Medieval Times

Fay Fuego

Natuurlijk ging het weer verkeerd, daar had ze op kunnen wachten. Ze keek hem na, ze vond het vreselijk als hij zo tegen haar deed, ze greep elke kans aan om hem te helpen en hij wilde niet eens fatsoenlijk luisteren naar wat ze te zeggen had. Hij maakte alles zoveel onnodig ingewikkelder. Ze stond net op het punt om het uit te leggen, vooral omdat Felicia nu een stuk land wilde hebben, dat moest wel een stuk in het noorden zijn om daar Damian op te wachten waarschijnlijk. Ze maakte nu alleen maar een scenario om Stephen door te laten zetten, maar dat begreep hij niet. Hij dacht dat dit allemaal echt zou gebeuren, maar dat wisten ze nog helemaal niet.
Ze had geen zin om achter Stephen aan te gaan, ze leunde tegen de muur aan en staarde in het niets, ze was zo moe, maar ze vertikte het om te gaan slapen, daarvoor was ze veel te pissig dat Stephen haar niet eens de kans gaf of de moeite nam voor haar terwijl ze dat wel bij hem deed.


Layka Samira

Hij dacht dat hij er niet echt wat mee had, het had tijd nodig. “Het was al vanaf je geboorte bij je, het hoort heel natuurlijk te voelen.” Glimlachte ze naar Nathan. Hij gaf aan dat zij iemand had die ze vertrouwde, die er altijd zal zijn. Dat maakte de drempel minder groot. Hij had niemand die er constant was om hem te helpen.
“Ik wil je best helpen, ik doe toch niets anders dan brieven schrijven naar Duke en oefenen.” Sprak ze hem toe. Misschien kon hij haar ook helpen om wat losser te worden, aangezien hij normaal gesproken altijd vrolijk was. Ze wilde dat ook, heel graag.

Koning Stephen Lahero

Hij gooide de deur van de werkkamer met een enorme klap achter zich dicht en daarna sloeg hij hard met zijn vuist op het bureau, waardoor alles stond te rammelen. Het hielp eigenlijk niets. Het maakte alle gevoelens niet minder en het zorgde er al helemaal niet voor dat hij minder baalde van zichzelf. Hij liet zich op de stoel zakken en hij leunde met zijn hoofd in zijn handen, nog steeds vol ongeloof over zijn eigen gedrag. Hij had Nathan wel dood kunnen slaan. Wat had hij zich in godsnaam in zijn hoofd gehaald? Wat had er voor gezorgd dat hij zo doorgedraaid was? Hij wist het niet. Hij kon niet iemand of iets te schuld geven, alleen zichzelf. Dat deed hij dan ook. Hij sloot zijn ogen en hij leunde achterover, hij probeerde de rust in zichzelf terug te vinden, maar dat lukte niet meer. Alsof er iets tussen zat wat hem weghield van zichzelf.

Nathan Gerono

‘Ik weet het, ik snap ook gewoon niet goed waardoor het komt…’ zei hij zacht tegen haar. Hij begreep het zelf ook niet, al wilde hij dat wel. Layka wilde hem best helpen, daardoor glimlachte hij zwak. ‘Jij kan mij nu helpen, misschien. Maar over een tijdje ga je weer naar huis, naar je man, naar je zoon. Dan ben ik alleen. Dat heb ik liever niet. Let jij maar gewoon op jezelf, ik heb het altijd alleen gered en dat zal mij nu ook wel weer lukken,’ zei hij tegen haar.

Layka Samira

Hij snapte zelf ook niet waardoor het kwam. Hij gaf aan dat ze hem nu wel kon helpen, misschien, maar over een tijdje ging ze weer terug naar huis, naar haar man en haar zoon. Dan was hij weer alleen en dat wilde hij liever niet. Ze moest op zichzelf letten.
“Maar ik kan je wel wat meer uitleggen over je kracht, je hoeft me dan niets te vertellen verder. Dan help ik je met het ontwikkelen ervan. Misschien is je kracht al wel op hele jonge leeftijd van je afgenomen, dat kan best. Misschien kan je daarom nog maar zo weinig.” Zei ze nu tegen hem, ze wilde hem echt helpen, dan had ze wat te doen.


