Medieval Times

Felicia Erogate

Ze had het idee dat Stephen het begreep, ondanks alles wat er was gebeurd. Dat hielp haar weer een beetje verder. Zelf durfde ze nog geen uitspraken te doen over de toekomst. Stephen glimlachte opnieuw naar haar, maar zelf kon ze het nog niet opbrengen. Het ontspannen lachje wat vroeger altijd zoveel op haar gezicht had gelegen, leek nu opeens te zijn verdwenen. Ze zag wat Fay deed bij Nathan en eigenlijk stond het haar niet aan. Toch vond ze het knap van de vrouw, maar opnieuw kon ze het niet opbrengen om er wat van te zeggen. Ze volgde Nathan, maar hij leek niet echt te weten wat hij er mee aan moest. Zelf zei ze daar ook niets over.
"Ach, we zien wel hoe het loopt. Ik weet het niet." Zei ze uiteindelijk tegen Stephen. Ze volgde Nathan en Fay. "Nog één ding, ik heb wat van je nodig. Ik had het al veel eerder moeten bespreken, maar ik heb een stuk land in het uiterste noorden nodig. Vroeger kon ik het zelf bepalen, maar ik denk dat we er een oorlog mee kunnen voorkomen." Legde ze hem langzaam maar zeker uit. Ja, ze miste haar werk in het kasteel. Het was iets waar ze zich op kon storten en nu viel dat een beetje weg.

Koning Stephen Lahero

Ze had een stuk land nodig, zei ze opeens. Ze konden er een oorlog mee voorkomen. ‘Wat bedoel je?’ vroeg hij aan haar. Hij wilde best een stuk land aan haar geven, maar wat ze nu zei zorgde er wel voor dat hij wilde weten wat er aan de hand was. ‘Als je mij uit kan leggen hoe het zit, mag je wel een stuk land,’ zei hij daarna, op een half plagende toon. Toch was hij duidelijk serieus, als ze dit soort dingen zei, kon hij ook niet anders. Wat was er in het noorden? Was er iemand die daar een stuk land wilde hebben? Als dat zo was, wilde hij niet zo makkelijk toegeven. Dan zou het veel te makkelijk zijn om even te dreigen en meteen een stuk land te krijgen.

Felicia Erogate

Natuurlijk wilde hij er meer van af weten, en dat kon ze erg goed begrijpen. Zelf zou ze in zijn positie ook niet makkelijk toe geven. "Ik snap wat je bedoeld, en dat je er meer van af wilt weten." Zei ze dan ook. Ze werd er zelf een beetje zenuwachtig van en het kostte haar veel moeite om dat gevoel te onderdrukken. Hij plaagde haar er een beetje mee, maar haar uitdrukking bleef uiterst serieus. Zij wist dat Damian geen grapjes maken en ze wilde hetzelfde absoluut niet nog eens mee maken. Fay wist ook wel een beetje waar ze het over had. "Ik weet dat het nu anders is, maar je weet dat ik de juiste beslissingen kan maken voor het rijk. Vertrouw me dat gewoon toe. Ik kan het je niet uitleggen Stephen... Het is te pijnlijk." Zei ze voorzichtig. Ze kon het niet, alles lag nog veel te vers in haar geheugen.

Koning Stephen Lahero

Ze kon het niet uitleggen, het was te pijnlijk. Daardoor pakte hij haar hand vast en nam hij haar iets mee weg van de rest. ‘Felicia, ik ben niet achterlijk. Ik weet dat Fay daar vandaan komt en ik weet dat jij daar vast hebt gezeten. Vertel het mij alsjeblieft. Als je dat niet doet, kan ik je ook geen stuk land geven. Ik moet weten waar ik ja op zeg, anders kan ik het niet,’ zei hij zacht tegen haar. ‘Ik vertrouw op je oordeel en ik weet dat je waarschijnlijk goed weet waarom dit van belang is, maar vertel mij op zijn minst waar ik voor op mijn hoede moet zijn, want anders kan ik nergens rekening mee houden. Ik wil ook niet zomaar een stuk land geven aan wie dan ook, dat is veel te makkelijk. Straks zijn er heel veel mensen die gaan dreigen en zijn we zo het hele koninkrijk kwijt. Dat gaat niet gebeuren,’ zei hij duidelijk.

Kayton Erogate

“Het is wel even goed voor ons allebei denk ik zo, toch?” Vroeg hij nu aan Carmen. Hij gaf haar een knuffel.
“Ik zal even mijn spullen pakken en dan zal ik zo vertrekken samen met Felicia.” Zei hij zacht. Hij stond op en stak zijn zwaard als eerste bij zich. Hij verzamelde wat spulletjes en pakte daarna de hand van Carmen vast. “Loop je nog even mee om alles te regelen?” Vroeg hij zacht aan haar.


Koningin Esmeralda Fullbright

Nadat ze klaar waren, sprong ze vrolijk op. “Oh, je bent toch zo lekker...” Verzuchtte ze zachtjes. Ze danste door de kamer heen en trok een jurk uit de kast. “Deze is wel mooi voor vandaag toch?” Vroeg ze aan Jay.
“Gaan we trouwens met de nieuwe paarden en de nieuwe koets?” Wilde ze van hem weten, ze vond ze zo mooi en eigenlijk waren ze er nog niet mee weggeweest.


