Medieval Times

Duke Samira

‘Dat hoeft helemaal niet zo te zijn, meisje, echt niet…’ zei hij. Hij durfde niet te beloven dat het niet zo was, want als hij eerlijk was moest hij toegeven dat hij dit niet heel goed inschatte. Het zag er nogal slecht uit. Hij kon haar buik amper zien door het bloed, maar dat het kind dood was, dat was wel duidelijk. Of Carmen zelf het zou redden was ook nog maar de vraag, de wonden waren ontzettend diep en ze was duidelijk goed toegetakeld. Esmeralda verscheen weer, deze keer met hulp, waardoor hij afstand nam en hij haar stevig vasthield. ‘Ze is sterk, Esmeralda. Ze is zo ontzettend sterk en misschien komt dit allemaal wel goed,’ zei hij zacht. Hij keek op toen hij een bekende stem hoorde, het was Verena. Ze vroeg of ze kon helpen en hij schudde heel langzaam zijn hoofd. 'Ik geloof dat we niets meer kunnen doen, we moeten gewoon hoop hebben,' zei hij zacht. Hij keek weer naar Esmeralda, zijn dochter leek hier kapot van te zijn en dat begreep hij ook wel. 'Wil je anders misschien bij Carmen in de buurt blijven zodat we het meteen horen als er iets veranderd?' vroeg hij nu aan Verena. Dan kon hij er voor zorgen dat Esmeralda en hij schone kleren aan konden doen.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze staarde naar het lichaam van Carmen, in de armen van haar vader, ze trilde helemaal en het liefste wilde ze nu bij Jay zijn... Dichtbij hem... in zijn armen. De tranen gleden over haar wangen. Volgens haar vader moesten ze gewoon hoop houden, maar ze had er echt geen vertrouwen in... dit zag er zo slecht uit... Er kwam nog iemand binnen, ze herkende de vrouw, maar ze voelde geen aandrang om tegen haar te praten of haar aan te kijken.

Duke Samira

Ze konden nu toch niets meer doen, de dokters zouden moeten kijken wat ze konden doen. ‘Kom, we gaan andere kleren aantrekken,’ zei hij zacht tegen haar. Hij nam haar mee de kamer uit, naar haar eigen kamer en daar zette hij haar op het bed neer. ‘Ze zullen er alles aan doen om haar te helpen, dat weet je toch?’ vroeg hij zacht aan haar. Hij was zelf ook bezorgd. Vroeger zou dat wel anders geweest zijn, maar nu vond hij het vreselijk dat dit gebeurd was en hoopte hij echt dat Carmen er weer bovenop zou komen. Hij veegde de tranen uit haar gezicht en hij keek haar doordringend aan.

Verena Stratton
Er viel niets te doen. De doktoren hadden natuurlijk hun eigen, kundige hulpjes die hier net wat meer van af wisten. Toen ze daarna de vraag kreeg om in de buurt te blijven, zodat ze meteen konden horen als iets veranderde, knikte ze meteen. Ze liep de kamer binnen om Duke en Esmeralda als het ware een soort van af te lossen. Ze was al blij dat ze toch iets kon doen. Ze nam plaats vlak bij Carmen, maar niet zo dichtbij dat ze in de weg zat.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze werd door haar vader meegenomen naar zijn kamer voor andere kleren.
"Ik weet dat ze er alles aan doen... maar wie was die man? Waarom deed hij Carmen pijn?" Vroeg ze zacht aan haar vader. Ze stond op om haar handen te wassen. daarna keek ze weer naar haar vader.
"Ik vind het fijn dat je Carmen geaccepteerd hebt." Zei ze nu oprecht tegen hem, ze voelde hoe hij haar tranen wegveegde.