Fay Fuego

Ze zuchtte diep en kroop toch weer dichter naar het vuur toe. Het gaf haar steun, dat had het altijd al gedaan. Ze mistte Stephen zo wel heel erg eigenlijk, nu al. Maar ze was te koppig en te eigenwijs. Ze zat met haar armen over elkaar als een eigenwijze puber en langzaam zakte ze toch in slaap.


Chayenne Lahero

Er was iets gebeurd in de tijd dat zij weg was geweest met Storm, ze merkte het aan iedereen. Daarom ging ze allereerst maar bij haar vader kijken. Ze klopte zachtjes aan op de deur van de werkkamer en stapte naar binnen toe.
“Gaat het, papa? Wat is er gebeurd?” Vroeg ze zacht aan hem terwijl ze dichterbij kwam.

Nathan Gerono

Ze leek hem echt te willen helpen, hij hoefde haar niets te vertellen, maar ze kon hem wel helpen met zijn kracht. Hij knikte daardoor langzaam, dat zag hij wel zitten. ‘Oké, dat is goed,’ stemde hij dus ook in. Het zou toch geen kwaad kunnen en zolang hij niets hoefde te vertellen, vond hij eigenlijk alles altijd wel goed, dus dit ook. Hij wreef even langs zijn gezicht, het was aardig opgezet en het deed ook pijn, maar het had zat erger kunnen zijn. Misschien had hij ook gewoon nog wel geluk gehad.

Koning Stephen Lahero

Er werd op de deur geklopt en hij wilde net zeggen dat hij alleen wilde zijn, toen Chayenne binnenkwam. Hij keek naar haar, ze vroeg of het ging, wat er aan de hand was. Hij keek langzaam weg, dit was het ergste van alles. Hij zou zijn dochter teleur moeten stellen, álweer. Dat gebeurde al zo vaak in haar leven. Hij wilde juist tegenover haar altijd het goede doen en nu had hij het aardig verpest. Heel erg zelfs. Hij zocht een manier om te vertellen wat er gebeurd was, maar hij kon het niet. ‘Chayenne… kan je… kan je mij alleen laten?’ vroeg hij zacht aan haar. Zelfs met zijn dochter wilde hij hier niet over praten. Het leek hem het beste om alleen te zijn, dat hij dit zelf tegen haar zei, was geen goed teken. Chayenne was meestal degene die juist wel bij hem mocht zijn.

Chayenne Lahero

Haar vader keek van haar weg en ze kwam toch dichterbij. Hij vroeg haar later of ze hem met rust kon laten, lichtelijk verward keek ze hem aan, normaal vond hij het niet erg als ze bij hem was. Dat vond hij altijd fijn, als zij hem wilde helpen.
“Maar... papa... wat is er dan gebeurd? Ik wil je niet alleen laten, ik wil niet dat het niet goed met je gaat.” Vertelde ze zachtjes tegen hem. Ze kwam dichterbij en legde haar hand op zijn schouder en haar hoofd wat tegen hem aan.
“Ik wil je helpen... is Fay ziek?” Vroeg ze, aangezien ze had gehoord dat haar vader de vrouw naar binnen had gedragen.


Layka Samira

“Zullen we er dan maar morgen pas mee beginnen. Dan doet het allemaal ook wat minder pijn denk ik.” Glimlachte ze naar Nathan. Ze was blij dat ze hem mocht helpen, dan kreeg ze tenminste het gevoel dat ze echt iets goeds deed. Dat hielp haar ook weer. Ze leunde wat achterover tegen de muur aan.
“Ga jij of ga ik langs bij Fay?” Vroeg ze nu ineens aan hem. Ze wilde weten hoe het met de vrouw nu was.

Koning Stephen Lahero

Ze ging niet weg, ze wilde hem helpen en ze vroeg of Fay ziek was. ‘Een beetje, het is lastig uit te leggen…’ zei hij zacht tegen haar. Het kwam door hem, maar dat wilde hij ook niet echt zeggen. ‘Je kan mij nu niet helpen, Chayenne…’ zei hij. Hij wilde dat het zo was, dat ze iets voor hem kon betekenen, maar dat ging niet. Hij wilde haar vastpakken en haar knuffelen, maar hij wist dat hij dan zou breken en dat wilde hij voorkomen. Felicia deed dat al genoeg bij haar, het was al erg dat ze zo veel meekreeg. ‘Het komt wel goed met mij, meisje. Ik heb gewoon even tijd nodig,’ zei hij met een zwakke glimlach op zijn gezicht.