Myles Samira

“Je doet wel je best, toch?” Klonk zijn stem lichtelijk onzeker tegen zijn vader aangezien zijn vader hoopte dat hij het wel goed deed met zijn moeder.
Ze gingen nu eindelijk ontbijten.
“Oh, ik heb echt honger!” Klonk hij enthousiast.


Fay Fuego

Ze moest niet zo saai doen want een beetje knokken met iemand zou goed voor hem zijn. “Nathan, denk even na!” Lachte ze plagend. “Hij heeft sinds kort weer een kracht die hij al heel lang niet meer heeft gehad. Hij zou je ernstig kunnen verwonden en dat kan ik toch niet laten gebeuren?” Vroeg ze aan hem en ze glimlachte toch lichtelijk.
“Oh, dus jij ziet dat wel zitten? Heb het lef eens om dit tegen Stephen te zeggen.” Plaagde ze Nathan nu toen hij het erover had dat ze met z’n drieën in bed konden gaan liggen.
Hij wist niet meer wat hij moest doen toen ze tegenover hem stond, ze nam de lichtslang weer terug en keek hem serieus aan.
“Sluit je ogen en voel het stromen, Nathan, omarm het, accepteer het. Voel met je ogen dicht waar je bent, waar je staat. Als het goed is kun je mij ook voelen staan, je bent namelijk in contact met het element aarde, Voel het, Nathan.” Legde ze aan hem uit. Ze keek heel even om naar Stephen en Felicia. Ze glimlachte lichtelijk.

Felicia Erogate

Hij pakte haar hand vast en nam haar mee, iets verder weg van de rest. Stephen zei dat hij niet achterlijk was en dat hij wist dat Fay daar vandaan kwam en dat zij er vast had gezeten. Hij zei dat hij haar niet het land zou geven als ze het niet zou vertellen. Ze schudde even haar hoofd. Zo kon het niet en ze kon er al helemaal niet over praten. "Dit zijn niet alleen dreigingen Stephen, deze man maakte zijn woorden waar. Altijd. Ik speel met mijn leven als ik er verder over praat." Zei ze zacht. Het viel haar zwaar dat ze er over was begonnen en er kwamen heel veel herinneringen bij haar naar boven. "Vraag het maar aan Fay, hoe hij is..." Voegde ze er aan toe. "Ik weet waar ik het over heb, ik ben er ook niet van om land weg te geven. Ik heb er dan misschien niks meer over te zeggen, maar ik heb vroeger wel geleerd hoe het werkt. Vertrouw alsjeblieft op mijn oordeel.." Smeekte ze hem haast. Ze wilde niet denken aan de gevolgen die het anders zou hebben. Ze was er al laat mee.

Carmen Samira

‘Ik hoop het maar,’ zei ze tegen hem. Het kon vast geen kwaad, dat zeker niet. Maar of het echt goed was? Misschien wel. Misschien was het wel goed om gewoon weer even wat eigen dingen te doen, het was erg lang geleden. Hij zou zijn spullen pakken en ze knikte langzaam, dan zou hij zo vertrekken. Hij vroeg of ze nog even meeliep om dingen te regelen. ‘Natuurlijk,’ zei ze daarop, ze kwam zelf ook overeind om met hem mee te lopen.

Jay Fullbright

Hij grijnsde door haar opmerking en hij schudde zijn hoofd. ‘Als je dat altijd maar blijft vinden, komt het wel goed,’ plaagde hij haar. Ze trok een jurk tevoorschijn en vroeg of die goed was, waardoor hij knikte. ‘Natuurlijk, heb je ook jurken die niet goed zijn?’ vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. Esmeralda zag er gewoon altijd goed uit, het maakte niet zo veel uit wat voor jurk ze aan had. Ze was gewoon altijd vreselijk leuk en daar zou hij ook hetzelfde over denken, wat ze ook aan had. Ze vroeg of we met de nieuwe paarden en koets gingen. ‘Ja, dat is een goed idee…’ zei hij. Het was wel leuk, ze hadden dat nog niet gedaan en hij vond het wel gaaf om de dieren een keer mee te nemen.

Duke Samira

‘Ik doe echt vreselijk mijn best, Myles. Echt….’ Zei hij heel zacht tegen zijn zoon. Hij wilde alles doen om Layka te helpen, echt alles. Hij vond het alleen wel lastig en hij hoopte dat hij ook de goede dingen deed, al leek het al heel veel beter te gaan dan eerst. Daar was hij ook echt blij mee, maar het kon nog veel beter. Hij had echt honger, hij schudde zijn hoofd en hij liep met Myles mee. ‘Nou, ga maar snel eten dan,’ zei hij tegen zijn zoon.

Nathan Gerono

‘Zie je, je wordt saai. Geef er gewoon eens aan toe, hij doet nooit zo snel iets bij mij en volgens mij is hij alleen maar erg rustig als hij veel drinkt,’ zei hij lachend tegen haar. Hij maakte zich er echt totaal niet druk om. ‘Ik kan wel wat hebben, ik ben echt niet zo snel gewond van een beetje water,’ zei hij daarna, nog steeds op dezelfde plagende toon. ‘Ja, ik zie het wel zitten hoor en ik heb vast genoeg lef om het tegen hem te zeggen, zeker als we vanavond gaan drinken!’ zei hij daarna grijnzend. Ze keek hem nu serieus aan en ze legde hem uit wat hij moest doen. Hij knikte heel langzaam en hij sloot zijn ogen, hij deed zijn best en na een tijdje begreep hij inderdaad wat Fay bedoelde. Hij kon het voelen. Maar verder had hij geen idee wat hij moest doen.