Duke Samira

‘Ik weet het niet, ik heb hem niet goed gezien,’ zei hij tegen Esmeralda. Zo veel wist hij eigenlijk ook niet van het leven van Carmen, zeker niet van vroeger. Maar dat de man ergens boos over was geweest, dat was wel duidelijk. Ze vond het fijn dat hij haar geaccepteerd had, waardoor hij zwak glimlachte. ‘Het had even tijd nodig, maar ik weet hoe goed ze voor jou gezorgd heeft, daar ben ik haar dankbaar voor,’ zei hij tegen Esmeralda, omdat dat een grote reden was waardoor hij nu met Carmen om kon gaan. ‘Je mist Jay zeker ook heel erg?’ vroeg hij nu.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze sloeg haar armen even om haar vader heen door wat hij vertelde, ze vond het echt fijn dat hij er nu zo over dacht. Hij vroeg nu of ze Jay miste en ze knikte.
"Vooral nu." Fluisterde ze zachtjes. Ze kwam bij hem op schoot zitten en zuchtte even, arme Carmen...

Duke Samira

Esmeralda kroop bij hem op schoot en hij sloeg zijn armen om haar heen. ‘Ik mis Layka ook hoor,’ zei hij zacht. ‘Maar ze zullen snel weer terug zijn en dan beseffen we ons alleen maar meer hoe veel ze eigenlijk voor ons betekenen,’ zei hij tegen haar. ‘Kom, we moeten even schone kleding aantrekken, dan kunnen we zo bij Carmen kijken,’ zei hij zacht. Hij hoopte dat de vrouw nog leefde, maar anders kregen ze het vast te horen van Verena. Hij hoopte gewoon dat ze volhield en dat ze weer wakker werd, dit verdiende ze niet. ‘Weet jij niet wie die man was?’ vroeg hij zacht.

Koningin Esmeralda Fullbright

"Ik weet zeker dat mama heel erg trots op je is" zei ze nu nog over dat haar vader Carmen accepteerde. Hij miste Layka ook en ze glimlachte een beetje door de woorden die hij daarna sprak. Ze stond op, want ze moest echt schone kleding aan, dan pas kon ze bij Carmen gaan kijken, ze knikte. Haar vader vroeg of zij wist wie die man was.
"Ik denk het wel." Ze slikte even. "Maar dan is hij heel erg veranderd... ik denk dat het de oude vriend van Carmen was..." mompelde ze nu.

Duke Samira

Door de lieve woorden van Esmeralda slikte hij even, hij vond het moeilijk om dit te horen. ‘Ik hoop het…’ zei hij alleen maar heel erg zacht. Ze kwam overeind om schone kleding aan te doen maar ze zei nog wel tegen hem dat ze dacht te weten wie die man was. Daardoor keek hij haar vragend aan. Ze begon meteen uit te leggen en hij knikte langzaam. ‘Dan snap ik nog steeds niet goed waarom hij zoiets zou doen…’ zei hij zacht. Hij was nu wel dood, ze zouden het niet meer kunnen vragen. Misschien kon Carmen het hun vertellen, als ze nog wakker zou worden. Hij hoopte het heel erg, niet eens voor zichzelf, maar wel voor Esmeralda en voor Kayton.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze ging in haar eigen kamer schone kleding aantrekken en kwam weer terug bij haar vader.
"Ik snap het ook niet goed, Dean was altijd best aardig dacht ik, maar ik weet het niet meer goed, al heel erg gauw kreeg ze wat met Ricardo." Legde ze uit. Ze pakte de hand van haar vader, ze durfde niet echt naar Carmen, stel dat ze al dood was.... of er heel slecht aan toe.

Duke Samira

Dean was volgens haar altijd heel aardig, maar al snel had ze wat met Ricardo gekregen. ‘Dan zal het vast niet zo goed gegaan zijn als het leek…’ zei hij zacht. Hij kon zich niet voorstellen dat Carmen iets gedaan had waardoor deze reactie van die man logisch was. Esmeralda pakte zijn hand vast en hij kneep er zacht in. ‘We gaan samen kijken, je hoeft niet bang te zijn.’ Zei hij tegen haar. Hij kwam overeind en hij sloot haar even kort in zijn armen, daarna liet hij haar los en nam hij haar mee de kamer uit.

Esmeralda Fullbright

"Ik weet het niet." Mompelde ze zacht. Ze werd even vastgepakt door haar vader en ze glimlachte even. Samen gingen ze de kamer van Carmen binnen, ze zag Verena daar ook. Ze haalde diep adem en kwam dichterbij, ze trilde weer lichtelijk. Ze was echt bang dat Carmen teveel toegetakeld was. Ze slikte en keek naar haar gezicht.