Nathan Gerono

‘Ja, dat is goed,’ stemde hij in. Morgen was prima, dan kon hij eerst nog even op krachten komen. Ze vroeg wie er langs Fay zou gaan, waardoor hij meteen overeind kwam. ‘Ik ga wel,’ zei hij zacht. Fay betekende veel voor hem, dat was wel duidelijk. ‘Bedankt, Layka,’ zei hij nog, daarna liep hij de kamer uit en ging hij naar de slaapkamer van Fay en Stephen, hij hoopte dat de man er niet was. Hij klopte voorzichtig aan en ging daarna maar gewoon naar binnen, het maakte hem niet echt uit.

Chayenne Lahero

“Ik ga nu echt niet weg, papa.” Zei ze eigenwijs tegen haar vader, hij gaf aan dat ze hem niet kon helpen, maar ze wilde niet anders. Ze omhelsde hem nu stevig en hield hem vast. “Ik wil je wel helpen.” Klonk het haast nog eigenwijzer. “Ik ben groot en sterk genoeg, papa, bij jou is het anders dan bij mama. Ik vind het veel fijner als je gewoon huilt, dan kan ik je troosten.” Zei ze zacht tegen haar vader. “Dat doe je ook altijd bij mij.” Glimlachte ze.



Layka Samira

Nathan vond het goed, hij zou ook naar Fay gaan, ze knikte, dat vond ze fijn want zelf wist ze niet zo heel erg goed hoe ze met die situatie om zou moeten gaan.
“Geen dank, Nathan.” Glimlachte ze.
-Fay slaapt nog steeds voor het vuur.-

Koning Stephen Lahero

Ze ging niet weg, zei ze eigenwijs tegen hem. Hij vond het niet erg, eigenlijk was hij haar enorm dankbaar. Ze wilde hem helpen, bij hem was het anders dan bij Felicia, ze had liever dat hij gewoon huilde, dan kon ze hem troosten. Hij deed dat ook altijd bij haar. Hij legde zijn hoofd wat tegen haar aan en hij ademde diep in. ‘Ik ben een heel slecht voorbeeld, je gaat het niet leuk vinden wat ik nu ga zeggen en je mag dit zelf nooit, maar dan ook nooit doen. Als koning heb je een voorbeeldfunctie en op dit moment mag je mij even niet als voorbeeld zien..’ zei hij tegen haar, op zachte toon. ‘Maar ik heb Nathan in elkaar geslagen,’ zei hij daarna. Hij keek haar niet aan en hij had tranen in zijn ogen, zo vreselijk veel spijt had hij van alles.

Nathan Gerono

Fay lag te slapen, ze zag er lief uit, zo bij het vuur. Hij sloot de deur voorzichtig achter zich en hij liep naar haar toe. Hij ging bij haar zitten en hij staarde even naar haar, daarna keek hij naar het vuur. Hij dacht na over alles, aan het praten wat iedereen zo van hem verwachtte. Hij vond het lastig, heel lastig. Hij wilde het niet, maar hij wist dat hij er bij stil moest staan om verder te komen. ‘Ik denk dat het komt door de dood van mijn ouders, Fay. Ze zijn vermoord toen mijn krachten afgepakt zijn, ik was nog maar heel erg jong en het staat op mijn netvlies gebrand. Ik denk dat het een grote oorzaak is van de blokkade…’ zei hij heel zacht. Ze hoorde het waarschijnlijk niet, maar hij zou het dan ooit nog wel eens zeggen tegen haar.

Felicia Erogate

Ze merkte duidelijk dat Stephen zichzelf weer begon te verliezen. Dit keer gaf ze zichzelf er al minder de schuld van. Ze had het niet anders kunnen beschrijven. Ze schrok ontzettend toen hij op Nathan in begon te slaan en ze wist ook dat dat echt niet alleen door haar kwam. Ze was zich er dan ook redelijk bewust van dat er hier meer speelde. Wat het was wist ze niet, maar het leek haar ook alles dan handig om er tussen in te komen. Fay leek hem wat te kunnen sussen, hoe ze dat deed wist ze ook niet. Vol verbazing had ze toegekeken. Daarna besloot ze op naar Kayton, Jay, Esmeralda en Carmen toe te ging. Wat verward keek ze uit haar ogen. Ze zei niks, omdat ze niet wist wat ze er mee moest.