Koning Stephen Lahero

Ze zei gewoon niets. Ze vertelde hem niet waar het over ging, helemaal niets. Hier kon hij ook gewoon niets mee, dat was duidelijk. ‘Ik vertrouw je, daar gaat dit niet om. Het gaat er om dat ik wil weten waar ik toestemming om geef. Ik wil weten waar dit over gaat en ik ga niet toegeven zolang ik dat niet weet, sorry, Felicia. Ik wil je geen pijn doen en ik wil je ook niet in gevaar brengen, maar die man moet weten dat jij geen macht hebt. Als hij iets wilt bereiken, komt hij maar naar mijzelf. Dat is blijkbaar ook het veiligste voor jou, het laatste dat ik wil is jou in gevaar brengen,’ zei hij duidelijk tegen haar. Ze smeekte hem bijna, daardoor keek hij haar gekweld aan. ‘Je weet dat ik dit niet kan… je zou dit zelf ook niet doen, Felicia… ‘ fluisterde hij.

Felicia Erogate

Ze snapte enorm goed waarom hij zo reageerde, maar ze wist nog veel beter dat ze het echt niet kon zeggen. Hij zei dat die man niet moest gaan denken dat zij hier macht had. Dat klopte, ze had geen macht meer. Al was het hele regeren van het koninkrijk haar nooit echt om macht gegaan. Hij voegde er ook aan toe dat hij haar absoluut niet in gevaar wilde brengen. "Je bent je er misschien niet bewust van, maar dat doe je juist wel..." Antwoordde ze dan ook zacht en voorzichtig. Hij zei dat hij het niet kon doen en dat zij het ook niet zou doen. "Dat zou ik nog niet al te hard zeggen, als jij mij zo iets zo vragen dan zou ik je vertrouwen op je oordeel." Zei ze tegen hem. Ze wilde hem absoluut niet kwetsen, maar ze maakte zich hier al langer zorgen over en het leek nu mis te gaan. De tranen stonden opnieuw in haar ogen, dat kwam meer omdat het haar allemaal weer wat te veel werd. Iets waar ze op dit moment veel te snel last van had. "Laat het maar, we zien het dan wel vanzelf." Zei ze uiteindelijk. Meer kon ze hier nu niet mee. Ze draaide zich even weg om zich wat te herstellen. Ze was ontzettend bang voor de toekomst, het enigste beetje opluchting was dat ze nu met haar vader weg kon. Op reis zou hij haar niet zo maar kunnen vinden.

Kayton Erogate

Hij liep met Carmen naar buiten toe, zijn blik gleed over de mensen die buiten stonden. Iedereen leek druk in gesprek te zijn, behalve Layka, die zat nu in een hoekje wat te schrijven, het was weer een brief voor Duke. Ze vertelde hem dat ze veel dingen aan het leren was en dat ze niet kon wachten om een keer tegen Duke te vechten. Ook zette ze onderaan de brief dat hij Myles een kus van haar moest geven en dat ze van hen hield. Kayton keek naar de rest van de mensen, daarna weer naar Carmen met een zucht.
“We hadden net zo goed nog wat langer kunnen blijven in de slaapkamer.” Zei hij met een glimlach, zijn dochter leek nog lang niet klaar om te vertrekken. Nu zag hij vanuit zijn ooghoeken wat bezig. Het waren Jay en Esmeralda, met de koets die hij hen had gegeven. Hij grijnsde breed en wanneer ze de paarden hadden weggezet kwamen ze naar dezelfde plek. Layka stuurde net de brief weg en keek met een glimlach op. Ze kwam naar Kayton, Carmen, Jay en Esmeralda toe. Esmeralda sloeg haar armen om de vrouw heen en Layka knuffelde haar even, dit was toch een stukje van Duke wat ze nu in haar armen had.



Myles Samira

“Fijn.” Zei hij met een glimlach tegen zijn vader en hij pakte zijn hand even vast. Ze gingen aan tafel zitten en hij nam meteen te eten. Niet zo heel erg veel later kwam er een wachter langs met een briefje voor zijn vader. “Is het van mama?” Vroeg hij nieuwsgierig.


Fay Fuego

Ze vond het leuk om zo wat uitgedaagd te worden door Nathan. “Waarom niet? Omdat je een vriend van mij bent? Dat is echt geen reden voor hem.” Plaagde ze haar vriend nu vrolijk. Hij zag het wel zitten en hij had er genoeg lef voor, zeker als ze vanavond wat gingen drinken.
“Doe het maar, ik zie het ook wel zitten.” Grijnsde ze. “Over saai zijn gesproken!” Lachte ze nu naar hem, ze keek hem met plagende en twinkelende ogen even aan.
Wanneer ze weer serieus werden, leek hij het wel te begrijpen.
“Oké, ik laat nu een lichtslang over de grond lopen, voel waar hij is, verplaats je in zijn richting en probeer hem te blokkeren als hij te dichtbij komt.” Legde ze uit, ze toverde weer een lichtslang tevoorschijn en liet die over de grond naar hem toe glijden.

