen dat hij haar los zou maken, zodat ze haar kleren uit kon trekken. Cinzia staarde hem wat beduusd aan. Hij voegde er nog snel achteraan dat het was om de wond schoon te maken. Cinzia bleef zwijgen, ze had niets te zeggen. Toen hij haar los had gemaakt wreef Cinzia over haar pijnlijke polsen. De randen waar het touw had gezeten waren blauw en paars gekleurd. Daarna trok ze haar broekspijp langzaam en voorzichtig omhoog, met een vertrokken gezicht door de pijn. De wond was amper te zien door de hoeveelheid bloed. Het zag er altijd veel erger uit dan het was, dat wist Cinzia ook wel. Toch werd ze er misselijk en duizelig van toen ze er naar keek.

Syauron Dewano

Ze trok de broek omhoog en hij kon eigenlijk amper wat zien omdat overal bloed zat. Dat zou hij eerst weg moeten halen. Hij pakte een natte doek en hij begon het bloed weg te halen, aardig voorzichtig. Waarschijnlijk verwachtte ze dat hij net zoals de rest zou zijn, maar het maakte hem eigenlijk niets uit wat ze dacht. Zodra de wond een beetje zichtbaar was, begon hij dat ook schoon te maken. ‘Ik ga er alcohol op doen, dat prikt,’ waarschuwde hij, daarna deed hij ook meteen wat hij zei. Zodra de wond ontsmet was haalde hij alle troep er uit, zodat de wond echt schoon en leeg was, daarna deed hij nog eens opnieuw alcohol op de plek, hij wilde een ontsteking voorkomen. Hij legde zijn spullen aan de kant, pakte een gaasje en daarna verband, zodra hij klaar was begon hij op te ruimen. Waarschijnlijk kon ze geen kant op nu, ze zou wel kapot zijn. Hij pakte een glas water voor haar en gaf dat aan, daarna leunde hij wat op de bank. ‘Waar kom je vandaan?’ vroeg hij.

Cinzia Da Sangallo

De man haalde wat spullen. Cinzia zorgde ervoor dat ze niet meer naar de wond keek, ze had geen zin om ook nog eens out te gaan. Ze zuchtte zachtjes. Ze voelde zich uitgeput. Vooral omdat nu de 'spanning' weg was, en dus de adrenaline ook.
Niet veel later kwam de man weer terug en begon hij het bloed weg te halen. Het deed pijn, maar het was wel uit te houden. Ze zou wel moeten. Ze bleef weg kijken, door het raam, naar buiten. Ze hoopte dat ze dan minder pijn zou voelen. Maar toen hij waarschuwde voor hij alcohol op de wond deed, en het daarna ook deed, spande ze toch even flink aan en klemde ze haar kaken stijf op elkaar. Een korte kreun verliet haar mond. Gelukkig was daarna die helse pijn weg en werd het iets minder. De man verbond de wond nu en begon toen de spullen op te ruimen. Cinzia ging even anders zitten en keek naar de verbonden wond. De wond klopte, alsof haar hart daar zat.
Toen de man weer terug kwam gaf hij een glas water aan haar, wat ze aanpakte. Ze nam een paar slokken en hoorde zijn vraag.
"Uit een stadje vlak naast Blackwater, je zou het wel niet kennen, het is heel klein. Of naja, was.." antwoordde ze zachtjes.

Syauron Dewano

Hij knikte langzaam toen ze antwoord gaf. ‘Ze hebben alles platgebrand, of niet?’ vroeg hij, omdat hij wel wist hoe dit soort dingen er meestal aan toe gingen. Hij vond er geen zak aan. Hij deed wel dingen voor Marcel zelf, maar voor de rest deed hij aan dit soort dingen niet mee. Totaal geen uitdaging en het was eigenlijk gewoon saai en nutteloos. ‘En nu ben je hier… jammer van de manier waarop het gegaan is, want het kan best gezellig zijn,’ zei hij grijnzend. Hij kwam weer overeind en hij pakte een stuk brood voor haar, hij zette het bij haar op tafel neer en daarna haalde hij een hand door zijn blonde haren heen. Hij drukte zijn hoed weer op zijn hoofd en zijn blik ging langzaam over haar heen. Hij begreep wel waarom ze haar meegenomen hadden, dat dan weer wel. ‘Zolang je bij mij bent, zal je niet zo veel gevaar lopen. Al is het hier ook weer niet echt veilig te noemen…’ noemde hij op. Waarschijnlijk zou ze het hier niet echt leuk vinden, maar dat kwam vast wel. Ze leerde er wel mee omgaan. 'Je blijft bij mij in huis,' voegde hij er aan toe.