Chayenne Lahero

Gelukkig gaf haar vader zich eraan over en legde hij zijn hoofd tegen haar aan. Hij begon te vertellen dat hij een slecht voorbeeld was en zij hield hem alleen maar stevig vast. Ze ging het niet leuk vinden em ocht dit ook nooit doen want als koning had je een voorbeeldfunctie en zij mocht hem zo niet als voorbeeld zien. Ze schudde haar hoofd, dat zou ze niet doen. Hij zei dat hij Nathan in elkaar had geslagen, daardoor viel haar mond open.
“Maar waarom?” Vroeg ze nu zacht aan hem.



Fay Fuego

Ze hoorde iemand, langzaam werd ze wakker en rekte zich wat uit. “Nathan.” Zei ze zachtjes, ze had eigenlijk gehoopt dat het Stephen was, maar misschien moest ze dat nu maar gewoon even laten...
“Wat vertelde je nou net? Het was belangrijk, of niet?” Vroeg ze hem zachtjes en ze keek hem bemoedigend aan. Het ging over zijn ouders, maar verder had ze het niet gevolgd.

Koning Stephen Lahero

Ze vroeg waarom en hij zuchtte zacht. 'Dat probeer ik zelf ook te bedenken, maar het gaat nog niet echt...' Zei hij zacht. 'Ik weet niet zo goed wat er gebeurde, opeens was het alles tegelijk en ik begrijp het ook niet goed...' Zei hij zacht tegen haar. 'Het spijt mij, ik wilde hem niet eens echt pijn doen. Echt niet... Ik vind dit heel erg....' Zei hij zacht tegen haar. 'En nu maak ik zelfs ruzie met Fay... Ook dat begrijp ik niet goed. Ik snap echt helemaal niets meer van mezelf...' Zei hij eerlijk tegen haar. 'Ik denk dat het allemaal met die krachten te maken heeft.' 

Nathan Gerono

Opeens had ze haar ogen open en zei ze zijn naam. Ze wilde weten wat hij gezegd had, omdat het haar belangrijk leek te zijn. 'Ik zei dat ik denk dat ik blokkeer door de herinnering aan het moment dat mijn krachten afgepakt werden. Dat mijn ouders voor mijn ogen gedood werden, jaren geleden...' Zei hij nu heel zacht maar eerlijk tegen haar. Hij wilde ook echt wel eerlijk zijn hier over, het viel hem gewoon vreselijk zwaar. 

Chayenne Lahero

Hij wist het zelf ook niet. Opeens gebeurde het en hij begreep het ook niet goed. Ze zuchtte even. “Soms ben je echt lastig, papa.” Zei ze, toch met een glimlach tegen hem. Het speet hem, hij wilde Nathan niet nog eens pijn doen. Hij vond het heel erg, ze knikte. “Dat moet je hem wel vertellen, anders gaan jullie elkaar haten.” Zei ze wijs. Hij maakte nu zelfs ruzie met Fay, hij snapte er niets meer van.
“Dan moet je met Fay praten en zeggen dat je het vervelend vindt. Je moet geen ruzie met haar maken hoor.”

.

Fay Fuego

Hij zei het nogmaals tegen haar. Ze kwam langzaam en wat moeizaam iets overeind en ging wat tegen hem aanzitten.
“Oh, wat naar voor je, Nathan... was je nog heel erg jong?” Vroeg ze zacht aan hem, ze wreef de slaap even uit haar ogen en gaapte nog even, ze was nog steeds heel moe.

Koning Stephen Lahero

Ze zuchtte en zei dat hij soms wel lastig was, waardoor hij langzaam naar haar opkeek, zijn blik verdrietig. Dat veranderde alleen wel toen hij haar gezichtsuitdrukking zag. ‘Jij bent anders ook wel eens lastig hoor,’ zei hij zacht, maar heel even verscheen er een glimlachje op zijn gezicht. Hij moest het Nathan wel vertellen, anders gingen ze elkaar haten. ‘Dat wil ik ook helemaal niet. Hij is best aardig, af en toe,’ zei hij zacht, hij keek Chayenne weer even aan, want hij wist dat Chayenne hem ook wel aardig vond. Hij moest ook met Fay praten, geen ruzie met haar maken. ‘Ik zal zo naar ze toe gaan…’ zei hij zacht. Hij sloeg zijn armen nog steviger om haar heen en hij knuffelde haar flink. ‘Heb ik je al eens verteld hoe ontzettend blij ik met jou ben?’