Koning Stephen Lahero

Net toen hij gedacht had dat het echt weer goed ging tussen hun, ging het weer compleet fout. Hij voelde de frustratie tot zich door dringen en hij werd er helemaal gek van. Hij klemde zijn kaken op elkaar om zichzelf rustig te houden en hij merkte dat hij zichzelf opnieuw begon te verliezen. Hoe vaak ging dit gebeuren? Hij moest zoiets niet te snel zeggen, want ze zou hem wel vertrouwen op zijn oordeel. Zijn ademhaling versnelde, dit soort dingen deden hem normaal pijn, maar nu leek hij zichzelf daar voor te behoeden en voelde hij alleen maar ontzettend veel woede. Hij zou het nooit op haar af kunnen reageren, zo was hij dan weer niet. Dat zou nooit gebeuren. ‘Hoe kan ik een stuk land geven aan iemand waarvan ik niet eens weet wie het is en wat hij wilt, omdat jij mij niets verteld?’ vroeg hij wanhopig aan haar. ‘Ik wil je niet in gevaar brengen, is de enige manier waarop ik dat niet doe door maar gewoon een stuk land weg te geven?’ vroeg hij, nu trilde zijn stem wel. Hij keek opzij naar Nathan en Fay, op de een of andere manier maakte dat zijn woede alleen maar erger. Vooral omdat Felicia zei dat hij haar zo in gevaar bracht. Hij deed niets, hoe kon hij haar dan ooit in gevaar brengen? Hij hoorde alle stemmen om zich heen, gelach, iedereen leek vrolijk te zijn, terwijl hij zich in één klap helemaal niet meer zo vrolijk voelde. Toen Nathan hem riep, voelde hij zich bijna iemand anders. Bijna onmenselijk. Hij had niet eens echt door dat hij naar de man toe liep, al helemaal niet wat hij daarna deed.

Koning Jay Fullbright

Zodra ze eenmaal op White Castle waren, ging Esmeralda naar Layka toe en hij keek glimlachend naar de twee. Een stuk verderop zag hij allemaal bekende mensen staan, wat een drukte hier. Felicia stond met Stephen te praten en wat verderop zag hij Fay, die hij wel herkende, maar meer dan dat was het niet. Hij keek even naar de man waar ze mee stond, maar die kwam hem eigenlijk helemaal niet bekend voor. Hij liep maar naar degene die het belangrijkste voor hem was, dat was Kayton. Hij begroette hem niet eens normaal, het eerste wat hij deed was zijn armen om hem heen slaan, daarna keek hij pas echt naar hem en glimlachte hij kort naar Carmen.

Nathan Gerono

‘Dat is vast genoeg reden voor hem, echt wel,’ zei hij grijnzend tegen Fay. Ze zei dat hij het maar moest doen, ze zag het ook wel zitten. Daardoor keek hij haar even uitdagend aan. ‘Oké, dat doe ik,’ zei hij meteen. Ze zei daarna dat ze de stroom over de grond zou laten lopen, hij moest voelen waar het was en het blokkeren. Hij knikte langzaam hij sloot zijn ogen weer, hij probeerde te voelen wat ze deed en het lukte. Hij ademde diep in, zonderde zich volledig af en hij kreeg het uiteindelijk voor elkaar om de lichtslang te blokkeren. Hij keek trots op, met een lach op zijn gezicht. ‘Stephen, ik kan je aan hoor!’ riep hij, de man stond een paar meter bij hem vandaan. Hij zag hoe Stephen opkeek, maar zijn blik liet Nathan eigenlijk al zien dat het helemaal niet goed zat, wat voor hem totaal uit het niets kwam. Stephen kwam naar hem toe, Nathan slikte langzaam, bijna automatisch gleed zijn hand naar zijn zwaard, al wist hij dat hij niets kon doen tegen de koning. Toch was dat kleine gebaar voor Stephen duidelijk genoeg om zich vol op Nathan te storten, die nu degene was die amper tijd had om te ontwijken, al helemaal niet toen hij het gevoel had dat zijn hele lichaam stijf leek te worden van de kou.

Kayton Erogate

Hij voelde de armen van Jay om hem heen toen ze er waren en hij pakte de jongen stevig vast. “Ook goedemiddag.” Grijnsde hij naar Jay. “Hoe gaat het met jullie? Waarom zijn jullie hier? Er zijn toch geen problemen?” Wilde hij nu graag van de jongen weten. Hij keek hem even aan, zijn blik dwaalde wat af naar Stephen en Nathan, hij slikte even en bleef bij Jay en Esmeralda, Fay kon dit als het goed is wel oplossen.