Cinzia Da Sangallo

Ze knikte kort. "Ja.." sprak ze zachtjes als antwoord op de vraag of ze alles platgebrand hadden. Ze kneep haar ogen even dicht en zag de beelden in haar hoofd opnieuw. De gillende en schreeuwende mensen, huilende kinderen. Paarden en honden die in paniek wegrenden. Vreselijk was het. Snel opende ze haar ogen weer.
De man zei dat het hier best gezellig kon zijn. Cinzia beet op haar lip en keek hem aan. "Dat geldt alleen voor mannen, geloof ik," ging ze tegen hem in. Ze kon het niet geloven dat hier vrouwen waren die het naar hun zin hadden.
De man vertelde nu dat zolang ze bij hem was, ze niet zo veel gevaar zou lopen. Al was het hier niet echt veilig te noemen. Ergens was Cinzia daar wel blij mee. Ze moest aansterken. Als er constant gevaar op de loer lag, zou ze dat nooit kunnen.
Cinzia kauwde op het stuk brood dat hij haar had gegeven. De proefde het amper, ze had zoveel honger dat ze het werkelijk naar binnen propte. Ook het glas water was al eigenlijk direct leeg. "Bedankt," zei ze nog gedempt. Want hoewel ze hier liever niet was, had hij haar toch geholpen en haar wond behandeld, en dan ook nog eens eten en drinken gegeven. Toen hij echter zei dat ze bij hem in huis zou bleven keek ze hem weer aan.
"En dat bepaal jij?"

Syauron Dewano

Ze beantwoorde zijn vraag bevestigend, al had hij eigenlijk niet zo veel anders verwacht. Het was gewoon wat meestal gebeurde. Ze dacht dat het hier alleen voor mannen best leuk kon zijn, daardoor haalde hij zijn schouders op. ‘Misschien. Je moet het zelf een beetje leuk maken, denk ik. Als je leert omgaan met wapens en leert vechten, kom je al een heel eind. Echt,’ zei hij tegen haar. Hij geloofde wel dat het goed kwam, ook voor vrouwen. Ze bedankte hem voor wat hij deed en hij knikte even als teken dat het goed was. Door haar vraag of hij bepaalde dat ze hier bleef, grijnsde hij even en keek hij haar weer aan. ‘Ja, of je moet liever in een cel slapen, dat mag natuurlijk ook…’ zei hij tegen haar, duidelijk vermaakt. ‘Je komt toch niet weg. Zoals ik al zei ben je veilig bij mij. Je zou Rio Dondono nog niet eens levend uitkomen, dus wees blij dat je bij mij mag zijn. Zolang je bij mij hoort, kan ik je enigszins beschermen,’ zei hij tegen haar. Hij wist niet hoe lang hij dat leuk zou vinden, maar dat zouden ze ook wel zien.