Nathan Gerono

Fay kwam wat tegen hem aanzitten en hij sloeg zijn arm om haar schouders heen. Ze zei dat ze het naar vond en vroeg of hij nog heel jong was. ‘Ja, ik denk rond mijn tiende…’ zei hij tegen haar. Echt goed wist hij het niet meer, al stond het moment zelf nog duidelijk in zijn geheugen. ‘Er is wel meer gebeurd in mijn leven. Ik zal er wel over nadenken en het bespreken als ik denk dat het belangrijk is,’ mompelde hij tegen haar. ‘Waarom is Stephen niet hier?’ vroeg hij daarna aan haar.

Chayenne Lahero

Ze grinnikte door zijn woorden dat zij ook wel eens lastig was. Hij vond Nathan ook best aardig, af en toe. Ze gaf haar vader een duwtje.
“Hij vind het niet eens erg dat ik Storm nu even leen, dat is toch hartstikke lief?” Gaf ze vrolijk aan. Hij ging zo naar Fay toe, daarna voelde ze zijn armen om haar heen en werd ze geknuffeld.
“Ja, maar ik vind het niet erg als je het wat vaker zegt hoor. Ik ben ook blij met jou, papa.” Ze gaf hem een kus op zijn wang.


Fay Fuego

Er werd een arm om haar schouders heen geslagen.
Hij was zo’n tien jaar oud toen het gebeurde en ze haalde diep adem. “Wat verschrikkelijk, Nathan.” Zei ze zachtjes. Hij gaf aan dat er wel meer in zijn leven was gebeurd, hij zou er over nadenken en het bespreken als hij dacht dat het belangrijk was. “Dat is goed, dat begrijp ik. Je was dus nog helemaal niet echt met je krachten bezig toen ze afgepakt werden? Dat verklaard wel waarom je nog zo weinig kan, je moet het nog leren, er is nu in ieder geval nog hoop.” Het laatste zei ze wat plagend tegen hem. Hij vroeg waarom Stephen niet hier was.
“Ik wilde hem net uitleggen tegen wie we onze krachten moeten gaan gebruiken en toen werd hij boos... Ik zei hem nooit wat en hij liep weg. Ik begrijp er niets van... ik heb alles voor hem over en hij wilt niet eens naar me luisteren als ik wat uitleg... dat doet me pijn, meer dan hij misschien zal merken.” Vertelde ze Nathan zachtjes.

Nathan Gerono

Het verklaarde waarom hij zo weinig kon, hij moest het gewoon nog leren. ‘Ik kom er wel hoor, ik kan alles leren,’ zei hij lachend tegen haar. Ze had het over Stephen en hij knikte langzaam. ‘Ik wil je niet kwetsen, Fay, echt niet… maar Stephen is totaal anders dan dat jij bent. Ik denk dat alle heftigheid hem misschien wel een beetje te veel wordt…’ zei hij zacht tegen haar. ‘Als ik dan naar Felicia kijk, naar wat hij gewend is…. Dat is echt tótaal anders. Ik zie wel dat hij veel van jou houdt, maar ik zie ook dat hij problemen heeft met zichzelf en met de hele nieuwe situatie. Ik denk dat hij zo veel wil, maar nog niet zo veel kan in deze korte tijd,’ legde hij haar uit. ‘Maar jullie komen er wel, dat weet ik zeker,’ voegde hij er positief aan toe.

Koning Stephen Lahero

Hij kreeg een duw van haar en ze zei dat het heel lief was dat ze Storm even mocht lenen. ‘Misschien, heel misschien wil ik wel aan Nathan vragen of we een nestje mogen maken met Storm als vader. Je wil daar vast een pup van,’ zei hij tegen haar. Ze vond het niet erg als hij het wat vaker zei, daardoor glimlachte hij. ‘Ik ben gek op jou, Chayenne. Echt. Jij bent het belangrijkste in mijn leven,’ zei hij zacht. Daarna liet hij haar weer los. ‘Misschien moet ik nu maar meteen even met Fay en Nathan gaan praten…’