Fay Fuego

“Nathan, pas gewoon op...” Sprak ze toch waarschuwend tegen hem. Soms besefte hij gewoon niet hoeveel hij wel of niet kon doen. Ze hoorde zijn woorden dat hij het ging doen en ze grijnsde vrolijk naar hem, ze was heel erg benieuwd naar hoe het zou gaan, Stephen vond het niets, dat wist ze zeker.
Het lukte Nathan om de slang te blokkeren en hij zei nu tegen Stephen dat hij hem aankon. Fay schudde haar hoofd. “Mafkees.” Mompelde ze tegen hem.
En toen, ineens was Stephen daar. Hij greep Nathan beet en ze zag de man blauw worden.
“Stephen, alsjeblieft, het was niet zo bedoeld. Kom, laat hem los...” Zei ze zacht tegen hem, ze wilde het eerst voorzichtig proberen.

Koning Jay Fullbright

‘Natuurlijk zijn er geen problemen, Esmeralda en ik zijn geweldig, dat weet je toch?’ zei hij lachend tegen Kayton. ‘We zijn hier omdat ik Fay wilde ontmoeten en ik allemaal spannende verhalen hoorde maar niets concreets. Ik wilde het zelf zien,’ zei hij tegen hem, zodat hij het maar meteen allemaal wist. Hij zag Kayton wegkijken, wat hij zelf ook deed. Er was duidelijk iets aan de hand, maar Kayton deed niets, dus bleef hij zelf ook maar gewoon staan kijken. ‘Blijkbaar kom ik precies op tijd voor de actie,’ zei hij zacht. Het leek alleen niet helemaal de bedoeling te zijn.

Koning Stephen Lahero

Hij hoorde de stem van Fay wel, maar de woorden leken in zijn geheel niet tot hem door te dringen, zijn blik was strak op Nathan gericht, die eigenlijk niets meer deed. Hij was ook amper in staat om te bewegen. Stephen haalde keihard uit, zijn vuist hard als ijs, wat ook wel te zien was aan de impact die het had op Nathan. Hij klapte op de grond en hij bleef doodstil liggen. Nog steeds leek het totaal geen invloed te hebben op Stephen, terwijl dit er in elke andere situatie voor had gezorgd dat hij zich rot was geschrokken en hij waarschijnlijk zichzelf dagen had opgesloten in de kamer door zijn eigen gedrag. Nu was het niet genoeg voor hem. Hij boog over Nathan heen, die weer wat meer tot leven leek te komen en nu ook weer bewoog. Nathan greep hem vast, maar Stephen was sterker en sneller, Nathan had niet de kans om iets te doen tegen de klappen die hij kreeg.

Fay Fuego

Stephen leek niet te willen stoppen. Hij sloeg keihard tegen Nathan aan en dat kon ze niet verkroppen. Ze legde haar handen op de schouders van Stephen en maakte hem warm, gloeiend. “Stephen, het is genoeg, het is klaar.” Zei ze doordringend tegen hem. Ze trok hem nu bij Nathan vandaan en ging voor hem staan, ze pakte zijn gezicht beet en keek hem doordringend aan.
“Gedraag je.”

Koning Stephen Lahero

Hij werd opeens vastgepakt en hij voelde de hitte tot zich doordringen, waardoor hij opeens helder werd. Hij keek in de ogen van Fay, nu drongen haar woorden meer tot hem door. Het was genoeg, het was klaar. Hij ademde trillend in, het lukte hem duidelijk nog niet om rustig te worden. Ze pakte zijn gezicht vast, hij bleef haar strak aankijken, omdat het de enige manier was om zich er van te weerhouden meer te doen. Dit had hij nog nooit meegemaakt en hij raakte vreselijk van slag. Hij moest zich gedragen, hij kon niet reageren, hij leek nog steeds wat van de wereld te zijn. Hij zag in zijn ooghoek Nathan overeind krabbelen. De man leek zich niet echt goed te voelen, maar het was duidelijk dat hij hard was, hij had waarschijnlijk vaker in zijn leven klappen gehad, want hij ging er mee om alsof het niets was.

Verena Stratton
Ze dwaalde wat rond, dat vond ze het leukste om te doen. Ze kwam zo ook de meeste mensen tegen die hun uiterste best deden om het kasteel draaiende te houden. Zo kwam ze ook in contact met de meest verschillende mensen. Dat deed haar goed, contact met meerdere mensen.
Op dit moment liep ze door de stallen van Black Castle heen. Paarden vond ze nog steeds geweldige dieren. Nog even sparen en ze had weer genoeg geld voor een eigen paard. Ze baalde nog steeds wel een beetje dat ze haar vorige paard heeft moeten verkopen. Tijdens het rondkijken en rondlopen aaide ze tussendoor wel eens een van de vele paarden.
Ze herhaalde het aaien bij de paarden die nieuwsgierig hun hoofd uitstaken. Nietsvermoedend keek ze een keer door een deur heen naar buiten, die uitzicht gaf op het trainingsveld waar ze de twee jongens nog bezig zag. Daarna voelde ze een klap, werd haar beeld zwart en zakte ze in elkaar. Haar aanvaller maakte dat ie weg kwam, terwijl ze zelf buiten bewustzijn op het gangpad van de stallen lag.

iemand??

Fay Fuego

Ze bleef hem doordringend aankijken. Hij werd niet rustig, ze vond het verschrikkelijk om Stephen zo te zien, daarom haalde ze de woede uit hem, ze zoog zijn woede in haar op. Haar element was vuur, met woede kon ze heel erg veel, het was misschien gevaarlijk, maar ze wilde Stephen er vanaf helpen. Je zag de woede in het lichaam van Fay verdwijnen en zodra ze merkte dat Stephen zich weer normaal ging voelen, liet ze hem voorzichtig los, zelf klapte ze op de grond neer.