Cinzia Da Sangallo

Hij zei dat als ze zou leren omgaan met wapens en zou leren vechten, ze een heel eind zou komen. Ze zuchtte zachtjes. Ze vond het altijd zo jammer dat alles opgelost moest worden met vechten en wapens. Vooral in dit soort stadjes. Waarom konden mensen elkaar niet gewoon respecteren en in hun waarde houden?
De man zei dat hij inderdaad bepaalde dat ze hier bleef. Of ze moest liever in een cel slapen. En hij schatte de kans klein dat ze levend Rio Dondono uit zou komen. Cinzia haalde even diep adem en haalde haar hand toen door haar haar heen. Dit alles had ze nooit verwacht. Ze was altijd zo enthousiast en positief geweest en nu zat ze in een stadje waar ze niet eens normaal buiten de deur kon lopen zonder gevaar te lopen.
"Sorry, ik weet niet wat ik moet zeggen.." mompelde ze zachtjes, na een korte stilte. Ze wist niet of ze hem moest bedanken omdat ze bij hem 'mocht' blijven, of dat ze boos moest zijn omdat ze hier niet weg kon. Al haar gevoelens en emoties leken door elkaar te gaan. Ze gaapte even. Ze was doodmoe.

Syauron Dewano

‘Maakt niet uit, ik begrijp dat dit allemaal nogal verwarrend moet zijn,’ zei hij tegen haar. Hij zag dat ze heel moe was, daardoor glimlachte hij zwak. ‘Kom, ik help je,’ mompelde hij. Hij tilde haar weer op, daarna liep hij de krakende trap op naar boven. Hij legde haar in een kamer neer waar niet zo heel veel stond, maar het bed was zacht en het lag beter dan de bank of de vloer. Hij legde haar neer en hij keek haar nog even aan. ‘Je kan in huis pakken wat je wilt. Je zit hier niet opgesloten, al is het verstandiger om voorlopig binnen te blijven. Of naar buiten te gaan samen met mij, maar niet alleen. Ontsnappen is geen optie,’ zei hij tegen haar, hij hoopte dat ze begreep dat hij dit zei voor haar eigen veiligheid. ‘Slaap maar wat, je zal het nodig hebben. Ik blijf gewoon thuis, je bent veilig hier,’voegde hij er nog aan toe. 'Als je iets nodig hebt... ik lig in de kamer hiernaast, dus als je roept zal ik kijken wat ik kan doen,'

Cinzia Da Sangallo

Ze glimlachte lichtjes naar de man toen hij zei dat hij begreep dat het verwarrend moest zijn voor haar. Dat was het zeker, ze was constant overal over na aan het denk in haar hoofd en dat putte haar uit. Daarbij was haar lichaam ook dood op. Hij zei dat hij haar zou helpen en vlak daarna tilde hij haar op en bracht hij haar via de krakende trap naar boven. Cinzia voelde zich al wat veiliger bij hem, het leek alsof hij geen kwaad in zijn zin had bij haar. Maar ze kende hem nog maar net, dus echt zeker daarvan was ze nog niet.
Ze werd neergelegd op een bed. Daarna vertelde hij nog dat ze alles kon pakken in huis wat ze wilde en dat ze niet opgesloten zat, maar ontsnappen geen optie was. Dat was ondertussen ook wel duidelijk geworden bij haar.
"Dankje," reageerde ze nog zachtjes toen hij uitgepraat was. Daarna bedacht ze zich ineens dat ze zijn naam nog niet eens wist. En aangezien Cinzia alles behalve verlegen was, vroeg ze er maar meteen om. "Hoe heet je eigenlijk? Mijn naam is Cinzia Da Sangallo," stelde ze meteen zichzelf voor.

Syauron Dewano

Ze bedankte hem weer en daarna stelde ze zichzelf voor en vroeg ze wat zijn naam was, daardoor glimlachte hij. Ze was duidelijk niet verlegen en dat stond hem wel aan. Hij hield van wat meer pit in iemand, anders was het al heel snel saai. 'Ik ben Syauron Dewano, heel aangenaam kennis te maken...' Zei hij glimlachend tegen haar. 'Nou, slapen jij. Anders ga ik je goed wakker houden. Zonder geld te betalen hé...' Zei hij plagend tegen haar. Hij knipoogte naar haar om duidelijk te maken dat ze niet bang hoefde te zijn. 'Als je wakker bent maak ik een goede maaltijd voor je klaar, nu moet je gaan slapen...' Zei hij tegen haar. 