Fay Fuego

Hij wilde haar niet kwetsen, maar Stephen was totaal anders gewend dan hoe zij was. Felicia was totaal anders en hij zag wel dat hij veel van Fay hield, maar hij had problemen met zichzelf en hij wilde zoveel, maar hij kon nog niet zoveel in deze korte tijd.
“Maar Nathan, ik ben uren bezig om hem te vermaken, om hem vrolijk te houden, om hem te laten zien dat hij alles aan me kan vertellen. Ik wil dat hij me volledig vertrouwd, maar dan gebeurd er ineens weer zoiets en reageert hij zo heftig. Ik vind het moeilijk om mee om te gaan. Het is alsof ik alles voor hem over heb en hij maar doet waar hij zelf zin in heeft, ik weet dat het niet zo is, maar op dat moment voelt het gewoon zo.” Ze kreeg tranen in haar ogen, ze huilde nooit, echt nooit, maar dit frustreerde haar zo erg. “Het is zo vreselijk ingewikkelt, waarom is liefde niet makkelijk? Je houdt toch van elkaar? Dat is toch alles wat je nodig hebt? Maar er komt zoveel bij kijken...”


Fay Fuego

Haar vader zei tegen haar dat ze misschien een nestje mochten maken met Storm, ze keek hem enthousiast aan en knuffelde hem stevig. “Oh, dat lijkt me gaaf papa! Mag dat echt? Ik wil zo graag een hond...” Zei ze vrolijk. Hij zei nu dat hij gek op haar was en dat ze het belangrijkste in zijn leven was. Ze grinnikte erdoor. ‘
“Ja, ga maar gauw met ze praten, ik wil niet dat jullie ruzie hebben.” Gaf ze toch wel eerlijk aan.

Nathan Gerono

Hij zag de tranen in haar ogen en daardoor pakte hij haar heel erg stevig vast en trok hij haar wat naar zich toe. ‘Hey, je mag best huilen, Fay. Ik weet hoe sterk je bent, maar ik ben er voor je,’ zei hij zacht. ‘Ik weet dat liefde ingewikkeld is, daarom ben ik ook alleen. Jij kiest alleen precies weer een koning uit om verliefd op te worden, ‘zei hij met een plagend glimlachje op zijn gezicht tegen haar. ‘Het komt wel goed, echt wel. Ik denk dat hij meer voor je over heeft dan jij je nu realiseert en dan hij laat zien. Hij is gewoon wat in de war door alles en door die krachten, met de tijd wordt dat beter en zorg jij er voor dat het een geweldige man is, dat weet ik zeker,’ zei hij vol overtuiging tegen haar.

Koning Stephen Lahero

‘Ja, het mag echt. Maar dan moet je het wel met Nathan overleggen, natuurlijk. Het kan alleen als hij het ook goed vindt…’ zei hij tegen zijn dochter. Waarschijnlijk vond de man het niet zo’n probleem, tenminste, dat verwachtte Stephen niet. Hij moest maar gauw met ze gaan praten en hij knikte. ‘Dat doe ik. Ga jij maar weer met Storm knuffelen ofzo,’ zei hij plagend tegen zijn dochter. Hij knuffelde haar nog kort, daarna kwam hij overeind en liep hij terug naar de slaapkamer. Hij klopte langzaam aan op de deur en hij ademde diep in. ‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg hij zacht.

Fay Fuego

“Ik ben geen watje.” Bromde ze nu toen Nathan aangaf dat ze best mocht huilen. Ze ging niet huilen. Ze omhelsde hem en bleef tegen hem aanzitten. Hij wist dat liefde ingewikkeld was, daarom was hij zelf ook alleen. En zij zocht natuurlijk alleen precies weer een koning uit om verliefd op te worden.
“Ja, heb ik weer... dat maakt het nóg ingewikkelder.” Zuchtte ze diep tegen Nathan en ze keek hem aan. Het kwam volgens hem wel goed, hij dacht dat Stephen meer voor haar over had dan zij zich nu realiseerde en dan hij liet zien. Hij was in de war en met de tijd werd alles beter en zou ze ervoor zorgen dat het een geweldige man was.
“Dat is het al.” Zei ze nu met een glimlachje. “Stephen is een geweldige man, hij ziet het alleen zelf niet in...” Zuchtte ze. Later hoorde ze geklop op de deur, ze maakte zich wat los van Nathan.
“Kom maar.” Zei ze zacht. Ze knipperde met haar ogen zodat de tranen niet meer zichtbaar zouden zijn.