Bijna iedereen is op White Castle, alleen Duke en Myles niet, die zijn aan het eten.

Koning Stephen Lahero

Door wat Fay deed, was er niets over van de woede in zijn lichaam. Hij voelde zich weer normaal, voor nu dan. Fay zakte op de grond en hij boog meteen over haar heen. 'Fay, gaat het?' Vroeg hij zacht en enorm bezorgd. Hij tilde haar eigenlijk meteen op in zijn armen en hij hield haar dicht tegen zijn lichaam aan. Zijn blik ging langzaam naar Nathan, maar meteen keek hij weer weg. Hij kon gewoon niet geloven dat hij dat gedaan had. Dat hij in staat was om iemand uit het niets zo veel pijn te doen. Hij liep met Fay in zijn armen naar binnen toe. Hij zag wel iedereen staan, maar hij kon het niet opbrengen om iets te zeggen, hij voelde zich vreselijk. Hij realiseerde zich nu dat Jay en Esmeralda ook alles gezien hadden, net als Kayton, Carmen en Felicia. Hij was nog nooit zo teleurgesteld in zichzelf geweest. 

Kayton Erogate.

Er waren geen problemen volgens Jay. Daar was hij blij om. “Ja, jullie zijn inderdaad geweldig.” Glimlachte hij. Jay wilde Fay ontmoeten, want hij had allemaal spannende verhalen gehoord.
“Nieuwsgierig aagje.” Glimlachte hij. Hij keek toe naar wat er gebeurde, zoals hij al dacht had Fay alles aardig in de hand. Het zou niet verstandig zijn om hier als ‘gewoon mens’ tussen te springen, dat had hij allang al gezien. Fay viel neer op de grond en Stephen nam haar meteen mee naar binnen. Zijn houding was beschaamd en teleurgesteld. Hij schaamde zich dood voor zichzelf. Layka ging naar Nathan toe.
“Gaat het een beetje met je?” Vroeg ze zacht aan hem en ze legde haar hand zacht op zijn schouder. Esmeralda stond daar maar een beetje te kijken met een moeilijke uitdrukking op haar gezicht, zich bedenkend wat dit allemaal voor consequenties kon hebben.



Fay Fuego

Ze knipperde met haar ogen, maar leek totaal afwezig te zijn, haar ogen waren weggedraaid en ze mompelde wat onsamenhangend tegen Stephen. Haar lichaam was vreselijk zwak en haar haren dof van kleur, dit had ze nog maar vrij weinig gedaan. Het was de bedoeling dat ze woede uit iemands lichaam zoog en het dan vrij zou laten, nu had ze het zelf ingeslikt. Het zou er weer uit moeten, anders zal het langzaamaan steeds slechter gaan.

Koning Stephen Lahero

Het was duidelijk dat het niet goed met haar ging, waardoor hij zich alleen nog maar schuldiger voelde. Dit was nooit zijn bedoeling geweest, hij wilde iemand waarvan hij hield niet zo verschrikkelijk veel pijn doen. Hij legde haar op het bed neer en hij ging naast haar zitten, eigenlijk staarde hij alleen maar naar haar, hij had geen idee wat hij nu kon doen. Ze had al zijn woede in haar lichaam, hij wist dat het niet goed kon zijn, maar hij wist ook niet hoe hij het op kon lossen. Als ze nou eens de helft terug gaf aan hem? ‘Fay, lukt het je om de helft weer terug te geven aan mij? Dat moet geen probleem zijn, dat kan ik wel hebben… ik wil niet dat jij zo zwak bent….’ Zei hij zacht. Hij pakte haar hand vast en hij kneep er voorzichtig in.

Nathan Gerono

Layka kwam naar hem toe en hij glimlachte zwak naar haar. Ze vroeg of het een beetje ging en hij knikte langzaam. ‘Het valt wel mee,’ zei hij tegen haar. Het zou blauw worden, dat zeker, maar dat was niet zo heel erg. Hij haalde voorzichtig een hand door zijn haren heen, want zijn hoofd was toch wel wat gevoelig en zijn spieren leken ook pijn te doen, waarschijnlijk door de kou. ‘Ik denk dat ik even binnen bij het vuur ga zitten…’ zei hij zacht tegen haar, omdat hij zich toch niet zo lekker voelde.

Fay Fuego

Stephen praatte tegen haar, maar ze had geen idee van wat hij haar vertelde. Ze moest hier gewoon vanaf, ze moest het kwijt. Ineens klapte ze dubbel en begon ze vreselijk te kokhalzen. Zwarte vlagen verlieten haar mond, het waren er veel, ze dwarrelden door de kamer heen. Automatisch stak ze haar hand op en verbrandde ze alles, daarna ging ze weer rustig liggen en kneep ze stevig in de hand van Stephen.
“Ik heb alles voor je over...” Fluisterde ze schor. Ze hoopte echt dat hij het zich begon te beseffen, normaal zou ze echt niet zo snel iemands woede weghalen, maar met Stephen? Ze nam het liefste meteen goede maatregelen zodat hij zich weer goed zou voelen.
“Wil je me bij het vuur zetten?” Vroeg ze nu zacht aan hem en ze keek naar hem op. Ze glimlachte zwakjes om te laten zien dat het alweer ging.