Amy Marston

Zeker weten, was zijn antwoord. Ze glimlachte breed naar hem. Bezorgd keek ze naar Jayne die langsreed, gelukkig zei John al dat hij achter haar aanging.
“Fijn. Doe voorzichtig.” Dat was iets wat ze altijd tegen hem zei. Ze drukte een kus op zijn wang en zag hem achter Jayne aanschieten. Zelf nam ze de merrie voorzichtig, stapje voor stapje mee naar de boerderij. Eenmaal daar maakte ze een stal klaar door hem royaal met stro te bekleden en zette ze de merrie erin met wat water en iets te eten, daarna begon ze met het stro de vacht te masseren, zodat haar bloedsomloop weer beter ging werken.


Jayne Marston

Ze keek heel even achterom, haar vader was vlakbij haar, ze glimlachte daardoor naar hem. Wanneer ze de plek naderde waar ze Ryan zag liggen, ging ze zachter, ze keek oplettend om zich heen met haar revolver in de aanslag. Ze stapte van haar paard af en ging voorzichtig en oplettend naar Ryan toe. Ze knielde bij hem neer.
“Rustig maar, wij zijn bij je.” Zei ze zachtjes tegen hem en ze legde haar hand op zijn schouder.


Chayenne Lahero

Ze had weer eens wat opgevangen en met twinkelende ogen liep ze naar het huis van Syauron, even verhaal halen, noemde ze dat. Eigenlijk zou ze gewoon de boel daar een beetje opstoken, als dat haar lukte. Soms kreeg ze Syauron op de kast, maar niet altijd. Ze klopte even op de deur en liep daarna naar binnen.
“Wat heb ik nou toch gehoord...” Zei ze, ze had haar blonde krullen in een staart bovenop haar hoofd gebonden en keek Syauron met een heldere, maar lichtelijke uitdagende blik aan.
“Heb jij een hoertje in huis genomen? Wat moet je daar nou weer mee? Je bent toch een echte vent?” Lachte ze hem toe.

Cinzia Da Sangallo

De man stelde zich voor als Syauron Dewano. Cinzia glimlachte even naar hem toen hij zich voorgesteld had.
"Je hoeft het niet te proberen hoor," waarschuwde Cinzia met een grappende ondertoon. Ze grinnikte even kort en bedankte Syauron nogmaals voor alles. Daarna keek ze hoe hij weg liep en sloeg toen de dekens die op het bed lagen over haar heen en sloot haar ogen. Een paar minuten werd ze weer lastig gevallen door de beelden van eerder deze week. Toch duurde het niet lang voor ze in slaap viel.


John Marston

Hij liet Spartan achter Jayne aan galopperen en het duurde niet heel lang voor ze Ryan tegen kwamen. Hij lag op de grond. Veel zag John nu nog niet aan hem qua verwondingen, maar als hij niets zou hebben zou hij waarschijnlijk wel opgestaan zijn. John hield Spartan in. De hengst protesteerde even kort, maar luisterde uiteindelijk toch en bleef half galopperend op zijn plaats staan. John negeerde het gedrag van Spartan en sprong van de pikzwarte hengst af. Jayne was al bij Ryan neergeknield, waardoor John bleef staan. Hij pakte zijn revolver in zijn hand en hield die naast zijn lichaam. Voor als er ineens toch gevaar op zou duiken. Dat konden gewapende mensen zijn, maar dat konden ook roofdieren zijn. Hij was al vaak genoeg te grazen genomen door een stel wolven of door een poema. En dat was hij liever voor.

Ryan Marston

Toen hij het geluid van paarden hoorde schoot zijn hartslag omhoog, zijn ademhaling versnelde waardoor hij het gevoel kreeg dat hij geen lucht kreeg. Dat liet hem inzien dat hij ook iets bij zijn ribben niet goed had zitten, maar zijn been deed meer pijn. Zodra hij een bekende stem hoorde kalmeerde hij wat. Het was Jayne maar. Ze knielde bij hem neer en hij haalde trillend adem. Hij wilde iets zeggen, maar hij was te zwak om iets over zijn lippen te krijgen. Hij zag ergens wazig ook John en doordat de adrenaline iets verdween, zakte hij steeds meer weg. 