Koning Stephen Lahero

Hij hoorde dat hij binnen mocht komen en hij deed de deur dus toch enigszins aarzelend open. Het was dat Chayenne wilde dat hij ging praten, want hij voelde zich nog steeds verschrikkelijk en hij wilde het ook niet echt. Hij zag Fay en Nathan bij het vuur zitten, eerst ging zijn blik naar Fay, daarna keek hij naar Nathan. ‘Het spijt mij echt heel erg. Het was niet eens echt mijn bedoeling om je pijn te doen, ik heb geen idee wat er met mij gebeurde, maar het kwam niet door jou, sorry, Nathan,’ zei hij tegen de man, die naar hem glimlachte. ‘Geen probleem, het maakt mij niet zo veel uit. Ik heb het je allang vergeven,’ zei hij tegen Stephen, die dankbaar glimlachte, daarna keek hij weer naar Fay. ‘Ik heb ook spijt van mijn gedrag tegenover jou,’ zei hij nu. Hij was niet te laf om dat niet te zeggen waar Nathan bij was, hij wilde eerlijk zijn. Nathan kwam overeind, Stephen dacht ergens dat de man weg zou gaan, maar dat deed hij niet. Hij pakte een fles wijn en hij keek vrolijk van Fay naar Stephen. ‘Laten we er alsjeblieft een gezellig avond van maken, nu het nog kan. Jullie komen hier wel weer uit hoor,’ zei Nathan positief en vrolijk als altijd.

Fay Fuego

Heel aarzelend ging de deur open, ze keek recht in de ogen van Stephen, haar adem stokte weer even, hij zag er ondanks alles toch ongelooflijk goed uit. Hij bood zijn excuses aan tegenover Nathan en Nathan had hem al vergeven, daarna keek hij naar haar en zei hij dat hij spijt had.
“Ik zal het nog wel een keer aan je uitleggen.” Gaf ze daardoor aan, omdat hij boos was geworden omdat ze hem niets liet weten.
Nathan pakte een fles wijn en zei dat ze er een gezellige avond van gingen maken nu het nog kon.
“Je bent echt onverbeterlijk.” Grijnsde Fay nu ineens. Ze wist dat hij het ging vragen aan Stephen waar ze het die middag over hadden gehad en dat zorgde toch voor opwinding bij haar.

Koning Stephen Lahero

Fay zou het nog wel een keertje uitleggen, hij knikte langzaam. Dat kwam morgen wel. Hij keek even naar Nathan die glazen wijn inschonk en naar het kleed op de grond knikte, waardoor Stephen ging zitten, met een glimlachje op zijn gezicht, dat wel. Hij was blij dat de spanning verdwenen leek te zijn. Nathan zette de glazen drank neer en Stephen pakte een glas op en nam een paar slokken, daarna pakte hij voorzichtig de hand van Fay vast. Meer dan dat deed hij ook niet, want Nathan zat er bij. ‘Je mag best meer doen waar ik bij ben hoor,’ zei de man opeens, alsof hij de gedachten van Stephen kon lezen. Misschien viel het gewoon op dat hij zo deed. Stephen keek hem even aan, maar reageerde verder niet echt. ‘Je vindt het lastig hé…’ zei Nathan daarom, waardoor Stephen alleen maar knikte. Hij staarde in het vuur, waardoor hij niet zag dat Nathan naar Fay knipoogde.

Fay Fuego

Stephen leek het goed te vinden als ze het gewoon een keer aan hem uit zou leggen, ze glimlachte daardoor naar hem en knikte even, dan zou ze dat doen. Er werden glazen wijn ingeschonken en ze pakte er meteen eentje waar ze een grote slok van nam. Ze voelde hoe Stephen haar hand pakte en ze kneep er zachtjes in. Nathan zei ineens dat ze best meer mochten doen waar hij bij was, daarna vroeg hij zacht aan Stephen of hij het lastig vond. Stephen knikte en zij keek even naar Nathan die knipoogde.
“Nathan vindt het toch niet erg...” Zei ze zacht tegen Stephen, ze legde haar vingers onder zijn kin en zoende hem zacht en lief even, het was heel erg kort. De opwinding binnen in haar, werd alleen maar meer.