Layka Samira

Nathan gaf aan dat het wel meeviel en hij dacht dat hij binnen even bij het vuur zou gaan zitten. “Ik loop wel even met je mee.” Zei ze behulpzaam, ze ondersteunde hem een beetje en zette hem binnen bij het vuur neer. Ze pakte een deken om die over hem heen te leggen en ging op zoek naar een koude natte doek die ze op de blauwe plek kon leggen. Ze kwam weer bij Nathan terug.
“Druk deze maar goed stevig op je hoofd.” Vertelde ze zacht.

Koning Stephen Lahero

Hij keek toe wat ze deed en hij schudde langzaam zijn hoofd, het zorgde er eigenlijk alleen maar voor dat hij zich nog veel ellendiger voelde dan eerst. Als dat al mogelijk was. Ze zei dat ze alles voor hem over had, waardoor hij weer opkeek naar haar. Ze vroeg of hij haar bij het vuur wilde zetten en hij kwam meteen overeind om dat ook te doen. Hij legde haar dicht bij het vuur neer en hij ging zelf met zijn rug tegen de muur aan zitten terwijl hij naar het vuur staarde. Het was dat hij Fay niet alleen wilde laten, maar anders was hij nu weggegaan. Dan was hij alleen in de werkkamer gaan zitten, maar hij kon het niet maken.

Nathan Gerono

Layka liep met hem mee en ondersteunde hem een beetje, waardoor hij dankbaar naar haar glimlachte. Eenmaal bij het vuur kreeg hij het langzaam weer wat warmer, ze gaf hem een doekje aan wat hij op de pijnlijke plek op zijn hoofd drukte en hij keek even op naar haar. ‘Dankjewel,’ zei hij zacht. Het gaf iets van verlichting, maar met een paar dagen zou het wel weer over zijn.

Fay Fuego

Ze zat bijna in het vuur en herstelde langzaam weer. Het vuur streelde haar, haar haren leken een te zijn met het vuur en langzaam voelde ze zich beter worden. Wanneer het klaar was, kroop ze tegen Stephen aan.
“Het kan de beste overkomen, Stephen, je bent nu gewoon wat opvliegender, maar dat hebben Layka en Nathan ook. Nathan wilde alleen niet geloven dat je hem iets aan zou doen en ik kan begrijpen dat hij je uitdaagde, het gesprek met Felicia liep ook niet zo lekker, zeker? En dan hoor je die woorden van Nathan en pang! Er knapt iets. Dat had ik op de bruiloft toch ook bij jou?” Fluisterde ze tegen hem, nog wat zwakjes, maar dat ging ze echt niet toegeven. Ze nestelde zich nog dichter tegen Stephen aan.


Layka Samira

Ze ging tegen de muur aanzitten en keek naar Nathan. “Ik wilde ook nooit ergens over praten, het is voor je eigen gevoel nergens voor nodig en het voelt als een verstikking als iemand je er toe dwingt, het drijft je tot waanzin. Je kan dingen beter uit jezelf vertellen, maar dat wil je niet, natuurlijk wil je dat niet. Het is veel te pijnlijk om erover te beginnen. Maar het helpt wel... het helpt onwijs veel.” Vertelde ze zacht aan hem. Zij had Duke ook vertelt over Leroy. “Je moet niet wachten tot het eigenlijk al te laat is, want als je dat gevoel alleen al hebt, is het in feite al te laat. Ik had geluk dat Duke me erna zo goed in de gaten hield, anders was ik er misschien niet eens meer.” Fluisterde ze.

Koning Stephen Lahero

Fay kwam naar hem toe gekropen en ging helemaal tegen hem aan zitten, bijna automatisch sloeg hij zjin armen om haar heen en leunde hij wat tegen haar aan. Ze noemde alles op wat er gebeurd was en hij zuchtte zacht. ‘Het komt niet door Nathan of door Felicia,’ mompelde hij. ‘Eerst ging het goed, leek alles goed te zijn en bood ze haar excuses aan. Daarna wilde ze een stuk land van mij hebben. Prima, ze mag het gerust hebben, maar ze vertikte mij te vertellen waarom en zei dat ik haar zo in gevaar bracht. Ik vertelde haar dat ik geen stuk land kan geven als ik niet weet waar het voor is en toen begon ze weer dat ik op haar oordeel moet vertrouwen en dat zij dat wel gedaan had bij mij. Het is zo verschrikkelijk frustrerend,’ gromde hij. Het maakte hem duidelijk opnieuw boos en hij zuchtte zacht. ‘Maar het is nog geen reden om zo te doen. Ik wil dit niet meer, Fay. Echt niet. Als dit nog eens gebeurd ben ik er klaar mee, dan doe ik hier niet meer aan mee,’