Syauron Dewano


Hij grijnsde nog even naar haar, maar daarna liet hij haar toch echt met rust. Hij was amper beneden of Chayenne kwam binnen, natuurlijk. Door haar opmerking schudde hij lachend zijn hoofd. 'Ik heb ook zo mijn behoeftes,' zei hij tegen haar. Ze kende hem wel beter dan dat, dus kon hij die grapjes ook wel maken. Hij wist zelf nog niet goed waarom hij haar geholpen had, misschien omdat ze interessant was. Dat kon goed, want hij hield van nieuwe en interessante dingen. 'Wil je wat drinken?' Vroeg hij haar, terwijl hij voor zichzelf een biertje pakte. 

Chayenne Lahero

Hij schudde lachend zijn hoofd en zei dat hij ook zo zijn behoeftes had. “Ik durf te wedden dat ze vreselijk aanhankelijk is en je als haar ‘redder’ ziet, of niet soms?” Vroeg ze plagend aan hem. Ze plofte op zijn bank neer en legde haar benen over elkaar op de tafel neer.
“Doe ook maar bier!” Riep ze Syauron toe toen hij vroeg wat ze wilde drinken.


Jayne Marston

“We zorgen voor je, Ryan, rustig maar.” Fluisterde ze, ze keek omhoog naar haar vader. “Papa, wil je helpen om hem op mijn paard neer te leggen? Dan nemen we hem zo met ons mee.” Vroeg ze aan haar vader. Ze keek weer wat bezorgd naar Ryan en daarna weer naar haar vader.

Syauron Dewano

‘Euh, nou, dat valt tegen, eigenlijk,’ zei hij grijnzend tegen haar. ‘Het komt nog wel, misschien. Ach, het maakt mij ook niet uit. Tot nu toe vindt ze het nog niet zo leuk hier, maar dat begrijp ik ook wel. Als ik het zat ben kijken we wel verder,’ zei hij tegen haar. Chayenne wist ook wel dat hij niet zomaar iemand zou verkrachten, daar was voor hem eigenlijk gewoon niets aan. Het was niet dat hij bang was haar pijn te doen, hij zat gewoon wat anders in elkaar dan de andere mannen hier in de stad. Ze riep naar hem dat ze ook bier wilde, dus pakte hij ook voor haar een flesje en hij liep terug naar de bank. Hij gaf haar het flesje aan en hij leunde wat achterover. ‘Ze is wel mooi,’ zei hij grijnzend tegen haar. Hij nam een paar slokken van het bier en daarna legde hij ook zijn benen op tafel neer. 'Als ze straks weer wakker is kan je haar zien,' voegde hij er aan toe.

John Marston

Hij keek weer even naar Ryan. Hij zag er niet echt heel goed uit. En hoewel John zijn emoties nooit liet zien, voelde hij toch echt dat het hem pijn deed vanbinnen. Hoe vaak hij ook had gedaan alsof hij niets om Ryan gaf, hij kon niet ontkennen dat hij wél degelijk om hem gaf. Hij was familie. John haalde even diep adem en keek weer om zich heen. De omgeving leek tamelijk rustig. Gelukkig maar, hij had geen zin in een of ander gevecht.
Jayne vroeg of hij wilde helpen met Ryan op haar paard tillen. Zonder antwoord te geven liep John naar hen toe en pakte Ryan voorzichtig vast. Daarna tilde hij hem heel voorzichtig op en zette hem op het paard van Jayne.