Duke Samira

Hij glimlachte even naar Verena, daarna keek hij naar Carmen. Ze lag er nog steeds doodstil bij, maar ze leefde nog wel, al zag het er niet goed uit. Hij hoopte maar dat Esmeralda het positief bleef zien, dat ze niet zo inzag dat het er niet goed uitzag. Misschien kwam ze wel weer bij, na een tijdje. Hij hoopte het echt. Hij kwam dichterbij en hij legde zijn hand op de rug van zijn dochter. ‘Misschien moet je af en toe een beetje tegen haar praten, je weet nooit of het helpt…’ zei hij zacht tegen haar.

Verena Stratton
De wond was behandeld en ingepakt en Carmen was inmiddels op het bed getild. Er liepen nog 2 verpleegsters in de kamer rond om het een beetje in de gaten te houden en zelf zat Verena op een stoel naast het bed. Ze hoopte maar dat Carmen er goed boven op kwam. Ze bleef het raar vinden dat ze Carmen er zo bij zag liggen. Zo sterk en vol zelfvertrouwen dat ze altijd is geweest, en nu zo zwak, misschien zelfs op het randje van... Al hoopte ze dat natuurlijk niet.
Ze keek even om toen er mensen binnen kwamen, en ze zag dat het Duke en Esmeralda waren. Omdat ze zelf erg dicht bij het bed zat, stond ze op om plaats te maken voor het tweetal. Dat ze zelf dicht bij het bed konden staan of zitten.

Koningin Esmeralda Fullbright

Volgens haar vader zou Carmen haar horen als ze tegen haar zou praten. Ze kwam daardoor dichterbij en ging bij het hoofd van Carmen zitten. Ze streek haar haren voorzichtig uit haar gezicht.
"Carmen, wij zijn hier voor je, papa en ik zijn er, we zorgen voor je." Fluisterde ze haar tante toe. Ze keek even naar Verena en glimlachte lichtelijk naar haar. Daarna ging haar blik weer naar Carmen, ze zag er zo anders uit... haast onherkenbaar nu ze niet zo keek als altijd... nu ze gewoon een pop leek te zijn.

Duke Samira

Hij keek Verena even dankbaar aan, hij was toch wel blij dat ze hier gebleven was en dat wilde hij wel laten merken. Esmeralda sprak tegen Carmen, maar zoals hij eigenlijk al wel verwacht had, kwam er echt totaal geen enkele reactie van haar. Hij hoopte maar dat het goed kwam, hij hoopte het echt heel erg. Hij zou het verschrikkelijk vinden als ze op deze manier zou overlijden en hij was niet de enige. Hij hield zijn hand op de rug van Esmeralda en hij keek bezorgd naar zijn dochter, hij wilde niet dat ze hier aan onderdoor zou gaan.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze was echt bang dat Carmen dood ging, dat kon niet. Dat mocht nog helemaal niet. Van haar moeder had ze geweten dat die dood zou gaan, maar Carmen niet, die moest nog trouwen met Kayton en kinderen krijgen samen met hem.
Ze pakte de hand van Carmen nu vast en begon tegen haar te fluisteren en te praten. Ze voelde de hand van haar vader op haar rug en tranen gleden langzaam over haar wangen.

Verena Stratton
Van een klein afstandje keek ze toe. Er werd even naar haar geglimlacht en een dankbare blik kreeg ze ook. Daar was ze wel blij mee. Toch bleef ze op een afstandje staan en hoopte ze dat ze snel een teken zagen dat Carmen aan de betere hand was. Ze vond het bijna pijnlijk om te zien hoe dat Esmeralda haar best deed door tegen Carmen te praten en haar hand vast te houden.

Duke Samira

Esmeralda leek wanhopig te proberen om Carmen wakker te krijgen door haar gepraat, maar er veranderde helemaal niets. Ze lag nog steeds doodstil en zag er uit alsof ze elk moment zou kunnen stoppen met ademen. Daardoor voelde hij zich ook niet erg op zijn gemak hier, hij wilde iets kunnen doen, hij kon niet toekijken hoe iemand bij zou sterven, of misschien wel helemaal. ‘Wil je anders even een rondje lopen, Esmeralda? We kunnen hier niet de hele tijd blijven…’ zei hij zacht tegen haar.