Nathan Gerono

Ze had het over het praten en ze legde wat dingen uit, ook over haarzelf. Hij schudde heel langzaam zijn hoofd. ‘Ik ben anders dan dat jij bent, Layka. Heel erg anders…’ mompelde hij zacht. Hij ging er niet aan toe geven, hij ging nergens over praten want er was niets om over te praten. Stephen moest gewoon kappen met er over zeuren en dan was er niets aan de hand. Het trainen met Fay ging best redelijk en dat lukte dus ook zonder ergens ook maar iets over te zeggen, dus deed hij het niet. Hij keek weer op naar Layka en hij glimlachte wel naar haar, maar daarna keek hij weer naar het vuur. ‘Jij hebt Duke, ook dat is anders. Je kan altijd op hem vertrouwen en daarom is het logisch het hem te vertellen,’

Fay Fuego

Haar bevindingen waren onjuist volgens Stephen. Ze slikte even. “Oh..” Mompelde ze zachtjes, meestal zat ze met dit soort dingen wel goed, nu dus niet. Ze haalde diep adem en luisterde naar wat Stephen nog meer te vertellen had.
“Welk stuk land wil ze hebben dan?” Vroeg ze zacht aan Stephen, ze beet even op haar lip. Ze moesten er echt klaar voor zijn, anders gingen ze het nooit redden tegen Damian.
“Je moet Stephen, anders heb je helemaal niets meer. Stephen, als je hier niet mee doorgaat, zullen ze alles van je afnemen, van ons.” Vertelde ze hem nu doordringend.
“Dit allemaal zal van iemand anders worden, ze zullen ons in de gevangenis gooien en ik zal je nooit meer kunnen zien.” Nu ze zich nog zo zwak voelde, kreeg ze tranen in haar ogen bij de gedachten alleen al daaraan. Stephen nooit meer zien was afschuwelijk... “En Chayenne zal misschien zelfs vermoord worden omdat ze de troonopvolger is van dit kasteel, hetzelfde zal met Jay en Esmeralda gebeuren, dat kunnen wij met z’n vieren voorkomen, Stephen.” Legde ze uit.


Layka Samira

“Gelukkig maar.” Zei ze, er brak een voorzichtige glimlach op haar lippen door, door haar eigen woorden. “We zouden maar allemaal hetzelfde zijn.” Ze gaf een kleine grinnik, heel klein en voorzichtig.
“Het is gewoon dat ik het een beetje oneerlijk vind, ik heb mensen als jij gekent, Nathan, aardmeesters, stuurders en strijders. Je bent qua karakter zo sterk, jouw kracht zou de krachtigste moeten zijn van ons allemaal, dat is het enige wat ik ermee wilde proberen te zeggen.” Legde ze voorzichtig aan hem uit. “Ik heb zelf ook ooit wat geleerd.” Glimlachte ze nu breed. Ze vond het leuk om hierover te praten. “Maar bij mij is het aardsturen dan wel gebaseerd op de wind die ik erlangs kan laten snijden en zo blokken kan optillen en stenen kan verplaatsen.” Legde ze hem met een glimlach uit.
“Ja, ik ben dolblij dat ik Duke heb, dat ik hem zo kan vertrouwen, het was niet logisch om te vertellen, het duurde echt een hele tijd voor ik het aan hem wilde vertellen.”

Koning Stephen Lahero

Door wat ze nu allemaal zei sprong hij op. ‘Dus jij wilt dit oplossen door te vechten en Felicia wil een stuk land gewoon weggeven? Waarom wordt mij helemaal niets verteld?’ vroeg hij aan haar, zijn stem trilde. ‘Hebben jullie het hier over gehad?’ vroeg hij daarna. Hoewel hij ze allebei blind wilde vertrouwen, kwamen er steeds meer dingen tevoorschijn die er voor zorgden dat hij dat niet kon. ‘Dit staat allemaal op het punt te gebeuren niemand waarschuwt mij fatsoenlijk. Felicia loopt alleen maar te zeiken dat ik haar niet vertrouw en jij zegt ook gewoon niets. Dankjewel, Fay. Willen jullie samen het kasteel hebben en alles regelen? Zeg het dan gewoon. Dan kan je mij overal buiten houden en kunnen jullie lekker alles zelf beslissing zonder mij eerst over te moeten halen.’ Zei hij tegen haar. Daarna draaide hij zich om en liep hij de kamer uit. Hij was hier zo ontzettend klaar mee. Felicia dacht alles wel even te kunnen bepalen en Fay hield minstens de helft van alles achter voor hem. Als die Damian iets van hem wilde, kwam hij dat zelf maar tegen hem zeggen. Dat hoefde hij niet via via te doen.

Nathan Gerono

Hij zou de krachtigste moeten zijn, daardoor schudde hij glimlachend zijn hoofd. ‘Ik heb er niet echt iets mee, geloof ik. Het zal wel tijd nodig hebben…’ zei hij zacht. Het ging nu al beter, misschien was het over een paar dagen wel een totaal ander verhaal en ging het gewoon goed, hij wist het niet. Ze vertelde over zichzelf en over Duke, waardoor hij weer opkeek. ‘Ik bedoelde alleen maar te zeggen dat jij iemand hebt die je vertrouwd, die er altijd voor je zal zijn. Dat maakt de drempel om iets te vertellen minder groot. Stephen wil het alleen maar weten zodat we verder kunnen en niet om te helpen, Fay wil mij verder helpen, maar die zie ik ook niet echt regelmatig en als ik het vertel, zal ik er niets mee opschieten. Ik heb niet iemand die er constant is om te helpen,’ legde hij haar uit.