Cinzia Da Sangallo

Ze had enorm diep geslapen en dus eerst ook totaal geen last gehad van nachtmerries. Echter leek ze nu heel langzaam weer iets meer te ontwaken, waardoor er allemaal nare beelden en geluiden terugkwamen in haar hoofd. Ze draaide heen en weer in het bed en leek nu echt onrustig. Vlak voor ze wakker schrok, gilde ze. Of ze dat nou hardop had gedaan of alleen in haar droom wist ze niet. Wel was ze in één keer klaar wakker. Ze staarde voor haar uit met grote ogen en het duurde even voor ze besefte dat ze veilig was. Tenminste, ze geloofde dat ze zich hier wel veilig kon noemen.
Langzaam kwam ze iets overeind. Haar spieren waren stijf en deden pijn. Maar daar kon ze nog wel mee leven. Toen ze haar been echter bewoog, ging er een flinke scheut pijn door de schotwond. Ze kreunde even en klemde haar kaken op elkaar om de pijn te onderdrukken. Dit was serieus de eerste keer dat ze een kogel in haar lichaam had gehad. En ze moest toegeven dat het niet voor herhaling vatbaar was.

Ryan Marston

Hij moest echt enorm veel moeite doen om wakker te blijven, terwijl hij er toch echt keihard tegen vocht. Hij zag John dichterbij komen en hij werd overeind getild, hoewel hij zijn kaken op elkaar geklemd had, vertrok zijn hele gezicht omdat hij kapot ging van de pijn. Zijn ribben voelden verschrikkelijk, maar zijn been was nog veel erger. Waarschijnlijk was het bot helemaal kapot, aan het bloed te zien was het nog door zijn huid heen ook. Zijn blik werd steeds waziger, maar nu was het de pijn die hem wakker hield. Hij voelde het paard onder zich en hij deed zijn best om iets van steun te zoeken, maar het werkte gewoon niet, hij was er simpelweg te zwak voor, zijn handen trilden en hij had amper nog controle over zijn spieren, al snel begon zijn hele lichaam te rillen van de pijn.

Chayenne Lahero

Het maakte Syauron niet eens wat uit, ze keek hem daardoor verbaasd aan. “Je wilt toch dat ze aanhankelijk van je word? Dan wil ze straks niets anders meer. Dan heb jij je vrouwtje en kun je gaan trouwen enzo, je voortplanten.” Gaf ze hem wijs advies met een grijns rond haar lippen.
Ze kreeg het flesje bier en nam er meteen een grote slok uit. Hij zei dat het meisje wel mooi was. Ze schudde haar hoofd. “Jij met je zwak voor mooie vrouwen.” Plaagde ze hem. Ze kon haar straks zien als ze wakker was.
“Moet ik haar keuren zeker? Wat heb ik nou voor een verstand van mooie vrouwen, behalve dat ik er zelf eentje ben.” Plaagde ze Syauron.


Jayne Marston

Zwijgend bracht ze Ryan terug naar hun boerderij. Ze streek zacht langs het gezicht van de man terwijl ze haar paard begeleidde. Ze wilde hem gewoon wat gerust stellen, zonder te hoeven praten. Vaak was ze stil bij dit soort “tochten”. Misschien leek ze daarin wel heel erg veel op haar vader.
Eenmaal op de boerderij, zag ze haar moeder die al klaar was om hem te ontvangen. Ze droegen hem naar de bank en daar ging Amy haast meteen aan de slag met het verbinden van de man. Jayne bleef erbij en begon nu wel zacht te mompelen tegen Ryan.
Amy keek op naar John. “Wil jij nog een keer bij het paard kijken? Ik had hem een deken opgelegd, maar misschien heeft ie het nu alweer warm.” Zei ze zacht tegen hem.

Syauron Dewano

Door wat ze zei schudde hij zijn hoofd. ‘Daar zit ik nog niet echt op te wachten,’ zei hij tegen haar. Hij nam een paar slokken van het bier en hij keek weer even opzij naar haar. ‘Ik zou het nooit zo lang volhouden, ben ik bang. Ik vind alle vrouwen veel te leuk,’ zei hij grijnzend tegen haar. Ze zei daarna ook dat hij een zwak voor mooie vrouwen had, dat was eigenlijk ook wel waar. Maar alleen als het karakter hem aanstond, want anders vond hij het meteen al niets. Door wat ze daarna zei moest hij lachen en schudde hij zijn hoofd.’Ik dacht dat je het wel interessant zou vinden om haar te zien,’ zei hij tegen haar. Chayenne vond dat soort dingen meestal wel leuk, dat was nu vast niet anders.