Koningin Esmeralda Fullbright

Haar vader vroeg ineens of ze een rondje zouden lopen, ze keek hem wat pijnlijk en verdrietig aan. "Ik wil bij haar blijven." Fluisterde ze heel erg zacht.
"Ze weet toch dat ik bij haar ben, ja toch? " Klonk haar stem wat wanhopig.
"Ze moet gewoon wakker worden, ze kan niet dood gaan, dat kan niet." Ze begon weer zacht te snikken.

Duke Samira

Dit was een beetje waar hij bang voor was geweest, dus pakte hij haar stevig vast en hield hij haar in zijn armen. ‘Ik weet zeker dat ze weet dat jij bij haar bent, echt. Maar ik weet ook dat ze wilt dat het goed met jou gaat. Niets liever dan dat, Esmeralda,’ zei hij zacht. Hij hield haar tegen zijn lichaam aan en hij keek haar doordringend aan. Het gesnik van zijn dochter vond hij vreselijk, hij wilde haar zo graag helpen, maar hij kon ook niets doen. ‘Je mag ook hier blijven, als je dat fijn vindt. Maar je moet aan jezelf blijven denken. Wel goed eten en drinken en niet constant stilzitten… ‘ noemde hij op.

Koningin Esmeralda Fullbright

Ze werd stevig door haar vader vastgehouden en hij zei dat hij zeker wist dat Carmen wist dat ze bij haar was, maar ze wilde vast ook dat het goed ging met haar. Ze keek hem daardoor aan, de tranen rolden nog steeds over haar wangen.
"Ik wil gewoon dat ze wakker wordt..." Mompelde ze nu weer. Ze mocht wel hier blijven van haar vader en daardoor knikte ze, maar ze moest ook aan zichzelf blijven denken en goed blijven eten en drinken.
"Ik heb net gegeten en gedronken..." Fluisterde ze.

Verena Stratton
Ze ving de woorden op die tussen Duke en Esmeralda gewisseld werden en ze kwam wat dichterbij. 'Ik kan haar anders ook even in de gaten houden, dat ze zichzelf niet te ver wegcijfert om Carmen in de gaten te houden.' stelde ze voor. 'Als Esmeralda dat ook goed vindt.' voegde ze er aan toe. 'Of als ik iets anders kan doen, dan hoor ik het graag.' zei ze tot slot nog. Ze wilde graag helpen, maar alleen als andere mensen het goed vonden als ze deed helpen.

Damian Redner

Het vermaakte hem om te zien dat hij bij Kayton inderdaad een gevoelige snaar raakte op deze manier. Hij nam plaats in zijn stoel, net toen hij beide wilde laat wegbrengen vroeg Kayton aan hem waarom hij zijn dochter pijn deed. Opnieuw grijnsde hij even. "Het is nog te vroeg om moorden te plegen, een litteken maar of minder maakt toch niet meer uit voor haar. Ik durf te wedden dat jullie levend een stuk meer op zullen brengen." Legde hij hem uit. "Wacht maar er staat haar nog veel erger te wachten, maar ze is al wat gewend. Vanavond zullen we wel eens kijken wat jou grenzen zijn..." Zei hij nu. Soms wist deze koning helemaal niet van ophouden. Het leed van de mensen om hem heen deed hem niets meer. Kort maakte hij een gebaar. Onder begeleiding van ruim genoeg ridders werden Kayton en Felicia weggebracht. Nauwlettend bleef hij Felicia in de gaten houden. Hij grijnsde even toen hij haar aan keek. Met een wit doekje haalde hij haar bloed van zijn zwaard af. Ze keek weg, ze was precies waar hij haar wilde hebben.

Felicia Erogate

Ze had het helemaal gehad toen ze zich uiteindelijk op de koude stenen liet zakken. In kleine straaltjes druppelde het bloed uit de wond. Het deed pijn, maar ze had al erger mee gemaakt. Ze trilde, maar verder liet ze weinig van zich horen. Ze had even de tijd nodig om dit te verwerken. Ze wist dat het foute boel was als Stephen en Jay hier niet snel zouden zijn.