Koning Stephen Lahero

Fay zei dat Nathan het toch niet erg vond, waardoor hij even slikte. Hij voelde haar vingers onder zijn kin en hij wist eigenlijk precies wat er ging gebeuren. Hij spande aan, maar zodra ze hem zoende ging hij er wel in mee. Hij was ook niet echt in staat om dat te weigeren, ook al vond hij dat ze dit niet konden doen met iemand er bij. Het was heel kort en hij keek haar even doordringend aan. Waar waren die twee mee bezig? Zie je, er gebeurt niets, Stephen. Je hoeft nergens bang voor te zijn, er is niemand die met een stok klaar staat om je te straffen als je één keer wat losser doet. Of eigenlijk normaler doet..’ zei Nathan tegen hem, waardoor hij heel diep en ietwat moeizaam inademde. Waarschijnlijk realiseerden ze zich niet dat dit voor hem moeilijker was dan het leek. Hij deed al zo zijn best. Hij nam een paar slokken van de wijn, daarna keek hij weer opzij naar Fay. ‘Het kan heel leuk zijn om juist de grenzen op te zoeken in andere situaties. Je kan haar altijd aanraken op een subtiele manier,’ legde Nathan hem uit, met een lach op zijn gezicht.’Kijk…’ zei de man daarna, waardoor Stephen met zijn ogen volgde wat hij deed. Nathan legde gewoon zijn hand op de knie van Fay, maar heel langzaam gleden zijn vingers over haar binnenbeen omhoog. Bij elke centimeter die hij aflegde, schoot de hartslag van Stephen omhoog. Net op het moment dat hij in wilde grijpen, pakte Nathan de hand van Stephen vast en liet hij die hetzelfde doen. Het was duidelijk dat hij zo verward en beduusd was door deze situatie dat hij gewoon niet wist wat hij moest doen.

Fay Fuego

Nathan ging verder, hij bleef gelukkig heel rustig, daardoor leek Stephen het ook te begrijpen. Volgens Nathan kon het heel leuk zijn om juist grenzen op te zoeken in andere situaties.
“Dat houdt het juist spannend, Stephen.” Voegde ze er met een glimlach aan toe. Nathan legde een hand op haar knie en ze voelde hoe de hand omhoog ging, ze keek Nathan even doordringend aan, peilend of hij niet te ver zou gaan hierin. Daarna liet hij Stephen hetzelfde doen, ze schoof haar benen een klein stukje uit elkaar en streelde over de arm van Stephen.
“Vind je het fijn?” Wilde ze van hem weten

Koning Stephen Lahero

Hij had moeite om zijn ademhaling onder controle te houden, het zag er echt uit alsof er ieder moment iemand binnen kon komen om hem te straffen, zo gedroeg hij zich ook. Hij wist alleen zelf ook wel dat hij hier misschien gewoon een keer goed doorheen moest, om het daarna stukje bij beetje minder erg te laten worden. Met Nathan er bij konden ze dat misschien wel bereiken. Fay zei dat het spannend bleef als je de grenzen op bleef zoeken en hij knikte langzaam, daar kon hij zich met moeite iets bij voorstellen. Tussen Felicia en hem was die spanning er waarschijnlijk helemaal nooit geweest en daarom had alles met Fay zo veel invloed op hem. Hij was dit gewoon niet gewend, het kleinste dingetje was voor hem heel wat, terwijl het voor Nathan en Fay zo normaal leek te zijn. Hij merkte dat Fay anders ging zitten en zijn vingers gleden daardoor langzaam verder over haar huid. Hij voelde hoe ze zijn arm streelde en ze vroeg of hij het fijn vond. Een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht. ‘Ja, dat wel. Maar wel lastig,’ zei hij zacht. ‘Je straalt dat ook nog wel een beetje uit,’ zei Nathan plagend. Daardoor werd Stephen zich weer meer bewust van zijn aanwezigheid en verstijfde hij wat. ‘Hey, het is goed. Pak haar vast en zoen haar maar gewoon, dat zal nu minder erg lijken. Daarna moet je even wat ontspannen en wat drinken, dan komt het allemaal weer goed,’ zei Nathan lachend. Door de manier waarop de man het tegen hem zei, kon hij het hebben. Hij pakte nu het gezicht van Fay vast en hij zoende haar langzaam maar intens. Dit liet hem echt niet koud.